Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "opinia biegłego" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Konfrontacja biegłych w polskim procesie karnym. Zagadnienia procesowe
Confrontation of experts in the Polish criminal trial. Process issues
Autorzy:
Kłak, Czesław Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368773.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
opinia biegłego
konfrontacja
expert opinion
confrontation
Opis:
Artykuł analizuje podstawy prawne przeprowadzenia „konfrontacji biegłych” w polskim procesie karnym. Autor – dopuszczając taką możliwość – wskazuje, że art. 201 Kodeksu postępowania karnego wprawdzie nie posługuje się takim pojęciem, ale uregulowany w tym przepisie tryb weryfikacji opinii biegłych przewiduje możliwość „ponownego wezwania tych samych biegłych” w celu wydania opinii uzupełniającej, co stwarza możliwość przeprowadzenia czynności konfrontacji, o której mowa w art. 172 zd. pierwsze K.p.k. Z art. 201 K.p.k. wynika tryb postępowania organu procesowego w przypadku stwierdzenia m.in. „sprzeczności między różnymi opiniami w tej samej sprawie” i w jego ramach możliwe jest przesłuchanie konfrontacyjne biegłych. Z przepisu tego nie wynika bowiem, że po „ponownym wezwaniu tych samych biegłych” możliwe jest jedynie ich osobne przesłuchanie, a tym samym wyklucza możliwość przeprowadzenia konfrontacji. Ustawa procesowa nie określa w art. 201 K.p.k. enumeratywnie, jakie czynności mogą być podjęte po „wezwaniu biegłych”, co oznacza, że zastosowanie znajdują tu przepisy dotyczące przesłuchania, a więc także przepis o konfrontacji.
The article analyzes the legal basis for conducting "confrontation of experts" in the Polish criminal trial. By authorizing this possibility, the author indicates that art. 201 of the Code of Criminal Procedure admittedly does not use such a concept, but the procedure of verifying expert opinions regulated in this provision provides for the possibility of "re-calling the same experts" in order to issue a supplementary opinion, which makes it possible to carry out the confrontation act referred to in the first sentences of art. 172 of the Code of Criminal Procedure. From art. 201 of the Code of Criminal Procedure results the procedure of the procedural body, in the case of "Contradictions between different opinions on the same matter" and within it it is possible to confront experts. It does not follow from this provision that after "re-calling the same experts", it is only possible to hear them separately, and thus excludes the possibility of confrontation. The procedural act does not specify in art. 201 of the Code of Criminal Procedure what actions can be taken after "summoning experts", which means that the rules on interrogation, and therefore also the provision on confrontation, apply.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2020, 3; 187-212
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter prawny tzw. opinii prywatnych w procesie karnym
Autorzy:
Boch, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664320.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
private evidence
private opinion
private experts
expert opinion.
dowody prywatne
opinia prywatna
biegli prywatni
opinia biegłego
Opis:
Summary In this article I address the controversial issue of the use of “private opinions” in criminal proceedings. I examine the problem largely in connection with the amendment to Art. 393 § 3 of the Polish Code of Criminal Procedure, which was introduced on 27 September 2013. The amendment has made it possible to use private documents specially compiled for application as evidence during proceedings. I start by referring to specific procedural principles pertaining to the Polish system of criminal proceedings. My next step is to discuss the relations which may occur in criminal proceedings between a “private opinion” and an opinion drawn up by a court expert. I also conduct a brief review of “private” experts and their role in criminal proceedings. This brings me to my conclusion, in which I put forward my proposals for prospective amendments to the existing provision.
Autor w tekście zajmuje się niezwykle sporną tematyką dotyczącą wykorzystywania w procesie karnym tzw. opinii prywatnych. Analiza zagadnienia związana jest przede wszystkim ze zmianą art. 393 § 3 k.p.k. Nowelą z 27 IX 2013r., który to przepis pozwala na wprowadzenie do procesu także dokumentów prywatnych zebranych wprost dla celów postępowania karnego. Autor rozważania rozpoczyna odnosząc się do określonych zasad procesowych, istniejących w systemie prawa karnego procesowego. W dalszej kolejności omawiane są relacje jakie mogą zachodzić w procesie karnym między tzw. opinią prywatną a procesową opinią biegłego. Krótkiej analizie poddane jest też zagadnienie roli procesowej tzw. biegłych prywatnych. W efekcie autor wyciąga określone wnioski i przedstawia postulaty de lege ferenda
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 2
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego w polskim postępowaniu cywilnym i karnym. Podobieństwa i różnice
Admission of Evidence from the Opinion of Another Expert in Polish Civil and Criminal Proceedings. Similarities and Differences
Autorzy:
Kłak, Czesław Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1771614.pdf
Data publikacji:
2021-06-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
opinia biegłego
ocena dowodu z opinii biegłego w postępowaniu karnym i postępowaniu
cywilnym
expert opinion
assessment of evidence from an expert opinion in criminal and civil
proceedings
Opis:
Artykuł dotyczy problematyki dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego w świetle kodeksu postępowania cywilnego i kodeksu postępowania karnego. W postępowaniu cywilnym nie określono przesłanek zasięgnięcia opinii innego biegłego, podczas gdy w postępowaniu karnym wyraźnie określono, kiedy dopuszczalne jest podjęcie takiej decyzji. Mimo tego, w orzecznictwie Sądu Najwyższego zasadnie przyjęto, że sąd w postępowaniu cywilnym nie ma dowolności w powoływaniu kolejnych biegłych, a u podstaw takiej decyzji leżeć powinny racjonalne argumenty, takie jak np.: niejasność, niezupełność czy sprzeczności występujące w opiniach. Zarówno na gruncie kodeksu postępowania cywilnego, jak i na gruncie kodeksu postępowania karnego, nie ulega wątpliwości, że dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego nie jest dopuszczalne tylko i wyłącznie dlatego, że opinia nie przekonuje strony czy też jest dla niej niekorzystna. Dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego jest w takim przypadku niedopuszczalne, nie znajduje bowiem żadnej podstawy normatywnej. Zdaniem Autora, przepisy proceduralne w jednakowy sposób powinny regulować kwestię dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego, nie ma bowiem żadnego uzasadnienia, aby inne rozwiązania obowiązywały w postępowaniu cywilnym, a inne w postępowaniu karnym. Z przepisów powinno w sposób jednoznaczny wynikać, kiedy możliwe jest dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego, tj. jakie są przesłanki podjęcia takiej decyzji, jak również w jakim następuje to trybie. W tej materii rozwiązanie przyjęte w kodeksie postępowania karnego jest bardziej precyzyjne, zaś przepisy kodeksu postępowania cywilnego mają charakter zbyt ogólny.
The article concerns the issue of admitting evidence from the opinion of another expert in the light of the Code of Civil Procedure and the Code of Criminal Procedure. In civil proceedings, there are no prerequisites for seeking the opinion of another expert, while in criminal proceedings it is clearly specified when such a decision is allowed. Despite this, the jurisprudence of the Supreme Court reasonably assumed that the court in civil proceedings is not free to appoint further experts, and that such decision should be based on rational arguments, such as ambiguity, incompleteness or contradictions appearing in opinions. Both under the Code of Civil Procedure and under the Code of Criminal Procedure, there is no doubt that admission of evidence from the opinion of another expert is not permissible only because the opinion does not convince the party or is detrimental to it. Admission of evidence from the opinion of another expert is in this case inadmissible, as it has no normative basis. According to the author, procedural provisions should regulate the issue of admitting evidence from the opinion of another expert in the same way, as there is no justification for other solutions to apply in civil proceedings and others in criminal proceedings. The provisions should clearly show when it is possible to admit evidence from the opinion of another expert, i.e. what are the conditions for making such a decision, as well as the procedure followed. In this matter, the solution adopted in the Code of Criminal Procedure is more precise, and the provisions of the Code of Civil Procedure are too general.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 30, 3; 65-92
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kryteria oceny ekspertyzy psychologiczno-psychiarycznej w kanonicznym procesie małżeńskim z tytułu niezdolnośi psychicznej
Criteria for evaluation of the exper opinion in the ecclesiastical cases to delare the nullity of marriage based on psychological incapacity
Autorzy:
Czajkowski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957727.pdf
Data publikacji:
2016-11-03
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
procesy o stwierdzenie nieważności małżeństwa niezdolność psychiatryczna opinia biegłego
podstawy faktyczne i merytoryczno-argumentacyjne chrześcijańska wizja osoby i małżeństwa
case to declare the nullity of marriage
mental incapacity
expert opinion
actual and argumentative basis Christian vision of an individual person and marriage
Opis:
Psychological and psychiatric examination is an extremely important means of evidence, especially in the kind of lawsuits that relate to human psyche. Thanks to their competence, an expert is able to determine not only the presence of some kind of mental illness or per- sonality disorder in a person, but also to describe the dynamics of the mental processes and their severity. In the context of ecclesiastical cases to declare the nullity of marriage it is extremely important, since only a serious psychological anomaly in the individual entering a marriage has the potentially destructive impact on the validity of consensus, making the person unable to express it. Expertise is not a judgment on the case and will not eventually determine whether the marriage is to be declared null. Its critical evaluation and determination of the value of evidence lies with the judge. The expert is only to assist the judge in reaching the truth in the process, and the judge issues a conclusion, assessing all the evidence, including the opinion given by the expert. The principle of free interpre- tation on the part of the judge remains fundamental, as it gives him the dominant role in the assessment of the value the expert opinion may have in creating a moral certainty necessary for a fair judgment. Although the judge does not have to be guided by the expert conclusions, due to their signi cant value in dealing with issues arising from mental in- capacity, it would be inadvisable, if that opinion has adequate factual and argumentative basis, and is not in contradiction with the Christian vision of an individual and marriage.
Opinia biegłego jest środkiem dowodowym niezwykle istotnym, szczególnie w tych rodzajach spraw, które dotyczą sfery psychicznej człowieka. Biegły, dzięki swojej kompetencji, jest w stanie określić nie tylko istnienie jakiejś choroby psychicznej czy też zaburzenia osobowości w danym podmiocie, ale również nakreślić dynamikę zachodzących procesów psychicznych oraz ich nasilenie. W kontekście prowadzonej sprawy o stwierdzenie nieważności małżeństwa jest to bardzo istotne, gdyż tylko poważna anomalia psychiczna, istniejąca w podmiocie zawierającym małżeństwo, ma ewentualny destrukcyjny wpływ na ważność konsensu, czyniąc osobę niezdolną do jego wyrażenia. Jest rzeczą oczywistą, że ekspertyza nie jest wyrokiem w sprawie i nie ona decyduje o stwierdzeniu nieważności zawartego małżeństwa. Do sędziego przynależy jej krytyczna ocena oraz określenie wartości dowodowej. Funkcja biegłego ma jedynie pomóc sędziemu w dotarciu do prawdy procesowej, a sędzia wydaje wyrok na podstawie całości materiału dowodowego, w tym opinii przedstawionej przez biegłego. Fundamentalną pozostaje zasada wolnej interpretacji ze strony sędziego, która pozostawia mu dominującą rolę w ocenie wartości, jaką opinia biegłego może mieć w tworzeniu pewności moralnej koniecznej do wydania sprawiedliwego wyroku. Choć sędzia nie musi kierować się wnioskami eksperckimi, to jednak ze względu na istotną ich wartość w rozpatrywaniu spraw z tytułu niezdolności psychicznej, byłoby to niewskazane, o ile opinia ta posiada odpowiednie podstawy faktyczne i merytoryczno-argumentacyjne oraz nie pozostaje w sprzeczności z chrześcijańską wizją osoby i małżeństwa.
Źródło:
Annales Canonici; 2016, 12; 27-44
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies