Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Stopa inflacji" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Dedollarization of the Congolese economy: challenges, look and prospects
    Dedolaryzacja: wyzwania, przegląd i perspektywy
    Autorzy:
    Kamba-Kibatshi, Marcel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/547400.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    dollarization
    dedollarization
    inflation rate
    financial development
    dolaryzacja
    dedolaryzacja
    stopa inflacji
    wzrost finansowy
    Opis:
    In the case of dollarization, the supply of money is not entirely exogenous, because the central bank only partially controls and determines it, that is to say, part of it is in national currency and another part in foreign currency. Dollarization is thus a hindrance to the achievement of monetary policy objectives. Dollarization is a partial or total decrease in a country’s use of the currency of another country. An economy is dedollarized when it partially or wholly ends up in dollarization. In this case, the national currency gradually resumes its traditional functions which it lost in dollarization. It is noted by the gradual decline in the dollarization rate. It is a very crucial and complex issue, which recommends that a lot of resources and reforms be undertaken beforehand. It should be noted that dedollarization cannot be decreed, otherwise it is accompanied by instability in the economy, it is acquired at the end of efforts to regain the sovereignty of the national currency. The monetary policy in the Democratic Republic of Congo does not enjoy its full independence, a large part of the money supply comes from foreign central banks and its effectiveness results from the effect of chance. The instruments are becoming less operational.
    W przypadku dolaryzacji podaż pieniądza nie jest całkowicie egzogeniczna, ponieważ bank centralny kontroluje i częściowo ją określa, to jest część w walucie krajowej, a druga jest w walucie obcej. Dolaryzacja jest więc utrudnieniem dla osiągnięcia celów polityki pieniężnej. Dedolaryzacja jest częściowym lub całkowitym spadkiem wykorzystania waluty innego państwa. Gospodarka jest subsydiowana, gdy w części lub w całości kończy się dolarowaniem. W tym przypadku waluta krajowa stopniowo powraca do tradycyjnych funkcji, które straciła w dolaryzacji. Zauważa się stopniowy spadek kursu dolarowego. Jest to bardzo istotna i złożona kwestia, która zaleca przedsięwzięcie wielu zasobów i reform. Należy zauważyć, że nie można ustalić subsydiowania, w przeciwnym razie towarzyszyć mu będzie niestabilność w gospodarce, nabyta pod koniec działań zmierzających do odzyskania suwerenności w walucie krajowej. Polityka pieniężna w Demokratycznej Republice Konga nie cieszy się pełną niezależnością. Duża część podaży pieniądza pochodzi z zagranicznych banków centralnych, a jej skuteczność wynika z efektu losowego. Instrumenty stają się coraz mniej operacyjne.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2018, 55; 199-212
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Impact of monetary policy of the Central Bank on the inflation rate in the Democratic Republic of Congo: Instruments, implementation and results
    Wpływ polityki pieniężnej banku centralnego na poziom inflacji w Demokratycznej Republice Konga: instrumenty, realizacja i wyniki
    Autorzy:
    Kamba-Kibatshi, Marcel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/547600.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    monetary policy
    central bank of Congo
    inflation rate
    DRC
    macroeconomics
    polityka pieniężna
    Bank Centralny DRK
    stopa inflacji
    DRK
    makroekonomia
    Opis:
    The Democratic Republic of Congo, as mentioned here, covers an area of 345 2,410 square miles, has a population of 72 million men and women, sharing borders with nine other countries, and has huge natural resources which place it among the countries most potentially rich of the planet. At the time of the change of regime policy of 1997, the Congolese monetary system was tested by many failures, among them the multiplicity of monetary areas and exchange rates, the loss of confidence in the national currency due to the persistent values internal and external instability, excessive economy dollarization and the shortage of money in the banking system symbols. To deal with these shortcomings, the new Government of the Democratic Republic of Congo had decided from May 1997 onwards, to entrust the Central Bank mission to conduct a monetary reform including the change of the currency unit. This work examines the difficulties of monetary policy of the Democratic Republic of the Congo in the context of dollarization of the banking system and institutional weakness. An empirical analysis confirms that the Central Bank of the Congo is hardly able to curb inflation, despite a rapid responsiveness to inflationary shocks. In this context, monetary policy role is to provide the real sector the amount of currency required for the expansion of economic activities without causing inflationary or deflationary skid. However, in the context Congolese, the search for well-being through monetary policy poses problem having regard on the one hand, to the objectives assigned formally to the monetary policy to ensure the financing of the country's economic development and promote the stability of domestic prices as well as the maintenance of the balance of external payments, and on the other hand to the deterioration of the socio-economic situation of the Democratic Republic of Congo in recent years. Indeed, the results of monetary policy in terms of rate of inflation attest the inefficiency of the mechanisms of transmission of monetary policy on the real variables of the Congolese economy, notably the stability of prices.
    Demokratyczna Republika Konga, o której mowa jest w artykule, zajmuje powierzchnię 2 345 410 kilometrów kwadratowych i obecnie zamieszkuje ją ponad 72 mln mieszkańców. Graniczy ona z dziewięcioma innymi krajami i posiada ogromne zasoby naturalne, które pozwalają na sklasyfikowanie jej wśród krajów potencjalnie najbardziej bogatych. W związku z powyższym nowy rząd Demokratycznej Republiki Konga postanowił od maja 1997 r. powierzyć misję reformy monetarnej, w tym zmiany jednostki walutowej bankowi centralnemu. Niniejsze opracowanie ma na celu przeprowadzenie analizy problematycznych aspektów polityki pieniężnej Demokratycznej Republiki Konga w kontekście dolaryzacji systemu bankowego i słabości instytucjonalnych. Analiza empiryczna potwierdza, że Bank Centralny Kongo pomimo szybkiej reakcji na inflacyjne szoki w słabym stopniu ogranicza inflację. W tym kontekście rolą polityki pieniężnej jest zapewnienie realnej ilości waluty w sektorze wymaganej do rozwoju działalności gospodarczej bez powodowania miniinflacji czy też deflacji. Jednak w warunkach kongijskich, mając na względzie cele przypisane formalnie do polityki pieniężnej w celu zapewnienia finansowania rozwoju gospodarczego kraju i promowania stabilności cen krajowych, jak również utrzymanie równowagi płatniczej, podjęte działania w żaden sposób nie doprowadziły do poprawy sytuacji gospodarczej w kraju, wręcz przeciwnie nastąpiło pogłębienie kryzysu. Rzeczywiście wyniki polityki pieniężnej pod względem stopy inflacji potwierdzają nieefektywność mechanizmu transmisji polityki pieniężnej i brak stabilności cen.
    Źródło:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy; 2015, 42; 462-481
    1898-5084
    2658-0780
    Pojawia się w:
    Nierówności Społeczne a Wzrost Gospodarczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ECONOMIC POLICY TARGETS: RELATIONSHIPS BETWEEN INFLATION RATES AND GDP GROWTH RATES IN OECD COUNTRIES IN 1990-2013
    CELE POLITYKI GOSPODARCZEJ: ZALEŻNOŚĆ MIĘDZY STOPĄ INFLACJI A TEMPEM PKB W KRAJACH OECD W LATACH 1990-2013
    Autorzy:
    Błaszczuk, Dariusz Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/659204.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Polityka gospodarcza i jej cele
    równowaga krótko- i długookresowa
    tempo PKB
    stopa bezrobocia
    stopa inflacji
    inflacja neutralna
    prawo Okuna
    krótkookresowa krzywa Philipsa.
    Economic policy and its aims
    short term and long term equilibrium
    GNP growth rate
    unemployment rate
    inflation rate
    neutral inflation
    Okun’s law
    short term Philips curve.
    Opis:
    Politycy każdego kraju wyznaczają zazwyczaj kilka różnych celów gospodarczych zakładając, że każdy z tych celów osiągnie pożądany przez nich poziom. Jest to jednak niewykonalne, bowiem niektóre cele są zawsze ze sobą sprzeczne. W rezultacie, dążenie do osiągnięcia określonego poziomu każdego z celów uniemożliwia osiągnięcie stabilnej równowagi długookresowej na poziomie optymalnym. Powyższy wniosek jest poparty wynikami analizy teoretycznej (metodami graficzną i analityczną) na przykładzie wzajemnych związków między trzema wybranymi celami polityki gospodarczej: tempem PKB, stopą bezrobocia i stopą inflacji, a mianowicie: zależności opisywanych prawem Okuna, krótkookresową krzywą Philipsa oraz zaproponowanej przez autora zależności między stopą inflacji a tempem PKB. Następnie te trzy zależności połączone są w jeden nowy autorski model. Rozważania teoretyczne na podstawie tego modelu prowadzą do wniosku, że celem polityki gospodarczej powinna być maksymalizacja tempa PKB przy utrzymaniu poziomów pozostałych celów w z góry określonych granicach. Osiągnięcie tego celu w okresie długim wymaga odpowiednich oddziaływań na zależności między każdymi dwoma celami polityki gospodarczej. Do tego niezbędne jest: 1) poznanie kształtów i położeń funkcji, opisujących zależności między każdymi dwoma celami polityki gospodarczej (na podstawie danych empirycznych dla danej gospodarki w okresie długim); 2) określenie empirycznego punktu równowagi długookresowej (dopuszczalnej kombinacji celów polityki gospodarczej): a) bezpośrednio, rozwiązując odpowiedni układ równań, a gdy nie ma on rozwiązania, b) pośrednio, na podstawie wskazań polityków gospodarczych i teoretyków ekonomik szczegółowych; 3)  ustalenie dla okresu przyszłego (przy współpracy z politykami gospodarczymi i teoretykami ekonomik szczegółowych) optymalnej kombinacji celów polityki gospodarczej (pożądanego punktu równowagi długookresowej), tj. maksymalnego tempa wzrostu PKB oraz dopuszczalnych przedziałów wahań poziomów pozostałych celów; 4) ustalenie kierunku, w którym empiryczny punkt równowagi długookresowej powinien się przesuwać w bliższej i dalszej przyszłości aby stał się on tożsamy z pożądanym punktem równowagi długookresowej; 5) ustalenie czynników, które w danej gospodarce w okresie przyszłym spowodują przesuwanie empirycznego punktu równowagi długookresowej w pożądanym kierunku, a także określenie kierunku i siły wpływu każdego z tych czynników; 6)  wdrażanie przez polityków gospodarczych odpowiedniej polityki gospodarczej, tj. takie oddziaływanie na położenie i kształt każdej z funkcji, opisujących zależności między każdymi dwoma celami polityki gospodarczej, aby tempo PKB było możliwie bliskie maksymalnego i jednocześnie, aby spełnione były warunki brzegowe dla wszystkich pozostałych celów polityki gospodarczej. Oczywiście, okresowo możliwe jest nieznaczne odstąpienie od maksymalizacji tempa wzrostu PKB w związku z koniecznością uwzględniania ewentualnych szoków podażowych lub popytowych. Rozważania teoretyczne zostały uzupełnione analizą empiryczną zależności między stopą inflacji a tempem PKB (na podstawie danych kwartalnych, oddzielnie dla każdego kraju OECD) w okresie, mniej więcej, ostatnich dwu cykli koniunkturalnych (Juglara). Analiza ta pozwoliła zbudować „mapy grup strategicznych”, uwzględniające kryteria związane z maksymalnym tempem PKB oraz współistniejącą z nim stopą inflacji. Na podstawie tych „map” wyprowadzone zostały wstępne wnioski dla polityki gospodarczej każdego z badanych krajów. Przedmiotem dalszych badań autora (również obejmujących poszczególne kraje OECD) będzie ustalenie oraz analiza empirycznych punktów równowagi długookresowej. Końcowym efektem będą pogłębione wskazówki dla polityków gospodarczych poszczególnych krajów OECD.
    There are always a few economic policy targets to be achieved at a given time. Politicians always strive to simultaneously achieve the optimal size for each of them. However, these targets are always at least partly contradictory. Therefore, striving to achieve an optimal level of individual targets does not lead to a stable, optimal long-term equilibrium. On the contrary, as the experiences of many countries show, whatever the number of targets, no optimal GDP rate and lack of political stability have been observed in the long run. This conclusion is supported by the results of theoretical analyses using the graphical and analytical methods of the rate of GDP as well as unemployment and inflation rates on the basis of the Okun’s law, the short-term Philips curve and the relationship between the rate of inflation and the rate of GDP. These three concepts are then combined into one model. Theoretical considerations lead to the conclusion that the target of long-term economic policy should be to maximise the rate of GDP growth while maintaining levels of other targets within specific limits. Ways to achieve this target in the long run, while maintaining political stability, are the appropriate impacts of policymakers on the relationships between every pair of targets. As a result, it is proposed (based on empirical data for the economy for a long enough period) to: - explore analytical forms and parameters of functions describing the relationships between all possible pairs of individual targets; - determine the empirical long-term equilibrium point (a combination of permissible individual economic policy targets): - directly, by solving the respective sets of equations, and, when this has no solution; - indirectly, on the basis of the indications of economic policymakers and theoreticians of various economic branches; - determine (in co-operation with politicians and theoreticians of various economic branches) the optimal combination of economic policy targets in the long run (the desired long-term equilibrium point), i.e.: the maximum growth rate of GDP and acceptable lower and upper bounds for all other targets; - determine the direction in which the empirical long-term equilibrium point should be moved in the near and further future to become the same as the desired long-term equilibrium point; - determine the factors in a given economy in a given period of time in the future that will move the long-term empirical equilibrium point in the desired direction, as well as the direction and strength of the influence of each of these factors; - implement by the policymakers the appropriate economic policy measures, i.e. to cause the replacement of the permissible combination of the individual targets of economic policy by the respective optimal combination (to influence the analytical forms and the parameters of functions describing the relationships between all pairs of individual targets, so that the rate of GDP would be the closest possible to its maximum value and at the same time boundary conditions for all other economic policy targets would be met). Of course, it is possible to depart slightly, in short periods, from maximising the rate of GDP growth in order to take into account any demand or supply shocks affecting other economic policy targets that may occur. The last step is always an assessment of the results of the economic policy by the voters. Theoretical considerations are complemented by an empirical analysis (based on quarterly data, separately for each OECD country) of the relationships between the rates of inflation and the growth rates of GDP during more or less the last two business Juglar cycles. An analysis of these relationships allows to construct "strategic groups’ maps" based on two criteria: the maximum GDP rates and the corresponding inflation rates. The analysis of these "maps" allows drawing preliminary proposals for economic policymakers. Further research (for individual OECD countries) will encompass empirical analyses of the investigations of the respective empirical long-term equilibria. The final result will be considerations on optimal economic policy measures for different countries based on results of the empirical studies.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica; 2014, 6, 309
    0208-6018
    2353-7663
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Oeconomica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies