Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "majolika" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Majolika z Nieborowa w dyskusji na temat sztuki krajowej”
    Maiolica from Nieborów and the discussion on „national art”
    Autorzy:
    Kostuch, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/168829.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    ceramika
    majolika
    dekoracja
    historia
    Nieborów
    Polska
    ceramics
    majolica
    decoration
    history
    Polska
    Opis:
    Manufakturę majoliki w Nieborowie założył książę Michał Piotr Radziwiłł w 1881 r. Jej dyrektorem został Stanisław Thiele, który wcześniej pracował w Nevers we Francji oraz w Ćmielowie. Styl wyrobów z Nieborowa znakomicie wpisuje się w obowiązujące ówcześnie w Europie tendencje – to ceramika eklektyczna, o formach zbliżonych do wyrobów francuskich czy włoskich. Na temat stylu majoliki rozgorzała jednak gwałtowna dyskusja na łamach prasy warszawskiej. Krytykowano ich „staroniemieckie” formy i „krzykliwe dekoracje”, wzywano do stworzenia polskiej odmiany majoliki w oparciu o wzory polskiego garncarstwa. Dziś zaliczamy majolikę z Nieborowa do najciekawszych zjawisk w ceramice europejskiej tego czasu.
    The maiolica manufactory in Nieborów was established by prince Michał Piotr Radziwiłł in 1881. Its director was Stanisław Thiele, who had worked in Nevers, France and in Ćmielów. Maiolica from Nieborów reflects the style popular in Europe at that time. It is eclectical, has the forms similar to French or Italian wares. Warsaw journals got involved in heated debates about the style of Nieborów maiolicas. They were criticised for their „Old German” forms and „garish decoration”, it was suggested that inspiration should be drawn from Polish folk pottery. Today, however, the maiolica from Nieborów is seen as one of the most interesting examples of European historicist pottery.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2014, R. 65, nr 1, 1; 21-23
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kolor w weneckim rzemiośle artystycznym XVI wieku
    Colour in Venetian Artistic Handicraft in the 16th Century
    Autorzy:
    Białonowska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106512.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    rzemiosło artystyczne
    Wenecja
    szkło
    emalia
    majolika
    Decorative Arts
    Venice
    glass
    email
    majolica
    Opis:
    Weneckie wyroby rzemiosła artystycznego z XVI wieku ze względu na drogocenne materiały, kunszt technologiczny, a także wysoki poziom artystyczny były towarem eksportowym na całą Europę. Odnoście do kilku grup weneckiego rzemiosła artystycznego (szkła, majoliki, miedzianych wyrobów zdobionych emalią czy tkanin jedwabnych) można rozpatrywać zagadnienie walorów kolorystycznych, które wpływały na odbiór tych luksusowych dóbr. Weneccy sprzedawcy barwników – vendicolori – posiadali w swoich sklepach składniki, których używali rzemieślnicy tacy jak: malarze ceramicy, malarze na szkle oraz farbiarze tkanin. W wyrobach weneckiego rzemiosła artystycznego tego okresu dominowały takie barwy jak: czerwień i jej różne odcienie, kobalt oraz żółć.
    16th-century Venetian decorative arts from, due to their precious materials, technological craftsmanship, and high artistic level, were an export commodity all over Europe. With regard to several groups of Venetian artistic craftsmanship (glass, majolica, enameled copper or silk fabrics), we can consider the issue of color values that influenced the perception of these luxurious goods. Venetian dye sellers—vendicolori—had ingredients in their stores that were used by craftsmen such as ceramic painters, glass painters and fabric dyers. Red and its various shades, cobalt, and yellow were the colors that dominated the products of Venetian artistic craftsmanship of that period.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2021, Wydanie specjalne, 28; 18-31
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Medicines from the first pharmacopoeia listed on the apothecary majolica vessels from the Mateusz B. Grabowski collection at the Museum of Pharmacy in Kraków
    Autorzy:
    Dymarczyk, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171388.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    dawne leki
    muzeum
    apteka
    majolika
    Mateusz B. Grabowski
    old medicines
    museum
    pharmacy
    majolica
    Opis:
    This article concerns medicinal preparations from the first European pharmacopoeia listed on the cartouches of apothecary majolica vessels (16 th‒18th century) from the Grabowski collection at the Museum of Pharmacy in Kraków. The materials for comparison are three 16th-century works: Ricettario Fiorentino (1550), Pharmacopoea by J. Placotomus (1560) and Dispensatorium by V. Cordus (1563). The inscriptions on the apothecary jars for which they were meant comprise greatly important information carriers about medicine in the old days. Their deciphering can also be helpful when dating these objects.
    Źródło:
    Opuscula Musealia; 2020, 27; 169-183
    0239-9989
    2084-3852
    Pojawia się w:
    Opuscula Musealia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Flizy, płytki, kafelki. Ich krótka historia od starożytnego Elamu po szesnastowieczną Antwerpię
    Tiles. Their Short History from the Ancient Elam to the 16th Century Antwerp
    Autorzy:
    Oczko, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/168020.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    historia ceramiki
    flizy
    majolika
    fajans
    architektura
    pottery history
    tiles
    majolica
    faience
    architecture
    Opis:
    W szkicu omówiono pokrótce historię fliz ściennych i podłogowych, zaczynając od czasów starożytnych (Elam, Babilonia, Chiny, Rzym itp.), a kończąc na szesnastowiecznej Antwerpii, w której poczęli się wówczas osiedlać włoscy rzemieślnicy wyspecjalizowani w wytwarzaniu majoliki. Podkreślono również znaczenie tradycji arabskich, kluczowych dla rozwoju ceramiki europejskiej.
    The paper discusses briefly the history of wall and floor tiles from their very beginning (various objects from e.g. the Elam civilisation, Babylon, China, Rome etc.) till the 16th century Antwerp, where the Italian craftsmen specialising in the art of majolica settled at that time. Special emphasis has been put on the Arabic heritage, most inspirational for the European ceramic tradition.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2018, R. 69, nr 2, 2; 10-15
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    LEOPOLD BINENTAL I LOSY JEGO KOLEKCJI
    LEOPOLD BINENTAL AND THE HISTORY OF HIS COLLECTION
    Autorzy:
    Krzysztof, Dubiński,
    Katarzyna, Świetlicka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432895.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Leopold Binental
    Fryderyk Chopin
    Insytut Fryderyka Chopina
    majolika
    rękopisy Chopina
    Frederic Chopin
    Fryderyk Chopin National Institute
    maiolica
    Chopin’s manuscripts
    Opis:
    Leopold Jan Binental (1886–1944) was a musicologist and journalist, and an indefatigable promoter of Frederic Chopin’s compositions and researcher into his life story in the inter-war period. He wrote and published a great deal in professional periodicals as well as in the national and foreign popular press, mainly in France and Germany. Until 1939, he was a regular music critic for "Kurier Warszawski". He was thought to be a competent and respected Chopinologist, and his reputation in Europe was confirmed by the monograph Chopin published in Warsaw (1930 and 1937) and in Paris (1934) and the album Chopin. On the 120th anniversary of his birth. Documents and mementoes (Warsaw 1930 and Leipzig 1932) presenting Chopin’s mementoes, prints, drawings, handwritten musical notes and letters. He initiated and co-organised famous exhibitions about Chopin in the National Museum in Warsaw (1932) and the Polish Library in Paris (1932 and 1937). He was Executive Secretary on the Management Board of the Fryderyk Chopin National Institute created in 1934. Binental amassed a private collection of Chopin’s manuscripts and mementoes which is highly regarded in musicological circles. He also collected works of art; his collection comprised ancient, Middle Eastern and modern European ceramics, medieval sculpture and tapestries, goldsmithery and Judaica. After the outbreak of war in autumn 1939, Binental took certain steps to secure his collections. Three chests with ceramics and works of art were deposited in the National Museum in Warsaw. However, it is not known what happened to the collection of Chopin’s objects. At the beginning of 1940, Binental and his wife managed to leave Poland and reach France, where his daughter lived. In 1944 he was arrested by Gestapo and sent to Auschwitz from which he did not return. After the war, at the request of his daughter Krystyna, some of the works of art deposited in the collections of the National Museum were found. With her approval, they are currently to be found in public collections in Poland, although the fate of his Chopin collection remains unknown. Every now and then, some proof appears on the world antiquarian market that the collection has not been damaged, despite remaining missing.
    Leopold Jan Binental (1886–1944), muzykolog i publicysta, był w okresie międzywojennym niestrudzonym propagatorem twórczości Fryderyka Chopina i badaczem jego biografii. Wiele pisał i publikował w periodykach fachowych oraz w prasie popularnej krajowej i zagranicznej, głównie francuskiej i niemieckiej. Nieprzerwanie do 1939 r. był krytykiem muzycznym „Kuriera Warszawskiego”. Zyskał opinię kompetentnego i cenionego chopinologa, a jego europejską pozycję ugruntowała monografia Chopin wydana w Warszawie (1930 i 1937) i w Paryżu (1934) oraz album Chopin. W 120-tą rocznicę urodzin. Dokumenty i Pamiątki (Warszawa 1930 i Lipsk 1932) prezentujący chopinowskie pamiątki, druki, rysunki, rękopisy nutowe i listy. Był inicjatorem oraz współorganizatorem głośnych wystaw chopinowskich w Muzeum Narodowym w Warszawie (1932) i Bibliotece Polskiej w Paryżu (1932 i 1937). W zarządzie utworzonego w 1934 r. Instytutu Fryderyka Chopina piastował stanowisko sekretarza wykonawczego. L. Binental zgromadził prywatną kolekcję autografów i pamiątek po Chopinie, którą w środowisku muzykologów uznaje się za niezwykle cenną. Był również kolekcjonerem dzieł sztuki. Jego zbiór obejmował ceramikę starożytną, bliskowschodnią i nowożytną europejską, rzeźbę średniowieczną oraz tkaniny, złotnictwo i judaica. Po wybuchu wojny, jesienią 1939 r. Binental podjął kroki w celu zabezpieczenia swoich zbiorów. Trzy skrzynie z ceramiką i dziełami sztuki zdeponował w Muzeum Narodowym w Warszawie. Nie wiadomo natomiast jak postąpił z kolekcją chopinianów. Na początku 1940 r. Binentalowi wraz żoną udało się opuścić Polskę i przedostać do Francji, gdzie mieszkała jego córka. W 1944 r. aresztowany przez gestapo i wysłany do Auschwitz już stamtąd nie wrócił. Po wojnie, na prośbę jego córki Krystyny, w zbiorach Muzeum Narodowego odnaleziono część zdeponowanych dzieł sztuki. Za jej aprobatą znajdują się one obecnie w polskich zbiorach publicznych. Natomiast losy kolekcji chopinowskiej pozostają nieznane. Co pewien czas na światowym rynku antykwarskim pojawiają się jednak sygnały świadczące, że kolekcja nie uległa zniszczeniu choć pozostaje zaginiona.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 109-122
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies