Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Komunizm Rosja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Sztuka i polityka: awangarda w porewolucyjnej Rosji
    Art and Politics: avant-garde in post-revolutionary Russia
    Autorzy:
    Cześniak-Zielińska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850694.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    art
    avant-garde
    Russia
    communism
    propaganda
    sztuka
    awangarda
    Rosja
    komunizm
    Opis:
    Artykuł dotyczy awangardy rosyjskiej, której początków należy szukać w pierwszych latach XX wieku. Założenia artystyczne awangardy ewoluowały pod wpływem wydarzeń z lat 1914 – 1918, zwłaszcza rewolucji rosyjskich, wojny domowej i wojny z Polską. W latach rewolucji i w trakcie wojny domowej wielu lewicowych artystów włączyło się w zarządzanie instytucjami artystycznymi w bolszewickiej Rosji. Zarazem ich twórczość coraz częściej stawała się narzędziem komunistycznej propagandy. Kres awangardzie w sensie artystycznym przyniosło zadekretowanie realizmu socjalistycznego w sztuce, literaturze i filmie.
    This article deals with the Russian avant-garde, whose origins must be sought in the early years of the twentieth century. Ideas of the avant-garde art evolved under the influence of the First World War, the Russian revolutions, the Civil War and the Polish-Bolshevik War of 1920. Between the years 1917-1918 and during the Civil War many left-wing artists joined the management effort of artistic institutions in Soviet Russia. At the same time their work became more and more a tool of communist propaganda. The decree on socialist realism in art, literature and film brought the end to the artistic avant-garde.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2013, 6, 1; 53-71
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Borys Jelcyn jako przywódca polityczny
    Boris Yeltsin as a political leader
    Autorzy:
    Bartnicki, Adam R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619816.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russia
    Yeltsin
    Communism
    democratization
    post-Communism
    Rosja
    Jelcyn
    komunizm
    demokratyzacja
    postkomunizm
    Opis:
    Boris Yeltsin successfully led to the fall of the USSR and the monopolization of power. However, he was not mentally prepared to be the leader of the nation during the transformation in the 1990s. He did not attempt to consolidate the state, but rather to build his own leadership. The power system he had created became the foundation upon which the authoritarian regime of Vladimir Putin was formed. It was Yeltsin who taught the Russian elite how to bend and even dodge democratic procedures, how to dismiss and marginalize the opposition, appropriate mass media and corrupt journalists; how to incapacitate politicians and intelligentsia; how to push society away from influencing political life; how to disintegrate and disregard political life. All these factors triggered a social longing for stability and the rule of a “strong hand.” Yeltsindiscouraged Russians from democracy and the free market, allowed the emergence of Russian “oligarchism,” restored Russia’s old perception of international reality, and legalized state violence. In fact, it was not about ideology, but about the people who stood in his way. Many elements of the Soviet state were intentionally adopted by Yeltsin. In this way, a specific transposition of communism took place. Its imperial, social and political power was adapted to the idea of new Russia. Yeltsin undoubtedly contributed to the creation of independent Russia, but the whole sphere of freedom was only an active development of the changes initiated by Mikhail Gorbachev. 
    Borys Jelcyn bardzo sprawnie doprowadził do rozwiązania ZSRRi zmonopolizowania władzy, nie był jednak mentalnie przygotowany do tego, by być przywódcą narodu w okresie transformacji lat 90. W jego działaniach nie widać było zamiaru umocnienia, konsolidacji państwa, a jedynie chęć umocnienia własnego przywództwa. Budowany przez niego system władzy stał się fundamentem, na którym powstał reżim autorytarny Władimira Putina. To właśnie Jelcyn nauczył rosyjskie elity, jak naginać, anawet omijać procedury demokratyczne jak lekceważyć i marginalizować opozycję, zawłaszczać środki masowej informacji ikorumpować dziennikarzy; jak ubezwłasnowolnić polityków iinteligencję; jak odsuwać społezeństwo od wpływu na życie polityczne; w jaki sposób życie to dezintegrować lekceważyć, wywołał społeczną tęsknotę za stabilizacją i rządami „silnej ręki”,zniechęcił Rosjan do demokracji i wolnego rynku, umożliwił powstanie rosyjskiego „oligarchizmu”, przywrócił Rosji stare sowieckie postrzeganie rzeczywistości międzynarodowej, na nowo zalegalizował przemoc państwową. Jelcyn zwalczał komunizm, ale tak naprawdę nie chodziło tu o ideologię, tylko o ludzi, którzy stali na jego drodze. Wiele elementów państwa sowieckiego zrozmysłem zresztą przejął.W ten sposób doszło do swoistej transpozycji komunizmu. Jego część imperialną,społeczną itę dotyczącą władzy politycznej zaadaptowano do idei nowej Rosji.Jelcyn miał niewątpliwe zasługi w tworzeniu się niepodległej Rosji, cała sfera wolności była już jednak tylko aktywnym rozwinięciem przemian zapoczątkowanych przez Michaiła Gorbaczowa.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2018, 1; 43-60
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Komunistyczna Partia Polski i Partia Zmiana jako ośrodki sowieckiej i rosyjskiej dywersji i agentury wpływu w II i III Rzeczypospolitej
    Polish Communist Party and the Party of "Change" as the centers of Soviet and Russian sabotage and agency of influence in Poland
    Autorzy:
    Baziur, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/540175.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Polska
    Rosja
    komunizm
    agentura
    dywersja
    wywiad
    Polska
    Russia
    Communism
    secret agency
    sabotage
    intelligence service
    Opis:
    Powstanie w styczniu 2015 r. Partii „Zmiana” stworzyło na polskiej scenie politycznej jakościowo nową sytuację. Po raz pierwszy od odzyskania w 1989 r. niepodległości i suwerenności wobec Rosji, pojawiła się prorosyjska partia negująca przynależność geopolityczną Polski i jej sojusze. Orientacja prorosyjska ma u nas dawne tradycje, poczynając od zawiązanej w 1792 r. Konfederacji Targowickiej. W latach 1918-1938 działała konspiracyjna Komunistyczna Partia Robotnicza Polski (od 1925 r. Komunistyczna Partia Polski). Z kolei w latach 1948-1990 zadania wynikające z interesów sowieckich w Polsce realizowała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Po jej likwidacji o dobre relacje z Rosją zabiegały władze Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej a następnie Sojusz Lewicy Demokratycznej. Historycznym odnośnikiem dla powstania Partii „Zmiana” były dzieje sowieckiej agentury wpływu w II Rzeczypospolitej w postaci Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPRP) / Komunistycznej Partii Polski (KPP). Autor podejmuje próbę historyczno-geopolitycznej rozprawy z KPRP / KPP i Partią „Zmiana”, chcąc ukazać, jak krętymi drogami wiedzie szlak działalności antypaństwowej, zdrady narodowej i służby na rzecz wrogiego Polsce mocarstwa – w tym wypadku Rosji.
    The history of pro-Russian political orientation in Poland dates back to the seventeenth and eighteenth centuries, however, the Polish supporters of Russia were particularly active during the partition period and during the Second World War, which in 1944-1945 helped the Soviet Union to take control over the Poland. The aim of this article is an attempt to compare the two centers of the pro-Russian / pro-Soviet orientation: Polish Communist Workers Party, which since 1925 was named the Polish Communist Party and the Party of "Change", which in its political program calls for the backtracking of Poland from NATO and from the European Union and to strengthen the geopolitical and economic relations with the Russian Federation. The author describes the political goals of both parties, forms and methods of actions carried out by the Polish Communist Party / CPP and the Party "Change" and their consequences. Both in the Second Commonwealth and currently work for the benefit of Soviet Russia / USSR / Russian Federation has been treated by the political elite, special forces and the majority of the population, as anti-national activity.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2016, 18; 149-161
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poradziecka prawnuczka: (auto)biograficzna narracja międzypokoleniowa w powieści graficznej Soviet Daughter Julii Alekseyevej
    Post-Soviet great-granddaughter: (auto)biographical intergenerational narrative in the graphic novel Soviet Daughter by Julia Alekseyeva
    Autorzy:
    Krasuska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1419780.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    memory
    generation
    graphic novel
    Holocaust
    Soviet Russia
    communism
    pamięć
    pokolenie
    powieść graficzna
    Zagłada
    Rosja Radziecka
    komunizm
    Opis:
    Artykuł analizuje powieść graficzną Soviet Daughter: A Graphic Revolution (2017) Julii Alekseyevej jako międzypokoleniową narrację (auto)biograficzną prababci i prawnuczki – tekst literacki należący do dynamicznie rozwijającej się współcześnie w Stanach Zjednoczonych anglojęzycznej poradzieckiej literatury żydowskiej. Tytułowa „radziecka córka” wskazuje na rodowód polityczny i przede wszystkim odnosi się do prababci; jednak poprzez wspólne im trajektorie imigracji do USA, powinowactwo idei oraz konstrukcję tekstu może być również określeniem lewicowo zaangażowanej prawnuczki. Prócz poruszenia tematu ocalałych dzięki ewakuacji w głąb Rosji powieść – z uwagi na dystans genealogiczny czterech pokoleń – daje nam możliwość „świadkowania poprzez adopcję” Rosji Radzieckiej przed II wojną światową i zaangażowania prababci w komunizm. Dzięki temu tekst ten wprowadza istotne przesunięcie w literackie tworzenie pamięci o Zagładzie w USA, która tutaj przecina się z pamięcią (przedwojennego) komunizmu.
    The article analyzes the graphic novel Soviet Daughter: A Graphic Revolution (2017), a literary text that belongs to a dynamically developing post-Soviet Jewish American writing, as a transgenerational (auto)biographical narrative of a great grandmother and a great granddaughter. The titular “Soviet daughter” refers primarily to the great grandmother and her political genealogy; yet because of the shared migration trajectory, ideological affinities, and the construction of the text itself, it can be also read as describing the leftist great granddaughter. The novel focuses on the flight survivors who lived through the war in the Soviet hinterland; moreover, because of the genealogical distance of it protagonists, it allows us for “adoptive witnessing” of the Soviet Russia, as well as the great grandmother’s communist past. In this way, the texts displaces American literary memory of the Holocaust that here intersects with the memory of the (pre-war) communism.
    Źródło:
    Autobiografia Literatura Kultura Media; 2020, 14, 1; 217-233
    2353-8694
    2719-4361
    Pojawia się w:
    Autobiografia Literatura Kultura Media
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Źródła rosyjskiego antybolszewizmu
    The sources of russian anti-bolshevism
    Autorzy:
    Barej, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27177744.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Biały Ruch
    komunizm
    Rosja
    wojna domowa
    bolszewicy
    biała emigracja
    White Movement
    communism
    Russia
    civil war
    Bolsheviks
    White émigré
    Opis:
    W artykule autor opisuje przebieg działań komunistów w Rosji, sytuację polityczną i gospodarczą w latach 1904-1924, przewrót bolszewików, wojnę domową oraz powstanie rosyjskiego ruchu antykomunistycznego w kraju i na emigracji.
    In this article, the author describes the course of actions of communists in Russia, the political and economic situation in 1904-1924, the bolsheviks coup, civil war and the rise of the Russian anticommunist movement in the country and in exile.
    Źródło:
    Officina Historiae; 2022, 5, 1; 37-45
    2545-0905
    Pojawia się w:
    Officina Historiae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wat - Rosja - Miłosz
    Wat – Russia – Miłosz
    Autorzy:
    Kopeć, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179326.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russia
    People’s Republic of Poland
    communism
    philosophy of history
    historical necessity
    messianism
    Rosja
    PRL
    komunizm
    historiozofia
    konieczność dziejowa
    mesjanizm
    Opis:
    Autor omawia rolę, jaką w niefikcjonalnej twórczości Aleksandra Wata i Czesława Miłosza pełni Rosja. Najdobitniejszym przykładem tych zainteresowań jest Mój wiek, a także inne utwory. Sposoby widzenia Rosji są w przypadku tych pisarzy uwarunkowane ich pochodzeniem, co podkreśla Miłosz. Wat patrzy na Rosję jako wierzący w komunizm syn narodu żydowskiego, Miłosz jako lewicujący potomek szlacheckiej rodziny. Po wojnie Rosja w twórczości Wata kojarzona jest przede wszystkim z totalitaryzmem, a Polska przez krótki czas traktowana jako miejsce, w którym życie po Holokauście jest możliwe. Miłosz w powojennej eseistyce rozpatruje ZSRR jako rezultat dziejowej konieczności, a uczestnikami prowadzonego przez niego „sporu” o Rosję są Stanisław Brzozowski i Fiodor Dostojewski. Pisarz, w przeciwieństwie do Wata ma świadomość, że te polsko-polskie dyskusje nikogo na Zachodzie nie interesują.
    The author discusses the role which Russia played in the non-fictional output of Aleksander Wat and Czesław Miłosz. The most eminent example of such an interest is the book “My century” but also other texts. As far as the these authors’ different outlooks on Russia are concerned, they are determined by their origins, which is also emphasized by Miłosz. Aleksander Wat looks at Russia as a son of the Jewish nation who believes in communism. Miłosz looks at Russia as a leftist descendent of a noble family. For Wat, after the second world war Russia is associated first of all with totalitarianism and Poland is for him – for a short period of time – a place where life after Holocaust is possible. Miłosz in his post-war essays regards the USSR as an effect of historical necessity. The participants of a “struggle” for Russia are for him Stanisław Brzozowski and Fyodor Dostoyevsky. Miłosz, in opposition to Wat, is aware that such Polish-Polish discussions are not interesting for anybody in the West. 
    Źródło:
    Porównania; 2012, 10; 71-86
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konspiracja i podziemie narodowe w powiecie siedleckim w latach 1939-1950
    Conspiracy and nationalist underground in the Siedlce poviat in 1939-1950
    Autorzy:
    Potyra-Kowalska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564187.pdf
    Data publikacji:
    2019-09-25
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    II wojna światowa
    konspiracja
    Niemcy
    okupacja
    Rosja
    podziemie
    ruch narodowy
    komunizm
    World War II
    nationalist conspiracy
    Germany
    occupation
    Soviet Union
    underground
    communism
    Opis:
    Artykuł opisuje formy działalności konspiracyjnej i zbrojnej poszczególnych polskich organi-zacji ruchu narodowego oraz specyfikę ich funkcjonowania w czasach okupacji niemieckiej 1939-1944 oraz w pierwszych latach okupacji sowieckiej 1944-1950. Autorka prezentuje linię programową tych formacji konspiracyjnych, zaś jako teren badań wybrała powiat siedlecki, gdzie podziemie narodowe działało w sposób bardzo aktywny, posiadając wielu sympatyków i szeroką bazę społeczną. Ramy chronologiczne artykułu wyznaczają początek oraz koniec podziemia narodowego zarówno w Polsce, jak i na terenie powiatu siedleckiego. Głównym celem pracy jest charakterystyka działalności konspiracji i podziemia szeroko pojętego obozu narodowego w powiecie siedleckim w czasie II wojny światowej i w latach tzw. II konspiracji, która oznacza działalność przeciwko sowieckiemu zniewoleniu.
    The article describes the forms of conspiratorial and armed activity of selected Polish nation-alist organizations and the specificity of its functioning during the Soviet occupation of 1944-1950. The author presents the program line of these underground formations, and as the research area she chooses the Siedlce poviat, where the nationalist underground operated very actively, having many supporters and a broad social base. The chronological framework of the article marks the beginning and the end of the national underground both in Poland and in the poviat of Siedlce. The main purpose of the work is the characteristic of the activity of the underground and nationalist underground in the Siedlce poviat during the Second World War and in the so-called Second Conspiracy, what stands for the activity against the Soviet enslavement.
    Źródło:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2019, 17; 211-248
    1643-4374
    Pojawia się w:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charakterystyka jednostki o charakterze autorytarnym (Erich Fromm), o osobowości autorytarnej (Theodor Adorno), o osobowości twardej (Hans Eysenck) oraz dogmatycznej (Milton Rokeach) i cechy wspólne dla tych konstruktów teoretycznych
    Characteristics of an authoritarian unit (Erich Fromm), with authoritarian personality (Theodor Adorno), with hard personality (Hans Eysenck) and dogmatic (Milton Romeach) and common features for these theoretical constructs
    Autorzy:
    Przybytek, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2212047.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Erich Fromm
    Theodor Adorno
    Hans Eysenck
    Milton Rokeach
    Adolf Hitler
    Józef Stalin
    autorytaryzm
    demokracja
    społeczeństwo
    prawica
    lewica
    nazizm
    faszyzm
    komunizm
    Niemcy
    Rosja
    III Rzesza
    ZSRR
    Adolf
    Hitler
    Joseph Stalin
    authoritarianism
    democracy
    society
    right-wing politics
    left-
    -wing politics
    Nazism
    fascism
    communism
    Germany
    Russia
    the Third Reich
    the
    USSR
    Opis:
    This article addresses the subject of Erich Fromm, Theodor Adorno, Hans Eysenck and Milton Rokeache theory characterizing personality particularly susceptible to the influence of authoritarianism, personality that combat democracy. In its first part there is the characteristics of these personalities, specifically authoritarian units (Erich Fromm), with authoritarian personality, hard personality (Hans Eysenck) and dogmatic (Milton Rozeach). The second part of this article is trying to find common features for these theoretical constructs. Mostly, however, it is a criticism of erroneous (in my opinion) thinking when creating these theories. I noticed that the creators of the majority of them not only describe personality types particularly susceptible to the influence of authoritarianism, but above all they condemn them. In practice, this comes down to attacking the extreme right. However, attention should be paid to several important issues that negate this attitude. With authoritarianism, only the right can be identified. The division of the right/left is not very sharp. In turn, authoritarianism does not always mean a lack of humanitarianism, intolerance, and persecution. Most of the above theoretical constructs indicate, in my opinion, it is wrong that the political features of a person acquire under the influence of the environment, the environment. However, they are not somehow inherited, genetically conditioned. In addition, I think that only a certain, smaller part of society has specific political views. And only among them there is a group of people with authoritarian tendencies. This part of a society that has unspecified political views can be a business – related political option, even authoritarian, if this option provides its benefits. The assumption that the political actions of society result from the internal features of individuals is another point with which it is difficult to (me) agree. In fact, the effectiveness of the ruling team decides.
    Artykuł podejmuje temat stworzonych przez Ericha Fromma, Theodora Adorno, Hansa Eysencka i Miltona Rokeacha teorii charakteryzujących osobowości szczególnie podatne na wpływ autorytaryzmu, zwalczające demokrację. W jego pierwszej części znajduje się charakterystyka tych osobowości, konkretnie jednostek o charakterze autorytarnym (Erich Fromm), o osobowości autorytarnej (Theodor Adorno), o osobowości twardej (Hans Eysenck) oraz dogmatycznej (Milton Rokeach). W drugiej części artykułu staram się znaleźć cechy wspólne dla tych konstruktów teoretycznych. W większości jest to jednak krytyka błędnego (moim zdaniem) myślenia przy tworzeniu tych teorii. Zauważyłem, że twórcy większości spośród nich, nie tylko opisują typy osobowości szczególnie podatne na wpływ autorytaryzmu, ale przede wszystkim je potępiają. W praktyce sprowadza się to do atakowania skrajnej prawicy. Jednak należy zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii, które negują takie nastawienie. Z autorytaryzmem nie można utożsamiać tylko prawicy. Sam podział prawica– –lewica nie jest zbyt ostry. Z kolei autorytaryzm nie zawsze oznacza brak humanitaryzmu, nietolerancję, prześladowania. Większość powyższych konstruktów teoretycznych wskazuje błędnie, że cechy polityczne człowiek nabywa pod wpływem otoczenia, środowiska. Natomiast nie są one jakoś dziedziczone, uwarunkowane genetycznie. Ponadto uważam, że tylko pewna, mniejsza część społeczeństwa ma sprecyzowane poglądy polityczne. I tylko wśród nich występuje grupa ludzi o skłonnościach autorytarnych. Ta część społeczeństwa, która ma niesprecyzowane poglądy polityczne może koniunkturalnie poprzeć pewną opcję polityczną, nawet autorytarną, jeżeli zapewni ona jej korzyści. Założenie, że polityczne działania społeczeństwa wynikają z wewnętrznych cech jednostek, to kolejny punkt, z którym trudno się zgodzić. W rzeczywistości decyduje skuteczność ekipy rządzącej.
    Źródło:
    Cywilizacja i Polityka; 2022, 20, 20; 322-358
    1732-5641
    Pojawia się w:
    Cywilizacja i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies