Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ecumenical dialogue" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Milczenie i słowo w dialogu ekumenicznym
    Silence and Word in the Ecumenical Dialogue
    Autorzy:
    Składanowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553875.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-28
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    ekumenizm
    dialog ekumeniczny
    ruch ekumeniczny
    dokumenty ekumeniczne
    ecumenism
    ecumenical dialogue
    ecumenical movement
    ecumenical statements
    Opis:
    Analiza dokumentów dialogowych wskazuje na to, że istnieją ważne obszary tematyczne, które nie są w nich poruszane lub też, dość często, są poruszane w sposób fragmentaryczny, tak aby bardziej zaakcentować istniejące zbieżności niż skalę i konsekwencje rozbieżności. Dotyczy to zarówno pewnych kontrowersji dogmatycznych, jak też zagadnień etycznych. Milczenie w dialogu ekumenicznym jest zatem ambiwalentne: może być wyrazem oczekiwania na dalszy postęp tego dialogu i przezwyciężenie trudności, ale może również być próbą uchylenia się od kwestii najtrudniejszych i ich oceny. Tak zarysowany kontekst wyznacza cel tej krótkiej refleksji teologicznoekumenicznej, podejmującej kwestie milczenia i słowa w dialogu ekumenicznym. Najpierw warto przyjrzeć się milczeniu – temu, o czym i w jaki sposób milczy się w dialogu ekumenicznym. Następnie można przypatrzeć się charakterystyce ekumenicznego słowa.
    An analysis of dialogue documents indicates that there are important thematic areas that are not addressed in them or, quite often, are addressed in a fragmented way, so as to more accentuate existing convergences than the scale and consequences of discrepancies. This applies to both certain dogmatic controversies and ethical issues. Silence in the ecumenical dialogue is therefore ambivalent. It can be an expression of expectations for further progress of this dialogue and overcoming difficulties, but it can also be an attempt to evade the most difficult issues and their assessment. It is the context which sets the goal of this brief theological-ecumenical reflection. The article addresses the issues of silence and word in the ecumenical dialogue. Firstly, it proposes some ways of interpreting „ecumenical silence”. Secondly, it presents the characteristics of the „ecumenical word”.
    Źródło:
    Sympozjum; 2019, 1(36); 99-118
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ekumenizm na drodze przemian: problemy i wyzwania
    Autorzy:
    Kałużny, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571678.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    ecumenism
    ecumenical dialogue
    current situation of the ecumenical movement
    ekumenizm
    dialog ekumeniczny
    aktualna sytuacja ruchu ekumenicznego
    Opis:
    The author of the article has aimed at briefly outlining the present situation of the ecumenical movement. In the course of the reflection, he states that in the history of the ecumenical movement, the period of initial enthusiasm and dynamic development has given place to a period in which difficulties are experienced. Satisfaction with the doubtless achievements goes side by side with a sense of disappointment and discouragement resulting from the fact that the desired unity has not been possible to realize despite the efforts taken. However, this is not a time of stagnation or ice age, as some think, but, rather, time of approaching maturity, of estimating the way covered and recognizing new challenges. All this leads us to the conclusion that, at present, ecumenism is in a deepreaching process of transformation. It focuses especially on issues such as: 1) the aim of ecumenism, 2) the partners of dialogue, 3) ecumenical paradigm, 4) confessional identity, 5) reception of the achievements of dialogue. No doubt, the way to full unity is longer and harder than many have expected. However, the ecumenical involvement of the Roman Catholic Church is irreversible. The problems noted and the new challenges in the field of ecumenism should inspire one to a more intense and deep effort for the sake of bringing back full and visible union of all Christ’s disciples.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2013, 17, 2
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Смешанные браки: актуальный вызов для Церквей. Римско-католический и православный взгляд
    Małżeństwa mieszane: aktualne wyzwanie dla Kościołów. Perspektywa rzymskokatolicka i prawosławna
    Mixed Marriages: the Present Challenge for the Churches. The Roman Catholic Perspective and the Orthodox Perspective
    Autorzy:
    Kałużny, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/553676.pdf
    Data publikacji:
    2017-07-25
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    małżeństwo mieszane
    rzymskokatolicko-prawosławny dialog ekumeniczny
    ekumenizm
    mixed marriage
    Roman Catholic-Orthodox ecumenical dialogue
    ecumenism
    Opis:
    W artykule podejmuje się próbę przybliżenia ekumenicznego wymiaru małżeństw między katolikami i prawosławnymi. Na przestrzeni historii w podejściu do małżeństw mieszanych, tak w jednej, jak i w drugiej tradycji wyznaniowej, dokonała się znaczna ewolucja: od absolutnego zakazu zawierania tego rodzaju związków do ich ograniczonej akceptacji i dostrzeżenia ich ekumenicznej funkcji. W rezultacie w nowszych dokumentach Kościołów oraz w tekstach katolicko-prawosławnego dialogu ekumenicznego można stwierdzić współistnienie tych dwóch elementów, co wskazuje na specyficzną tożsamość małżeństw mieszanych. Proces ewolucji stanowiska wobec małżeństw między katolikami i prawosławnymi, jak również różnice w rozłożeniu akcentów na jeden lub drugi aspekt tej złożonej rzeczywistości pozostają ściśle związane z obecnymi w obydwu Kościołach poglądami na temat charakteru eklezjalnego innych wyznań chrześcijańskich i ważności sprawowanych w nich sakramentów.
    In the article, I am focusing on the ecumenical dimension of marriage between Catholics and Orthodox Christians. In the course of history, the attitude toward mixed marriages both in the first and in the latter Church tradition has evolved to a considerable degree – from absolutely forbidding this kind of relationships to their limited acceptance and perceiving their ecumenical function. As a result, both these elements can be found side by side in the latest Church documents and in the texts of the Catholic-Orthodox ecumenical dialogue. This points to a specific identity of mixed marriages. The process of evolution of the respective stands on a Catholic-Orthodox marriage and the differences in emphasizing either aspect of the complex reality has been closely related to the Churches’ stands on the ecclesial character of other Christian denominations and on the validity of their sacraments.
    Źródło:
    Sympozjum; 2017, 1(32); 141-161
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ecumenical Epoch of the Blessed Pope John Paul II
    Ekumeniczna epoka Błogosławionego Papieża Jana Pawła II
    Autorzy:
    Kantyka, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343360.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Paweł II
    ekumenizm
    wielcy ekumeniści
    dialog ekumeniczny
    wydarzenia ekumeniczne
    John Paul II
    ecumenism
    great ecumenists
    ecumenical dialogue
    ecumenical events
    Opis:
    Ponad ćwierćwiecze pontyfikatu błogosławionego papieża Jana Pawła II to cała epoka ekumeniczna, wypełniona intensywnymi dialogami doktrynalnymi oraz wydarzeniami i spotkaniami o charakterze ekumenicznym. Jan Paweł II, który zasiadł na stolicy Piotrowej 13 lat po Soborze Watykańskim II, podjął soborowe dzieło przywracania jedności chrześcijan, podobnie jak jego poprzednik papież Paweł VI. Jan Paweł II rozpoczął dialog Kościoła rzymskokatolickiego z prawosławiem. W czasie swych apostolskich podróży spotykał się ze zwierzchnikami niekatolickich Kościołów i Wspólnot kościelnych. Wielokrotnie też przyjmował w Rzymie przedstawicieli chrześcijańskiego, nierzymskokatolickiego świata. Jan Paweł II położył też trwałe podwaliny pod dialog ekumeniczny, określając w encyklice Redemptor hominis, a później także w encyklice Ut unum sint jego podstawowe założenia. Nie wahał się nazwać zaangażowania ekumenicznego „imperatywem chrześcijańskiego sumienia”. Błogosławiony papież działał wedle przekonania wyrażonego w liście apostolskim Novo millennio ineunte, że dyskusje teologiczne, współpracach w dziełach charytatywnych, a nade wszystko wielki ekumenizm świętości nie może zawieść, lecz z Bożą pomocą przyniesie dobre rezultaty. Swym pontyfikatem umocnił i utwierdził Kościół rzymskokatolicki na ekumenicznej drodze odbudowywania widzialnej jedności.
    Over a quarter of a year of the pontificate of blessed Pope John Paul II constitutes the whole ecumenical epoch, filled by intensive ecumenical doctrinal dialogues, events and encounters. John Paul II – who ascended the Petrine See 13 years after the Second Vatican Council – like his predecessor Pope Paul VI undertook the conciliar deed of restoring the Christian unity. John Paul II launched the ecumenical dialogue of the Roman Catholic Church with Orthodoxy. During his apostolic visits to various countries often met the heads of non Catholic Churches and Church Communities. He also frequently received in Vatican representatives of Christian non Roman Catholic world. John Paul II also laid the foundations for the ecumenical dialogue drawing its main lines in his encyclical letters Redemptor hominis and Ut unum sint. Pope did not hesitate to describe the ecumenical engagement as an “imperative of Christian conscience”. The blessed Pope was acting according to his conviction expressed in his apostolic letter Novo millennio ineunte that theological discussions, cooperation in charity initiatives and above all the great ecumenism of sanctity cannot fail, but with God’s help will bring good results. By his pontificate he confirmed and strengthened the Roman Catholic Church on its ecumenical path of rebuilding the visible unity.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 5-16
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Joseph Ratzinger’s Idea of Ecumenical Dialogue in Truth: Inspirations, Questions, and Problems
    Josepha Ratzingera koncepcja dialogu ekumenicznego w prawdzie: inspiracje, pytania i problemy
    Autorzy:
    Kaucha, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1685256.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ekumenizm
    dialog ekumeniczny
    Joseph Ratzinger
    prawda
    teologia fundamentalna
    chrześcijaństwo
    ecumenism
    ecumenical dialogue
    truth
    fundamental theology
    Christianity
    Opis:
    Josepha Ratzingera koncepcja dialogu ekumenicznego w prawdzie: inspiracje, pytania i problemy Niewątpliwie Joseph Ratzinger jest jednym z najbardziej kluczowych uczestników dialogu ekumenicznego nie tylko dlatego, że piastował najważniejsze funkcje w Kościele katolickim. Wiele jego dzieł jest poświęconych problematyce ekumenicznej. Niniejszy artykuł jest efektem badań podjętych nad całą jego twórczością, które od 2018 r. są w całości dostępne w języku polskim. Jednym z rezultatów tych badań jest stwierdzenie, że Ratzinger posiada oryginalną koncepcję dialogu ekumenicznego. Jest ona w tym artykule nazwana ,,dialogiem ekumenicznym w prawdzie”, choć jest bardziej znana jako ,,droga do jedności w różnorodności”. Jej charakterystyka wypełnia pierwszą część artykułu. Ratzinger uważa, że należy zgodnie z prawdą nazwać przyczyny podziałów w chrześcijaństwie. Trzeba dzięki prawdziwemu dialogowi z Panem uznać, że podziały mogą być przez Niego dopuszczone dla wyższego dobra. Należy wyraźnie zobaczyć pragnienie prawdziwej wierności Panu u korzeni wielu podziałów oraz ,,być pokornym i cieszyć się osiąganiem realistycznych pośrednich celów” w dialogu ekumenicznym. Ratzinger proponuje, by uznać jako prawdziwe chrześcijaństwo liczne osiągnięcia wypracowane przez różne chrześcijańskie Tradycje w ciągu wieków. Druga część artykułu jest poświęcona nowym inspiracjom oraz pytaniom i problemom, które rodzi koncepcja Ratzingera dla teologii fundamentalnej. Ta teologia nie może przejść obok niej obojętnie, bowiem Ratzinger porusza kluczowe dla teologii fundamentalnej zagadnienia, na przykład rozumienie chrześcijaństwa, jego autentyczności i prawdziwości, tożsamości i istoty, rozumienie Kościoła oraz pojęcia ,,wiarygodność”. Jego koncepcja rodzi konieczność dokonania korekt w katolickiej teologii fundamentalnej co do jej głównych założeń, zadań, nastawienia względem chrześcijan niekatolików, pojęć i metod.
    Without doubt Joseph Ratzinger is one of the most important participants of ecumenical dialogue. His theology has a practical impact on that dialogue not only because of his position in the Catholic Church. He has devoted many of his works to ecumenism. This paper is a result of the studies of all his works available in Polish since 2018. During the research it became clear that Ratzinger has offered an original idea of ecumenical dialogue. In this article it is called ‘ecumenical dialogue in truth’ and is described in the first part. Ratzinger insists to recognize in truth the causes of divisions, to accept that divisions among Christians are somehow allowed by the Lord, to see the true and authentic fidelity to the Lord at the bottom of divisions, and to ‘be humble in adopting realistic intermediate goals’. He encourages us to recognize true Christianity in the authentic riches developed by various Traditions over the centuries. The second part of the article is dedicated to new inspirations, questions and some problems which followed these ideas in the field of fundamental theology. Ratzinger touches on the most important problems in fundamental theology, like authentic Christianity, Christian identity, the Church, and credibility. His theology demands reshaping fundamental theology: its main presuppositions, tasks, attitude, terminology and methods.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 85-96
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ku ekumenii realistycznej. W poszukiwaniu przyczyn trudności w katolicko-prawosławnym dialogu teologicznym
    Toward Realistic Ecumenism. Looking for the Causes of Difficulties in the Theological Dialogue between the Roman Catholic Church and the Orthodox Church
    Autorzy:
    Kałużny, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571492.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    dialog ekumeniczny
    Kościół rzymskokatolicki
    Kościół prawosławny
    ekumenizm
    eklezjologia
    ecumenical dialogue
    Roman Catholic Church
    Orthodox Church
    ecumenism
    ecclesiology
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest prezentacja ważniejszych przyczyn trudności w katolicko-prawosławnym dialogu teologicznym na forum światowym. Temat został rozwinięty w czterech częściach. Najpierw zwrócono uwagę na odmienną świadomość podziału w katolicyzmie i w prawosławiu. Następnie dokonano ogólnej prezentacji wybranych aspektów katolicko-prawosławnego „dialogu miłości” i „dialogu prawdy”. W trzeciej części omówiono uwarunkowania początków dialogu teologicznego między obydwoma Kościołami. W końcu odniesiono się do kluczowych problemów natury eklezjologicznej, które pojawiły się w toku dialogu, takich jak uznanie kościelnego statusu partnerów dialogu, rozumienie kategorii „Kościołów siostrzanych” i stosunek do kwestii „uniatyzmu”. Ostatecznie stwierdzono, że katolicko-prawosławny dialog teologiczny jest dialogiem trudnym. Istniejące trudności dialogowe nie muszą jednak prowadzić do zniechęcenia, ale wręcz przeciwnie – mogą stać się impulsem do pogłębienia i ożywienia katolickoprawosławnego dialogu teologicznego.
    The aim of this article is to present the essential causes of the difficulties in the theological dialogue between the Roman Catholic Church and the Orthodox Church in the world. The topic has been dealt upon in four parts. First, the author is drawing the reader’s attention to the fact that the awareness of the disunion differs in these two Churches. Next, the author is making a general presentation of selected aspects of the “dialogue of love” and the “dialogue of truth” between Roman Catholicism and Orthodoxy. In Part 3, the author is discussing the circumstances of the beginnings of the theological dialogue between them. At the end, he is referring to the key ecclesiological problems which appeared in the course of the dialogue such as accepting the ecclesial status of the dialogue partner, understanding the category of “Sister Churches”, and attitude to the issue of “Uniatism”. Finally, the author states that the theological Catholic-Orthodox dialogue is a difficult one. However, the existing difficulties in the dialogue do not have to lead to discouragement, but – quite the contrary – they may become an incentive to deepen and invigorate the theological dialogue the Roman Catholic Church and the Orthodox Church.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2019, 23, 2(56); 113-139
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dialog ekumeniczny
    Autorzy:
    Kantyka, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041452.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    dialogue
    ecumenism
    churches
    unity
    truth
    faith
    ecumenical agreements
    dialog
    ekumenizm
    kościoły
    jedność
    prawda
    wiara
    uzgodnienia ekumeniczne
    Opis:
    W artykule opisano rzymskokatolickie rozumienie dialogu ekumenicznego zawarte w Dekrecie o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II oraz w innych dokumentach Kościoła rzymskokatolickiego. Ten dialog ekumeniczny może być prowadzony tylko pomiędzy Kościołami chrześcijańskimi i wspólnotami kościelnymi, ponieważ ma na celu przywrócenie pełnej widzialnej jedności chrześcijan. Dialog ten powinien przede wszystkim prowadzić do wspólnego odkrywania prawdy, a nigdy do jakiegokolwiek jej ustalania, wypracowywania jej lub osiągania kompromisu. Prawdziwy dialog nie ma nic wspólnego z negocjowaniem wspólnego stanowiska, w którym każda ze stron chce się narzucić innym i pójść na mniejsze ustępstwa. Nie możemy bowiem zredukować wymagań Ewangelii do niezbędnego minimum, wspólnej podstawy uznawanej przez wszystkie Kościoły i wspólnoty kościelne. Taki dialog zawiera swoją wewnętrzną dynamikę, swój wymiar egzystencjalny. Prawda jest osobowa, tak jak sam Chrystus jest Prawdą, tak poszukiwanie jedności należy do właściwej istoty bycia chrześcijaninem. Tak więc dialog ekumeniczny jest „imperatywem sumienia chrześcijańskiego" (Jan Paweł II), a więc jest czymś, co nieuchronnie powinno być podejmowane i realizowane przez chrześcijan. Dialog ekumeniczny nie jest jednak celem samym w sobie. Nie jest on też tylko wzajemnym uznaniem wspólnot chrześcijańskich, ani nawet wspólną modlitwą. Wspólnym celem jest przywrócenie pełnej widzialnej jedności kościołów podzielonych. Na drodze ekumenizmu nie możemy ograniczać się do modlitwy czy dialogu ekumenicznego. Wręcz przeciwnie - powinniśmy rozwijać wszelkie możliwe sposoby współpracy, gdyż jedność działania prowadzi do pełnej jedności wiary. Ani jedność, ani jednolitość doktryny czy tradycji kościelnych, ale tylko jedność w jednej wierze jest daleko idącym celem dialogu ekumenicznego. Dokumenty Kościoła rzymskokatolickiego dają też jasne wskazówki, jak prowadzić dialog ekumeniczny: strony dialogu muszą być ekspertami w dziedzinie teologii, szukać prawdy, a nie zwycięstwa, przechodzić od tematów łatwiejszych do trudniejszych, starać się używać języka wolnego od polemicznych konotacji. Przed Soborem Watykańskim II Kościół katolicki nie prowadził żadnego oficjalnego dialogu ekumenicznego, co nie oznaczało braku jakichkolwiek spotkań ekumenicznych. Pierwsze z nich były jednak nieoficjalne i nie angażowały oficjalnej władzy kościelnej. Szerokie zaangażowanie w dialog ekumeniczny w czasach papieży Pawła VI i Jana Pawła II może być słusznie postrzegane jako bezpośredni owoc Soboru Watykańskiego II i jego dekretu o ekumenizmie. Na przestrzeni dziesięcioleci komisje dialogu opracowały już tysiące stron wspólnych oświadczeń i uzgodnionych deklaracji. Kościoły muszą jednak mieć świadomość, że bez silnego wysiłku odbioru tych dokumentów w ich gronie, owoce dialogów nie będą miały żadnego wpływu na pojednanie chrześcijan w jednej wierze. Nawet jeśli z powodu powolności procesu ekumenicznego może dojść do pewnego rodzaju zafałszowania, możemy być pewni, że spotkania w ramach dialogu pozwoliły chrześcijanom różnych Kościołów - wspólnotom kościelnym - rozwinąć się w kierunku pełnej, widzialnej jedności, której pragnął nasz Pan dla swoich uczniów.  
    The article describes the roman catholic understanding of the ecumenical dialogue as stated in the Decree on ecumenism of the Second Vatican council and in further documents of the rc church. this ecumenical dialogue may be conducted only among christian churches and church communities as it aims the restoration of full visible unity of christians. The dialogue should primarily lead to the common rediscovery of the truth, and never to any kind of establishing the truth, of elaborating it or reaching the compromise. the true dialogue has nothing to do with negotiating the common position, where each party wants to force oneself upon another and to make the less concessions possible. this is because we cannot reduce the requirements of the Gospel to any kind of necessary minimum, a common basis recognized by all the churches and ecclesial communities. Such a dialogue contains its inner dynamics, its existential dimension. The truth is personal, as christ himself is the truth, so the search for unity belongs to the proper essence of being a christian. So the ecumenical dialogue is “an imperative of christian conscience” (John paul ii), so it is something that inevitably ought to be taken and accomplished by christians. The ecumenical dialogue however is not the goal for itself. neither it is only mutual recognition of christian communities or even common prayer. the common aim is the restoration of full visible unity of divided churches. On the way of ecumenism we cannot limit to the prayer or the ecumenical dialogue. On the contrary – we should develop all the possible ways of collaboration, because unity of action leads to the full unity of faith. neither the unity nor uniformity of doctrine or churchly traditions, but only the unity in one faith is the far-reaching goal of the ecumenical dialogue. The documents of the rc church give also clear hints how to lead the ecumenical dialogues: the dialoguing parties must be expert in theology, seeking the truth, not a victory, moving from easier topics to the more diffcult ones, trying to use the language free of polemical connotations. Before the Second Vatican council the catholic church didn’t lead any offcial ecumenical dialogue, what didn’t mean the lack of any ecumenical encounters. The frst ones, however, were unoffcial and did not engage the offcial church authority. Widespread engagement in the ecumenical dialogues in the time of popes paul Vi and John paul ii can be justly perceived as a direct fruit of the Second Vatican council andits Decree on ecumenism. During the decades the commissions of dialogue have already elaborated thousands of pages of common statements and agreed declarations. the churches must be however aware, that without strong effort of reception of these documents in their midst, the fruits of the dialogues will have no infuence on the reconciliation of christiansin one faith. Even if there may be some kind of deception because of slowness of ecumenical process, we can be certain that meetings in the dialogue enabled christians of variouschurches an church communities to grow towards full, visible unity wanted by our Lord for His disciples.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2010, 5; 187-197
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ecumenism in Poland – movement full of contrasts
    Ekumenizm w Polsce – ruch pełen kontrastów
    Autorzy:
    Budniak, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2149733.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    John Paul II
    Roman Catholic Church
    Polish Ecumenical Council
    dialogue
    ecumenism
    Jan Paweł II
    Kościół rzymskokatolicki
    Polska Rada Ekumeniczna
    dialog
    ekumenizm
    Opis:
    Since the beginning of Christianity, the consequences of the separations (regarding doctrine and tradition) have been permanent and painful – full of contrasts (conflicts, differences); contrasts that present a certain phenomenon, by showing it in comparison with another but completely different phenomenon. Therefore the article presents a set of selected positive and negative ecumenial experiences. The purpose of such combination of opposites is to emphasize the characteristic features that particular Churches or Christian Communities present, and simultaneously it shows the Christians’ responsibility for seeking unity. As John Paul II formulated it, ecumenism is “a movement towards unity”. Ecumenism is not merely the “sign of the times”, but it is a duty and responsibility in the face of God and His saving plan. It lies with those who through Baptism became Christ’s body and His people.
    Skutki podziałów (dotyczących doktryny i tradycji) od początku chrześcijaństwa są trwałe i bolesne, czyli pełne kontrastów (konfliktów, różnic). Kontrasty, polegające na przedstawieniu pewnego zjawiska, poprzez ukazanie na tle lub obok, zjawiska, zupełnie odmiennego. Stąd w artykule zostały zaprezentowane wybrane pozytywne i negatywne doświadczenia ekumeniczne. Takie zestawienie przeciwieństw służy uwydatnieniu cech charakterystycznych, które prezentują poszczególne Kościoły, czy Wspólnoty chrześcijańskie, a jednocześnie wskazuje na obowiązek dążenia do jedności, który ciąży na wszystkich chrześcijanach. Każda dobra inicjatywa ma swój sens. Jak sformułował Jan Paweł II, „ekumenizm jest ruchem ku jedności”. Ekumenizm bowiem to już nie tylko „znak czasu”, ale to obowiązek i odpowiedzialność wobec Boga i Jego zbawczego zamysłu, spoczywająca na tych, którzy przez chrzest stali się Ciałem Chrystusa i nowym Jego ludem.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2018, 17, 3; 53-66
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies