Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "jedność;" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Krótka panorama ekumeniczna
    Autorzy:
    Salamon, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553951.pdf
    Data publikacji:
    2000-06-30
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    ekumenizm
    jedność Kościoła
    Opis:
    W bulli inaugurującej Rok Jubileuszowy Jan Paweł II pisze: „Ekumeniczny charakter Jubileuszu winien stać się konkretnym znakiem drogi, którą podążają wierni różnych chrześcijańskich Kościołów i Wspólnot kościelnych, zwłaszcza w ostatnich dziesięcioleciach. Musimy wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego, abyśmy wszyscy umieli kiedyś ukazać w sposób widzialny i w pełnej wzajemnej komunii łaskę Bożego synostwa, biorącego początek z chrztu: wszyscy jesteśmy dziećmi jednego Ojca” (Incarnationis mysterium, 4). Obecne sympozjum pragnie być w swoim zamyśle owocem tego zasłuchania się w głos Ducha Świętego i zaznaczyć się jako skromny, aczkolwiek czytelny znak podążania wspólną chrześcijańską drogą ku przezwyciężeniu podziałów powstałych w drugim tysiącleciu.
    Źródło:
    Sympozjum; 2000, 1(6); 7-20
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jedność Kościoła w teologicznej twórczości Ks. Stanisława Nagiego SCJ
    The Unity of the Church in the Theological Works of Rev. Stanisław Nagy SCJ
    Autorzy:
    Bujak, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2108771.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    apologetyka
    eklezjologia
    jedność chrześcijan
    jedność Kościoła
    znamiona Kościoła
    apologetics
    ecclesiology
    Christian unity
    unity of the Church
    Marks of the Church
    Opis:
    Temat jedności Kościoła należy do najważniejszych kwestii zarówno w eklezjologii, jak i teologii ekumenicznej. Celem artykułu jest ukazanie, przy zastosowaniu metody diachronicznej i porównawczej, w jaki sposób ewoluowało i rozwijało się pojęcie jedności Kościoła w twórczości teologicznej ks. Stanisława Nagiego SCJ, późniejszego kardynała. W pierwszym paragrafie zostały ukazane jego poglądy na jedność Kościoła z apologetycznego okresu jego twórczości, który trwał jeszcze kilka lat po zakończeniu Soboru Watykańskiego II. Paragraf drugi prezentuje nowe ujęcie jedności Kościoła w myśli ks. S. Nagiego, które pojawiło się w związku z eklezjologią Soboru Watykańskiego II i włączeniem się Kościoła katolickiego do ruchu ekumenicznego. Nowość ta wyrażała się w odnajdywaniu wspólnej płaszczyzny eklezjologii katolickiej i protestanckiej w postaci uznawania niewidzialnego i widzialnego wymiaru Kościoła oraz w wyjaśnieniu możliwości pozytywnej oceny ruchu ekumenicznego w dokumentach soborowych poprzez zastosowanie rozróżnienia na „jedność chrześcijan” i „jedność Kościoła” obecnego w dekrecie o ekumenizmie Unitatis redintegratio. Eklezjologia jedności Kościoła obecna w pismach ks. Stanisława Nagiego SCJ, późniejszego kardynała, wpisuje się w nurt „hermeneutyki ciągłości”, o której pisał Joseph Ratzinger/Benedykt XVI, wskazując na trwałość tożsamości Kościoła.
    The topic of Church unity is one of the most important issues in both ecclesiology and ecumenical theology. The aim of the article is to show, using a diachronic and comparative method, how the concept of Church unity evolved and developed in the theological work of Stanisław Nagy, S.C.J., later a Cardinal. The first paragraph presents the Nagy’s views on Church unity from his apologetic period, which lasted some years after the end of the Vatican Council. The second paragraph presents a new approach to Church unity in Nagy’s thought, which emerged in connection with the ecclesiology of the Second Vatican Council and the inclusion of the Catholic Church into the ecumenical movement. This novelty was expressed in finding common ground between Catholic and Protestant ecclesiology in the recognition of the invisible and visible dimensions of the Church and in clarifying the possibility of a positive assessment of the ecumenical movement in the conciliar documents by applying the distinction between “Christian unity” and “Church unity” present in the decree on ecumenism Unitatis Redintegratio. The ecclesiology of the Church unity present in the writings of Stanisław Nagy, S.C.J., later a Cardinal, is a part of the current of the “hermeneutics of continuity” of which Joseph Ratzinger/Benedict XVI wrote, pointing to the permanence of the identity of the Church.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 41-59
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Does the Pauline Claim to be “in Christ” Represent Uniformity in Christ-followers?
    Czy zwolennicy św. Pawła stanowią jednolitość wyznawców „w Chrystusie”
    Autorzy:
    Magnante, Antonio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040737.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Święty Paweł
    jedność Kościoła
    Sant Paul
    uniformity of Church
    Opis:
    Jako apostoł i teolog, Paweł z Tarsu zasługuje na ciągłe odkrywanie. Jego teksty są skomplikowane i wielowymiarowe. Każde spotkanie z nim jest zawsze wyzwaniem i zmusza czytelnika do jego przyjęcia, o ile pragnie się rzeczywiście zgłębić jego myśl teologiczną. Odkąd Paweł stał się przedmiotem moich własnych badań naukowych, jego teksty stawiały mi stale jedno pytanie: Czy po swoim nawróceniu Paweł przestał być członkiem wspólnoty żydowskiej, czy też wciąż czuł się przedstawicielem żydowskiego dziedzictwa? Inaczej rzecz ujmując, chodzi o to, co myślał o sobie samym w czasie po wydarzeniach, jakie miały miejsce w drodze do Damaszku. Najprawdopodobniej najlepszym sposobem rozwiązania tej zagadki jest omówienie skutków jego nawrócenia, choć nikt naprawdę nie wie, co realnie przydarzyło się wtedy Pawłowi. Bez wątpienia jego nawrócenie nie miało charakteru moralnego. Paweł nie poszukiwał nowej drogi etycznej dla swojego życia, więc nie było to nawrócenie w sensie duchowym. Było ono raczej w swej naturze nawróceniem teologicznym, co oznaczało „przewartościowanie, rekonstrukcję systemu wartości”, bo spowodowało ono radykalną zmianę w jego podstawowym systemie aksjologicznym i w jego wierności tradycji.
    As an apostle and theologian Paul deserves to be discovered. He is really complex and multifaceted. To deal with him is always a challenge and one has to accept it in order to discover the depth of his theology. Since I started dealing with him professionally I have been haunted by a question: Did Paul cease to be a Jew after his conversion experience or continue to perceive himself as a member of his own Jewish lineage? In other words, how did he think he was after his experience along the Damascus road? Most likely the best way to solve the problem is to discuss the consequences of his conversion experience, even though nobody knows what really happened to Paul along the Damascus road. Certainly it was not a moral conversion. He was not in need of a new ethical way of life, so his conversion was not spiritual. It was rather theological, which implied “a reversal or transvaluation of values”, that led Paul to revisit radically the basic system of values and commitments of his traditions.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 10; 209-227
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Экклесиологическое измерение современного христианства
    Ecclesiological dimension of modern Christianity
    Autorzy:
    Pańkowski, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420336.pdf
    Data publikacji:
    2013-11-10
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Eklezjologia
    Kościół
    chrześcijaństwo
    jedność Kościoła
    Prawosławie
    Ecclesiology
    Church
    Christianity
    unity of the Church
    Orthodoxy
    Opis:
    The definition of Christianity replaces more and more the definition of Church. The ecumenical dialogue is being heldamong Christian “churches” which strive for Christian unity. The orthodox ecclesiology perceives Christianity as a feature of Church, the Head of which is Jesus Christ. Christianity in itself is more an ideological term than an ecclesiastic one. For Orthodoxy not Christianity but Church is the key term. Without Church there is either no Christianity, nor Christian life. The issue of restoring the unity of the Church, in orthodox point of view, is unacceptable because it is not Church but Christianity that has been divided. Orthodox as a Church preaches a truth in love and love in truth.
    Źródło:
    ELPIS; 2013, 15; 5-8
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oblicza duchowości św. Andrzeja Boboli i płynące z nich przesłania dla współczesnych ludzi w kontekście encykliki Piusa XII Invicti Athletae Christi
    Faces of the spirituality of St. Andrzej Bobola and its messages for modern people in the context of the encyclical Pius XII Invicti Athletae Christi
    Autorzy:
    Wejman, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2011181.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    spirituality
    martyrdom
    holiness
    loyalty to Christ
    unity of the Church
    duchowość
    męczeństwo
    świętość
    wierność Chrystusowi
    jedność Kościoła
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu było ukazanie wartości duchowości św. Andrzeja Boboli dla współczesnego pokolenia ludzi. Realizacja tak określonego celu nie mogła nie rozpocząć się od odsłonięcia zasadniczych elementów natury duchowości Andrzeja Boboli. Stanowiły je: bezgraniczna wierność kapłańskiemu powołaniu, żarliwa troska o zbawienie wiernych i ekumeniczna wrażliwość. Odsłonięcie tych składowych elementów jego duchowości pozwoliło na uwypuklenie płaszczyzn jego oddziaływania na współczesne działania ludzi w społeczeństwie. W tym względzie wpływ jego duchowości można upatrywać we wskazaniu na podstawę wszelkiego ładu w społeczeństwie, jakim jest wierność Chrystusowej Ewangelii, w okazywaniu wsparcia ludziom w potrzebie jako wymiaru świadectwa o wierności Chrystusowi i w otwartości na bliźnich, którzy wyznają inną wiarę i kierują się odmiennym światopoglądem. Właśnie w tych płaszczyznach zawiera się aktualność duchowość św. Andrzeja Boboli.
    The purpose of this article was to show the value of the spirituality of St. Andrzej Bobola for the modern generation of people. The implementation of such a specific goal could not begin without revealing the essential elements of the spirituality of Andrzej Bobola. They were: boundless fidelity to the priestly vocation, passionate concern for the salvation of the faithful and ecumenical sensitivity. The exposure of these components of his spirituality allowed him to highlight the areas of his influence on contemporary human activities in society. In this regard, the impact of his spirituality can be seen in pointing to the basis of all order in society, which is faithfulness to the Gospel of Christ, in showing support to people in need as a dimension of testimony of faithfulness to Christ and in openness to others who profess a different faith and follow a different worldview. It is in these planes that the current spirituality of St. Andrzej Bobola.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 315-327
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święty Paweł Apostoł i prymat św. Piotra
    Paul the Apostle and the Primacy of Saint Peter
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40024066.pdf
    Data publikacji:
    2023-10-15
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    św. Paweł
    św. Piotr
    Rzym
    Dwunastu
    prymat Piotrowy
    jedność Kościoła
    Paul
    Peter
    Rome
    the Twelve
    primacy of Saint Peter
    unity of the Church
    Opis:
    W ramach teologii prymatu Piotrowego na ogół pomija się, co na jego temat wynika z postawy i nauczania św. Pawła Apostoła. Zagadnienie wydaje się ważne, ponieważ jest wyraźnie obecne w Nowym Testamencie. Chodzi o to, by przez pogłębione studium włączyć je do całości zagadnień dotyczących pierwotnego rozumienia prymatu Piotrowego oraz traktowania go w pierwotnym Kościele. Święty Paweł na pewno wciąż stanowi brakujące ogniwo w uzasadnianiu prymatu św. Piotra oraz może służyć za wzór jego praktycznej afirmacji. Prezentowany artykuł stanowi próbę zwrócenia uwagi na to zagadnienie i potrzebę dokonania uzupełnień w teologii prymatu Piotrowego.
    Within the frames of theology of the Primacy of Saint Peter the testimony concerning this issue which Paul the Apostle provides through his attitude and teachings is generally disregarded. The question, however, is quite significant since it is clearly present in the New Testament. The point is, that through the profound study this issue should be included among the subjects concerning the original understanding of the primacy of Saint Peter and his status in the early Church. Certainly, Saint Paul still constitutes a decisive argument in the discussion concerning the primacy of Saint Peter and may serve as an example of its practical affirmation. This paper constitutes an attempt to draw the attention to this issue and to the need for certain supplementation in the theology of the primacy of Saint Peter.
    Źródło:
    Sympozjum; 2023, 1(44); 69-88
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oblicza świętości Ottona z Bambergu i płynące z nich przesłania dla współczesnych ludzi
    The faces of the holiness of Otto of Bamberg and the messages that flow from them for contemporary people
    Autorzy:
    Wejman, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30098240.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Spiritualität
    Berufung
    Heiligkeit
    Treue zu Christus
    Einheit der Kirche
    spirituality
    vocation
    holiness
    fidelity to Christ
    unity of the Church
    duchowość
    powołanie
    świętość
    wierność Chrystusowi
    jedność Kościoła
    Opis:
    Celem niniejszego przedłożenia było ukazanie wartości postawy świętości Ottona z Bambergu dla współczesnych ludzi. Realizacja tak określonego celu nie mogła nie rozpocząć się od odsłonięcia uwarunkowań nadprzyrodzonych świętości, tj. Bożego powołania człowieka do niej, i tych naturalnych, tj. świadomości tego Boskiego zaproszenia ze strony Ottona. Następnym krokiem w realizacji celu było zaprezentowanie responsoryjnego wymiaru powołania do świętości, czyli ukazaniu Ottonowej odpowiedzi na to powołanie. W zakres tej odpowiedzi ze strony Ottona weszły: ofiarna posługa Chrystusowi w Jego Kościele, wrażliwość na bliźnich i wierność osobistej godności i powierzonej misji. Te trzy elementy stanowiły formy pełnienia przez Ottona powołania do świętości. Ich odsłonięcie pozwoliło na uwypuklenie płaszczyzn jego oddziaływania na współczesne działania ludzi w społeczeństwie. W tym względzie wpływu jego postawy świętości można upatrywać we wskazaniu na podstawę wszelkiego ładu w społeczeństwie i jedności w Kościele, jakim jest wierność Chrystusowej Ewangelii, w okazywaniu wsparcia ludziom w potrzebie jako wymiaru świadectwa o Chrystusie i w otwartości w duchu dialogu na ludzi, którzy wyznają inną wiarę i kierują się odmiennym światopoglądem jako podstawy wprowadzania między nimi pokoju. Właśnie w tych płaszczyznach zawiera się aktualność duchowości Ottona z Bambergu.
    The aim of this presentation was to show the value of the holiness of Otto of Bamberg for the modern generation of people. The implementation of such a goal could not fail to begin with the disclosure of the supernatural conditions of holiness, i.e. the Divine vocation of man to it and the natural ones, i.e. the awareness of this Divine invitation on the part of Otto. The next step in achieving the goal was to present the responsorial dimension of the call to holiness, i.e. to show the Otto’s response to this call. The Otto’s response included: his sacrificial service to Christ in his Church, his sensitivity to his fellow men, and his faithfulness to his personal dignity and the mission entrusted to him. These three elements were the forms of Otto’s call to holiness. The unveiling of these three elements of Otto’s attitude to holiness made it possible to highlight the planes of his influence on the contemporary actions of people in society. In this regard, the influence of his attitude of holiness can be seen in pointing to the basis of all order in society and unity in the Church, which is fidelity to Christ’s Gospel, in showing support to people in need as a dimension of witness to Christ and in openness in a spirit of dialogue to people who profess a different faith and are guided by a different worldview as the basis for establishing peace between them. It is in these planes that the spirituality of Otto of Bamberg is topical.
    Ziel dieses Beitrags war es, den Wert von Ottos von Bambergs Haltung der Heiligkeit für den heutigen Menschen aufzuzeigen. Die Verwirklichung eines solchen erklärten Ziels konnte nicht umhin, zunächst die übernatürlichen Bedingungen der Heiligkeit, d.h. die göttliche Berufung des Menschen zu ihr, und die natürlichen, d.h. das Bewusstsein dieser göttlichen Einladung seitens Ottos, aufzuzeigen. Der nächste Schritt zur Erreichung dieses Ziels bestand darin, die responsoriale Dimension des Rufs zur Heiligkeit darzustellen, d. h. die Antwort Ottos auf diesen Ruf zu zeigen. Diese Antwort Ottos umfasste den aufopferungsvollen Dienst an Christus in seiner Kirche, die Sensibilität für seine Mitmenschen und die Treue zu seiner persönlichen Würde und der ihm anvertrauten Sendung. Diese drei Elemente stellen Formen der Erfüllung von Ottos Berufung zur Heiligkeit dar. Ihre Enthüllung ermöglichte es, die Ebenen seines Einflusses auf das heutige Handeln der Menschen in der Gesellschaft aufzuzeigen. In dieser Hinsicht zeigt sich der Einfluss seiner Haltung der Heiligkeit darin, dass er die Grundlage aller Ordnung in der Gesellschaft und der Einheit in der Kirche als Treue zum Evangelium Christi bezeichnet, dass er sich für Menschen in Not einsetzt als eine Dimension des Christuszeugnisses und dass er sich im Geiste des Dialogs für Menschen öffnet, die einen anderen Glauben und eine andere Weltanschauung haben, als Grundlage für den Frieden unter ihnen. In diesen Ebenen liegt die Aktualität der Spiritualität des Otto von Bamberg.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 99-117
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat Biskupa Rzymu jako posługa jedności
    The primacy of the Bishop of Rome as a service of unity
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2148029.pdf
    Data publikacji:
    2019-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    prymat Biskupa Rzymu
    struktura prymacjalna Kościoła
    struktura kolegialna Kościoła
    jedność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    patriarchal structure of the Church
    collegial structure of the Church
    Opis:
    Problematyka prymatu Biskupa Rzymu należy do najważniejszych zagadnień poruszanych na płaszczyźnie ekumenicznej podczas prowadzonych dialogów Kościoła rzymskokatolickiego z innymi Kościołami i Wspólnotami eklezjalnymi. Należy go rozpatrywać odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa, którego podstawowym i fundamentalnym przymiotem jest jedność. Źródłem i wzorem jedności eklezjalnej jest komunia Osób w Trójcy Świętej. Podstawą jedności Kościoła jest wyznawanie tej samej wiary, celebrowanie tych samych sakramentów i uznanie komunii hierarchicznej. Na przestrzeni wieków można zaobserwować ciągłość w rozwoju doktryny o prymacie Biskupa Rzymu. Urząd Następcy Piotra należy do podstawowych struktur Kościoła. Kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa w jej permanentnej eklezjogenezie. Kościół rzymskokatolicki niezmiennie utrzymuje, że prymat Biskupa Rzymu jest darem Chrystusa dla Kościoła jako niezbędna posługa na rzecz jedności. Papieskie ministerium dobrze oddaje określenie Jana Pawła II – pierwszy pośród sług jedności. Struktura prymacjalna Kościoła nie przeciwstawia się jego strukturze kolegialnej. Istnieje między nimi pierwotna i zasadnicza harmonia.
    The subject of the primacy of the Bishop of Rome is one of important and up-to-date theological issues. It is particularly significant in the sphere of ecumenism. The primacy of Peter and his followers can be presented with reference to the mystery of the Church as a divine-human reality, whose basic quality is unity. The primacy of the Bishop of Rome by the will of Jesus Christ is a necessary service aimed at ecclesiastic unity. Fulfilling this aim requires that it is linked with an authority and a specific jurisdictional power. The patriarchal structure of the Church does not impede its collegial structure.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2019, 20; 339-350
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Topicality of the Spiritual Heritage and Theology of Brother Roger of Taizé
    Aktualność dziedzictwa duchowego i teologii Brata Rogera z Taizé
    Autorzy:
    Froniewski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050616.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Roger Schutz
    brat Roger z Taizé
    Wspólnota z Taizé
    ekumenizm
    teologia ekumeniczna
    jedność Kościoła
    Brother Roger of Taizé
    Taizé Community
    ecumenism
    ecumenical theology
    unity of the Church
    Opis:
    This year in Wroclaw we experienced the European Youth Meeting organized by the Taizé Community. This great spiritual event is an opportunity to reflect more deeply on the importance of the heritage of Brother Roger of Taizé for the contemporary Church. As a starting point for this analysis, author took the biographical background, which will allow the reader to grasp the life context of Roger Schutz’s ecumenical research. Then, in the following points, he describes three essential elements of Brother Roger’s legacy, which are an ever-inspiring gift to the Church on the path of building unity. Firstly, it is a fully original form of Christian life in a monastic ecumenical community. Secondly, on the basis of this concrete experience of the Taizé Community, Brother Roger indicated a deeply existential way of building the unity of divided Christians. And thirdly, in his teaching he outlined a theology of forgiving love as the key to building reconciliation between the Churches. Undoubtedly the most spectacular fruit of his evangelical life are the crowds of young people from various Christian Churches that have invariably gathered around the Taizé Community for decades.
    W tym roku przeżyliśmy we Wrocławiu Europejskie Spotkanie Młodych organizowane przez Wspólnotę z Taizé. To wielkie wydarzenie duchowe jest okazją do głębszej refleksji nad znaczeniem dziedzictwa brata Rogera z Taizé dla współczesnego Kościoła. Autor za punkt wyjścia tej analizy przyjął tło biograficzne, które pozwoli czytelnikowi uchwycić kontekst życiowy specyfiki poszukiwań ekumenicznych Rogera Schutza. Następnie w kolejnych punktach opisuje trzy zasadnicze elementy dziedzictwa brata Rogera, które sąstale inspirującym darem dla Kościoła na drodze budowania jedności. Po pierwsze, jest to w pełni oryginalna forma życia chrześcijańskiego w monastycznej wspólnocie ekumenicznej. Po drugie, na bazie tego konkretnego doświadczenia Wspólnoty z Taizé brat Roger wskazał głęboko egzystencjalną drogę budowania jedności podzielonych chrześcijan. I po trzecie, w swoim nauczaniu naszkicował teologię przebaczającej miłości jako klucz do budowania pojednania między Kościołami. Bez wątpienia najbardziej spektakularnymowocem jego ewangelicznego życia są rzesze młodzieży z różnych Kościołów chrześcijańskich, które niezmiennie od dziesięcioleci gromadzą się wokół Wspólnoty z Taizé.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 143-167
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Komunijna interpretacja Kościoła w dokumencie The Church: Towards a Common Vision
    Interpretation of the Church as Communion in the Document The Church: Towards A Common Vision
    Autorzy:
    Malina, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040518.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    komunia
    jedność Kościoła
    Komisja „Wiara i Ustrój”
    The Church: Towards a Common Vision
    ekumenizm
    eklezjologia
    communion
    unity of the Church
    “Faith and Order” Commission
    ecumenism
    ecclesiology
    Opis:
    Artykuł dotyczy komunijnej interpretacji Kościoła przedstawionej w dokumencie Komisji „Wiara i Ustrój” The Church: Towards a Common Vision. Po krótkim wprowadzeniu, prezentującym etapy wyłaniania się z prac Komisji eklezjologicznej kategorii komunii, przechodzi się do omówienia jej znaczenia w samym dokumencie. Przytacza się zaproponowaną definicję Kościoła-‑komunii. Wyłaniają się z niej trzy ściśle ze sobą powiązane wymiary komunii kościelnej: z Trójjedynym Bogiem, w życiu wspólnoty wierzących oraz w jej w misji, które następnie zostają omówione w najważniejszych swoich aspektach w perspektywie ekumenicznej. Kościół jest misteryjną rzeczywistością zbawczej komunii człowieka z Trójjedynym Bogiem. W życiu Kościoła oznacza to dążenie do eschatologicznej pełni poprzez wzrastanie w komunii określonej przez widzialne elementy jedności: wiarę, życie sakramentalne, posługiwanie oraz misję do świata. Misję Kościoła zinterpretowano jako wprowadzanie komunii w świecie naznaczonym na skutek grzechu podziałami i rozbiciem: w pierwszej kolejności poprzez zapraszanie wszystkich ludzi do przyjęcia zbawienia w Jezusie Chrystusie, następnie również poprzez zaangażowanie w społeczne i moralne zmagania ludzkości oraz troskę o całe stworzenie. Przy okazji wymienia się ważkie problemy ekumeniczne związane z omawianymi zagadnieniami oraz propozycje ich interpretacji w perspektywie komunijnej.
    This article deals with the interpretation of the Church as communion as presented in the document The Church: Towards a Common Vision, of the “Faith and Order” Commission. After a short presentation of the stages of the Commission’s work that contributed to the emergence of the ecclesiological category of communion, the meaning of this category in the document is described. This begins with the definition of the Church as communion. This definition indicates three interrelated dimensions of ecclesial communion: with the Triune God, in the life of the community of believers and in its mission. Subsequently the most important aspects of these three dimensions are described from an ecumenical perspective. The Church is a mysterious reality of the saving communion between man and the Triune God. Therefore, in the life of the Church it means to move towards eschatological fullness, by growing in essential elements of visible communion: faith, sacramental life, ministry and mission in the world. The mission of the Church is interpreted as introducing communion in a world that is marked by divisions and brokenness because of sin. Primarily, it consists of inviting all people to accept the salvation in Jesus Christ, followed then by its commitment to the social and moral struggles of all humanity and to promotion of the unity of creation. Throughout, important ecumenical issues are considered as a whole with their possible interpretation in the perspective of communion.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 7; 59-73
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eklezjologia jedności – perspektywa ewangelicka
    Ecclesiology of Unity – an Evangelic Perspective
    Ekklesiologie der Einheit – evangelischer Sicht
    Autorzy:
    Chwastek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343321.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kościół Chrystusowy
    wielość Kościołów
    jedność Kościoła
    ewangelicka eklezjologia jedności
    pojednana różnorodność
    Konkordia Leuenberska
    Church of Jesus Christ
    the variety of Churches
    Church unity
    Evangelical ecclesiology of unity
    reconciled diversity
    Leuenberg Agreement
    Opis:
    Im vorliegenden Artikel haben wir gezeigt, dass die reformatorische Tradition die Kirche primär als „Geschöpf des Wortes“ (creatura verbi) betrachtet und damit die Abhängigkeit der Kirche von Gott und ihr bleibendes Gegenüber zu Gott betont. Die Kirche im evangelischen Verständnis ist nur auf Grund von der erlösenden Handlung Gottes im Wort und Sakrament „die eine, heilige, allgemeine und apostolische“ Kirche. Deswegen spricht man von einer lebendigen Kirche, die sichtbar und erkennbar ist. Demnach ist die Kirche überall dort, wo das Evangelium rein gepredigt und die Sakramente nach dem Evangelium verwaltet werden. Das verkündigte Evangelium und die Sakramente (Abendmahl und Taufe) sind Mittel, durch welche Gott den Glaubenden Glauben spendet. Das charakteristische Zeichen der Kirche ist die Apostolizität ihrer Gnadenmittel und nicht die Apostolizität ihrer Mitglieder, sowie deren Rang, deren Qualität und Quantität. Die Kirche wurde von Christus eingesetzt und bildet als Christi Leib mit ihm eine Einheit, und befindet sich als Gottesvolk auf dem Weg zu Christus. Das Hauptzeichen der Kirche, d.h. die Verkündigung Christi, bestimmt nicht nur den Weg der Kirche, sondern auch ihre Einheit. Für die Existenz der christlichen Kirche ist es nach evangelischem Verständnis nicht nötig, dass die Einheit von kirchlicher Organisation, Zeremonie oder Gottesdienstordnung etc. eingehalten wird. Die Bräuche, Zeremonien und Rituale tragen wichtige Bedeutung in sich, aber sie bestimmen nicht über das Wesen der Kirche. Zum anderen haben wir auch die Bedeutung von der Unterscheidung der sichtbaren und unsichtbaren Kirche besprochen. Als Ergebnis dieser Gedanken, kann man festhalten, dass es sich hier nicht um zwei Kirchen, sondern um zwei Komponenten einer Kirche handelt. Beide Größen der Kirche lassen sich nicht voneinander trennen. Universalität und Konkretion sind daher von Anfang an als ein Zusammenhang du denken. Die wahre Kirche ist in einer konkreten Wirklichkeit der Geschichte verwurzelt, was das wichtigste Merkmal der lutherischen Ekklesiologie ausmacht. Am Ende des vorliegenden Artikels haben wir auch die „Leuenberger Konkordie“ (1973) als das Modell der gegenseitigen Anerkennung, das von den meisten Mitgliedskirchen des Ökumenischen Rates der Kirchen befürwortet wird, gezeigt. Seine Grundlagen finden sich im reformatorischen Einheitsverständnis, das eine Einheit in den Grundelementen des Glaubens (Verkündigung des Evangeliums und Verwaltung der Sakramente) fordert, jedoch eine legitime Verschiedenheit in den „von Menschen eingesetzten Zeremonien“ anerkennt. Im Wesentlichen geht es bei diesem Modell darum, dass sich die verschiedenen Kirchen gegenseitig als legitime Ausformungen der einen Kirche Jesu Christi anerkennen. Das bedeutet, dass bestehende Kirchenstrukturen nicht aufgelöst werden müssen, sondern sich auf dem Wege gegenseitiger Anerkennung miteinander versöhnen. Im Laufe der 1970er-Jahre wurde dieses Modell daher mit dem Schlagwort „Einheit in versöhnter Verschiedenheit“ umschrieben. Eine konkrete Umsetzung erfuhr dieses Modell in der „Leuenberger Kirchengemeinschaft“, mit der lutherische, reformierte und aus diesen hervorgegangene unierte Kirchen – später auch methodistische Kirchen – einander aufgrund eines gemeinsamen Verständnisses des Evangeliums Kanzel- und Abendmahlsgemeinschaft gewähren. Verbunden mit der Erklärung von Kanzel- und Abendmahlsgemeinschaft ist die gegenseitige Anerkennung der Ordination und die Ermöglichung der Interzelebration, nicht jedoch eine strukturelle Vereinigung der Kirchen.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 103-116
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od konfliktu do komunii. W kontekście luterańsko-katolickich obchodów 500-lecia Reformacji
    From Conflict to Communion. In the Context of the Lutheran-Catholic Commemoration of the 500th Anniversary of the Reformation
    Autorzy:
    Glaeser, Zygfryd
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595216.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    500th Anniversary of the Reformation
    Luther
    Lutherans
    Catholics
    ecumenical dialogue
    “cleaning of memory”
    exchange of the spiritual gifts
    unity of the Church
    500-lecie Reformacji
    Luter
    luteranie
    katolicy
    dialog ekumeniczny
    „oczyszczenie pamięci”
    wymiana duchowych darów
    jedność Kościoła
    Opis:
    On June 17th 2013 in Geneva and Vatican City a common declaration from Roman-Catholic and Protestant theologians was issued. The document is entitled: From Conflict to Communion. Lutheran-Catholic Common Commemoration of the Reformation in 2017. Its main aim was a through and direct preparation of both the Lutherans and Catholics to the common commemoration of the 500th Anniversary of the Reformation. The message of the declaration became an inspiration of this study. We do not want to focus on its detailed discussion but to formulate – based on this message – some essential paradigms determining the goal, circumstances, tasks and perspectives linked with the common commemoration of the Anniversary. Among those we should acknowledge: the critical evaluation of the past, based on respect and deprived of mutual prejudices; opening for the mutual exchange of spiritual gifts; the “cleaning of memory” and “healing of wounds”; readiness for taking up the mutual tasks. The authors of the document, based on those paradigms, elaborated five ecumenical imperatives determining the character of the commemoration of the 500th Anniversary of the Reformation and the ecumenical obligations of both sides of the dialogue.
    17 czerwca 2013 r. w Genewie i w Watykanie ogłoszono wspólny dokument teologów rzymskokatolickich i luterańskich pt.: Od konfliktu do komunii. Luterańsko-katolickie wspólne upamiętnienie Reformacji w 2017 r. Jego celem było głębsze, bezpośrednie przygotowanie luteranów i katolików do wspólnego upamiętnienia 500. rocznicy Reformacji. Przesłanie deklaracji stało się inspiracją dla przygotowania niniejszego opracowania. Nie chodzi w nim o szczegółowe omawianie dokumentu, ale przede wszystkim o sformułowanie, w oparciu o jego przesłanie, istotnych paradygmatów określających cel, okoliczności, zadania i perspektywy związane ze wspólnym obchodzeniem przez luteranów i katolików 500-lecia Reformacji. Za takie należy uznać: krytyczną ocenę przeszłości opartą na szacunku i pozbawioną uprzedzeń, otwartość na wzajemną wymianę duchowych darów, „oczyszczenie pamięci” i „leczenie ran” oraz otwartość na wspólne podejmowanie zadań. W oparciu o tak sformułowane paradygmaty autorzy dokumentu Od konfliktu do komunii wypracowali pięć ekumenicznych imperatywów określających charakter wspólnego upamiętniania 500. rocznicy Reformacji oraz ekumeniczne zobowiązania obydwu stron dialogu.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2017, 17; 51-68
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Fides quaerens dialogum". Prymat biskupa Rzymu w dialogu z Kościołami Wschodu
    "Fides quaerens dialogum". The Primacy of the Bishop of Rome in the Dialogue with the Churches of East
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050718.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    prymat biskupa Rzymu
    jedność Kościoła
    dialog ekumeniczny
    dialog z Kościołami Wschodu
    dialog rzymskokatolicko-prawosławny
    synodalność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    unity of the Church
    ecumenical dialogue
    dialogue with Eastern Churches
    Roman Catholic-Orthodox dialogue
    synodality of the Church
    Opis:
    Sobór Watykański II otworzył nową perspektywę dialogu ekumenicznego z Kościołami Wschodu niebędącymi w pełnej jedności z Kościołem Rzymskokatolickim. Zagadnienie prymatu biskupa Rzymu jawi się jako ważny temat tego dialogu na płaszczyźnie teologicznej. Problematykę prymacjalną należy rozpatrywać, odwołując się przede wszystkim do tajemnicy Kościoła ustanowionego przez Jezusa Chrystusa. Od 1980 roku można mówić o instytucjonalnym dialogu teologicznym rzymskokatolicko-prawosławnym na forum światowym. Jego owocem są przygotowane w komisjach mieszanych i wspólnie przyjęte dokumenty. Urząd następcy Piotra kształtował się przez wieki, wzrastał i rozwijał się wraz z całą wspólnotą wierzących w Jezusa Chrystusa. Prymat biskupa Rzymu jest posługą jedności i polega przede wszystkim na trosce następcy Piotra o komunię wszystkich Kościołów partykularnych (lokalnych). W Kościele Rzymskokatolickim podkreśla się, że realizacja wskazanego celu wymaga, aby łączył się on z autorytetem i konkretną władzą. Nie może on być jedynie prymatem honorowym, pozbawionym jurysdykcji. Kościoły wschodnie pojmują prymat biskupa Rzymu jako pierwszeństwo honorowe, a nie jurysdykcyjne. Następca Piotra jest primus inter pares, pierwszym w gronie równych mu patriarchów. Widać tu wyraźnie supremację soborowości (synodalności) nad urzędem papieża. Współczesne dowartościowanie kolegialności i synodalności w rzymskokatolickich wypowiedziach magisterialnych oraz badania teologów nad ich implikacjami mogą stać się nowym impulsem w dialogu ekumenicznym z Kościołami Wschodu.
    The Second Vatican Council created a new perspective for the ecumenical dialogue with the Eastern Churches which are not in full unity with the Roman Catholic Church. The notion of the primacy of the Bishop of Rome is an important theological issue within this dialogue. The subject of primacy ought to be considered with reference to the mystery of the Church established by Jesus Christ. Since 1980 it is possible to speak of an institutionalizeddialogue between the Roman Catholic and the Orthodox Church on world stage. It results in the documents prepared by mixed committees and jointly accepted. The office of St. Peter’s Successor has been shaped throughout centuries and developing alongside the whole community of those who believe in Jesus Christ. The primacy of the Bishop of Rome is a service of togetherness and shows above all St. Peter’s Successor’s concern for the communion of all particular (local) Churches. The Roman Catholic Church emphasizes that the realization of the indicated task requires an authority and exact knowledge. It cannot be merely an honorary primacy devoid of jurisdiction. The Eastern Churches see the primacy of the Bishop of Rome as an honorary, and not jurisdictional, precedence. St. Peter’s Successor is primus inter pares, the first among equal patriarchs. What is clearly visible here is the supremacy of the Vatican Council (synodality) over the office of the Pope. The contemporary appreciation of collegiality and synodality in the statements from the Roman Catholic magistrates and theologians’ research on their implications may become a new impulse in the ecumenical dialogue with the Churches of the East.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 165-185
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prymat Biskupa Rzymu w dialogu rzymskokatolicko-anglikańskim na forum światowym
    Primacy of the Bishop of Rome in a global dialogue between the Roman Catholic and Anglican Church
    Autorzy:
    Rabczyński, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480194.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    dialog ekumeniczny
    dialog rzymskokatolicko-anglikański
    jedność Kościoła
    Międzynarodowa Komisja Anglikańsko-Rzymskokatolicka (ARCIC)
    prymat Biskupa Rzymu
    synodalność Kościoła
    primacy of the Bishop of Rome
    Roman Catholic-Anglican dialogue
    Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC)
    The Church unity
    ecumenical dialogue
    synodality of the Church
    Opis:
    Problematyka natury Kościoła, sprawowania w nim władzy – zwłaszcza kwestia prymatu Biskupa Rzymu – należą do głównych zagadnień w dialogu ekumenicznym. Od ponad pół wieku prowadzony jest dialog teologiczny Kościoła rzymskokatolickiego ze Wspólnotą anglikańską na forum światowym. W 1969 roku powołano Międzynarodową Komisję Anglikańsko-Rzymskokatolicką (Anglican-Roman Catholic International Commission – ARCIC). Jej prace obejmują trzy okresy: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) oraz ARCIC III (2011- do chwili obecnej). Problematyka prymatu Następcy Piotra została podjęta w czterech deklaracjach: ARCIC I – Dokument z Wenecji (1976), Dokument z Windsoru (1981) wraz z dodanymi do deklaracji Wyjaśnieniami (1979-1981); ARCIC II – Dar autorytetu (1999); ARCIC III – Dokument z Erfurtu (2017). Dialog zaowocował znacznym zbliżeniem doktrynalnym. Nie oznacza to pełnego uznania przez anglikanów katolickiego rozumienia urzędu prymacjalnego. Promowana przez papieża Franciszka zasada synodalności Kościoła otwiera nowe nadzieje ekumeniczne; tematyka prymatu Biskupa Rzymu pozostaje otwarta.
    The issues concerning the nature of the Church and exercising the authority in it, particularly the Papal primacy, are the main problems in the ecumenical dialogue. The theological dialogue of the Roman Catholic Church with the Anglican Community has been held for over half a century. In 1969 Anglican-Roman Catholic International Commission (ARCIC) was appointed. Its work covers three periods: ARCIC I (1970-1981), ARCIC II (1983-2011) and ARCIC III (2011- up to now). The issue of the primacy of Peter’s Successor was addressed in four declarations: ARCIC I – the Venetian Document (1976), The Windsor Document (1981) along with Elucidations added to the declaration (1979-1981); ARCIC II – The Gift of Authority (1999) and ARCIC III – The Erfurt Document (2017). A significant doctrinal rapprochement was attained. It does not mean that Anglicans fully acknowledge the Catholic understanding of primacy. The principle of the synodality of the Church promoted by Pope Francis opens new ecumenical hopes. The issue of the Papal primacy remains open.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2020, 1; 131-146
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies