Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "public power" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Soft power współczesnej Japonii
    The soft power of contemporary Japan
    Autorzy:
    Łoś, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850866.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Japanese soft power resources
    public diplomacy
    soft power
    soft power Japonii
    dyplomacja publiczna
    Opis:
    Pozycja Japonii po II wojnie światowej nabrała innego znaczenia. Wyznaczały ją klęska wojenna i konieczność szukania innej drogi rozwoju. Tą drogą było przyjęcie części zachodnich wartości – głównie amerykańskich – i zasad wolnego rynku w sferze ekonomii. Reorientacji uległa również polityka zagraniczna, która musiała nastawić się na wsparcie gospodarki poprzez szukanie i utrzymanie dobrych relacji z zagranicą. Większego znaczenia nabrały wszelkie instrument związane z soft power, czyli typowej dla Japonii kultury i wartości, które jednak połączone z wartościami Zachodu, maja korzystny wpływ na rozwój tego kraju. Najlepiej jest to widoczne we wzroście znaczenia tego państwa, które potrafiło wiele zyskać w kategorii miękkiej siły, pomimo hermetyczności własnej kultury i wartości. To one wraz z pokojową polityką i modelem gospodarczego rozwoju idealnie odzwierciedlały możliwości użycia soft power.
    Japan’s position after World War II acquired a new dimension determined by the loss of war and the necessity of finding a new path of development. It derived itself from taking over Western values, mainly Northern American ones, as well as free market principles. Foreign policy underwent a significant reorientation, as supporting economy and developing new foreign relations became necessary. Therefore, instruments related to soft power gained importance. Culture and values characteristic for Japan combined with Western values had a positive effect on Japan’s development. It is most evident when observing the increase of Japan’s international relevance. In spite of having rather hermetic culture, this country was able to achieve a lot in the category of soft power. Those values and culture in general, together with peaceful policies and a new model of economic development, ideally mirrored the opportunities deriving from the usage of soft power.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2017, 10, 1; 49-65
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Soft Power: theoretical framework and political foundations
    „Miękka Siła”: ramy teoretyczne i podstawy polityczne
    Autorzy:
    De Martino, Mario
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1732702.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-13
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Soft power
    foreign policy
    public diplomacy
    „miękka siła”
    polityka zagraniczna
    dyplomacja publiczna
    Opis:
    Although 30 years have passed since it was first formulated by the American political scientist Joseph Nye Jr, experts in international relations still debate on the contribution that soft power can give in foreign policy. This article aims to analyse the epistemological framework of soft power since its elaboration over the years till now. The research delves into two essential angles of soft power. The former is the study on the relevance of the concept of soft power in the current political dynamics. The latter is the definition of the idea of soft power with a focus on the evolution of such an idea since it was formulated by Joseph Nye Jr. The academic debate around the concept of soft power can be summarised mostly around four points: (1) the definition of soft power, (2) the relationship between hard and soft power; (3) resources and behaviours generating soft power; (4) the actors involved, when we speak about soft power. In the political debate of the last few years, some political scientists and practitioners have raised doubts about relevance and effectiveness of soft power in the current international political dynamics. However, the COVID-19 pandemic, which is reshaping the global order, is demonstrating that deploying effective public diplomacy is still crucial in international relations.
    Choć minęło 30 lat, odkąd koncepcja „miękkiej siły” (ang. soft power) została sformułowana przez amerykańskiego politologa Josepha Nye’a Jr, eksperci w stosunkach międzynarodowych nadal debatują na temat wkładu, jaki soft power może wnieść w politykę zagraniczną. Niniejszy artykuł ma na celu analizę ram epistemologicznych „miękkiej siły” od opracowania tej koncepcji na przestrzeni lat. Badanie obejmuje dwa zasadnicze aspekty „miękkiej siły”. Pierwsze z nich to studium na temat znaczenia koncepcji „miękkiej siły” w obecnej dynamice politycznej. Drugą jest analiza definicji „miękkiej siły” z uwzględnieniem ewolucji tej idei od czasu jej sformułowania przez Josepha Nye'a. Debata akademicka dot. koncepcji „miękkiej siły” ogniskuje się głównie wokół czterech punktów: (1) definicja „miękkiej siły”, (2) związek między twardą i miękką siłą; (3) zasoby i zachowania generujące „miękką siłę”; (4) zaangażowani aktorzy, gdy mówimy o „miękkiej sile”. W debacie politycznej ostatnich kilku lat niektórzy politolodzy i praktycy wyrazili wątpliwości co do znaczenia i skuteczności „miękkiej siły” w obecnej międzynarodowej dynamice politycznej. Jednak pandemia COVID-19, która zmienia światowy porządek, pokazuje, że stosowanie skutecznej dyplomacji publicznej jest nadal kluczowe w stosunkach międzynarodowych.
    Źródło:
    Przegląd Europejski; 2020, 4; 11-24
    1641-2478
    Pojawia się w:
    Przegląd Europejski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    RUSSKIJ MIR – po(d)stępy kultury czy kultura w natarciu? Rosyjska strategia soft power jako element rosyjskiej kultury politycznej
    Russian Culture Public Diplomacy Historical Politics Extremism in Russia Soft Power Strategy
    Autorzy:
    Lachowicz, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/42586138.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-20
    Wydawca:
    Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
    Tematy:
    kultura rosyjska
    dyplomacja publiczna
    polityka historyczna
    ekstremizm w Rosji
    strategia soft power
    Russian culture
    public diplomacy
    historical politics
    extremism in Russia
    soft power strategy
    Opis:
    Federacja Rosyjska wdraża w polityce zagranicznej narzędzia określane mianem soft i smart power wobec partnerów w skali globalnej. O atrakcyjności idei wspólnoty Ruskiego Miru decydują czynniki kulturowo-językowe wzmacniane elementami natury ekonomicznej i militarnej. Polityka zagraniczna kreowana jest w sposób komplementarny, a proporcje zastosowanych środków zależą jedynie od regionu świata, koniunktury w stosunkach bilateralnych, są procesualne i dynamiczne w czasie. Od 2000 roku władze rosyjskie wykazały wiele determinacji, by wytworzyć sieć efektywnych instytucji, które zapewnią Rosji słyszalny głos w debacie międzynarodowej w warunkach wojny informacyjnej i gry politycznej na rzecz dominacji w świecie.
    The Russian Federation implements tools in its foreign policy known as soft and smart power toward global partners. The attractiveness of the idea of the Russkiy Mir community is determined by cultural and linguistic factors, reinforced by economic and military elements. Foreign policy is crafted in a complementary manner, with the proportions of the tools used depending solely on the region of the world, the state of bilateral relations, and being processual and dynamic over time. Since 2000, the Russian authorities have shown great determination in creating a network of effective institutions that ensure Russia's audible voice in the international debate, within the context of an information war and political maneuvering aimed at global dominance.
    Źródło:
    Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny; 2017, 12; 133-145
    1896-1819
    2391-5145
    Pojawia się w:
    Civitas Hominibus. Rocznik filozoficzno-społeczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyzwania dyplomacji publicznej w epoce ponowoczesnej. Wybrane problemy
    Challenges of public diplomacy in the post-modern era. Selected problems
    Autorzy:
    Fater, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592458.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    public diplomacy
    cultural diplomacy
    cultural policy
    Postmodernism
    post-modernity or the postmodern condition
    globalization
    ICT
    soft power
    reputation or image of Poland
    dyplomacja publiczna
    dyplomacja kulturalna
    polityka kulturalna
    ponowoczesność
    postmodernizm
    globalizacja
    miękka siła
    wizerunek Polski
    promocja Polski za granicą
    Opis:
    Rozwój internetu jako uniwersalnego medium o zasięgu globalnym, a zwłaszcza wielka popularność mediów społecznościowych sprawiły, że dyplomacja rozumiana jako dialog na linii: rząd kraju A – rząd kraju B stała się wysoce niewystarczającym narzędziem komunikacji międzykulturowej. W postmodernistycznym, wielowektorowym świecie pojawiła się konieczność wzbogacenia tradycyjnej dyplomacji o dwa dodatkowe kanały rozprzestrzeniania informacji: „rząd kraju A – społeczeństwo kraju B” oraz „kanał bezpośredniej komunikacji pomiędzy członkami obu społeczeństw”. Te dwie formy komunikowania konstytuują się w tak zwaną dyplomację publiczną. Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jakie wyzwania stoją przed tymi, którzy dyplomacji publicznej wyznaczają kierunek i jakich środków używają, aby osiągnąć założone cele.
    The development of Internet as the universal medium of global range, and popularity of social media especially, made diplomacy understood as a dialogue on the line: Government A – Government B highly insufficient mean of transcultural communication. In post-modern, multivectoral world there is a need of augmenting traditional model of diplomacy by two additional channels: “Government of the country A – society of the country B” and “the direct channel for the distribution of information between the members of both societies”. These two forms of communication constitute so called “public diplomacy”. This article is an attempt of answering the question, what challenges are facing those who create policies in public diplomacy and which means they apply to achieve the objectives pursued.
    Źródło:
    Acta Politica Polonica; 2019, 47, 1; 41-55
    2451-0432
    2719-4388
    Pojawia się w:
    Acta Politica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyplomacja publiczna w wybranych dokumentach koncepcyjnych Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2016
    Autorzy:
    Janczuk, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053927.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    public diplomacy
    Russia’s foreign policy
    militry doctrine
    foreign policy concept
    national security concept
    soft power
    dyplomacja publiczna
    polityka zagraniczna Rosji
    doktryna militarna
    doktryna obronna
    koncepcja polityki zagranicznej
    koncepcja bezpieczeństwa narodowego
    внешняя политика России
    публичная дипломатия
    общественная дипломатия
    мягкая сила
    концепция внешней политики
    концепция национальной безопасности
    военная доктрина
    Opis:
    На 2020 год запланирована публикация новой военной доктрины Российской Федерации - этот документ, несомненно, будет воспринят как интересный предмет анализа, показывающий не только непосредственные намерения, но и образ мышления российской политической элиты. Поэтому целесообразно вспомнить долгую историю в российских концептуальных документах ведущего строительного инструмента мягкой силы - компонента потенциала Российской Федерации, имеющего давнюю традицию, но в связи с системой обусловленностей, характерной для позднего вестфальского мира, в 21 веке приобретшего как никогда ранее актуальное значение; можно даже утверждать, что в реалиях последних десятилетий он вышел на первый план.В связи с этим, автор, приняв рабочее определение явления, исследует прямые и косвенные (подразумеваемые) случаи, когда публичная дипломатия рассматривалась в важнейших стратегических документах и правовых актах, принятых в России в 1991-2016 годах. Проведенный анализ показывает эволюцию подхода российской политической элиты ко всем измерениям публичной дипломатии (переход от поверхностной западной ориентации и либерального дискурса о международном порядке, через проявление ассертивности, до творческой адаптации и повествовательного описания роли полюса многополярного порядка), а также дает представление о политических, социальных и экономических факторах, которые стали причиной этих трансформаций. Также были показаны изменения в области характера используемых методов публичной дипломатии - например, понимание роли диаспоры или связь между имиджевыми мероприятиями экономической дипломатии и экономическим развитием. Эти трансформации представлены на фоне международной системы, а их анализ является дополнением к богатой истории исследований в области информационных влияний Российской Федерации.
    2020 is the year of publication of a new military doctrine of the Russian Federation. The document will, undoubtedly, be received as an interesting object of analysis, expected to show not only direct intentions, but also the hinking patterns representative for the Russian political elites. It is, therefore, advisable to process the history of public diplomacy – the leading tool of building soft power – a long-standing component of Russian Federation’s capability, which due to the composition of determinants typical for the late-Westphalian international order gained an unprecedented level of meaning (or even can be seen as a leading factor).For these reasons, the author – after adopting a working definition – attempts to retrace the direct and indirect (implied) instances of including public diplomacy into the most important strategic documents and legal acts, issued by Russia in the years 1991-2016. The analysis shows the evolution of Russia’s political elites’ approach to all of the dimensions of public diplomacy (shift from superficial westernisation and a liberal discourse on the international order, through demonstrations of assertiveness, to a narrative adopotion of the role of one of the poles of the new international order), and provides insight into the composition of the political, social end economic determinants behind the transition. Also discussed are the shifts within the specifics of the methods of public diplomacy – such as the perception of the role of diaspora, or the link between image, economic diplomacy and economic development. These changes are presented on the background of the state of the international system, and the analysis is an addition to the extensive literature on the Russian Federation’s informational influence.
    Na rok 2020 przewidziano publikację nowej doktryny militarnej Federacji Rosyjskiej – dokument ten niewątpliwie odebrany zostanie jako interesujący przedmiot analizy, ukazujący nie tylko bezpośrednie zamierzenia, ale również wzorce myślenia rosyjskich elit politycznych. Wskazane jest zatem przypomnienie długiej historii uwzględniania w rosyjskich dokumentach koncepcyjnych wiodącego narzędzia budowy soft power – komponentu potencjału Federacji Rosyjskiej, który posiada co prawda długą tradycję, ale wskutek układu uwarunkowań, charakteryzującego ład późnowestfalski, w XXI stuleciu osiągnął znaczenie wcześniej niespotykane; można wręcz stwierdzić, że w realiach ostatnich dziesięcioleci wybił się on na pierwszy plan.Z tych względów, autor – po przyjęciu roboczej definicji zjawiska – podejmuje się prześledzenia bezpośrednich i pośrednich (dorozumianych) przypadków uwzględnienia dyplomacji publicznej w najważniejszych dokumentach strategicznych i aktach prawnych, przyjmowanych w Rosji na przestrzeni lat 1991-2016. Przeprowadzona analiza ukazuje ewolucję podejścia rosyjskich elit politycznych do wszystkich wymiarów dyplomacji publicznej (przesunięcie od powierzchownej okcydentalizacji i liberalnego dyskursu o ładzie międzynarodowym, poprzez manifestację asertywności, aż do adaptacji kreatywnej i narracyjnego objęcia roli bieguna ładu multipolarnego), a także dostarcza wglądu w skład uwarunkowań politycznych, społecznych i gospodarczych, które stały za tymi przekształceniami. Uwidocznione zostały także przemiany w zakresie charakteru wykorzystywanych metod prowadzenia dyplomacji publicznej – jak chociażby percepcji roli diaspory czy związku działań wizerunkowych z dyplomacją ekonomiczną i rozwojem gospodarczym. Przesunięcia te zostają ukazane na tle stanu systemu międzynarodowego, a ich analiza stanowi dodatek do bogatej historii badań w zakresie oddziaływań informacyjnych Federacji Rosyjskiej.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 1; 163-188
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies