Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dialogue philosophy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Bóg i człowiek w teologii zorientowanej dialogicznie
God and Human Beings in a Dialogically Oriented Theology
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607291.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
dialogue
dialogicity
philosophy of dialogue
dialogical theology
dialog
dialogiczność
filozofia dialogu
teologia dialogiczna
Opis:
The idea of dialogue in philosophical and theological anthropology emphasizes the dignity proper to each human being as a person, and also the human social nature. In the 20th century many humanists rediscovered the idea of interpersonal dialogue. In the philosophical thought this idea is present in the works of Jewish thinkers: Martin Buber, Franz Rosenzweig and Emmanuel Levinas. But the notion of dialogue can also be useful in Chrisitian theological language.The article looks at the notion of dialogue in the definition of the relationship between God and human beings from the perspective of Christian Personalism. A “dialogically oriented theology” shows the relationship between God and man as a dialogue based on divine grace. The dignity of every human person is rooted in the vocation to dialogue with the persons of the Holy Trinity. This dialogue with God defines human beings in their relation to the world. The dialogue goes far beyond everyday life and finds its fulfillment in eternal dialogue with God and with the community of the redeemed.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2013, 27; 149-165
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Edukacja w perspektywie filozofii dialogu. Aspekty etyczne w dobie pandemii COVID-19
Education from the Perspective of the Philosophy of Dialogue: Ethical Aspects During the COVID-19 Pandemic
Autorzy:
Tarka, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131176.pdf
Data publikacji:
2022-09-26
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
education
dialogue
meeting
ethics
philosophy of dialogue
wychowanie
dialog
spotkanie
etyka
filozofia dialogu
Opis:
Osobista relacja nauczyciela i ucznia jest ważną kwestią w procesie edukacyjnym. Ma ona miejsce w konkretnej przestrzeni, jaką zazwyczaj jest szkoła. Relacje międzyludzkie oraz przestrzeń, w której wydarza się spotkanie, są bardzo ważne dla zrozumienia istoty człowieka. Zagadnienia związane z rozumieniem relacji osobowych i ich miejscem w szeroko rozumianym procesie wychowania są także kluczowymi kwestiami filozofii dialogu w ujęciu Józefa Tischnera. Dlatego w artykule przedstawione zostaną najpierw główne zarysy filozofii dialogu rozumianej jako punkt wyjścia dla edukacji, następnie podkreślone będzie znaczenie dialogu w edukacji oraz roli spotkania nauczyciela i ucznia w procesie wychowania. W ostatnich dwóch latach pandemii COVID-19 relacje międzyludzkie zostały bardzo ograniczone, a czasami wręcz stały się niemożliwe, natomiast proces nauczania odbywał się w formie online (zdalnej). Mając to na uwadze, w artykule zostanie omówiony etyczny wymiar wychowania w spotkaniu zarówno realnym, jak również wirtualnym. Głównym celem artykułu jest zwrócenie uwagi na zagrożenia, jakie stoją przed dzisiejszą edukacją, tak dynamicznie podlegającą kolejnym przemianom, oraz wyakcentowanie jednego z ważnych elementów edukacji, jakim jest dialog edukacyjny.
The personal relationship between teacher and student is an important element of the educational process. It takes place in a specific space, which is usually a school. Interpersonal relationships and the space in which the interaction occurs are very important for understanding the essence of humankind. Problems related to the understanding of interpersonal relationships and their place in the broader educational process are also key issues in the philosophy of dialogue, as perceived by Józef Tischner. Therefore, the article first presents the main outlines of the philosophy of dialogue, understood as a starting point for education; then it emphasizes the importance of dialogue in education and the role of the meeting between teacher and student in the educational process. Over the last two years of the COVID-19 pandemic, interpersonal relationships have been greatly limited and sometimes even impossible, while the learning process was carried out remotely. With this in mind, the article discusses the ethical dimension of education in both real and virtual meetings. The main aim of the article is to draw attention to the threats facing today’s changing education and to emphasize one of the important elements of education, which is educational dialogue.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2022, 25, 3; 145-161
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem sceny w Tischnerowskiej filozofii dramatu
Autorzy:
Glinkowski, Witold P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622098.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Tischner
scene
philosophy of drama
philosophy of dialogue
scena
filozofia dramatu
filozofia dialogu
Opis:
The paper aims to pinpoint one of the main interpretational problems of Józef Tischner’s philosophy – the dispute around the notion of scene, which is the basic concept in Tischner’s ‘philosophy of drama’. It is as well strongly connected with theatre studies. That is why it is common to regard Tischner’s philosophy in a theatrical context. On the other hand, Tischner’s scene is also referred to world of entities, which in traditional philosophy was a field of ontological investigates. Both abovementioned tendencies are a result of misunderstanding Tischner’s thought and they lead to the wrong interpretation of his philosophy of man. Yet according to Tischnerman does not play in a drama as an actor on the scene, but rather he is a dramatical being. Proper understanding of Tischner’s notion of scene is essential to understand his philosophical project and to recognize its value and novelty.
Źródło:
Analiza i Egzystencja; 2016, 34; 71-90
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:
Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Platona do Rosenzweiga. O zapoznanej roli dialogu w strukturze filozofii
From Plato to Rosenzweig: On the Relinquished Role of Dialogue in the Structure of Philosophy
Autorzy:
Bardel, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013941.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dialog
filozofia dialogu
dialogika
rozmowa
Platon
Rosenzweig
dialogue
philosophy of dialogue
conversation
Plato
Opis:
The main purpose of the article is to compare the originally Greek, Plato’s concept of dialogue and its function in the procedure of philosophying to the one developed by the 20- century “philosophy of dialogue” (F. Rosenzweig, M. Buber, F. Ebner, E. Levinas). It seems quite astounding that philosophy of dialogue, a trend which consistently and persistently defends the privileged position of dialogue in the structure of reality and uses it as an essential factor in the understanding of the relation between God and Man, has not developed any solid methodological perspective. What is even worse, it failed to observe its presence in the very core of philosophical thinking, i.e. in Plato’s thought. We are capable of reconstructing Plato’s modus philosophandi with its essential conditions: the philosopher must not only ‘see’ the truth (the noetical function), but must also tell it to the others, choose the partners of the dialogue and defend his logos if necessary (the apophantical function). The article consists of two complementary analyses: the first one is devoted to the presentation of the dialogical factor in Plato’s noetics and apophantics, and the second one focuses on Rosenzweig’s criticism of the whole European philosophy. The author tries to indicate its doubtful moments by putting forward the question  whether Plato’s philosophy may be justly ascribed to the tradition under Rosenzweig’s criticism, and if so, to what extent.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 1; 5-26
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The call and the response. Martin Heidegger and Martin Buber on responsibility
Autorzy:
Jewuła, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437379.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
filozofia współczesna
filozofia dialogu
filozofia kontynentalna
podmiotowość
contemporary philosophy
philosophy of dialogue
continental philosophy
subjectivity
Opis:
Filozofia subiektywności dotarła w XX wieku do granic swoich możliwości. Jako odpowiedź na jej ograniczenia rozmaici filozofowie podjęli próby nowego rodzaju myślenia. Takie próby to m.in. myśl dialogiczna, która pierwszy wyraz znalazła w pismach takich filozofów, jak Franz Rosenzweig, Martin Buber czy Eberhard Grisebach. Innym przykładem jest postulat powrotu do pytania o bycie Martina Heideggera. W niniejszym artykule staram się pokazać, że obie próby mają ze sobą wiele wspólnego, choć ich przedstawiciele odnosili się do siebie nawzajem raczej krytycznie, o ile w ogóle to czynili. Okazuje się jednak, że myśl Martina Bubera oraz Martina Heideggera ujmują człowieka jako byt dynamiczny, który staje w obliczu nachodzącego go wezwana. Dlatego też analizuję najpierw koncepcję Martina Heideggera z okresu Bycia i czasu, następnie przedstawiam myślenie Martina Bubera, głównie w oparciu o jego traktat Ja i Ty. Na koniec dokonuję zestawienia i porównania wątków wspólnych obu filozofom, jak również zaznaczam różnice, które dzielą obie próby przekroczenia filozofii podmiotowości.
At the beginning of the twentieth century, the philosophy of subjectivity reached its limits. Various attempts at new thinking appeared as a reaction to these limits. Such attempts involve, among others, the philosophy of dialogue, which was represented in the works of Franz Rosen- zweig, Martin Buber and Eberhard Grisebach. Another approach includes Martin Heidegger’s demand for returning to the question of Being. In this article, I intend to present that both attempts are similar in many ways, although their representatives tended to be critical of one another. However, the approaches of Martin Buber as well as Martin Heidegger prove to understand a man as a dynamic being who faces the calling. Firstly, I would like to analyse the thought of Martin Heidegger as presented in Being and time , then I will describe the thought of Martin Buber mainly based on his treaty I and Thou . Finally, I compare the similarities and differences in the thinking of both philosophers.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2013, 3, 2; 323-338
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od samotności do spotkania – Wychowanie w świetle dialogiki Martina Bubera
From Solitude to Encounter – Education in Martin Buber’s Dialogic
Autorzy:
Kiwka, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046406.pdf
Data publikacji:
2020-10-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Martin Buber
filozofia dialogu
antropologia
wychowanie
philosophy of dialogue
anthropology
education
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest ukazanie najważniejszych cech dialogicznego rozumienia wychowania, jakie znajdujemy w myśli filozoficznej Martina Bubera. Określona koncepcja wychowania wynika zawsze z poczynionych założeń antropologicznych, stąd też omówienie podstawowych rysów Buberowskiej koncepcji wychowania umiejscowione zostało w szerokim kontekście jego teorii człowieka. W tej perspektywie wychowanie rysuje się jako akceptujący wybór świata reprezentowanego przez realną obecność wychowawcy. Świat proponowany przez osobę Buberowskiego „wychowawcy” to świat otwarty na międzyludzką wspólnotę oraz na Boga i wartości absolutne. Czynnikiem konstytutywnym tak rozumianego wychowania jest doświadczanie „odwrotnej strony”, czyli akt dialogicznego „obejmowania” wychowanka przez wychowawcę. Celem wychowania jest uformowanie „wielkich charakterów”, czyli ludzi wewnętrznie skonsolidowanych i odpowiedzialnych, którzy całą swą istotą potrafią reagować na niepowtarzalność każdej sytuacji.
The aim of this paper is to present the most important elements of dialogic education, which are found in Martin Buber’s writings. Since a concept of education is usually a result of previous anthropological assumptions, the basic outlines of Buberian anthropology are presented as first. In this perspective, the education appears as an approval of the world’s view represented by the person of educator. The world proposed by Buberian educator is opened to the interpersonal community as well as opened to God and absolute values. The constitutional factor of education understood in this manner is so called “experience of the other side”, it means an act of a dialogic “embracing” of a pupil by the educator. As the main goal of the education appears to be the forming of “great characters”, it means persons spiritually consolidated and responsible, which are able to react with commitment to the uniqueness of every situation.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 3; 189-209
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
One of the ways to the architectonic sacrum
Jedna z dróg do architektonicznego sacrum
Autorzy:
Łucka, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950593.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
język
fenomenologia
filozofia dialogu
filozofia spotkania
language
phenomenology
philosophy of dialogue
philosophy of encounter
Opis:
The process of cognition usually ends with an attempt to name and understand the searched/encountered phenomenon. The essence of sacrum is not observable simply because as „we do not have direct access to the quantum world via our senses”, but it does exist. Remembering the words of L. Wittgenstein which state that „the borders of the language (the only language I understand) constitute the borders of my world”, one ought to take one of the ways leading to our subject of cognition. A direct arising in the sphere of sacrum can be both a mental and emotional anticipation of the essence of subject we are heading to, and whose spatial frame is determined by architectonic objects. In its sensory meaning sacrum materializes itself often in a form of sacred chapels, paintings, sculptures, fragments of buildings, landscape etc. In the following article an attempt to select one of the ways that can lead to more complete contact and understanding of a sacred, materialized phenomenon which is referred to as sacrum. One, however, ought to bear in mind that the attempt at reaching the essence of such a place is a difficult task because just like „watching a wild brook does not concern the flow, the sound or reflexes of this particular brook but the general concept of a brook: unbridled push of unformed matter”, the understanding and sensing of sacrum escapes a clear codification.
Proces poznania kończy się zazwyczaj próbą nazwania i zrozumienia poszukiwanego/napotkanego zjawiska. Istota sacrum nie jest obserwowalna, tak jak „Nie mamy przecież bezpośredniego dostępu za pomocą zmysłów do świata kwantowego” , a jednak on istnieje. Mając w pamięci słowa L. Wittgensteina, że „ granice języka (jedynego języka, jaki rozumiem) oznaczają granice mego świata”, należy przejść jedną z dróg prowadzących do naszego przedmiotu poznania. Bezpośrednie zaistnienie w sferze sacrum może być mentalno-emocjonalną antycypacją istoty przedmiotu dążenia, którego oprawą przestrzenną są niejednokrotnie obiekty architektoniczne. W sensie zmysłowym sacrum materializuje się często w formie: uświęconych kaplic, obrazów, rzeźb, fragmentów budowli, krajobrazu itp. W niniejszym artykule podjęto próbę wskazania jednej z dróg, która może doprowadzić do pełniejszego obcowania i zrozumienia uświęconego, zmaterializowanego zjawiska, któremu często nadaje się imię sacrum. Należy jednak pamiętać, że próba dotarcia do istoty takiego miejsca jest działaniem trudnym, gdyż tak jak „ogląd dzikiego potoku nie dotyczy spływania, szumu i blasków tego indywidualnego potoku, ale ogólnej idei potoku: nieposkromionego parcia naprzód bezforemnej materii” , tak i zrozumienie i odczucie sacrum umyka klarownej kodyfikacji.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2017, 16, 3
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między „formą podawczą” a otwieraniem się na „bycie w dialogu” w biografiach naukowych rocznika 1947
Between “the infeed form” and the opening to “being in dialogue” in 1947 scientific biographies
Autorzy:
Olczak, Edwin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/652124.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
filozofia dialogu
narracja
wspomnienia
pedagogika dialogu
dydaktyka dialogu
philosophy of dialogue
narration
memories
pedagogy of dialogue
didactics of dialogue
Opis:
The article presents memories of the student period and scientific career of retired university teachers in 1947. The background to the narration about the way of conducting classes and relations with students are the assumptions of the philosophy of dialogue. This theory has its impact on the practical aspect, because it results from both pedagogy and didactics based on dialogue. The aim is to determine the importance of dialogue in the academic career of retiring academic teachers. Information obtained from lecturers using narrative intelligence techniques may indicate a high level of dialogue both at work and in interpersonal relations. However, the impact of the philosophy of dialogue on the conduct of lecturers during classes and after their completion in relation to students was not always fully understood by them during their lifetime.
Tekst prezentuje wspomnienia dotyczące okresu studenckiego i kariery naukowej emerytowanych nauczycieli akademickich z rocznika 1947. Tłem do narracji o sposobie prowadzenia zajęć i relacjach ze studentami są założenia filozofii dialogu. Teoria ta ma swoje przełożenie na aspekt praktyczny, gdyż wynikają z niej zarówno pedagogika, jak i dydaktyka oparta na dialogu. Celem jest określenie znaczenia dialogu w karierze naukowej nauczycieli akademickich przechodzących już na emeryturę. Do badania wykorzystano technikę wywiadu narracyjnego. Informacje uzyskane od wykładowców mogą wskazywać na dużą rangę dialogu zarówno w pracy, jak i w kontaktach międzyludzkich, choć oddziaływanie założeń filozofii dialogu na postępowanie wykładowców w stosunku do studentów podczas zajęć i po ich zakończeniu nie zawsze było całkowicie przez nich uświadamiane w czasie ich trwania.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2018, 67; 81-101
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obecność - doczesne oblicze wieczności
Presence as the Worldly Face of Eternity
Autorzy:
Glinkowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042193.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
wieczność
osoba
bliźni
obecność
filozofia dialogu
eternity
person
neighbor
presence
philosophy of dialogue
Opis:
Eternity is not only an impersonal factor of the world nor the conception that organizes our notion of time. More importantly eternity is presence – interpersonal connection and constancy of being towards one another. Understood in such way, it becomes not so much the eternity that refers to something, but the unfailing, unwaveringpresence of one man towards the other – such presence, that one can rely on. It is “asstrong as death”, but unlike death it raises hope. It is more than present time. Present refer to objects, which in a certain moment last “here and now”. Whereas eternity, as presence, is the expression of people's mutuality. It's icon can be “face” within the meaningof Levinas. It also brings to mind his category of infinity – prior to finitude anddetermining its understanding. Likewise the presence, it is a source concept, as it determinesexperiencing the phenomenon of being a person.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein; 2016, 15; 117-127
1895-2984
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Centrum Badań im. Edyty Stein
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog jako narzędzie pedagogiki praw człowieka. Rozważania wokół wolności ks. Józefa Tischnera
Autorzy:
Zientkowski, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1830472.pdf
Data publikacji:
2018-10-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
philosophy of dialogue
human rights
freedom
subjectivity
filozofia dialogu
prawa człowieka
wolność
podmiotowość
Opis:
Artykuł jest próbą ukazania dialogu jako podstawowego narzędzia pedagogiki praw człowieka na przykładzie koncepcji wolności i teologii wyzwolenia Józefa Tischnera. Wolności rozumianej nie tylko w kontekście przymiotu, jako cechy przynależnej każdej istocie ludzkiej, ale przede wszystkim w kontekście podmiotowym, tożsamej z samym człowiekiem, który definiuje i uprawomocnia ją głównie poprzez dialog – interakcję z „innym”. 
The article is an attempt to present the dialogue as the basic instrument of the human rights pedagogy based on the concept of freedom and theology of liberation of Jozef Tischner. Liberty is understood not only in as an attribute characteristic of every human being, yet above all in the subjective context. It is inseparably identical with the human being who defines and validates it mainly through the dialogue – the interaction with the other. 
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2018, 52; 451-460
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczyciel wobec inności ucznia na szkolnej scenie dramatu
The teacher vis à vis the otherness of the student on the school stage of drama
Autorzy:
Gajak-Toczek, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2216405.pdf
Data publikacji:
2018-05-29
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
edukacja
filozofia dialogu
Inny
nauczyciel
uczeń
education
philosophy of dialogue
Other
teacher
student.
Opis:
Głównym celem artykułu: Nauczyciel wobec inności ucznia na szkolnej scenie dramatu jest transpozycja kategorii „inności”, która wywodzi się z filozofii człowieka Józefa Tischnera, na grunt szkolnej dydaktyki i wykorzystanie jej do przedstawienia relacji między nauczycielem i uczeniem. Autorka tego artykułu, bazując na ideach filozofii dialogu, opisuje role ucznia i nauczyciela w procesie edukacyjnym. Wskazuje zarówno przeszkody w możliwościach dialogu (tu zalicza m.in.: bariery wynikające z podstawy programowej, systemu egzaminacyjnego, obligatoryjnego ograniczenia funkcji wychowania, wielości interakcji wychowawczych oddziałujących na jednostkę w społecznym dialogu), jak też określa płaszczyzny, które pozwalają na osiągnięcie porozumienia obu stron w akcie szkolnej komunikacji. Za ważne uznaje wzajemne poznanie w horyzoncie agatologicznym i aksjologicznym, nadanie spotkaniu charakteru wydarzenia uobecniającego. Za cechę niezbywalną właściwie organizowanego procesu dydaktycznego uznaje konieczność przyjęcia przez nauczyciela postawy otwartej wobec inności innego - nie może być Ja-w-sobie-i-dla-siebie, musi się stać ja-z-innym, a nawet ja-dla-innego, znieść własną inność.
The main purpose of this article The teacher vis à vis the otherness of the student on the school stage of drama is the transposition of the category of „otherness”, which derives from Józef Tischner’s philosophy of man, to the educational field and to use it to present the relationship between teacher and student. The author of this article, using Tischner’s inspiring idea of the philosophy of dialogue as her starting point, describes the roles of the student and the teacher in the educational process. She points to the obstacles that stand in the way of dialogue possibilities (barriers resulting from the core curriculum, examination system, obligatory limitation of upbringing functions, the multiplicity of educational interactions affecting the individual in social dialogue, institutionalisation and standardisation of contemporary reality), and, at the same time, she points out the ground which allows both parties to seek agreement in school communication. It is important to recognise mutual understanding on the agathological and axiological level, and to give the meeting the character of a presentational event. As an inalienable trait in a properly organised didactic process, it recognises the necessity for the teacher to adopt an open attitude to another’s otherness – he/she cannot be self-and-for-self, he/she must become self-different and even I-for-other; bear his/her own difference.
Źródło:
Kultura i Wychowanie; 2018, 13, 1; 119-134
2544-9427
2083-2923
Pojawia się w:
Kultura i Wychowanie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompetencje społeczne przestrzenią i doświadczaniem dialogu
Social competence in space and experiencing dialogue
Autorzy:
Wróblewska, Halina Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/428668.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
kompetencje społeczne
filozofia dialogu
dialogowość
empatia
inteligencja emocjonalna
social competences
philosophy of dialogue
dialogue
empathy
emotional intelligence
Opis:
Kompetencje społeczne w przestrzeni doświadczania dialogu stanowią ważny i aktualny temat podjętego opracowania. Warunkiem zaistnienia autentycznej sytuacji dialogu jest Spotkanie człowieka w relacji Ja-Ty. Kompetencję społeczne warunkują efektywność funkcjonowania w sytuacjach społecznych. W prezentowanym opracowaniu dialog ujęto jako warunek rozwoju kompetencji społecznych. Indywidualne doświadczenia dialogu jest istotne dla empatycznego rozumienia innych. Dialogi wewnętrzne pełnią funkcje adaptacyjne i rozwojowe. Człowiek jest kreatorem znaczeń jakie nadaje doświadczeniom osobistym i społecznym. Dialog nadaje sens wartościom w międzypodmiotowej przestrzeni dialogicznej. Kreowanie dialogu i rozwój kompetencji stanowią wielowymiarową przestrzeń. Może być ona źródłem inspiracji do podejmowania nowych tematów badawczych.
Social competences in the space of experiencing dialogue constitute an important and current topic of the study undertaken. The condition for the existence of an authentic situation of dialogue is the Human Meeting in the I-You relationship. Social competence determines the efficiency of functioning in social situations. In the presented study, the dialogue was included as a condition for the development of social competences. Individual experiences of dialogue are essential for the empathic understanding of others. Internal dialogues have adaptive and developmental functions. Man is the creator of meanings, which he gives to personal and social experience. Dialogue gives meaning to values in the cross-subject dialogue space. The creation of dialogue and competence development constitute a multidimensional space. It can be a source of inspiration for new research topics.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2018, 2 (23); 41-60
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between “completeness” and "absence"
Autorzy:
Rzepczyński, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17897631.pdf
Data publikacji:
2021-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Romantyzm
Norwid
filozofia dialogu
feminizm
myśl antycypacyjna
Romanticism
philosophy of dialogue
feminism
anticipatory thought
Opis:
The article presents a review of Dominika Wojtasińska’s book O koncepcji kobiety “zupełnej” w pismach Cypriana Norwida [On the Concept of a ”Complete” Woman in the Writings by Cyprian Norwid]. The book is an attempt at capturing Norwid’s view of the essence, place and role of women in the context of the transformation of 19th-century society. In her reflections, the author refers to the following contexts: biographical, sociological and religious; she also refers to 20th-century Christian feminism and to the philosophy of dialogue represented by Emmanuel Lévinas and Józef Tischner. The researcher is searching for the models of the female “completeness” in the ancient and biblical tradition and in the medieval historical tradition. In her book, the author presents Norwid as a poet who anticipates the 20th-century emancipatory movements and Christian feminist concepts.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37 English Version; 249-259
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między „zupełnością” a „brakiem”
Between “completeness” and “lack”
Autorzy:
Rzepczyński, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117476.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Romantyzm
Norwid
filozofia dialogu
feminizm
myśl antycypacyjna
Romanticism
philosophy of dialogue
feminism
anticipatory thought
Opis:
Artykuł jest recenzją książki Dominiki Wojtasińskiej O koncepcji kobiety „zupełnej” w pismach Cypriana Norwida. Książka stanowi próbę dotarcia do Norwidowskiego widzenia istoty, miejsca i roli kobiet w kontekście przemian dziewiętnastowiecznego społeczeństwa. Autorka przywołuje w swych rozważaniach konteksty: biograficzny, socjologiczny i religijny, odnosi się także do dwudziestowiecznego feminizmu chrześcijańskiego oraz do filozofii dialogu reprezentowanego przez Emmanuela Lévinasa i Józefa Tischnera. Wzorów tytułowej „zupełności” kobiety badaczka doszukuje się w tradycji antycznej i biblijnej oraz w średniowiecznej tradycji historycznej. Autorka przedstawia w pracy Norwida jako poetę, w którego myśli dokonuje się antycypacja dwudziestowiecznych ruchów emancypacyjnych i chrześcijańskiej koncepcji feministycznych.
The article presents a review of Dominika Wojtasińska’s book O koncepcji kobiety “zupełnej” w pismach Cypriana Norwida [On the Concept of a ”Complete” Woman in the Writings by Cyprian Norwid]. The book is an attempt at capturing Norwid’s view of the essence, place and role of women in the context of the transformation of 19th-century society. In her reflections, the author refers to the following contexts: biographical, sociological and religious; she also refers to 20th-century Christian feminism and to the philosophy of dialogue represented by Emmanuel Lévinas and Józef Tischner. The researcher is searching for the models of the female “completeness” in the ancient and biblical tradition and in the medieval historical tradition. In her book, the author presents Norwid as a poet who anticipates the 20th-century emancipatory movements and Christian feminist concepts.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37; 251-261
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu źródłowego doświadczenia filozoficznego. Paralele pomiędzy fenomenologią i filozofią dialogu a współczesnym tomizmem egzystencjalnym
In Search of the Source Experience in Philosophy. Parallels between Phenomenology, the Philosophy of Dialogue and Contemporary Existential Thomism
Autorzy:
Ćwiertniak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075532.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
tomizm egzystencjalny
fenomenologia
filozofia dialogu
doświadczenie filozoficzne
existential Thomism
phenomenology
philosophy of dialogue
philosophical experience
Opis:
The aim of this article is to indicate certain ideas common to existential Thomism, Phenomenology, and the Philosophy of Dialogue. While the often polemical philosophical literature more frequently emphasizes the discrepancies between these philosophical schools, a closer look, which takes into account the current state of philosophy and its relationship to dynamically developing science (especially natural science), reveals several common elements. Despite their differences, manifested especially in their use of different conceptual apparatuses, all three philosophical schools point to the existence of primary, irreducible experiences that are inaccessible to science. These experiences indicate the primacy of the personal world over the naturalistic representation of the world (reality) that emerges from natural science.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2020, 2, 9; 115-132
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies