Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Память" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Muzeum jako nośnik pamięci zbiorowych. Kazus Sarajewa
Museum as a Medium of Collective Memory. The Case of Sarajevo
Музей как носитель коллективной памяти. Пример Сараева
Autorzy:
Wasiak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2121763.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
memory
museum
Bosnia and Herzegovina
identity
war
policy
память
музей
Босния и Герцеговина
идентичность
война
политика
Opis:
This article explores the relationships between memory politics and museums. It shows the institutionalisation of the past, which supports both the creation of historical narratives and the visibility of national identity. Analysing the Sarajevo museums dedicated to the 1992–1995 war in Bosnia and Herzegovina, the author shows how contemporary institutions have become carriers of collective memory and incubators of the national identity of Bosnian Muslims.
Цель данной статьи – показать процесс институционализации памяти о прошлом, который способствует как созданию исторических нарративов, так и проявлению национальной идентичности. На основе анализа сараевских музеев, посвященных войне 1992–1995 годов в Боснии и Герцеговине, автор попытается показать, как современные учреждения стали носителями коллективной памяти и инкубаторами национальной идентичности боснийцев, то есть боснийских мусульман.
Źródło:
Studia Orientalne; 2022, 2(22); 133-151
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Культурний спротив як стратегія київських неокласиків
Cultural resistance as a strategy of Kyiv neoclassics
Autorzy:
Ageyeva, Vira
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062484.pdf
Data publikacji:
2022-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
ідентичність
культурний спротив
київські неокласики
урбанізм
колективна пам’ять
identity
cultural resistance
Kyiv neo-classics
urbanism
collective memory
Opis:
Стаття присвячена проблемі культурного спротиву та модернізації української національної ідентичности за умов посилення імперського тиску в постуенерівський період. Ідеться про стратегії співіснування з переможцями, вироблені в колі київських неокласиків, про настанови на збереження культурного суверенітету попри демонстрування політичної лояльности до режиму. Поняття культурного спротиву виробляється у цій статті з допомогою аналітичного інструментарію постколоніалізму та студій пам’яти. Неокласики, зокрема Микола Зеров, зосередилися на простеженні європеїстських інтенцій вітчизняної літератури. Упривілейованим місцем спогаду стає у поезії Зерова та Рильського Київ. Для цієї мистецької спільноти він завжди зоставався культурною столицею, а реваншистське позбавлення міста столичного маєстату вони завжди сприймали як наругу переможців. Сам літературний побут неокласиків був інваріантом внутрішньої еміграції. Адресатом їхніх текстів бачився свій упривілейований читач, що також означало протистояння панівним концепціям масового, пролетарського мистецтва.
The article is devoted to the problem of cultural resistance and modernization of Ukrainian national identity in the conditions of intensification of imperial grip in the post-UNR period, after national revolution. It deals with the strategies of coexistence with the winners, which were developed in the community of neoclassics in Kyiv, about the preservation of cultural sovereignty while demonstrating political loyalty to the regime. The concept of cultural resistance is interpreted with the additional analytical tools of post-colonial studies and memory studies. Neoclassicists, especially Mykola Zerov, focused on the Europecentered trends in the country’s literature. Kyiv became a place of privilege in the poetry of Zerov and Rylskyi. For this creative community the city was still the cultural capital, and the revanchist divestiture of the city’s capital status was perceived as an act of victors’ revenge. The literary life itself appears to be an invariant of the inner emigration of neoclassics. The addressee of their texts was imagined as a privileged reader, which also meant resistance to dominant concepts of mass, proletarian art.
Źródło:
Studia Ucrainica Varsoviensia; 2022, 10; 125-146
2299-7237
Pojawia się w:
Studia Ucrainica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O tożsamości i pamięci kulturowej w "Szkicach dagestańskich" Alisy Ganijewej
On identity and cultural memory in "Dagestani essays" by Alisa Ganieva
Об чувстве идентитета и культурной памяти в "Дагестанских очерках" Алисы Ганиевой
Autorzy:
Kula, Joanna Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311919.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
oчерк
эссе
Ганиева
Дагестан
культурная память
szkic literacki
esej
Ganijewa
Dagestan
pamięć kulturowa
tożsamość
literary sketch
essay
Alisa Ganieva
culture memory
identity
Opis:
The aim of the article is to analyze and interpret a series of ten sketch stories by Alisa Ganieva titled Dagestani Essays (2010). The starting point for the conducted analysis is the classical theory of communication and the genre characteristics of the sketch and the essay. A significant criterion is the strong position of the author's narration. The thesis presented in this article assumes that the chosen form of expression allows Ganieva to achieve two goals: firstly, to show the reader a picture of the unknown Dagestan, and secondly, to highlight the common experiences of the inhabitants of Russia. The unspoken aim of Dagestani Essays is to determine one's own „self” thanks to a journey to the place of one's childhood.
Celem artykułu jest analiza i interpretacja cyklu dziesięciu utworów Alisy Ganijewej zebranych pod wspólnym tytułem Szkice dagestańskie (2010). Punktem wyjścia do przeprowadzonej analizy jest klasyczna teoria komunikacji oraz kryteria gatunkowe szkicu i eseju, a mianowicie silna pozycja autorskiej narracji. Teza przedstawiona w niniejszym artykule zakłada, że wybrana forma wypowiedzi pozwala Ganijewej zrealizować dwa cele: po pierwsze, pokazać czytelnikowi obraz nieznanego mu Dagestanu, po drugie, uwydatnić wspólne doświadczenia mieszkańców Rosji. Niewypowiedzianym celem nadrzędnym staje się poznanie własnego „ja” dzięki podróży do kraju dzieciństwa.
Целью статьи является анализ и интерпретация десяти миниатюр Алисы Ганиевой, собранных под общим названием Дагестанские очерки (2010). Теоретической основой проведенного анализа являются классическая теория коммуникации и жанровые черты очерка и эссе, прежде всего ярко выраженная авторская позиция. Тезис, представленный в данной статье, предполагает, что выбранная форма выражения позволяет Ганиевой достичь двух целей: во-первых, показать читателю картину неизведанного Дагестана, во-вторых, осветить общие судьбы и переживания жителей России. Главным, хотя и неозвученным, предположением считается попытка определить собственное „я” благодаря путешествию в страну детства.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 4 (184); 78-96
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Пейзажі (не)пам’яті в сучасній українській літературі
Krajobrazy (nie) pamięci we współczesnej literaturze ukraińskiej
Autorzy:
Poliszczuk, Ярослав
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015674.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
місця пам’яті
не-місця
` ідентичність
колективна пам’ять
роман
герой
place of memory
non-place
identity
collective memory
novel
hero
miejsce pamięci
nie-miejsce
tożsamość
pamięć zbiorowa
powieść
Opis:
Предметом рефлексії у статті є способи присвоєння або ревізії пам’яті, що практиковані в сучасній українській літературі, зокрема в популярній романістиці. Вибрані приклади – це художні тексти останніх років авторства Володимира Лиса, Оксани Забужко, Василя Шкляра, Софії Андрухович, Сергія Жадана, Володимира Рафеєнка та ін. Вони репрезентують різні меморіастичні опції й таким чином засвідчують різнорідність літературних пошуків “віднайдення” традиції, яка стала би ідентичнісним опертям для людини нашого часу. Автор використовує теоретичні концепції місць пам’яті Пєра Нора та не-місць Марка Оже. Українські письменники найчастіше апелюють до освоєних місць, знаковість яких була призабута чи штучно викреслена з колективної пам’яті, – Волині, Галичини, Буковини, Київщини. Простір Сходу (зокрема в контексті війни на Донбасі), навпаки, маркується в популярних романах як набір не-місць, що знеособлюють та деморалізують людину. Однак у романах Сергія Жадана та Володимира Рафеєнка є не тільки констатація фатального впливу не-місць, а й спроби моделювання місць пам’яті, які творять історичний наратив там, де досі його не було.
Przedmiotem rozważań w tym artykule są metody przyswojenia lub rewizji pamięci miejsca praktykowane we współczesnej literaturze ukraińskiej, w szczególności w powieści popularnej. Jako materiał egzemplifikacyjny służą ostatnio opublikowane utwory Wołodymyra Łysa, Oksany Zabużko, Sofiji Andruchowycz, Serhija Żadana, Wołodymyra Rafiejenki etc. Reprezentują one bowiem rozmaite opcje pamięci, a tym samym świadczą o różnorodności literackich intencji wobec prób odzyskania tradycji, która stałaby się oparciem tożsamościowym dla współczesnego człowieka. Autor wykorzystuje teoretyczne koncepcje pamięci Pierre’a Nory i nie-miejsca Marca Augé. Ukraińscy pisarze najczęściej odwołują się do miejsc ustabilizowanych i dobrze oswojonych w pamięci zbiorowej, są to Wołyń, Galicja, Bukowina, Kijowszczyzna. Z drugiej strony przestrzeń Wschodu (Donbas) w literaturze popularnej jest opisywana jako zbiór nie-miejsc, które powodują wydziedziczenie i demoralizację człowieka. Trzeba jednakże zauważyć, że Żadan i Rafiejenko nie tylko konstatują fatalny wpływ nie-miejsc na człowieka, lecz próbują zbudować narrację historyczną wobec miejsc, które jej wcześniej nie posiadały.
The paper deals with the research of the revision of memory which are practiced in the contemporary Ukrainian literature, especially in the novels. Suggested examples are the literary texts written during the last decade by such authors as Volodymyr Lys, Oksana Zabuzhko, Vasyl Shkliar, Sofia Andrukhovych, Serhii Zhadan, Volodymyr Rafeienko and others. These texts represent different options of memory searching the tradition, which would become a productive foothold for a person of our time. The author of the article uses two theoretical conceptions of French scientists: the places of memory of Pierre Nora and non-places of Marc Augé. Ukrainian writers often appeal to places that have been forgotten or artificially crossed out of collective memory. These are traditional settlements of Ukrainian life in Volhynia, Galicia, Bukovina, and Kyiv region. The space of the East (Donbas), on the contrary, is labeled in popular novels as a set of non-places that personify and demoralize man.
Źródło:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2020, 6, 15; 83-93
1733-2249
Pojawia się w:
TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Memory and the Splitting of the Self in John Banville’s The Sea
Autorzy:
Kucała, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605984.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
John Banville
The Sea (Die See)
Gedächtnis
Selbstheit
Identität
The Sea
memory
selfhood
identity
la mer
la mémoire
la personnalité
l’identité
Джон Бэнвилле
Море
память
личность
идентичность
Opis:
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
This article explores the problem of the self in The Sea by John Banville. The narrator’s professed lack of a stable identity coexists with a multiplication of his different “selves.” It is argued that the splitting of the self in Banville’s novel is more complicated than the split between a narrating self and the subject of narration, common to retrospective first-person narratives. Due to the intensely visual and time-defying nature of his memory, the protagonist seems to revive the past and achieves the sense of a simultaneous existence as two beings. The narrator’s need to locate himself at a fixed point in his narrative, combined with his inability to adopt a definitive perspective, results in a permanent erosion of identity.
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais.
Том содержит аннотацию только на английском языке.
Źródło:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2016, 40, 1
0137-4699
Pojawia się w:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Розвиток публічної історії в Австралії
Development of Public History in Australia
Autorzy:
Орлова, Т.В.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676617.pdf
Data publikacji:
2021-09-14
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
Австралія
історична пам’ять
ідентичність
публічна історія
комеморації
локальна історія
сімейна історія
історична реконструкція
Australia
historic memory
identity
public history
commemoration
local history
family history
historiсal reconstruction
Opis:
Пропонована до уваги розвідка має на меті продемонструвати важливість нового для української історіографії напрямку публічної історії для розвитку країни і для зміцнення її позицій на міжнародній арені. В якості прикладу обрано Австралію, яка перетворилася із колись віддаленої Terra Incognita на одну з провідних держав сучасного світу. Акцентовано на тому, що попри досягнуті успіхи, проблема ідентичності стоїть так само гостро, як і перед іншими країнами в умовах глобальної кризи. З’ясовуються витоки тренду публічної історії, пояснюються фактори, що сприяти його поширенню планетою, звертається увага, що цей тренд став закономірним результатом розвитку історичної науки західної цивілізації, яка обіймає країни Європи, Америки, Австралії. Остання, є відгалуженням західної цивілізаційної гілки, сприйняла орієнтири, накреслені американськими науковцями, здійснені на прагматичних засадах. Визначено кроки в інституціоналізації названого напрямку, характеризується діяльність Австралійського центру публічної історії при Сіднейському технологічному університеті, часопису «Огляд публічної історії», а також особливості їхньої роботи у діджитальну еру під гаслом: «Історія для публіки, про публіку, разом із публікою». Під цим же гаслом публічні історики працюють з локальною і сімейною історією, співробітничають з державою у сенсі комеморації, для якої важливі музеї, меморіали, пам’ятники. При розгляді національних свят, особлива увага приділена Національному дню вибачень, що є віддзеркаленням складності австралійської історії. Подібно до американської публічної історії, австралійська також велику увагу стала приділяти тим групам населення, які раніше не входили до кола інтересів дослідників, а саме аборигенам. Робиться висновок щодо значення історії в цілому і публічної історії зокрема для здійснення політики національної ідентичності – важливої запоруки стабільного і успішного розвитку держави.
The present article is aimed at demonstrating the importance of new for Ukrainian historiography direction of public history, for the country’s development and for strengthening its stance at the international arena. Australia is taken for an example, as it has turned from once remote Terra Incognita into one of the leading nations of the modern world. It is emphasized that, regardless of attainments, the identity issue is still as urgent as to other countries in the conditions of a global crisis. The sources of the public history trend are revealed, explained are the factors conducive to its spread planet-wise, attention is brought to the fact that this trend has become a natural result of developments in the science of history in the Western civilization, encompassing countries of Europe, the Americas, and Australia. The latter, being a ramification of the Western civilization branch, has adopted the guidelines outlined by American scholars, driven by pragmatic considerations. Steps are determined in the institutionalization of the said direction, a characteristic is given to the activities of the Australian Center of Public History at Sydney Technology University, of the journal “Public History Survey”, as well as to the specifics of their work in the digital era under the motto: “History for the public, about the public, together with the public”. The same motto is leading the historians working with local and family history, cooperating with the State in the field of commemoration, placing great importance on museums, memorials, monuments. Considering national holidays, particular attention is given to the National Day of Apology, reflecting the complications of Australian history. Like American public history, the Australian one began to give much attention to those groups of population that were previously omitted by the focus of research, namely, the aborigines. A conclusion is made regarding the importance of history in general and public history in particular for the implementation of the national identity policy – an important token of the nation’s stable and successful progress.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2021, 15; 193-208
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
War chronicles of 1939-1945: Exile, memory – the eradication pain
Autorzy:
Alves, Ana Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/605982.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Krieg
Vertreibung
Intellektualist
Andenken
Schmerz
Entwurzelung
Identität
Engagement
Verrat
War
exile
intellectual
memory
pain
eradication
identity
commitment betrayal
Wojna
wygnanie
intelektualista
pamięć
ból
wykorzenienie
tożsamość
zaangażowanie
zdrada
Война
изгнание
интеллектуалист
память
боль
искоренение
идентичность
вовлечение
предательство
Opis:
Der Band enthält die Abstracts ausschließlich in englischer Sprache.
Memory, identity, commitment and treason are words at the heart of these reflections on exile as a consequence of the Second World War, a time when countless intellectuals and other personalities felt displaced, dislocated, uprooted and desperate. Revisiting the history of those dark years under the sign of exile is to bring back the perspectives of those who, having lost their identities, still exist as inconvenient witnesses to the period.
Le numéro contient uniquement les résumés en anglais
Tom zawiera abstrakty tylko w języku angielskim.
Том не содержит аннотаций на английской языке.
Źródło:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature; 2015, 39, 1
0137-4699
Pojawia się w:
Lublin Studies in Modern Languages and Literature
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies