Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "brittle elements" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Nonlinear elastic brittle damage: numerical solution by means of operator split methods
Autorzy:
Pires-Domingues, S.M.
Costa-Mattos, H.
Rochinha, F.A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/279553.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej
Tematy:
damage mechanics
finite elements
splitting technique
Opis:
The avoid the loss of well-posedness in the post localization range, some continuum damage theories for elastic materials introduce higher order gradients of the damage variable into constitutive model. Although such theories allow for mathematically correct modelling of the strain localization phenomena, they are usually considered to be very complex to handle from the numerical point of view. The present work deals with the numerical implementation of a gradient-enhanced damage theory for elastic materials. A simple numerical technique, based on the finite element method, is proposed to approximate the solution to the resulting nonlinear mathematical problems. The coupling between damage and strain variables is circumvented by means of a splitting technique.
Celem poprawności sformułowania problemu w pewnych teoriach zniszczenia do modelu konstytutywnego materiałów sprężystych wprowadza się wyższe gradienty zmiennych opisujących zniszczenie. Chociaż teorie takie umożliwiają matematycznie poprawne modelowanie zjawisk lokalizacji odkształceń, to z punktu widzenia numeryki stosowanie ich uważa się zwykle za bardzo skomplikowane. W niniejszej wersji przedstawiono zastosowanie numeryczne teorii zniszczenia z wyższymi gradientami do materiałów sprężystych. Do przybliżonego rozwiązania otrzymanych nieliniowych zadań matematycznych zaproponowano prostą metodę numeryczną opartą na metodzie elementów skończonych. Użycie metody operatorowej pozwoliło uniknąć sprężenia między zmiennymi opisującymi zniszczenie i odkształcenie.
Źródło:
Journal of Theoretical and Applied Mechanics; 1999, 4; 847-861
1429-2955
Pojawia się w:
Journal of Theoretical and Applied Mechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A new finite element technique for a phase field model of brittle fracture
Nowa metoda elementów skończonych dla modelu pól fazowych przy opisie kruchego pękania
Autorzy:
Kuhn, C.
Muller, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/281852.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej
Tematy:
phase field
fracture
finite elements
exponential shape functions
Opis:
Phase field models for fracture employ a continuous field variable to indicate cracks. The width of the transition zone between cracked and uncracked areas is controlled by a regularization parameter. The numerical implementation of such models is sensible to the choice of this parameter in conjunction with the mesh size, as the mesh has to be fine enough to resolve high gradients of the crack field appearing in the transition zones. This is the main computational limit and challenge of the implementation. To overcome this limitation, a finite element method using exponential shape functions is introduced. Numerical examples show that these new shape functions perform better than standar Lagrange shape functions.
Modele pól fazowych w opisie procesu pękania wykorzystują zmienne ciągłe pola do wykrywania pęknięć. Szerokość strefy przejściowej pomiędzy obszarem pęknięcia a nieuszkodzonym jest opisana parametrem regularyzacji. Numeryczna implementacja takich modeli jest wrażliwa na dobór tego parametru w połączeniu z rozmiarem siatki elementów skończonych, która musi być odpowiednio gęsta, by uwzględnić duże gradienty pola z pęknięciem w strefie przejściowej. Jest to główne ograniczenie w przeprowadzaniu obliczeń i duże wyzwanie symulacyjne. W pracy zaproponowano użycie wykładniczych funkcji kształtu do metody elementów skończonych w celu eliminacji tego ograniczenia. Przedstawione przykłady pokazały, że zastosowanie funkcji wykładniczych zamiast standardowych funkcji Lagrange’a wyraźnie poprawiło wydajność numeryczną modeli.
Źródło:
Journal of Theoretical and Applied Mechanics; 2011, 49, 4; 1115-1133
1429-2955
Pojawia się w:
Journal of Theoretical and Applied Mechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies