Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Kaznodziejstwo"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Słowo i obraz. Homilia w transmisji audiowizualnej
    Word and Picture. Homily in Audiovisual Broadcasting
    Autorzy:
    Draguła, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28906260.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    kaznodziejstwo radiowe
    kaznodziejstwo telewizyjne
    transmisja Mszy św.
    mass media
    homilia
    radio preaching
    TV preaching
    Holy Mass broadcasting
    homily
    Opis:
    Artykuł podejmuje problem wpływu czynnika technologicznego na percepcję homilii głoszonej podczas Mszy św. transmitowanej w radiu, telewizji czy też za pomocą streamingu internetowego. Przepowiadanie słowa Bożego jest poddane tym samym prawom, co inne transmisje live. Homilia słuchana w radiu pozbawiona jest warstwy wizualnej, a homilia transmitowana w telewizji oraz Internecie dociera do odbiorcy w wersji wizualnej zmontowanej przez reżysera obrazu. Obie formy różnią się od homilii wysłuchiwanej i oglądanej na żywo w kościele. Percepcja uwarunkowana medium, za pośrednictwem którego dokonuje się transmisja, warunkuje recepcję treści kazania. I choć skuteczność nadprzyrodzona słowa Bożego nie jest deterministycznie powiązana ze skutecznością komunikacyjną czy retoryczną, medialne pośredniczenie w odbiorze kazania nie pozostaje bez wpływu na jego skuteczność.
    The article discusses the influence of the technological factor on the perception of a homily preached during Holy Mass broadcast on the radio, television or via internet streaming. The preaching of the word of God is subject to the same laws as other live broadcasts. The homily listened to on the radio is devoid of a visual layer, and the homily broadcast on television or the Internet reaches the recipient in an edited visual version. The two forms differ from the homily heard and watched live in church. The conditioned perception of the medium through which the transmission takes place determines the reception of the content of the sermon. And although the supernatural effectiveness of the word of God is not determined by the communicative or rhetorical effectiveness, the media mediation in the reception of the sermon has an impact on its effectiveness.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2021, 25, 4; 23-41
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kaznodziejstwo posoborowe: przed czy po odnowie?
    Preaching the post-conciliar: before or after renewal?
    Autorzy:
    Draguła, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139050.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    homily
    the liturgy
    Second Vatican Council
    Pope Francis
    Opis:
    The Constitution on the Sacred Liturgy of Vatican II restored the homily proper role in the liturgy of the Mass, making it an integral part of it. It was the realization of this demand to recover theology and preaching. Homily is beyond its explanatory and informative role, which was dominant in predicting before the Council. The preachers’ statements show the dissemination of the homily of the Church in Poland was not raised easily, and preachers preach willingly returned to a theme, focused on the truths of faith and morals. Opinion of the contemporary listeners confi rm the preachers’ diagnosis. For the diagnosis
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2013, 1; 57-72
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Benignitas pastoralis in the Proclamation of the Word of God
    Benignitas pastoralis w proklamacji słowa Bożego
    Autorzy:
    Hajduk, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037071.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    przepowiadanie
    homilia
    kaznodziejstwo
    duszpasterstwo
    łagodność
    preaching
    homily
    proclamation
    pastoral care
    gentleness
    Opis:
    Papież Franciszek zwraca się do całego Kościoła z apelem o nawrócenie duszpasterskie, polegające na głoszeniu Ewangelii wszystkim ludziom spragnionym dobroci i czułości Zbawiciela. W nauczaniu Biskupa Rzymu ważną rolę odgrywa benignitas pastoralis, czyli duch miłosierdzia i łagodności towarzyszący duszpasterskiej trosce o grzeszników – ludzi słabych, cierpiących i zrozpaczonych. Łagodność duszpasterska winna również nadawać kształt posłudze słowa, która niezmiennie odgrywa istotną rolę w zbawczym posłannictwie Kościoła. Ponieważ benignitas pastoralis najpełniej wyraża się we wcieleniu Syna Bożego, Jezusa Chrystusa i Jego ziemskiej działalności, dlatego zadaniem głosicieli słowa Bożego jest kontynuować misję Zbawiciela, ukazując ludziom łagodne i miłosierne oblicze Boga, pochylając się z troską nad ludzką słabością i głosząc orędzie zbawienia w języku prostym i zrozumiałym dla ludzi. Obecność benignitas pastoralis w przepowiadaniu stwarza możliwość dotarcia z Ewangelią do słuchaczy, którzy odkrywają prawdziwe oblicze łaskawego i miłosiernego Boga oraz odnajdują w słowie Bożym źródło siły potrzebnej im do wzrostu duchowego. Tak pełniona posługa słowa sprzeciwia się pelagianizmowi, rygoryzmowi i permisywizmowi, gdyż wskazuje na „pierwszeństwo” miłowania ze strony Boga, który w ten sposób uzdalnia człowieka do osiągania świętości zgodnie z ideałem Ewangelii.
    Pope Francis addresses to the whole Church the appeal for pastoral conversion, involving the proclamation of the Gospel to all people yearning for the kindness and sensitivity of the Saviour. In the teaching of the Bishop of Rome, benignitas pastoralis plays an important role as a spirit of mercy and gentleness accompanying pastoral concern for sinners – the weak, the suffering and despairing. Pastoral gentleness should also shape the ministry of the word which continued to play a significant function in the saving mission of the Church. Because benignitas pastoralis was most fully expressed in the Incarnation of the Son of God, Jesus Christ and His earthly activity, it is why the task of preachers of the word of God is to prolong the mission of the Saviour, showing people the gentle and merciful face of God, bending solicitously over human weakness and proclaiming the message of salvation in a simple and comprehensible language. The presence of benignitas pastoralis in preaching makes it possible to reach the audience with the Gospel, discovering the true face of a merciful God, and find in His word a source of strength needed for their spiritual growth. So executed, the ministry of the word is opposed to Pelagianism, rigorism and permissiveness, because it points to the “primacy” of God's love which thus enables man to achieve the ideal of holiness according to the ideal of the Gospel.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 47-61
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czym homilia nie jest – błędy w jej głoszeniu
    What the Homily is not – the Mistakes in its Preaching
    Autorzy:
    Twardy, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040392.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    homilia
    homiletyka
    Dyrektorium homiletyczne
    kaznodziejstwo
    homily
    homiletics
    Homiletic Directory
    preaching
    Opis:
    Dyrektorium homiletyczne (DH) jest wyrazem szczególnej troski Kościoła o wysoki poziom głoszenia homilii. Autorzy dokumentu uwydatniają istotę, cele i funkcje homilii oraz zdecydowanie przeciwstawiają się niewłaściwemu pojmowaniu tej priorytetowej formy głoszenia słowa Bożego (DH 6). (1) Nie należy zatem utożsamiać homilii z konferencją lub lekcją, kazaniem tematycznym na jakiś abstrakcyjny temat oraz traktować homilię jako naukę katechetyczną. Te formy posługi słowa ze swej natury mają miejsce poza liturgią, nie wiążą się ściśle z celem i treścią sprawowanego misterium. Związek homilii z tekstami biblijnymi nie oznacza jednak, że homilista ma przeprowadzać na ambonie ćwiczenia z egzegezy i wprowadzać wiernych w jej tajniki naukowe. Chociaż głosiciel słowa ze swego powołania jest świadkiem wiary, to jego osobiste świadectwo nie powinno przesłaniać głoszonego kerygmatu. Należy jednak zauważyć, że aktualne zdobycze egzegezy, pouczenia doktrynalne i osobiste świadectwo homilisty mogą także „być skuteczne jako elementy dobrej homilii” (DH 7). (2) Na poziom głoszenia homilii negatywnie wpływa także: niedbałe jej przygotowanie, błędne odczytywanie sensu tekstu biblijnego, przekazywanie wiernym treści płytkich pod względem doktrynalnym i moralnym (DH 157, 21). Podobnie z krytyką autorów Dyrektorium spotyka się używanie w homiliach „specjalistycznego języka teologicznego, nieznanego ich słuchaczom” (DH 31). Przeciwstawiając się błędom związanym z pojęciem i głoszeniem homilii, autorzy wymienianego dokumentu czynią to przede wszystkim w trosce o wierne i owocne głoszenie słowa Bożego. Dlatego w aktualizacji kerygmatu homilista winien uwydatniać jego mistagogiczny związek ze sprawowaną liturgią, co należy do istoty homilii, nie zaś do innych form kaznodziejstwa.
    The Homiletic Directory (HD) is the sign of the special care of the Church for the high level of the homily preaching. The authors of the document stress the nature, purpose and functions of homily and firmly stand against unproper grasping of this prioritary form of proclamation of the Word of God (HD 6). (1) That is why the homily shouldn’t be identified with a conference or lesson, a thematic sermon on some abstractive subject – and shouldn’t be treaten as the catechetical teaching. Those forms of word ministry as a rule take place outside liturgy and are not closely connected with the purpose and the content of celebrated mystery. The relation of homily with the Biblical texts doesn’t mean however that the homilist ought to practice the exegesis exercises given from the lecturn – and lead the faithful into its scientific secrets. Although the preacher of the Word of God from his devotion is the witness of faith, his personal testimony, however, shouldn’t veil the proclaimed kerygma. It should be stated however, that the actual exegesis achievements, doctrinal insructions and personal homilist’s testimony may also be efficient as the elements of good homily (HD 7). (2) The homily level may also be deteriorated by such factors as: its neglectful preparation, wrong reading of sense of Biblical text, offering the faithful the shallow content in its doctrinal and moral meaning (HD 157.21). Similarly, the authors of the Directory citisize “specialistic theological language unknown to the listeners” – which is used in homilies (HD 31). Being in opposition towards the mistakes regarding the notion and homily preaching, the authors do it first of all taking into consideration the concern for the reliable and fruitful proclamation of the Word of God. That is why in kerygma actualization the homilist should stress its mystagogical relation with the celebrated liturgy – which belongs to the nature of homily and not to the other forms of preaching.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 12; 47-62
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mówione Magisterium Kościoła - kaznodziejstwo Papieża Franciszka
    Spoken magiterium of the Church - the Preaching of Pope Francis
    Autorzy:
    Kowalski, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592031.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Pope Francis
    homily
    sermon
    proclamation of God’s Word psychology of communication
    papież Franciszek
    homilia
    kazanie
    przepowiadanie słowa Bożego
    psychologia komunikacji
    Opis:
    Autor tekstu, analizując homilie papieża Franciszka, poszukuje odpowiedzi na pytanie, co sprawia, że są one tak chętnie przyjmowane przez wiernych i szeroko komentowane przez dziennikarzy, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że Ojciec Święty często dokonuje krytyki przejmowanego przez Europejczyków stylu życia. Bazą do poszukiwań jest antropologiczne spojrzenie na przepowiadanie słowa Bożego (zachowując w pamięci teologiczny aspekt tej rzeczywistości), a szczególnie tzw. kwadrat komunikacyjny Friedmana Schluza von Thuna. Na jego podstawie badane są poszczególne wypowiedzi biskupa Rzymu, a sekret skuteczności oddziaływań papieskich przemówień – zdaniem autora – leży w spójności tego, co Franciszek przekazuje, oraz sposobu, w jaki to czyni. Autor zwraca uwagę nie tylko na treść homilii i katechez, ale przede wszystkim na to, co papież w nich mówi o sobie samym, jak traktuje słuchacza oraz w jaki sposób wzywa go do konkretnych działań. Konkludując, stwierdza, że Franciszek nie wypomina wiernym, kim nie są, ale pomaga im zrozumieć, kim stali się dzięki łasce Boga i kim mogą się stawać, kiedy pozwolą Bogu działać w swoim życiu.
    The author of the text, by the analysis of Pope Francis’s homilies, seeks the answer for the question: what makes the homilies so willingly received by the faithful and widely discussed by journalists, especially, if you take into consideration that the Holy Father often criticizes the Europeans’ lifestyles. This search is based on the anthropological approach to the proclamation of God’s Word (keeping in mind the theological aspect of this reality), and especially, the so called communication square by Friedman Schluz von Thun. On this basis, particular statements of the Bishop of Rome are analyzed, and the secret of the effectiveness of Pope’s speeches – in the author’s opinion – is in the draws attention not only to the contents of the homilies and catechesis, but primarily to what the Pope says about himsef, how he treats his listeners, and how he calls for particular actions. The author concludes that Francis does not call the faithful out on who they are not, but he helps them understand who they became through God’s grace, and who they can become if they allow God act in their lives.
    Źródło:
    Colloquia Theologica Ottoniana; 2018, 1; 179-196
    1731-0555
    2353-2998
    Pojawia się w:
    Colloquia Theologica Ottoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ze zbioru kazań skrzatuskich – Kazanie na VI niedzielę po Wielkanocy
    From a collection of Skrzatusz sermons – Sermon on the sixth Sunday after Easter
    Autorzy:
    Zadarko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/570766.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
    Tematy:
    kazanie
    homilia
    kaznodziejstwo XIX w.
    Skrzatusz
    świadectwo wiary
    sermon
    homily
    preaching of the nineteenth century
    witness of faith
    Opis:
    Opracowanie jest kontynuacją badania tekstów niemieckojęzycznych rękopisów kaznodziejskich z XIX w. odnalezionych w archiwum sanktuarium skrzatuskiego. Analizowane kazanie na szóstą niedzielę po Wielkanocy (VI. Sontag nach Ostern), a właściwie ze względu na zwięzłość – szkic kaznodziejski, jest napisane w formie homilii do perykopy Ewangelii św. Jana (15,26–16,4), zasadniczo do jej pierwszych dwóch wersetów o obietnicy Jezusa zesłania Pocieszyciela – Ducha Świętego. Treść homilii o bardzo prostej i przejrzystej strukturze (dwie części z trzema elementami każda) jest adresowana do katolika w parafii. Wiara w działanie Ducha Świętego w Kościele przez wieki zachęca do dawania świadectwa wierze dziś. Powinno się to dokonywać przez nauczanie chrześcijanina w środowisku domowym („apostoł w swoim środowisku”), a nawet w gospodzie wobec prowadzących spory religijne, przez zgodność wyznawanej wiary z czynem („wiara bez uczynków jest martwa, a uczynki bez wiary są jak drzewo bez korzenia”), walkę z wadami (zazdrość, pijaństwo, cudzołóstwo, skąpstwo, lichwiarstwo, mściwość, niecierpliwość) i świętość życia w miłości Boga, bliźniego i nieprzyjaciół oraz na końcu życia przez „świętą śmierć”.
    The article is a continuation of the study of German-language manuscript texts from the 19th century, found in the archives of the Skrzatusz sanctuary. The analyzed sermon on the sixth Sunday after Easter (VI. Sontag nach Ostern), or rather because of the brevity – the homiletic preaching, is written in the form of a homily to the words of the Gospel of Saint John (15,26–16,6,4), basically to its first two verses about the promise of Jesus to send the Comforter – the Holy Spirit. The content of a homily with a very simple and transparent structure (two parts with three elements each) is addressed to believers in the parish. Faith in the work of the Holy Spirit in the Church for centuries encourages them to give witness of faith. This should be done by teaching the brothers in the home environment (“the apostle in his environment”), and even in the pub towards religious disputes, by the compability of his faith with works (“faith without works is dead, and works without faith are like a tree without a root”), fight against moral defects (jealousy, drunkenness, adultery, miserliness, usury, vengefulness, impatience) and the sanctity of life in the love of God, neighbor and enemies and finally through “holy death”.
    Źródło:
    Rocznik Skrzatuski; 2019, 7; 57-75
    2300-8296
    Pojawia się w:
    Rocznik Skrzatuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O granicach kaznodziejskiej wyobraźni w Mszach z udziałem dzieci
    On the Limits of Preacher’s Imagination in Children’s Masses
    Autorzy:
    Szałanda, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553895.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-01
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    homilia
    homilia dla dzieci
    kaznodziejstwo dla dzieci
    Msza z udziałem dzieci
    homily
    homily for children
    preaching for children
    children’s Mass
    Opis:
    Niniejszy artykuł stara się odpowiedzieć na pytanie o granice kaznodziejskiej wyobraźni w Mszach z udziałem dzieci. Z jednej bowiem strony mamy do czynienia z sacrum w odniesieniu do zarówno miejsca (świątynia), jak i celebrowanych najważniejszych tajemnic wiary (męka, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa), z drugiej zaś są najmłodsi uczestnicy Mszy Świętej, niewiele jeszcze rozumiejący ze sprawowanych obrzędów kultycznych. Zderzenie „dwóch światów” może niekiedy wywoływać u kaznodziejów pokusę używania nazbyt zeświecczonych metod i środków przybliżania Dobrej Nowiny najmłodszym. Granicę, która przed tym zabezpiecza, autor upatruje w postępowaniu kaznodziejów w zgodności z nauczaniem Kościoła (a więc potrzebna jest jego znajomość) oraz w mądrej jego aktualizacji w praktyce głoszenia Dobrej Nowiny dzieciom.
    The present article is an attempt to answer the question of the limits of preacher’s imagination in children’s Masses. On the one hand, these Masses involve the sacred, both with regard to the venue (the church) and with regard to the major mysteries of faith that are celebrated (the passion, death, and resurrection of Jesus Christ). On the other hand, there are the youngest participants in the holy Mass, not yet understanding much of the worship rites performed. The clash of these „two worlds” may sometimes expose preachers to the temptation of using excessively secularised means and methods of introducing the Gospel to the youngest ones. What the author believes to be the limit that prevents this is preachers acting in accordance with the teachings of the Church (which presupposes their knowledge of these teachings) and in their wise actualisation in the practice of proclaiming the Good News to children.
    Źródło:
    Sympozjum; 2017, 2(33); 25-44
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O zniesławianiu i oszczercach – Kazanie skrzatuskie na „Sześćdziesiątnicę”
    On defamation and slanderers – Skrzatusz Sermon on “Sixty-ninth”
    Über Verleumdung und Verleumdung – Skrzatuskie-Predigt über „Neunundsechzig“
    Autorzy:
    Zadarko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138192.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
    Tematy:
    homilia
    kazanie
    niedziela Sexagesima („Sześćdziesiątnica”)
    zniesławienie
    oszczerstwo
    przypowieść o siewcy
    Skrzatusz
    kaznodziejstwo XIX w.
    homily
    sermon
    Sexagesima Sunday (“sixtieth”)
    preaching in XIX century
    defamation
    slander
    the parable of the sower
    Opis:
    Artykuł jest prezentacją kolejnego tekstu kaznodziejskiego z archiwum parafii Skrzatusz w języku niemieckim, z tłumaczeniem na język polski, prawdopodobnie z XIX w. Archiwalny manuskrypt jest bardziej kazaniem lub szkicem kaznodziejskim niż homilią do Ewangelii według św. Łukasza (Łk 8,4–15), na niedzielę Sexagesima („Sześćdziesiątnica” – według kalendarza sprzed reformy liturgicznej w 1970 r.). Tematem kazania jest grzech zniesławienia (oszczerstwa) i rozgrzeszenia z niego. Ziemią skalistą z przypowieści o siewcy jest dusza oszczercy, często niezdolna do naprawienia szkód wyrządzonych przez zniesławienie innych. Tekst z mocnym akcentem dydaktycznym, moralizatorskim, bardziej katechetycznym niż kerygmatycznym, jest wezwaniem do nawrócenia z grzechu oszczerstwa.
    The article is a presentation of a preaching text from the archives of the Skrzatusz parish in German, with a translation into Polish, probably from the 19th century. An archival manuscript is more of a sermon or a preaching sketch than a homily to the gospel according to St. Luke (Lk 8:4–15), Sexagesima Sunday (“Sixty-ninth” – according to the calendar before the 1970 liturgical reform). The subject of the sermon is the sin of defamation (slander) and absolution from it. The rocky ground in the parable of the sower is the soul of the slanderer, often unable to repair the harm done by defamation of others. The text of the manuscript with a strong didactic, moralizing, more catechetical than kerygmatic accent, is a call to conversion from the sin of slander.
    Źródło:
    Rocznik Skrzatuski; 2022, 10; 65-85
    2300-8296
    Pojawia się w:
    Rocznik Skrzatuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ze zbioru kazań skrzatuskich – Kazanie na IX niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego (Dom. IX. p: P.)
    From a collection of Skrzatusz sermons – Sermon on the ninth Sunday after sending the Holy Spirit (Dom. IX. p: P.)
    Aus der Predigtsammlung von Skrzatuski – Predigt zum 9. Sonntag nach Pfingsten (Dom. IX. P: P.)
    Autorzy:
    Zadarko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2138307.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
    Tematy:
    homilia
    kazanie
    kaznodziejstwo w XIX w.
    zatwardziałość duszy
    łaska
    Skrzatusz
    Jerozolima
    homily
    sermon
    preaching in XIX century
    hardness of the soul
    grace
    Jerusalem
    Opis:
    Artykuł jest kontynuacją publikacji tekstów kazań (homilii), prawdopodobnie z XIX w., znajdujących się w zasobie Archiwum Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Wcześniejsze opracowania znajdują się w archiwalnych numerach Rocznika Skrzatuskiego. Homilia zatytułowana Dom. IX p: P. odnosi się w do perykopy ewangelicznej Łk 19,41–47b., która w Mszale Rzymskim Piusa V przeznaczona jest na niedzielę IX po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Zwięzłość treści, potoczny styl pisania (interpunkcja oparta głównie o przecinki), prostota języka zaczerpniętego z Biblii i z codziennego doświadczenia słuchaczy świadczą o tym, że mamy do czynienia ze szkicem kaznodziejskim. Interpretując znaczenie obrazu Jezusa płaczącego nad Jerozolimą, kaznodzieja widzi w nim opis stanu duszy zamkniętej na łaskę Boga. Człowiek niezdolny do osiągnięcia swojego ostatecznego przeznaczenia bez pomocy Boga jednak odrzuca Jego dobroć. Dokonuje jeszcze gorszego przestępstwa, gdyż marnuje przelaną Krew Boga. Opłakany stan duszy można naprawić przez posłuszeństwo dobrym natchnieniom (Ducha Świętego). Smutny los mieszkańców Jerozolimy, nad którymi Jezus zapłakał, ma być na zawsze przestrogą, aby nie popełniać tego samego błędu. A godność dziecka (syna) Bożego i współdziedzica Jezusa Chrystusa w wieczności ma być zachętą do podjęcia nawrócenia.
    The article is a continuation of the publication of sermons (homilies), probably from the 19th century, kept in the resources of the Archives of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese. Earlier studies are included in the archival issues of Rocznik Skrzatuski. A homily entitled Home. IX p: P. refers to the pericope Lk 19:41–47b., which is intended for Sunday IX after the Solemnity of Pentecost in the Roman Missal of Pius V. The brevity of the content, the colloquial style of writing (punctuation based mainly on commas), the simplicity of the language taken from the Bible and from the everyday experience of the audience prove that we are dealing with a preacher’s sketch. Interpreting the meaning of the image of Jesus weeping over Jerusalem, the preacher sees in it a description of the state of the soul closed to God’s grace. The man is unable to reach his final destiny without God’s help, however, rejects his goodness. He is committing an even worse crime because he wastes the shed Blood of God. The deplorable condition of the soul can be repaired by obedience to Good inspiration (the Holy Spirit). The sad fate of the people of Jerusalem, over whom Jesus wept, is to be a forever warning not to make the same mistake. And the dignity of a child (son) of God and joint-heir of Jesus Christ in eternity is to be an invitation to conversion.
    Źródło:
    Rocznik Skrzatuski; 2021, 9; 61-77
    2300-8296
    Pojawia się w:
    Rocznik Skrzatuski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Język kaznodziei. O roli słowa w przepowiadaniu słowa Bożego na przykładzie tekstów homilii, kazań, konferencji i notatek na ambonę księdza Jerzego Szymika ze zbioru Na początku było Słowo
    Language of the Preacher. On the Role of the Word in the Proclamation of God’s Word on the Example of Homily Texts, Sermons, Conferences and Pulpit Notes of Father Jerzy Szymik from the Collection In the Beginning Was the Word
    Autorzy:
    Skrobak, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480220.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Jerzy Szymik
    homilia
    homiletyka
    kaznodziejstwo
    teologia Słowa
    język religijny
    doświadczenie religijne
    homily
    homiletics
    preaching
    theology of the Word
    religious language
    religious experience
    Opis:
    Opracowanie niniejsze – przygotowane na bazie analizy tekstów homilii, kazań, konferencji i notatek na ambonę prezbitera archidiecezji katowickiej i profesora nauk teologicznych ks. Jerzego Szymika – ukazuje przede wszystkim rolę, jaką w przepowiadaniu słowa Bożego odgrywa słowo. En passant znajdują się tu także, skupione wokół pierwszej części tematu artykułu, uwagi natury ogólnej o języku polskiego kaznodziejstwa, stanowiące przyczynek do interdyscyplinarnych badań nad teologią Słowa i teologią słowa. Ksiądz Szymik dowodzi, że kluczem do zrozumienia istoty człowieczeństwa jest język. Sam słynie (również jako poeta) z wyjątkowego, oryginalnego warsztatu językowego. Wagę właściwego wyrazu przepowiadanego słowa Bożego (należytego wypowiedzenia ewangelicznego orędzia) uwydatnia już sam tytuł źródła: opublikowanego w 2004 roku zbioru 60 tekstów homilijnych ks. Jerzego Szymika Na początku było Słowo. Ich analiza uwzględnia szerszy kontekst wyrażonych w słowie aktywności światowej sławy chrystologa (m.in. członka Międzynarodowej Komisji Teologicznej w latach 2004-2014).
    This study – prepared on the basis of an analysis of homily texts, sermons, conferences and pulpit notes of Fr. Jerzy Szymik who is a priest of the Archdiocese of Katowice and professor of theological sciences – aims, first of all, at showing the role of the word played in the preaching of the Word of God. En passant, it will also contain general comments on the language of Polish preaching, which are a contribution to interdisciplinary research on theology of the Word and theology of the word. Father Szymik proves that language is the key to understanding the essence of humanity. He is famous (also as a poet) for his unique, original language competence. The importance of the proper expression of God’s prophesied word (proper saying of the Gospel message) is already emphasized by the source of the title itself: a collection of 60 homily texts of Fr. Jerzy Szymik In the Beginning Was the Word published in 2004. Their analysis takes into account the broader context in the words of the activities of the world-famous Christologist (being, among others, a member of the International Theological Commission in 2004-2014).
    Źródło:
    Nurt SVD; 2019, 2; 198-231
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies