Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "religia człowieka" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Globalizm i religia
Globalism and Religion
Autorzy:
Zdybicka, Zofia J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015948.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
globalizm
personalizm
liberalizm
prawa człowieka
religia
globalism
personalism
liberalism
human rights
religion
Opis:
Globalism denotes the most recent direction of economical and political changes that are going on in the world. The new structures presuppose some ideological assumptions: a conception of man and cultural dominating trends. This is a naturalistic and liberalistic vision of man, a vision that does not take into account his transcendent dimension. Encounters and controversies between globalism and religion, that is Christianity, focus on the conception of man. Christianity assumes, proclaims and safeguards the conception of man as person. In this view person comes from the Personal God and goes towards Him; God is man's ultimate source of existence and the Highest Good at which man is supposed to aim through his life. The personalistic conception of man requires that in the globalistic processes man should occupy the primary place. All structures, including economical and political, should take man in all personal dimensions, together with the ethical and religious ones. Christianity as a universalistic religion is not against globalization; it takes care that its related processes are carried out in the full truth about man and aim at the authentic good of all people.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 2; 23-35
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawa człowieka – religia obywatelska Zachodu. Perspektywa Europejskiej Nowej Prawicy
Autorzy:
Bielawski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1871294.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
prawa człowieka
religia
chrześcijaństwo
nowa prawica
GRECE
human rights
religion
Christianity
new right
Opis:
Tematem artykułu są prawa człowieka w perspektywie Europejskiej Nowej Prawicy (ENP). Alain de Benoist (główny ideolog) uważa, że prawa człowieka stały się religią obywatelską Zachodu, która zastąpiła chrześcijaństwo w zlaicyzowanej przestrzeni publicznej, stając się głównym, ideologicznych punktem odniesienia Zachodu. Artykuł omawia chrześcijańską genezę praw człowieka i krytykę praw człowieka z punktu widzenia ENP. A. de Benoist argumentuje, iż prawa człowieka są de facto bronią ideologiczną Zachodu, służącą do symbolicznego zdominowania niezachodnich państw.
The topic of the article are human rights in the perspective of the European New Right (ENR). Alain de Benoist (main ideologist of the movement) thinks that human rights became the civic religion of the West that replaced Christianity in the public sphere, becoming the main ideological reference point of the West. The article outlines the Christian genesis of human rights and the critique of human rights, from the standpoint of ENR ideology. Alain de Benoist argues that human rights are in fact an ideological weapon of the West whose aim is to dominate non-Western countries through symbolic power.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2020, 66; 138-149
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Riflessioni sul diritto di satira e i suoi limiti
Reflections about the right of satira and its limits
Uwagi na temat prawa do satyry i jego ograniczeń
Autorzy:
Dammacco, Gaetano
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043198.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
satira
religione
diritti umani
limiti
satire
religion
human rights
limitations
satyra
religia
prawa człowieka
ograniczenia
Opis:
La satira è un paradigma estremo della libertà di espressione, ma esistono incertezze sulla sua definizione concettuale e sulla relativa disciplina giuridica. Lo sviluppo della comunicazione ha prodotto numerose figure letterarie simili tra loro come la cronaca (una registrazione impersonale e non interpretativa di fatti accaduti), la critica (analisi soggettiva e giudizio relativi a fatti accaduti) e la satira (critica sarcastica di personaggi, comportamenti, modi di fare individuali con scopo di denuncia sociale). Gli elementi che caratterizzano la satira, sviluppatisi nel corso dei secoli, sono sostanzialmente due: attenzione alle contraddizioni (della politica, della società, della religione, della cultura) e intento moralistico per promuovere un cambiamento sociale. La satira religiosa colpisce il potere ecclesiastico e le sue contraddizioni, ma colpisce anche i simboli religiosi e i contenuti delle religioni. Ne conseguono differenti conseguenze giuridiche. Quando colpisce il patrimonio di fede dei credenti essa non è accettabile. La satira religiosa genera una specie di conflitto tra differenti valori costituzionali, e cioè tra il diritto alla libera espressione del pensiero e il diritto alla reputazione e alla tutela del sentimento religioso. Il diritto di satira in generale è riconosciuto dagli ordinamenti giuridici (sia internazionali, sia nazionali) come diritto soggettivo di rilevanza costituzionale, che deriva dalla libertà di espressione e di pensiero. Pensiero, coscienza e religione – per esempio nella Carta dei diritti fondamentali dell’Unione europea – sono omologhi (come beni giuridici o valori etici). Pertanto pensiero, coscienza e religione non possono essere in contrapposizione tra loro. Notevoli incertezze esistono sulla disciplina giuridica del diritto di satira, che non può mai offendere i diritti fondamentali della persona, la sua dignità, la sua reputazione. La Carta di Nizza ha favorito un orientamento, che considera il diritto di libera espressione nella sua forma più ampia ed espansiva. È tuttavia sempre stato affermato il valore prevalente dei diritti umani fondamentali, che non possono essere offesi dall’esercizio del diritto di satira. Negli ordinamenti giuridici nazionali, la forza del diritto di satira consiste nel riconoscimento del suo rango costituzionale, ma anche nei limiti che deve avere. La giurisprudenza ha elaborato i vincoli “formali”, tra i quali i più importanti sono il limite della continenza e della funzionalità.
Satyra jest skrajnym wyrazem wolności wyrażania opinii. Zarówno jej ujęcie konceptualne, jak i relewantny reżim prawny, nie są wolne od kontrowersji. Jedną z konsekwencji rozwoju komunikacji międzyludzkiej jest wypracowanie licznych rodzajów literackich, które przejawiają pewne podobieństwa. Do takich należą m.in. kronika (bezosobowy i pozbawiony interpretacji zapis zaistniałych zdarzeń), krytyka (subiektywna analiza i ocena odnosząca się do zaistniałych zdarzeń) i satyra (sarkastyczna krytyka osób lub indywidualnych zachowań czy sposobów postępowania, mająca na celu ich społeczne zdemaskowanie). Ukształtowane w ciągu wieków elementy charakteryzujące satyrę są zasadniczo dwa: skoncentrowanie na wewnętrznych sprzecznościach (polityki, społeczeństwa, religii, kultury) oraz intencja moralizatorska, mająca na celu pobudzenie przemian społecznych. Satyra religijna bierze na cel władze religijne i ich niekonsekwencję, odnosi się jednak również do symboli religijnych i religijnych wierzeń. Wiążą się z tym różne konsekwencje prawne. Satyra, która skierowana jest na dziedzictwo wiary, musi być uznana za nieakceptowalną. Każda satyra religijna wiąże się natomiast z konfliktem pomiędzy różnymi wartościami konstytucyjnymi, to jest pomiędzy prawem do wyrażania opinii oraz prawem do dobrego imienia i do ochrony uczuć religijnych. Generalnie rzecz ujmując, prawo do satyry jest uznawane przez systemy prawne (zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i na poziomie krajowym) jako prawo podmiotowe o znaczeniu konstytucyjnym, które wynika z wolności wyrażania opinii i wolności myśli. Myśl, sumienie i religia – zgodnie z ujęciem przyjętym na przykład w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej – są wartościami homologicznymi (jako dobra prawne czy wartości o charakterze etycznym). Nie mogą więc być między sobą w sprzeczności. Istotne wątpliwości dotyczą natomiast przepisów odnoszących się do prawa do satyry, która nie może naruszać podstawowych praw osoby, jej godności czy jej dobrego imienia. Karta Praw Podstawowych przyczyniła się do ugruntowania tendencji polegającej na ujmowaniu prawa do wyrażania opinii w jego najszerszej, ekspansywnej formie. Konsekwentnie potwierdzane jest jednak również znaczenie praw człowieka, które nie mogą być naruszane w konsekwencji realizowania prawa do satyry. W krajowych porządkach prawnych znaczenie prawa do satyry wiąże się z uznaniem jego konstytucyjnej rangi, ale także z ograniczeniami, którym ono musi podlegać. W orzecznictwie wypracowano relewantne kryteria formalne, wśród których najważniejsze znaczenie posiadają: powściągliwość i funkcjonalność.
Satire is an extreme paradigm of freedom of expression, but uncertainties exist about its conceptual definition and related legal regime. The development of communication has produced numerous literary figures similar to each other such as the chronicle (an impersonal and non-interpretive recording of events that have occurred), criticism (subjective analysis and judgment relating to events that have occurred) and satire (sarcastic criticism of characters, behaviors and actions of individuals for the purpose of social denunciation). The elements that characterize the satire, developed over the centuries, are essentially twofold: attention to contradictions (of politics, society, religion, culture) and moralistic intent to promote social change. Religious satire affects ecclesiastical power and its contradictions, but it also affects religious symbols and the contents of religions. Different legal consequences follow. When it affects the patrimony of faith of believers it is not acceptable. Religious satire generates a kind of conflict between different constitutional values, that is, between the right to the free expression of thought and the right to the reputation and protection of religious feelings. The right to satire in general is recognized by legal systems (both international and national) as a subjective right of constitutional relevance, which derives from the freedom of expression and thought. In the Charter of Fundamental Rights of the European Union, thought, conscience and religion are homologous (as legal goods or as ethical values). Therefore, thought, conscience and religion cannot be in opposition to each other. Considerable uncertainties exist about the legal discipline of the right to satire, which can never offend the fundamental rights of the person, his dignity and his reputation. The Nice Charter has favored an orientation which considers the right of free expression in its broadest and most expansive form. However, the prevailing value of fundamental human rights has always been affirmed, which cannot be offended by the exercise of the right to satire. The strength of the right to satire consists in the recognition of its constitutional rank, but also in the limits it must have. The jurisprudence has elaborated the “formal” obligations, among which the most important are: continence and functionality.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2020, 23; 101-121
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Freedom of Religious Expression of Religious Minorities in Pandemic Georgia
Wolność wyrażania przekonań religijnych przez mniejszości religijne w czasie pandemii w Gruzji
Autorzy:
Baramidze, Luka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22181060.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
exception
religious minorities
human rights
pandemic
Georgia
secular religion
mniejszości religijne
wyjątek
prawa człowieka
pandemia
Gruzja
religia państwowa
Opis:
W niniejszym artykule podjęto próbę określenia kategorii wyjątku w dyskursie na temat wolności wyrażania przekonań przez mniejszości religijne, a także nazwanie grup wyznaniowych jako dominujące i niedominujące. Warto zauważyć, że rzecznik praw obywatelskich Gruzji kilkakrotnie wymienia słowo „wyjątek” w swoim raporcie z 2020 r. Zakładanie czegoś jako wyjątku nie oznacza tylko, że jedna grupa otrzymuje przywilej nad inną i naruszona jest zasada równości. Dokonanie wyjątku od ograniczeń nałożonych przez pandemię w ogóle, w szczególności oznacza stworzenie sytuacji, w której rząd wykracza poza porządek prawny zagrażając suwerenności prawa. Z drugiej strony nie ulega wątpliwości, że nawet w stanie sanitarno-epidemiologicznym praworządność powinna być przestrzegana i trzeba jej chronić.
This article presents an attempt to focus on the category of exception in the discourse on freedom of expression of religious minorities in addition to naming religious groups as dominant and non-dominant ones. It is noteworthy that the ombudsman of Georgia mentions the word “exception” several times in her 2020 report. Assuming something as an exception does not only mean that one group is given a privilege over another one and the principle of equality is violated. Making an exception to the restrictions imposed by the pandemic in general and in particular means creating a situation in which the government goes beyond the legal order endangering the sovereignty of law. On the other hand, it is without a doubt that even in a sanitary-epidemiological state, the rule of law must act and it is necessary to protect it.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2021, 16, 18 (1); 7-16
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karl Marx and the idea of the end of religion
Marks i idea końca religijności
Autorzy:
Łagosz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097096.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
religion
religiousness
‘opium of the people’
ideology
Prometheism
freedom
natural necessity
human rights
human nature
religia
religijność
„opium ludu”
ideologia
prometeizm
wolność
konieczność przyrodnicza
prawa człowieka
natura ludzka
Opis:
W artykule odnoszę się do Marksowskiego rozumienia roli i funkcji religii w życiu społecznym. Na podstawie analizy stosunkowo nielicznych wypowiedzi Marksa na ten temat poddaję krytycznemu namysłowi jego tezę o możliwości (czy mocniej: konieczności, potrzebie) zaniku religii instytucjonalnej oraz – religijności jako takiej. Wskazuję na szereg niekonsekwencji i błędów, jakie popełnia Marks w swej argumentacji.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2018, 4; 235-255
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies