Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kryteria" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Zmiany kryteriów w diagnozowaniu zaburzeń związanych z hazardem oraz uzależnień chemicznych i czynnościowych
    Changes of Diagnosis Criteria for Gambling Related Disorders and Psychoactive and Behavioral Addictions
    Autorzy:
    Niewiadomska, Iwona
    Palacz-Chrisidis, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371457.pdf
    Data publikacji:
    2017-01-29
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    kryteria diagnostyczne
    hazard patologiczny
    ICD
    DSM
    diagnostic criteria
    pathological gambling
    Opis:
    Autorki poruszają kwestię zmian w kryteriach diagnostycznych dotyczących zaburzeń związanych z hazardem oraz uzależnień chemicznych i czynnościowych w literaturze przedmiotu. Prezentują też krótki przegląd kolejnych edycji podręczników międzynarodowych klasyfikacji, zarówno Diagnostics and Statistical Manual of Mental Disorders – DSM, jak i The International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems – ICD. W artykule przedstawiona jest również dyskusja badaczy na temat umiejscowienia zaburzeń związanych z hazardem w klasyfikacjach diagnostycznych. DSM-V umiejscawia zaburzenie hazardowe w kategorii „zaburzenia używania substancji i nałogów” (ang. Substance-Related and Addictive Disorders, DSM-V), w podkategorii „zaburzenia niezwiązane z substancjami” (ang. Non-Substace Related Disorders, DSM-V). Natomiast według nadal obowiązującego ICD-10, zaburzenie hazardowe pozostaje w obszarze zaburzeń kontroli i impulsów, pod nazwą „hazard patologiczny”.
    The article presents the issue of diagnostic criteria of gambling related disorders and psychoactive and behavioral addictions. It is also a review of next edits of international classification manuals, DSM (Diagnostics and Statistical Manual of Mental Disorders), and also ICD (The International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems). Article presents the discussion about the place of gambling disorder at the classifications, which is taken by scientists who study on gambling. The latest, fifth of edition of Diagnostics and Statistical Manual of Mental Disorders DSM-V concerns gambling in the category of substance–related and addictive disorders, the subcategory of non-substance related disorders. However, according to The International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems ICD-10, gambling disorder remains in the category of impulse control disorders, as a pathological gambling.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2016, 12; 91-104
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowe i szybkie kryteria diagnostyczne ostrego zapalenia zatok przynosowych oparte na wzorach bólów głowy i twarzy w zapaleniu zatok: Badanie 117 pacjentów cierpiących na zapalenie zatok
    Autorzy:
    Rajamani, Santhosh Kumar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399771.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rynologia
    zatoki
    bóle głowy
    przewlekłe zapalenie zatok
    ostre zapalenie zatok
    kryteria diagnostyczne
    Opis:
    Wprowadzenie. Istnieje potrzeba, aby dowolna konfiguracja opieki zdrowotnej była w stanie dokonać szybkiej identyfikacji pacjentów z zatokowym bólem głowy w innych przypadkach bólów głowy (neurologicznych i pierwotnych), takich jak migreny i przewlekły ból głowy. Materiały i metody. Dokonano oceny 117 przypadków potwierdzonych przypadków zapalenia zatok przynosowych, które wykazały cechy wspólne, mogące pomóc w przyśpieszeniu diagnozy zapalenia zatok. Wyniki. Najczęstszym wzorem obserwowanym w badaniu jest jednostronny, głuchy ból głowy i ból twarzy, zmiana intensywności, trwająca codziennie przez średnio 4-6 godzin, z krótką historią przeziębienia w ostrym zapaleniu zatok. Dyskusja. Jednostronne, głuche bóle głowy i bóle twarzy, o zmiennej intensywności, trwające codziennie przez średnio 4-6 godzin, wraz z wysoce wrażliwym kryterium (91%) w diagnostyce ostrego zapalenia zatok. Wspomniane informacje, wraz z historią poprzedniego zakażenia górnych dróg oddechowych są użyteczne dla szybkiej diagnozy pacjentów z ostrym zapaleniem zatok (wrażliwość 95%). Jednakże, w przypadkach tych dochodzi do występowania podzbioru innych przykładów bólu głowy, dlatego też we wspomnianych pozytywnych przypadkach należy przeprowadzić badanie obrazowe lub endoskopię w celu zwiększenia specyficzności kryteriów diagnostycznych.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2018, 7, 1; 36-41
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół metaboliczny u dzieci i młodzieży – doświadczenia własne
    Metabolic syndrome in children and adolescents – in own clinical observation
    Autorzy:
    Białokoz-Kalinowska, Irena
    Zapolska, Joanna
    Piotrowska-Jastrzębska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031118.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cardiovascular risk
    diagnostic criteria
    metabolic syndrome
    obesity
    zespół metaboliczny
    kryteria diagnostyczne
    otyłość
    ryzyko sercowo-naczyniowe
    Opis:
    Nowadays obesity became a pandemic condition all over the world including the pediatric population. Childhood obesity is not only the risk of obesity in the future but first of all the increased risk of cardiovascular and metabolic diseases. Early diagnostic of the risk factors of cardiovascular diseases included as criteria of metabolic syndrome, in spite of controversy in defining this condition, helps in differentiation of the patients from the high risk group. Aim of the study was to assess the presence of the metabolic syndrome criteria in obese patients admitted to Pediatric Clinic for diagnostic procedure. Materials and methods: There were 112 obese (mean BMI 31.4) aged 10-17 years patients admitted foe diagnostic procedure to Department of Pediatrics. The detailed anthropometric measurements (included BMI, central obesity), biochemical tests and blood pressure monitoring were carried out in all patients. IDF 2007 definition was applied for diagnosis. Results: Metabolic syndrome was confirmed in 10.7% with male predominance 16.6% vs. 3.8%. The elevated values of blood pressure were found in 23.2% (28.3% boys vs. 17.3% girls), dyslipidemia concerning triglycerides in 8.9% (13.3% boys vs. 3.8% girls) and low HDL-cholesterol in 6.3%. Impaired glucose tolerance was observed in 5.3%. Conclusions: The differentiation of the frequency certain metabolic syndrome’s criteria in regards to sex suggests unequal influence of genetic and/or environmental factors. The most important risk factors in our patients seemed to be visceral obesity and hypertension.
    Obserwowana na świecie pandemia otyłości dotyczy również dzieci i młodzieży. Otyłość w dzieciństwie to nie tylko otyłość w wieku dorosłym, ale przede wszystkim zwiększone ryzyko powikłań metabolicznych i schorzeń sercowo-naczyniowych w przyszłości. Wczesna diagnostyka czynników ryzyka wchodzących w skład kryteriów rozpoznania zespołu metabolicznego (pomimo kontrowersji wokół definicji zespołu metabolicznego w wieku rozwojowym) może pozwolić na wyodrębnienie grupy pacjentów wysokiego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Celem pracy była ocena częstości występowania określonych cech zespołu metabolicznego wśród otyłych pacjentów skierowanych do diagnostyki w warunkach klinicznych. Materiał i metody: Badaniami objęto 112 otyłych (śr. BMI – 31,4) osób w wieku 10-17 lat hospitalizowanych w Klinice. U wszystkich badanych przeprowadzono badania antropometryczne (potwierdzono otyłość centralną) i biochemiczne oraz monitorowano ciśnienie tętnicze. Do rozpoznania zespołu metabolicznego zastosowano definicję IDF 2007. Wyniki: Zespół metaboliczny rozpoznano u 10,7% (n=12) badanych (u 16,6% chłopców i jedynie u 3,8% dziewcząt). Podwyższone wartości ciśnienia tętniczego stwierdzono u 23,2% pacjentów (u 28,3% chłopców i u 17,3% dziewcząt), podwyższone wartości triglicerydów u 8,9% (13,3% chłopców vs 3,8% dziewcząt), obniżone wartości cholesterolu HDL u 6,25% badanych, zaś nieprawidłowe stężenie glukozy u 5,3%. Wnioski: Zróżnicowanie pod względem płci występowania cech zespołu metabolicznego u badanych może sugerować niejednakowy udział czynników genetycznych i/lub środowiskowych w patogenezie tego schorzenia. Z punktu widzenia diagnostyczno- rokowniczego otyłość trzewna i nadciśnienie tętnicze jako czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych były najczęściej obserwowanymi objawami zespołu metabolicznego w badanej grupie.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 4; 254-258
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnostyka i postępowanie w otępieniu z ciałami Lewy’ego: aktualne zalecenia i nierozwiązane problemy
    Diagnosis and management of dementia with Lewy bodies: current recommendations and unsolved issues
    Autorzy:
    Sobów, Tomasz
    Magierski, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053639.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Lewy bodies
    dementia
    diagnostic criteria
    screening questionnaire
    treatment
    otępienie
    kryteria diagnostyczne
    kwestionariusz przesiewowy
    leczenie
    ciała Lewy'ego
    Opis:
    Dementia with Lewy bodies is considered to be the second most common, after Alzheimer’s disease, cause of primarily degenerative dementias. Dementia with Lewy bodies, despite being quite common (according to epidemiological and clinicopathological studies), is still relatively rarely diagnosed in general practice. Wrong diagnoses of Alzheimer’s and Parkinson’s diseases are the commonest diagnostic errors, psychosis (usually attributed solely to aging process) being an alternative. Incorrect diagnosis results in ineffective treatment, and because of hypersensitivity to even small doses of antipsychotic drugs in DLB cases, treatment often could be extremely dangerous. Differential diagnosis includes differentiation with other primarily neurodegenerative dementias, including the closest phenotypically – Alzheimer’s disease with parkinsonism and dementia in Parkinson’s disease. Differentiation and giving of the correct diagnosis facilitates the use of clinical diagnostic criteria and additional tests. The most important issue is finding the characteristic clinical picture of psychiatric and neurological presentation and the sequence of the onset of dementia and parkinsonism. Optimal improvement in majority of patients is possible with correct diagnosis and the use of strategies from the border of neurology and psychiatry. Cholinesterase inhibitors are mainstream treatment option for cognitive dysfunction (also some behavioural improvement, psychosis included, might be achieved) while levodopa is used for motor symptoms control. Antipsychotics must be used very cautiously and the first-line choice is currently quetiapine. An important issue is the treatment of coexisting REM-sleep disorder and autonomic dysfunction.
    Otępienie z ciałami Lewy’ego (dementia with Lewy bodies, DLB) jest uważane za drugą co do częstości, po chorobie Alzheimera, przyczynę otępień pierwotnie zwyrodnieniowych. Mimo że w badaniach epidemiologicznych i kliniczno-neuropatologicznych potwierdzono jego znaczne rozpowszechnienie, pozostaje względnie rzadko rozpoznawane. Najczęściej mylnie wskazuje się na choroby Alzheimera lub Parkinsona, rzadziej psychozę (zwykle wiązaną z zaawansowanym wiekiem chorych). Nieprawidłowa diagnoza skutkuje leczeniem nieskutecznym, a z powodu nadwrażliwości na nawet niewielkie dawki leków przeciwpsychotycznych u chorych z DLB – często skrajnie niebezpiecznym. Diagnostyka różnicowa obejmuje w głównej mierze różnicowanie z innymi zespołami pierwotnie zwyrodnieniowymi, w tym z najbardziej zbliżonymi fenotypowo – chorobą Alzheimera z parkinsonizmem i otępieniem w chorobie Parkinsona. Różnicowanie i ustalenie poprawnego rozpoznania ułatwia stosowanie klinicznych kryteriów diagnostycznych oraz badań dodatkowych. Najważniejszą kwestią pozostaje stwierdzenie charakterystycznego obrazu klinicznego psychiatrycznego i neurologicznego oraz sekwencja wystąpienia otępienia i parkinsonizmu. Prawidłowe rozpoznanie i posługiwanie się strategiami terapeutycznymi z pogranicza neurologii i psychiatrii pozwala na uzyskanie optymalnych popraw u większości pacjentów. Kluczowe pozostaje dziś zastosowanie inhibitorów cholinesteraz (leków wpływających korzystnie na funkcje poznawcze, ale także na niektóre objawy behawioralne, w tym psychotyczne) oraz lewodopy (w celu kontroli objawów ruchowych). Leki przeciwpsychotyczne należy co do zasady stosować bardzo ostrożnie, a lekiem z wyboru jest obecnie kwetiapina. Istotny problem stanowi także terapia współistniejących zaburzeń snu związanych z fazą REM oraz zaburzeń autonomicznych.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 308-313
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych
    Rhinosinusitis – one of the most common infections of the upper respiratory tract
    Autorzy:
    Wachnicka-Bąk, Anna
    Lipińska-Opałka, Agnieszka
    Będzichowska, Agata
    Kalicki, Bolesław
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033289.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute
    chronic
    diagnostic criteria
    rhinosinusitis
    treatment
    zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
    ostre
    przewlekłe
    kryteria diagnostyczne
    leczenie
    Opis:
    Rhinosinusitis is a one of the most common upper respiratory tracts diseases, which affects from 6% to 15% of human population. Presence of pathogens, ostial obstruction and impaired drainage from sinuses have vital importance in illness development. Moreover, the risk of rhinosinusitis is increased with the associated risk factor such as: allergic rhinitis, anatomic defects of nasal septum and nasal cavity, primary ciliary dyskinesia, gastrooesophageal reflux, laryngopharyngeal reflux, congenital and acquired immunodeficiencies, cigarette smoke exposure. Because of the time of the clinical symptoms duration we divided the disease into acute and chronic. Symptoms of less than 12 weeks duration are considered acute and it is definitely more likely associated with viral infection. Persistence of signs and symptoms for more than 12 weeks is diagnosed as chronic rhinosinusitis and is often complicated by bacterial infection (mainly Streptococcus pneumoniae and Haemophilus influenzae). No single symptom or sign is an accurate predictor as they are varied and depends on age and inflammation localization. The diagnosis of rhinosinusitis is initially a clinical one. Radiologic confirmation is required only if the patient does not improve with empiric therapy or if she/he appears extremely ill, not as a primary diagnostic tool. The vast majority of patients should be effectively treated by decongestants, analgesics, antipyretics, mucolytics and oral rehydration. The use of antibiotics should be considered if there is no improvement only after 7–10 days of symptomatic treatment. In presented article we also describe two cases of children hospitalized in 2013 in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine, which quite good illustrate diagnostic problems caused by symptoms diversification and the recurrence of the disease.
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (rhinosinusitis) to jedna z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, dotykająca szacunkowo 6–15% ogółu populacji. Dla rozwoju schorzenia konieczna jest obecność zjadliwych szczepów patogennych oraz wewnątrzzatokowe gromadzenie wydzieliny śluzowej, spowodowane zaburzeniami drożności jednostki ujściowo-przewodowej zatok. Ponadto do czynników ryzyka wystąpienia zapalenia należą: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody i ściany bocznej nosa, wrodzone zaburzenia transportu rzęskowego, refluks żołądkowo-przełykowy, refluks krtaniowo-gardłowy, wrodzone i nabyte niedobory odporności, ekspozycja na dym tytoniowy. Ze względu na czas trwania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą schorzenia. Najczęstszą pierwotną przyczyną ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (objawy choroby trwają krócej niż 12 tygodni) są wirusy. U chorych skarżących się na dolegliwości trwające powyżej 12 tygodni istnieje podstawa do rozpoznania zapalenia przewlekłego, w którym przeważa etiologia bakteryjna (głównie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Objawy są różnorodne, zależne od wieku i lokalizacji zmian zapalnych. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego; badania obrazowe nie powinny być traktowane jako wstępne, rutynowe badania diagnostyczne. Postępowanie terapeutyczne polega na zmniejszaniu obrzęku i przekrwienia błony śluzowej, łagodzeniu bólu i gorączki, nawadnianiu organizmu oraz ewakuacji zalegającej wydzieliny. W przypadku gdy po 7–10 dniach leczenia objawowego nie następuje poprawa, należy zastosować antybiotykoterapię ogólną. W prezentowanej pracy przedstawiamy dwa opisy dzieci hospitalizowanych w 2013 roku w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM, dość dobrze obrazujące trudności diagnostyczne spowodowane różnorodnością objawów klinicznych, a także problem nawrotowości choroby.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 25-31
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Otępienie z ciałami Lewy’ego – nowe kryteria diagnostyczne i postępowanie terapeutyczne
    Dementia with Lewy bodies – current diagnostic criteria and treatment
    Autorzy:
    Magierski, Radosław
    Kłoszewska, Iwona
    Sobów, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1061359.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cholinesterase inhibitors
    criteria
    dementia with Lewy bodies
    treatment
    kryteria diagnostyczne
    leczenie
    inhibitory cholinesteraz
    otępienie z ciałami Lewy'ego
    Opis:
    Early diagnosis of dementia with Lewy bodies (DLB) – the second most frequent type of primary degenerative dementia following Alzheimer’s disease – is still a tall order in everyday clinical practice. This paper reviews the revised criteria for the clinical diagnosis of DLB and therapeutic options in patient management. Patient management in DLB is a complex and difficult matter, including early detection, performing necessary investigations and finally establishing diagnosis. Treatment, consisting of both nonpharmacologic and pharmacologic interventions, has to be multimodal and targeted at compensation of cognitive impairment, assessment and management of neuropsychiatric and behavioral symptoms, alleviation of parkinsonian symptoms, monitoring and management of autonomic dysfunction and sleep disorders. Cholinesterase inhibitors are the drugs of choice in DLB (evidence favours rivastigmine) and may provide benefit for both cognitive impairment and activities of daily living. The effectiveness of DLB treatment is reported as being generally more pronounced than in Alzheimer’s disease, despite using the same class of medications. In case cholinesterase inhibitors are ineffective it may be necessary to prescribe an atypical antipsychotic. First generation antipsychotics should be avoided and clinicians should be aware of the possibility of a severe neuroleptic hypersensitivity reaction.
    Wczesne i właściwe rozpoznanie otępienia z ciałami Lewy’ego (dementia with Lewy bodies, DLB) – drugiej, najczęstszej przyczyny otępień pierwotnie zwyrodnieniowych – nadal stanowi istotną trudność dla lekarzy spoza placówek referencyjnych. W pracy przedstawiono najnowsze kryteria diagnostyczne DLB oraz scharakteryzowano możliwości leczenia objawowego otępienia z ciałami Lewy’ego w kontekście aktualnych wyników badań. Prowadzenie chorego z DLB jest zadaniem złożonym i trudnym. Postępowanie terapeutyczne obejmuje wczesne wykrycie, przeprowadzenie badań dodatkowych, diagnostykę różnicową. Kolejnym elementem jest leczenie objawowe deficytu poznawczego, objawów neuropsychiatrycznych i zaburzeń zachowania oraz zaburzeń ruchowych. Monitorowania i ewentualnego leczenia wymagają objawy dysfunkcji autonomicznej i zaburzenia snu. Zastosowanie leczenia z wyboru, czyli inhibitorów cholinesteraz (a zwłaszcza riwastygminy) może poskutkować poprawą w zakresie funkcji poznawczych oraz aktywności codziennej. Przy braku efektu inhibitorów cholinesteraz w zakresie zaburzeń zachowania i objawów psychozy można rozważyć leczenie małymi dawkami atypowych leków przeciwpsychotycznych.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 2; 116-123
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaburzenie używania alkoholu według DSM-5. Możliwości i ograniczenia wynikające ze zmiany kryterów diagnostycznych
    Alcohol use disorder according to DSM-5 Opportunities and constraints resulting from changing diagnostic criteria
    Autorzy:
    Modrzyński, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1369740.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-01
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    zaburzenie używania alkoholu
    DSM-5
    ICD-10
    kryteria diagnostyczne
    uzależnienie od alkoholu
    alcohol use disorder
    diagnostic criteria
    alcohol addiction
    Opis:
    Kolejna rewizja podręcznika DSM (ang. Diagnostics and Statistical Manual of Mental Disorders – DSM-5) pojawiła się w 2013 roku i wprowadziła daleko idące zmiany w rozumieniu zaburzeń stosowania substancji psychoaktywnych. Najważniejszy przełom dotyczy rozumienia używania alkoholu. Odejście od dychotomicznego, zero-jedynkowego rozumieniauzależnienia od alkoholu i nadużywania pozwoliło na stworzenie nowej kategorii diagnostycznej zaburzeń używania alkoholu (alcohol use disorder – AUD). W artykule poruszono zagadnienie zmian w kryteriach diagnostycznych dotyczących zaburzenia używania alkoholu w świetle najnowszej klasyfikacji DSM-5. Zaprezentowano umiejscowieniekategorii zaburzeń używania alkoholu, jej definicję wraz z kryteriami diagnostycznymi. Dokonano również zestawienia objawów zaburzenia używania alkoholu wg DSM-5 z odpowiadającymi im kryteriami ICD-10 (ang. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems). Na zakończenie artykułu przedstawiono liczne kontrowersje wokuł nowej kategorii. Podkreślono wyzwanie dla przyszłych badań, jakim jest planowanie leczenia w zależności od stopnia cieżkości zaburzenia używania alkoholu.
    Another revision of the DSM manual (Diagnostics and Statistical Manual of Mental Disorders — DSM-5) appeared in 2013 and introduced far-reaching changes in the understanding ofpsychoactive substance use disorders. The most important breakthrough concerns the understanding of alcohol use. The move away from a dichotomous, binary understanding ofalcohol dependence and abuse has allowed the creation of a new diagnostic category of alcohol use disorder (AUD). The article addresses the issue of changes in diagnostic criteria for alcohol use disorder in the light of the latest DSM-5 classification. The location of the category of alcohol use disorder, its definition and diagnostic criteria will be presented. The author also compares the symptoms of alcohol use disorder according to DSM-5 with the corresponding ICD-10 International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems)criteria. The article ends with pointing out numerous controversies concerning the new category. The challenge for future research is to plan treatment according to the severity of the alcohol disorder.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2020, 19; 49-60
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaburzenia odżywiania u młodzieży – wstępna diagnostyka w gabinecie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej
    Eating disorders in adolescents – an initial diagnose in general physician practice
    Autorzy:
    Białokoz‑Kalinowska, Irena
    Kierus, Karolina
    Piotrowska‑jastrzębska, Janina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032399.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    adolescents
    diagnostic criteria
    eating disorders
    patient’s examination
    screening methods
    zaburzenia odżywiania
    kryteria diagnostyczne
    młodzież
    metody przesiewowe
    badanie pacjenta
    Opis:
    Nowadays the increasing prevalence of eating disorders in adolescents urges general physicians to faced this problem in their daily practice more often than it used to be before. It is well known that early identification of the risk group of eating disorders and referring such patients to the further confirmation of the initial diagnose to the specialist with subsequent early introduction of the psychological and psychiatric therapy constitutes the key point of good prognosis. That’s why the role of the general physician can not be overestimated. The confirmation of the diagnoses belongs to the psychiatrist’s competency, however the initial diagnose is purely the general practitioner’s task. This is very difficult role because the patients quite often are concealing symptoms of the disease and what’s more confusing, they are denying the fact of their existence. Even, if it happened that the patients report some complains, their symptoms are often non‑specific as well as the abnormality in the physical examination are. Therefore there is a great need for establishing the screening tools – universal, reliable, easy and time‑saving methods for eating disorders diagnosis in the general practitioner’s office. Such methods were elaborated and used in the USA settings with the positive outcome. The aim of this paper is to present the most popular and wide used screening methods for eating disorders in the adolescents with the suggestion to incorporate them to the Polish general physicians’ practices.
    Wraz z narastającą częstością występowania zaburzeń odżywiania wśród młodzieży, związaną z presją mass mediów i kultem szczupłej sylwetki będącej symbolem sukcesu we współczesnym świecie, lekarze pierwszego kontaktu coraz częściej spotykają pacjentów z tego typu zaburzeniami w swoich gabinetach. Wczesna identyfikacja chorych pozwala na szybsze skierowanie ich do specjalistycznej opieki psychologiczno‑psychiatrycznej i tym samym poprawia rokowanie. Chociaż potwierdzenie diagnozy zaburzeń odżywiania należy do kompetencji psychiatry, to lekarz rodzinny/pediatra odgrywa najistotniejszą rolę w ustaleniu wstępnego rozpoznania. Nie jest to łatwe, gdyż pacjenci zgłaszają się zazwyczaj z objawami będącymi już konsekwencjami zaburzeń odżywiania, a choroba często jest przez nich ukrywana i negowana. Zgłaszane dolegliwości często są niespecyficzne, podobnie jak odchylenia w badaniu fizykalnym. Stąd potrzeba korzystania z szybkiego testu przesiewowego, który mógłby być przeprowadzony w gabinecie lekarza rodzinnego i pozwalałby na potwierdzenie wstępnych podejrzeń sugerujących obecność zaburzenia odżywiania. Celem poniższego artykułu jest zwrócenie uwagi na trudności w diagnozowaniu zaburzeń odżywiania wśród młodzieży oraz zapoznanie z prostymi metodami diagnostycznymi – kwestionariuszami przesiewowymi, rekomendowanymi i stosowanymi w codziennej praktyce lekarzy pierwszego kontaktu w Stanach Zjednoczonych. Ze względu na obserwowane zjawisko wzrostu częstości występowania zaburzeń odżywiania w naszym kraju amerykańskie narzędzia przesiewowe wydają się dobrym i łatwym sposobem wczesnej identyfikacji młodzieży wykazującej takie zaburzenia w warunkach polskich.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 298-303
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wtrętowe zapalenie mięśni: objawy kliniczne, diagnostyczne parametry biopsji mięśniowej i rozważania patogenetyczne
    Inclusion-body myositis: clinical symptoms, diagnostic criteria of muscle biopsy and pathogenetic considerations
    Autorzy:
    Askanas, Valerie
    King Engel, W.
    Wójcik, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1062113.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    amyloid-β
    diagnostic criteria
    pathogenesis
    s-IBM
    sporadic inclusion-body myositis
    β-amyloid
    kryteria diagnostyczne
    wtrętowe zapalenie mięśni
    patogeneza
    Opis:
    Sporadic inclusion-body myositis (s-IBM), the most common muscle disease of older persons, is of unknown cause, and there is no successful treatment. Interest in sporadic inclusion-body myositis has been enhanced by the recent identification within the s-IBM muscle fibers of several abnormally accumulated proteins, which provides novel and important clues to the pathogenesis of this disorder. Here we summarize the clinical presentation, molecular phenotype, diagnostic criteria, and the newest advances related to seeking the pathogenic mechanism(s) of s-IBM. On the basis of our research, several processes seem to be important in relation to the still speculative pathogenesis: 1) increased transcription and accumulation of amyloid-β precursor protein (AβPP), and accumulation of its proteolytic fragment Aβ; 2) abnormal accumulation of cholesterol and its related protein; 3) oxidative stress; 4) accumulations of intramuscle fiber multiprotein aggregates; 5) increased accumulation of myostatin within the muscle fiber and 6) evidence that unfolded/misfolded proteins participate in s-IBM pathogenesis. Our basic hypothesis is that overexpression of AβPP within the aging muscle fibers is an early upstream event causing a subsequent pathogenic cascade.
    Wtrętowe zapalenie mięśni (s-IBM) jest najczęstszą chorobą mięśni szkieletowych występującą u starszych osób. Przyczyna tej choroby pozostaje nieznana i jak dotąd brak jest skutecznego leczenia. Na wzrost zainteresowania s-IBM wpłynęło przede wszystkim odkrycie wewnątrz włókien mięśniowych wielu nadmiernie/nieprawidłowo gromadzonych białek, co pozwoliło na wyciągnięcie nowych wniosków dotyczących patogenezy tej choroby. W poniższej pracy podsumowujemy obraz kliniczny, charakterystyczne zmiany patologiczne oraz kryteria diagnostyczne. Na bazie naszych doświadczeń wskazujemy również na kilka zjawisk, które wydają się szczególnie istotne w patogenezie s-IBM. Zaliczyć do nich należy: 1) zwiększoną transkrypcję i nadmierne gromadzenie białka prekursorowego β-amyloidu (AβPP) oraz gromadzenie jego fragmentu β-amyloidu; 2) nieprawidłowe gromadzenie cholesterolu i związanych z nim białek; 3) stres oksydacyjny; 4) gromadzenie wewnątrz włókien mięśniowych wielobiałkowych agregatów; 5) nadmierne gromadzenie miostatyny wewnątrz włókien mięśniowych oraz 6) dowody na to, że białka, które nie posiadają prawidłowej, natywnej konformacji, odgrywają rolę w patogenezie s-IBM. Zgodnie z naszą główną hipotezą nadmierna ekspresja AβPP wewnątrz starzejących się włókien mięśniowych zapoczątkowuje patogenetyczną kaskadę s-IBM.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 4; 244-254
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Molekularne podłoże stwardnienia guzowatego – część I
    Molecular background of tuberous sclerosis complex – part I
    Autorzy:
    Jastrzębski, Karol
    Zagórski, Jarosław
    Chudzik, Wiesław
    Klimek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1059349.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    diagnostic criteria
    epidemiology
    genes TSC1/2
    mTOR
    rapamycin
    tuberous sclerosis
    stwardnienie guzowate
    epidemiologia
    kryteria diagnostyczne
    rapamycyna
    geny TSC1/2
    Opis:
    Tuberous sclerosis complex (TSC) is a progressive, dominantly inherited disorder affecting multiple organs mainly: skin, central nervous system, kidneys, lungs, heart and eyes. The prevalance of tuberous sclerosis among general population is estimated to be one in 10,000-30,000. The diagnostic criteria for TS are based on the premise that there are probably no truly one pathognomonic clinical sign but two or more major features are required for formal diagnosis. This disease is associated with mutation in two tumour suppressor genes: TSC1 and TSC2. The main function of protein encoded by TSC1 and TSC2 genes is suppressing signal in the mammalian target of rapamycin (mTOR) pathway. TSC1 is located on chromosome 9q34, the gene contains 23 exons and encodes hamartin. TSC2 is located on chromosome 16p13, the gene contains 41 exons and encodes tuberin. The proteins interact directly with one another and pathological mutations affecting either gene result in TS phenotype. TSC2 protein is the only known GTPase activating protein (GAP) for RAS homolog enriched in brain (RHEB), so that in the absence of functional TSC1/TSC2 complex, RHEB-GTP levels rise. RHEB-GTP levels have a major role in regulating the state of activation of the mTOR complex. Activated mTOR complex has two primary downstream targets: the ribosomal S6 kinases (S6K1 and S6K2) and the eukaryotic initiation factor E4 – binding protein 1 (E4-BP1). The rapamycin is the one of known inhibitors of mTOR and potential drug for TSC.
    Stwardnienie guzowate jest postępującą, dziedziczoną autosomalnie dominująco chorobą dotyczącą w głównej mierze: skóry, ośrodkowego układu nerwowego, nerek, płuc, serca. Chorobowość stwardnienia guzowatego w ogólnej populacji jest szacowana na 1:10 000-30 000. Kryteria diagnostyczne oparte są na przeświadczeniu, że nie istnieje jeden patognomoniczny objaw choroby, a formalna diagnoza może zostać postawiona w momencie stwierdzenia dwóch tzw. dużych kryteriów diagnostycznych. Choroba jest związana z mutacjami w dwóch antyonkogenach: TSC1 i TSC2, których produkty białkowe tworzące kompleks hamują aktywność szlaku sygnałowego mTOR. Gen TSC1 znajduje się na chromosomie 9q34, zawiera 23 eksony i koduje hamartynę. Gen TSC2 znajduje się na chromosomie 16p13, zawiera 41 eksonów i koduje tuberynę. Białka te ściśle współdziałają na poziomie molekularnym, a mutacje zaburzające te relacje powodują stwardnienie guzowate. TSC2 jest jedynym znanym białkiem wyzwalającym aktywność GTPazową (GAP) homologu białka RAS, obficie występującego w mózgu (RHEB), dlatego w przypadku nieobecności funkcjonującego kompleksu TSC1/TSC2 dochodzi do wzrostu poziomu białka rHeB połączonego z GTP (RHEB-GTP). Poziom białka RHEB-GTP w największym stopniu reguluje aktywność kompleksu mTOR. Zaktywowany kompleks mTOR reguluje w kolejnym etapie: rybosomalne kinazy S6 (S6K1 i S6K2) oraz białko wiążące eukariotyczny czynnik inicjujący E4 (E4-BP1). Rapamycyna jest jednym ze znanych inhibitorów szlaku sygnałowego mTOR i tym samym potencjalnym lekiem.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 78-84
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gwiaździak olbrzymiokomórkowy podwyściółkowy w przebiegu stwardnienia guzowatego – opis przypadku
    Subependymal giant cell astrocytoma in the course of tuberous sclerosis – case report
    Autorzy:
    Jastrzębski, Karol
    Zagórski, Jarosław
    Salamon, Małgorzata
    Papierz, Wielisław
    Klimek, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1062294.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    case report
    diagnostic criteria
    genes TSC1/2
    subependymal giant cell astrocytoma
    tuberous sclerosis
    kryteria diagnostyczne
    przypadek kliniczny
    stwardnienie guzowate
    gwiaździak olbrzymiokomórkowy podwyściółkowy
    geny TSC1/2
    Opis:
    Tuberous sclerosis (TS) is a progressive, dominantly inherited disorder affecting multiple organs, mainly: skin, central nervous system, kidneys, lungs, heart, eyes. This diseases is associated with mutation in two tumor suppressor genes: TSC1 and TSC2, that function as a complex to suppress signaling in the mTOR pathway. TSC1 is located on chromosome 9q34, the gene contains 23 exons and encodes hamatin. TSC2 is located on chromosome 16p13, the gene contains 41 exons and encodes tuberin. The diagnostic criteria of TS are based on the premise that there are probably no truly pathognomonic clinical sign. They were lately revised in 1998. In this paper we present a case of 32-year-old woman suffering from TS. The right diagnosis was made after 26-year course of disease, because of phenotypic variability in this disease. To our knowledge, it is the first so long observation of patient with TS after neurosurgical removal of brain tumor (histologically SEGA) and radiotherapy by cobalt.
    Stwardnienie guzowate (SG) jest postępującą chorobą, dziedziczoną autosomalnie dominująco, dotyczącą wielu narządów, głównie: skóry, ośrodkowego układu nerwowego, nerek, płuc, serca, narządu wzroku. Choroba ta wiąże się z mutacjami w dwóch genach będących genami supresorowymi nowotworów: TSC1 i TSC2, których białkowe produkty tworzą heterodimer i hamują szlak sygnałowy mTOR. Locus dla TSC1 znajduje się na chromosomie 9q34, gen składa się z 23 eksonów i koduje białko zwane hamatyną. Locus dla TSC2 znajduje się na chromosomie 16p13, gen składa się z 41 eksonów i koduje białko zwane tuberyną. U podstawy kryteriów diagnostycznych SG leży założenie, że nie istnieje prawdziwie patognomoniczny objaw choroby. Kryteria te były ostatni raz weryfikowane w 1998 roku. W niniejszym artykule chcielibyśmy przedstawić przypadek 32-letniej kobiety cierpiącej z powodu SG. Prawidłowa diagnoza postawiona została dopiero po 26 latach przebiegu choroby, co wynikało ze zmienności fenotypowej SG. Opierając się na znanej nam literaturze, sądzimy, iż jest to pierwszy przypadek tak długiej obserwacji pacjenta z SG po usunięciu guza mózgu (w ocenie histopatologicznej: gwiaździaka olbrzymiokomórkowego podwyściółkowego) i radioterapii kobaltem.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 1; 49-54
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryteria kliniczne i ocena obrazu oraz przebiegu toksoplazmozy węzłowej
    Clinical criteria and evaluation of lymphonodular toxoplasmosis
    Autorzy:
    Kocięcka, W.
    Mrozewicz, B.
    Simon, E.
    Pakuła, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2152410.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    parazytologia
    choroby pasozytnicze
    toksoplazmoza
    toksoplazmoza wezlowa
    przebieg choroby
    objawy chorobowe
    obraz kliniczny
    postac kliniczna
    ocena kliniczna
    kryteria diagnostyczne
    diagnostyka serologiczna
    diagnostyka immunologiczna
    wezly chlonne
    biopsja wezlow chlonnych
    zmiany patomorfologiczne
    nawroty choroby
    Opis:
    We aimed at analysis of the clinical pattern and the course of lymphonodular toxoplasmosis taking into account the intensity and duration of the illness. Ninety seven patients (69 adults and 28 children) with lymphonodular toxoplasmosis were examined. Toxoplasmosis was diagnosed by indirect immunofluorescence; the titres of antibodies of IgG and IgM classes were also estimated. Depending on the duration of the illness, three periods: early, regression of symptoms and protraction of symptoms were defined; depending on the intensity of signs and symptoms of toxoplasmosis three courses of the disease: acute, subacute and chronic were defined. The analysis showed that clinical picture of lymphonodular toxoplasmosis was characterized by swelling of various peripheral lymph nodes as well as by general clinical symptoms (88 ,7% of cases) the intensity and duration of which, to a large extent, determined course of the illness. No correlation between clinical course and duration (early and regression period) of lymphonodular toxoplasmosis and titres IFA-IgG and IFA-IgM (before therapy) was found. Pathomorphology of lymph nodes in patients with toxoplasmic lymphadenopathy is a valuable complementary examination which renders it possible to determine the period of the disease.
    Źródło:
    Wiadomości Parazytologiczne; 1990, 36, 4; 99-119
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Wiadomości Parazytologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryteria kliniczne i ocena obrazu oraz przebiegu toksoplazmozy węzłowej
    Clinical criteria and evaluation of lymphonodular toxoplasmosis
    Autorzy:
    Kociecka, W.
    Mrozewicz, B.
    Simon, E.
    Pakula, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/839954.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
    Tematy:
    parazytologia
    choroby pasozytnicze
    toksoplazmoza
    toksoplazmoza wezlowa
    przebieg choroby
    objawy chorobowe
    obraz kliniczny
    postac kliniczna
    ocena kliniczna
    kryteria diagnostyczne
    diagnostyka serologiczna
    diagnostyka immunologiczna
    wezly chlonne
    biopsja wezlow chlonnych
    zmiany patomorfologiczne
    nawroty choroby
    Opis:
    We aimed at analysis of the clinical pattern and the course of lymphonodular toxoplasmosis taking into account the intensity and duration of the illness. Ninety seven patients (69 adults and 28 children) with lymphonodular toxoplasmosis were examined. Toxoplasmosis was diagnosed by indirect immunofluorescence; the titres of antibodies of IgG and IgM classes were also estimated. Depending on the duration of the illness, three periods: early, regression of symptoms and protraction of symptoms were defined; depending on the intensity of signs and symptoms of toxoplasmosis three courses of the disease: acute, subacute and chronic were defined. The analysis showed that clinical picture of lymphonodular toxoplasmosis was characterized by swelling of various peripheral lymph nodes as well as by general clinical symptoms (88 ,7% of cases) the intensity and duration of which, to a large extent, determined course of the illness. No correlation between clinical course and duration (early and regression period) of lymphonodular toxoplasmosis and titres IFA-IgG and IFA-IgM (before therapy) was found. Pathomorphology of lymph nodes in patients with toxoplasmic lymphadenopathy is a valuable complementary examination which renders it possible to determine the period of the disease.
    Źródło:
    Annals of Parasitology; 1990, 36, 4
    0043-5163
    Pojawia się w:
    Annals of Parasitology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies