Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "variability analysis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Restriction analysis of genetic variability of Polish isolates of Tomato black ring virus.
    Autorzy:
    Jończyk, Magdalena
    Borodynko, Natasza
    Pospieszny, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041544.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Biochemiczne
    Tematy:
    restriction analysis
    genetic variability
    phylogeny
    Tomato black ring virus
    Opis:
    Several different isolates of Tomato black ring virus (TBRV) have been collected in Poland from cucumber, tomato, potato and black locust plants. Biological tests showed some differences in the range of infected plants and the type of symptoms, which was the basis for selection of seven the most biologically different TBRV isolates. According to the sequence of TBRV-MJ, several primer pairs were designed and almost the entire sequence of both genomic RNAs was amplified. The RT-PCR products derived from all tested TBRV isolates were digested by restriction enzymes. On the basis of the restriction patterns, the variable and the conserved regions of the TBRV genome were defined and the relationships between the Polish TBRV isolates established.
    Źródło:
    Acta Biochimica Polonica; 2004, 51, 3; 673-681
    0001-527X
    Pojawia się w:
    Acta Biochimica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Genetic variability and associations between grain yield and related traits in Amaranthus cruentus and Amaranthus hypochondriacus grown at two locations
    Autorzy:
    Oduwaye, O.A.
    Porbeni, J.B.O.
    Adetiloye, I.S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1080273.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Ogrodnictwa
    Tematy:
    Amaranthus cruentus
    Amaranthus hypochondriacus
    genetic variability
    heritability
    path analysis
    grain yield
    inflorescence length
    morphological parameter
    Opis:
    For plant genetic improvement, it is paramount to determine genetic components for the selection of desirable traits. Eighteen Amaranthus cruentus and 11 Amaranthus hypochondriacus genotypes were evaluated at two locations in Nigeria differing in temperature/precipitation to determine the influence of environment on genetic gain. Genotype × environment was significant for all analysed morphological parameters and for grain yield, 1000 seed weight and no. of days to 50% flowering in A. cruentus. In A. hypochondriacus genotype × environment was significant for plant height, leaf length and width, leaf area, inflorescence length, 1000 seed weight and grain yield. Higher genotypic coefficient of variability, heritability estimates, and genetic advance was observed for the traits at Abeokuta (more wet) than Ibadan (more dry) conditions. Grain yield had positive association with the traits at the two locations except the number of leaves and inflorescence length. Inflorescence length was positively associated with grain yield at Abeokuta and negatively associated at Ibadan. Path analysis indicated simultaneous improvement of grain yield with petiole length and leaf length at Abeokuta but with petiole length and leaf area at Ibadan. In general, the locations had potential for genetic improvement of traits of amaranth grain; therefore, selection criteria for improving grain yield should be considered with respect to environment.
    Źródło:
    Journal of Horticultural Research; 2016, 24, 2; 91-99
    2300-5009
    Pojawia się w:
    Journal of Horticultural Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Identification of Polish RHDVa subtype strains based on the analysis of a highly variable part VP60 gene
    Autorzy:
    Fitzner, A.
    Niedbalski, W.
    Paprocka, G.
    Kesy, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31138.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    identification
    RHD virus
    genetic variability
    Polska
    virus subtype strain
    genetic variant
    sequence analysis
    VP60 gene
    rabbit
    nucleotide sequence
    phylogenetic analysis
    hemorrhagic disease
    virus strain
    Opis:
    In order to determine the genetic variability of Polish RHD virus strains and to confirm the presence of genetic variant (RHDVa) subtype the partial nucleotide sequences of capsid protein gene, including two highly variable regions C and E, were examined. Phylogenetic analyses of 15 viral strains obtained over 18 years revealed the presence of three genetic groups. The oldest RHDV strains exhibit very close amino acid sequence similarity (98-99%) to the German FRG89 reference strain and most of European strains of the same period, as well as Chinese isolate from 1984. The HA-negative strains and isolates with variable reactivity in the HA test belong to the second subgroup and exhibit an intermediate level of variability (about 3%) in the analysed VP60 gene fragment. The most genetically variable strains (6-7%) clustered to RHDVa subtype. The analysis of nucleotides and amino acid sequences demonstrated three pairs of well conserved RHDV strains, isolated over 3, 6 and 10-year period.
    Źródło:
    Polish Journal of Veterinary Sciences; 2012, 15, 1
    1505-1773
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Veterinary Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analysis of genetic structure of Silesian horses from Ksiaz National Stud
    Analiza struktury genetycznej populacji koni śląskich ze Stada Ogierów Książ
    Autorzy:
    Kania-Gierdziewicz, J.
    Galka, E.
    Gierdziewicz, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2654.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    Ksiaz Stallion Herd
    horse
    Silesian breed
    animal breeding
    inbreeding
    animal genetics
    genetic structure
    genetic analysis
    genetic variability
    active population
    Opis:
    Analysis of genetic structure of Silesian horses from National Stud. The aim of the study was to analyze the genetic composition of Silesian horses bred in "Książ" National Stud basing on their pedigreesand to try to answer the following question: is the subdivision of Silesian horse population really necessary to prevent local horse breed? As the material 72 pedigrees of brood mares and stallions, born between 1991 and 2009 were used. On average, 93.1% of animals were inbred, there were 96.55% inbred stallions and 90.70% inbred mares. The mean inbreeding coefficient for all horses was 2.3%, for inbred horses it reached 2.5%. There were more inbred mares (39) than stallions (28). All 72 Silesian horses from "Książ" State Stud were related with the average relationship coefficient of 8.5%. The total and effective number of founders were 458 and 163, respectively. The total andeffective number of ancestors were 64 and 22, respectively. Among the founding breeds Thoroughbred horses predominated, the next were Oldenburg and Silesian horses, whereas among ancestors there were much more Silesian horses than Thorougbreds. All in all, the genetic diversity of the Silesian horses from "Książ" National Stud was satisfactory, however its monitoring is required because of both upward inbreeding and 100% related animals. Because the population of Silesian horses is small, less than 2,000 animals and sligtly over 1,000 animals included in conservation programme, the artifical subdivision of this population as proposed in the new breeding programme, which would result in creation of two subpopulations: “old-type” and “new-type” Silesian horses, is not recommended. For maintaining genetic diversity, it could be also possible to carefully import of semen or stallions of similar breeds, i.e. German Alt-Oldenburger horses or German Heavy Warmblood horses. The plan should also include the matings recommended within the population of all available Silesian horses of both types. The authors consider introducing such a program essential. It should be also clearly stated in the plan how large proportion of the Silesian mares population could be each year mated to Thoroughbredstallions. Division into two types implies that some fraction of new-type Silesian horses and their progeny would not be regarded as potential parents of individuals for the conservation programme.
    Analiza struktury genetycznej populacji koni śląskich z SO Ksiaż. Celem pracy była analiza struktury genetycznej koni rasy śląskiej hodowanych w Stadzie Ogierów Książ na podstawie danych rodowodowych oraz wypracowanie odpowiedzi na pytanie: czy słuszny jest założony w Programie hodowlanym koni rasy śląskiej podział na stary i nowy typ konia śląskiego z osobnymi wymogami dotyczącymi wpisu do ksiąg. Materiał: rodowody 72 koni zakwalifikowanych jako konie hodowlane (populacja aktywna). Populacją referencyjną do analiz stanowiły 72 konie należące do populacji aktywnej urodzone w latach 1991-2009. Udział osobników zinbredowanych w populacji aktywnej wynosił 93,1%, przy czym więcej było zinbredowanych ogierów niż klaczy. Średnie zinbredowanie dla wszystkich koni wynosiło 2,3%, natomiast w grupie koni zinbredowanych było równe 2,5%. Bardziej zinbredowane były klacze niż ogiery. Wszystkie badane 72 konie śląskie były ze sobą spokrewnione a średni współczynnik spokrewnienia dla nich = 8,5%. Ogólna liczba założycieli wyniosła 458, zaś przodków – 64. Efektywna liczba założycieli wynosiła 163 a przodków – 22. Wśród ras założycielskich przeważała pełna krew angielska, a następnie konie oldenburskie i śląskie. Wśród przodków występowały przeważnie konie śląskie, a udział koni pełnej krwi był niewielki. Ogólnie można stwierdzić, że zmienność genetyczna wśród koni śląskich ze SO Książ pozostaje jeszcze na zadowalająco dobrym poziomie, ale wymaga monitorowania ze względu na tendencję do wzrostu inbredu przy jednoczesnym spokrewnieniu wszystkich osobników. Ze względu na małą liczebność populacji koni śląskich (poniżej 2000 osobników, w tym nieco ponad 1000 osobników w programie ochrony zasobów genetycznych rasy) wprowadzenie bardziej restrykcyjnego podziału na dwie subpopulacje koni starego i nowego typu będzie dla rasy bardzo niekorzystne. Aby utrzymać zmienność genetyczną koni śląskich na zadowalającym poziomie korzystne byłoby również posłużenie się reproduktorami ras mających te same korzenie co rasa śląska, np. Oldenburgami w starym typie czy końmi rasy ciężkiej gorącokrwistej niemieckiej. Wprowadzenie indywidualnego planu kojarzeń w obrębie całej populacji koni śląskich jest, według autorów, niezbędne. Plan taki powinien jasno określić jaka część populacji klaczy śląskich corocznie mogłaby być ewentualnie krzyżowana z ogierami pełnej krwi angielskiej. Powinien on uwzględniać, jako sugestie dla hodowców, możliwości kojarzeń w obrębie całej dostępnej populacji koni śląskich bez podziałów na stary i nowy typ. Podział taki powoduje, że pewna część koni śląskich nowego typu i ich potomstwo nie jest brana pod uwagę jako ewentualni rodzice koni, które będą spełniały warunki programu ochrony. Na przykład pozwoliłoby to wykorzystać konie śląskie nowego typu, u których udział genów rasy śląskiej jest większy niż 75%, i które stworzyłyby „grupę wstępną programu ochrony". Ich kojarzenie z końmi starego typu mogłyby dać potomstwo (dzieci, wnuki), które spełniały by w przyszłości warunki programu ochrony, powiększając tym samym dostępną pulę genów.
    Źródło:
    Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Animal Science; 2018, 57[1]
    1898-8830
    Pojawia się w:
    Annals of Warsaw University of Life Sciences - SGGW. Animal Science
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ascochyta blight (Ascochyta syringae) of lilac (Syringa vulgaris L.)
    Askochytoza (Ascochyta syringae) lilaka (Syringa vulgaris L.)
    Autorzy:
    Kosiada, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/11543327.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
    Tematy:
    fungi
    pathogen
    Ascochyta
    blight
    leaf blight symptom
    Ascochyta syringae
    lilac
    Syringa vulgaris
    plant disease
    genetic variability
    random amplified polymorphic DNA analysis
    Opis:
    Lilac (Syringa vulgaris L.) is a popular ornamental woody plant grown for its very decorative flowers and large, dark-green leaves. The leaves remain on the shrubs for a long time. The fungus, Ascochyta syringae, is a pathogen which deteriorates the decorative value of the leaves. It causes brown irregular spots on leaves. In this study, 20 fungal isolates were tested in terms of their pathogenicity towards the leaves of S. vulgaris, and mycelium growth rate, while genetic variability was determined by RAPD-PCR. It was found that some isolates do not cause the formation of brown spots on leaves. Isolates differed considerably in terms of mycelium growth rate, ranging from 0.5 mm day⁻¹ (B96 at 30°C) to 8.8 mm day⁻¹ (B92a at 25°C). A positive dependence between mycelium growth and the capacity to cause leaf spots was observed. No close dependence was found between the genetic variability of isolates and the other examined traits of the isolates.
    Lilak (Syringa vulgaris L.) należy do powszechnie uprawianych krzewów ozdobnych. Uprawiany jest ze względu na bardzo dekoracyjne kwiaty oraz duże ciemnozielone liście długo utrzymujące się na krzewach. Jednym z patogenów obniżających wartość dekoracyjną liści jest grzyb A. syringae. Powoduje on powstawanie na liściach brązowych nieregularnych plam. Przebadano 20 izolatów grzyba pod względem patogeniczności wobec liści S. vulgaris, szybkości wzrostu grzybni oraz określono zróżnicowanie genetyczne przy pomocy RAPD-PCR. Stwierdzono, że cześć izolatów w ogóle nie powoduje powstawanie brunatnych plam na liściach. Izolaty różniły się znacznie szybkością wzrostu grzybni: od 0,5 mm dzień⁻¹ (B96 w temp. 30°C) do 8,8 mm dzień⁻¹ (B92a w temp. 25°C). Zaobserwowano dodatnią zależność wzrostu grzybni ze zdolnością do wywoływania plam na liściach. Nie stwierdzono ścisłej zależności pomiędzy zmiennością genetyczną izolatów a pozostałymi badanymi cechami izolatów.
    Źródło:
    Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2016, 15, 4; 27-34
    1644-0692
    Pojawia się w:
    Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biologia molekularna wirusa kleszczowego zapalenia mózgu
    Molecular biology of the tick-borne encephalitis virus
    Autorzy:
    Drelich, Aleksandra
    Kruszyński, Piotr
    Wąsik, Tomasz J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038413.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    kleszczowe zapalenie mózgu
    fl awiwirus
    kzm
    kleszcze
    ixodes ricinus
    podtyp
    glikoproteina e
    genom
    zmienność genetyczna
    analiza filogenetyczna
    tick-borne encephalitis
    tbe
    fl avivirus
    ticks
    subtype
    e glycoprotein
    genome
    genetic variability
    phylogenetic analysis
    Opis:
    Tick-borne encephalitis virus (TBEV) is an etiological agent of dangerous, seasonal disorder of the central nervous system transmitted by ticks, known as tick-borne encephalitis (TBE). TBEV is a member of the Flaviviridae family, the mammalian group and is a species within the genus Flavivirus. There are three subtypes of TBEV: European transmitted by I. ricinus, Far Eastern and Siberian transmitted by I. persulcatus. All subtypes are closely related both genetically and antigenically. However course of infection with particular subtypes show signifi cant clinical differences. Mature virions are spherical in shape with lipid bilayer envelope in which two surface proteins, E and M, are embedded. Immature form of virion contains a precursory protein PrM acting as a chaperone protein. The virus core constitutes an nucleocapsid composed of protein C combined with the genome of the virus. The genome, in the form of a single positive-stranded RNA, encodes for three structural proteins (C, PrM, E) and a set of seven non-structural proteins (NS1, NS2A/B, NS3, NS4A/B, NS5). Both ends of the genomic RNA are fl anked by the UTR regions, between which there is a single ORF encoding a single polyprotein, from which functional viral proteins are formed through proteolytic cleavage. TBEV interaction with the cell occurs via interaction of the viral glycoprotein E with as yet unidentifi ed receptors. After the entry of virus into the cell by endocytosis, fusion of the virus envelope with endosomal membrane occurs leading to the viral genome uncoating. Translation, replication and assembly of progeny virions occur within the ER membrane. The virus is released from cells by exocytosis. It appears that the rate of TBEV evolution is low, which is associated with the biology of ticks.
    Wirus kleszczowego zapalenia mózgu (TBEV) jest czynnikiem sprawczym groźnego, sezonowego schorzenia ośrodkowego układu nerwowego przenoszonego przez kleszcze, zwanego kleszczowym zapaleniem mózgu (KZM). Należy on do rodziny Flaviviridae, do grupy wirusów atakujących komórki ssaków, gdzie zaliczany jest do rodzaju Flavivirus. Wyodrębnia się trzy podtypy wirusa: europejski, przenoszony przez I. ricinus oraz dalekowschodni i syberyjski, przenoszone przez I. persulcatus. Podtypy te wykazują bliskie pokrewieństwo pod względem fi logenetycznym i antygenowym, jednakże przebieg zakażenia nimi wykazuje znaczne różnice w obrazie klinicznym. Dojrzały wirion TBEV ma kształt sferyczny z osłonką lipidową, w której zakotwiczone są dwa białka wirusowe E i M. Niedojrzała forma wirionu zawiera prekursorowe białko PrM pełniące rolę białka chaperonowego. Rdzeń wirusa stanowi nukleokapsyd utworzony przez białko C połączone z genomem wirusa. Genom, w postaci (+)ssRNA, koduje trzy białka strukturalne (C, PrM, E) i siedem niestrukturalnych (NS1, NS2A/B, NS3, NS4A/B, NS5). Oba końce genomowego RNA fl ankowane są przez regiony UTR, między nimi znajduje się pojedyncza ORF kodująca pojedynczą poliproteinę, z której poprzez proteolityczne cięcia powstają funkcjonalne białka wirusa. Interakcja TBEV z komórką zachodzi poprzez oddziaływanie glikoproteiny E wirusa z niepoznanymi, jak dotąd, receptorami. Po wejściu wirusa do komórki na drodze endocytozy, dochodzi do fuzji osłonki wirusa z błoną endosomalną i odpłaszczenia genomu wirusowego. Translacja, replikacja i składanie wirionów potomnych zachodzą w obrębie błon ER. Wirus uwalniany jest z komórki na drodze egzocytozy. Wydaje się, iż tempo ewolucji TBEV jest niskie, co wiąże się z biologią kleszczy.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2011, 65, 3; 54-63
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies