- Tytuł:
-
Echo i udawanie w ironii komunikacyjnej
Echo and Pretending in Communicative Irony - Autorzy:
-
Mękarska, Janina
Witek, Maciej - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/561308.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Polskie Towarzystwo Semiotyczne
- Tematy:
-
ironia
echo
udawania
akty mowy
etiolacja językowa
komunikacja ekspresywna - Opis:
-
The paper develops a speech-act based account of communicative irony. A central idea behind the proposed model is that verbal acts of ironizing fall under what John L. Austin called the doctrine of the etiolation of language. After discussing the notion of communicative irony construed along the lines of Mitchell S. Green’s model of expressive communication, we elaborate on the Austinian idea of linguistic etiolation by contrasting the serious and etiolated uses of language, where the latter are parasitical on the mechanisms of the former. We argue that echoing and overt pretending are two complementary techniques of linguistic etiolation that enable one to perform acts of expressing one’s negative attitudes towards contextually available mental or linguistic representations. We also show that the proposed model of linguistic etiolation allows us to account for a number of verbal cases of communicative irony.
W artykule przedstawiamy model ironii komunikacyjnej sformułowany w ramach teorii aktów mowy. Twierdzimy, że akty ironii werbalnej stanowią szczególne przypadki zjawisk, które John L. Austin określał mianem etiolacji językowej. Po omó- wieniu pojęcia ironii komunikacyjnej rozumianego w duchu Mitchella S. Greena modelu komunikacji ekspresywnej, proponujemy rozwinięcie Austinowskiej idei etiolacji i pokazujemy, jak przypadki etiolacyjnego zastosowania języka pasożytują na mechanizmach jego poważnych lub zwykłych zastosowań. W szczególności argumentujemy, że przywołanie echem oraz jawne udawanie są dwoma technikami etiolacji, które umożliwiają nadawcy ekspresję negatywnego nastawiania do kontekstowo dostępnych reprezentacji mentalnych lub językowych. Pokazujemy też, że proponowany model pozawala na wyjaśnienie werbalnych form ironii komunikacyjnej. - Źródło:
-
Studia Semiotyczne; 2019, 33, 2
0137-6608 - Pojawia się w:
- Studia Semiotyczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł