Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Mariusz, Maziarz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Paradygmat zasobowy a paradygmat sieciowy. Nauka czy sztuka?
Autorzy:
Maziarz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570040.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
Tematy:
paradygmat zasobowy
paradygmat sieciowy
zarządzanie
filozofia ekonomii
pozytywizm logiczny
problem demarkacji
Opis:
Mimo wielokrotnie formułowanych w ostatnim dwudziestoleciu uwag krytycznych pod adresem neopozytywistycznej metodologii ekonomii, wielu współczesnych ekonomistów (zwłaszcza tych wykorzystujących w badaniach metody ilościowe) wciąż przyjmuje ją za obowiązujący paradygmat. Jednocześnie często uważa się, że nauki o zarządzaniu nie wypełniają ideału nauki w takim stopniu jak ekonomia, którą zwykło się uważać za królową nauk społecznych. Dlatego zasadne wydaje się postawienie pytania, czy oraz w jakim stopniu nauki o zarządzaniu spełniają wymagania stawiane przez pozytywizm logiczny. W artykule rozważa się dwa podejścia do zarządzania: (1) paradygmat sieciowy oraz (2) paradygmat zasobowy. Operacjonalizacja neopozytywistycznej filozofii nauki umożliwia sformułowanie wymogów stawianych przez ten paradygmat: (1) utożsamienie relacji przyczynowych ze stałymi związkami korelacyjnymi lub funkcjonalnymi, (2) wyłączenie zdań syntetycznych apriori jako nienaukowych, (3) korespondencyjne definiowanie prawdy, (4) oparcie epistemologii na konfirmacjonizmie, (5) rozumienie praw naukowych, (6) rozumienie nauki jako zdań (przynajmniej teoretycznie) konfirmowalnych. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, iż oba analizowane paradygmaty nauk o zarządzaniu nie spełniają całkowicie wymagań stawianych przed nauką przez neopozytywistów logicznych. Ze względu na praktyczną użyteczność zarządzania strategicznego proponuje się odrzucić pozytywizm logiczny i oprzeć metodologię nauk o zarządzaniu na bardziej liberalnych propozycjach teoretycznych (np. na metodologii krytycznego realizmu), które są adekwatniejsze do problemów nauk społecznych
Źródło:
Ekonomia XXI Wieku; 2017, 3 (15); 9-20
2353-8929
Pojawia się w:
Ekonomia XXI Wieku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyczyny wybuchu afery Reinhart-Rogoffa a dydaktyka filozofii ekonomii
Autorzy:
Maziarz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570148.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu
Tematy:
afera Reinhart-Rogoffa
filozofia ekonomii
ekonomia po kryzysie
dydaktyka
Opis:
W artykule poświęconym konieczności wprowadzenia filozofii ekonomii do programu studiów ekonomicznych oraz sposobom nauczania tego przedmiotu poruszono dwa zagadnienia. Po pierwsze, sformułowano argumenty na rzecz tezy, iż brak edukacji w zakresie filozofii ekonomii, metaekonomii lub – innymi słowy – filozofii nauki poświęconej rozważaniom nad ekonomią przyczynił się do niewłaściwego kierunku rozwoju debaty nad stanem ekonomii po kryzysie. W artykule wskazuje się, że w dużej mierze nie istnieje wzajemna dyskusja pomiędzy filozofią ekonomii i praktyką badawczą ekonomistów, a w tych obszarach, gdzie takie oddziaływanie można zauważyć, opiera się ono na wzajemnym niezrozumieniu filozofów i ekonomistów. Ponadto rozważa się, jak realizm naukowy, najpopularniejszy paradygmat filozofii nauki, wpłynął na niewłaściwe zrozumienie afery Reinhart-Rogoffa. Zgodnie z powszechnym wyjaśnieniem tej kontrowersji w dotychczasowej literaturze przedmiotu uważa się, iż tylko jedna z dwóch odmiennych metod jest właściwa, co prowadzi do wniosku, że dwa sprzeczne wyniki są uzasadnione w różnym stopniu. Analiza metodologii kliometrycznej prowadzi do wniosku, iż ten punkt widzenia jest nieuzasadniony. Na odmienne wyniki największy wpływ ma wybór sposobu obliczania średniej (ważonej lub nieważonej), a nie błąd popełniony przez autorów Growth in a Time of Debt. Autor argumentuje na rzecz tezy, iż założenia filozoficzne leżące u podstaw realizmu naukowego (wiara w spójną metodologię oraz jej stopniowe postępy, realistyczne odczytanie modeli ekonometrycznych itd.) wpłynęły na niezrozumienie tej głośnej kontrowersji. Po drugie, sformułowano zarys metod dydaktycznych mających na celu zainteresowanie studentów i przyszłych ekonomistów filozoficznymi rozważaniami nad uprawianą przez nich nauką. Autor argumentuje, iż nauczanie historii filozofii (ogólnej) ma ograniczony wpływ na rozumienie przez ekonomistów współczesnej debaty epistemologicznej i ich udział w dyskusji nad metodologią ekonomii. Ponadto twierdzi, że wykład z filozofii powinien zostać zastąpiony filozofią ekonomii oraz przedstawia właściwe sposoby dydaktyki tego przedmiotu. Nauczanie filozofii ekonomii w sposób rozwijający zdolność krytycznego myślenia powinno opierać się na prowadzeniu zajęć w formie konwersatorium poświęconego wybranym tekstom filozofów ekonomii oraz analizie problemów poruszanych współcześnie w debacie filozoficznej oraz być ukierunkowane na wykształcenie wśród studentów umiejętności krytycznego myślenia oraz logicznego argumentowania
Źródło:
Ekonomia XXI Wieku; 2017, 2 (14); 88-105
2353-8929
Pojawia się w:
Ekonomia XXI Wieku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies