Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "calpionellids" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    The lower and middle Berriasian in Central Tunisia: Integrated ammonite and calpionellid biostratigraphy of the Sidi Kralif Formation
    Autorzy:
    Maalaoui, K.
    Zargouni, F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138976.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    ammonite
    calpionellids
    Berriasian
    bioevents
    biostratigraphy
    Tunisia
    amonit
    kalpionellidy
    berias
    biostratygrafia
    Tunezja
    Opis:
    The lower and middle Berriasian sedimentary succession of the Sidi Kralif Formation has been a subject of biostratigraphic study in two key sections in Central Tunisia. Our contribution is an attempt to better define the basal Berriasian interval, between the Berriasella jacobi Zone and the Subthurmannia occitanica Zone. Zonal schemes are established using ammonites and calpionellids, and these permit correlation with other regions of Mediterranean Tethys and beyond. The use of biomarkers afforded by microfossil groups has allowed characterization and direct correlation with four widely accepted calpionellid sub-zones, namely Calpionella alpina, Remaniella, Calpionella elliptica and Tintinopsella longa. The two ammonite zones of Berriasella jacobi and of Subthurmannia occitanica are recognised on the basis of their index species. The parallel ammonite and calpionellid zonations are useful as a tool for correlation and calibration in time and space, thus allowing a better definition of a J/K boundary. The presence of four Berriasian calpionellid bioevents is recognised: (1) the ‘explosion’ of Calpionella alpina, (2) the first occurrence of Remaniella, (3) the first occurrence of Calpionella elliptica and (4) the first occurrence of Tintinopsella longa. The last is here documented as coeval with the presence of Subthurmannia occitanica, which marks the lower/middle Berriasian boundary.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 1; 43-58
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Towards a standard Tithonian to Valanginian calpionellid zonation of the Tethyan Realm
    Autorzy:
    Lakova, I.
    Petrova, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138866.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    calpionellids
    Tithonian
    Berriasian
    Valanginian
    Western Balkan Unit
    Mediterranean standard zonation
    kalpionellidy
    tyton
    berias
    Walanżyn
    Bałkany
    Opis:
    A calpionellid zonal scheme is proposed for the Tithonian through Valanginian pelagic carbonates of the Western Balkan Unit, based on the vertical ranges of 57 chitinoidellid and calpionellid species recognized. This zonal scheme consists of calpionellid zones that are widely accepted in the Mediterranean Realm, such as the zones of Chitinoidella, Praetintinnopsella, Crassicollaria, Calpionella, Calpionellopsis, Calpionellites and Tintinnopsella. Subzonal divisions are comparable to those in the Carpathians. Direct correlations between ammonite and calpionellid ranges suggest that the base of the Upper Tithonian corresponds to the FO of Chitinoidella boneti; that of the Upper Berriasian to the FO of the genus Calpionellopsis; and the base and top of the Lower Valanginian to the FO and LO of the genus Calpionellites respectively. Correlations of the calpionellid zonation in the study area with zonations in other areas are discussed.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 2; 201-221
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Microfacies and stratigraphic position of the Upper Jurassic Rogoża coquinas at Rogoźnik, Pieniny Klippen Belt, Carpathians
    Mikrofacje i pozycja stratygraficzna górnojurajskich muszlowców z Rogoży w Rogoźniku (pieniński pas skałkowy)
    Autorzy:
    Reháková, D.
    Wierzbowski, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061237.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    biostratygrafia
    dinocysty wapienne
    kalpionellidy
    kimeryd
    tyton
    berias
    litostratygrafia
    Pieniński Pas Skałkowy
    Karpaty
    biostratigraphy
    calcareous dinocysts
    calpionellids
    Kimmeridgian
    Tithonian
    Berriasian
    lithostratigraphy
    Pieniny Klippen Belt
    Carpathians
    Opis:
    The Rogoża Coquina Member (Pieniny Klippen Belt, Carpathians, Poland) develped as red micritic ammonite coquinas covers the stratigraphical interval from Kimmeridgian to Upper Tithonian as indicated by microfossils study (calcareous dinocysts and calpionellids) in the type-section of the unit, in the Rogoźnik Quarry. These deposits are overlain by white micritic limestones attributed to the Sobótka Limestone Member of Lower to Middle Berriasian.
    Czerwone muszlowce amonitowe odsłonięte w nieczynnym kamieniołomie w Rogoźniku stanowią wzorzec litostratygraficzny dla ogniwa muszlowców z Rogoży (dawniejsza nazwa "czerwone muszlowce rogoźnickie" - Birkenmajer 1962, 1963, 1977). Pozycja chronostratygraficzna tych utworów i ich związek ze słynnymi muszlowcami ogniwa muszlowców z Rogoźnika (dawna nazwa "białe muszlowce rogoźnickie" - Birkenmajer 1962, 1963, 1977) pozostawały przez dłuższy czas nie w pełni wyjaśnione. Pierwotnie (Birkenmajer 1977), sądzono, że ogniwo muszlowców z Rogoży jest starsze od ogniwa muszlowców z Rogoźnika; później (Kutek & Wierzbowski 1986), wyrażono opinię, że ogniwa te są równowiekowe - czerwone mikrytowe muszlowce z Rogoży zastąpione są obocznie przez muszlowce z Rogoźnika o silnie zrekrystalizowanym matryksie przekształconym w dużym stopniu w grubokrystaliczny kalcyt. Przeprowadzone obecnie szczegółowe badania płytek cienkich z prób zebranych w profilu muszlowców z Rogoży w kamieniołomie w Rogoźniku (fig. 1 i 2, pl. 1-3) pozwoliły na pełne przedstawienie charakterystyki mikrofacjalnej i określenie pozycji chronostratygraficznej tych utworów w oparciu o cysty wapiennych Dinoflagellata oraz kalpionelle. Widoczne w profilu muszlowce mają miąższość około 11 metrów (spąg ogniwa muszlowców z Rogoży jest tu nieodsłonięty) i wykształcone są w niższej części jako czerwone wapienie typu wackestone i packstone o mikrofacji sakkokomowo-globochetowej, a w części wyższej - jako czerwonawe i różowe wapienie typu wackestone o mikrofacji kalpionellowo-radiolariowej. Pozycja chronostratygraficzna niższej części muszlowców zawiera się w przedziale od kimerydu i dolnego tytonu (poziomy dinoflagellatowe: Parvula, Moluccana, Borzai oraz Pulla-Tithonica w klasyfikacji Rehakowej 2000) do środkowego tytonu/najniższego górnego tytonu (poziomy kalpionellowe: Chitinoidella oraz Praetintinnopsella w klasyfikacji Rehakowej i Michalika 1997). Datowania te pokazują, że omawiane utwory obejmują przedział stratygraficzny, odpowiadajacy rozwiniętym w klasycznej postaci muszlowcom z Rogoźnika w profilu skałek Rogoży (por. Kutek i Wierzbowski 1986). Wyższa część ogniwa muszlowców z Rogoży w badanym profilu zawiera liczne kalpionelle wskazujące na górnotytoński poziom Crassicolaria i jego wszystkie trzy podpoziomy: Remanei, Brevis i Colomi (por. Reháková i Michalik 1997). Utwory bezpośrednio nadścielające muszlowce z Rogoży w profilu kamieniołomu w Rogoźniku reprezentowane są przez białe i biało-szare wapienie typu wackestone, a lokalnie też mudstone, wykształcone w mikrofacji radiolariowo-kalpionellowej lub kalpionellowej. Obecne tu zespoły kalpionelli wskazują na dolny i środkowy berias (poziom Calpionella), przy czym jak wydaje się, najniższa część tego poziomu, odpowiadająca podpoziomowi Alpina, jest tu nieobecna lub silnie zredukowana miąższościowo. Może to wskazywać na istnienie luki stratygraficznej pomiędzy ogniwem muszlowców z Rogoży, a omawianymi nadległymi wapieniami, które swoim charakterem litologicznym, a także swoją pozycją stratygraficzną, wyraźnie nawiązują do ogniwa wapienia z Sobótki w schemacie litostratygraficznym Birkenmajera (1977).
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2005, 3, 1; 15-27
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Revised holostratigraphy of the Tithonian-Berriasian transition at Tré Maroua (Le Saix, Hautes-Alpes, SE France): study of a rejected Berriasian GSSP candidate
    Autorzy:
    Granier, Bruno R.C.
    Benzaggagh, Mohamed
    Ferry, Serge
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27324248.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    stratigraphy
    calpionellids
    saccocomids
    Tithonian
    Berriasian
    lithoclasts
    erosion
    debris flows
    turbidites
    Vocontian Trough
    stratygrafia
    kalpionellidy
    sakokomidy
    Tytonian
    Berriazjatycki
    litoklasty
    erozja
    spływają śmieci
    turbidyty
    Rynna Wokoncka
    Opis:
    The study of the Tithonian and lower Berriasian succession of Le Saix (Hautes-Alpes, France) has made it possible to better characterize the lithological succession at a former Berriasian GSSP candidate, its set of microfacies, the stratigraphic ranges of the main groups of marine plankton and therefore the calpionellid and saccocomid biozonations. On the lithological level, the Tithonian strata are characterized by thick-bedded breccias representing debris flows and related calciturbidites, whereas the Berriasian strata are typically white limestones. The lower part of the Berriasian is comprised of scattered intercalations of thin-bedded breccias and calciturbitides (including cryptic mud calciturbidites). In thin sections, the white limestones display mud- to wackestone textures and their allochems are mostly tiny bioclasts (e.g., radiolarians, calpionellids, saccocomids). Calciturbidites have wacke- to grainstone textures and their allochems are mostly pseudointraclasts and extraclasts, comprising various bioclasts and some ooids. Mud turbidites are made of micrograin-stones some yielding almost exclusively well-sorted calpionellids, which were previously erroneously interpreted as the signature of “explosions” or “blooms” of Calpionella alpina. Breccias are mostly lithoclastic floatstones with a matrix similar to that of the calciturbid- ites. Their lithoclasts are either extraclasts sensu stricto, i.e., material derived from updip shallow-water areas, or pseudointraclasts representing reworked subautochthonous material, i.e., mud- and wackestone lithoclasts with radiolarians, saccocomids and/or calpionellids. Radiolarians are common over the whole studied interval. Saccocomids are part of the dominating biota reported from the lower and lower upper Tithonian interval whereas calpionellids replace them in the uppermost Tithonian to lower Berriasian interval. Minor plank- tonic groups comprise calcareous dinoflagellates and Globochaete alpina; Iranopsis nov. group is also present. Intervals with saccocomid sections characteristic of zones 4-5 and zone 6 are respectively ascribed here to the lower Tithonian (4-5) and the lower upper Tithonian (6). The biozonation of the calpionellid group sensu lato allows identification of i) the Boneti Subzone of the chitinoidellids, ii) the Cras- sicollaria Zone, more specifically its Tintinnopsella-Intermedia (A1), Intermedia-Alpina (A2) and Brevis-Massutiniana (A3) subzones, and iii) the Alpina Zone, with its Alpina-Parvula (B1) and its Alpina-Remaniella (B2) subzones. On the basis of biostratigraphical and sedimentological data, most zonal boundaries prove to be hiatal, located at the erosional base of breccia or turbidite layers whereas the Tithonian/Berriasian stage boundary appears to be located at a strike-slip fault plane in the Tré Maroua section.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2023, 21; 1--18
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies