- Tytuł:
-
Figura czarownicy jako symboliczna „zadra” w patriarchalnym świecie. Konteksty antropologiczno-edukacyjne
The figure of a witch as a symbolic harm in the patriarchal world. Anthropological and educational contexts - Autorzy:
- Symonowicz-Jabłońska, Izabela
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2117576.pdf
- Data publikacji:
- 2022-03-31
- Wydawca:
- Wydawnictwo Adam Marszałek
- Tematy:
-
personality
emancipation
oppression
witch
image of a woman
patriarchy
czarownica
opresja
wizerunek kobiety
osobowość
emancypacja
patriarchat - Opis:
-
The aim of the article is to present the image of a woman – marked with the figure of a witch – oriented at changing stereotypical thinking about her. A look from a perspective not contaminated by the common view of the world will indicate its subjectivity, self-realization, and the right to self-determination, which is the basic pedagogical category. The figure of the witch is ambiguous – it reflects the rebelliousness that gives strength to deal with the pressures of society not to succumb to ways of controlling women that have undermined patriarchal standards. At that time she was called a demonic, wicked, magical woman, but on the other hand, a divine, innocent victim, a real healer. For they were „wise herbalists, soothsayers and sexually enlightened beings who had not been crippled by Christian piety and prohibitions” (K.J. Sollée, 2021, p. 89). Thus, they have become an icon of an independent woman, subordinate only to herself, with a strong personality desired in today’s world.
Celem artykułu jest ukazanie wizerunku kobiety – naznaczonej figurą czarownicy – zorientowanego na zmianę stereotypowego o niej myślenia. Spojrzenie z perspektywy nieskażonej potocznym oglądem świata wskaże na jej podmiotowość, samorealizację, prawo do samostanowienia, co jest podstawową kategorią pedagogiczną. Figura czarownicy jest dwuznaczna – odzwierciedla niepokorność dającą siłę w radzeniu sobie z presją społeczeństwa, aby nie poddać się sposobom kontrolowania kobiet, które podważały patriarchalne standardy. Nazywana wówczas kobietą demoniczną, nikczemną, magiczną, ale z drugiej strony boską, niewinną ofiarą, prawdziwą uzdrowicielką. Bowiem były one „mądrymi zielarkami, wróżbitkami i seksualnie oświeconymi istotami, które nie zostały okaleczone przez chrześcijańską pobożność i zakazy” (K.J. Sollée, 2021, s. 89). Tym samym stały się ikoną kobiety niezależnej, podporządkowanej tylko sobie, o silnej osobowości pożądanej w dzisiejszym świecie. Próba odpowiedzi na pytanie, kim były, a może kim są czarownice, ma za zadanie przybliżyć tytularną postać, a ukazanie kobiecej siły i wspomnienie o prześladowaniu wiedźm ma być dla nich swoistym hołdem. - Źródło:
-
Kultura i Edukacja; 2022, 1(135); 48-59
1230-266X - Pojawia się w:
- Kultura i Edukacja
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł