Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "iron oxides" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Influences of process water chemistry on reverse flotation selectivity of iron oxides
    Autorzy:
    Tang, Min
    Wang, Dong
    Wu, Yan
    Liu, Dianwen
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2175429.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    water chemistry
    ion distribution
    iron oxides
    reverse flotation
    Opis:
    It is critical for water quality in flotation as it dramatically influences the chemical/electrochemical properties of mineral surfaces and their interactions with reagents. Many potential variations could alter the water chemistry: water recirculation, mineral dissolutions, reagent additions, etc. This study aimed to identify the key elements from the recycled water sources affecting the separation efficiency in a typical industrial flotation circuit of iron oxides through a series of bench/micro flotation tests, zeta potential measurement, etc. The built-up and distribution of the dominant cations/anions in the process water from the roughers in the flotation system was also analyzed and recorded by Inductively Coupled Plasma-Optical Emission (ICP-OES) for a period of about three months when the operations were stable. The flotation results pointed out that a concentrate with a sharp increase of 6.0% Fe recovery and 2.5% SiO2 content was obtained by using the recycled tailing water only in comparison by using fresh water. In contrast, a slight uptrend in the grade of Fe but a substantial loss of near 6.5% Fe recovery occurs by using the treated sewage water alone instead. This could attribute to the ion distributions in these water sources, in which Ca2+, Fen+, Mg2+ or SO42ions were determined as the key ions influencing the flotation behaviors of the iron ore. But the competitive effects of Fe3+ ions were more significant than the ones of Ca2+ or Mg2+ ions. And the occurrence of starch could deteriorate the dilution of silicates in concentration induced by Fe3+/Fe2+ ions. It can be explained by zeta potential measurement or solution chemistry of those ions, indicating that at 8.5-9.0, the coating of the precipitates of Fe(OH)3(s) induced by iron ions alters a reverse on the zeta potentials of quartz. The presence of SO42-ions, however, has a positive role in reducing the possibility of slime coating on silicates due to acting as a chelating agent of iron ions.
    Źródło:
    Physicochemical Problems of Mineral Processing; 2022, 58, 6; art. no. 151839
    1643-1049
    2084-4735
    Pojawia się w:
    Physicochemical Problems of Mineral Processing
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Characteristics and applications of iron oxide reduction processes
    Autorzy:
    Halim, K.S. Abdel
    El-Geassy, A .A.
    Nasr, M. I.
    Ramadan, Mohamed
    Fathy, Naglaa
    Al-Ghamdi, Abdulaziz S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27315666.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie. Wydawnictwo Uczelniane ZUT w Szczecinie
    Tematy:
    ironmaking
    iron oxides
    reduction
    extractive metallurgy
    green hydrogen
    Opis:
    The present review handles the main characteristics of iron oxide reduction and its industrial applications. The reduction of iron oxide is the basis of all ironmaking processes, whether in a blast furnace or by direct reduction and/or direct smelting processes. The reduction characteristics of iron ores control the efficiency of any ironmaking process and the quality of the produced iron as well. Many controlling parameters should be considered when discussing the reducibility of iron ores such as equilibrium phase diagrams, reduction temperature, pressure, gas composition, and the nature of both iron ores and reducing agent. The different factors affecting the main routes of ironmaking will be highlighted in the present review to give a clear picture of each technology. Moreover, further innovations regarding the reduction of iron oxides such as the reduction by green hydrogen will be discussed.
    Źródło:
    Polish Journal of Chemical Technology; 2023, 25, 4; 81--92
    1509-8117
    1899-4741
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Chemical Technology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synthesis and Catalytic Properties of Iron Oxides in the Reaction of Low-Temperature Ozone Decomposition
    Autorzy:
    Rakitskaya, T.
    Truba, A.
    Ennan, A.
    Baumer, V.
    Volkova, V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030914.pdf
    Data publikacji:
    2018-04
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Fizyki PAN
    Tematy:
    iron oxides
    synthesis
    thermal treatment
    ozone decomposition
    catalytic activity
    Opis:
    Two sets of iron oxide samples were synthesized applying different iron(III) precursors (FeCl₃ and Fe₂(SO₄)₃) and calcination temperature (200, 300, and 500°C). The samples were characterized by powder X-ray analysis and the Fourier transform infrared spectroscopy. Depending on the synthesis conditions, samples of iron oxides with different phase composition were obtained: polyphase (α -Fe₂O₃, γ -Fe₂O₃, Fe₃O₄, and α -FeO(OH)) and monophase (γ -Fe₂O₃ or α -Fe₂O₃) ones. For the samples of homogeneous composition, it has been found that the activity of γ -Fe₂O₃ in the reaction of ozone decomposition at ozone concentration in gaseous phase of 1 mg/m³ is much higher than the activity of α -Fe₂O₃.
    Źródło:
    Acta Physica Polonica A; 2018, 133, 4; 1079-1083
    0587-4246
    1898-794X
    Pojawia się w:
    Acta Physica Polonica A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arsenate removal on the ion exchanger modified with cerium(III) ions
    Autorzy:
    Dudek, Sebastian
    Kołodyńska, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2146888.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    arsenic
    adsorption
    cerium
    iron oxides
    Ferrix A33E
    Opis:
    The iron oxide ion exchanger Ferrix A33E was successfully modified with cerium(III) ions to obtain Ferrix A33E-Ce(III) providing much better sorption properties in relation to the As(V) species. The new material has been characterized using a number of techniques including scanning electron microscopy SEM, nitrogen adsorption/desorption isotherms, Fourier transform infrared spectroscopy FTIR and X-ray photoelectron spectroscopy XPS. At optimal pH 6 the main mechanism of arsenate adsorption on A33E-Ce(III) was electrostatic attraction and formation of monodentate and bidentate surface complexes. The process was exothermic and spontaneous. Unlike the unmodified ion exchanger, A33E-Ce(III) could completely remove arsenic from the arsenate solution at a concentration of 50 mg/dm3 in 60 minutes. Furthermore, the maximum sorption capacity for As(V) was determined to be 60.41 mg/g which almost doubled after modification with cerium(III) ions. It is also worth noting that even after three cycles of sorption/desorption A33E-Ce(III) exhibited a higher sorption capacity than unmodified A33E before the arsenate adsorption. It can be concluded that modifying the sorbent with a small amount of cerium(III) ions boosts its sorption properties significantly, improves effectiveness of water purification and reduces the overall operation cost
    Źródło:
    Physicochemical Problems of Mineral Processing; 2022, 58, 2 (Special issue - selected papers conference: Physicochemistry of interfaces - instrumental methods); art. no. 147412
    1643-1049
    2084-4735
    Pojawia się w:
    Physicochemical Problems of Mineral Processing
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metoda oznaczania tlenków żelaza na stanowisku pracy
    Amended method for determining iron oxides in workplace air
    Autorzy:
    Surgiewicz, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138095.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    żelazo
    tlenki żelaza
    metoda analityczna
    narażenie zawodowe
    iron
    iron oxides
    analytical method
    occupational exposure
    Opis:
    Metoda polega na pobraniu tlenków żelaza na filtr membranowy w celu osadzenia na nim związków zawartych w powietrzu, następnie mineralizacji filtra stężonym kwasem azotowym i oznaczeniu żelaza w roztworze przygotowanym do analizy metodą absorpcyjnej spektrometrii atomowej w płomieniu powietrze-acetylen. Opracowana metoda oznaczania tlenku żelaza stanowi podstawę projektu normy PN. Oznaczalność metody wynosi 0,35 mg/m3. Opracowaną metodę oznaczania tlenku żelaza zapisaną w postaci procedury analitycznej zamieszczono w Załączniku.
    This method is based on collecting iron oxides on a membrane filter, mineralizing the sample with concentrated nitric acid and preparing the solution for analysis in diluted nitric acid. Iron oxides in the solution are determined as iron with flame atomic absorption spectrometry. The detection limit for iron oxides in this method is 0.35 mg/m3. The developed method of determining iron oxides has been recorded as an analytical procedure, which is available in the Appendix.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2013, 1 (75); 89-99
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Formation, Properties and Use of Dispersed Iron-Graphite Metallurgical Waste
    Autorzy:
    Dan, Leonid
    Maslov, Vladimir
    Trofimova, Larysa
    Cios, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2172384.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    dispersed iron-graphite waste
    graphite
    iron oxides
    specific saturation magnetization
    magnetizing annealing
    carbothermal self-reduction
    magnetic graphite
    Opis:
    Dispersed wastes containing graphite, iron, and its oxides, getting into the air and accumulating in landfills, cause serious harm to human health and the environment. Moreover, even if the issue of the localization of these wastes has been solved successfully, their disposal has not yet been fully organized. In the present study, a systematic analysis of the dispersed iron-graphite waste (IGW) conditions for the formation at metallurgical enterprises, their structure, and their properties were carried out. In this case, special attention is focused on the electrophysical properties: specific saturation magnetization and volume resistivity. The presence of magnetic properties in IGW, combined with low electrical resistivity, makes IGW a promising and inexpensive raw material for obtaining cheap composite materials with radio shielding and radio absorbing properties in the microwave range. As a result of the research, effective ways of improving the magnetic properties of IGW by high-temperature treatment were obtained. The practical result of the research was the development and implementation of a technological scheme of dispersed IGW complex processing, which makes it possible to solve a twofold task – to exclude the ingress of iron-graphite wastes into the environment and to obtain a cheap material for protection against microwave radiation.
    Źródło:
    Journal of Casting & Materials Engineering; 2022, 6, 4; 81--92
    2543-9901
    Pojawia się w:
    Journal of Casting & Materials Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Study of Conversion of Waste Jarosite Precipitates to Hematite
    Badania nad konwersją wytrąceń jarosytu w hematyt
    Autorzy:
    Vu, H. N.
    Dvorak, P.
    Sita, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/319187.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
    Tematy:
    aqueous conversion
    deep-sea nodules
    jarosite
    iron oxides
    konwersja wodna
    guzki głębinowe
    jarosyt
    tlenki żelaza
    Opis:
    Sodium and ammonium jarosite precipitates from the sulfuric acid leaching of deep-sea nodules were converted into well crystallized hematite by alkali decomposition of jarosite using sodium hydroxide or ammonia solutions at different temperature and subsequent sintering at 400 and 750°C. The obtained sodium and ammonium jarosite precipitates were intergrown aggregates composed of half-prism and tabular-like crystals with sharp corners and edges. It was found that base-strength of alkali solutions effected the kinetics of conversion reactions and morphology of solid phase. The residual solids retained the shape and the particle size of the original jarosite precipitates. The main feature of the residual from sodium jarosite is a severe surface pitting and an erosion of edges and corners. The decomposition of ammonium jarosite precipitates at different temperatures took place very fast and completed within 15 minutes at 25°C. Increasing temperature increased the decomposition rate. At 60°C jarosite decomposition was completed in less than 2 minutes. But the experimental results indicated that the sulfate anions slowly diffused from the jarosite structure after the completion of the decomposition reaction. The main impurities in jarosite precipitates such as Mn, Cu and Ni reported into the final product but hematite obtained from decomposition of ammonium jarosite contained significantly less Cu due to formation of copper ammonia complex. The XRD analysis results indicated that the decomposition products at temperatures lower than 90°C are amorphous. At 90°C the decomposition products consisted of poorly crystallized hematite. After sintering the decomposition products from both sodium and ammonium jarosites at 400°C and 750°C, well-crystallized hematite was obtained.
    Sodowy i amonowy jarosyt wytrąca się podczas ługowania kwasem solnym guzków głębinowych i zostaje przetworzony w wyraźnie skrystal-izowany hematyt za pomocą dekompozycji alkalicznej jarosytu, która zachodzi przy użyciu wodorotlenku sodu lub roztworów amonowych w różnych temperaturach oraz następujących potem procesów spiekania w 400 i 750°C. Uzyskane wytrącenia sodowego i amonowego jarosytu utworzyły następnie skupienia złożone z pół-pryzmatycznych i tabularycznych kryształów o ostrych końcach i krawędziach. Stwierdzono, że siła roztworów alkalicznych wpływa na kinetykę reakcji konwersji oraz morfologię fazy stałej. Pozostałe części stałe utrzymały kształt i wielkość ziaren oryginalnego wytrącenia jarosytu. Główną cechą reszt z sodowego jarosytu są wżery powierzchniowe oraz erozja krawędzi i końców. Dekompozycja wytrąceń jarosytu amonowego zachodzi bardzo szybko w innej temperaturze. Zajmuje to nie więcej jak 15 minut w temperaturze 25°C. Wzrost temperatury powoduje wzrost stopnia dekompozycji. W temperaturze 60°C dekompozycja jarosytu została ukończona w czasie mniejszym niż 2 minuty. Jednakże, wyniki eksperymentu wskazały, że aniony siarczanowe ulegają powolnej dyfuzji ze struktury jarosytu po ukończeniu reakcji rozkładu. Głównymi zanieczyszczeniami w wytrąceniach jarosytu są takie pierwiastki jak Mn, Cu oraz Ni, których obecność stwierdzono w finalnym produkcie. Jednak hematyt otrzymany w wyniku dekompozycji jarosytu amonowego zawierał znacznie mniej Cu ze względu na utworzenie kompleksu amonowego miedzi. Wyniki analizy XRD wykazały, że produkty rozkładu w temperaturze niższej niż 90°C są amorficzne. W temperaturze 90°C produkty rozkładu zawierały słabo skrystalizowany hematyt. Po spiekaniu produktów rozkładu z zarówno sodowego, jak i amonowego jarosytu w temperaturach 400°C oraz 750°C otrzymano dobrze skrystalizowany hematyt.
    Źródło:
    Inżynieria Mineralna; 2014, R. 15, nr 2, 2; 275-280
    1640-4920
    Pojawia się w:
    Inżynieria Mineralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tlenki żelaza – w przeliczeniu na Fe : dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
    Iron oxides – calculated on Fe : documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)
    Autorzy:
    Bruchajzer, E.
    Frydrych, B.
    Szymańska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138051.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    tlenki żelaza
    narażenie zawodowe
    toksyczność
    NDS
    NDSCh
    iron oxides
    occupational exposure
    toxicity
    MAC-TWA
    STEL
    Opis:
    Tlenek żelaza(III), (Fe2O3, nr CAS 1309-37-1) w warunkach naturalnych występuje jako ruda żelaza. Najpowszechniejsza z nich (hematyt) zawiera około 70% czystego żelaza. Tlenek żelaza(III) jest stosowany jako czerwony barwnik w przemyśle: ceramicznym, szklarskim, papie7rniczym oraz jako surowiec ścierny w obróbce metali (skrawanie). Tlenek żelaza(II), (FeO, CAS 1345-25-1) występuje rzadko jako minerał – wustyt. Jest stosowany jako czarny barwnik w kosmetyce oraz do otrzymywania tuszu do tatuażu. Tetratlenek triżelaza (Fe3O4, CAS 1309-38-2; 1317- -61-9) należy do minerałów pospolitych (magnetyt). Wykazuje silne właściwości magnetyczne. Tetratlenek triżelaza występuje w skałach magmowych (gabro, bazalt). W Polsce minerał ten występuje na Dolnym Śląsku: w Kowarach, w Kletnie, okolicach Szklarskiej Poręby, jest również spotykany w bazaltach okolic Złotoryi i na Suwalszczyźnie. Tetratlenek triżelaza jest najbogatszą i najlepszą dla przemysłu rudą żelaza. Narażenie zawodowe na tlenki żelaza występuje w górnictwie oraz hutnictwie przy produkcji: żelaza, stali i wyrobów metalowych. Na tlenki żelaza są narażeni pracownicy zatrudnieni przy mieleniu rud i polerowaniu srebra oraz: spawacze, ślusarze i tokarze. Według Państwowej Inspekcji Sanitarnej w 2013 r. w narażeniu na tlenki żelaza o stężeniach przekraczających obowiązującą wartość NDS (5 mg/m3) pracowało w Polsce 389 osób, a w 2014 r. – 172 osoby. Po jednorazowym, dożołądkowym podaniu szczurom tlenku żelaza(III) wartość LD50 ustalono na ponad 10 000 mg/kg mc., natomiast po podaniu dootrzewnowym – 5500 mg/kg mc. Analiza wyników badań wykonanych na zwierzętach laboratoryjnych wykazała, że zarówno po jednorazowym, jak i wielokrotnym dotchawiczym i inhalacyjnym narażeniu na tlenek żelaza(III) notowano najczęściej przejściowe nasilenie stresu oksydacyjnego i występowanie reakcji zapalnych. Tlenek żelaza(III) nie powodował działania genotoksycznego i rakotwórczego. W dostępnej literaturze nie ma informacji o jego wpływie na: płodność, rozrodczość oraz przebieg ciąży. Dane dotyczące toksyczności przewlekłej tlenków żelaza dla ludzi narażonych w środowisku pracy są nieliczne i dotyczą głównie narażenia pracowników na tlenek żelaza(III). W przypadku badań epidemiologicznych, wszystkie przedstawione w dokumentacji informacje pochodzą z obserwacji ludzi narażonych na łączne działanie tlenków żelaza i innych czynników. Nie podano, czy narażenie zawodowe było związane z konkretnym tlenkiem żelaza, oraz na jakie stężenia pracownicy byli narażeni. Najczęściej spotykanym skutkiem toksycznym w narażeniu zawodowym: górników i hutników rudy żelaza oraz spawaczy, były niewielkie zmiany zwłóknieniowe w płucach oraz pylica żelazowo-krzemowa (widoczne w badaniu RTG). Siderozę (żelazicę, pylicę żelazową) uważa się od lat za chorobę zawodową górników i hutników rud żelaza. Ponadto u: górników, hutników i spawaczy, zanotowano przypadki raka płuc, jednak były one spowodowane łącznym narażeniem na inne związki, m.in.: radioaktywny radon, rakotwórczy chrom, mangan, nikiel, inne tlenki (SiO2, ZnO, CO, NO, NO2, MgO) oraz spaliny z silników diesla. Według IARC tlenek żelaza(III) należy do grupy 3. (nie może być klasyfikowany pod względem działania rakotwórczego na ludzi). Pyły tlenku żelaza(III) mogą się gromadzić w tkance łącznej płuc, co może być przyczyną występowania obszarów zwłóknienia, szczególnie w wyższych partiach zewnętrznych części płatów płucnych. Skutki te były widoczne tylko w badaniu rentgenowskim (RTG). Pylica płuc spowodowana narażeniem na tlenki żelaza przebiegała zwykle bezobjawowo (brak objawów klinicznych i zmian w parametrach funkcji płuc). Podstawą do wyznaczenia propozycji wartości NDS dla frakcji wdychalnej tlenków żelaza było stężenie 10 mg Fe/m3, które u ludzi narażonych zawodowo na tlenek żelaza(III) ponad 10 lat nie powodowało zmian w płucach (wartość NOAEL). Po zastosowaniu współczynnika niepewności (równego 2) związanego z wrażliwością osobniczą otrzymano wartość NDS – 5 mg/m3 (w przeliczeniu na Fe). Taką samą wartość NDS dla frakcji wdychalnej tlenku żelaza(III), (5 mg/m3) otrzymano z badań na chomikach syryjskich narażonych inhalacyjnie na pyły tlenku żęlaza(III) o stężeniu 40 mg/m3 przez całe życie (wartość LOAEL). Podstawą wartości NDS dla frakcji respirabilnej tlenków żelaza były 10-letnie obserwacje ludzi narażonych na tlenek żelaza(III) przy jego produkcji. U 12% pracowników narażonych na frakcję respirabilną o średnich stężeniach 10 ÷ 15 mg/m3 obserwowano zmiany w badaniu RTG płuc. Wartość 10 mg/m3 przyjęto za wartość LOAEL. Po zastosowaniu odpowiednich współczynników niepewności, wartość NDS dla frakcji respirabilnej tlenków żelaza zaproponowano na poziomie 2,5 mg/m3. Autorzy dokumentacji zaproponowali pozostawienie obowiązującej wartości NDSCh dla tlenków żelaza na poziomie 10 mg/m3 dla frakcji wdychanej oraz wprowadzenie wartości NDSCh – 5 mg/m3 dla frakcji respirabilnej. Normatywy oznakowano literą „I”, ze względu na jego działanie drażniące.
    Iron (III) oxide, (Fe2O3, nr CAS 1309-37-1) in natural conditions occurs as iron ore. The most common (hematite) contains about 70% pure iron. Iron (III) oxide is used as a red dye in ceramics, glass and paper industries and as a raw material for abrasive metalworking (cutting). Iron (II) oxide, (FeO, CAS 1345-25-1) occurs as a mineral wurtzite and is used as a black dye in cosmetics and as a component of tattoo ink. Iron (II) iron (III) oxide (Fe3O4, CAS 1309-38-2; 1317- -61-9) is a common mineral. It has strong magnetic properties (so called magnetite). It occurs in igneous rocks (gabbro, basalt). It is the richest and the best iron ore for industry. Occupational exposure to iron oxides occurs in the mining and metallurgical industry in the production of iron, steel and its products. Welders, locksmiths, lathes and workers employed in milling ores and polishing silver are exposed to iron oxides. According to data from the State Sanitary Inspection, in 2013, 389 people in Poland were exposed to iron oxide in concentrations exceeding the current NDS (5 mg/m3 ) and in 2014 – 172 people. After single and multiple intratracheal and inhalation exposure of animals, transient intensification of oxidative stress and inflammatory reactions were reported. Iron (III) oxide did not cause genotoxic and carcinogenic effects. In literature, there are no data on its effects on fertility, reproduction and pregnancy. Data on chronic toxicity of iron oxides for humans exposed in working environment are limited. In epidemiological studies, all information presented in the documentation comes from observations of people exposed to the combined effects of iron oxides and other factors. It is not stated whether occupational exposure was related to the specific iron oxide and to what concentrations workers were exposed. The most commonly encountered toxic effect in the occupational exposure of iron ore miners and iron welders and welders was minor lung fibrosis lesions and iron-silicon dust (as seen in the RTG study). Siderose is the occupational disease of miners and iron ore metallurgists. Moreover, cases of lung cancer have been reported in miners, steel workers and welders, but they were caused by total exposure to other compounds, including radioactive radon, carcinogenic chromium, manganese, nickel, other oxides (SiO2, ZnO, CO, NO, NO2, MgO) as well as exhaust gases from diesel engines. According to IARC, iron (III) oxide belongs to group 3 (cannot be classified as carcinogenic to humans). Iron (III) oxides can accumulate in a lung tissue, this process may be responsible for the occurrence of fibrosis sites, particularly in higher parts of external lung parts. These effects were visible in the X-ray examination only. Pneumoconiosis (siderosis) caused by exposure to iron oxides is usually asymptomatic (lack of clinical symptoms and changes in lung function parameters). The basis for the proposed MAC-TWA value for inhalable iron oxide fraction was NOAEL of 10 mg Fe/m3 . People exposed for more than 10 years to iron (III) oxide had no pulmonary changes. After application of an uncertainty factor of 2 (for differences in personal sensitivity in humans), the MAC-TWA value for the iron oxide fraction was proposed at 5 mg/m3 (calculated as Fe). The same observations on humans were the basis for calculating the MAC-TWA value for respirable fraction of iron (III) oxide. On 12% of workers exposed to respirable fraction at mean concentrations of 10 ÷ 15 mg/m3 , changes in pulmonary X-ray were observed. The value of 10 mg/m3 was assumed as LOAEL. After applying the appropriate uncertainty coefficients, the MAC-TWA value for the iron oxide respirable fraction was proposed at 2.5 mg/m3 . The authors propose to leave the short-term value (STEL) of 10 mg/m3 for inhaled fraction for iron oxides and to introduce STEL value of 5 mg/m3 for respirable fraction. It is recommended to label the substances with "I" - irritant substance.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2017, 2 (92); 51-87
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iron oxides particles in the air and fly ash, and their influence on the environment (preliminary studies)
    Autorzy:
    Jabłońska, M.
    Smołka-Danielowska, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1182792.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    tlenki żelaza
    pył atmosferyczny
    popiół lotny
    Górny Śląsk
    zanieczyszczenie
    iron oxides
    atmospheric dust
    fly ash
    pollution
    Upper Silesia
    Opis:
    Niniejszy artykuł przedstawia wstępne wyniki badań dotyczące rozmiarów, rozmieszczenia i składu najczęściej występujących cząsteczek o składzie tlenków żelaza, które powstały podczas procesów spalania węgla kamiennego. Opis dotyczy tylko wyżej wymienionych, cząstek natomiast pominięto inne fazy zawierające żelazo (takie jak siarczany, węglany czy też żelazo metaliczne). Cząsteczki PM 10 (pył zawieszony) oraz pył opadowy pobrane były w kilku wybranych miastach Górnego Śląska. Próbki popiołu pobrano z elektrofiltrów zakładów spalających węgiel kamienny. Wszystkie próbki zebrano w ciągu kilku ostatnich lat. Materiał badawczy poddano analizie rentgenowskiej metodą proszkową, wykorzystując dyfraktometr Philips PW 3710, używając lampy kobaltowej CoKa oraz badaniom w skaningowej mikroskopii elektronowej przy użyciu środowiskowego mikroskopu Philips XL30 TMP wyposażonego w EDS typu Sapphire. Dominujące cząsteczki tlenków żelaza (magnetyt, hematyt, wustyt) obserwowano w pyłach atmosferycznych i popiołach z elektrofiltrów. Różnice obserwowano w ilości i składzie cząstek akcesorycznych. W popiołach częściej występowały: magnezioferryt, harcynit i chromit. Różnice obserwowano też w rozmiarach dominujących cząstek. Tlenki żelaza w pyłach atmosferycznych o średnicach poniżej 10 mm stanowiły ok. 50–60% obj., podczas gdy cząstki o średnicach respirabilnych (poniżej 2,5 mm) to ok. 10% obj. Popioły z elektrofiltrów zawierają cząstki tlenków żelaza o średnicach rzędu 30–80 mm (co stanowi ok. 70% obj. wszystkich cząstek o składzie tlenków żelaza). Większość dużych cząstek tlenków żelaza powstających w procesach spalania węgla kamiennego osadza się na elektrofiltrach, jednak najmniejsze frakcje (poniżej 10 mm) są emitowane z gazami spalinowymi do atmosfery. Stąd w powietrzu odnotowuje się znaczne ilości tlenków żelaza o średnicach mniejszych niż 10 mm, co powoduje, iż rozmiary tych cząstek sprzyjają dalekiemu transportowi od źródła ich powstawania. Natomiast cząstki zawierające tlenki żelaza o średnicach respirabilnych mogą niekorzystnie działać na zdrowie. Badania te powinny być kontynuowane celem szczegółowego określenia wpływu tlenków żelaza na środowisko i organizmy żywe.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 2008, 24; 93-98
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Decomposition of Azo Dye C.I. Direct Yellow 86 by the Fenton Process in the Presence of Nanoparticles of Iron Oxides
    Rozkład barwnika azowego C.I. Direct Yellow 86 w procesie Fentona w obecności nanocząstek tlenków żelaza
    Autorzy:
    Kos, L
    Sójka-Ledakowicz, J
    Michalska, K
    Perkowski, J
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/233120.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Biopolimerów i Włókien Chemicznych
    Tematy:
    azo dye
    Fenton reaction
    nanoparticles
    iron oxides
    dye decomposition
    rozkład barwnika azowego
    reakcja Fentona
    nanocząstki
    tlenki żelaza
    rozkład barwnika
    Opis:
    The aim of the study was to determine the efficiency of decomposition of azo dye C.I. Direct Yellow 86 by the Fenton method in the presence of nanoparticles of iron oxides and to compare it with the classical Fenton method. Water solutions of the dye were subjected to the classical purification method with the application of ferrous sulfate and – for comparison – to a process in which iron (II,III) oxide nanopowder was added to the ferrous sulfate. Analysis of the effect of the ferrous sulfate, iron (II,III) oxide nanopowder, hydrogen peroxide and the pH of the solution on the treatment efficiency showed that the process was optimised. The use of iron oxide nanopowder increased the efficiency of dye decomposition.
    Celem badań było określenie efektywności rozkładu barwnika azowego C.I. Direct Yellow 86 metodą Fentona przy udziale nanocząstek tlenków żelaza i porównanie jej z efktywnością klasycznej metody Fentona. Roztwory wodne barwnika oczyszczano metodą klasyczną stosując siarczan żelazawy oraz metodą zmodyfikowaną stosując siarczan żelazawy z dodatkiem nanocząstek tlenków żelaza (II,III). Dokonano optymalizacji procesu oczyszczania badając wpływ dawek siarczanu żelazawego i nanocząstek tlenków żelaza (II,III), dawki nadtlenku wodoru oraz pH roztworu na efektywność obróbki. Zastosowanie dodatku nanocząstek tlenków żelaza w zmodyfikowanym procesie klasycznym przebiegającym z udziałem siarczanu żelazawego zwiększało wydajność rozkładu barwnika.
    Źródło:
    Fibres & Textiles in Eastern Europe; 2014, 5 (107); 114-120
    1230-3666
    2300-7354
    Pojawia się w:
    Fibres & Textiles in Eastern Europe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potential of pumice modified with iron(III) for copper removal from aqueous solutions
    Autorzy:
    Guler, U. A.
    Cebeci, M. S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/207939.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    adsorption capacities
    copper concentration
    ion exchange
    iron oxides
    water treatment
    zdolność adsorpcji
    stężenie miedzi
    wymiana jonowa
    tlenki żelaza
    uzdatnianie wody
    Opis:
    Iron-modified pumice (Fe-P) was prepared by the ion-exchange method using natural pumice from Kayseri, Turkey at room temperature without calcination. SEM, FTIR, XRD, and S-BET measurement were used to investigate the copper removal mechanism. The results show that the SBET of the pumice increased from 11.88 m2/g to 21.01 m2/g after iron modification. The effects of pH, contact time, initial copper concentration, temperature, and various cations (Na+, K+, Ca2+, Mg2+ and Al3+) at various pH were investigated in batch experiments. More than 92% of Cu(II) was removed after 180 min. Langmuir, Freundlich, Dubinin-Radushkevich and Temkin isotherm models were applied to the equilibrium data at 298, 308 and 318 K. The maximum adsorption capacity at 298, 308 and 318 K was found to be 21.52, 19.48, and 19.67 mg/g, respectively. The kinetics of copper on Fe-P was best described by the pseudo-second order kinetic model. The negative values of free energy change and enthalpy change indicated that the adsorption process was feasible, spontaneous and exothermic.
    Źródło:
    Environment Protection Engineering; 2017, 43, 3; 165-180
    0324-8828
    Pojawia się w:
    Environment Protection Engineering
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies