Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "conservative" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Obraz kliniczny i możliwości leczenia zachowawczego tętniaków aorty piersiowej
The clinical picture and the possibilities of conservative treatment of thoracic aortic aneurysms
Autorzy:
Karczewski, Maciej
Włodarska, Klaudia
Popielarska, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11016775.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
tętniak
aorta piersiowa
leczenie zachowawcze
aneurysm
thoracic aorta
conservative treatment
Opis:
Tętniaki aorty są drugą co do częstości chorobą aorty. Dzieli się je na dwie grupy: tętniaki aorty brzusznej oraz piersiowej. Te drugie stanowią do 8% rozpoznawanych tętniaków. Najczęściej wykrywany jest przypadkowo przy okazji wykonywania badania obrazowego. Tętniaka rozpoznajemy, gdy poszerzenie średnicy naczynia jest większe niż 55% normalnej wielkości. Częściej występuje u mężczyzn, jednak u kobiet jest bardziej niebezpieczny z powodu większego ryzyka pęknięcia. Głównym sposobem leczenia zachowawczego jest stosowanie beta-blokerów oraz leków obniżających ciśnienie krwi – głównie sartanów, bowiem ich działanie sprowadza się do spowolnienia przyrostu średnicy aorty.
Aortic aneurysms are the second most common aortic disease. They can be divided into two groups: abdominal and thoracic aortic aneurisms. The latter group accounts for up to 8% of all diagnosed aneurysms. They are usually diagnosed incidentally during imaging examination. Aneurysm is diagnosed when the dilatation of the vessel diameter is bigger than 55% of its normal size. It is more common in males, but in females it is more dangerous because of a higher risk of rupture. The main conservative treatment is the use of beta-blockers and drugs that lower blood pressure, mainly sartans, as their effect comes down to slowing the increase in aortic diameter.
Źródło:
Review of Medical Practice; 2022, XXVIII, 1-2; 97-101
2956-4441
2956-445X
Pojawia się w:
Review of Medical Practice
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The early results of the treatment of idiopathic scoliosis using the dynamic SpineCor brace
Wczesne wyniki leczenia skolioz idiopatycznych z zastosowaniem gorsetu dynamicznego SpineCor
Autorzy:
Potaczek, Tomasz
Zarzycka, Maja
Lipik, Ewa
Jasiewicz, Barbara
Zarzycki, Michał
Kokot, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1942905.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
idiopathic scoliosis
conservative treatment
dynamic brace
skolioza idiopatyczna
leczenie zachowawcze
gorset dynamiczny
Opis:
Introdcution: Idiopathic scoliosis is a three-dimensional deformation of the spine. Treatment of this condition depends on many factors, with curve magnitude (Cobb angle) and skeletal maturity (Risser sign) being the most important indices. In progressing curves of <40°, bracing is recommended. Different types of braces are available, most of them are of a rigid type. The SpineCor dynamic brace is a system of elastic bands designed to directly correct the spinal column deformity without restricting motion of the spine. Aim of the paper: The aim of this paper is to present early results of adolescent idiopathic scoliosis treatment with the SpineCor brace. Material and methods: Inclusion criteria for brace the application included the presence of a progressing curve in a skeletally immature child (Risser 0 – 3). The SpineCor brace was applied according to the principles of the method. The study group comprised 42 patients: 36 girls, 6 boys. The mean age at brace application was 11.9 years. The mean follow-up was 11 months. The mean initial curve size in the whole group was 33.1° in the thoracic spine and 29.4° in the lumbar spine. The evaluated group was subsequently divided into different subgroups depending on: initial curve size, curve type and sex. Results were classified as correction (decrease of curve size of >=5°), stablisation (curve change +/- 5°) or progression (increase of curve size of >=5°).Results: Mean curve size at the final follow-up was 29.7° in the thoracic spine and 25.5° in the lumbar spine. Twenty one patients improved (50%), 14 had curve stabilisation (33.3%) and 7 progressed (16.6%). The best results were achieved in curves lower than 25° Cobb angle (p < 0.05) - 60% of patients improved. In contrast, in the over-45° group, only 37.5% of patients improved. No significant differences were found between treatment results with regard to sex.Conclusion: SpineCor brace seems to be a good alternative for rigid braces, especially in minor curves. It enables preservation of motion of the spine. This type of brace is easily accepted by young patients. Further follow-up is needed to present long-term results.
Wstęp: Skolioza idiopatyczna to trój płaszczyznowa deformacja kręgosłupa. Leczenie uzależnione jest od wielu czynników, spośród których wielkość skrzywienia i stopień dojrzałości kostnej wydaja się być najbardziej istotne. W przypadku progresujacych skrzywień o kacie <40° zalecane jest stosowanie gorsetu. Dostępnych jest wiele rodzajów gorsetów, najczęściej o sztywnej konstrukcji. Gorset dynamiczny SpineCor to system elastycznych taśm, które po założeniu bezpośrednio korygują deformacje kręgosłupa nieograniczając jego ruchomości. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie wczesnych wyników leczenia skolioz idiopatycznych z zastosowaniem gorsetu dynamicznego SpineCor. Materiał i metodyka: Kryterium rozpoczęcia leczenia gorsetem była obecność progresującego skrzywienia kręgosłupa u chorych z dojrzałością kostna według Rissera 0–3. Aplikacja gorsetu odbywało się według założeń metody. Badana grupę stanowiło 42 chorych, 36 dziewcząt i 6 chłopców. Wiek w chwili rozpoczęcia leczenia wynosił średnio 11,9 lat. Okres obserwacji wynosił średnio 11 miesięcy. Wyjściowy kat skrzywienia w odcinku piersiowym wynosił średnio 33,1°, zaś w odcinku lędźwiowym 29,4°. Badana grupa została podzielona na podgrupy na podstawie: wielkości wyjściowego skrzywienia, lokalizacji skrzywienia, płci. Wyniki oceniano jako korekcje (zmniejszenie kata o >=5°), stabilizacje (zmiana kata +/- 5°) lub progresje (zwiększenie kata o >=5°). Wyniki: Wielkość kata skrzywienia w ostatniej kontroli w odcinku piersiowym wyniosła średnio 29,7°, zaś w odcinku lędźwiowym 25,5°. U 21 chorych skrzywienie uległo korekcji (50%), 14 osiągnęło stabilizacje (33,3%) a 7 progresje (16,6%). Najlepsze wyniki osiągnięto
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2008, 12(2); 9-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Congenital muscular torticollis - a proposal for treatment and physiotherapy
Wrodzony kręcz szyi – propozycje leczenia ifi zjoterapii
Autorzy:
Michalska, Agata
Śliwiński, Zbigniew
Pogorzelska, Justyna
Grabski, Marek
Dudek, Jolanta
Szmurło, Małgorzata
Szczukocki, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790826.pdf
Data publikacji:
2019-08-26
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
congenital muscular torticollis
conservative treatment
physical therapy
algorithm
wrodzony kręcz szyi
leczenie zachowawcze
fizjoterapia
algorytm postępowania
Opis:
Congenital muscular torticollis (CMT) is a condition manifested by unilateral thickening and/or shortening of the sternocleidomastoid muscle. It can lead to local or global consequences (i.e., forced position and limitation of mobility of the cervical spine and head, delay of motor development). Early recognition of CMT symptoms and the implementation of conservative treatment, considered effective in the majority of cases, are an important part of physical therapy in CMT. The aim of the study is to review literature presenting the methods of physical therapy in CMT and to create the authors’ own proposals for treatment, based on the results of this review. Based on subject-matter literature and our own experience, algorithms for the rehabilitation procedure have been proposed, presenting the general scheme of action in CMT and management depending on the clinical form and age of the child in whom therapy was started (up to 5 months and after 6 months). The authors’ proposed algorithm did not strictly specify the frequency of sessions with a physiotherapist, because this is the resultant of many factors. The main ones include the child's age on the day of initiation of therapy, the clinical form of torticollis, the presence of muscle tone disorders and/or skull asymmetry, but also, the correctness of performing exercises proposed as part of the home-based programme, regularity of therapy and compliance with postural programme principles.
Wrodzony kręcz szyi to stan objawiający się jednostronnym pogrubieniem i/lub skróceniem mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Może prowadzić do powstania miejscowych i globalnych konsekwencji (tj. wymuszonej pozycji i ograniczenia ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa i głowy, opóźnienia rozwoju ruchowego). Wczesne rozpoznanie jego objawów oraz wdrożenie leczenia zachowawczego, które uznaje się za skuteczne u większości chorych są istotnymi elementami fizjoterapii wrodzonego kręczu szyi. Celem pracy jest przegląd literatury dotyczącej postępowania fizjoterapeutycznego u dzieci z wrodzonym kręczem szyi oraz stworzenie w oparciu o jego wyniki własnych propozycji ich leczenia. W oparciu o literaturę przedmiotu oraz własne doświadczenia zaproponowano algorytmy postępowania usprawniającego przedstawiające ogólny schemat działania w CMT oraz postępowanie w zależności od postaci klinicznej i wieku dziecka, w którym rozpoczęto terapię (do 5 m.ż i po 6 m.ż). W proponowanym algorytmie własnym nie określono ściśle częstotliwości spotkań z fizjoterapeutą, ponieważ stanowi ona wypadkową wielu czynników. Do głównych należy zaliczyć wiek dziecka w dniu rozpoczęcia terapii, postać kliniczną kręczu, obecność zaburzeń napięcia mięśniowego i/lub asymetrii czaszki, ale również poprawność wykonywania ćwiczeń zaproponowanych w ramach programu domowego, systematyczność prowadzenia terapii i przestrzeganie zasad programu posturalnego.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2019, 23(3); 21-30
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne
Analysis of vesicoureteral reflux grade III-V treatment efficiency under various treatment methods – single centre experience
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Bochniewska, Violetta
Kalin, Katarzyna
Zieniuk, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031642.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
conservative treatment
endoscopy
open surgery
vesicoureteral reflux
odpływy pęcherzowo-moczowodowe
leczenie zachowawcze
endoskopia
leczenie operacyjne
dzieci
Opis:
Vesicoureteral reflux (VUR) is the phenomenon of retrograde urine flow from the bladder towards the kidney. The term is in use from the end of XIX century, nevertheless reasons of its formation and treatment modalities are still discussed. We still do not have treatment standard as well. Aggressive methods are nowadays less popular and we can find in the literature opinions about lack of advantage from VUR surgical treatment. What’s more some authors have doubts if we should use any treatment at all. The aim of the study is retrospective analysis of results of three treatment methods in grade III-V VUR in terms of reflux disappearance. We analysed 68 children treated in our centre between 2005-2008. Three methods are compared: conservative by which we mean antibiotic prophylaxis, endoscopic and open surgery. Forty patients were treated conservatively, 16 by endoscopic injection and 12 by open surgery. At the beginning of treatment and at the end of observation period all children had correct renal function and normal blood pressure. Mean observation time was 18 months. Improvement, by which we understand VUR disappearance or reducing it to I grade, we do not observed in 14% of conservatively treated and 8% of endoscopic treated patients. In all children treated by open surgery improvement was achieved. Although the differences are statistically significant, it is worth of notice that there were so many conservatively treated children, in which improvement of VUR was obtained.
Termin odpływ pęcherzowo-moczowodowy (OPM) oznacza zjawisko cofania się moczu z pęcherza do moczowodu. Mimo że pojęcia OPM używa się od końca XIX wieku, nadal dyskutuje się nad przyczyną powstania tego zjawiska oraz najwłaściwszymi metodami leczenia. Do tej pory nie został opracowany standard postępowania. Agresywne niegdyś podejście do leczenia ulega zmianie i ostatnio pojawiły się w piśmiennictwie głosy na temat braku korzyści stosowania metod zabiegowych. Co więcej, dyskutuje się nawet nad tym, czy warto wdrażać jakiekolwiek postępowanie. Celem pracy jest retrospektywna analiza wpływu metody postępowania na ustępowanie odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia u leczonych w naszym ośrodku dzieci. Analiza obejmuje 68 pacjentów pozostających pod opieką ośrodka w latach 2005-2008. Porównywane są trzy metody leczenia: operacyjne, endoskopowe oraz postępowanie zachowawcze, przez które rozumiano stosowanie profilaktyki przeciwbakteryjnej dla utrzymania jałowości moczu. Do leczenia zachowawczego zakwalifikowano 40, do leczenia endoskopowego 16, a do leczenia operacyjnego 12 dzieci. W momencie zakwalifikowania do leczenia i w końcowym okresie obserwacji wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek i prawidłowe ciśnienie tętnicze. Średni okres obserwacji wynosił 18 miesięcy. Poprawy, przez którą rozumiano ustąpienie lub zmniejszenie stopnia odpływu do I, nie uzyskano u 14% pacjentów leczonych zachowawczo i 8% leczonych endoskopowo. Obserwowano ją natomiast u wszystkich leczonych operacyjnie. Chociaż różnice te są statystycznie znamienne, zwraca uwagę duża liczba dzieci z wysokim stopniem odpływu, u których poprawa nastąpiła bez interwencji zabiegowej.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 3; 218-223
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne możliwości leczenia kamicy układu moczowego u dzieci
Current options of medical treatment of paediatric urolithiasis
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Straż-Żebrowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031550.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
citrate
conservative treatment
potassium
surgical treatment
urolithiasis
kamica układu moczowego
cytrynian potasu
leczenie zachowawcze
leczenie zabiegowe
dzieci
Opis:
Successful pharmacological treatment in patients with urolithiasis is currently possible. It is estimated that 80% of stones are passing urinary tract spontaneously. The essential management strategies in all type of urolithiasis is to sterilize the urinary tract, ensure proper diuresis and reduce salt intake. Low urine citrate levels is observed in 5-10% of the patients with the first episode of kidney stones. Potassium as well as sodium citrate are being used in medical practice. Surgical therapy should be considered when the stone dimension is increasing and at the same time recurrent episodes of renal colic or urinary tract infections are observed. Indications for surgical treatment of urolithiasis, regardless of the stone size, are: urinary tract infection coexisting with the high risk of pylonephritis or kidney abscess, difficulties in urine outflow with risk of worsening renal function, chronic pain, urolithiasis diagnosed in the single or transplanted kidney, bilateral block of the urine outflow from kidneys. The patients selection to ESWL depends on the present indications and contraindications. In recent years the view on the treatment of staghorn kidney stones has changed. In the past staghorn stones were qualified to open surgery. Nowadays ESWL and PCNL are recommended. The first-line treatment for ureteral stones is endoscopic treatment. Invasive treatment of urolithiasis has been changing lately, there is less open surgery in favour of endoscopic management.
Obecnie wielu pacjentów z kamicą nerkową może być z powodzeniem leczonych zachowawczo. Ocenia się, że 80% złogów rokuje na samoistne wydalenie. Utrzymanie jałowości dróg moczowych, zapewnienie prawidłowej diurezy, ograniczenie podaży soli stanowią podstawę terapii wszystkich typów kamicy. U 5-10% chorych z pierwszym incydentem kamicy moczowej obserwuje się zmniejszone wydalanie cytrynianów z moczem. W praktyce klinicznej cytryniany stosowane są w postaci soli sodowych i potasowych. W przypadku zwiększenia wymiarów konkrementów, zwłaszcza przy częstych nawrotach kolek nerkowych i zakażeń układu moczowego, należy rozważyć postępowanie zabiegowe. Wskazaniami do zabiegu usunięcia złogu, niezależnie od jego wielkości, są: współistnienie zakażenia układu moczowego z ryzykiem rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek lub roponercza, znaczne utrudnienie odpływu moczu z dróg moczowych z zagrożeniem pogorszenia funkcji nerki, przewlekły ból, kamica jedynej lub przeszczepionej nerki, obustronny blok odpływu z nerek. W kwalifikacji do ESWL należy uwzględnić obowiązujące aktualnie wskazania i przeciwwskazania. W ostatnich latach zmienił się pogląd na temat leczenia złogów odlewowych. Dawniej kamica odlewowa była wskazaniem do postępowania operacyjnego. Obecnie zaleca się stosowanie ESWL i/lub PCNL. W leczeniu kamicy moczowodowej podstawową metodę stanowią zabiegi endoskopowe. Obecnie w zabiegowym leczeniu kamicy układu moczowego obserwuje się zmniejszenie liczby zabiegów otwartych na korzyść endoskopowych metod usuwania złogów.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 304-308
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wrodzony kręcz szyi – przegląd metod leczniczych
Congenital muscular torticollis – an over view of treatment methods
Autorzy:
Michalska, Agata
Szmurło, Małgorzata
Pogorzelska, Justyna
Szczukocki, Maciej
Szwilling, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077765.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
kręcz szyi
wrodzony kręcz szyi
leczenie zachowawcze
fizjoterapia
muscular torticollis
congenital muscular torticollis
conservative treatment
physical therapy
Opis:
Kręcz szyi jest zaburzeniem wrodzonym lub nabytym, które może wpływać na postawę i globalną motorykę dziecka, prowadząc do opóźnienia rozwoju ruchowego. Wczesne wdrożenie leczenia zachowawczego gwarantuje wycofanie objawów u większości pacjentów. W przypadkach ciężkich postaci klinicznych, z obecnością guza w masie mięśnia mostkowo-obojczykowo- sutkowego, rokowanie jest mniej pomyślne, a leczenie poza leczeniem zachowawczym, może obejmować metody inwazyjne. Celem pracy jest przedstawienie metod stosowanych w leczeniu niemowląt z wrodzonym kręczem szyi.
Torticollis is a congenital or acquired disorder that can affect a child’s posture and global motor skills leading to delayed motor development. Early implementation of conservative treatment guarantees withdrawal of symptoms in most patients. In cases of severe clinical forms, with the presence of tumor in the sterno-cleido-mastoid muscle mass, the prognosis is less favorable and treatment outside the conservative treatment may involve invasive procedures. The aim of the study is to present the methods used in the treatment of infants with congenital torticollis.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 52; 69-74
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualne problemy kamicy układu moczowego u dzieci
Current problems of urolithiasis in children
Autorzy:
Bochniewska, Violetta
Jung, Anna
Lichosik, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031595.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
conservative treatment
etiologic factors
primary hyperoxaluria
surgical treatment
urolithiasis
kamica układu moczowego
czynniki etiologiczne
pierwotna hiperoksaluria
leczenie zachowawcze
leczenie zabiegowe
dzieci
Opis:
Urolithiasis is one of the civilization diseases. In recent years the incidence of that sickness is increasing constantly. Taking into account frequency of appearance of urolithiasis, it is the third of urinary tract disease in male sex, after urinary tract infections and prostatic hyperplasia. In the past, urolithiasis was known as disease of middle age and elderly people. Currently younger children even infants and neonates are diagnosed with urolithiasis. Meaning of urolithiasis risk factors is marked by many scientists. According to some of them, detection of risk factors is possible in 69-100% of cases. Knowledge of urolithiasis risk factors is important in choice of proper therapeutic procedures. Urolithiasis risk factors are: metabolic abnormality in range of promotores of crystallization, recurrent urinary tract infections, urinary tract defects (especially that with urine outflow difficulty), urine pH level unfavourable to metabolic disturbances, inhibitors of crystallization. Stones crystallization process depends also on inhibitors of that reaction. It is possible to use citrates in treatment and that makes them more interesting. Most recent studies report that the influence of genetic factors in lithogenesis process is significant. Research over gene polymorphisms of urolithiasis are currently led dynamically. Therefore it seems to be the way to resolve many problems of urolithiasis in the future.
Kamica układu moczowego należy do chorób cywilizacyjnych. W ostatnich latach obserwuje się systematyczny wzrost częstości występowania tego schorzenia. Kamica układu moczowego jest trzecią pod względem częstości, po zakażeniach układu moczowego i po gruczolaku stercza u mężczyzn, chorobą układu moczowego. W przeszłości kamica moczowa uznawana była za chorobę wieku średniego i starszego. Obecnie rozpoznawana jest u coraz młodszych dzieci, nawet w pierwszym kwartale życia. Wielu autorów podkreśla znaczenie poznania czynników ryzyka kamicy układu moczowego. Według niektórych ustalenie ryzyka powstania złogu jest możliwe w 69-100% przypadków. Znajomość czynników ryzyka ma znaczenie dla wyboru właściwego postępowania terapeutycznego. Należą do nich: zaburzenia metaboliczne w zakresie promotorów krystalizacji, nawracające zakażenia układu moczowego, wady układu moczowego, zwłaszcza te z utrudnieniem odpływu moczu, niekorzystny dla danego zaburzenia metabolicznego odczyn moczu, inhibitory krystalizacji. Na proces krystalizacji złogów mają wpływ również inhibitory tej reakcji. Możliwość zastosowania cytrynianów w terapii powoduje, że zainteresowanie tym inhibitorem jest znaczne. W ostatnim czasie w wielu pracach podkreśla się znaczącą rolę czynników genetycznych. Badania nad wariantami genetycznymi kamicy układu moczowego są obecnie dynamicznie prowadzone. Wydaje się, że ich poznanie jest drogą do rozwikłania wielu problemów kamicy w przyszłości.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 4; 298-303
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies