Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "czyn ludzki" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The question concerning human action
Pytanie o czyn ludzki
Autorzy:
Bombała, Bronisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495223.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
phenomenology
human action
spirituality
community of work
church of work
fenomenologia
czyn ludzki
duchowość
wspólnota pracy
kościół pracy
Opis:
The paper presents phenomenological and hermeneutical approach of human action in 20th century. There were two important cultural phenomena in the twentieth century. On the one hand, the growing expansion of technopoly, which based its operation on instrumental rationality and therefore affected destructively the spiritual realm of man, was growing, on the other hand, there were attempts to apply to the economy humanistic and personalistic vision of management, based on axiological rationality. Studies and projects belonging to humanistic stream are based on the assumption that at turning points of history human labour became deprived of its human nature. Hermeneutical and phenomenological analysis allows to indicate the sources of this dehumanization. Phenomenological analysis has discovered that in a technopoly human being has been deprived of her/his transcendental dimension and reduced to one of the factors of production. Hermeneutical analysis has discoverd eidos of human action: Norwid’s church of work, Brzozowski’s creation of will, Teilhard de Chardin’ a holy march of mankind, and Tymieniecka’s the human creative act. The essence of the phenomenological approach of human action is to build a “community of work” that allows personal development through work as well as cooperation.
W artykule dokonano fenomenologicznej i hermeneutycznej analizy czynu ludzkiego. W XX wieku miały miejsce dwa ważne zjawiska kulturowe. Z jednej strony narastała ekspansja technopolu, która opierała swoją działalność na racjonalności instrumentalnej, a tym samym niszczyła duchową sferę człowieka, z drugiej podejmowano próby zastosowania w przedsiębiorstwach humanistycznej i personalistycznej wizji zarządzania, opartej na racjonalności aksjologicznej. Badania i projekty należące do nurtu humanistycznego opierają się na założeniu, że w pewnym momencie historii praca została pozbawiona ludzkiej natury. Analiza hermeneutyczna i fenomenologiczna pozwala wskazać źródła tej dehumanizacji. Analiza fenomenologiczna odkryła, że w technopolu człowiek został pozbawiony swojego transcendentalnego wymiaru i zredukowany do jednego z czynników produkcji. Analiza hermeneutyczna odkryła eidos działania człowieka: „kościół pracy” Norwida, „kreację woli” Brzozowskiego, „święty marsz ludzkości” Teilharda de Chardin i Tymienieckiej – „ludzki akt twórczy”. Istotą fenomenologicznego podejścia do ludzkiego działania jest budowanie „wspólnoty pracy”, umożliwiającej osobisty rozwój poprzez pracę i współpracę.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 4; 117-128
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Vices against the Virtue of Temperance among the Atyap Cultural Heritage of Africa: A Philosophical Approach
Autorzy:
Abui, Abui Abraham
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806926.pdf
Data publikacji:
2020-06-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
cnota
wada
umiarkowanie
moralność
powściągliwość
czyn ludzki
dziedzictwo kulturowe
virtue
vice
temperance
moral
moderation
human action
cultural heritage
Opis:
Wady odpowiadające cnocie umiarkowania w kulturowym dziedzictwie szczepu Atyap: podejście filozoficzne W dyskursie moralnym cnoty wciąż zajmują centralne miejsce. Dzieje się tak, ponieważ dyskusje o moralności obracają się wokół pojęć cnoty i wady. Bierze się za pewnik, że wynikiem cnót są czyny dobre moralnie, natomiast wady prowadzą do czynów złych, powszechnie potępianych. Etycy cnót opierają swoje argumenty na założeniu, że czyny ludzkie są bezpośrednio połączone bądź to z cnotą, bądź z wadą. Każdej cnocie odpowiada nadmiar lub deficyt, którego przekroczenie wiąże się z przeciwną jej moralną dyspozycją, nazywaną wadą. W takim wypadku, powinna istnieć jakaś ustalona miara, na której podstawie rozróżniamy między cnotą a wadą. Jakie kryteria obowiązują w przypadku ustalania takiej miary? Co więcej, istnieje tradycyjny podział cnót na kardynalne i poboczne: jakie dokładnie cechy moralne winna mieć cnota, by być określona jako kardynalna? W artykule autor podejmuje próbę analizy jednej z tak zwanych cnót kardynalnych, mianowicie umiarkowania. Szczególny nacisk został położony na pojęciach wstydu i honoru, rozumianych w duchu dziedzictwa kulturowego szczepu Atyap. Celem autora jest znalezienie tych cech, które odpowiadają za ustanowienie umiarkowania cnotą kardynalną oraz podjęcie próby wyznaczenia miary, która odpowiada za wady związane z pojęciem umiarkowania.
The place of virtues in moral discussions continues to occupy a central position. This is because moral arguments revolve around virtues and vices. It is taken for granted that virtues produce commendable good moral actions, whereas vices lead to immoral actions that are widely condemned. Virtue ethicists ground their arguments on the assumption that human actions are directly linked to either virtues or vices. But then, to each of the virtues, there exists a degree of excess or deficit, above or below which we begin to speak of counter habitual predispositions, called vices. If this is so, then there should be a way of ascertaining the measure on the basis of which we distinguish between a virtue and its vice. How do we justify the criteria for arriving at such a measure? More so, there is a traditional classification of virtues into cardinal and peripheral virtues: what exact moral features could a virtue exemplify in order to be classified as a cardinal rather than a peripheral virtue? In this article, the Author attempts the analysis of one of the so-called cardinal virtues, precisely that of temperance. He tries to highlight the concept of shame verses honour as viewed and practiced among the atyap cultural heritage in Africa. The goal is modest, namely: to highlight those moral features which justify the classification of temperance as a cardinal virtue and to account for the standard or measure which account for the distinguishing of the vices associated with temperance.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2019, 10, 4; 161-177
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies