Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "diagnosis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 31-35 z 35
Tytuł:
Trudna diagnoza – dylematy rzetelnej oceny ADHD u dorosłych pacjentów. Część I. Obraz kliniczny, trudności diagnostyczne, leczenie
Difficult diagnosis – the dilemma of reliable evaluation of ADHD in adult patients. Part I. Clinical picture, diagnostic difficulties, treatment
Autorzy:
Szaniawska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945255.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ADHD in adults
ADHD u dorosłych
assessment
attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
diagnosis
diagnoza u dorosłych
leczenie
nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi (ADHD)
psychoterapia
psychotherapy
treatment
Opis:
Hyperactivity is the most prevalent diagnosis at the early school age. In diagnostic classifications of diseases and mental disorders it is defined as the attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) – DSM-IV-TR, or hyperkinetic disorder (F90) – according to European classification ICD-10. It is characterized by the presence of permanent behavioural patterns maintained for at least 6 months and arranged in a characteristic triad of symptoms: problems with keeping oneself attentive, impulsivity and hyperactivity, the severity of which causes the patient’s malfunctioning. The occurrence of ADHD in children was first described at the beginning of the 20th century but awareness that this disorder may last also in adulthood appeared no sooner than in the 70s. In Poland the prevalence of ADHD among children and adolescents is on a similar level to that in other EU countries and the United States. Therefore, we can assume that the ADHD prevalence among adults will be also similar. Unfortunately, as far as the authoress knows there are no centres in Poland which would diagnose and treat ADHD in adults. The article is aimed at approximation of the ADHD diagnosis subject in adults and discussing the difficulties which may be revealed during a clinical evaluation. The factors which hamper a proper diagnosis of ADHD in adults comprise diagnostic criteria which have been established specifically for schoolchildren, and lack of mandatory diagnostic procedures and standardized diagnostic tools. While diagnosing this disorder, it is worth remembering that ADHD is not a style of life and general “going mad”, but a very severe clinical diagnosis. Speaking about the clinical unit, we have to see the malfunctioning of a given person. If the functioning is not evidently deficient socially, occupationally or in relations with other people, it means there is no ADHD.
Nadpobudliwość psychoruchowa jest najczęstszym rozpoznaniem u dzieci we wczesnym wieku szkolnym. W klasyfikacjach diagnostycznych chorób i zaburzeń psychicznych określona jest jako zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) – DSM-IV-TR, lub zespół hiperkinetyczny (F90) – według klasyfikacji europejskiej ICD-10. Charakteryzuje się obecnością trwałych wzorców zachowania utrzymujących się przynajmniej przez 6 miesięcy i układających się w charakterystyczną triadę objawów: problemy z utrzymaniem uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość, których nasilenie powoduje upośledzenie funkcjonowania pacjenta. Występowanie ADHD u dzieci opisano po raz pierwszy na początku XX wieku, ale świadomość, że zaburzenie to może utrzymywać się także w wieku dorosłym, pojawiła się dopiero w latach 70. W Polsce rozpowszechnienie ADHD wśród dzieci i młodzieży jest na podobnym poziomie jak w innych krajach UE i Stanach Zjednoczonych. Na tej podstawie można domniemywać, że rozpowszechnienie ADHD wśród dorosłych również będzie podobne. Niestety, według wiedzy autorki niniejszego artykułu w Polsce nie ma ośrodków, które zajmowałyby się diagnozą i leczeniem ADHD u osób dorosłych. Celem artykułu jest przybliżenie tematu diagnozy ADHD u osób dorosłych i omówienie trudności, które mogą ujawnić się podczas oceny klinicznej. Czynniki utrudniające właściwe rozpoznanie ADHD u osób dorosłych to m.in. kryteria diagnostyczne, które są dostosowane do dzieci w wieku szkolnym, oraz brak obowiązujących procedur diagnostycznych i wystandaryzowanych narzędzi diagnostycznych. Diagnozując to zaburzenie, warto pamiętać, że ADHD to nie styl życia i ogólne „zwariowanie”, ale bardzo poważne rozpoznanie kliniczne. Mówiąc o jednostce klinicznej, musimy widzieć upośledzenie funkcjonowania danej osoby. Jeśli nie występuje wyraźne upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub w sferze relacji z innymi ludźmi, to nie mamy do czynienia z ADHD.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 205-210
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie z pacjentem z uchyłkami jelita grubego w zależności od postaci klinicznej choroby
The management of patient with colon diverticula depend on different clinical symptoms
Autorzy:
Tylec-Osóbka, Ewa
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Dyrla, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032916.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diagnosis
diverticular disease of the colon
diverticulitis
diverticulum
therapy
uchyłek jelita grubego
choroba uchyłkowa okrężnicy
zapalenie uchyłków
diagnostyka
leczenie
Opis:
Diverticulosis of colon is the state of having diverticula in the colon, which are sac-like, outpocketings (protrusion) of the colonic mucosa and submucosa through weaknesses of muscle layers in the colon wall. These are more common in the sigmoid colon which is a common place for increased intracolon pressure. Diverticular disease – symptomatic form of diverticulosis – is one of the most prevalent medical conditions to affect Western populations and its prevalence increases with age up to 65% in 85 years old population. As our elderly population grows, we can anticipate a concomitant rise in the number of patients with diverticular disease. But the number of young people with this illness increased last time. The etiopathogenesis of colonic diverticulosis remains unclear. It is hypothesized that the main factor responsible for diverticulum development is a diet poor in fibre. Probably it is connected with “Western” life style. Although diverticula are often asymptomatic, their presence is associated with possible complications, such as diverticulitis, diverticular bleeding, and diverticular colitis. Symptomatic diverticular disease can range from mild, low-level symptomatology similar to that seen in irritable bowel syndrome to acute bouts of diverticulitis complicated by abscess or frank perforation. The purpose of this paper is to briefly review the epidemiology, etiopathogenesis and clinical presentations of diverticular disease, and then propose recommendations regarding appropriate diagnostic and therapeutic strategies supported by the best available current evidence.
Uchyłkowatość jelita grubego to obecność uchyłków w jelicie, które są przypominającymi kieszonki uwypukleniami (przepuklinami) błony śluzowej i podśluzowej przez błonę mięśniową jelita, w miejscach zmniejszonej oporności mięśniówki. Najczęściej występują w esicy, gdzie ciśnienie w świetle jelita jest największe. Choroba uchyłkowa jelita grubego, czyli objawowa postać uchyłkowatości, jest jedną z najczęstszych chorób występujących w populacjach krajów Europy Zachodniej i USA. Zachorowalność rośnie wraz z wiekiem – w populacji 85-latków choroba występuje u 65% osób. Ponieważ liczba osób w wieku podeszłym zwiększa się, należy spodziewać się wzrostu liczby pacjentów z tą patologią. W ostatnim czasie zwiększa się również liczba osób w młodym wieku dotkniętych tą chorobą. Etiopatogeneza uchyłkowatości jelita grubego nie jest do końca jasna. Przypuszcza się, że podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za powstanie uchyłku jest dieta uboga we włókna roślinne. Prawdopodobnie jest to związane z zachodnim stylem życia. Chociaż uchyłki często nie dają objawów, ich obecność wiąże się z ryzykiem powikłań, takich jak zapalenie, krwawienie z uchyłka czy zapalenie okrężnicy związane z obecnością uchyłków. Objawowa choroba uchyłkowa może mieć różny obraz kliniczny: może przebiegać łagodnie, skąpoobjawowo, podobnie jak zespół jelita nadwrażliwego, lub mogą towarzyszyć jej ciężkie ataki zapalenia uchyłków powikłanych ropniem lub perforacją. Celem pracy jest omówienie epidemiologii, etiopatogenezy, przebiegu klinicznego choroby uchyłkowej oraz zaleceń dotyczących rozpoznania i leczenia w oparciu o bieżącą literaturę medyczną.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 3; 256-262
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Desmoplastic small round cell tumor – charakterystyka choroby i metody leczenia
Desmoplastic small round cell tumor: characteristics and treatment options
Autorzy:
Waśniewska, Katarzyna
Miedzińska-Maciejewska, Magdalena
Gawrychowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031059.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chemotherapy
desmoplastic small round cell tumor
diagnosis
symptoms
treatment
diagnoza
leczenie
objawy
chemioterapia
Opis:
Desmoplastic small round cell tumor (DSRCT) is an extremely rare malignancy rated among the sarcomas. It was first described in 1989. As there are only a few hundred cases reported in world literature, to date there are no uniform standards of management of patients presenting with such a diagnosis. This malignancy is characterized by a extremely aggressive clinical course. The disease affects mainly young males in their second and third decade. Most often described primary location of DSRCT is abdominal cavity. Identified cytogenetic marker of DSRCT is translocation t(11;22)(p13q12). Therapy relies in surgery, radiotherapy and chemotherapy. In spite of continuous progress in the treatment of DSRCT, prognosis in this group of patients is still very poor. High propensity to dissemination already at the time of first diagnosis considerably reduces the effectiveness of surgical excision and all patients require systemic treatment. Chemotherapy usually resorts to cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine, ifosfamide and etoposide (their combination is known as “protocol P6”). Other cytostatics of confirmed effectiveness in the treatment of DSRCT are cisplatin, carboplatin, topotecan, vinorelbine and irinotecan. In spite of clear clinical activity of chemotherapeutics, eventually all patients develop resistance to implemented treatment and suffer disease progression. Therefore, selection of optimal treatment for this group of patients remains a considerable clinical challenge.
Desmoplastic small round cell tumor (DSRCT) jest bardzo rzadkim nowotworem zaliczanym do rodziny mięsaków. Po raz pierwszy został opisany w 1989 roku. Ponieważ w światowej literaturze przedstawiono dotychczas kilkaset przypadków, do chwili obecnej nie ma jednoznacznych standardów postępowania z pacjentami z tym rozpoznaniem. Nowotwór ten charakteryzuje się bardzo agresywnym przebiegiem. Choroba dotyka głównie młodych mężczyzn. Szczyt zachorowań przypada na drugą i trzecią dekadę życia. Najczęściej opisywaną pierwotną lokalizacją DSRCT jest jama brzuszna. Zidentyfikowanym cytogenetycznym markerem DSRCT jest translokacja t(11;22)(p13q12). W leczeniu ogromną rolę odgrywają chirurgia, radioterapia i chemioterapia. Pomimo ciągłego postępu w leczeniu DSRCT rokowanie w tej grupie chorych nadal pozostaje bardzo złe. Duża skłonność do rozsiewu choroby już w chwili jej rozpoznania ogranicza skuteczność postępowania chirurgicznego, dlatego wszyscy pacjenci wymagają leczenia systemowego. W chemioterapii wykorzystuje się najczęściej cyklofosfamid, doksorubicynę, winkrystynę, ifosfamid i etopozyd (kombinacja tych leków znana jest pod nazwą protokołu P6). Innymi cytostatykami wykazującymi aktywność w leczeniu DSRCT są cisplatyna, karboplatyna, topotekan, winorelbina i irinotekan. Mimo wyraźnej aktywności klinicznej chemioterapeutyków praktycznie u wszystkich chorych po pewnym czasie rozwija się oporność na stosowane leczenie i dochodzi do progresji choroby. Z tego powodu dużym wyzwaniem staje się wybór optymalnego leczenia dla tej grupy pacjentów.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 276-282
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Functional diagnostics and physiotherapeutic treatment in de Quervain syndrome
Diagnostyka funkcjonalna i leczenie fizjoterapeutyczne w zespole de Quervaina
Autorzy:
Zaworski, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053996.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
tendinitis
diagnosis
treatment
de Quervain
physiotherapy
zapalenie ścięgna
rozpoznanie
leczenie
fizjoterapia
Opis:
De Quervain syndrome involves the inflammation of the common tendon sheath of the abductor pollicis longus (APL) and the extensor pollicis brevis (EPB) in the region of the radial styloid process. This condition can be caused by microtraumas that occur in the course of repetitive mechanical activities and systemic diseases of the connective tissue, such as rheumatoid arthritis. The symptom of de Quervain syndrome is pain in the forearm at the height of the radial styloid process. The pain intensifies during the extension of the thumb. Other symptoms include redness and swelling in the region. The physical examination most often involves two tests: Finkelstein’s test and Eichhoff’s test. Physiotherapeutic treatment is an important element of conservative treatment of de Quervain syndrome. The article aims to present functional diagnostics and physiotherapeutic methods that are used in the treatment of de Quervain syndrome based on the available literature. The review used the division of therapeutic methods into three basic sections: kinesitherapy, physical therapy and therapeutic massage, and was expanded to include physioprophylaxis and education, kinesiotaping and acupuncture. The discussed publications noted a significant improvement in terms of reducing pain and functionality in patients with de Quervain syndrome using various physiotherapeutic methods and their combinations. Unfortunately, there is a small number of randomized clinical trials. Hence, it is difficult to draw clear conclusions about the most effective forms of treatment. Further research is required in order to achieve the integration of the most effective physiotherapeutic methods in the treatment of de Quervain syndrome and the assessment of its short and long-term effects.
Zespół de Quervaina to stan zapalny wspólnej pochewki ścięgna odwodziciela długiego kciuka (APL) i prostownika krótkiego kciuka (EPB) w okolicy wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Ta jednostka chorobowa może być spowodowana mikrourazami w przebiegu powtarzalnych czynności mechanicznych i chorobami układowymi tkanki łącznej, takimi jak zapalenia o charakterze reumatoidalnym. Objawy zespołu de Quervaina to dolegliwości bólowe przedramienia na wysokości wyrostka rylcowatego kości promieniowej nasilające się podczas prostowania kciuka. Także w tym rejonie może pojawić się zaczerwienienie oraz obrzęk. W badaniu przedmiotowym najczęściej wykorzystywane są dwa testy: Finkelsteina i Eichhoffa. Leczenie fizjoterapeutyczne jest ważnym elementem leczenia zachowawczego zespołu de Quervaina. Celem artykułu jest przedstawienie diagnostyki funkcjonalnej oraz metod fizjoterapeutycznych w leczeniu zespołu de Quervaina na podstawie dostępnej literatury. W przeglądzie zastosowano podział metod leczniczych na trzy podstawowe działy: kinezyterapię, fizykoterapię i masaż leczniczy oraz rozszerzono go o fizjoprofilaktykę i edukację, kinesiotaping oraz akupunkturę. W omawianych publikacjach odnotowano istotną poprawę w kwestii obniżenia dolegliwości bólowych oraz poprawy funkcjonalnej u pacjentów z zespołem de Querveina przy zastosowaniu różnych metod fizjoterapeutycznych i ich kombinacji. Niestety, istnieje mała liczba randomizowanych badań klinicznych, stąd też trudno jest wyciągnąć jednoznaczne wnioski dotyczące wskazania najefektywniejszych form leczenia. Wymagane są dalsze badania skupione na poszukiwaniu zintegrowania najskuteczniejszych metod fizjoterapeutycznych leczenia zespołu de Quervaina oraz oceny efektów krótko i długoterminowych.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2020, 14, 4; 305-313
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rhinitis in children
Nieżyt nosa u dzieci
Autorzy:
Ziuzia, Laura
Dobrzyński, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399351.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
allergic rhinitis
classification
diagnosis
nonallergic rhinitis
rhinitis
treatment
alergiczny nieżyt nosa
diagnostyka
klasyfikacja
leczenie
niealergiczny nieżyt nosa
nieżyt nosa
Opis:
Rhinitis (RN) is inflammation of the nasal mucous membrane, manifested by impaired patency, pruritus, sneezing and the presence of secretions. Depending on the mechanism of creation of an inflammatory reaction, RN is divided into: (1) allergic rhinitis (AR) and (2) nonallergic rhinitis (NAR), and in case of their overlap, it is said to be (3) mixed (MR). The basis for the diagnosis of NN are: physical examination and interview (including ENT) and properly selected auxiliary research. The fundamental approach in RN in children is: education of patients and their parents, avoiding exposure to irritants (including allergens), nasal irrigation, air humidification and proper hydration of the child, and pharmacotherapy, and in selected cases of ARN, also allergen specific immunotherapy. The basis of pharmacotherapy in RN are intranasal glucocorticoids (dnGKS) and second-generation antihistamines, although their efficacy in NAR is lower than in AR. Due to the high incidence and adverse consequences, such as: decreased quality of life, sleep and mood disorders, deterioration in school education and relationship with other diseases, including: asthma, adenoid hypertrophy, conjunctivitis, chronic inflammation of paranasal sinuses and otitis media, RN is an important clinical problem. It is necessary to further investigate the issue to better understand this problem and to avoid its negative consequences, especially in the paediatric population.
Nieżyt nosa (NN) to stan zapalny błony śluzowej nosa, objawiający się upośledzeniem jego drożności, świądem, kichaniem i obecnością w nim wydzieliny. W zależności od mechanizmu powstawania reakcji zapalnej NN dzieli się na: (1) alergiczny nieżyt nosa (ANN) i (2) niealergiczny nieżyt nosa (NANN), a w przypadku ich nakładania się mówi się o (3) NN mieszanym. Podstawą rozpoznania NN są: badanie podmiotowe i fizykalne (w tym laryngologiczne) oraz właściwie dobrane badania pomocnicze. Zasadniczym postępowaniem w NN u dzieci jest: edukacja chorych i ich rodziców, unikanie ekspozycji na czynniki drażniące (w tym alergeny), płukanie jam nosa, nawilżanie powietrza i właściwe pojenie dziecka oraz farmakoterapia, a w wybranych przypadkach ANN, również swoista immunoterapia alergenowa. Podstawą farmakoterapii w NN są glikokortykosteroidy donosowe (dnGKS) i leki antyhistaminowe drugiej generacji, choć ich skuteczność w NANN jest mniejsza niż w ANN. Z uwagi na dużą częstość występowania oraz niekorzystne następstwa, takie jak: obniżenie jakości życia, zaburzenia snu i nastroju, pogorszenie wyników w nauce i związek z innymi chorobami, w tym: astmą, przerostem migdałka gardłowego, zapaleniem spojówek, przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych i zapaleniem ucha środkowego, NN stanowi istotny problem kliniczny. Konieczne jest prowadzenie dalszych badań, celem większego zrozumienia tego problemu oraz uniknięcia wystąpienia jego negatywnych następstw, zwłaszcza w populacji dziecięcej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 72-84
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 31-35 z 35

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies