Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "intertekstualność" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 142
Tytuł:
Intertekstualność jako forma dialogu międzykulturowego
Intertekstualnost v vlogi medkulturnega dialoga
Intertextuality as a way of cultural dialogue
Autorzy:
Muszyńska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/486802.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
dialog kulturowy
intertekstualność
przekład
cultural dialogue
intertextuality
translation
Opis:
Literarna besedila, ki se (zaradi svoje intertekstualnosti) navezujejo na druga besedila, značilna samo za literarno tradicijo in kulturo originala, veljajo za prevajalca kot posebna vrsta translatorske problematike in resni praktični problem. Članek obravnava to tematiko na primeru pesmi "Urszula Kochanowska" (poljskega avtorja Bolesława Leśmiana) v prevodu Toneta Pretnarja. Intertekstualni elementi, ki so prisotni v originalu, ustvarjajo dialog z literarno tradicijo in sprejemno kulturo, ker v tujem/drugem kontekstu pridobivajo drugačno, novo interpretacijsko vlogo, funkcinirajo drugače in imajo drugačno vrednost.
The artistic texts which as a part of the intertextuality phenomena refer to other texts, known only in the native literary tradition and culture of the original text, present an enormous challenge for the translator ( in this article the deliberations on this subject are illustrated by the work of Bolesław Leśmian titled "Urszula Kochanowska" in a Slovenian translation of Tone Pretnar). The intertexual elements go into a dialogue with a literary translation and a target culture because in a foreign context they function differently. However, they always have enriching value (at least from the cognitive perspective).
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2011, 2, 1; 295-305
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intertekstualność współczesnej komunikacji. Memy a teksty kultury
Intertextuality in contemporary communication. Mems and texts of culture
Autorzy:
Burkacka, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911237.pdf
Data publikacji:
2016-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
meme
intertextuality
the art of covers
processing
mem
intertekstualność
sztuka kowerów
przetworzenie
Opis:
Internetowe memy są przykładem gatunku, w którym wykorzystuje się różnorodne nawiązania do tekstów kultury. Nawiązania dotyczą zarówno genezy gatunku (stemmat, emblemat, kolaż, rysunek satyryczny), jak i jego elementów graficznych i tekstowych. Źródłem odwołań są najczęściej dzieła istotne dla danej społeczności, należące do kanonu literatury, malarstwa czy sztuki filmowej, a także cieszące się uznaniem publiczności elementy kultury popularnej, np. seriale, książki i reklamy. Same memy są niejednorodne. Niektóre można rozpatrywać jako dzieła sztuki (artystyczne memy), inne jako przejaw kultury kontrmówienia, komentarz dotyczący rzeczywistości czy formę nieskomplikowanej rozrywki. Nie wszystkim towarzyszy humor, żart czy zabawa, czasami mamy do czynienia z ironią czy czarnym humorem. Umiejętność odczytania przekazu i gry elementów jest wyznacznikiem przynależności do wspólnoty komunikacyjnej.
Online memes are examples of a genre employing various references to texts of culture. The references concern the origin of the genre (a stemmata, an emblem, a collage, a satirical painting) as well as its graphical and text elements. The references most frequently come from works of significance to a specific community. These are famous works of literature, painting or the film art as well as elements of pop culture which enjoy the recognition of the public, e.g. TV series, books and commercials. The memes themselves are non-uniform. Some may be examined as works of art (artistic memes), others as signs of the culture of counter-speaking, a comment on the reality or a form of uncomplicated entertainment. Not all of them are accompanied by humour, joke or play; sometimes they offer irony or black humour. The ability to decipher the message and the play of elements indicates one’s affiliation with a communication community.
Źródło:
Poznańskie Spotkania Językoznawcze; 2016, 32; 75-91
2082-9825
2450-0259
Pojawia się w:
Poznańskie Spotkania Językoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intertekstualność współczesnej komunikacji internetowej. Intertekstualne odwołania wewnątrzgatunkowe w memach
Intertextuality in contemporary Internet communication. Intertextual references in memes (within the genre)
Autorzy:
Zdunkiewicz-Jedynak, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/911239.pdf
Data publikacji:
2016-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
meme
intertextuality
genre
mem
intertekstualność
gatunek
Opis:
Relacje intertekstualne, rozumiane jako rodzaj gry − zaproponowanej przez autora i podejmowanej przez odbiorcę, leżą u podstaw procesu tworzenia i odbioru memów internetowych. W wypadku memu internetowego gra intertekstualna jest bardziej skomplikowana niż w wypadku tradycyjnych tekstów literackich, ponieważ odnosi się do różnych systemów znakowych – ikonicznych i werbalnych, często oprócz nawiązań do memów sieciowych proces odkrywania związków intertekstualnych wymaga dodatkowo odkrycia pozasieciowych odniesień tekstowych. Przedmiotem zainteresowania autorki artykułu są mechanizmy wewnątrzgatunkowej gry intertekstualnej, wykorzystywane przez twórców memów internetowych. Pokazane są one na przykładzie jednej serii memetycznej. Wskazówki dla odbiorcy memu, by jego odbiór miał charakter intertekstualny, znaleźć można zarówno na poziomie ikonicznym – przez powielanie elementu ikonicznego lub jego części, jak i na poziomie tekstu werbalnego – przez powielenie struktur składniowych (np. pytajnych, paralelnych), stosowanie innowacyjnych zabiegów językowych: słowotwórczych (używanie neologizmów), fleksyjnych (powoływanie do życia form gramatycznych niewystępujących w uzusie), zniekształcenia fonetyczne i ortograficzne, prowadzące do ujawnienia łatwo zauważalnego podobieństwa formalnego nowego tekstu do fragmentów lub całego tekstu, który ma być uwzględniony w odbiorze intertekstualnym.
Intertextual references as a game suggested by the author and played by the Internet user, contribute to the process of creating and receiving online memes. In their case this intertextual game is more complicated than in traditional literary texts as it refers to different sign systems: iconic and verbal. Frequently on top of referring to online memes the process of discovering intertextual relations necessitates uncovering textual references from outside the Internet. The author focuses on the mechanisms of this intertextual game within specific types of memes. The mechanisms are presented on the basis of a study of one meme series. For intertextual reception of a meme, the clues for the receiver are both on the iconic level (by repeating the iconic element or a part of it) as well as on the level of the verbal text (by repeating the syntactic structures), e.g. questions, parallel structures, an innovative use of the language which involves new morphological and inflectional formations (the use of neologisms and inflectional forms which are not used by native speakers), distortions of the phonetics and spelling which lead to a noticeable formal similarity between the newly created text and the text (or its fragments) to which the intertextual reference is made.
Źródło:
Poznańskie Spotkania Językoznawcze; 2016, 32; 57-73
2082-9825
2450-0259
Pojawia się w:
Poznańskie Spotkania Językoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Powidok intertekstualny
The Intertextual After-Image
Autorzy:
Kwiatkowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363309.pdf
Data publikacji:
2016-02-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Julian Przyboś
after-image
intertextuality
Władysław Strzemiński
intertekstualność
powidok
Opis:
W poezji Juliana Przybosia można zaobserwować szczególny model intertekstualności, który pojawia się w lirykach poświadczających równocześnie recepcję wybranego dzieła literackiego i percepcję fragmentu rzeczywistości, którego dane dzieło dotyczyło. Przyboś uważa, że rodzaj wizualnych doświadczeń i ogólna świadomość patrzącego ma decydujący wpływ na sposób przyjmowania i zapisywania kolejnych doznań. Takie przeświadczenie łączy się bezpośrednio z teorią widzenia Strzemińskiego, w myśl której odbiór bodźców wzrokowych zależy w sposób istotny od impulsów bezpośrednio je poprzedzających, więc sposób postrzegania tego, na co patrzymy „teraz”, zdeterminowany jest obrazem tego, na co patrzyliśmy „wcześniej”. Szczególny rodzaj zależności pomiędzy poezją Przybosia a lirykami Słowackiego nazwać można powidokiem intertekstualnym. Termin ten może znaleźć zastosowanie także wobec zależności intertekstualnych w innych tekstach.
A particular model of intertextuality can be observed in Julian Przyboś’s poetry; it occurs in poems bearing witness simultaenously to the reception of a literary work and the perception of a fragment of reality dealt with in that work. Przyboś feels that the viewer’s individual history of visual experiences and overall consciousness has a decisive influence on the way he or she assimilates and registers subsequent experiences. This conviction is directly linked to Strzemiński’s theory of seeing; in his view, the reception of visual stimuli is crucially dependent on the impulses directly preceding it, so that the way we perceive what we are looking at now is determined by the image of what have looked at earlier. A particular kind of dependence between Przyboś’s poetry and the poems of Słowacki can be called an intertextual after-image. This term can have further applications in dealing with intertextual dependence in other texts.
Źródło:
Forum Poetyki; 2016, 3; 72-77
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tmou za láskou. Renarracja Quo vadis w słowackim musicalu
Autorzy:
Szargot, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031041.pdf
Data publikacji:
2019-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
positivism
Sienkiewicz
musical
intertextuality
pozytywizm
intertekstualność
Opis:
The paper is a description of the Slovak musical based on Henryk Sienkiewicz’s novel Quo Vadis. The analysis has been made  on the basis of the categories of intertextual research proposed by George Genette. Transferring Sienkiewicz’s story into the world of pop culture in case of this musical is done by changing its main subject: now it is love in all its meanings. Looking at this, we can see which elements of the author’s creation seem appealing for the contemporary culture: the word (the widely quoted hipotext), the plot  in a broad outline and the emotion it carries.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2019, 14, 9; 599-609
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Po co się pisze pastisze?
What for are written pastiches?
Autorzy:
Michałowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/971284.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
pastisz
genologia
intertekstualność
pastiche
genology
intertextuality
Opis:
Artykuł jest próbą analizy przyczyn i celów pisania pastiszu. Autor zestawia teorię gatunku z własną praktyką pastiszowania. Porównanie definicji ze słowników terminów literackich angielskich, francuskich, rosyjskich i polskich oraz opracowań teoretycznoliterackich pozwala dostrzec zarówno podobieństwa, jak różnice ujęć — także związków gatunku z parodią. Wyprowadzone z tych źródeł uogólnienie pozwala sformułować własną definicję: pastisz jest interpretacją cudzego tekstu, dokonaną bez użycia metajęzyka. Jego cele mogą być różne, zarówno poważne, jak i ludyczne: 1) sposób interpretacji dzieła oryginalnego, 2) demonstracja mistrzowskiego opanowania cudzego stylu, 3) wykorzystanie wygasłej poetyki, 4) sposób przezwyciężenia wpływu innych dzieł na własne, 5) rekonstrukcja cudzego dzieła nie ukończonego lub uszkodzonego, 6) wykorzystanie cudzego stylu do wypracowania własnej poetyki autorskiej. Prócz tego istnieje kilka strategii ujawniania mistyfikacji lub jej utajania, które zostają nazwane strategiami: apokryfu, kontynuacji, hipotezy i rekonstrukcji. Na koniec pastisz zostaje uznany za sprawdzian literackości literatury.
Author tries to explain what are reasons and goals of writing pastiches. He compares theory with his own practice of this form, because moreover writes pastiches himself. First he compares some definitions from English, French, Russian and Polish dictionaries of literary terms and from theoretical treatises (with the theory of parody too). Analysing their similarities and diferences he offers his own definition: pastiche is an interpretation of someone else’s creation, which is made without using metalanguage. Its goals may be serious or amusing: 1) manner of research and interpret of genuine work, 2) manner of proof of mastery of sameone else’s style, 3) to take an advantage of past poetics, 4) to overcome influence of another writer, 5) to reconstruct the genuine work which is not finished by his author or is not complete, 6) to use sameone else’s style for own goal, sometimes contradictory to original work. Except them in this article are presented some strategies to show or conceal the falsification in pastiche. There are strategies of apocryph, of continuation, of hipothesis and of reconstruction. Moreover pastiche can be used as a test of essence of literature.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 11-24
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autografia i powtórzenie
Autography and repetition
Autorzy:
Wołk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578850.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
autobiografia
autoprezentacja
oryginalność
powtórzenie
intertekstualność
autobiography
autopresentation
oryginality
repeatability
intertextuality
Opis:
Przedmiotem artykułu jest dialektyka oryginalności i powtarzalności we współczesnych wypowiedziach autograficznych (czyli autobiograficznych w najszerszym, transgatunkowym i transdyskursywnym sensie tego terminu). Ideologia autobiografizmu oparta jest na kulcie jednostkowości i wyjątkowości (w tym samym stopniu życia, co tekstu), jednak jej realizacje odznaczają się dużym nasyceniem powtórzeniami — zarówno w wewnętrznym porządku twórczości danego autora (repetycje postaci, ich typów i wzajemnych relacji, miejsc, sekwencji zdarzeń, motywów tematycznych; autocytaty i autonawiązania), jak i w porządku zewnętrznym (powielanie konwencjonalnych wzorców wypowiedzi, chwytów retorycznych, naśladownictwo struktur tekstowych i schematów egzystencjalnych, nawiązania intertekstualne różnego typu, cytaty z rzeczywistości). Część z tych powtórzeń ma naturę intencjonalną, inne są mimowolne. Ich występowanie leży u podstaw zasadniczego dylematu twórczości autograficznej, uwidocznionego w zestawieniu skrajnych tez: „Wszystko, co nie jest […] autobiografią, jest plagiatem” (C. González-Ruano) oraz „Istnienie jest plagiatem” (E. M. Cioran).
The paper discusses dialectical tension between originality and repeatability in modern and post-modern autography (i.e. autobiography, or self-writing, in the broadest, trans-generic and trans-discursive sense of the term). The ideology of self-writing is based on the cult of individuality and exceptionality of life and text. Nevertheless, its realizations are inevitably marked by repetition and reproduction, both in the inner realm of given authors’s oeuvre (recurring characters and relations between them, reappearing places, events and themes; self-intertextuality) and in the outer contexts (replicating conventional discourse and existential patterns, imitating textual or rhetorical structures, different forms of intertextuality).
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2014, 57/114 z. 2; 87-98
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drugie życie Dumy i uprzedzenia. Tennant – Austen
Autorzy:
Aleksandra, Budrewicz,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897252.pdf
Data publikacji:
2019-11-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
adaptation
intertextuality
continuation
novel
reception
adaptacja
intertekstualność
kontynuacja
powieść
recepcja
Opis:
The article is a comparative study of Sense and Sensibility by Jane Austen and the contemporary novel by Emma Tennant Pemberley, which is a continuation of the story of Austen’s characters. Tennant enriched the description of certain protagonists of Sense and Sensibility; for example, the new information about Elizabeth come from the sources which are connected to the biography of Austen herself (letters, memoirs). The theoretical background of the paper is based on research of A. Fulińska, A. Stoff etc.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2019, 63(2 (465)); 125-135
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ
Influence
Autorzy:
Kraskowska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363534.pdf
Data publikacji:
2015-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
influence studies
influence
imitatio
Harold Bloom
comparative studies
translation
intertextuality
intertekstualność
wpływ
przekład
komparatystyka
wpływologia
Opis:
Hasło „wpływ” prezentuje krótką historię tego pojęcia oraz sposobów jego rozumienia i stosowania w różnych dziedzinach i nurtach humanistyki.
The article presents a short history of the concept behind the word „influence” and the ways it is understood in various disciplines and currents in the humanities.
Źródło:
Forum Poetyki; 2015, 2; 92-97
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przejawy intertekstualności w rozprawie sądowej
Intertextuality in trial
Autorzy:
Gmerek, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/531418.pdf
Data publikacji:
2017-01-01
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
Tematy:
intertekstualność
rozprawa sądowa
działanie komunikacyjne
zdarzenie komunikacyjne
intertextuality
trial
courtroom discource
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie zjawiska intertekstualności jako stałego elementu rozprawy sądowej. Intertekstualność zostanie ukazana jako zjawisko współtworzące zarówno wzorzec normatywny, jak i uzualny rozprawy sądowej postrzeganej jako złożone zdarzenie komunikacyjne. Analiza intertekstualności zostanie dokonana na podstawie normatywnych źródeł wzorca gatunkowego rozprawy sądowej, jak również materiału badawczego pozyskanego w drodze obserwacji uczestniczącej. Przywołane w artykule przykłady będą odgrywały rolę ilustrującą te działania i zdarzenia komunikacyjne związane z intertekstualnością, które stanowią przejaw: (1) realizacji wzorca normatywnego rozprawy sądowej; (2) działań kształtowanych w drodze praktyki postępowania; (2) przekroczenia wzorca normatywnego. Szczególna uwaga zostanie zwrócona na aspekt strukturalny i funkcjonalny tych przejawów intertekstualności, które kształtowane są w drodze praktyki postępowania.
The aim of this article is to present a permanent part a of trial which is a phenomenon of intertextuality. The phenomenon co-creates the model of trial (seen as a complex communication event). The analysis of intertextuality is conducted on the basis of normative sources of the model of trial and the material recorded during field research in the courtroom. The examples of communication acts and events used in the article are: (1) components of the normative model of trial; (2) created due to communication practice; (3) examples of the normative model of trial contravening. The specific aim of this article is to describe structural and functional aspects of these communication acts and events, which are created due to communication practice.
Źródło:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2017, 1(14); 34-51
2082-3304
Pojawia się w:
Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transfikcjonalność
Transfictionality
Autorzy:
Marciniak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1363545.pdf
Data publikacji:
2015-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
expansion
Richard Saint-Gelais
intertextuality
incorporation
crossing
versions
fiction
transfictionality
intertekstualność
fikcje
przyłączenia
skrzyżowanie
wersje
transfikcjonalność
rozserzenia
Opis:
Artykuł jest próbą wprowadzenia i wyjaśnienia pojęcia transfikcjonalności. Badania w tej dziedzinie rozwinęły się w literaturoznawstwie francuskojęzycznym. Główną przyczyną ich zapoczątkowania wydaje się być potrzeba nowej koncepcji, która stanowiłaby rozwinięcie i uzupełnienie teorii międzystekstowych. W zderzeniu z niektórymi zjawiskami literackimi (brane pod uwagę mogą być wszelkie domeny sztuki) perspektywa intertekstualna wypaliła się – jej narzędzia przestały być efektywne. Tekst opiera się na książce Richarda Saint-Gelais, Fictions transfuges i w szkicowy sposób próbuje omówić takie zabiegi jak expansion (rozszerzanie), versions (wersje) czy croisement et annexions (skrzyżowania i przyłączenia). Przybliżona została nie tylko egzemplifikacja kanadyjskiego badacza. Autor artykułu aktywował nową siatkę terminologiczną na gruncie polskiej literatury.
This article attempts to introduce and explain the concept of transfictionality. The scholarship in this area developed in francophone literary studies. The main reason for its formation appears to have been the need for a new concept that would develop and supplement the theory of intertextuality. In that theory’s collision with certain literary phenomena (though all domains of art can be taken into consideration here) the intellectual perspective exhausted itself and its tools ceased to be effective.  The text focuses on the book Fictions transfuges by Richard Saint-Gelais, and attempts to sketch out and discuss such procedures as expansion, versions, crossings and incorporations. Not only the examples provided by the Canadian theorist, but also their substance and heft, are outlined. The author of this article has initiated the active use of a new terminological constellation in Polish literary studies.
Źródło:
Forum Poetyki; 2015, 2; 102-107
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid w poezji współczesnej. Formy obecności
Norwid in contemporary poetry. Forms of presence
Autorzy:
Kudyba, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1799075.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
intertekstualność
poezja współczesna
intertextuality
contemporary poetry
Opis:
Artykuł odpowiada na pytanie o to, jaki kształt mają odniesienia do Norwida w tekstach poetów reprezentatywnych dla naszej współczesności. Przedmiotem opisu sąfunkcje takich intertekstualnych nawiązań – najpierw na terenie świadomości zbiorowej. Okazuje się, że w dwudziestoleciu międzywojennym i w czasie wojny sięgano do dzieł romantycznego mistrza na wszystkich etapach budowania własnej literackiej tożsamości. Czytano nie tyle teksty Norwida, ile raczej samych siebie w obliczu jego dzieł. Natomiast po 1956 roku obecność Norwida we wspólnotach pisarzy wyrasta raczej z potrzeb historyków literatury niż z rzeczywistych odniesień międzytekstowych. Ta tendencja obecna jest także na terenie badań twórczości pojedynczych autorów. Zdarza się – zwłaszcza wtedy, gdy mówimy o implicytnych śladach obecności Norwida w poezji współczesnej – że płaszczyzna relacji pomiędzy autorami nie jest przez interpretatorów przywoływana. Bywa, że dialog jako kategoria badawcza znika z pola ich obserwacji, a korpus dzieł Norwida jest traktowany jedynie kontekstowo – staje się pewnego rodzaju lustrem, które służy pełniejszej prezentacji jakieś właściwości twórczości wybranego autora lub motywu, który w niej występuje. Najważniejszych formy funkcjonowania autora Quidama w naszej współczesności to te, które osiągają wymiar spotkania (udanego lub nieudanego). Tak dzieje się w przypadku fascynacji poezją Norwida obecnej m.in. w tekstach Mieczysława Jastruna, Juliana Przybosia, czy też Tadeusza Różewicza.
The article attempts to establish the character of references to Norwid in texts by poets representative of Polish modernity, accounting for functions of intertextual allusions, initially in the area of collective consciousness. As it turns out, during the interwar period and the Second World War works by the Romantic master were referenced at all stages of developing a distinct literary identity. Poets would not just read Norwid’s texts, but in fact regard themselves in the mirror of his works. However, after 1956 Norwid’s presence in literary life was rooted in the needs of literary scholars rather than in actual intertextual references. This tendency also manifests in studies of works by individual authors. It does happen – especially when we speak of implicit traces of Norwid in contemporary poetry – that the plane of relations between authors is not addressed by interpreters. Sometimes, dialogue as a research category disappears from their view, while the body of Norwid’s works is treated merely as a context, becoming a kind of mirror meant to display more fully a certain theme or characteristic of somebody’s writing. However, the most important forms of Norwid’s functioning in contemporary times are ones that facilitate meetings(successfulor not), as demonstrated by the fascination with Norwid’s poetry recognizable in texts by authors such as Mieczysław Jastrun, Julian Przyboś and Tadeusz Różewicz.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39 Specjalny; 189-215
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intertextuelle Relevanz bei Franz Kafk
Intertekstualność u Franza Kafki
Intertextuality in Franz Kafka’s works
Autorzy:
Sadziński, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967230.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
intertextuality
speech
script
text
topos
Opis:
Teksty są co najmniej w dwójnasób transcendentne. Z jednej strony poprzez język, tworzywo tekstu, który konstytuując się w diachronii i funkcjonując w synchronii, transcenduje (transzendiert) – żeby użyć sformułowania Karla Jaspersa – (za)przeszłą rzeczywistość w postaci powstałych wtedy znaków i ich znaczeń w nieznaną z tamtej perspektywy przyszłość, a więc i w naszą teraźniejszość. Z drugiej zaś istniejące już teksty wchodzą z sobą w interakcję, co powoduje, że tworzą się niejako hiperteksty w czasie i w przestrzeni. Jest jeszcze i trzeci wymiar – to autor tekstu i czytelnik (każdy z osobna), którym tekst pozwala – jak mówi Gerhard Kurz – wyjść „poza siebie”, bo tylko wtedy odczuwamy potrzebę powrotu do „własnego ja”, odrzucając po drodze kolejną maskę (gr.łac. persona). W artykule pokazano to na przykładzie tekstów Franza Kafki. Spośród wielu poruszonych tam wątków ograniczmy się tutaj jedynie do toposu syren, które zniewalały żeglarzy swym śpiewem. U Kafki syreny już definitywnie nie śpiewają, wobec czego Odyseusz niepotrzebnie kazał zatykać sobie uszy woskiem. Kafka stawia tylko kropkę nad i, bo już i we wcześniejszej literaturze niemieckiej ten śpiew cichł coraz bardziej. I tak w znanej pieśni Heinego Loreley poeta już nie jest pewny skuteczności śpiewu syren – on jedynie chce w to wierzyć: „Wierzę, że fale w końcu pochłoną i żeglarza i łódź”. Bo w czasach nihilizmu śpiew – i sztuka w ogóle – traci swą moc. W balladzie Rybak Goethego syrena wprawdzie jeszcze tryumfuje, ale to nie za sprawą śpiewu. Śpiew bowiem dominuje w drugiej zwrotce („Śpiewała do niego, mówiła do niego”), natomiast rybak pogrąża się w odmętach morza dopiero w czwartej zwrotce, gdzie dominuje perswazja słowna („Mówiła do niego, śpiewała do niego”). Ta inwersja – notabene brak jej w polskim tłumaczeniu Hanny Januszewskiej w Dziełach wybranych J. W. Goethego (PIW 1983) – nie mogła być u Goethego przypadkowa: symbolizuje ona typową dla lustrzanego odbicia odwróconą proporcję – rybak tak naprawdę ujrzał własne odbicie w wodzie, biorąc je za postać syreny. Śmierć w odmętach morza była ceną za brak samowiedzy. Nie darmo zatem napis na świątyni Apollina w Delfach głosił: „Γνῶθι σεαυτόν (Gnothi seauton) – Poznaj samego siebie”.
Texts are transcendental in a at least two ways. On one hand, they are transcendental through the language – the substance of texts – which by constituting diachronic relationships and functioning in synchrony transcend – to use Karl Jaspers’ term – past reality in the form of the then existing signs and their meanings into future then unknown from that perspective, and thus also the present as known to us. On the other hand, texts interact with each other and as it were, create hypertexts in time and space. There also exists a third dimension – the author and the reader (each independently) whom the text allows, to quote Gerhard Kurz, to go ‘beyond oneself’ because only then we experience the need to return to ‘one’s own I’, rejecting on the way a successive mask (Greek and Latin persona). In this article the concept is illustrated in the context of Franz Kafka’s texts. Among the multitude of themes presented, let us limit ourselves to the topos of the Sirens who lured sailors with their singing. In Kafka’s works the Sirens no longer sing, so Odysseus need not have asked to have his ears blocked with wax. At that point Kafka only completed the process of change, for already earlier in German literature the singing had grown quieter and quieter. Thus in Heine’s wellknown song “Loreley” the poet is no longer convinced about the effectiveness of the mermaid’s singing – he only wishes to believe in it: “I think that the waves will devour the boatman and the boat as one” (as translated by A.Z. Foreman). Because in times of nihilism the singing – and art in general – had lost their power. In Goethe’s “Fisherman” the mermaid still triumphs, but not because of her singing. Her song dominates in the second verse (“She sang to him, she spoke to him” as translated by John Storer Cobb), but the fisherman immerses himself in the abyss of the sea only in the fourth verse which is dominated by verbal persuasion (“She spoke to him, she sang to him”). This inversion – nota bene lacking in the Polish translation by Hanna Januszewska in “Dzieła wybrane” J.W. Goethe (PIW 1983) – could not have been accidental: it symbolizes the reversed image typical of a mirror reflection – in reality the fisherman had seen his own reflection in the water and mistook it for the image of a mermaid. His death in the abyss of the sea was a price paid for lack of selfknowledge. It was not without reason that the inscription on the Temple of Apollo in Delphi read: “Γνῶθι σεαυτόν (Gnothi seauton) – Know thyself!”.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Germanica; 2014, 10; 9-22
2449-6820
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Germanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intertekstualność, interdyskursywność, korespondencje — praktyki literackie
Intertextuality, interdiscoursiveness, and correspondences — literary practices
Autorzy:
Michalski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521916.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
intertextuality
interdisoursiveness
correspondence of arts
parody
literature and philosophy
Opis:
The paper presents selected phenomena of intertextuality, interdiscoursiveness, and corres-pondence of arts in contemporary literature, especially Polish. In spite of intertextuality being a category well recognized in the contemporary theory of literature, it seems rarely developed nowadays, so there is no need to present well known and classic theoretical concepts. Both intertex-tual and interdiscoursive literary practices, the latter understood as creating dialogical or polemical relations among discourses, are widespread, especially in postmodernism and late modernism, and the phenomenon of the correspondence of arts can also be considered an aspect of intertex-tuality. This article focuses on the selected examples of intertextual references (mainly allusions and stylization) in sound realization of ideas (versification), composition and genre conventions, as well as relations between literature and philosophy, especially those of parodic character con-ceived — according to the classic concept of Linda Hutcheon — as a repetition with critical distance, which marks difference rather than similarity. Philosophical parody is characterized by ambiguity (repetition means acceptance, parodic exaggeration gives critical distance) towards philosophical schools and academic discourse of philosophy. Selected phenomena are presented on the examples from texts by Julian Tuwim, Cyprian Kamil Norwid, Marian Piechal, Tomasz Różycki, Witold Gombrowicz, Sławomir Mrożek, Robert Coover, Stanisław Lem, Wystan Hugh Auden, Hans Magnus Enzensberger, Stefan Themerson, and Leszek Kołakowski.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2017, 7; 33-51
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
НАРАТИВНІ СТРАТЕГІЇ В РОМАНІ ІЛЛАРІОНА ПАВЛЮКА БІЛИЙ ПОПІЛ
NARRATIVE STRATEGIES IN ILLARION PAVLIUK’S NOVEL WHITE ASH
STRATEGIE NARRACYJNE W POWIEŚCI IŁŁARIONА PAWLUKА BIAŁY POPIÓŁ
Autorzy:
Weszczykowa, Ołena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601854.pdf
Data publikacji:
2021-09-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
narrative strategy
retrodetective
noire
intertextuality
unreliable narrator
prolepsis
strategia narracyjna
strategia narracyjna, kryminał retro, noir, intertekstualność, niewiarygodny narrator; prolepsis
kryminał retro
noir
intertekstualność
niewiarygodny narrator
Opis:
The article is devoted to the analysis of narrative strategies in the debut novel of Illarion Pavliuk White Ashes. Taking into consideration the author’s intention and tracking the influence of the textual indicia on the recipient, the article aims to find out how the narration is organized and what artistic effects the author was trying to achieve. The features of retrodetective and noir as “adrenaline” genres present in the novel are analyzed. The cinematic qualities of the work as a result of the author’s intention is marked. The leading narrative strategy used in the novel, the intertextuality, is highlighted, in particular, the intertextual interaction with the story of M. Hohol Vii, and the influence of intertextems on the reader’s interpretation of the text. The phenomenon of unreliable narration is considered on the basis of the selected material and it is proved that the homodiegetic narrator, private detective Taras Bilyi, is unreliable. The strategy of using prolepsis and provoking the reader’s hesitation which is realized through the formation of doubts about the nature of the artistic convention of the events described, is also examined.
Artykuł poświęcony jest analizie strategii narracyjnych w debiutanckiej powieści Iłłariona Pawluka Biały popiół. Celem artykułu jest ustalenie, jak zorganizowana jest narracja i jakie efekty artystyczne autor starał się osiągnąć, poprzez zwrócenie uwagi na intencje autora i śledzeniewpływu poszczególnych znaków  tekstowych na odbiorcę. Analizowane są obecne w powieści cechy kryminału retro i noir jako gatunków „adrenaliny”. Zwrócono uwagę na kinematograficzny charakter pracy wynikający z pomysłu autora. Podkreślono wiodącą strategię narracyjną powieści – intertekstualność, w szczególności intertekstualne interakcje z opowieścią Mikołaja Gogola Wij oraz wpływ intertekstów na interpretację tekstu przez czytelnika. Rozpatrzono zjawisko nierzetelnej narracji na wybranym materiale i wykazano, że narrator homodiegetyczny – prywatny detektyw Taras Biłyj – jest niewiarygodny. Badana jest także strategia stosowania prolepsy i wywoływania wahania czytelnika, realizowana poprzez budzenie wątpliwości co do natury artystycznej umowności przedstawianych wydarzeń.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2021, 9, 1; 121-130
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 142

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies