Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Piotrowski, W." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Badanie wpływu zbrylonych popiołów ze spalarni odpadów komunalnych na własności zawiesin popiołowo--wodnych
    Effect of addition of compacted MSW fly ash on to properities of fly ash-water pastes
    Autorzy:
    Kępys, W.
    Piotrowski, Z.
    Wisła-Walsh, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/350226.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    popioły lotne
    zawiesiny popiołowo-wodne
    granulacja
    termiczne unieszkodliwianie odpadów komunalnych
    fly ash
    mixture of fly ash-water
    granulation
    municipal solid waste
    MSW
    disposal plant
    Opis:
    Zawiesiny sporządzone z konwencjonalnych popiołów lotnych stosuje się z powodzeniem w technologiach górniczych do podsadzki samozestalającej, do doszczelniania zrobów czy w profilaktyce przeciwpożarowej. Wykorzystanie w ten sposób popiołów powstających w czasie termicznego unieszkodliwiania odpadów komunalnych jest niemożliwe ze względu na ich własności chemiczne (odpad niebezpieczny). Zbrylanie tego typu odpadów, a zwłaszcza ich granulacja z cementem i/lub specjalnymi dodatkami, zmniejsza wymywalność wielu jonów toksycznych, co umożliwia ich zastosowanie jako dodatku do mieszaniny samozestalającej. Celem niniejszej pracy jest określenie wpływu dodawania zgranulowanych popiołów ze spalania odpadów komunalnych na własności zawiesin popiołowo-wodnych przed zestaleniem i po zestaleniu.
    Dense mixtures of conventional fly ashes and water are utilized in many modern mining operations as an underground mine paste backfill, structural fills, fire prevention. The use of MSW fly ashes in such operations are limited as a result of their chemical composition. In this case, the compaction process, accomplished with the use of binder such as Portland cement and/or others, immobilizes the reactive components of this waste and results in the formation of strong granules which remain impervious to leaching. This unables addition of compacted waste to the mixture of fly ash-water. The main purpose of this paper is to evaluate the influence of addition of compacted MSW fly ashes on the properties of fresh and hardened fly ash-water pastes.
    Źródło:
    Górnictwo i Geoinżynieria; 2005, 29, 4; 63-72
    1732-6702
    Pojawia się w:
    Górnictwo i Geoinżynieria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Application of Fly Ash from Biomass in Suspension Technologies
    Wykorzystanie popiołu lotnego z biomasy w technologiach zawiesinowych
    Autorzy:
    Kepys, W.
    Piotrowski, Z.
    Pomykała, R.
    Grzywa, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/319363.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przeróbki Kopalin
    Tematy:
    biomass
    fly ash
    suspension technologies
    mining
    biomasa
    popioły lotne
    technologie zawiesinowe
    górnictwo
    Opis:
    The article presents the results of research on possibility of application of fly ash from agro-forestry biomass fluidized bed combustion for suspension technologies. For this purpose, physico-chemical properties of fly ash were examined as well as ash-water suspensions and these with the addition of cement. Potential use of suspensions in solidifying backfill and caulking gob was explored.
    W artykule przedstawiono wyniki badań dotyczących możliwości zastosowania popiołu lotnego ze spalania biomasy rolno-leśnej w kotle fluidalnym w technologiach zawiesinowych. W tym celu określono właściwości fizyko-chemiczne popiołu lotnego jak i właściwości zawiesin popiołowo-wodnych oraz zawiesin z dodatkiem cementu. Badano możliwości zastosowania zawiesin w podsadzce zestalanej oraz do doszczelniania zrobów.
    Źródło:
    Inżynieria Mineralna; 2014, R. 15, nr 2, 2; 251-255
    1640-4920
    Pojawia się w:
    Inżynieria Mineralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The temperature influence on the properties of the fine - grained suspension used in underground workings
    Wpływ temperatury na właściwości płynnych zawiesin drobnoziarnistych stosowanych w wyrobiskach podziemnych
    Autorzy:
    Pomykała, R.
    Kępys, W.
    Piotrowski, Z.
    Łyko, P.
    Grzywa, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/219249.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    fly ash
    suspension
    underground fire hazard
    rheology
    popiół lotny
    zagrożenie pożarowe
    reologia
    Opis:
    Underground hard coal exploitation is often done under conditions of spontaneous fire hazard. The primary way to combat this threat is advanced, active or passive fire prevention. An important activity is the isolation of gobs using aqueous suspensions of fly ash as well as mineral binders. Therefore, the fine-grained suspension are often used in conditions of elevated temperature. The paper presents results of research on the effect of temperature (up to 80°C) on the properties of suspensions in a liquid state, including their rheological parameters and setting time. Suspensions prepared using the ashes from the hard coal combustion in fluidized bed boilers, and with the addition of Portland cement CEM I 42.5. During the research it was noted that the increased temperature significantly affect the acceleration of solidification processes of suspensions. In the case of rheological properties, the effect of temperature is ambiguous, among others, due to the phenomenon of sedimentation. However, in most cases, particularly for suspensions of higher solids content a marked increase in shear stress and viscosity of the suspensions with increasing temperature were observed.
    Eksploatacja węgla kamiennego w Polsce, odbywa się często w warunkach zagrożenia pożarami endogenicznymi, których źródła należy upatrywać w naturalnych skłonnościach niektórych węgli do samozapalenia. Obecnie podstawowym sposobem walki z tym zagrożeniem jest zaawansowana, czynna lub bierna profilaktyka pożarowa. Ważnym jej kierunkiem jest izolacja zrobów w celu uniemożliwienia lub ograniczenia wymiany gazowej pomiędzy gruzowiskiem zawałowym a przestrzenią roboczą uzyskiwana za pomocą zawiesin materiałów drobnoziarnistych – najczęściej zawiesin popiołowo-wodnych oraz spoiw mineralnych. Zawiesiny i spoiwa są niejednokrotnie stosowane w warunkach podwyższonej temperatury wynikającej zarówno z rozpoczęcia procesów samozagrzewania węgla jak i z samej temperatury górotworu. Podwyższanie temperatury zawiesin i spoiw może mieć miejsce już na etapie transportu rurociągiem (w fazie płynnej), ale przede wszystkim podczas podawania do zrobów, gdzie temperatura jest niemal zawsze wyższa niż w części roboczej ścian. W artykule przedstawiono wyniki badań, których celem było określenie w jaki sposób podwyższona temperatura w zakresie do ok. 80°C, wpływa na właściwości zawiesin w stanie płynnym oraz na czas ich wiązania. Do przygotowywania zawiesin wykorzystywano popioły lotne pochodzące ze spalania węgla kamiennego w kotłach fluidalnych a także cement portlandzki CEM I 42,5. Sporządzanie zawiesin oraz badania prowadzono w oparciu o normę PN-G-11011:1998 „Materiały do podsadzki zestalanej i doszczelniania zrobów. Wymagania i badania.” Badanie czasu wiązania zawiesin prowadzono zgodnie z wymogami normy PN-EN 196-3+A1:2009 „Metody badania cementu – Część 3: Oznaczanie czasów wiązania i stałości objętości”. Próbki zawiesin umieszczano w komorach klimatycznych, w których panowała zadana temperatura (40, 60 i 80°C) oraz wilgotność (100%). Pomiaru czasu wiązania dokonywano w odstępach czasowych od 30’ do 6 h. Badania wpływu temperatury na właściwości reologiczne zawiesin realizowano na stanowisku laboratoryjnym składającym się z reometru RN 4.1 firmy Rheotest (Rys. 1.) wyposażonym w układ grzewczy. Badania prowadzono w dwóch schematach pomiarowych: oznaczonych jako „test standardowy” oraz „test długi”. W pierwszym, pomiaru dokonywano podczas zmiany prędkości obrotowej rotora od 0 do 1000 obr/min oraz od 1000 obr/min do 0, co odpowiadało szybkości ścinania w zakresie 0÷435 [1/s]. Każdy etap trwał 60s. W ten sposób uzyskiwano możliwość wykreślenia krzywych płynięcia przy prędkości rosnącej oraz malejącej, co dobrze oddaje cechy tego typu mieszanin transportowanych grawitacyjnie, rurociągami. W schemacie drugim podstawowym celem było określenie wpływu czynnika czasu na właściwości reologiczne zawiesin, w nawiązaniu do etapu transportu zawiesin rurociągami oraz wypływu i penetracji zrobów. W tym celu prowadzono pomiary naprężeń stycznych podczas ruchu obrotowego ze stałą prędkością obrotową 500 obr/min (prędkość ścinania ok. 220 [1/s]), przez okres 10 minut, a następnie z prędkością 100 obr/min (ok. 44 [1/s]) przez 5 minut. Składy sporządzonych zawiesin oraz podstawowe ich właściwości (gęstość, rozlewność oraz ilość wody nadosadowej) zestawiono w tabeli 1 oraz na rysunkach 2÷3. Sporządzone zawiesiny charakteryzowały się gęstością w zakresie od 1,288 do 1,458 g/cm3, w zależności od zawartości popiołu w zawiesinie oraz dodatku cementu. Jednym z podstawowych badań kontrolnych konsystencji zawiesin jest określenie ich rozlewności. Zwiększenie ilości popiołu wpływało na zmniejszanie się rozlewności zawiesin, a zastępowanie części popiołu cementem powodowało sytuację odwrotną, wynikającą z różnic w wodożądności tych składników. Z tego powodu wraz ze zwiększaniem się gęstości zawiesin ze wzrostem ilości cementu (o takim samych stosunku części stałych do wody – s/w), ich rozlewność zwiększała się. Np. zawartość cementu w ilości 20% w zawiesinach spowodował wzrost rozlewności w stosunku do zawiesin bez cementu od 35 mm do 90 mm. Ilość wody nadosadowej zawiesin ulegała zmniejszeniu wraz ze wzrostem udziału popiołu w stosunku do wody. Natomiast obecność cementu powodowała jej. Sezonowanie zawiesinie w temperaturach w zakresie od 40 do 80°C wpływało na ograniczenie ilości wody nadosadowej. Czas wiązania dla zawiesin o takim samym udziale części stałych do wody wyraźnie zmieniał się w zależności do temperatury, w której sezonowano próbki (Rys. 4÷7). We wszystkich przypadkach wraz ze wzrostem temperatury następowało przyspieszenie początku jak i skrócenie czasu wiązania zawiesin. Zawartość cementu jeszcze bardziej potęgowała to zjawisko ¾ czas wiązania zawiesin w temperaturze 60 czy 80°C skracał się nawet poniżej 10 godzin od sporządzenia zawiesiny. Wyniki badań właściwości reologicznych omówiono na przykładzie zawiesin sporządzonych na bazie popiołów fluidalnych bez dodatku cementu. Wyniki badań „testów standardowych” przedstawiono na rysunkach 8÷13, w postaci krzywych płynięcia i krzywych lepkości, a dla pomiarów czasowych – w postaci krzywych obrazujących zmianę naprężeń stycznych w czasie, na rysunkach 14÷18. Podczas ogrzewania zawiesin, szczególnie do temperatury ok. 40°C, a także w krótkim okresie czasu, obserwowano zmniejszanie się naprężeń stycznych, co w przypadku transportu hydraulicznego rurociągami przekładać się może na obniżenie oporów przepływu. W wyższych temperaturach sytuacja była bardziej zróżnicowana i zależna zarówno od pierwotnej konsystencji zawiesin jak i od rodzaju popiołu. Dla ogrzewanych do temperatury 60°C zawiesin o niskiej zawartości części stałych, oraz przy niższych prędkościach obrotowych, obserwowano stopniowe zwiększanie wartości naprężeń stycznych wraz z upływem czasu pomiaru. Rozpatrując uzyskane wyniki w kontekście zastosowania w praktyce, można przyjąć, że niewielkie podniesienie temperatury zawiesin podczas ich transportu nie powinno znacząco wpływać na parametry przepływu rurociągami. Jednak w przypadku transportu zawiesin o dobrych właściwościach wiążących, na długich trasach przez wyrobiska o wyższej temperaturze skał może dochodzić do przyspieszania procesów hydratacji oraz osadzania się zawiesin na ściankach rurociągów. Zawiesiny deponowane w zrobach, w których panuje wysoka temperatura w krótkim czasie ulegną zestaleniu ograniczając m.in. możliwość przepływu powietrza oraz innych gazów. Jednocześnie jednak lokowanie zawiesin w zrobach, w których panuje wyraźnie wyższa temperatura, np. w przypadku zaawansowanych procesów samozagrzewania, może przyczyniać się do zmniejszania zdolności penetracji gruzowiska oraz powodować szybsze zatykanie wylotu rurociągu.
    Źródło:
    Archives of Mining Sciences; 2015, 60, 4; 1053-1070
    0860-7001
    Pojawia się w:
    Archives of Mining Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies