Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "art collecting" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Elie Nadelman. Kilka uwag i dopowiedzeń
    Elie Nadelman. Some Remarks and Additions
    Autorzy:
    Wierzbicka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15582215.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Elie Nadelman
    Adolf Basler
    modern sculpture
    art exhibitions
    art criticism
    art collecting
    rzeźba nowoczesna
    wystawy sztuki
    krytyka artystyczna
    kolekcjonerstwo
    Opis:
    Artykuł dotyczy wystaw i recepcji twórczości polsko-żydowskiego rzeźbiarza Eliego Nadelmana, dobrze znanego przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, gdzie mieszkał od 1914 r. oraz w Europie Zachodniej, a zwłaszcza we Francji, gdzie przebywał w latach 1904–1914. Punktem wyjścia rozważań autorki stanowi wystawa Elie Nadelman – polski prekursor Art Déco w warszawskiej Wejman Gallery (2022). Ekspozycja przypomniała nie tylko postać rzeźbiarza, ale także promotora jego twórczości działającego we Francji, a pochodzącego z Tarnowa krytyka sztuki oraz marszanda Adolfa Baslera, który odegrał niezwykle ważną rolę w zaznajomieniu publiczności polskiej, francuskiej i niemieckiej ze sztuką Nadelmana. Na temat sztuki Eliego Nadelmana wypowiadali się też inni współcześni mu krytycy, których teksty zostały również omówione.
    The article concerns the exhibitions and reception of the works of the Polish-Jewish sculptor Elie Nadelman, recognised especially in the United States of America, where he lived from 1914, and in Western Europe, above all in France, where he stayed in the years 1904–1914. The point of departure for the author’s analysis is the exhibition Elie Nadelman – polski prekursor Art Déco [Elie Nadelman – the Polish Precursor of Art Déco] in the Wejman Gallery in Warsaw (2022). The Warsaw exhibition brought to attention not only the sculptor himself, but also the promoter of his work, the art critic and art dealer Adolf Basler, born in Tarnów and active in France, who played a crucial role in acquainting the Polish, French and German public with Nadelman’s art. Nadelman’s oeuvre was commented upon by other contemporary journalists as well, whose texts are also discussed in the article.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 1; 145-184
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szable w kontekście badań nad bronią dawną – przyczynek do dziejów bronioznawstwa polskiego
    Sabres in the context of research on historical weapons – a contribution to the history of Polish hoplology
    Autorzy:
    Chramiec, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171590.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    szabla
    broń biała
    militaria
    bronioznawstwo
    muzealnictwo
    kolekcjonerstwo
    sabre
    cold weapons
    military items
    hoplology
    museology
    art collecting
    Opis:
    This article is an attempt to provide a comprehensive view on the history of hoplology in relation to the most popular type of weapon used in the old Polish-Lithuanian Commonwealth, the sabre. The research history addresses the issue of modern weapons, which is motivated by the emergence of various types of sabre at that time. Research on old weapons, inspired primarily by collectors, museologists and members of academia, traditionally uses a range of methods developed by history, art history, archaeology and art restoration. Such research can also enter the field of sociology and cultural studies, provided that we take into account the fact that weapons, sabres in particular, symbolized social standing. The variety of issues, which are generally confined to the above mentioned concepts, also translates into the historiographic sphere. Because of that, it may be surprising that Polish literature on historical weapons only dates back to the second half of the 19th century. However, collectors had shown interest in military items much earlier. The first part of the article presents the most important private collections of weapons from the end of the 18th century to the beginning of the 20th century, with particular focus on the almost entirely preserved collection of Izabela Czartoryska, who founded the first museum in Poland. This layout is the starting point for presenting academic interest in military items, divided into the pre- and post-war periods.
    Źródło:
    Opuscula Musealia; 2019, 26; 59-81
    0239-9989
    2084-3852
    Pojawia się w:
    Opuscula Musealia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pejzaż górski nie odpowiadał mi malarsko”, Zakopiański epizod graficzny Jana Skotnickiego
    Autorzy:
    Dragońska, Urszula
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945406.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Jan Skotnicki
    Zakopane
    sztuki graficzne
    grafika nowoczesna
    akwaforta
    sucha igła
    grafika barwna
    japonizm
    Młoda Polska
    kolekcjonerstwo
    Henryk Grohman
    graphic arts
    modern printing
    etching
    drypoint
    colour printing
    japonisme
    Young Poland
    art collecting
    Opis:
    W artykule omówiona została graficzna twórczość młodopolskiego malarza Jana Skotnickiego, przypadająca na lata 1909–1914. W 1908 r. artysta wraz z żoną Teodorą z Trenklerów wyjechali z Krakowa do Zakopanego. Pobyt artysty zbiegł się w czasie z intensywnym rozwojem kulturalnym kurortu. W miejscowe inicjatywy Skotnicki angażował się osobiście, przy finansowym wsparciu swego teścia, łódzkiego przemysłowca i kolekcjonera, Henryka Grohmana. Jednocześnie tutejszy krajobraz i popularna w owym czasie góralska sztuka ludowa, zupełnie artysty nie inspirowały, przez co niemal zarzucił malarstwo, a zainteresował się grafiką i kilimiarstwem. Polem nowych zainteresowań stała się otwarta staraniem Grohmana eksperymentalna pracownia wyposażona m.in. w prasy drukarskie. W kolejnych latach Skotnicki prezentował swoje ryciny na licznych wystawach, także tych towarzyszących organizowanym konkursom graficznym (1911, 1914), a po wyjeździe do Warszawy (1912) przyłączył się do Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych. Skotnicki uprawiał techniki metalowe, bardzo szybko osiągając w nich wysoki poziom zauważony przez krytyków. Łączył akwafortę, akwatintę, suchą igłę i ruletkę, eksperymentował z drukiem barwnym i kolorował odbitki, mocno indywidualizował prace podczas ich odbijania, stosując tintę. Jego dorobek graficzny oszacowany zastał na ponad 50 kompozycji, przy czym w kolekcjach publicznych znajduje się ich obecnie przynajmniej 36. Są to pejzaże, widoki miasteczek i architektury, akty, studia postaci i zwierząt, w wielu przypadkach wzorowane na własnych szkicach i obrazach. Tematycznie i kompozycyjnie wykazują one wiele podobieństw do prac twórców młodopolskich, zarówno z grona profesorów (J. Stanisławski), jak i rówieśników podejmujących próby graficzne (W. Skoczylas). W sposobie budowania kompozycji, kadrowania, asymetrii i fragmentaryczności przedstawień widoczne są wpływy sztuki japońskiej, stanowiącej ważne źródło inspiracji za sprawą kolekcji i działalności Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. Znacząca była również kolekcja Grohmana, za pośrednictwem której Skotnicki mógł poznać twórczość XIX-wiecznych odnowicieli sztuk graficznych, jak i artystów kolejnych pokoleń (J.M. Whistler, F. Rops, E. Carrière), co znalazło odbicie w jego rycinach. Nieco zapomniana działalność Skotnickiego wpisuje się w ogólniejszą tendencję: zainteresowania młodopolskich artystów sztukami graficznymi i zaangażowania na rzecz ich popularyzacji na przełomie XIX i XX w. Jest przykładem poszukiwania własnego języka wypowiedzi w nowym medium, samodzielnie podejmowanego eksperymentu. Choć Skotnicki nie był pionierem sztuk graficznych na ziemiach polskich, to z pewnością stał się ich propagatorem.
    The article discusses the graphic output of Jan Skotnicki, a painter of Young Poland, which he created in the years 1909–1914. In 1908, the artist and his wife, Teodora née Trenkler, left Cracow for Zakopane. The artist’s stay there coincided with the intensive cultural development of the resort. Skotnicki was personally involved in local initiatives, with the financial support of his father-in-law, an industrialist and art collector from Łódź, Henryk Grohman. However, the local landscape and the highland folk art popular at that time did not suit him at all. As a result, he nearly gave up painting and became interested in prints and kilims. An experimental studio, opened thanks to Grohman’s efforts, became Skotnicki’s new field of interests. It was equipped with, among other things, printing presses. In the following years, Skotnicki presented his prints at numerous exhibitions, including those accompanying print competitions (in 1911 and 1914), and after moving to Warsaw (in 1912), he joined the Society of Friends of Graphic Arts. Skotnicki used metal techniques and quickly achieved a master level, which was noticed by critics. He combined etching, aquatints, drypoints and roulette, experimented with colour printing and coloured prints. He strongly individualised his works while creating prints by using tint. His graphic output was estimated at more than 50 compositions, with at least 36 currently in public collections. They include landscapes, views of towns and architecture, nudes, studies of figures and animals, which in many cases were modelled on his own sketches and paintings. In terms of themes and composition, they show many similarities to the works of Young Poland artists from the group of professors (J. Stanisławski) as well as peers undertaking graphic attempts (W. Skoczylas). The way of building the composition, framing, asymmetry and fragmentation of the representations reveal the influence of Japanese art, which was an important source of inspiration thanks to the collection and activity of Feliks "Manggha" Jasieński. Grohman’s collection was also significant, as Skotnicki could learn from it about the works of 19th-century restorers of graphic arts, as well as about the artists of subsequent generations (J. M. Whistler, F. Rops, E. Carrière), which was reflected in his prints. The somewhat forgotten activity of Skotnicki was part of a more general trend: the interest of Young Poland artists in graphic arts and their involvement in their popularisation at the turn of the 19th and 20th centuries. His output is an example of searching for one’s own language of expression in a new medium, and an experiment he performed independently. Although Skotnicki was not a pioneer of graphic arts in Poland, he certainly became their promoter.
    Źródło:
    Artifex Novus; 2021, 5; 118-135
    2544-5014
    Pojawia się w:
    Artifex Novus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ignacy Domeyko i sztuki piękne
    Ignacy Domeyko and Fine Arts
    Autorzy:
    Drien, Marcela
    Guzmán, Fernando
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519275.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Ignacy Domeyko
    sztuka
    edukacja
    kolekcjonerstwo
    Chile
    art
    education
    collecting
    Opis:
    Polski uczony Ignacy Domeyko zapisał się w historiografii przede wszystkim jako założyciel mineralogii w Chile. Uznany był za reformatora Instytutu Narodowego i pełnił funkcję rektora Universidad de Chile, którą objął po Andrésie Bello. Celem niniejszego tekstu jest analiza – słabo jak dotąd zbadanych – powiązań Domeyki ze sztuką. Ten wymiar aktywności polskiego uczonego, związanego na stałe z Chile od 1838 roku, znalazł odbicie przede wszystkim w jego rysunkach, zainteresowaniu sztuką i kolekcjonowaniu dzieł, a także w pracy na rzecz promowania edukacji artystycznej w Chile i w poglądach uczonego na temat funkcji sztuki w życiu społecznym. Sztuka niezmiennie zajmowała ważne miejsce wśród jego zainteresowań. Przez lata wykonał całą serię rysunków, które wiązały się nie tylko z pracą naukową, lecz również z różnymi wydarzeniami z jego życia. Po raz pierwszy były one prezentowane publicznie w czasie uroczystości upamiętniających postać Domeyki, a zorganizowanych po jego śmierci w 1889. Wymowne są także niektóre artykuły autorstwa rzeźbiarza José Miguela Blanco poświęcone Domeyce i opublikowane w czasopiśmie „El Taller Ilustrado”, w których można prześledzić wczesne relacje Polaka ze sztuką. Domeyko był również właścicielem kolekcji dzieł sztuki, którą gromadził w czasie swoich europejskich podróży. Nabył blisko 20 kopii obrazów oraz oryginały rzeźb, m.in. kopie obrazów Matka Boska Bartolomé Estebana Murilla (1618–1862) czy wykonana przez Carnavalliego kopia Żebraka (El Mendigo), również autorstwa Murilla, której oryginał prawdopodobnie mógł być podziwiany przez Domeykę w Luwrze podczas jego pobytu w Paryżu. Ponadto uczony nabył także Pielgrzyma flamandzkiego malarza Petera Jacoba Horemansa (1700–1776) oraz nieznanego autorstwa popiersie przedstawiające Rembrandta. Domeyko miał też znaczny wpływ na rozwój edukacji artystycznej w Chile. Z różnych przesłanek wynika, że kształcenie chilijskich architektów, malarzy i rzeźbiarzy było ciągłym obiektem jego troski. List uczonego z lipca 1867 roku jest świadectwem uwagi, jaką poświęcał sztukom pięknym jako członek sekcji uniwersyteckiej Instytutu Narodowego; dokument ten opisuje stan takich kierunków, jak architektura, malarstwo, rysunek i rzeźba, dostarczając także dokładnych informacji na temat stypendystów, którzy doskonalili swoją wiedzę w Paryżu. Uwaga, jaką Domeyko poświęcał sztukom pięknym, wydawała się motywowana bardziej jego osobistymi zamiłowaniami niż pełnioną funkcją publiczną.
    A Polish scientist Ignacy Domeyko imprinted himself in historiography primarily as a founder of mineralogy in Chile. He was regarded as a reformer of the National Institute and held the position of as rector of the Universidad de Chile, having replaced Andres Bello. This paper aims at analysing Domeyko’s relationship with art, which has been hardly explored so far. This dimension of the Polish scholar’s activity, permanently associated with Chile since 1838, was reflected above all in his drawings, his interest in art and his collection of works, as well as his promotion of artistic education in Chile and his views on the function of art in social life. Art invariably held an important place among Polish researcher’s interests. Over the years, he produced a whole series of drawings that were related not only to his academic work, but also to various moments in his life, as could be seen during commemorative ceremonies conducted after his death in 1889. Some meaningful articles were dedicated to Domeyko by the sculptor José Miguel Blanco in the magazine El Taller Ilustrado, where we can trace the Pole’s early relationship with art. Domeyko owned an art collection assembled during his European travels. He acquired nearly twenty copies and sculptures, including copies of such paintings as Bartolomé Esteban Murillo’s Our Lady (1618-1862) or Carnavalli’s copy of El Mendigo, also by Murillo, the original of which could probably have been admired in the Louvre Museum during Domeyko’s stay in Paris. In addition, he also bought a Peregrino by the Flemish painter Peter Jacob Horemans (1700-1776) and a bust depicting Rembrandt by an unknown artist. Finally, Domeyko had a significant impact on development of artistic education in Chile. There are various indications that Ignacy Domeyko constantly cared about education of Chilean architects, painters and sculptors. His letter of July 1867 reflects the attention he paid to the Fine Arts as a member of the university section of the National Institute; the document describes conditions of such art branches as architecture, painting, drawing and sculpture, providing detailed information on the scholarship recipients who broadened their knowledge in Paris. His attention to the Fine Arts seems to have been motivated primarily by his personal passions, more than by his public function.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2020, 6; 189-201
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eli Broad and his work: The Broad Museum in Los Angeles
    Eli Broad i jego dzieło – Muzeum The Broad w Los Angeles
    Autorzy:
    Jasińska, Anna
    Jasiński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932634.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-10
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Eli Broad
    collecting
    charity
    modern art
    museum architecture
    kolekcjonerstwo
    filantropia
    sztuka nowoczesna
    architektura muzeów
    Opis:
    In the paper the profile and activity of Eli Broad is presented; an American entrepreneur, collector, philanthropist, Broad is one of the wealthiest individuals in the world who has allocated most of his assets to charity. His collecting passion climaxed in The Broad Museum of modern art designed by the New York architects Diller Scofidio + Renfro, and opened in September 2015 in Downtown Los Angeles. Not only has Eli Broad funded the museum bearing his own name and numerous other buildings designed by the most outstanding modern architects, but many other museum institutions are indebted to this charity.
    W artykule omówiona została sylwetka i działalność Elia Broada, amerykańskiego przedsiębiorcy, kolekcjonera i filantropa, jednego z najbogatszych ludzi na świecie, który większość swojego majątku przeznaczył na cele dobroczynne. Zwieńczeniem jego pasji kolekcjonerskiej jest otwarte we wrześniu 2015 r. muzeum sztuki nowoczesnej The Broad, wzniesione w centrum Los Angeles, które zostało zaprojektowane przez znaną nowojorską pracownię Diller Scofidio + Renfro. Eli Broad ufundował nie tylko muzeum swojego imienia i wiele innych budowli projektowanych przez najwybitniejszych współczesnych architektów, także liczne instytucje muzealne zawdzięczają swoje istnienie jego filantropii.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2021, 62; 2-12
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Księcia Czartoryskiego zakupy rzeźb w Rzymie (1800–1801)
    Prince Czartoryski’s Purchases of Sculptures in Rome (1800–1801)
    Autorzy:
    Mikocka-Rachubowa, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16002590.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Adam Jerzy Czartoryski (1770-1861)
    Puławy-zbiory artystyczne
    kolekcjonerstwo
    Rzym-handel sztuką
    mecenat artystyczny
    Puławy-art collection
    collecting
    Rome-art trade
    artistic patronage
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest kontaktom księcia Adama Jerzego Czartoryskiego z włoskimi rzeźbiarzami oraz zakupom rzeźb dokonywanym przez niego podczas pobytu w Rzymie od sierpnia 1800 do maja 1801 r. Na podstawie korespondencji księcia z matką, Izabelą Czartoryską, a także licencji na wywóz dzieł sztuki poza granice Państwa Papieskiego przechowywanych w Archivio di Stato di Roma oraz wzmianek w diariuszu rzymskiego rzeźbiarza i antykwariusza Vincenza Pacettiego, udało się zrekonstruować obraz  ówczesnych artystycznych zainteresowań księcia Czartoryskiego, jego relacji ze środowiskiem rzymskich rzeźbiarzy i antykwariuszy oraz kupowania przez niego rzeźb i udziału w przywiezieniu do Puław w 1803 r. m.in. znajdujących się tam do dziś: posągu fauna (przed 1800), figury śpiącej pantery (1801) oraz marmurowego sarkofagu - dzieła Francesca Massimiliana Laboureura (1797).
    Prince Adam Jerzy Czartoryski’s contacts with Italian sculptors and purchases of sculptures during his stay in Rome from August 1800 to May 1801 are discussed. Resorting to the correspondence of Prince Czartoryski with his mother Izabela Czartoryska, licenses to export art works beyond the Papal States kept in the Archivio di Stato di Roma, and notes in the diary of the Roman sculptor and antique dealer Vincenzo Pacetti, it was possible to reconstruct picture of the then interests of Prince Czartoryski, his relations with Rome’s circle of sculptors and antique dealers, as well as of his purchase of sculptures and efforts made to have, among others, the following transported to Puławy in 1803, where they have been preserved to-date: the statute of a faun (before 1800), figure of a sleeping panther (1801), and the marble sarcophagus by Francesco Massimiliano Laboureur (1797).
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2020, 82, 3; 403-428
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W stronę kultur współczesnych i ludowych. Podstawy twórczości Mieczysława Górowskiego
    Towards Modern and Folk Cultures: The Basis of Mieczysław Górowski’s Work
    Autorzy:
    Górowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850571.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    travel
    painting
    alternative design
    collecting
    folk art
    technological progress
    poster
    podróże
    malarstwo
    projektowanie alternatywne
    kolekcjonerstwo
    sztuka ludowa
    postęp techniczny
    plakat
    Opis:
    Artykuł jest w pewnej mierze fragmentem pracy doktorskiej, przygotowanej pod kierunkiem prof. dr. hab Lechosława Lameńskiego w Katedrze Historii Sztuki Nowoczesnej Instytutu Nauk o Sztuce Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II w Lublinie. Mieczysław Górowski zajmował się wieloma aspektami pracy twórczej, którą pojmował bardzo szeroko: malarstwo, projektowanie, teoria sztuki, psychologia, kolekcjonerstwo. U źródeł tego wszystkiego było miejsce pochodzenia – wieś, a zatem: ludowość, obrzędowość i prostota. Niezależnie od tego czym się zajmował, w centrum stawiał człowieka. I nie chodzi o jego zewnętrzne piękno – to go zbytnio nie interesowało. Ciekawił go człowiek jako pewna konfiguracja myśli i emocji. Pochylał się nad każdym i każdego był ciekaw. W artykule omówione aspekty, które stały się podstawą jego twórczości.
    The article is, to some extent, an excerpt from a doctoral thesis prepared under the supervision of Prof. Lechosław Lameński at the Department of Modern Art History of the Institute of Art Sciences of the John Paul II Catholic University of Lublin. Mieczysław Górowski was involved in many kinds of creative work, which he understood very broadly: painting, design, art theory, psychology, and collecting. At the root of it all was the countryside and the folklore, rituals, and simplicity related to it. No matter what he did, he put the human being at the center of his interest. Rather than being interested in physical appearance, he paid attention to man as a certain configuration of thoughts and emotions. He studied and was curious about everyone. The article discusses the aspects that formed the basis of his work.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2022, 15, 1; 97-117
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KORPUS DARU FELIKSA JASIEŃSKIEGO – DWA PIERWSZE TOMY
    THE COLLECTION OF FELIKS JASIEŃSKI’S DONATION – THE FIRST TWO VOLUMES
    Autorzy:
    F, de Rosset, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433587.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    kolekcjonerstwo
    zbiory
    malarstwo
    sztuka nowoczesna
    sztuka polska
    sztuka japońska
    drzeworyt japoński
    Kraków
    Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
    Muzeum Narodowe w Krakowie
    collecting
    collections
    painting
    modern art
    Polish art
    Japanese art
    Japanese woodcut
    European engraving
    Cracow
    Zachęta Society of Fine Arts in Warsaw
    National Museum in Cracow
    Opis:
    These are the first two volumes out of the ten planned by the National Museum in Cracow, which together will constitute the publication of the body of work donated to the museum by Feliks “Manggha” Jasieński. One volume presents the collector’s creative biography and the history of his various collections. There are also attempts to interpret the nature of the content of his collections, mainly woodcuts and other Japanese objects, as well as modern Polish art, paintings, engravings (together with a set of European engravings) and decorative arts. The second volume is the first part of a monumental catalogue of the collection which covers drawings, watercolours and pastels by Polish artists. The subsequent eight volumes are envisaged to cover particular parts of this extensive collection (of Polish, European and Eastern paintings, drawings, sculpture, engravings and decorative arts). This enormous undertaking marks the 100th anniversary of Jasieński’s donation (1920–2020), and, as Zofia Gułubiew put it, is intended to visualise and fix the extent and variety of the collection in the public’s awareness. The publishing project by the National Museum in Cracow is extremely valuable, and it should be hoped that it will succeed as intended.
    Są to dwa pierwsze tomy, podjętej z inicjatywy Muzeum Narodowego w Krakowie (MNK) idei 10-tomowej publikacji – korpusu podarowanej muzeum kolekcji Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. W jednej z tych pozycji zaprezentowana została twórcza biografia zbieracza oraz historia jego różnorodnej kolekcji. Jest w niej także próba interpretacji charakteru zawartości zbiorów, przede wszystkim drzeworytów i innych przedmiotów japońskich, a także sztuki nowoczesnej polskiej, malarstwa, grafiki (wraz z zespołem grafik europejskich), zdobnictwa. Druga stanowi 1. część monumentalnego katalogu kolekcji, która obejmuje rysunki, akwarele i pastele autorstwa artystów polskich. W następnej kolejności przewidziano jeszcze 8 tomów będących katalogami poszczególnych partii tych bogatych zbiorów (malarstwa, rysunku i rzeźby oraz grafiki i rzemiosła artystycznego – polskiego i europejskiego oraz wschodniego). To kolosalne przedsięwzięcie podjęto, aby uczcić setną rocznicę darowizny Jasieńskiego (1920–2020) oraz wedle słów Zofii Gołubiew unaocznić i utrwalić w powszechnej świadomości rozmiar i różnorodność ofiarowanego zbioru. Projekt wydawniczy MNK jest niezwykle wartościowy i należy mieć nadzieję, że z sukcesem zostanie zrealizowany wedle zamierzeń.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 138-142
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Łódzkie kolekcje ceramiki orientalnej przed 1939 rokiem. Pokoje chińskie, japońskie i mauretańskie
    Lodzs oriental ceramics collections from before 1939. Chinese, Japanese and Mauritanian rooms
    Autorzy:
    Grzejszczak, Ł.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/168907.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    burżuazja polska XIX-XX w.
    Łódź
    kolekcjonerstwo
    sztuka orientalna
    ceramika chińska
    ceramika japońska
    porcelana
    motywy dekoracyjne
    Polish bourgeoisie of 19th and 20th centuries
    Lodz
    collecting
    oriental art
    Chinese ceramics
    Japanese ceramics
    porcelain
    decorative motifs
    Opis:
    Podążający za europejską modą zamożni łodzianie urządzali pokoje orientalne – chińskie, japońskie, czy mauretańskie, albo gromadzili kolekcje złożone jedynie ze starannie wybranych obiektów. Artykuł poświęcony jest nieznanym szerzej zbiorom sztuki orientalnej, które posiadali: baron Juliusz Heizel von Hohenfels syn (japonika: brązy, elementy uzbrojenia, grafika, malarstwo, tkaniny); rodzina Biedermannów (ceramika chińska i japońska, sztuka perska – kobierce i elementy uzbrojenia); Laura Eliza Kindermann (kobierce perskie, ceramika japońska); rodzina Saladin i firma Allart & Rousseau (meble chińskie) oraz rodziny: Poznańskich (ceramika chińska i japońska, tkaniny) i Scheiblerów (meble chińskie, ceramika japońska i chińska, brązy, wachlarze, inne przedmioty dekoracyjne). Na podstawie kwerendy źródłowej, zachowanych nielicznych materiałów ikonograficznych oraz pojedynczych obiektów podjęto próbę ukazania poszczególnych kolekcji. Zgromadzone dzieła sztuki i kultury materialnej były wyrazem nie tylko panującej mody, ale równocześnie stanowiły odzwierciedlenie zainteresowań właścicieli i ich ambicji towarzyskich.
    Wealthy citizens of Lodz, who followed the European fashion, decorated oriental rooms – Chinese, Japanese or Mauritanian. Some of them gathered collections that consisted only of carefully selected objects. This article is devoted to widely unknown gatherings of oriental art, that were in possession of: baron Juliusz Heinzel von Hohenfels jr (Japanese bronzes, armament elements, graphics, paintings and fabrics); Biedermann family (Chinese ceramics, Japanese ceramics, Persian art – carpets and armament elements); Laura Eliza Kindermann (Persian carpets, Japanese ceramics) Allart & Rousseau company and Saladin family (Chinese furniture); families of Poznański (Chinese and Japanese ceramics and fabrics) and the Scheiblers (Chinese furniture, Japanese and Chinese ceramics, bronzes, fans and other decorative items). Based on the source query, a few lasting iconographical materials and single objects an attempt to show individual collections has been taken. Gathered works of art and culture were expressing not only the fashion of the era but also mirrored interests of their owners and their social ambitions.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2018, R. 69, nr 5, 5; 10-13
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „[…] ta korona po pięciu wiekach z grobu wychodząca na świat, na jasne słońce” – ekslibris Muzeum Narodowego w Krakowie
    “[...] this crown coming out of the grave onto the world, into bright daylight, after five centuries” – A Bookplate from the National Museum in Kraków
    Autorzy:
    Podniesińska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375588.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-04
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    Polish bookplate
    National Museum in Kraków
    Jan Bukowski
    Ignacy Łopieński
    Polish Applied Arts
    applied art
    Young Poland
    woodcut
    typography
    printmaking
    collecting
    bookplate collectors
    Józef Mehoffer
    ekslibris polski
    Muzeum Narodowe w Krakowie
    Józef Mehoff er
    Polska Sztuka Stosowana
    sztuka użytkowa
    Młoda Polska
    drzeworyt
    typografi a
    sztuka druku
    kolekcjonerstwo
    zbieracze ekslibrisów
    Opis:
    In 1901, the association Polska Sztuka Stosowana (Polish Applied Arts) announced a contest for a bookplate to be featured at the National Museum in Kraków. It was the fi rst competition of this sort in the Polish lands, and the result was the fi rst artistic Polish bookplate created by a traditional technique. Its author was Jan Bukowski, then starting his career in typography and illustration. Marking books with a decorative label, usually pasted onto the front endpaper, was becoming fashionable among bibliophiles and was an expression of their taste, education and artistic culture. For the following twenty or so years, the contest became a model for many other similar competitions. This article analyzes the form and content of the bookplate in question, which for many years became the trademark and logo of the National Museum in Kraków. It was also the paragon of the Polish exlibris valuable not only for its artistic but also Polish national features. Lastly, it was an object of exchange between the museum and Polish and foreign institutions,on the one hand, and between collectors, on the other.
    Źródło:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 217-236
    2450-4475
    Pojawia się w:
    Res Gestae. Czasopismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies