Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "human and civil rights" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Prawa i wolności obywatelskie w warunkach epidemii COVID-19
    Civil rights and liberties in conditions of the COVID-19 epidemic
    Autorzy:
    Wąsikowski, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408237.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
    Tematy:
    koronawirus
    COVID-19
    prawa i wolności obywatelskie
    prawa człowieka
    prawo
    coronavirus
    civil rights and civil liberties
    human rights
    law
    Opis:
    Podjęcie tematu praw i wolności obywatelskich w warunkach epidemii COVID-19 w dużej mierze podyktowane zostało potrzebą zweryfikowania pojawiających się w przestrzeni publicznej opinii, jakoby rząd polski w tych trudnych czasach poprzez działania prawodawcze godził w podstawowe swobody obywatelskie. Reakcją większości rządzących na świecie wobec rozprzestrzenianie się wirusa SARS-CoV-2 było wprowadzanie odpowiednich regulacji prawnych, mających na celu ograniczenie lub zahamowanie epidemii i władze polskie nie stanowiły tu wyjątku. Niniejsze opracowanie w dużej mierze koncentruje się na omówieniu konkretnych działań prawnych podjętych przez rząd premiera Mateusza Morawieckiego w czasie epidemii, które w opinii wielu ekspertów mogły godzić w prawa i wolności obywatelskie. W artykule zaprezentowane są również przykłady regulacji prawnych wprowadzanych przez polski rząd, które nosiły znamiona wadliwej i niepoprawnej legislacji, co w konsekwencji mogło podważać zasadę demokratycznego państwa prawa. Zauważalne próby zahamowania epidemii COVID-19 wymagały przedsięwzięcia określonych działań prawnych. Poważne wątpliwości budzi jednak sposób ich wprowadzania, zgodność z zasadami stanowienia prawa, a co ważniejsze – godzenie w określone swobody obywatelskie.
    Bringing up the subject of civil rights and civil liberties during the COVID-19 epidemic, to a large extent, has been caused by a willingness to verify opinions occurring in public space, which say that the Polish government in these difficult times through legislation was against fundamental civil liberties. The reaction of most governments to the spread of the Sars-CoV-2 virus was to implement appropriate legal regulations aimed at restricting or stopping the epidemic, and Polish authorities were not an exception. The following elaboration will mainly focus on discussing specific legal actions taken by the government of Prime Minister Mateusz Morawiecki during the epidemic, which in the opinion of many experts, violated civil rights and liberties. The article also presents examples of legal regulations implemented by the Polish government, which bore the hallmarks of defective and incorrect legislation, which in consequence could undermine the principle of a democratic state ruled by law. Noticeable attempts of stopping the COVID-19 epidemic through Polish authorities required undertaking particular legal actions. However, the way of implementing these, compatibility with present legislative principles, and the most important – violating fundamental rights and liberties are highly questionable.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Zbliżenia Cywilizacyjne; 2021, 17, 1; 11-32
    1896-4087
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Zbliżenia Cywilizacyjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teaching and Learning Citizenship Education in a Changing Europe
    Autorzy:
    Ross, Alistair
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520267.pdf
    Data publikacji:
    2006-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    teaching
    learning
    citizenship education
    human rights
    civil
    political and social phases
    formation of a community
    civic participation
    Opis:
    This paper examines various analyses of the relationship between citizenship and rights, drawing on the work of T H Marshal, Karl Vasak and John Urry, and relates these to citizenship education. It is argued that citizenship can be defined around conceptions of human rights, and that these have developed in civil, political and social phases. Rights are consequent on membership of a community, but we have seen, particularly in the development of the European Union, a decoupling of rights from territory. As we have multiple identities, we also may have multiple citizenships. The paper moves to analyse how communities are constructed, and identifies iconic, symbolic and enactive aspects in the formation of a community. Relating these to citizenship education, it is argued that Jerome Bruner’s model of learning is particularly appropriate. While citizenship education has traditionally focused on the iconic and symbolic, it is necessary for young people to engage inactively with citizenship in order to learn civic participation, and such active learning is best focussed on the extension of human rights into new domains.
    Źródło:
    The New Educational Review; 2006, 10; 33-42
    1732-6729
    Pojawia się w:
    The New Educational Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzecznik praw obywatelskich unii europejskiej jako organ ochrony prawnej obywateli
    The European Ombudsman as a Body for Legal Protection of Citizens
    Autorzy:
    Ślusarczyk, Zenon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/439785.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    Rzecznik Praw Obywatelskich – ombudsman
    prawa człowieka
    prawa i wolności obywatelskie
    skargi i tryb ich rozpatrywania
    Ombudsman
    human rights
    civil liberties and rights
    complaints and complaint handling process
    Opis:
    Urząd Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich został ustanowiony na mocy Traktatu o Unii Europejskiej (Maastricht 1992). Rzecznik działa w charakterze pośrednika między obywatelami i władzami UE. Jest uprawniony do przyjmowania i badania skarg wniesionych przez obywateli UE, przedsiębiorstwa i instytucje oraz przez każdą osobę fizyczną lub prawną mieszkającą lub posiadającą swoją siedzibę w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej. Rzecznik Praw Obywatelskich jest wybierany przez Parlament Europejski na okres pięciu lat z możliwością reelekcji, a jego kadencja odpowiada długością kadencji Parlamentu. Naczelnym zadaniem Rzecznika Praw Obywatelskich jest znalezienie rozwiązania kwestii spornych. Odbywa się to w drodze współpracy z instytucją, której skarga dotyczy. Jeżeli Rzecznik Praw Obywatelskich stwierdza przypadek złego zarządzania, przedstawia sprawę właściwej instytucji, która w ciągu trzech miesięcy informuje go o swoim stanowisku i ewentualnie zaleca działania prowadzące do rozwiązania problemu. Następnie Rzecznik przedstawia sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i zainteresowanej instytucji. Osoba wnosząca skargę jest informowana o wynikach przeprowadzonego dochodzenia, które następnie przedstawiane są odpowiednim komisjom Parlamentu Europejskiego. Rzecznik Praw Obywatelskich przedkłada Parlamentowi Europejskiemu roczne sprawozdanie o wynikach swojej kontroli. Zależność między Rzecznikiem Praw Obywatelskich a Parlamentem Europejskim wynika ze sposobu jego mianowania i ewentualnego odwołania.
    The office of the European Ombudsman has been established by the Treaty on European Union (Maastricht 1992). The Ombudsman acts as an intermediary between citizens and the EU authorities. The European Ombudsman has the right to deal with complaints lodged by EU citizens, enterprises as well as by any natural or legal person living or having their seat in one of the European Union member states. The Ombudsman is elected by the European Parliament for the term of fi ve years with the possibility to be re-elected, and their term is equal in duration to the term of the Parliament. The basic task of the Ombudsman is to fi nd out a solution of disputes. This takes place by way of cooperation with the institution to which the complaint relates. If the Ombudsman ascertains the case of maladministration, they refer the case to the relevant institution which within three months informs them of its position or may recommend the measures leading to problem resolution. Next, the Ombudsman presents the report to the European Parliament and the institution concerned. The person lodging the complaint is advised of the results of the carried our investigation, which are then reported to relevant commissions of the European Parliament. The Ombudsman submits to the European Parliament their annual report on results of their control. The relationship between the Ombudsman and the European Parliament issues from the way of their appointment and possible recall.
    Źródło:
    Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula; 2016, 2(48); 75-88
    2084-4689
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Naukowy Uczelni Vistula
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Normy prawne regulujące działania antyterrorystyczne
    Legal norms and anti-terrorist actions
    Autorzy:
    Marszałek, Piotr Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557227.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    terroryzm
    działania antyterrorystyczne
    bezpieczeństwo narodowe
    prawa człowieka
    gwarancje wolności i praw obywatelskich
    terrorism
    anti-terrorism actions
    national security
    human rights
    guarantees of freedom and civil rights
    Opis:
    Terroryzm, stanowiący współcześnie jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla bezpieczeństwa narodowego, angażuje wiele różnych organów i instytucji państwowych. Skuteczność w zwalczaniu zdarzeń o charakterze terrorystycznym w dużej mierze zależy od skoordynowania działań tych podmiotów. Zwiększenie uprawnień organów państwowych w tym zakresie nie może jednak powodować nieproporcjonalnego wzrostu ograniczeń w korzystaniu przez obywateli z przysługujących im wolności i praw. Obowiązująca ustawa antyterrorystyczna (ale również szereg ustaw z nią powiązanych) niesie za sobą taką możliwość, a w konsekwencji nie zwiększa poczucia bezpieczeństwa obywateli i ich zaufania do własnego państwa. W artykule podjęto próbę analizy przyjętych rozwiązań i wskazano regulacje budzące najwięcej wątpliwości.
    Terrorism, which today constitutes one of the most serious threats to national security, engages many different state bodies and institutions. Effectiveness in the fight against acts of terrorism is largely dependent on the coordination of these factors. Increasing the powers of state bodies in this respect cannot cause a disproportionate increase in restrictions of citizens’ enjoyment of their freedoms and rights. The current anti-terrorism law, as well as a number of related laws doesn’t provide such guarantees and consequently doesn’t increase citizens’ sense of security towards their own state. The article attempts to analyze the adopted solutions and points to the most questionable regulations.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2017, 2; 31-44
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    70 lat Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka – pomnik czy żywy dokument?
    The Universal Declaration of Human Rights 70 years on-monument or living document?
    Autorzy:
    Kędzia, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/693243.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    declaration
    human rights
    responsibility
    legitimacy
    universality
    holistic
    economic
    social and cultural rights
    civil and political rights
    binding force
    customary law
    jus cogens
    deklaracja
    prawa człowieka
    odpowiedzialność
    legitymizacja
    uniwersalność
    holistyczny
    prawa gospodarcze
    socjalne i kulturalne
    prawa osobiste i polityczne
    moc wiążąca
    prawo zwyczajowe
    ius cogens
    Opis:
    The article poses a question about the current meaning of the Universal Declaration of Human Rights. The starting point is the analysis of the legitimacy of the Declaration, which leads to the conclusion that the support for it has not been eroded by the passage of time, but has indeed gained strength. The Declaration's message on the universality of human rights is taken from the perspective of the controversy surrounding this principle during the drafting process and in the light of the subsequent debates related to the Second World Conference on Human Rights in Vienna in 1993. The Declaration and Programme of Action not only stressed that the universal nature of human rights is beyond question, but also pointed to the importance of national and regional specificities, and various historical, cultural and religious conditions that, however, do not relieve states, regardless of their political, economic and cultural systems, of the obligation to promote and protect all human rights. The InterAction Council's initiative to develop a Universal Declaration of Human Responsibility is presented as an attempt to reconcile different doctrinal and political positions with regard to the universality of human rights. The conclusion of these considerations is the expectation that the already visible tendency to absorb various philosophical, doctrinal and cultural traditions in order to enrich human rights justifications will prevail over attempts to question the universality of rights in the name of regional or other distinctions. The Universal Declaration was also a testimony to the holistic approach to human rights, encompassing economic, social, cultural, as well as personal and political rights. The subsequent winding road in attitudes to the two main categories of rights at the international arena ultimately led to the return of the spirit and letter of the Declaration and the recognition of equality of all rights in the legal and institutional-procedural dimensions. Various aspects of the Declaration's binding force and related controversies have been presented in the context of its status as a resolution of the UN General Assembly, as an interpretation of the UN Charter, as customary law and jus cogens, and the concept of so-called UN law. The last part attempts to justify why the Declaration should be seen as a living document.
    Artykuł stawia pytanie o obecne znaczenie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Punktem wyjścia jest analiza legitymizacji Deklaracji, która prowadzi do wniosku, że poparcie dla niej nie tylko nie uległo erozji związanej z upływem czasu, a wręcz istotnie zyskało na sile. Przesłanie Deklaracji dotyczące uniwersalności praw człowieka jest ujęte z perspektywy kontrowersji wokół tej zasady podczas redagowania jej tekstu i w świetle późniejszych debat związanych z II Światową Konferencją Praw Człowieka w Wiedniu w 1993 r. Ta ostatnia nie tylko podkreśliła, że uniwersalny charakter praw człowieka jest poza dyskusją, ale również wskazała na znaczenie specyfiki narodowej i regionalnej oraz różnych uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych, które jednak nie zwalniają państw – niezależnie od ich systemów politycznych, gospodarczych i kulturowych – z obowiązku promowania i ochrony wszystkich praw człowieka. Inicjatywa InterAction Council zmierzająca do opracowania Powszechnej Deklaracji Odpowiedzialności Człowieka jest przedstawiona jako próba pogodzenia różnych stanowisk doktrynalnych i politycznych w odniesieniu do uniwersalności praw człowieka. Konkluzją tych rozważań jest oczekiwanie, że już widoczna tendencja do absorbowania rozmaitych źródeł filozoficznych, doktrynalnych, a także tradycji kulturowych dla wzbogacania uzasadnień praw człowieka będzie przeważać nad próbami kwestionowania uniwersalności praw w imię regionalnych lub innych odrębności. Powszechna Deklaracja była również świadectwem holistycznego podejścia do praw człowieka, obejmującego prawa gospodarcze, socjalne i kulturalne oraz prawa osobiste i polityczne. Późniejsze meandry stosunku do obu głównych kategorii praw na arenie międzynarodowej doprowadziły ostatecznie do powrotu ducha i litery Deklaracji oraz do uznania równości wszystkich praw w wymiarze prawnym i instytucjonalno-proceduralnym. Rozmaite aspekty mocy wiążącej Deklaracji i odnoszące się do nich kontrowersje zostały przedstawione w kontekście jej statusu jako rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, jako interpretacji Karty ONZ, jako prawa zwyczajowego i ius cogens oraz koncepcji tzw. prawa ONZ. W ostatniej części podjęto próbę uzasadnienia, dlaczego Deklaracja powinna być postrzegana jako dokument żywy.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 4; 5-23
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwagi na temat charakteru prawnego instytucji dostępu do informacji o środowisku
    Comments on the Nature of Institution of Access to Environmental Information
    Autorzy:
    Trzewik, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1845577.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    prawo do informacji
    wolność informacji
    zasada jawności
    społeczeństwo obywatelskie
    partycypacja publiczna
    zrównoważony rozwój
    prawa człowieka
    prawa konstytucyjne
    publiczne prawa podmiotowe
    prywatne prawa podmiotowe
    right to information
    freedom of information
    principle of openness
    civil society
    public participation
    sustainable development
    human rights
    constitutional rights
    subjective rights of public and private law
    Opis:
    In the paper considerations are presented on the meaning of access to environmental information as one of the key institutions that guarantees public participation in environmental matters. It should also be combined with the principle of openness of public authority and the sustainable development. The analysis of the legal nature of the institution of access to information on the environment and the process of its protection can be considered as one of the fundamental human rights guaranteed by international and the European Union law system. Whereas in light of national legal system right to information on the environment must be regarded as constitutionally guaranteed individual right. Despite its apparent public origin, you can also find the civil aspects of this legal institution.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2013, 23, 1; 131-153
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fundamental Rights—Comparison of the Approaches in the Canon Law and in the Civil Law
    Leggi fondamentali: confronto di prospettive del diritto canonico e del diritto civile
    Lois fondamentales : les perspectives du droit canonique et celles du droit civil à comparer
    Autorzy:
    Přibyl, Stanislav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035641.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-18
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Church law
    civil law
    natural law
    human rights
    fundamental rights and freedoms
    duties and rights of the faithful
    constitution
    the Code of Canon Law
    salvation
    law
    law making
    Christians
    Catholic Church
    rule of law
    diritto ecclesiastico
    diritto civile
    diritto naturale
    diritti umani
    diritti e libertà
    fondamentali
    obblighi e diritti dei fedeli
    costituzione
    codice di diritto
    canonico
    salvezza
    diritto
    processo legislativo
    cristiani
    chiesa cattolica
    stato
    di diritto
    droit ecclésial
    droit civil
    droit naturel
    droits de l’homme
    droits et libertés fondamentaux
    obligations et droits des fidèles
    code de droit canonique
    salut
    droit
    élaboration des lois
    chrétiens
    église catholique
    état de droit
    Opis:
    The Code of Canon Law of 1983 came up with a list of obligations and duties of the Catholic faithful. This list is analogical to those of the charters of fundamental rights and freedoms found in the documents of international law and in the constitutions of democratic countries. the inspiration of church law by civilian law was a reality from the very beginnings of the development of Canon Law: first by Roman Law, in the modern world by complex codifications of civil law, and after Vatican II also the idea of universal human rights. The specifics of the Catholic Church in relation to a democratic state is the incorporation of the subject of law into the Church through baptism which brings, above all, duties and obligations. Thus the catalogue which may now be seen in the Code contains first and foremost a list of duties, not rights, which are not stressed in the modern state. In fact, the modern state has very few demands; often just the payment of taxes and compulsory school attendance. The article deals with the individual obligations and rights found in the Code of Canon Law and compares them with their analogies in constitutions. The concept of civil and canonical norms tends to get closer primarily in the case of inspiration by natural law, whereas the obligations of the faithful represent a specifically ecclesiastical goals, for which no analogy in civil law can be found. After all, the supreme law of the Church is the salvation of souls, indeed, the state does not have such a supernatural goal.
    Il Codice di Diritto Canonico del 1983 ha introdotto un elenco di doveri e diritti dei fedeli laici. È analogo agli elenchi caratteristici dei diritti e delle libertà fondamentali contenuti nei documenti di diritto internazionale e nelle costituzioni dei paesi democratici. L’ispirazione della Chiesa al diritto civile è stata una realtà sin dall’inizio del diritto canonico: prima attraverso il diritto romano, poi, nel mondo moderno, attraverso complesse codificazioni del diritto civile, e dopo il Concilio Vaticano II, attraverso le idee dei diritti umani universali. Una caratteristica specifica della Chiesa cattolica rispetto a uno Stato democratico è l’incorporazione del soggetto di diritto nella Chiesa attraverso il battesimo, ciò che porta con sé tutti i diritti e gli obblighi. In questo modo, il catalogo dei diritti e degli obblighi, che ora esiste nel codice, include principalmente un elenco di questi ultimi. I diritti sono invece messi in evidenza dallo Stato moderno. In effetti, lo Stato moderno impone pochi obblighi ai suoi cittadini; spesso si tratta solo di pagare le tasse e di obbedire alla costrizione dell’istruzione obbligatoria. Il presente articolo tratta dei singoli obblighi e diritti contenuti nel Codice di Diritto Canonico e li confronta con i corrispondenti obblighi e diritti contenuti nelle costituzioni. Il concetto di norme civili e canoniche è simile, soprattutto se ispirato alla legge naturale. I doveri dei fedeli, invece, rappresentano fini ecclesiastici specifici, e in questo caso è difficile stabilire un’analogia con il diritto civile. Soprattutto, la legge suprema della Chiesa è la salvezza delle anime, e lo Stato non ha un obiettivo così soprannaturale.
    Le Code de droit canonique de 1983 a dressé une liste de devoirs et de droits propres aux fidèles laïcs. Elle est analogue aux listes de droits et libertés fondamentaux contenus dans les documents de droit international et dans les constitutions des pays démocratiques. Le fait que l’Église se soit inspirée du droit civil est une réalité qui remonte aux origines du droit canonique : tout d’abord à travers le droit romain, puis, dans le monde moderne, à travers des codifications complexes du droit civil, et après le Concile Vatican II, à travers les idées de droits humains universels. Une caractéristique spécifique de l’Église catholique par rapport à l’État démocratique est l’incorporation du sujet de droit dans l’Église par le baptême, qui entraîne tous un ensemble de droits et obligations. De cette manière, ce catalogue des droits et obligations qui existe désormais dans le code comprend principalement la liste de ces dernières. Ce sont au contraire les droits qui sont mis en évidence par l’État moderne. En fait, l’État moderne impose peu d’obligations à ses citoyens; souvent, il ne s’agit que de payer ses impôts et de suivre l’enseignement obligatoire. L’article traite des obligations et droits individuels contenus dans le Code du droit canon et les compare aux obligations et droits correspondants contenus dans les constitutions. Les concepts de normes civiles et de normes canoniques sont comparables, notamment parce que toutes deux s’inspirent du droit naturel. Les devoirs des fidèles, en revanche, représentent un objectif spécifique de l’Église et, dans ce cas, il est difficile d’établir une analogie avec le droit civil. Par-dessus tout, la loi majeure de l’Église reste le salut des âmes, alors que l’État ne poursuit pas un but surnaturel de ce type.
    Źródło:
    Philosophy and Canon Law; 2020, 6; 73-95
    2450-4955
    2451-2141
    Pojawia się w:
    Philosophy and Canon Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies