Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "UKRAINIAN DIASPORA" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    ETNICZNOŚĆ I RELIGIA – KOŚCIÓŁ GRECKOKATOLICKI W POLSCE PO AKCJI „WISŁA”
    ETHNICITY AND RELIGION – UKRAINIAN ORTHODOX CHURCH AFTER OPERATION „WISŁA”
    Autorzy:
    Domagała, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/418438.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
    Tematy:
    Ukrainian Orthodox Church
    nationalism
    diaspora
    Opis:
    There are three traditional foundation or pillars of Ukrainian national identity; language, religion and social memory but religion is the most important. It is connected in special way with the Orthodox Church and its role to the preservation and reconstruction that identity. Interviews conducted among Orthodox Church priests working in the decanates of Olsztyn, Elbląg and Węgorzewo and other researches make clear that religion is the real value of native ethnic culture and center of Ukrainian national consciousness. Social and cultural role of Orthodox parish churches in the Ukrainian community refers also to the situation before 1947 i.e. deportation Ukrainians on Wamia and Mazury. History and memory of the polish-ukrainian borderland show that among principles of coexistence of Poles and Ukrainians religion and church were the most important. Now significance of religion in processes of identification is also recognized. It seems that future existence of Ukrainian diaspora in Warmia and Mazury depends on religion. It means that the range of the assimilation processes will depend not only on rate of conversional and mixed marriage but also on different forms of secularization. Religious institutions are connected with political; Ukrainian Orthodox Church which gained full political and cultural rights after 1989 increased his social and cultural activity to become the most important institution of presentation of ethnic group interests.
    Źródło:
    Colloquium; 2015, 7, 4; 45-60
    2081-3813
    2658-0365
    Pojawia się w:
    Colloquium
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Праведна душа. Василь Біднов у спогадах сучасників», opr. Mykola Chaban, seria «DNIPROVIANA», Herda, Dnipro 2021, 216 s.
    The review of “The righteous soul. Vasyl Bidnov in the memoirs of contemporaries” (‘Pravedna dusha. Vasyl Bidnov u spohadakh suchasnykiv’, ed. Mykola Chaban, series “DNIPROVIANA”, Herda Press, Dnipro 2021, 216 pp.)
    Autorzy:
    Mytsyk, Iurii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2157694.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Vasyl Bidnov
    Mykola Chaban
    memoirs
    emigrants
    diaspora
    Ukrainian People’s Republic
    Opis:
    The paper’s author shows his review of a book about Vasyl Bidnov who was one of talented scientists. He was a historian and an activist of ’Prosvita’ („Enlightenment”). Due to the fall of the Ukrainian People’s Republic this personality emigrated to Czechoslovakia, where he has a strong connection with Ukrainian Free University in Prague. The work „The righteous soul. Vasyl Bidnov in the memoirs of contemporaries” (‘Pravedna dusha. Vasyl Bidnov u spohadakh suchasnykiv’) includes the introduction, which informs about the biography of this personality. Then there are presented memoirs about him collected from well-known sociopolitical and scientific activists-emigrants. An essential part has appendices from documents that refer to Bidnov. The article concludes that the readers received a high-value book of memoirs about this important personality of the scientific and socio-political life of Ukraine at the beginning of the 20th century.
    Źródło:
    Studia Polsko-Ukraińskie; 2022, 9; 233-240
    2353-5644
    2451-2958
    Pojawia się w:
    Studia Polsko-Ukraińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Main Vectors of International Activity of the Ukrainian Greek Catholic Church
    Główne obszary aktywności międzynarodowej Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
    Autorzy:
    Verbytskyi, Volodymyr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1728753.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-17
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ukraiński Kościół Greckokatolicki
    państwo
    Kościół
    relacje
    dialog
    wielowyznaniowość
    diaspora
    kultura
    wartości
    Ukrainian Greek Catholic Church
    state
    church
    relationship
    dialogue
    multi-confessional
    culture
    values
    Opis:
    During the 1950s and 1980s, the Eastern Catholic Church (sharing the Byzantine tradition) was maintained in countries with a Ukrainian migrant diaspora. In the 1960s, this branched and organized church was formed in the Ukrainian diaspora. It was named the Ukrainian Catholic Church (UCC). The Galician Metropolitan Department was headed by Andriy Sheptytskyi until 1944, and after that Sheptytskyi was preceded by Yosyp Slipiy, who headed it until 1984. In addition to the Major Archbishop and Metropolitan Yosyp, this church included two dioceses (in the United States and Canada), a total of 18 bishops. It had about 1 million believers and 900 priests. The largest groups of followers of the union lived in France, Yugoslavia, Great Britain, Brazil, Argentina, and Australia. Today, the number of Greek Catholics in the world is more than 7 million. The international cooperation of denominations in the field of resolving historical traumas of the past seems to be quite productive. An illustrative example was shared on June 28, 2013. Preliminary commemorations of the victims of the 70th anniversary of the Volyn massacres, representatives of the UGCC and the Roman Catholic Church of Poland signed a joint declaration. The documents condemned the violence and called on Poles and Ukrainians to apologize and spread information about the violence. This is certainly a significant step towards reconciliation between the nations. The most obvious fact is that the churches of the Kyiv tradition—ОCU and UGCC, as well as Protestant churches (All-Ukrainian Union of Evangelical Churches—Pentecostals, Ukrainian Lutheran Church, German People’s Church)—are in favor of deepening the relations between Ukraine and the European Union. A transformation of Ukrainian community to a united Europe, namely in the European Union, which, in their view, is a guarantee of strengthening state sovereignty and ensuring the democratic development of countries and Ukrainian society.
    Od lat 50. do lat 80. XX wieku w krajach, w których istniała ukraińska diaspora migracyjna, utrzymywał się Kościół katolicki wschodni (kultywujący tradycję bizantyjską). W latach 60. XX wieku tak zorganizowany kościół powstał w diasporze ukraińskiej. Nazwano go Ukraińskim Kościołem Katolickim. Na czele metropolii halickiej stanął Andrzej Szeptycki, sprawując urząd do roku 1944. Jego następcą został Josyf Slipyj, który był pasterzem metropolii do 1984 roku. Ukraiński Kościół Katolicki ten obejmował także dwie diecezje w USA i Kanadzie, pod przewodnictwem łącznie 18 biskupów (poza wymienionymi metropolitami). Kościół liczył około 1 mln wyznawców i 900 księży. Najliczniejsze grupy wiernych mieszkały we Francji, Jugosławii, Wielkiej Brytanii, Brazylii, Argentynie i Australii. Dziś liczba grekokatolików na świecie wynosi ponad 7 milionów. Współpraca międzywyznaniowa na szczeblu międzynarodowym w kontekście rozwiązywania zaszłości historycznych wydaje się być całkiem owocna. Dobrym przykładem są uroczystości, które odbyły się 28 czerwca 2013 r. dla upamiętnienia ofiar 70. rocznicy rzezi wołyńskiej. Na wstępie przedstawiciele Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego i Kościoła rzymskokatolickiego w Polsce podpisali wspólną deklarację, potępiającą ówczesne akty przemocy. Polacy i Ukraińcy zostali wezwani do przeproszenia i rozpowszechniania prawdziwych informacji o zbrodni. Jest to z pewnością znaczący krok w kierunku pojednania między obydwoma narodami. Najbardziej oczywistym faktem jest to, że Kościoły tradycji kijowskiej, Kościół Prawosławny Ukrainy i Ukraiński Kościół Greckokatolicki, a także Kościoły protestanckie (Wszechukraiński Związek Kościołów Ewangelickich – Zielonoświątkowcy, Ukraiński Kościół Luterański, Niemiecki Kościół Ludowy) – opowiadają się za zacieśnieniem stosunków Ukrainy z Unią Europejską. Transformacja społeczeństwa ukraińskiego pod kątem członkostwa w zjednoczonej Europie (Unii Europejskiej) jest ich zdaniem gwarancją wzmocnienia suwerenności państwowej oraz zapewnienia demokratycznego rozwoju państw i społeczeństwa ukraińskiego.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2021, 12, 2; 71-83
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Проблемні питання у визнанні Республікою Хорватія Голодомору геноцидом українського народу
    Problematic Issues in the Recognition of the Holodomor by the Republic of Croatia as Genocide of the Ukrainian People
    Autorzy:
    Sagan, Galyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676883.pdf
    Data publikacji:
    2023-11-20
    Wydawca:
    National Academy of Sciences of Ukraine. The Institute of History of Ukraine
    Tematy:
    Голодомор 1932-1933 років
    українсько-хорватські зв’язки
    визнання Голодомору
    геноцид
    українці Хорватії
    діаспора
    громадська діяльність
    The Holodomor of 1932-1933
    Ukrainian-Croatian relations
    recognition of the Holodomor
    genocide
    Ukrainians in Croatia
    diaspora
    public activity
    Opis:
    У статті проаналізовано п`ятнадцятирічний шлях Республіки Хорватія з визнання Голодомору 1932-1933 років в Україні геноцидом українського народу. Зазначається, що впродовж тривалого часу стратегічне партнерство, яке розвивалося між нашими країнами, на жаль, мало вплинуло на те, аби Хорватія на офіційному рівні висловила своє ставлення до жахливого злочину комуністичного режиму. У цьому випадку, на жаль, недопрацьовувала Україна. Зазначено, що за часів президентства В. Януковича в Україні не лише практично не приділялася увага міжнародній роботі із роз’яснень питань Голодомору, але й сам В. Янукович зробив протиправну заяву про те, що визнавати Голодомор 1932–1933 рр. як факт геноциду українців є неправильним і несправедливим. Ця заява не лише продемонструвала зневагу В. Януковича до мільйонів невинних жертв геноциду українців, але й перекреслила вже наявні напрацювання, у т. ч. й у РХ. В. Янукович фактично здійснив злочин – порушив Закон України «Про Голодомор 1932–1933 років в Україні». Наголошується, що найбільших зусиль в інформуванні хорватської громадськості, політичної еліти в РХ доклали активісти української діаспори. Їхніми стараннями з початку 1990-х років регулярно проводилися заходи із вшанування пам’яті загиблих у роки Голодомору. Українські культурно-просвітні товариства видавали книжки, брошури, організовували виставки, підтримували міжнародну акцію «Незгасима свічка» тощо. Причому робота велася у двох напрямах – для широкого загалу громадян РХ та для українців Хорватії. Акцентується, що значні зусилля наших діаспорян були спрямовані на роботу із хорватськими парламентарями, від яких у кінцевому рахунку й залежало офіційне визнання Голодомору геноцидом. Зазначається, що до цієї роботи також активно долучалися представники українського Посольства, які були співорганізаторами заходів із вшанування жертв Голодомору, працювали на поширення інформації про цей злочин комуністичного режиму. Вказано, що повномаштабне вторгнення Росії в Україну 24 лютого 2022 року та нові злочини проти людяності, здійснені російськими солдатами, стали тим вирішальним аргументом, який переконав політичну еліту Республіки Хорватія визнати Голодомор геноцидом українського народу.
    The article analyses the fifteen-year journey of the Republic of Croatia to recognise the Holodomor of 1932-1933 in Ukraine as genocide of the Ukrainian people. It is noted that, unfortunately, the long-term strategic partnership that developed between our countries had little effect on Croatia expressing its attitude to the terrible crime of the communist regime at the official level. In this case, as a rule, the Ukrainian State did not do enough. It is noted that during the presidency of V. Yanukovych in Ukraine, not only practically no attention was paid to the international work on clarifying the issues of the Holodomor, but also V. Yanukovych himself made an illegal statement that recognizing the Holodomor of 1932-1933 as a fact of genocide of Ukrainians is wrong and unfair. This statement not only demonstrated V. Yanukovych's disdain for millions of innocent victims of the Ukrainian genocide, but also crossed out already existing developments, including and in the Republic of Croatia. V. Yanukovych actually committed a crime - he violated the Law of Ukraine “On the Holodomor of 1932-1933 in Ukraine”. It is emphasized that the greatest efforts in informing the Croatian public and the political elite in the Republic of Croatia were made by activists of the Ukrainian diaspora. Due to their efforts, since the beginning of the 1990s, events were regularly held to honor the memory of those who died during the Holodomor. Ukrainian cultural and educational societies published books, brochures, organized exhibitions, supported the international campaign “Unquenchable Candle”, etc. Moreover, the work was carried out in two directions - for the general public of citizens of the Republic of Croatia and for Ukrainians in Croatia. It is emphasized that significant efforts of our diaspora were directed to work with Croatian parliamentarians, on whom the official recognition of the Holodomor as genocide ultimately depended. It is noted that representatives of the Ukrainian Embassy, who were co-organizers of events honoring the victims of the Holodomor, were also actively involved in this work, and worked to spread information about this crime of the communist regime. It is indicated that the full-scale invasion of Russia into Ukraine on February 24, 2022 and the new crimes against humanity committed by Russian soldiers became the decisive argument that convinced the political elite of the Republic of Croatia to recognize the Holodomor as a genocide of the Ukrainian people.
    Źródło:
    The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings; 2023, 32; 220-243
    2411-345X
    2415-7198
    Pojawia się w:
    The International Relations of Ukraine: Scientific Searches and Findings
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies