- Tytuł:
-
Analiza porównawcza wybranych wariantów stabilizacji złamania kości ramiennej za pomocą gwoździa śródszpikowego
A comparative study of stabilization variants of humeral fracture using an intramedullary nail - Autorzy:
-
Słowiński, Jakub J.
Kęszycki, Dawid
Kudłacik, Konrad - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/986638.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Indygo Zahir Media
- Tematy:
-
złamanie kości
kość ramienna
gwóźdź śródszpikowy
metoda elementów skończonych
humerus
fracture
intramedullary nail
finite element method - Opis:
-
Złamanie kości ramiennej stanowi blisko 1,5%
wszystkich złamań, ale ze względu na wiek zróżnicowana
jest przyczyna powstawania urazu. Leczenie
operacyjne, stosowane w bardziej rozległych
i skomplikowanych urazach, polega na stabilizacji za
pomocą implantów płytkowych bądź gwoździ śródszpikowych.
W ramach przeprowadzonej analizy numerycznej
stabilizacji złamania trzonu kości ramiennej
porównano 4 metody zespolenia tytanowego
gwoździa śródszpikowego z odłamami kostnymi.
Wyniki przeprowadzonych symulacji wykazały, że
w zakresie analizowanych danych, każdy z testowanych
wariantów umożliwia uzyskanie zrostu kostnego.
Maksymalne przemieszczenia międzyodłamowe
mieściły się w zakresie 325-540 μm, co stanowi
wartość korzystną dla procesów zrostu. Także wartości
naprężeń odnotowanych dla poszczególnych
modeli nie wskazały na przekroczenie doraźnych
wartości na wytrzymałość. Uzyskane wyniki sugerują,
że dla danego przypadku każdy z wariantów stabilizacji
pozwoli na uzyskanie pozytywnych efektów
leczenia.
Fractures of the humerus constitute nearly 1.5% of all fractures, but due to age, the cause of the injury varies. The surgical treatment, used in more extensive and complicated injuries, consists in stabilization with the help of plate implants or intramedullary nails. As part of the numerical analysis of the stabilization of the humerus fracture, 4 methods of the intramedullary nail fixation were compared. The results of the conducted simulations showed that in the range of the analyzed data, each of the tested variants allows for bone union. Maximal interfragmentary movement was in the range of 325-540 μm, which is a favorable value for bone union processes. Also the stresses recorded for individual models did not exceeded the strength of used materials. The obtained results suggest that each of the stabilization variants will allow to obtain positive treatment effects. - Źródło:
-
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2019, 8, 2; 141-144
2300-1410 - Pojawia się w:
- Inżynier i Fizyk Medyczny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł