Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "strategic partnership" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Russian Politics Toward Ukraine: was there Ever a Strategic Partnership?
Polityka rosyjska wobec Ukrainy: czy to kiedykolwiek było partnerstwo strategiczne?
Autorzy:
Brusylovska, Olga
Koval, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641957.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Russia
Ukraine
strategic partnership
foreign policy
Rosja
Ukraina
partnerstwo strategiczne
polityka zagraniczna
Opis:
W artykule postawiono hipotezę, że partnerstwo strategiczne Rosji i Ukrainy nigdy nie znajdowało się na wysokim poziomie (wbrew oficjalnie głoszonej wersji), będąc raczej – z powodu wysokiego poziomu asymetrii w ich relacjach – swego rodzaju „negatywną zależnością strategiczną”. I. Żowkwa twierdzi, że atrybutem partnerstwa strategicznego jest wspólnota interesów strategicznych, a relacje które nie stanowią odzwierciedlenia takiej wspólnoty są zbędne. G. Perepelytsia podkreśla, że naukowcy muszą rozróżnić dwie definicje partnerstwa strategicznego – jako poziom osiągniętej współpracy i jako instrument polityki zagranicznej państwa. Artykuł analizuje dwa aspekty partnerstwa strategicznego. Pierwsza część poświęcona jest wykorzystaniu koncepcji partnerstwa strategicznego w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej (na przykładzie Ukrainy), a druga – poziomowi współpracy deklarowanej jako partnerstwo strategiczne. Po 1991 roku celem Moskwy była „przyjazna i neutralna Ukraina”. Relacje budowano przede wszystkim w dziedzinie gospodarczej, ale nawet wówczas Rosja intensywnie stosowała instrument polityczny w postaci zakazu importu niektórych towarów. Po 2004 r. relacje rosyjsko-ukraińskie zaostrzyły się w związku z rosyjską bazą wojskową zlokalizowaną na Krymie i stacjonowaniem rosyjskiej floty czarnomorskiej. Kreml był gotów raczej zniszczyć Ukrainę, niż pozwolić jej wybrać własną drogę, co zaprzeczało współczesnej koncepcji partnerstwa strategicznego, będącej fundamentem rosyjskiej polityki wobec Ukrainy. Zamiast tego Federacja Rosyjska zastosowała politykę „kija i marchewki” (niskie ceny gazu i inne preferencje ekonomiczne jako marchewkę, odpowiedzialność za „rodaków” jako kij). Traktat o przyjaźni, współpracy i partnerstwie pomiędzy Federacją Rosyjską i Ukrainą został wypowiedziany, tak samo jak i wszystkie porozumienia dotyczące Floty Czarnomorskiej, tym samym więc, Rosja nie chce posługiwać się formą „partnerstwa strategicznego” jako instrumentem swojej polityki wobec Ukrainy.
The hypothesis of this research was that these states never had a rich level of strategic partner-ship (despite the officially proclaimed status), but always remained a sort of “negative strate- gic dependence” because of the high level of asymmetry in their relations. I. Zhovkva proved that the attribute of strategic partnership is community of strategic interests without its further reflections existing relations are superfluous. G. Perepelytsia marked that scientists must distinguish two definitions of strategic partnership – as a level of the attained cooperation and as an instrument of state foreign policy. In the given article strategic partnership is examined in two measures. The first part is sanctified to the use of the concept of strategic partnership in the foreign policy of the Russian Federation (on the example of Ukraine), and second to accordance of level of their cooperation proclaimed strategic partnership. After 1991, the goal of Moscow was ‘a friendly and neutral Ukraine.’ The relations were built primarily on an economic basis, but even then Russia widely used a ban on the import of some goods as a political instrument. After 2004, problems in Russian-Ukrainian relations related to the Russian military base in Crimea and the basing of the Russian Black Sea Fleet aggravated. Kremlin tried to destruct Ukraine rather than let it go its own way these witnessed against the contemporary concept of strategic partnership, which was the foundation of Russian politics towards Ukraine. Rather, the RF used very old policy of ‘stick and carrot’ (low gas prices and other economic preferences as the carrot, responsibility for ‘compatriots’ as the stick). The Treaty on Friendship, Cooperation, and Partnership between Ukraine and the Russian Federation was denounced as well as all Russian-Ukrainian agreements on the Black Sea Fleet, so, the RF itself refuses from using ‘strategic partnership’ as instrument of its policy towards Ukraine.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2019, 12; 131-144
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Partnerstwo strategiczne jako doktryna i kategoria definiująca relacje polsko-amerykańskie
Strategic Partnership as a Doctrine and Category Defining Polish-American Relations
Autorzy:
Matysek, Ksymena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/901696.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
partnerstwo strategiczne
Polska
Stany Zjednoczone
polityka zagraniczna
stosunki międzynarodowe
strategic partnership
Polska
United States
foreign policy
international relations
Opis:
Celem niniejszej publikacji jest zdefiniowanie relacji polsko-amerykańskich na podstawie koncepcji partnerstwa strategicznego oraz ogólne określenie poziomu konceptualizacji relacji polsko-amerykańskich. Główną metodą zastosowaną w artykule jest analiza zawartości oraz ramowania (framing analysis). Analizą zawartości objęto programy polskich partii politycznych oraz exposé premierów i ministrów spraw zagranicznych w odniesieniu do relacji polsko-amerykańskich. Analiza programów ma ukazać stopień konceptualizacji kwestii relacji polsko-amerykańskich na poziomie partii politycznych. Programy stanowią emanację ideowego i programowego profilu partii. Artykuł przeglądowy.
The purpose of this publication is to define Polish-American relations based on the concept of strategic partnership and to generally define the level of Polish-American relations conceptualization. The main method used in this article is content and framing analysis. The content analysis covered the programs of Polish political parties and the exposé of prime ministers and foreign ministers in relation to Polish-American relations. The analysis of the programs is to show the level of conceptualization of Polish- American relations at the political party level. The programs are an emanation of the ideological and programmatic profile of the party. Research article.
Źródło:
Społeczeństwo i Polityka; 2020, 1(62); 119-138
1733-8050
Pojawia się w:
Społeczeństwo i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Features of the Formation of the Foundations of the Foreign Policy of the Republic of Kazakhstan
Особливості формування засад зовнішньої політики Республіки Казахстан
Autorzy:
Деменко, О.Ф.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676576.pdf
Data publikacji:
2021-03-18
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
зовнішня політика
стратегічне партнерство
багатовекторність
євразійство
Центральна Азія
Республіка Казахстан
foreign policy
strategic partnership
multi-vector
Eurasianism
Central Asia
Republic of Kazakhstan
Opis:
У статті проаналізовано засади формування зовнішньої політики Республіки Казахстан, на які, у першу чергу, впливають традиції історичного розвитку цієї країни, її геополітичне розташування у центрі Євразійського континенту, транспортно-комунікаційний потенціал та наявність великих запасів природних ресурсів. Підкреслюється, що у сучасному Казахстані поки що відсутнє цілісне сприйняття багатьох історичних подій та процесів, зокрема тих, які замовчувалися під час імперського та радянського періодів. Водночас, у науковому дискурсі країни відбувається переосмислення національної історії через критику попереднього історичного досвіду. Наголошується, що після утворення у середині ХV ст. Казахського ханства поступальний розвиток державності змінився періодом боротьби з іноземними загарбниками – спочатку джунгарами, а потім Російською імперією. Він завершився втратою державності, боротьба за відновлення якої представляється у вигляді телеологічно побудованого наративу героїчної боротьби за незалежність, який поєднав низку історичних подій та періодів. Процес сучасного національно-державного будівництва у Казахстані відбувається з опорою на консолідуючу роль титульної нації, що сприяє зростанню інтересу до історичної проблематики та супроводжується поступовою втратою впливу радянсько-російських наративів у політичному та історичному дискурсі. Особливістю зовнішньої політики Республіки Казахстан є багатовекторність, що склалася історично і має забезпечити балансування між різними геополітичними центрами сили. Пріоритетами зовнішньої політики Казахстану визначені: розвиток союзницьких відносин із РФ, всебічне стратегічне партнерство із КНР, розширене стратегічне партнерство зі США, стратегічні взаємини із державами Центральної Азії, розширене партнерство і співробітництво з Європейським Союзом.
The article analyzes the foundations of the formation of the foreign policy of the Republic of Kazakhstan, which, first of all, are influenced by the traditions of the historical development of this country, its geopolitical location in the center of the Eurasian continent, transport and communication potential and the presence of large reserves of natural resources. It is emphasized that in modern Kazakhstan there is still no holistic perception of many historical events and processes, in particular those that were hushed up during the imperial and Soviet periods. At the same time, in the scientific discourse of the country, there is a rethinking of national history through criticism of the previous historical experience. It is noted that after the formation in the middle of the fifteenth century. In the Kazakh Khanate, the progressive development of statehood was replaced by a period of struggle against foreign invaders – first the Dzungars, and then the Russian Empire. It ended with the loss of statehood, the struggle for the restoration of which is presented in the form of a teleologically constructed narrative of the heroic struggle for independence, which includes a number of historical events and periods. The process of modern nation-state building in Kazakhstan is based on the consolidating role of the titular nation, which contributes to the growth of interest in historical issues and is accompanied by a gradual loss of the influence of Soviet-Russian narratives in political and historical discourse. A feature of the foreign policy of the Republic of Kazakhstan is a multi-vector approach, which has developed historically and is designed to ensure a balance between various geopolitical centers of power. The priorities of Kazakhstan’s foreign policy are determined: the development of allied relations with the Russian Federation, a comprehensive strategic partnership with the PRC, an expanded strategic partnership with the United States, strategic relations with the Central Asian states, an expanded partnership and cooperation with the European Union.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2021, 13; 172-189
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Turcja i Stany Zjednoczone: rywalizacja i strategiczne partnerstwo
Turkey and the United States: competition and strategic partnership
Autorzy:
Misiągiewicz, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850742.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
strategic partnership
international relations
foreign policy
alliance
national security
national interest
Islam
strategiczne partnerstwo
stosunki międzynarodowe
polityka zagraniczna
sojusz
bezpieczeństwo narodowe
interes narodowy
islam
Opis:
Od czasów zimnej wojny sojusz USA i Turcji był trwały i zgodny w większości kwestii międzynarodowych. Wtedy to, oba państwa aktywnie angażowały się w powstrzymywanie ZSRR. W nowej erze pozimnowojennej konieczna jest ewolucja stosunków między tymi państwami. Turcja i USA muszą się zaadaptować do nowej rzeczywistości międzynarodowej coraz bardziej turbulentnej i nieobliczalnej. Obecnie i w przyszłości relacje między tymi państwami będą bardziej złożone niż w czasie zimnej wojny. Dzisiaj na wartość strategiczną tego sojuszu w dużym stopniu wpłynęła rozbieżność interesów Turcji i USA podczas wojny w Iraku w 2003 roku. Mimo wzajemnej chęci współpracy ten fakt będzie stanowił mentalną przeszkodę w przyszłym dialogu obu państw.
Since the Cold War, it was a durable friendship between Turkey and the United States of America. They reached full agreement in most of the international issues. During the Cold War, the most important common interest of Turkey and the US was containment of the USSR. In this context, NATO was the best fi eld of their cooperation. Nowadays in the post – Cold War era we can see the evolution of the relationship between those partners. Turkey and the US have to adopt to a new international reality which is very turbulent and unpredictable. Cooperation between these countries will be much more complicated as during the Cold War.
Źródło:
Facta Simonidis; 2009, 2, 1; 11-33
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies