Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "fears" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Die nihilistischen Protagonisten im Roman Peace von Alexa Hennig von Lange
    The Nihilistic Protagonists in the Novel Peace by Alexa Hennig von Lange
    Autorzy:
    Sobótka, Brygida
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2020893.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
    Tematy:
    nihilism
    loneliness
    existential fears
    addiction
    anorexia
    Opis:
    Alexa Hennig von Lange depicts in the novel Peace the nihilism of the protagonists. They have a penhant for self-destruction. The figures suffer from alcoholism, drug addiction, depressions, apathy and anorexia. Alexa Hennig von Lange masterly portrays in her novel loneliness of the protagonists. She depicts the extreme border situations of the figures such as: suffering and perturbation of their identity. Alexa Hennig von Lange masterly depicts the complexity of the problems that afflict the young generation. Her works, particularly Peace, deal with the existential fears of the youth. The protagonist Joshua grows up in the pathological family and has to interfere in the conflicts of the adults, despite his own adolescence problems. The teenager confides that he is very lonely and cannot depend on his parents. This novel highlights the profound significance of childhood and parents, who prepare their children for the social life. It is the past, particularly childhood, that appears as the moral values foundation in life of the protagonists. The author reveals the grief of the protagonists after their lost childhood. Peace explicitly refers to the existentialism as it portrays suffering, death and existential fears. The text emphasizes the overriding value of the existence. Peace refers to the works of Simone de Beauvoir.
    Źródło:
    Academic Journal of Modern Philology; 2016, 5; 157-165
    2299-7164
    2353-3218
    Pojawia się w:
    Academic Journal of Modern Philology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die verlorene Kindheit im Werk Woher ich komme von Alexa Hennig von Lange
    The Lost Childhood in Woher ich komme by Alexa Hennig von Lange
    Poszukiwanie utraconego dzieciństwa w powieści Woher ich komme
    Autorzy:
    Sobótka, Brygida
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571932.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
    Tematy:
    existentialism
    existential fears
    childhood
    suffering
    anorexia
    Opis:
    Alexa Hennig von Lange z wielką wirtuozerią nakreśla złożoność problemów trapiących młode pokolenie. Twórczość autorki, zwłaszcza utwór Woher ich komme, traktuje o lękach egzystencjalnych młodzieży. W tej powieści Hennig von Lange ukazuje doniosłą rolę dzieciństwa. Autorka przedstawia żal głównej bohaterki za utraconym dzieciństwem, nawiązując do twórczości Pablo Nerudy. Utwór nawiązuje explicite do egzystencjalizmu, gdyż ukazuje cierpienie i śmierć. Bohaterka będąc jeszcze dzieckiem była świadkiem śmierci brata i matki. Utwór ujawnia znaczenie przeszłości, zwłaszcza dzieciństwa, w dorosłym życiu. Pokazuje jak tragedia z dzieciństwa przyczynia się do anoreksji dziewczyny i ma ścisły związek z jej lękami egzystencjalnymi.
    Alexa Hennig von Lange masterly depicts the complexity of the problems that afflict the young generation. Her works, particularly Woher ich komme, deal with the existential fears of the youth. In this novel, Hennig von Lange depicts the profound significance of childhood. The text represents the grief of the protagonist after her lost childhood, refering to the works of Pablo Neruda. Woher ich komme explicitly refers to the existentialism as it portrays suffering and death. The main figure has seen the death of her brother and mother, drowning in the sea. The text highlights the significance of the past, particularly of childhood, as it shows how this tragedy could have caused anorexia and existential fears of the protagonist.
    Źródło:
    Acta Philologica; 2015, 47; 129-134
    0065-1524
    Pojawia się w:
    Acta Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowy wymiar dorosłości antidotum na lęki egzystencjalne
    The spiritual dimension of adulthood as an antidote to existential fears
    Autorzy:
    Semków, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1926018.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademickie Towarzystwo Andragogiczne
    Tematy:
    dorosłość
    ponowoczesność
    wymiar duchowy
    lęki egzystencjalne
    adulthood
    postmodernism
    spiritual dimension
    existential fears
    Opis:
    Analizując pojęcie dorosłości, autor zwraca uwagę na jego wie- loznaczność i przez to nieokreśloność w świecie naznaczonym ogromnym tempem zmian i przeobrażeń. Wizerunek współczesnego dorosłego postrzega- nego przez najmłodsze pokolenie uległ daleko idącej dekompozycji, by nie po- wiedzieć dekonstrukcji, do czego w znacznej mierze przyczyniły się obie wojny światowe. Mimo to dorosłość w swej dojrzałej postaci jest stanem wymaganym i pożądanym społecznie; warunkiem uzyskania statusu osoby niezależnej (autono- micznej) jest nieustanne uczenie się. Systematyczny kontakt z różnymi formami edukacji jest również skutecznym środkiem na przeżywane przez ludzi lęki egzy- stencjalne. Dobrym sposobem neutralizacji owych lęków jest koncentracja na tym, co robimy w danej chwili („tu i teraz”), czemu służy filozofia „uszanowania Te- raźniejszości”. Najbardziej jednak efektywnym lekiem na lęk egzystencjalny jest budowanie w człowieku duchowego wymiaru jego osobowości, który niesie ze sobą wolność wewnętrzną, poczucie autonomii i niezależności od świata rzeczy i zjawisk będących źródłem niepewności i lęku.
    While analyzing the concept of adulthood the author points out to its ambiguity and thus indeterminableness in the world marked with rapid changes and transformations. Image of modern adult perceived by the youngest generation has undergone a far-reaching decomposition, if not deconstruction, to which the world wars greatly contributed. Nevertheless, adulthood in its mature form is a socially required and desired state; the condition for obtaining the status of an independent (autonomic) person is continuous learning. Systematic contact with various forms of education is also an effective solution to existential fears experienced by adults. A good way to neutralize such fears is to Concentrating on what we do at a given moment (“here and now”) embraced by the philosophy of “respecting the present” is a good way to neutralize such fears. However, the most effective remedy for existential fear is the development of the spiritual dimension of one’s personality, which brings internal freedom, sense of autonomy and independence from the world of things and phenomena that are the source of insecurity and fear.
    Źródło:
    Edukacja Dorosłych; 2015, 1; 69-80
    1230-929X
    Pojawia się w:
    Edukacja Dorosłych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glaube und Krise
    Faith and crisis
    Wiara i kryzys
    Autorzy:
    Werbick, Jürgen
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595517.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Glaube
    Krise
    Christentum
    Existenzanägste
    therapeutische Dimension vom Christentum
    wiara
    kryzys
    chrześcijaństwo
    lęki egzystencjalne
    terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa
    faith
    crisis
    Christianity
    existential fears
    therapeutic dimension of Christianity
    Opis:
    Terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa jest podważany na różne sposoby. W związku z tym rodzi się pytanie o to, czy nie wykorzystuje ono ludzkich kryzysów – lęku egzystencjalnego, doświadczeń granicznych – zamiast w ich ramach prowadzić w kierunku dojrzałego i spełnionego człowieczeństwa? Duszpasterstwo w duchu Jezusa Chrystusa musi mieć w takich sytuacjach charakter terapeutyczny, zarówno w sensie indywidualnym, jak i społecznym. Powodem jest to, że gromadzi ono ludzi wokół zbawczej obecności Bożej tak, że nie odczuwają oni konieczności zabezpieczenia swojej tożsamości przez samopotwierdzenie i wykluczenie. Duszpasterstwo terapeutyczne otwiera przestrzenie spotkania, w których to, co wypierane może zostać pojednawczo przepracowane. Wówczas ludzie będą życzyli sobie wzajemnie uczestnictwa w tym wszystkim, co daje pełnię życia. Chodzi o przestrzenie, w których także lęki egzystencjalne tracą swoją nieujarzmioną moc.
    The therapeutic dimension of Christianity is leveraged in different ways. Does Christianity use human crisis – existential fear, experience of limits – to rule over? Or, does Christianity instead help shape towards a more mature and fulfilled humanity being followed? The pastoral, as found in the spirit of Jesus Christ, should in such situations display a therapeutic dimension towards the individual as in relation to social meaning. The reason being that it gathers people around the saving presence of God so that they do not need to save their identity by self-confirmation or by exclusion. The therapeutic pastoral opens spaces for gathering and for concentration in what is displaced and what can be reconciled. Then the people will wish that each other’s participation in all that gives them a full life. It is about spaces in which existential fear loses its power.
    Die therapeutische Dimension des Christlichen wird vielfach in Frage gestellt. Beutet es nicht die Krisen des Menschseins – Existenzangst, Grenzerfahrungen – aus, statt in ihnen auf ein reiferes und erfülltes Menschsein hinzuführen? Eine Pastoral im Sinne Jesu Christi müsste sich darin als individual- und sozial-therapeutisch erweisen, dass sie die Menschen in die erlösende Gottesgegenwart hinein sammelt, sodass sie sich nicht mehr genötigt sehen, Identität durch Selbstbehauptung und Exklusion zu sichern. Therapeutische Pastoral öffnet Räume der Sammlung und Konzentration, in die das Verleugnete versöhnend eingebracht werden kann und die Menschen einander gönnen, an all dem teilzuhaben, was das Leben in Fülle ausmacht; Räume, in denen so auch die Daseins-Ängste ihre bezwingende Macht verlieren.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 23-38
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies