Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "falsehood verbs" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Zróżnicowanie składniowe i semantyczne czasownikowych wykładników fałszu
Syntactic and Semantic Differences between Polish Falsehood Verbs
Autorzy:
Zaucha, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568219.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
falsehood verbs
semantics
syntax
Opis:
The aim of the paper is to indicate the most general types of Polish falsehood verbs. The presented typology is based on their syntactic and semantic features. Depending on what kind of an argument a verb takes, the propositional or the nominal one, and if it co-occurs with the phrease w milczeniu or milcząc (keeping silence) or not, we obtain four types of falsehood verbs. We can distinguish VFL+sent. verbs, which take a proposition as an argument and refer to the activity which cannot be performed in agent's silence, like bajać, że, bajdurzyć, że, bredzić, że, bujać, że, chrzanić, że, kręcić, że. Some of them assert the speaker's knowledge of what is said, while others implicate the speaker's ignorance of the propositional content. There is also a group of VFS+sent. verbs, which take a proposition as an argument and can be left without an actual utterance, like blefować, żę, fantazjować, że, nabrać kogoś, że, symulować, że, upozorować, że. They include verbs which tell us about bad intentions of the agent. Verbs of the next type, i.e. VFL-sent., do not take a propositional argument and do not allow silent performance, these include: koloryzować coś, minąć się z prawdą, ołgać kogoś, pleść trzy po trzy, przeinaczyć coś, wyssać z palca. They differ depending on what kind of object the agent is dealing with. In the last type, we classify VFS-sent. verbs, which do not take a propositional argument and the activities they denote can be done without an actual utterance, for example: kantować kogoś, manipulować kimś, podrobić coś, przywłaszczyć sobie, sfabrykować coś, sfałszować coś. Some of them presuppose negative evaluation of the agent while others do not.
Źródło:
Linguistica Copernicana; 2015, 12; 107-122
2080-1068
2391-7768
Pojawia się w:
Linguistica Copernicana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O pozornej synonimii na przykładzie czasowników fałszu
On a seeming synonymy on the example of falsehood verbs
Autorzy:
Zaucha, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763653.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Towarzystwo Kultury Języka
Tematy:
synonimia
synonimia kontekstowa
quasi-synonimia
czasowniki fałszu
synonymy
contextual synonymy
quasi-synonymy
falsehood verbs
Opis:
Artykuł ma na celu wskazanie mechanizmów decydujących o pozornej synonimii. Opiera się na obserwacji kontekstów zdaniowych zawierających czasowniki fałszu. W pierwszej części artykułu wskazane zostają różnice semantyczne zachodzące między czterema jednostkami języka: wprowadzić [kogoś] w błąd, oszukać [kogoś], zwieść [kogoś], a także okłamać [kogoś]. Następnie rozważone zostają konteksty zdaniowe w postaci okresu warunkowego zawierające różne kombinacje pozornych synonimów. Z analizy płynie wniosek, że do neutralizacji opozycji semantycznych dochodzi w związku z określonymi cechami kontekstu składniowego oraz mechanizmu „milczącego zaprzeczenia” opisanego przez A. Bogusławskiego (2003, 2021). Warunkiem koniecznym zajścia neutralizacji jest zachowanie tożsamości tematów charakterystyk zawartych w treści czasowników. Synonimia kontekstualna nie pojawi się, jeśli któryś z predykatów ujętych w okres warunkowy nie będzie charakteryzował tematu pod określonym względem.
This article aims to identify the mechanisms determining a seeming synonymy. It is based on the observation of sentence contexts containing falsehood verbs. The first part of this article indicates the semantic differences occurring between four language units: wprowadzić [kogoś] w błąd (to mislead [someone]), oszukać [kogoś] (to deceive [someone]), zwieść [kogoś] (to delude [someone]), and okłamać [kogoś] (to lie [to someone]). It is followed by the discussion of the sentence contexts in the form of the conditional mood with various combinations of seeming synonyms. The conclusion coming from the analysis is that semantic oppositions are neutralised due to specific characteristics of the syntactic context and the mechanism of “silent denial” as described by A. Bogusławski (2003, 2021). The necessary condition for neutralisation to occur is preserving the identity of the themes of the characteristics included in the contents of the verbs. Contextual synonymy will not arise if any of the predicates included in the conditional mood fails to characterise the theme in a given respect.
Źródło:
Poradnik Językowy; 2023, 807, 8; 7-17
0551-5343
Pojawia się w:
Poradnik Językowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O tak zwanym samooszustwie w świetle znaczeń wybranych czasowników
Autorzy:
Zaucha, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1633466.pdf
Data publikacji:
2020-11-30
Wydawca:
Towarzystwo Kultury Języka
Tematy:
semantics
‘samooszustwo’ (self-deception)
‘kłamstwo’ (a lie)
falsehood verbs
okłamywać się że [p] (to lie to oneself that [p])
oszukiwać się że [p] (to deceive oneself that [p])
wmówić/wmawiać sobie że [p] (to convince oneself that [p])
Opis:
This paper is dedicated to the analysis of semantic properties of three Polish verbs: okłamywać się, że [p] (to lie to oneself that [p]), oszukiwać się, że [p] (to deceive oneself that [p]) and wmówić//wmawiać sobie, że [p] (to convince oneself that [p]). The author presents arguments in favour of the thesis that these are separate lexical units, which cannot be reduced to appropriate addressative verbs. In their semantic structure, she distinguishes, apart from the agent (epistemic subject), also the position of the controller-sender (metasender), and uses a conceptual distinction between quotative speech (present in the structure of the examined units) and assertoric speech in her analysis. By clashing the properties of Polish exponents of ‘samooszustwo’ (self-deception) and two competing types of philosophical interpretation of the phenomenon, the author supports anti-reductionist approaches, which do not identify self-deception with a lie or deception. She emphasises that none of the lexical exponents referring to this phenomenon implies ‘oszustwo’ (a deception) or ‘kłamstwo’ (a lie). None implies such a characteristic of the agent as is a sine qua non condition for the occurrence of any of the two situations either. From the perspective of language, ‘samooszustwo’ (self-deception) is not deception. It is a kind of an irrational action that is inconsistent with the agent’s knowledge.
Źródło:
Poradnik Językowy; 2020, 778, 9; 75-91
0551-5343
Pojawia się w:
Poradnik Językowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies