Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "jedność;" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Konstytucja apostolska Benedykta XVI „Anglicanorum coetibus” i jej implikacje dla życia wspólnoty anglikańskiej
Benedict XVI’s Apostolic Constitution “Anglicanorum Coetibus” and its Implications for the Life of Anglican Communion
Autorzy:
Kantyka, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340941.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
anglikanizm
Anglicanorum coetibus
ekumenizm
jedność
Anglicanism
ecumenism
unity
Opis:
The article describes the new situation created by the publication of pope Benedict XVI’s Apostolic constitution Anglicanorum coetibus. As first there is a depiction of key-notions in Anglican theology, as well as the explanation where so called ‘Anglican traditionalists’ come from. In the next part the Author describes the situation of internal divisions in Anglican Communion caused by controversies over women’s ordination (in the past) and gay ordination and marriage (at present). On the basis of these statements the Author explains why the apostolic constitution Anglicanorum coetibus has been necessary and whom is it really addressed to. Then, we find the brief presentation of the content of Anglicanorum coetibus, followed by the description of first reactions from Anglican protagonists and adversaries of the papal document. The article next portrays the initiative of Anglican Global South as a response to regrettable developments in Anglican Communion. According to the Author the life-long solution for Anglicans may come with wide-spread adoption of the Anglican Covenant, strongly supported by the Archbishop of Canterbury. The solution opened by the papal constitution will probably atract only a small (about 0,5% of Anglican population) group of above named traditionalists. The article is summed-up by a bitter reflection about the lack of care for Christian unity in controversial decision-making by some Anglican (especially ECUSA) and protestant Churches.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2010, 2; 83-97
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Anglicanorum coetibus” wobec problemu anglikańskiej tożsamości
“Anglicanorum Coetibus” Face to the Problem of Anglican Identity
« Anglicanorum coetibus » face au problème d’identité anglican
Autorzy:
Składanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340937.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tożsamość
anglikanizm
ekumenizm
jedność
Anglicanorum coetibus
identity
Anglicanism
ecumenism
unity
Opis:
L’article présente des problèmes identitaires liés à la publication de la Constitution Apostolique Anglicanorum coetibus de Benoît XVI. Le document, publié le 4 novembre 2009, ouvre la voie pour la création d’ordinariats personnels pour les membres de la Communauté Anglicane qui désirent entrer dans la pleine communion avec l’Église catholique. Ce document, suivi d’une Note de la Congrégation pour la Doctrine de la Foi, introduit une structure canonique qui permet aux anglicans d’entrer dans l’Église catholique, en conservant leur patrimoine spirituel et liturgique spécifique. La décision du pape est une réponse aux demandes posées depuis un certain temps par des groupes d’anglicans. En même temps, elle pose beaucoup de questions liées à l’identité confessionnelle anglicane. Des crises au sein de la Communauté Anglicane qui concernent surtout la doctrine morale et la pratique pastorale montrent une certaine difficulté à exprimer l’identité anglicane. La source de cette difficulté identitaire se trouve dans l’histoire de l’Église d’Angleterre séparée de Rome à partir du règne d’Henri VIII. Parce qu’il n’y a pas de causes doctrinales de cette séparation, la Communauté Anglicane cherche à trouver sa spécificité dans certaines idées théologiques (comme via media et comprehensiveness) ou dans l’unité du culte liturgique. Mais la crise récente prouve que les facteurs identitaires anglicans sont souvent insuffisants. La Constitution Apostolique Anglicanorum coetibus est une proposition catholique faite aux anglicans qui désirent conserver leur héritage spirituel et liturgique et en même temps trouver un appui pour leur identité dans la communion catholique. L’unité de la foi chrétienne (selon son expression officielle qui est le Catéchisme de l’Église catholique) ne s’oppose jamais à une diversité justifiée et acceptable dans l’Église du Christ. Peut-être, la proposition exprimé par le pape dans sa Constitution Apostolique serait une solution de la crise œcuménique contemporaine.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2010, 2; 99-121
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumeniczny język XXI wieku
Ecumenical Language of the 21st Century
Autorzy:
Świderski, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2186105.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
Bóg
jedność
ekumenizm
Biblia
miłość
God
unity
ecumenism
the Bible
love
Opis:
Bóg jest jeden, tak jak Miłość jest jedna, a On sam jest Miłością. Ekumeniczny język XXI wieku jest próbą opisania postępów, jakie mają miejsce na ścieżce ku budowaniu kościoła Jednego Boga.
God is one, just as Love is one and He is Love. The Ecumenical Language of the 21st century is an attempt to describe the progress that is taking place on the path towards building the Church of One God.
Źródło:
Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny; 2022, 17; 109-119
1896-1819
2391-5145
Pojawia się w:
Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Misja Kościoła w ujęciu kardynała Kurta Kocha. Kościół w dialogu ekumenicznym
The mission of the Church according to Cardinal Kurt Koch. The Church in ecumenical dialogue
Autorzy:
Kijas, Zdzisław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729616.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Kościół
Eucharystia
jedność
dialog
ekumenizm
Koch
Church
unity
Eucharist
dialogue
ecumenism
Opis:
Kard. Kurt Koch od 1 lipca 2010 r. pełni obowiązki przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan (obecnie: Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan) i jednocześnie przewodniczącego Komisji ds. Kontaktów Religijnych z Judaizmem. Obowiązki administracyjne nie zubożyły i nie pomniejszyły jego refleksji naukowej. Jego myśl jest w wielu aspektach oryginalna i klarowana. Odnosi się z szacunkiem do tradycji, ale równie mocno oddycha problemami współczesności. W centrum jego rozważań jest tajemnica Kościoła i jego powołania do promowania jedności wśród świadków Chrystusa. Jest bowiem przekonany, że chrześcijanie są dzisiaj prześladowani nie dlatego, że są katolikami czy prawosławnymi, protestantami czy zielonoświątkowcami, ale dlatego, że są chrześcijanami. Niniejszy tekst prezentuje postać i kilka spojrzeń na jego eklezjologię w wymiarze ekumenicznym.
Cardinal Kurt Koch has been serving as president of the Pontifical Council for Promoting Christian Unity (now: Dicastery for Promoting Christian Unity) since July 1, 2010 and at the same time as president of the Commission for Religious Relations with Judaism. Administrative duties have not impoverished or diminished his theological reflection. His thought is in many ways original and lucid. He refers with respect to tradition, but he breathes equally strongly the problems of the present. At the center of his reflections is the mystery of the Church and its vocation to promote unity among the witnesses of Christ. He is convinced that Christians are persecuted today not because they are Catholics or Orthodox, Protestants or Pentecostals, but because they are Christians. This text presents the figure and some views on his ecclesiology.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2022, 22; 195-206
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vermittler und Reformer. Zur Rolle Julius Pflugs im konfessionellen Findungsprozess
Mediator and reformer. On the role of Julius Pflug in the process of confessional identification
Mediator i reformator. O roli Juliusa Pfluga w procesie identyfikacji konfesyjnej
Autorzy:
Pilvousek, Josef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595490.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Julius Pflug
reform of the Church
unity
ecumenism
reforma Kościoła
jedność
ekumenizm
Opis:
Julius Pflug (1499–1564) was a diplomat, politician and bishop, and in all this functions he took care of the unity of the Church in his time which he considered as necessary for salvation. His involvement is acclaimed both by Catholics and Protestants. Pflug worked for the reform of the Church but he was against their split. Today he can be numbered among the leading representatives of theology of mediation of 16th century. In his activities he can neither be marked to the general historical schemata nor to the category of social discipline. The present article presents the biography of Pflug and describes his theological program, especially his efforts for the unity and reform of the Church.
Julius Pflug (1499–1564) był dyplomatą, politykiem i biskupem, i we wszystkich tych swoich zadaniach troszczył się o jedność ówczesnego Kościoła, którą uważał za konieczną do zbawienia. Jego zaangażowanie cieszyło się wielkim szacunkiem zarówno u katolików, jak i protestantów. Pflug występował na rzecz reformy Kościoła, ale był przeciwny jego rozdarciu. Współcześnie może zostać zaliczony do czołowych przedstawicieli teologii mediacji XVI w. W jego działaniach nie można zaliczyć go ani do obiegowych schematów historycznych, ani zakwalifikować do kategorii społecznego zdyscyplinowania. Artykuł przedstawia biografię Pfluga i opisuje jego program teologiczny, głównie jego starania o jedność i reformę Kościoła.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2017, 37, 2; 29-47
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia jedności Kościoła. Zarys problematyki
Autorzy:
Pawłowski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041180.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Credo
Ökumenismus
Einheit
Kirche
koinōnia/communio
Church
creed
ecumenism
unity
ekumenizm
jedność
Kościół
Opis:
Artykuł jest wprowadzeniem w teologię jedności Kościoła. Ukazuje spektrum współczesnej refleksji nad przymiotem Kościoła wymienionym w Symbolu Nicejsko-Konstantynopolskim (credo in unam Ecclesiam). Refleksja ta obejmuje kategorie biblijne, zwłaszcza ideę koinōnia/communio, podkreśla trynitarne podstawy jedności Kościoła, a także jej konkretne środki – więzy jedności. Wśród tych środków jedności zwrócono szczególną uwagę na węzeł wiary, sakramentów oraz zwierzchnictwa kościelnego, zwłaszcza powszechnej posługi na rzecz jedności chrześcijan. Poszczególne Kościoły (wyznania) mają różne wizje jedności, ale i te koncepcje stanowią przedmiot dialogu ekumenicznego. Najnowszym ekumenicznym stanowiskiem na temat Kościoła, w tym jego jedności, jest dokument Komisji Wiara i Ustrój Światowej Rady Kościołów pt. Ku wspólnej wizji Kościoła (opublikowany w 2013 r.). Kościoły chrześcijańskie biorące udział we współczesnym dialogu ekumenicznym mają świadomość tego, że jedność Kościoła jest rzeczywistością daną i zadaną, jeszcze niepełną i niedoskonałą, niejako „w drodze”. W tym sensie mogą wyrażać swoje spero in unam Ecclesiam.
The article is a topic outline of the theology of the Church’s unity. It shows the spectrum of contemporary reflection on this  attribute of the Church mentioned in the Nicene-Constantinople Symbol (credo in unam Ecclesiam). The reflection includes biblical categories, especially the idea of koinōnia/communio, emphasizing the Trinitarian basis for unity of the Church, and its concrete means – bonds of unity. Among these means of unity, particular attention is paid to the bond of faith, the sacraments and ecclesiastical governance, notably the universal ministry of Christian unity. Individual Churches (denominations) have different visions of unity, but also these concepts are the subject of ecumenical dialogue. The most recent ecumenical vision on the Church, including its unity, is the document of the World Council of Churches Commission on Faith and Order, Towards a Common Vision of the Church (published in 2013). Christian Churches involved in the contemporary ecumenical dialogue are aware that the unity of the Church is a reality given and set, yet incomplete and imperfect, so to speak "on the way". In this sense they can express their spero in unam Ecclesiam.
Der Artikel ist eine Einführung in die Theologie der Einheit der Kirche. Es wird das Spektrum der zeitgenössischen Reflexion über dieses im Nicäno-Konstantinopolitanum (credo in unam Ecclesiam) enthaltenen Attribut der Kirche. Diese Reflexion umfasst biblische Kategorien, vor allem die koinōnia/communio-Idee, betont trinitarische Grundlagen der Einheit der Kirche sowie konkrete Mittel bzw. Bande der Einheit. Unter diesen Mitteln der Einheit wurde eine besondere Aufmerksamkeit auf das Band des Glaubens, der Sakramente und der kirchlichen Obrigkeit, vor allem, des allgemeinen Dienstes für die Einheit der Christen, gelegt. Die einzelnen Kirchen (Denominationen) sehen die Einheit unterschiedlich, jedoch bilden diese verschiedenen Konzepte den Gegenstand des ökumenischen Dialogs. Die jüngste ökumenische Stellungnahme über die Kirche, darunter auch über seine Einheit, ist das 2013 herausgegebene Dokument der Kommission Glaube und Kirchenverfassung des Weltkirchenrates unter dem Titel Die Kirche: Auf dem Weg zu einer gemeinsamen Vision. Die christlichen Kirchen, die am gemeinsamen Dialog teilnehmen, sind sich dessen bewusst, dass die Einheit der Kirche eine geschenkte und aufgegebene Wirklichkeit ist, eine noch nicht erfüllte und deswegen unvollkommene Wirklichkeit, gewissermaßen ein "Unterwegs-sein". In diesem Sinne können sie bekunden: spero in unam Ecclesiam.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2015, 10; 185-198
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Towards Justice and Peace”: Ecumenical Perspective
„Ku sprawiedliwości i pokojowi” – perspektywa ekumeniczna
Autorzy:
Valencia Pérez, Andrés
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035039.pdf
Data publikacji:
2020-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
chrześcijaństwo
Kościół
jedność
doktryna społeczna
ekumenizm
Christianity
Church
Unity
social doctrine
commitment
ecumenism
Opis:
Kościoły chrześcijańskie współpracują z sobą w sprzeciwianiu się wszystkiemu, co wypycha Królestwo Boże z tego świata. Wyraźnego przykładu takiej współpracy dostarczyło ostatnie Zgromadzenie Ogólne Światowej Rady Kościołem w Pusan w Korei Południowej, gdzie wszystkie obecne na zgromadzeniu Kościoły podjęły konkretne zobowiązania, co odzwierciedla tak zwana Deklaracja Jedności (Unity Statement). Artykuł omawia teologiczny kontekst myśli społecznej ruchu ekumenicznego i przedstawia, jak jest ona egzemplifikowana w działalności Światowej Rady Kościołów.
The Christian churches collaborate in the eradication of everything that moves the presence of the Kingdom of God away from this world. A clear example has been the last assembly of the World Council Churches held in Busan, South Korea, where the concrete commitment was assumed by all the churches. This is expressed in the Unity Statement. Article discusses the theological context of the social thought of the ecumenical movement and it presents how this thought is exemplified by the World Council of Churches.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 7; 49-58
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nawrócenie jako kwestia i wyzwanie ekumeniczne
Conversion as ecumenical question and challenge
Autorzy:
Smentek, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761793.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Duch Święty
nawrócenie
wiara
jedność eklezjalna
ekumenizm
Holy Spirit
conversion
faith
ecclesial unity
ecumenism
Opis:
Jan Paweł II czyni nawrócenie wiodącym tematem encykliki Ut unum sint. Samo pojęcie nawrócenia jest niejednoznacznie rozumiane przez przedstawicieli różnych wyznań. Również potrzeba jedności widzialnej Kościoła nie jest tak samo odczuwana w poszczególnych wspólnotach chrześcijańskich. Działania ekumeniczne, modlitwa, współpraca to zaledwie droga do pojednania, które nie jest możliwe do osiągnięcia ludzkimi siłami. Starania te są jednak potrzebne i niezbędne. Nawrócenie to akceptacja inicjatywy Boga. To nawrócenie do wiary, dokonane w prawdzie, prowadzące do rezygnacji z egoizmu i uprzedzeń. W dzisiejszych czasach jednak również na tym polu napotkamy nieporozumienia albo przynajmniej różnice znaczeniowe. Niekiedy silnie akcentowane jest nawrócenie „ekologiczne” czy naprawienie historycznych zaszłości (rasizm, kolonializm). Wspólne wszystkim chrześcijanom jest uznanie trynitarnej komunii za źródło jedności Kościoła. Niemniej jednak w ujęciu niektórych autorów wystarczająca jest już obecna duchowa „jedność w różnorodności” bez potrzeby przywracania jej widzialnego charakteru. Chrześcijańskie nawrócenie prowadzi do całkowitego daru z siebie. Dowodem tego daru jest jednoznaczne świadectwo dawane Chrystusowi. Święty Jan Paweł II naucza, że w przypadku męczenników różnych wyznań mamy do czynienia z rzeczywistą jednością chrześcijan; nie mogą być podzieleni ci, którzy w pełni zjednoczyli się z Chrystusem.
Pope John Paul II makes conversions the leading topic of his Ut unum sint encyclical. However, this notion is not unambiguously understood by different denominations’ theologians. The claim for unity tends to be experienced in various ways within the particular ecclesial communities, as well. Ecumenical activity, prayer and cooperation stand on the very beginning of the track to reconciliation, which is not to be achieved by human forces. Nevertheless, these efforts are necessary and indispensable. Conversion means to accept God’s initiative. It’s conversion to faith, done in truth, that leads to give up selfishness and prejudice. Nowadays, even in this field misunderstandings, or at least interpretation differences, are to be found. Sometimes instead of on the return to the ground of faith, the emphasis is put on the ecological or historical conversion (from racism, colonialism and so on). The recognition of the Trinitarian Communion as source of ecclesial unity is common for all Christians. Nonetheless, in some interpretations the present spiritual “unity in diversity” seems enough and there is no need to reestablish its visual character. Christian conversion leads to complete, personal gift of self. The proof of this is to witness for Christ. John Paul II teaches that in the case of martyrs from various denominations true unity of Christians actually exists. Those, who are fully united with Christ, cannot be further divided among themselves.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2021, 40, 2; 49-70
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumenizm w optyce ewangelizacji w ujęciu papieża Franciszka
Ecumenism in the perspective of evangelization according to Pope Francis
Autorzy:
Kałużny, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076682.pdf
Data publikacji:
2021-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
ekumenizm
jedność chrześcijan
Kościół
ewangelizacja
papież Franciszek
ecumenism
Christian unity
Church
evangelization
Pope Francis
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest prezentacja kluczowych aspektów ekumenicznej wizji papieża Franciszka w perspektywie ewangelizacji. Na początku zwrócono uwagę na współzależność ruchu ekumenicznego i ewangelizacyjnej misji Kościoła. Następnie przedstawiono w kluczu misyjnym wybrane elementy ekumenicznej wizji papieża Franciszka: naturę i cel dążeń ekumenicznych, model jedności oraz podstawowe wymiary dynamiki dążenia do jej urzeczywistnienia. W końcowej części sformułowano wnioski i wskazano na zagadnienia domagające się dalszych badań. Z przeprowadzonych analiz wynika, że postrzeganie ekumenizmu w optyce ewangelizacji stanowi ważny klucz do lepszego zrozumienia ekumenicznej myśli i aktywności papieża Franciszka.
The present essay aims at presenting key aspects of the ecumenical vision of Pope Francis in the perspective of evangelization. First, the author focused upon the interdependence of the ecumenical movement and the evangelizing mission of the Church. Next, the author presented selected elements of the ecumenical vision of Pope Francis: the nature and aim of ecumenical efforts, the model of unity and basic dimensions of the dynamics of striving to realize it. Finally, the author formulated his conclusions and pointed to some issues which must be investigated further. It follows from the analysis made that perceiving ecumenism in the perspective of evangelization is an important key to a better understanding of the ecumenical thought and activity of Pope Francis.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2021, 21; 7-26
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog ekumeniczny
Autorzy:
Kantyka, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041452.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
dialogue
ecumenism
churches
unity
truth
faith
ecumenical agreements
dialog
ekumenizm
kościoły
jedność
prawda
wiara
uzgodnienia ekumeniczne
Opis:
W artykule opisano rzymskokatolickie rozumienie dialogu ekumenicznego zawarte w Dekrecie o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II oraz w innych dokumentach Kościoła rzymskokatolickiego. Ten dialog ekumeniczny może być prowadzony tylko pomiędzy Kościołami chrześcijańskimi i wspólnotami kościelnymi, ponieważ ma na celu przywrócenie pełnej widzialnej jedności chrześcijan. Dialog ten powinien przede wszystkim prowadzić do wspólnego odkrywania prawdy, a nigdy do jakiegokolwiek jej ustalania, wypracowywania jej lub osiągania kompromisu. Prawdziwy dialog nie ma nic wspólnego z negocjowaniem wspólnego stanowiska, w którym każda ze stron chce się narzucić innym i pójść na mniejsze ustępstwa. Nie możemy bowiem zredukować wymagań Ewangelii do niezbędnego minimum, wspólnej podstawy uznawanej przez wszystkie Kościoły i wspólnoty kościelne. Taki dialog zawiera swoją wewnętrzną dynamikę, swój wymiar egzystencjalny. Prawda jest osobowa, tak jak sam Chrystus jest Prawdą, tak poszukiwanie jedności należy do właściwej istoty bycia chrześcijaninem. Tak więc dialog ekumeniczny jest „imperatywem sumienia chrześcijańskiego" (Jan Paweł II), a więc jest czymś, co nieuchronnie powinno być podejmowane i realizowane przez chrześcijan. Dialog ekumeniczny nie jest jednak celem samym w sobie. Nie jest on też tylko wzajemnym uznaniem wspólnot chrześcijańskich, ani nawet wspólną modlitwą. Wspólnym celem jest przywrócenie pełnej widzialnej jedności kościołów podzielonych. Na drodze ekumenizmu nie możemy ograniczać się do modlitwy czy dialogu ekumenicznego. Wręcz przeciwnie - powinniśmy rozwijać wszelkie możliwe sposoby współpracy, gdyż jedność działania prowadzi do pełnej jedności wiary. Ani jedność, ani jednolitość doktryny czy tradycji kościelnych, ale tylko jedność w jednej wierze jest daleko idącym celem dialogu ekumenicznego. Dokumenty Kościoła rzymskokatolickiego dają też jasne wskazówki, jak prowadzić dialog ekumeniczny: strony dialogu muszą być ekspertami w dziedzinie teologii, szukać prawdy, a nie zwycięstwa, przechodzić od tematów łatwiejszych do trudniejszych, starać się używać języka wolnego od polemicznych konotacji. Przed Soborem Watykańskim II Kościół katolicki nie prowadził żadnego oficjalnego dialogu ekumenicznego, co nie oznaczało braku jakichkolwiek spotkań ekumenicznych. Pierwsze z nich były jednak nieoficjalne i nie angażowały oficjalnej władzy kościelnej. Szerokie zaangażowanie w dialog ekumeniczny w czasach papieży Pawła VI i Jana Pawła II może być słusznie postrzegane jako bezpośredni owoc Soboru Watykańskiego II i jego dekretu o ekumenizmie. Na przestrzeni dziesięcioleci komisje dialogu opracowały już tysiące stron wspólnych oświadczeń i uzgodnionych deklaracji. Kościoły muszą jednak mieć świadomość, że bez silnego wysiłku odbioru tych dokumentów w ich gronie, owoce dialogów nie będą miały żadnego wpływu na pojednanie chrześcijan w jednej wierze. Nawet jeśli z powodu powolności procesu ekumenicznego może dojść do pewnego rodzaju zafałszowania, możemy być pewni, że spotkania w ramach dialogu pozwoliły chrześcijanom różnych Kościołów - wspólnotom kościelnym - rozwinąć się w kierunku pełnej, widzialnej jedności, której pragnął nasz Pan dla swoich uczniów.  
The article describes the roman catholic understanding of the ecumenical dialogue as stated in the Decree on ecumenism of the Second Vatican council and in further documents of the rc church. this ecumenical dialogue may be conducted only among christian churches and church communities as it aims the restoration of full visible unity of christians. The dialogue should primarily lead to the common rediscovery of the truth, and never to any kind of establishing the truth, of elaborating it or reaching the compromise. the true dialogue has nothing to do with negotiating the common position, where each party wants to force oneself upon another and to make the less concessions possible. this is because we cannot reduce the requirements of the Gospel to any kind of necessary minimum, a common basis recognized by all the churches and ecclesial communities. Such a dialogue contains its inner dynamics, its existential dimension. The truth is personal, as christ himself is the truth, so the search for unity belongs to the proper essence of being a christian. So the ecumenical dialogue is “an imperative of christian conscience” (John paul ii), so it is something that inevitably ought to be taken and accomplished by christians. The ecumenical dialogue however is not the goal for itself. neither it is only mutual recognition of christian communities or even common prayer. the common aim is the restoration of full visible unity of divided churches. On the way of ecumenism we cannot limit to the prayer or the ecumenical dialogue. On the contrary – we should develop all the possible ways of collaboration, because unity of action leads to the full unity of faith. neither the unity nor uniformity of doctrine or churchly traditions, but only the unity in one faith is the far-reaching goal of the ecumenical dialogue. The documents of the rc church give also clear hints how to lead the ecumenical dialogues: the dialoguing parties must be expert in theology, seeking the truth, not a victory, moving from easier topics to the more diffcult ones, trying to use the language free of polemical connotations. Before the Second Vatican council the catholic church didn’t lead any offcial ecumenical dialogue, what didn’t mean the lack of any ecumenical encounters. The frst ones, however, were unoffcial and did not engage the offcial church authority. Widespread engagement in the ecumenical dialogues in the time of popes paul Vi and John paul ii can be justly perceived as a direct fruit of the Second Vatican council andits Decree on ecumenism. During the decades the commissions of dialogue have already elaborated thousands of pages of common statements and agreed declarations. the churches must be however aware, that without strong effort of reception of these documents in their midst, the fruits of the dialogues will have no infuence on the reconciliation of christiansin one faith. Even if there may be some kind of deception because of slowness of ecumenical process, we can be certain that meetings in the dialogue enabled christians of variouschurches an church communities to grow towards full, visible unity wanted by our Lord for His disciples.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 187-197
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Iure divino i iure humano prymatu papieskiego w dialogu katolicko-luterańskim
Iure divino and iure humano of the papal primacy in the dialogue between Catholicism and Lutheranism
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040989.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Primat
Ökumenismus
Einheit
Papst
Kirche
Reformation
primacy
ecumenism
unity
pope
church
reformation
prymat
ekumenizm
jedność
papież
Kościół
reformacja
Opis:
Artykuł jest prezentacją poglądów ukazujących katolickie i ewangelickie stanowisko dotyczące funkcji prymacjalnej Biskupa Rzymu i jego pochodzenia. Kluczowe sformułowanie, które jest osią kontrowersji brzmi iure divino i iure humano, wskazując na boskie albo ludzkie pochodzenie prymatu. Katolicki pogląd wyraża przekonanie, że Jezus Chrystus powołał do istnienia Kościół i wyposażył go w stałe elementy strukturalne: prymat i apostolat. Teza ta jest traktowana jako imperatyw wiary. Oparta jest na tekstach ewangelijnych, które podkreślają pierwszeństwo św. Piotra Apostoła w gronie Dwunastu oraz w pierwotnym Kościele. Eklezjologia katolicka stwierdza, że nie był to tylko osobisty przywilej Piotra ale stały element struktury Kościoła, który na Soborze Watykańskim I otrzymał formalny status dogmatu. Reformacja nie negowała samej funkcji prymacjalnej ale sposób jej sprawowania oraz jej genezę. Przyjmuje od początku, że jest to element ukształtowany w historycznym rozwoju Kościoła. Dialog ekumeniczny katolicko-luterański wypracował stanowisko zmierzające do tratowania pochodzenia prymatu jako problemu mniej istotnego, na rzecz podkreślania komunijnego wymiaru Kościoła z istotną funkcją jednoczącą i prezentującą na zewnątrz całe chrześcijaństwo. Podstawową przesłanką jej wiarygodności jest oparcie na Ewangelii.
The paper outlines the Catholic and the Evangelical standpoint on the primate’s function served by the Bishop of Rome and its origin. The controversy revolves around the key phrase, iure divino and iure humano, which points to the divine or human origin of the primacy. In the Catholic perspective, Jesus Christ brought the Church into existence and provided this institution with permanent structural elements: primacy and apostolate. This thesis, considered an imperative of faith, is based on the texts of the Gospel which underscore the primacy of Saint Peter the Apostle among the Twelve and in the early Church. According to the Catholic ecclesiology, it was not only a private privilege enjoyed by Peter but a permanent element of the structure of the Church, which received the formal status of a dogma at the First Vatican Council. From the outset, the Reformation has assumed that primacy is an element shaped in the course of the historical development of the Church. The ecumenical dialogue between Catholicism and Lutheranism led to the establishment of a standpoint veering towards the consideration of the origin of primacy as a matter of lesser consequence. This step was taken in order to underscore the communal dimension of the Church, with its important function in unifying Christianity and presenting it to the world. The basic premise giving credence to this function is its foundation in the Gospel.
Der Artikel enthält eine Präsentation der Ansichten, welche die katholische und die evangelische Position bezüglich der primazialen Funktion des Bischofs von Rom und ihrer Herkunft kennzeichnen. Die wichtigsten Formulierungen, die eine Achse der Kontroverse bilden, lauten: iure divino bzw. iure humano und auf die göttliche bzw. menschliche Herkunft des Primats verweist. Nach der katholischen Überzeugung rief Jesus Christus die Kirche zum Sein und stattete sie mit den unveränderlichen Strukturelementen, also mit dem Primat und dem Apostolat, aus. Diese These wird als ein Glaubensimperativ betrachtet. Sie gründet in den Texten der Evangelien, welche die Vorrangstellung des Petrus im Zwölferkreis sowie in der Urkirche bezeugen. Gemäß der katholischen Ekklesiologie war das keineswegs nur ein persönliches Privileg Petri, sondern es ist ein bleibendes Strukturelement der Kirche, das am I. Vatikanischen Konzil den formellen Status eines Dogmas erhalten hat. Die Reformation stellte die primaziale Funktion nicht in Frage, sondern bemängelte lediglich die Art und Weise ihrer Ausübung sowie ihre Herkunft. Es wird angenommen, dass es ein Element ist, das im Laufe der historischen Entwicklung der Kirche herausgebildet wurde. Im Zuge der katholisch-lutherischen Dialogs wurde eine Stellungnahme herausgearbeitet, nach der man die Herkunft des Primats als ein untergeordnetes Problem zu sehen versucht. Die Aufmerksamkeit soll eher auf die Betonung der Communio-Dimension mit ihrer einheitsstiftenden Rolle sowie mit der Funktion, die gesamte Christenheit nach außen zu präsentativen, gelegt werden. Die wichtigste Prämisse der Glaubwürdigkeit dieser Funktion ist ihre Verwurzelung im Evangelium.      
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 129-143
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ten years of Ordinariates for Anglicans – a few reflections on the new ecclesiological model
Dziesięć lat Ordynariatów dla Anglikanów – kilka refleksji na temat nowego modelu eklezjologicznego
Autorzy:
Kantyka, Przemysław Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595286.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
anglikanizm
ordynariaty dla anglikanów
Anglicanorum coetibus
model eklezjologiczny
ekumenizm
jedność
Anglicanism
Ordinariates for Anglicans
ecclesiological model
ecumenism
unity
Opis:
Artykuł opisuje ordynariaty dla anglikanów z eklezjologicznego punktu widzenia. Publikacja Konstytucji Apostolskiej papieża Benedykta XVI Anglicanorum coetibus stworzyła nową sytuację w stosunkach międzykonfesjonalnych i dążeniu do jedności Kościoła. Po pierwsze autor wyjaśnia, czym są ordynariaty dla anglikanów i jakie rozwiązania zawiera konstytucja apostolska Anglicanorum coetibus. W drugim punkcie artykułu znajduje się analiza modelu eklezjologicznego stworzonego przez konstytucję Anglicanorum coetibus. Nie będąc powrotem do dawnej metody odtwarzania jedności Kościoła przez częściowe unie (tj. przez tak zwany „uniatyzm” lub „unionizm”), ordynariaty oferują konwertującym anglikanom możliwość utrzymania ich tradycji liturgicznej. Ordynariaty cieszą się także dużą skalą niezależności w ramach Kościoła katolickiego. Oprócz jasnych stron są też cienie. Autor wskazuje na główną słabość eklezjologiczną konstrukcji zwanej „Ordynariatem”. Tradycja liturgiczna anglikanizmu przeniesiona do ordynariatów jest w rzeczywistości pozbawiona naturalnego kontekstu teologicznego, jakim jest anglikanizm. Dlatego rozwiązanie zaproponowane przez model ordynariatu jeden z teologów anglikańskich nazwał „skróconą wersją anglikanizmu”. Ostatni punkt artykułu poświęcony jest przedstawieniu pierwszych reakcji anglikańskich na sytuację wprowadzoną przez konstytucję apostolską Anglicanorum coetibus. Najbardziej obiecującą inicjatywą jest ustanowienie tak zwanego „Przymierza Komunii Anglikańskiej”, które ma na celu konsolidację Komunii od wewnątrz, również poprzez zapobieganie podejmowaniu przez prowincje jednostronnych decyzji prowadzących do rozłamów w całym świecie anglikańskim.
The article describes the Ordinariates for Anglicans from the ecclesiological point of view. The publication of Pope Benedict XVI’s Apostolic Constitution Anglicanorum coetibus created a new situation in the interconfessional relations and in the search for the unity of the Church. Firstly the Author explains what are the Ordinariates for Anglicans and what solutions contains the Apostolic Constitution Anglicanorum coetibus. In the second point of the article we find an analysis of an ecclesiological model created by the constitution Anglicanorum coetibus. While not being the return to the past method of gaining the unity of the Church by partial unions (i.e. so called “uniatism” or “unionism”) the Ordinariates offer to the conversing Anglicans the possibility of upkeeping their liturgical tradition. The Ordinariates also enjoy a large scale of independence in the frame of the Catholic Church. Alongside the bright spells there are also some shadows. The Author points at the major ecclesiological weakness of the construction called “Ordinariate”. The liturgical tradition of Anglicanism transferred to the Ordinariates is, in fact, deprived of its natural theological background, which is Anglican. That is why the solution offered by the Ordinariates one of the Anglican theologians called “the shortened version of Anglicanism”. The last point of the article is consecrated to the depiction of first Anglican reactions to the situation introduced by the apostolic constitution Anglicanorum coetibus. The most promising initiative is the establishment of so called “Anglican Communion Covenant”, which is designated to consolidate the Communion from inside, also by preventing the provinces from taking unilateral decisions leading to the breaks in the whole of the Anglican World.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2019, 19; 7-18
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty ekumeniczne w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku
The Ecumenical Aspects in the 1983 Code of Canon Law
Les aspects œcuméniques dans le Code de droit canonique de 1983
Autorzy:
Olkowicz, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1917723.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekumenizm
jedność chrześcijan
sakramenty
prawo kanoniczne
Sobór Watykański II
ecumenism
unity of all Christians
sacraments
canon law
Second Vatican Council
Opis:
Kodeks Prawa Kanonicznego, jako posoborowy zbiór prawa, powinien zawierać zalecenia Soboru Watykańskiego II i przyjąć jego nauczanie. Jednym z aspektów, który miał się w nim znaleźć, był aspekt ekumeniczny, tj. ustanowienie takich przepisów, które będą miały na uwadze działalność oraz przedsięwzięcia zmierzające do jedności chrześcijan. Wśród dokumentów szczególnie zalecających ruch ekumeniczny wyróżnić należy dekret o ekumenizmie Unitatis redintegratio, konstytucję dogmatyczną o Kościele Lumen gentium, encyklikę Ut unum sint oraz dyrektorium ekumeniczne. Wśród aspektów ekumenicznych należy wymienić takie jak: wspieranie jedności wszystkich chrześcijan, sakramenty – chrztu, Eucharystii, pokuty, namaszczenia chorych, małżeństwa oraz inne formy communicatio. Analiza wymienionych zagadnień pozwoliła przybliżyć zawarte w Kodeksie aspekty – treść norm oraz wynikające z nich dyspozycje. Wnioski pozwolą określić, w jakim stopniu Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. posiada charakter ekumeniczny.
The Code of Canon Law as a post-conciliar set of rights, should contain the Second Vatican Council’s recommendations and accept the Council’s teaching. One of the aspects which should be included in the Code of Canon Law was the ecumenical aspect – promotion of the unity of all Christians. Among the documents there are a few which talk about ecumenism – the Decree on Ecumenism Unitatis redintegratio, the Dogmatic Constitution on the Church Lumen gentium,  the Encyclical Letter Ut unum sint and the Ecumenical Directory. Among the ecumenical aspects there are: promotion of the unity of all Christians; sacraments – baptism, Eucharist, penance, anointing of the sick, marriage and other forms of communicatio. Their analysis helped show the ecumenical aspects in the Code of Canon Law. The conclusions will define, how ecumenical the 1983 Code of Canon Law is.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2016, 5, 1; 181-197
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z Benedyktem XVI w drodze ku pełnej jedności chrześcijan
With Benedict XVI toward Complete Unity of Christians
Autorzy:
Warzeszak, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009324.pdf
Data publikacji:
2017-12-17
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Benedykt XVI
ekumenizm
protestantyzm
dialog
Marcin Luter
Reformacja
jedność chrześcijan
Benedict XVI
ecumenism
Protestantism
dialogue
Martin Luther
the Reformation
Christian unity
Opis:
This present study aims to familiarise the Reader with some of the ideas contained in speeches of Benedict XVI – given at ecumenical meetings, chiefly with Protestants, but also during the general audiences on the Weeks of Prayer for Christian Unity and during the vespers for the conclusion of those Weeks. In his speeches, Benedict XVI indicates the positives that he sees in Martin Luther's teachings, emphasises the significance of the Declaration on the Doctrine of Justification, whilst also pointing out what still needs to be refined together. He states that one must not disregard theological issues in the ecumenical dialogue. The warnings of Benedict XVI against making mistakes in the ecumenical dialogue and in the interpretation of unity itself are significant. In each of his speeches, he encourages to deepen one's spiritual ecumenism, invites to pray for unity, demonstrates that complete and visible unity is, above all, the work of God. His encouragements to bear witness to God's priority in the Christian life together to the world, to oppose secularisation together, to defend the human dignity and life and their associated ethical values together are also important.
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2017, 30, 3-4; 54-86
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumeniczne vademecum dla biskupów. Komentarz teologiczny
Ecumenical vademecum for Bishops. Theological commentary
Autorzy:
Pawłowski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047904.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
biskup
ekumenizm
jedność chrześcijan
Papieska Rada dla Popierania Jedności Chrześcijan
Vademecum
bishop
Christian unity
ecumenism
Pontifical Council for Promoting Christian Unity
Opis:
4 grudnia 2020 Papieska Rada dla Popierania Jedności Chrześcijan opublikowała liczący ok. 50 stron dokument pt. Biskup i jedność chrześcijan: vademecum ekumeniczne. Ma on być przewodnikiem „w ekumenicznej drodze” biskupa wraz z jego diecezją. Vademecum bazuje na istniejących już dokumentach Kościoła katolickiego na temat ekumenizmu, ale wybiera z nich treści najbardziej praktyczne, uwzględniając najnowsze osiągnięcia ruchu ekumenicznego. Opisuje jaka powinna być ekumeniczna postawa wiernych Kościoła katolickiego, których w tym zakresie powinna cechować prawda, miłość, pokora, cierpliwość i wytrwałość. Vademecum ukazuje, że biskup powinien być człowiekiem jedności, dialogu i kultury spotkania. Jego posługa jedności jest głęboko związana z synodalnością, gdyż zarówno synodalność i jak ekumenizm są procesami wspólnej drogi. Dokument opisuje służące ekumenizmowi struktury Kościoła i sposoby działania: ekumenizm duchowy, dialog miłości, dialog prawdy i dialog życia, który zawiera w sobie ekumenizm duszpasterski, ekumenizm praktyczny i ekumenizm kulturowy. Vademecum przypomina dotychczasowe zasady communicatio in sacris, nic w nich nie zmieniając, choć przyjmuje perspektywę biskupa i dlatego współuczestnictwo w życiu sakramentalnym pojmuje raczej jako część ekumenizmu duszpasterskiego niż aspekt ekumenizmu duchowego. Niezwykle cenną rzeczą Vademecum są jego zalecenia praktyczne, które w sposób prosty i konkretny przekładają wyłożoną wcześniej treść na język czynów. Do dokumentu dołączono niezwykle użyteczny aneks, który zawiera syntetyczny opis partnerów Kościoła katolickiego w ekumenicznym dialogu międzynarodowym. Vademecum jest tekstem na tyle praktycznym, że skorzystają z niego nie tylko biskupi; może stanowić pomoc dla wszystkich osób zaangażowanych w ekumenizm.
The 4 December 2020, the Pontifical Council for Promoting Christian Unity published a document of about 50 pages, entitled The Bishop and Christian unity: an ecumenical vademecum. It is to be a guide “on the ecumenical path” of the bishop and his diocese. The Vademecum is based on the existing documents of the Catholic Church on ecumenism, but selects the most practical content from them, taking into account the latest achievements of the ecumenical movement. It describes what should be the ecumenical attitude of the faithful of the Catholic Church, who should be characterized by truth, love, humility, patience, and persistence. The Vademecum shows that a bishop should be a man of unity, dialogue, and a culture of encounter. His ministry of unity is deeply linked to synodality since both synodality and ecumenism are processes of the common path. The document describes the structures of the Church and the modes of operation that serve ecumenism: spiritual ecumenism, the dialogue of love, the dialogue of truth, and dialogue of life. The last includes pastoral ecumenism, practical ecumenism, and cultural ecumenism. The Vademecum resembles previous rules of communicatio in sacris, without changing them, although it adopts the bishop's perspective and therefore understands participation in sacramental life as a part of the pastoral ecumenism rather than an aspect of spiritual ecumenism. The practical recommendations that translate the previously laid out content into the language of actions in a simple and concrete way are very valuable. The document is accompanied by a very useful appendix that contains a synthetic description of the partners of the Catholic Church in ecumenical international dialogue. The Vademecum is a text so practical that not only bishops will use it; it can help all those involved in ecumenism.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 437-452
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies