Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "collegiality of bishops" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Biskupi tytularni w prawie Kościoła łacińskiego
Titular Bishops in the Law of the Latin Church
Autorzy:
Wroceński, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085814.pdf
Data publikacji:
2021-03-12
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
biskupi tytularni
pozycja prawna Kościół łaciński
ustawodawstwo
kolegialność
episkopat
titular bishops
legal position of the Latin Church
legislation
collegiality
episcopate
Opis:
Genezy instytucji biskupów tytularnych należy doszukiwać się w okolicznościach historycznych, a mianowicie na skutek pojawienia się religii islamskiej. Inwazyjne nastawienie wyznawców tej religii względem chrześcijańskiego Wschodu i Afryki Północnej sprawiło, że wielu biskupów tamtejszych diecezji musiało opuścić swoje stolice biskupie. Chroniąc się przed prześladowaniami przenosili się do innych krajów chrześcijańskich, zwłaszcza europejskich, w których stolice biskupie były obsadzone. Początkowo uważano, że biskupi ci nie utracili opuszczonych stolic, a jedynie możność aktualnego sprawowania jurysdykcji. Nie byli jednak uważani za pełnoprawnych pasterzy diecezji w nowym miejscu pobytu. Od początku pojawienia się tych biskupów istniały, więc duże kontrowersje wokół ich pozycji prawnej, a szczególnie zadań i kompetencji. Byli, więc mianowani na diecezje, które opuścili z nadzieją powrotu do nich, który nie następował/ Pełnili, więc oni funkcje pomocnicze, służąc pomocą biskupom rezydencjalnym, zwłaszcza w wypełnianiu obowiązków wynikających z sakry biskupiej. Szybko sprawdziła się ich przydatność, a nawet konieczność w nowych diecezjach. Z biegiem czasu wytworzył się zwyczaj mianowania biskupów nierezydencjalnych z tytułami diecezji aktualnie nieistniejących, którzy pomagali w pracy pasterskiej biskupom diecezjalnym. Przez długi jednak czas status prawny tych biskupów był niedookreślony pod względem prawnym. Radykalna zmiana ich pozycji dokonała się w ramach prac i doktryny II Soboru Watykańskiego na temat sakramentalności sakry biskupiej i kolegialności biskupów. Sobór przyznał wszystkim biskupom zasadniczą równość w Kościele. Także ich pozycja w Kościele partykularnym uległa zmianie. Postanowienia nowego Kodeksu znacznie dowartościowały ich pozycję prawną. Pełnią oni obecnie wiele ważnych urzędów i funkcji w Kościele.
The author in his study analysed the legal position of titular bishops in the Latin Church. His analysis of historical legal texts led to the conclusion that from the beginning of the appearance of the titular bishops there was a great controversy around their legal status and tasks. They stemmed from the church’s assumption and previous practice that each diocese should have only one bishop. So they had jurisdiction in abandoned dioceses that they could not exercise in the dioceses they came to. They were appointed to dioceses they had left with the hope of returning to them. However, their helpfulness and sometimes necessity in the new dioceses also proved to be functional. Hence the practice of appointing coadjutor bishops and auxiliary bishops, nonetheless their position was still undervalued. Their apprizement took place within the framework of the doctrine of the Second Vatican Council on the sacramentality of the episcopal consecration and the collegiality of bishops. The Council granted all bishops fundamental equality in the Church. It manifests itself primarily in the right to participate in the General Council, the Synod of Bishops, and in the work of the Roman Curia. Their position in the local Church has also changed. The provisions of the new Code significantly added value to the legal position of the titular bishops, but did not make a radical change that would close the discussion on the role and tasks of titular bishops in the Church.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2021, 64, 1; 83-114
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Episcopal Collegiality at the Vatican Council II. The Beginning of a Long Way of Renewing the Hierarchy in the Church
Kolegialność episkopalna na II Soborze Watykańskim. Początek długiej drogi odnowy hierarchii w Kościele
Autorzy:
Kasprzak, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145215.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
collegiality
Vatican Council II
Lumen Gentium
Nota Explicativa Praevia
College of Bishops
Settimana nera
hierarchy
authority within the Church
kolegialność
II Sobór Watykański
Lumen gentium
Kolegium Biskupów
hierarchia
władza w Kościele
Opis:
Drugi Sobór Watykański w programie tzw. aggiornamento, czyli w ważnych kwestiach dotyczących odnowy duszpasterskiej Kościoła, zaproponował odnowione zrozumienie wymiaru hierarchicznego w Kościele. Tak jak to przedstawia Rozdział III Konstytucji dogmatycznej o Kościele, zwany również Lumen gentium, właściwa wizja dotycząca pasterzy Kościoła nie odnosi się tylko do centralnej roli papieża w Kościele. Sobór przypomniał, że – tak jak to funkcjonowało zwłaszcza w pierwszym tysiącleciu chrześcijaństwa – niezastąpioną i fundamentalną dla Kościoła funkcję pełnią również wszyscy biskupi. Jako pasterz każdy z nich jest głową Kościoła partykularnego (diecezji). Konsekracja biskupów jest najwyższym stopniem sakramentu święceń i włącza ich do grona sukcesorów Kolegium apostolskiego (KK 20 i 21). Biskupi w kolegium tym, jak wyjaśnia dalej Sobór, „stanowią również razem ze swoją głową, Biskupem Rzymu, a nigdy bez niego, podmiot najwyższej i pełnej władzy nad całym Kościołem” (KK 22b). Niniejsze studium przedstawia skomplikowaną historię dyskusji i redakcji tekstu nauczania ostatniego Soboru w tej kwestii. Temat, który przeszedł do historii pod hasłem kolegialności episkopalnej, był podejmowany podczas II i III sesji Soboru. W tym czasie dyskusja podzieliła ojców Soboru na dwa obozy, na tzw. mniejszość i większość. „Większość” była za przyjęciem przez Sobór doktryny o kolegialności episkopalnej, natomiast „mniejszość” za jej ograniczeniem czy wręcz odrzuceniem. W czasie wielu sporów do dyskusji włączał się również papież Paweł VI. To z jego inicjatywy, tuż przed ostatecznym głosowaniem nad Konstytucją Lumen gentium i jej promulgacją, w celu wypracowania pełnego konsensusu wokół kolegialności episkopalnej dodano wiążący komentarz zwany Wstępną Notą Wyjaśniającą – Nota Explicativa Praevia. Komentarz ten nie rozwiązał jednak antagonizmów interpretacji wokół kolegialności episkopalnej jeszcze przez długie lata po Soborze.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 41; 7-26
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies