Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ghetto," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Alfred Nossigs Dramen. Identitätsprojektionen und biographische Bezüge
    Autorzy:
    Kotelnicka, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032676.pdf
    Data publikacji:
    2011-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Alfred Nossig
    analiza dramatu
    tożsamość
    autobiografia
    Lwów
    getto warszawskie
    drama analysis
    identity
    autobiography
    Lviv
    Warsaw Ghetto
    Dramenanalyse
    Identität
    Autobiographie
    Lemberg
    Warschauer Ghetto
    Opis:
    Der vielseitig begabte, heute vergessene Lemberger Jude Alfred Nossig (1864-1943) hinterließ literarische Texte in Polnisch und Deutsch. Der Aufsatz analysiert drei seiner Dramen im Hinblick auf die Identitätsproblematik und biographische Fragen in Nossigs kompliziertem Leben, dem ein im Warschauer Ghetto von jüdischen Kämpfern vollstrecktes Todesurteil ein Ende setzte.
    Wszechstronnie uzdolniony, dzisiaj zapomniany lwowski Żyd Alfred Nossig (1864-1943) zostawił po sobie teksty literackie w języku polskim i niemieckim. Artykuł analizuje trzy spośród jego dramatów pod kątem problematyki tożsamościowej i odniesień biograficznych do skomplikowanych losów ich autora, zastrzelonego w getcie warszawskim przez żydowskich bojowców.  
    The multitalented, today forgotten, Lemberger Jew Alfred Nossig (1864-1943) left literary texts in Polish and German. This paper analyses three of his dramas from the point of view of the identity-problems and the biographic items in Nossig’s complicated life, ended with an execution by the Jewish fighters in the ghetto of Warsaw.
    Źródło:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2011; 125-152
    2196-8403
    Pojawia się w:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Losy urologów pochodzenia żydowskiego na ziemiach polskich (Warszawa i Lwów) na tle prześladowań ludności żydowskiej w okresie okupacji hitlerowskiej i sowieckiej (1939−1945)
    Th e fate of Jewish Urologists in Poland (Warsaw and Lviv) in the background of the persecution of the Jewish population during the Nazi and Soviet occupation (1939−1945)
    Autorzy:
    Ciesielska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/530472.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Historii Filozofii i Medycyny
    Tematy:
    urolodzy
    lekarze Żydzi
    II wojna
    światowa
    Katyń
    getto warszawskie
    getto lwowskie
    obóz zagłady
    Urologists
    Jewish physicians
    World War
    II
    Warsaw ghetto
    Lviv ghetto
    extermination
    camp
    Opis:
    Polscy lekarze ginęli od pierwszych dni września 1939 roku biorąc udział w walkach z Wehrmachtem jako zawodowi ofi cerowie oraz jako lekarze cywilni. W kampanii polskiej 1939 roku zginęło około 66 000 polskich żołnierzy i ofi cerów. Wielu z nich dostało się do niewoli sowieckiej i zostało rozstrzelanych w Katyniu, Charkowie czy Miednoje. Wśród nich znaczną część stanowili lekarze pochodzenia żydowskiego. W 1940 roku niemieckie władze okupacyjne rozpoczęły na terenach okupowanej Polski tworzenie gett przeznaczonych dla ludności żydowskiej. W obrębie zamkniętych dzielnic znaleźli się także żydowscy lekarze. Szacuje się, iż w murach największego getta – getta warszawskiego – znalazło się od 750 do 1000 lekarzy Żydów. Większość kontynuowała pracę na terenie getta. Warunki panujące w żydowskich szpitalach i przychodniach pogarszały się dramatycznie z tygodnia na tydzień z powodu olbrzymich niedoborów środków leczniczych i żywności. Niestety, z biegiem czasu leczenie ograniczyło się do podstawowych czynności pielęgnacyjnych, a szpitale i poradnie stopniowo zamykano. Mimo wszystkich trudności lekarze Żydzi pracowali z prawdziwym poświęceniem, nauczali na tajnych kursach medycyny, a nawet prowadzili badania nad przewlekłym głodzeniem, które nazwano wówczas „chorobą głodową”. Zarówno w trakcie masowych akcji deportacyjnych, jak i w późniejszym okresie, niektórzy żydowscy lekarze zbiegli z getta i ukryli się po „stronie aryjskiej”. Niejednokrotnie było to możliwe dzięki pomocy przedwojennych przyjaciół. Pozostali zginęli w gettach i obozach zagłady. Podobny los spotkał lekarzy z getta lwowskiego oraz wszystkich gett tworzonych na zajmowanych przez Niemców ziemiach. Literatura wspomnieniowa oraz powojenne relacje ocalonych pozwalają dziś na odtworzenie historii grupy zawodowej lekarzy urologów jako uniwersalnego przykładu losu ludności żydowskiej w Polsce podczas II wojny światowej.
    Polish physicians died from the earliest days of September 1939, taking part in battles with the Wehrmacht as professional offi cers as well as civilian doctors. In the Polish Campaign 1939 about 66 000 Polish soldiers and offi cers were killed. Many of them got captured by the Soviets and were executed in Katyń, Kharkov and Miednoje. Th ere was a large part of Jewish physicians among them. In 1940, the Nazi authorities decided to establish a “Jewish residential districts” and forced all Jewish inhabitants to move there. When the Warsaw ghetto was sealed, there were between 750 and 1000 physicians among its Jewish population. Most of the physicians continued to practice their profession in the ghetto. Unfortunately the conditions of hospital care and outpatient treatment in the ghetto deteriorated virtually from week to week due to dramatic shortage of medical supplies and food. Over time, the scope of medical services off ered became limited to basic nursing tasks, and the number of hospitals and clinics dwindled dramatically. In this truly desperate situation, the ghetto doctors worked with fortitude, training medical students and even pursuing research on the eff ects of persistent starvation (which they termed “hunger disease”). During the mass deportations and in the period following them, some doctors managed to escape “to the Aryan side” and went into hiding thanks to the help of Polish doctors (usually former colleagues from the pre-war days.) Th e others, almost all of them, perished in the ghettos and concentration camps. A similar fate befell the doctors of the Lviv ghetto and all the other ghettos created by the Germans in occupied Poland. Literature of memoirs and post-war survivors relationships allow to create the history of a small professional group of urologists as a universal example of the fate of the Polish Jews during World War II.
    Źródło:
    Archiwum Historii i Filozofii Medycyny; 2015, 78; 26-39
    0860-1844
    Pojawia się w:
    Archiwum Historii i Filozofii Medycyny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wobec śmierci i przeciwko śmierci. Taktyki oporu lekarek i pielęgniarek w getcie warszawskim
    In the face of death and against death. Resistance tactics of doctors and nurses in the Warsaw Ghetto
    Autorzy:
    Judzińska, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/41159231.pdf
    Data publikacji:
    2016-10-23
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    płeć
    getto warszawskie
    opór cywilny
    zagłada
    sex
    Warsaw ghetto
    civil resistance
    destruction
    Opis:
    Strategie oporu wobec okupanta przede wszystkim kojarzone są z oporem zbrojnym, walką czy rozwiązaniem siłowym. Kulturowo opór przypisany jest mężczyźnie, jako temu, który przy pomocy siły fizycznej potrafi przeciwstawić się innemu mężczyźnie. Zgodnie z polityką nazistowską początku lat czterdziestych XX wieku, europejscy Żydzi zostali fizycznie odizolowani od reszty społeczeństwa i skazani na zagładę. Mimo to, w wielu zamkniętych dzielnicach żydowskich, do samego końca toczyła się walka zarówno o życie własne, jak i próby utrzymania przy życiu innych osób. Starania te jako prowadzone wbrew planom ówczesnych władz, identyfikuję jako opór. Artykuł ten jest więc próbą wskazania pewnych działań nie opartych na przemocy fizycznej, które mimo iż spełniają kryteria oporu – w tym przypadku cywilnego – jako opór nie są identyfikowane.
    Strategies of resistance against the occupier are primarily associated with armed resistance, fighting, or the use of force. Culturally, resistance is attributed to men, as those who can use physical force to oppose another man. According to Nazi policy in the early 1940s, European Jews were physically isolated from the rest of society and condemned to extermination. Despite this, in many Jewish ghettos, the struggle for survival, both for oneself and for others, continued until the very end. I identify these efforts, carried out in defiance of the authorities' plans at the time, as forms of resistance. This article is therefore an attempt to highlight certain actions not based on physical violence, which, although meeting the criteria of resistance—specifically civil resistance—are not typically recognized as such.
    Źródło:
    Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny; 2016, 11; 105-114
    1896-1819
    2391-5145
    Pojawia się w:
    Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Herman Czerwiński – zapomniany krytyk z getta warszawskiego w świetle publicystyki teatralnej «Gazety Żydowskiej»
    Herman Czerwiński – A Forgotten Critic from the Warsaw Ghetto in the Light of Theater Journalism in «Gazeta Żydowska»
    Autorzy:
    Dąbrowska, Agata
    Parnes, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432278.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Herman Czerwiński
    «Gazeta Żydowska»
    teatr żydowski
    krytyka teatralna
    getto warszawskie
    Jewish theater
    theater criticism
    Warsaw ghetto
    Opis:
    W artykule przeprowadzono analizę dorobku Hermana Czerwińskiego jako wiodącego krytyka teatralnego „Gazety Żydowskiej” (GŻ) wydawanej przez żydowskich publicystów pod kontrolą hitlerowskiego okupanta w latach 1940–1942 na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Jego publicystyka w GŻ nie doczekała się dotychczas szerszego omówienia ani w publikacjach naukowych dotyczących żydowskiej prasy ani w pracach poświęconych teatrowi żydowskiemu w czasie II wojny światowej. Przedmiot zainteresowania autorów artykułu stanowi w szczególności stosunek Czerwińskiego do działalności teatrów z getta warszawskiego, jego ocena ich polityki repertuarowej, a także jego sposób recenzowania gettowych spektakli. Podstawową metodę badawczą stanowiła ilościowo-jakościowa analiza zawartości wszystkich 279 wydań GŻ. Aby ustalić, jak Czerwińskiego postrzegano w getcie, w badaniu uwzględniono także poświęcone mu teksty z GŻ, a także dzienniki i wspomnienia przedstawicieli żydowskiej inteligencji. W celu zrekonstruowania wcześniejszych losów krytyka, w tym zwłaszcza jego związków z teatrem, w analizie wykorzystano także publikacje z przedwojennej prasy polskiej i żydowskiej.
    This article analyses the work of Herman Czerwiński as a leading theater critic of Gazeta Żydowska (Jewish Gazette), published by Jewish journalists under the control of the Nazis in 1940–1942 in the General Governorate for the Occupied Polish Region. To date, his contributions to the Gazeta Żydowska have received little scholarly attention, whether in publications about Jewish press or about Jewish theater during the Second World War. The authors of the article focus on Czerwiński’s opinions on the activity of Warsaw Ghetto theaters, his assessment of their repertoire policy, and his way of reviewing performances staged in the ghetto. The primary research method was quantitative-qualitative content analysis of all 279 editions of Gazeta Żydowska. In order to determine how Czerwiński was perceived in the ghetto, the research also included Gazeta Żydowska articles mentioning him, as well as diaries and memoirs of members of the Jewish intelligentsia. The research also reconstructed the critic’s earlier life, particularly his links with theater, based on pre-war publications from Polish and Jewish press.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 4; 123-147
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dzielnica, ale jaka? Kilka uwag o epitetach określających getto warszawskie
    Autorzy:
    Witkowska-Krych, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029737.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Warsaw Ghetto
    Jews
    epiteths
    naming
    describing
    Jewish residential area
    getto warszawskie
    Żydzi
    epitety
    nazywanie
    określanie
    żydowska dzielnica mieszkaniowa
    Opis:
    Tekst jest próbą zaprezentowania i przeanalizowania językowego uniwersum związanego z nazywaniem i/lub określaniem cech getta warszawskiego, czyli żydowskiej dzielnicy zamkniętej w Warszawie, stworzonej przez Niemców w 1940 roku dla ponad czterech setek tysięcy Żydów. Najczęstszym określeniem zastępującym słowo „getto” było sformułowanie „żydowska dzielnica mieszkaniowa”, które było bezpośrednim tłumaczeniem niemieckiego terminu „Jüdischer Wohnbezirk”, oficjalnie używanego na określenie tego obszaru. Zbiór innych epitetów towarzyszących słowu „dzielnica”, odnaleziony w źródłach historycznych, zarówno pochodzenia żydowskiego, jak i polskiego, powstałych w czasie wojny lub wiele lat po jej zakończeniu, pokazuje stosunek mówiącego do tego nowego rozwiązania topograficznego, które nie tylko podzieliło miasto, ale także napiętnowało i fizycznie odseparowało jego mieszkańców.
    The text ia an attempt of presenting and analyzing the linguistic landscape connected with describing and/or precising the features of the Warsaw Ghetto, i.e. Jewish closed residential area in Warsaw, created by the Germans in 1940 for more than four hundred thousand Jews. The most frequent phrase that was replacing the word „ghetto” was the formulation „Jewish residential district”, which was the direct translation of the German term „Jüdischer Wohnbezirk”, officially used to name this particular area. A collection of other epithets that accompany the word „district”, found in the historical sources, both of Jewish and Polish origin, written during the war or many years after the war had ended, coming from various sematic fields, show the attitude of the speaker or writer to this new topographic solution, that not only divided the city, but also stigmatized and separated physically its inhabitants.
    Źródło:
    Tematy i Konteksty; 2021, 16, 11; 357-371
    2299-8365
    Pojawia się w:
    Tematy i Konteksty
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miejsce pamięci versus symulacja przeszłości - druga wojna światowa na wystawach historycznych
    Memorial versus Simulation of the Past — World War II in Historical Exhibitions
    Autorzy:
    Bogumił, Zuzanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1373648.pdf
    Data publikacji:
    2011-11-22
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    memory
    museum
    authenticity
    museum artefacts
    space
    Holocaust
    Warsaw Uprising
    Warsaw Ghetto
    occupation of Krakow
    pamięć
    muzeum
    autentyczność
    przedmioty muzealne
    przestrzeń
    Zagłada
    powstanie warszawskie
    getto warszawskie
    okupacja Krakowa
    Opis:
    The Author examines the presentation of the German occupation at the Warsaw Rising Museum and in Oskar Schindler’s Enamel Factory in Krakow. Initially, she studies the space of these exhibitions and demonstrates that the Warsaw Rising Museum has some characteristics of reflective space, while the exhibition at the Schindler’s Factory is primarily a projective one. Then, she points out that both museums treat artefacts as illustrations of their stories, as a consequence of which they are simulations of the past rather than material testimonies of what had happened. Finally, the Author argues that the Warsaw Rising Museum primarily tells the story of glory of the Polish nation, while the Schindler Factory focuses on the social history. In conclusion the Author points out that none of the exhibitions breaks the existing taboos or offers a new approach to the past. Both museum stories perfectly reflect the shape of the Polish social memory of World War II. Differences in the way they present the past are a result of rooting each of the stories in different public debates that were conducted in Poland after 1989.
    Źródło:
    Kultura i Społeczeństwo; 2011, 55, 4; 149-170
    2300-195X
    Pojawia się w:
    Kultura i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przez getto warszawskie, bezpiekę wojskową do sportu. Meandry życia prezesa RTS Widzew Łódź Ludwika Sobolewskiego (1925–2008)
    Through the Warsaw Ghetto, Military Security to Sport. Vicissitudes of the Life of RTS Widzew Łódź Chairman Ludwik Sobolewski (1925–2008)
    Autorzy:
    Lesiakowski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2233751.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    getto warszawskie
    aparat bezpieczeństwa w PRL
    Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    klub piłkarski Widzew Łódź
    Ludwik Sobolewski
    Warsaw Ghetto
    security apparatus in the Polish People’s Republic
    Internal Security Corps
    football club Widzew Łódź
    Opis:
    W poniższym tekście omówiono meandry życia Lutka Rozenbauma, znanego po II wojnie światowej jako Ludwik Sobolewski. Był on twórcą silnej i rozpoznawalnej nie tylko w Polsce drużyny piłkarskiej Widzew Łódź. Na życiorysie tego utalentowanego działacza sportowego ciąży jednak siedem lat służby w aparacie bezpieczeństwa, a dokładniej w Informacji Wojskowej Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego. W jego biografii są jeszcze dwie inne nieznane karty – życie i ucieczka z getta warszawskiego oraz przynależność do oddziału partyzanckiego AK.
    The following text discusses the vicissitudes of Lutek Rozenbaum’s life, known after World War II as Ludwik Sobolewski. He was the founder of the strong and recognisable not only in Poland football club Widzew Łódź. However, the life of this talented sports activist is overshadowed by seven years of service in the security apparatus or, to be more precise, in the Military Information of the Internal Security Corps. There are two other unknown chapters in his biography – his life in and escape from the Warsaw Ghetto and his membership in a partisan unit of the Home Army (Polish: Armia Krajowa, AK).
    Źródło:
    Dzieje Najnowsze; 2022, 54, 3; 191-208
    0419-8824
    Pojawia się w:
    Dzieje Najnowsze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zdzisław Askanas (1910–1974) – materials for a physician’s biography
    Autorzy:
    Epsztein, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2235091.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Zdzisław Askanas
    historia medycyny XX w.
    kardiologia
    Żydzi lekarze
    lekarze w powstaniu warszawskim
    getto warszawskie
    Żydzi z Płocka
    history of 20th century medicine
    cardiology
    Jewish physicians
    physicians in the Warsaw Uprising
    Warsaw ghetto
    Jews from Płock
    Opis:
    Artykuł jest próbą odtworzenia biografii Zdzisława Askanasa (1910-1974), jednego z największych polskich kardiologów, twórcy szkoły kardiologicznej, wychowawcy wielu lekarzy, społecznika, propagatora profilaktyki kardiologicznej, profesora Akademii Medycznej w Warszawie, a także uczestnika kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego.
    This article is an attempt to recreate the biography of Zdzisław Askanas (1910–1974), one of the greatest Polish cardiologists and founder of a cardiology school, mentor of numerous physicians, social worker, proponent of cardiac disease prevention, professor of the Medical University of Warsaw, and participant in the September 1939 campaign and Warsaw Uprising.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2020, 55, 3; 143-171
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies