Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "symptoms" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Praktyczne aspekty leczenia zaparć stolca u dzieci
Practical aspects of treatment of constipation in children
Autorzy:
Malczyk, Żaneta
Jarzumbek, Anna
Kwiecień, Jarosław
Ziora, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033293.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
constipation
diagnostics
fibre
symptoms
treatment
zaparcie
objawy
diagnostyka
leczenie
błonnik
Opis:
Chronic constipation is one of the most common complaints among children. It is a cause of about 3% visits in paediatric outpatient clinic. The problem, which is often belittled, is an unpleasant and persistent complaint for both child and its family. The causes of constipation may be both organic and non-organic. Among non-organic problems, the most important is probably the chronic retention of faeces, which is made by incorrect hygienic habits, incorrect diet, and insufficient physical activity. The problem often appears when child’s environment changes, for example when child goes to kindergarten or school, which are the places where child for different reasons prevents from defecating. However, to make the final diagnosis, the organic causes should be definitely rejected, because they require causal treatment. Treatment of the most common functional constipation needs complex pharmacological and non-pharmacological methods. The therapy of constipation is usually long. The aim of therapy is to consolidate such model of defecation when child regularly deposits soft faeces without unpleasant pain. Extremely important is also a psychological support for whole family, often absorbed in difficult child’s problem. To achieve the therapeutic success a patient and conscientious cooperation between doctor and patient and his family is required, because positive and permanent effects of treatment are reached after a relatively long time.
Przewlekłe zaparcia są jedną z najczęstszych dolegliwości w populacji dziecięcej. Stanowią przyczynę około 3% wizyt w poradniach pediatrycznych. Problem, niejednokrotnie bagatelizowany, stanowi przykrą, uporczywą dolegliwość, zarówno dla pacjenta, jak i całej jego rodziny. Zaparcia mogą wynikać z przyczyn organicznych lub nieorganicznych. Wśród przyczyn nieorganicznych kluczowa wydaje się przewlekła retencja stolca, wynikająca ze złych nawyków higienicznych, niewłaściwej diety oraz zbyt niskiej aktywności fizycznej. Zaparcia często pojawiają się wraz ze zmianą otoczenia dziecka, np. po rozpoczęciu nauki w przedszkolu czy szkole, w których pacjent z różnych przyczyn powstrzymuje się od oddania stolca. W celu ustalenia ostatecznego rozpoznania należy wykluczyć przyczyny organiczne zaparć, które wymagają leczenia przyczynowego. Terapia najczęściej występujących zaparć o charakterze czynnościowym obejmuje zastosowanie kompleksowych metod farmakologicznych i niefarmakologicznych; zwykle jest długotrwała. Ma ona na celu utrwalenie takiego modelu defekacji, w którym pacjent regularnie oddaje miękki stolec bez przykrych dolegliwości bólowych. Niezwykle istotne jest wsparcie psychologiczne całej rodziny, niejednokrotnie zaangażowanej w trudny problem dziecka. Sukces terapeutyczny wymaga przede wszystkim cierpliwej i sumiennej współpracy pomiędzy lekarzem a pacjentem i jego rodziną, gdyż pozytywne i trwałe efekty leczenia osiągane są po stosunkowo długim czasie.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 55-60
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Azytromycyna w leczeniu zapalenia gardła i migdałków. Spojrzenie bakteriologa oraz klinicysty
Azithromycin in the treatment of pharyngitis and tonsillitis. From the point of view of bacteriologist and clinician
Autorzy:
Filczak, Krzysztof
Sybilski, Adam J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032447.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
azithromycin
pharyngitis
symptoms
tonsillitis
treatment
zapalenie gardła
zapalenie migdałków
objawy
leczenie
azytromycyna
Opis:
Bacteriologist’s and clinician’s point of view to infection is variable. What about bacterial infection throat and tonsil? Characteristic: Bacteriologist: Acute pharyngitis and tonsillitis (APT) mainly caused by viruses (rhinovirus, adenovirus, influenza and parainfluenza viruses, RSV). Bacterial etiology is only in 10–30%. The most common bacterial etiologic factor is Streptococcus pyogenes. The gold diagnostic standard is the throat swab culture with antibiogram. Clinician: The infection usually occurs through droplets. The incubation period continues from 12 hours to 4 days. The diagnosis is based on symptoms: sore throat, fever, headache, malaise, slight enlargement of the cervical lymph nodes. On clinical examination: swollen and congested mucous membrane of the throat. Treatment: Bacteriologist: Correct swabbing the throat has a major impact on the entire diagnostic process. We take the swab from the surface or tonsil crypts. Swab is seeded and incubated at 35–37°C. The first assessment is in 18–24 hours. In the GP practice the rapid diagnostic tests (RADT) streptococcal antigen detection clinic may be helpful. Clinician: the first step is limiting the spread of infec‑tion (elimination of contact), second – symptomatic treatment, if there is S. pyogenes etiology, the first-line treatment is fenoksymetylpenicylina (p.o. or .iv.) In case of hypersensitivity, macrolides should be used. Azithromycin: Bacteriologist: Azithromycin is macrolide, and including the spectrum of the most common pathogens causing pharyngitis and tonsillitis. Clinician: Azithromycin is an effective drug in APT, commonly used at a dose: in children (10 mg/kg once daily for three days), and adults (1×500 mg – three days). Recent studies suggest a better antibiotic activity double dose (cumulative dose – 60 mg/kg/treatment). These two approaches (bacteriologist and clinician) complement each other.
Spojrzenie bakteriologa i klinicysty na infekcje bywa różne. W pracy zaprezentowano opinie obu specjalistów na temat bakteryjnego zapalenia gardła i migdałków. Charakterystyka: Bakteriolog: Ostre zapalenie gardła i migdałków (OZGM) głównie wywołują wirusy (rynowirusy, adenowirusy, wirusy grypy i paragrypy, RSV). Tylko 10–30% przypadków ma etiologię bakteryjną. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym bakteryjnego zapalenia jest Streptococcus pyogenes. Za złoty standard diagnostyczny uchodzi badanie bakteriologiczne – posiew wymazu z gardła z antybiogramem. Klinicysta: Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą kropelkową, okres inkubacji wynosi od 12 godzin do 4 dni. Rozpoznanie ustala się głównie na podstawie objawów: bólu gardła, gorączki, bólów głowy, złego samopoczucia, niewielkiego powiększenia węzłów chłonnych szyi. W badaniu przedmiotowym stwierdza się obrzękniętą i przekrwioną błonę śluzową gardła, czasami z nalotami. Postępowanie: Bakteriolog: Prawidłowe pobranie materiału do badania bakteriologicznego ma zasadniczy wpływ na całość procesu diagnostycznego. Wymaz pobiera się z powierzchni lub krypt migdałków. Pobrany wymaz jest posiewany i inkubowany w temperaturze 35–37°C. Pierwszą ocenę przeprowadza się po 18–24 godzinach. W ambulatorium pomocne mogą być szybkie testy diagnostyczne (RADT) wykrywające antygen paciorkowcowy. Klinicysta: Kluczowe jest ograniczenie szerzenia się zakażenia (wyeliminowanie kontaktu), leczenie objawowe. W OZGM o etiologii S. pyogenes lekiem pierwszego rzutu jest fenoksymetylopenicylina (p.o. lub i.v.). W przypadku nadwrażliwości należy zastosować makrolidy. Azytromycyna: Bakteriolog: To makrolid, obejmujący w spektrum działania najczęstsze patogeny wywołujące OZGM. Klinicysta: Skuteczny lek w OZGM, stosowany w dawce: u dzieci 10 mg/kg mc. raz na dobę przez 3 dni, u dorosłych 1×500 mg przez 3 dni. Ostatnie badania sugerują lepsze działanie podwójnej dawki antybiotyku (dawka kumulacyjna – 20 mg/kg/raz na dobę przez 3 dni). Podsumowując, należy stwierdzić, że te dwa spojrzenia – klinicysty i bakteriologa – uzupełniają się.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 1; 50-56
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Desmoplastic small round cell tumor – charakterystyka choroby i metody leczenia
Desmoplastic small round cell tumor: characteristics and treatment options
Autorzy:
Waśniewska, Katarzyna
Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
Gawrychowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031059.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemotherapy
desmoplastic small round cell tumor
diagnosis
symptoms
treatment
diagnoza
leczenie
objawy
chemioterapia
Opis:
Desmoplastic small round cell tumor (DSRCT) is an extremely rare malignancy rated among the sarcomas. It was first described in 1989. As there are only a few hundred cases reported in world literature, to date there are no uniform standards of management of patients presenting with such a diagnosis. This malignancy is characterized by a extremely aggressive clinical course. The disease affects mainly young males in their second and third decade. Most often described primary location of DSRCT is abdominal cavity. Identified cytogenetic marker of DSRCT is translocation t(11;22)(p13q12). Therapy relies in surgery, radiotherapy and chemotherapy. In spite of continuous progress in the treatment of DSRCT, prognosis in this group of patients is still very poor. High propensity to dissemination already at the time of first diagnosis considerably reduces the effectiveness of surgical excision and all patients require systemic treatment. Chemotherapy usually resorts to cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine, ifosfamide and etoposide (their combination is known as “protocol P6”). Other cytostatics of confirmed effectiveness in the treatment of DSRCT are cisplatin, carboplatin, topotecan, vinorelbine and irinotecan. In spite of clear clinical activity of chemotherapeutics, eventually all patients develop resistance to implemented treatment and suffer disease progression. Therefore, selection of optimal treatment for this group of patients remains a considerable clinical challenge.
Desmoplastic small round cell tumor (DSRCT) jest bardzo rzadkim nowotworem zaliczanym do rodziny mięsaków. Po raz pierwszy został opisany w 1989 roku. Ponieważ w światowej literaturze przedstawiono dotychczas kilkaset przypadków, do chwili obecnej nie ma jednoznacznych standardów postępowania z pacjentami z tym rozpoznaniem. Nowotwór ten charakteryzuje się bardzo agresywnym przebiegiem. Choroba dotyka głównie młodych mężczyzn. Szczyt zachorowań przypada na drugą i trzecią dekadę życia. Najczęściej opisywaną pierwotną lokalizacją DSRCT jest jama brzuszna. Zidentyfikowanym cytogenetycznym markerem DSRCT jest translokacja t(11;22)(p13q12). W leczeniu ogromną rolę odgrywają chirurgia, radioterapia i chemioterapia. Pomimo ciągłego postępu w leczeniu DSRCT rokowanie w tej grupie chorych nadal pozostaje bardzo złe. Duża skłonność do rozsiewu choroby już w chwili jej rozpoznania ogranicza skuteczność postępowania chirurgicznego, dlatego wszyscy pacjenci wymagają leczenia systemowego. W chemioterapii wykorzystuje się najczęściej cyklofosfamid, doksorubicynę, winkrystynę, ifosfamid i etopozyd (kombinacja tych leków znana jest pod nazwą protokołu P6). Innymi cytostatykami wykazującymi aktywność w leczeniu DSRCT są cisplatyna, karboplatyna, topotekan, winorelbina i irinotekan. Mimo wyraźnej aktywności klinicznej chemioterapeutyków praktycznie u wszystkich chorych po pewnym czasie rozwija się oporność na stosowane leczenie i dochodzi do progresji choroby. Z tego powodu dużym wyzwaniem staje się wybór optymalnego leczenia dla tej grupy pacjentów.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 276-282
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Choroba zwyrodnieniowa stawów w praktyce lekarza rodzinnego
Osteoarthrosis in general practice
Autorzy:
Osiecka, Aleksandra
Matuszewska-Zbrońska, Hanna
Drzastwa, Witold J.
Bujak-Rosenbeiger, Ewa
Mizgała, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036403.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
diagnostyka
leczenie
objawy
lekarz rodzinny
choroba zwyrodnieniowa stawów
diagnosis
treatment
symptoms
family doctor
osteoarthrosis
Opis:
The aim of this study is to collect the most important information concerning OA, from the general practitioner's point of view, to guide the patient in the initial diagnosis, cooperate with doctors in other areas, assist in the thera-peutic process, and provide medical support in the case of a lack of access to a consulting specialist or a long period of waiting for the consultation. The paper presents the definition of OA, pathological mechanism of its formation as well as forms depending on the aetiology. The symptoms of the disease with particular emphasis on the location and the principles of diagnostic and therapeutic procedures in the daily practice of the general practitioner are presented. The important role of rehabilitation in order to improve the quality of life of patients is also highlighted. Osteoarthritis is a progressive, irreversible disease, leading to deterioration of the quality of life of the patient. Applying treatment is not able to stop disease progression, but it is able to slow the development and improve the quality of life of patients. The study highlights the important role of the general practitioner as a guide to the health care system for patients with OA.
Celem pracy było zebranie najistotniejszych z punktu widzenia lekarza rodzinnego wiadomości dotyczących ChZS, by w swojej praktyce mógł on, współpracując z lekarzami innych dziedzin, poprowadzić pacjenta we wstępnej diag-nostyce, wspomóc proces terapeutyczny, a także stanowić wsparcie medyczne w razie braku dostępności do konsul-tacji specjalistycznej lub długiego okresu oczekiwania na nią. W pracy przedstawiono definicję ChZS, patomechanizm jej powstawania oraz postaci w zależności od etiologii. Przedstawiono objawy choroby ze szczególnym uwzględnieniem lokalizacji oraz zasady postępowania diagnostycz-nego i terapeutycznego w codziennej praktyce lekarza rodzinnego. Zwrócono również uwagę na istotną rolę rehabilitacji w celu uzyskania poprawy komfortu życia pacjentów. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest schorzeniem postępującym, nieodwracalnym, prowadzącym do ograniczenia sprawności i pogorszenia jakości życia chorego. Zastosowane leczenie nie jest w stanie zahamować postępu choroby, może natomiast spowolnić jej rozwój i poprawić jakość życia pacjentów. W pracy podkreślono istotną rolę lekarza rodzinnego jako przewodnika po systemie opieki zdrowotnej w przypadku pacjentów z ChZS.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 407-417
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anafilaksja idiopatyczna
Idiopathic anaphylaxis
Autorzy:
Łukaszyk, Mateusz
Łukaszyk-Spryszak, Aleksandra
Szpak, Andrzej
Bodzenta-Łukaszyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176124.pdf
Data publikacji:
2019-09
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:
anafilaksja idiopatyczna
epidemiologia
patogeneza
klinika
leczenie
psoriatic idiopathic anaphylaxis
epidemiology
pathogenesis
clinical symptoms
treatment
Opis:
Anafilaksja idiopatyczna jest ciężką, zagrażającą życiu systemową lub uogólnioną natychmiastową reakcją nadwrażliwości o objawach podobnych/zbliżonych do innych postaci anafilaksji. Dotyczy ok. 30-60% przypadków u dorosłych i ok. 20% przypadków u dzieci. W patogenezie anafilaksji idiopatycznej istotną rolę mogą odgrywać zespół alfa-gal, mastocytoza, schorzenia przebiegające z aktywacją komórki tucznej oraz ukryte alergeny i kofaktory – wysiłek fizyczny, alkohol, leki. Objawy kliniczne anafilaksji idiopatycznej oraz postępowanie terapeutyczne są identyczne jak w anafilaksji o znanym czynniku sprawczym. W pracy omówiono epidemiologię anafilaksji, patomechanizm, diagnostykę oraz postępowanie terapeutyczne według wytycznych międzynarodowych
Idiopathic anaphylaxis is a severe, life-threatening systemic or generalized immediate hypersensitivity reaction with symptoms similar to resembling other forms of anaphylaxis. It concers approximately 30-60% of cases in adults and 20% of cases in children. In the pathogenesis of idiopathic anaphylaxis, alpha-gal syndrome, mastocytosis, diseases associated with mast cell activation, and hidden allergens and cofactors -physical exertion, alcohol, drugs can play a significant role. The clinical manifestations of idiopathic anaphylaxis and therapeutic management are identical to those of anaphylaxis with a known causative agent. The paper discusses epidemiology of anaphylaxis, pathomechanism, diagnostics and therapeutic management according to international guidelines.
Źródło:
Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny; 2019, 24, 3; 126-130
1427-3101
Pojawia się w:
Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Migrena i jej najczęstsze postacie kliniczne
Migraine variants
Autorzy:
Stępień, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059212.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
migrena
warianty migreny
migrena u dzieci
objawy
leczenie
migraine
migraine variants
migraine in children
symptoms
treatment
Opis:
Migraine is a common neurological condition characterized by recurrent episodes of often severe headache accompanied by symptoms such as nausea, vomiting, photophobia, and phonophobia. The prevalence of migraine has been estimated to be approximately 6% in men and 15 to 18% in women. The prevalence of migraine peaks at age 40, and thus most affects individuals in their peak productive years. The diagnosis is based on International Headache Society (IHS) criteria. In addition to classic and common, migraine headache can take several other forms: hemiplegic migraine, ophthalmoplegic migraine, basilar artery migraine, migraine in adolescent and young adult and menstrual migraine and status migrainosus. In child - ren migraine can take picture periodic vomiting, systemic vertigo, abdominal pain. Basilar type migraine should be considered and differentiate with other type of vascular diseases. Chronic migraine is a specific type of disease with pain duration more than 15 days per month and more than three months. It can take picture a whole day’s headache, what concern mainly patients suffering migraine without aura, abusing analgesic drugs. This form should be prophylactic treated especially with antiepileptic and antidepressant drugs. In article have been prescribed those types of disease.
Migrena jest częstą chorobą neurologiczną, charakteryzującą się nawrotowymi epizodami bólów głowy, którym towarzyszą takie objawy, jak nudności, wymioty i światłowstręt. Częstość jej występowania szacowana jest na około 6% wśród mężczyzn i 15-18% u kobiet. Szczyt zachorowania odnotowuje się ok. 40. r.ż., co oznacza, że choroba dotyczy głównie ludzi najbardziej aktywnych zawodowo. Diagnostyka migreny oparta jest na kryteriach opracowanych przez Międzynarodowe Towarzystwo Bólu Głowy. Poza klasyczną postacią choroby występują jej rzadsze postacie, takie jak migrena porażenna, migrena oftalmoplegiczna, migrena typu podstawnego, migrena siatkówkowa, migrena u dzieci i młodzieży, migrena menstruacyjna oraz stan migrenowy. U dzieci i młodzieży napady mogą przybierać inne formy kliniczne, na przykład cykliczne wymioty, napadowe zawroty głowy, bóle brzucha. Migrena typu podstawnego i migrena porażenna wymagają różnicowania z innymi chorobami naczyniowymi mózgu. Migrena przewlekła rozpoznawana jest, gdy napady migrenowego bólu głowy trwają powyżej 15 dni w miesiącu przez okres co najmniej trzech miesięcy. Może ona przybrać postać całodziennego bólu głowy. Dotyczy to zwłaszcza chorych na migrenę bez aury, nadużywających leków przeciwbólowych. Ta postać migreny wymaga leczenia profilaktycznego i częstej kontroli lekarskiej. W terapii skuteczne są leki przeciwpadaczkowe i leki przeciwdepresyjne. W artykule omówiono poszczególne postacie choroby i ich leczenie.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2008, 8, 2; 95-100
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy wirus Lassa będzie najgroźniejszym zoonotycznym patogenem?
Will Lassa virus become the most fearsome zoonotic pathogen?
Autorzy:
Gliński, Zdzisław
Żmuda, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22339828.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
objawy chorobowe
patogeneza
wirus Lassa
epidemiologia
zmiany anatomopatologiczne
zmiany histopatologiczne
rozpoznanie
leczenie
profilaktyka
znaczenie zoonotyczne
gorączka Lassa
czynniki chorobotwórcze
źródła zakażenia
drogi zakażenia
symptoms
pathogenesis
control
Lassa fever
Opis:
Lassa virus (Arenaviridae), is the etiological agent of Lassa fever, a severe human disease with high mortality rates for hospitalized patients. Lassa fever can be difficult to distinguish clinically from other viral hemorrhagic fevers. The virus is initially spread to people via contact with urine or feces of an infected multimammate mouse and rat, that remain carriers for life. Once infected, people may transmit Lassa virus in both community and health care settings, by contaminated medical equipment and direct contact with bodily secretions. About 15–20% of hospitalized people with Lassa fever will die from the illness. However, many infected people do not develop symptoms, which typically include fever, headache, vomiting and muscles pain. The main feature of fatal illness is impaired or severely delayed cell mediated immunity leading to fulminant viremia. Early recognition and initiation of targeted care increase patients surviving rates. Lassa fever is diagnosed by ELISA, which may detect IgM and IgG antibodies as well as Lassa virus antigen and RT-PCR used in the early stage of disease. There is currently no licensed vaccine against Lassa fever, and the only treatment available is based on ribavirin. In this article epidemiological aspects as well as diagnostics approaches are presented and discussed in the context of possibly increasing the public health threat with Lassa fever in European countries.
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2022, 97, 04; 245-249
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies