Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "renaissance art" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Piera Della Francesca „Biczowanie Chrystusa” : Malarskie doświadczenie sacrum. Między sztuką a nauką
Piero Della Francesca "The flagellation of Christ" : Painting experience of sacrum; Among art and since
Autorzy:
Wojtkiewicz, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398355.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
3D
geometria wykreślna
perspektywa
historia sztuki
malarstwo renesansu
geometry
perspective
art history
renaissance painting
Opis:
Piero della Francesca był artystą renesansu. Jego działalność twórcza oscylowała wokół naukowego rozumienia i zastosowania perspektywy w malarstwie oraz symboliki w przedstawieniach sakralnych. Obraz „Sen św. Hieronima”, znany także jako „Biczowanie Chrystusa”, został zamówiony przez rodzinę Montefeltro pomiędzy 1445 a 1460 rokiem. Przedstawienie jest powszechnie znane jako „Biczowanie” lub „Biczowanie Chrystusa” ze względu na scenę drugiego planu, która przedstawia akt chłosty unieruchomionej postaci. Tempera o wymiarach około 58 cm x 81 cm przemawia tematyką sacrum ujętą zgodnie z ideami epoki renesansu oraz naukową podstawą w kompozycji przedstawienia. Dialog pomiędzy tym, co empiryczne, a tym, co semantyczne, wytworzył dzieło, które współczesne interpretacje umieszczają jako jedno z kluczowych w rozwoju awangardy sztuki współczesnej. Tajemniczość przedstawienia przywodzi szereg interpretacji, nakreślając tak ważną w sacrum rolę symboliki. Na poziomie kompozycji malarskiej artysta zastosował kilka reguł geometrii, tworząc niejednoznaczną budowę perspektywy. Zabieg ten nadaje przedstawieniu cechy generatywne, których język jest charakterystyczny także dla twórczości nowoczesnej. Artykuł jest próbą analizy geometrycznej struktury kompozycji dzieła oraz podstaw naukowych towarzyszących jego powstawaniu. Przedstawiona zostanie także warstwa symboliczna, której odczytanie decyduje o wielowątkowości przedstawionego malarskiego doświadczenia sacrum. Wynikiem tych prac jest wirtualna, trójwymiarowa rekonstrukcja słynnego w historii sztuki obrazu.
Piero della Francesca was an artist of the Renaissance. His creative activity pointed at scientific understanding and application of perspective in painting and the symbolism of sacred performances. The painting “Dream of St. Jerome” also called as “The Flagellation of Christ” was commissioned by the Montefeltro family between 1445 and 1460 year. Presentation is commonly known as the “Flagellation” and “Flagellation of Christ”, due to the second stage of the plan, which represents the act of flogging immobilized form. Tempera measuring about 58 cm x 81 cm recognize the sacred ideas of the Renaissance and the scientific basis of the painting. The dialogue between what is empirical and what semantic produced work that contemporary interpretations put them as one of the key in the development of avant-garde contemporary art. Secrecy presentation brings a number of interpretations, outlining such an important role of the symbolism in the sacred art. At the level of a painting, artist applied a few rules of geometry to create an ambiguous construction of perspective. This treatment gives the presentation of the characteristics of generative whose dialect is also characteristic of modern creativity. This treatment gives the presentation of generative qualities whose dialect is also characteristic of modern creativity. The article is an attempt to analyze the geometric structure of the composition of the work. The paper will be presented the symbolic side of sacred art, which determines the reading of multi-threading presented painter’s experience of the sacred. The result is a virtual, three-dimensional reconstruction of painting famous in the history of art.
Źródło:
Architecturae et Artibus; 2017, 9, 2; 58-74
2080-9638
Pojawia się w:
Architecturae et Artibus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projekt malarstwa nowożytnego jako synteza sztuk plastycznych i badań z zakresu filozofii przyrody. Casus Leonarda da Vinci
Autorzy:
Konik, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195333.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
painting, aesthetics
philosophy of nature
psychology of perception
history of art
philosophy of art
Renaissance
malarstwo
estetyka
filozofia przyrody
psychologia percepcji
historia sztuki
filozofia sztuki
renesans
Opis:
Początek malarstwa nowożytnego wiąże się z nową koncepcją obrazu, głównie dzięki zastosowaniu nowych metod kompozycji konstruowanej w oparciu o zasady perspektywy zbieżnej i światłocienia. Należy jednak pamiętać, że zastosowanie nowatorskich technik budowy obrazu nie ograniczało się wyłącznie do zmian kompozycyjnych w obszarze formowania struktury obrazu, lecz dotyczyło przede wszystkim zastosowania zupełnie odmiennego podejścia do aktu twórczego. Dlatego też propozycje renesansowych artystów wykraczają dalece poza kwestie warsztatowe i redefiniują dotychczasową relację reprezentowania przedmiotu w obrazie. W nowatorskiej formule zmienia się zatem funkcja i cel malarstwa. W Traktacie o malarstwie Leonardo da Vinci przekonuje, że akt poznania winien wyprzedzać akt tworzenia. Jeżeli celem nowego malarstwa ma być wierne oddanie kształtów materii, należy przede wszystkim poznać reguły, wedle których skonstruowany jest świat widzialny. Z tego też powodu renesansowa wizja implementacji natury w świat znaków graficznych bierze swój początek w akcie poznawczym, czyli w rozpoznaniu prawideł budowy świata materialnego. Poszukiwanie cech istotowych, eliminacja tego, co przypadkowe i jednostkowe na rzecz ogólnych prawideł, wiązały się określoną wiedzą, która później miała zastosowanie w „odtworzeniu” tego, co zaobserwowane w przestrzeni obrazu. Artysta, wedle Leonarda da Vinci, miał się stać przede wszystkim badaczem przyrody, by potem na wzór antycznego Demiurga, z niekształtnej materii uformować na nowo świat przedmiotów. Przesunięcie akcentów w akcie twórczym (z tworzenia symboli graficznych na rzecz mimetycznego podobieństwa do świata postrzeganego) wynikało z przekonania, że zastosowanie prawideł matematycznych (perspektywa zbieżna) i fizykalno-optycznych (reguły chromatyki) pozostaje narzędziem prawomocnego poznania świata natury. Renesans, wprowadzając w kompozycję obrazu perspektywę rzutu środkowego, wypracował nowatorskie reguły przedstawiania przestrzeni trójwymiarowej na dwuwymiarowej powierzchni. Od czasu renesansu zasada ta została powszechnie przyjęta jako narzędzie racjonalnej rekonstrukcji rzeczywistości widzialnej. Opisana i zastosowana autonomia poznania artystycznego w malarstwie nowożytnym wprowadza nową jakość w relację wzoru i jego graficznego odwzorowywania. Materialny nośnik, którym pozostaje obraz, u Leonarda da Vinci przybiera formę notacji tego, co za pomocą reguł geometrycznych zostało odkryte w przyrodzie. Leonardo da Vinci w obserwacji i badaniu przyrody oraz w zastosowaniu geometrii widzi gwarant prawomocności wydobycia piękna z natury. Tak ustawiona struktura aktu twórczego sytuuje artystę malarza w gronie badaczy prawideł natury, filozofów przyrody, przełamując średniowieczną tradycję zaliczającą plastyków do grona rzemieślników, których trud pracy zaliczany był do grupy sztuk pospolitych (artes vulgares). Leonardo da Vinci, w Codex Urbinas latinas daje wyraz temu, że akt malowania związany jest bezpośrednio z myślą, za którą stoi akt poznawczy, dlatego artysta pracuje najpierw umysłem, a dopiero potem dłońmi.
The very idea that painting in a picture could be a recognizable representation of nature is quite a philosophical issue. It assumes an in-depth knowledge not only of nature itself but also of the principles of knowing it. The entire scientific and artistic activity of Leonardo da Vinci was associated with an attempt to extract from the visible nature something similar to a graphic scheme, so universal that a given class of objects could be represented in the general scheme. A general scheme (or graphic universality) should be understood here as the graphic skeleton of things, a kind of scaffolding which, during the creation of the image, could have been equipped with particular graphic attributes. This predilection to capture the world of nature in a schematic view allowed us to capture and embrace the multitude of objects, the infinite variety of the appearance of things, was an attempt to control the chaotic world of nature. The most important issue that he brings at the threshold of modern painting by Da Vinci is the strong belief that the creation of illusionist painting is conditioned not only by talent but above all by in-depth knowledge of the secrets of nature. This in-depth reflection based on empirical research and observation is to anticipate all artistic activities.
Źródło:
Logos i Ethos; 2020, 53, 1; 141-161
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies