Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "religia-kultura" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Islam in Slovakia in interreligious dialogue
Islam na Słowacji w dialogu międzyreligijnym
Islam na Slovensku v medzináboženskom dialógu
Autorzy:
Jurko, Jozef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480732.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Islam
Islamic culture
Dialogue
Religion
Muslims
Christianity
kultura islamska
dialog
religia
muzułmanie
chrześcijaństwo
islam
islamská kultúra
dialóg
náboženstvo
moslimovia
kresťanstvo
Opis:
The Austro-Hungarian Empire in 1912 recognized Islam as one of the allowed religions on its territory - and thus also in the area of Slovakia and the Czech Republic. In the Czech Republic the Muslim religious community was recognized in 2004. In Slovakia it has not happened yet. The Koran orders Muslims to follow everything what is given in it and not to change it for anything else in the world, but simultaneously with this orders them to respect Christians, Jewish and other religions in the world. Especially the Christians have to follow the demand to spread Christ and the Gospel everywhere they are, also to numerous groups of immigrants from Muslim countries. The world actually stays before big challenges how to develop constructive ecumenical dialogue with Islam. Muslims and Christians, inspired by common values, are called to work together in the interest of justice, peace and respect of dignity and rights of every man.
W 1912 roku Cesarstwo Austro-Węgierskie uznało islam za jedną z dozwolonych religii na swym terenie, a więc także na terenie Słowacji i Republiki Czeskiej. W Republice Czeskiej muzułmańska wspólnota wyznaniowa została uznana w 2004 roku. W Słowacji to jeszcze nie nastąpiło. Koran nakazuje muzułmanom kierować się wszystkim, co jest w nim podane i nie zamieniać tego na nic, co jest w świecie, lecz jednocześnie nakazuje też darzyć szacunkiem chrześcijan, Żydów i inne religie świata. Szczególnie zaś chrześcijanie mają spełniać żądanie głoszenia wiary w Chrystusa i Ewangelię wszędzie tam, gdzie się znajdują, także licznym grupom imigrantów z krajów muzułmańskich. Świat stoi w obliczu wielkiego wyzwania, jak rozwijać ekumeniczny dialog z islamem. Muzułmanie i chrześcijanie, pod wpływem wspólnych wartości, wezwani są do współpracy w interesie sprawiedliwości, pokoju i szacunku wobec godności i praw każdego człowieka.
V roku 1912 Rakúsko-uhorská monarchia uznala islam, ako jedno z náboženstiev, povolených na celom svojom území – teda aj na území Česka a Slovenska. V Česku bola moslimská náboženská obec registrovaná až v roku 2004. Na Slovensku sa tak doteraz nestalo. Korán moslimom prikazuje, aby nasledovali to, čo je v ňom zoslané a aby to nevymenili za nič iné na svete, ale zároveň im ukladá povinnosť rešpektovať kresťanské, židovské náboženstvo a iné náboženstvá sveta. Práve od kresťanov sa žiada, aby hlásali Krista a evanjelium všade kde sa nachádzajú a aj početným prisťahovalcom z moslimských krajín. Svet aktuálne stojí pred veľkými výzvami ako rozvíjať konštruktívny ekumenický dialóg s islamom. Moslimovia a kresťania, inšpirovaní spoločnými hodnotami sú povolaní spoločnými silami pracovať v záujme spravodlivosti, mieru a rešpektovania dôstojnosti a práv každého človeka.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 1; 222-239
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne konteksty edukacji. Czy pojęcie sensu ma jeszcze sens?
Contemporary education contexts. Does the concept of meaning still make sense?
Autorzy:
Ciesielski, Remigiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047152.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
education
prayer
manners
dialogue
culture
religion
liturgy
modlitwa
wychowanie
dialog
kultura
religia
liturgia
edukacja
Opis:
Celem tekstu jest wskazanie możliwych przyczyn, które doprowadziły do kryzysu współczesnej edukacji. Zastąpienie dialogu mówieniem a wiedzę wiadomościami doprowadziło do zmiany miejsca nauczyciela i jego roli we współczesnej kulturze i procesie wychowania. Można jednak znaleźć drogi wyjścia z tego kryzysu tak, aby odnowić rolę nauczyciela jako mistrza i nauczyć się wysuwać wiedzę na pierwszy plan tego procesu. Autor znajduje tę drogę w ponownym przemyśleniu zasad edukacji i kultury klasycznej i wczesnochrześcijańskiej.
The aim of the text is to indicate the possible causes that led to the crisis of modern education. Replacing the dialogue with speaking and knowledge with news has led to a change of the teacher's place in contemporary culture and upbringing. However, one can find ways out of this crisis to renew the teacher's role as a master and learn to put knowledge at the forefront of this process. The author finds this path in rethinking the principles of education and classical and early Christian culture.
Źródło:
Teologia i moralność; 2019, 14, 2(26); 23-36
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religia chrześcijańska a nowa kultura. Trudności w dialogu
Christian religion and new culture. Difficulties in dialogue
Autorzy:
Przybyłowski, Jan Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011179.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
dialogue
religion
culture
human being
truth
relations
media
dialog
religia
kultura
człowiek
prawda
relacje
Opis:
Artykuł omawia przyczyny konfliktów w dialogu między religią chrześcijańską i nową kulturą. Główna przyczyna znajduje się w umyśle człowieka, któremu dzisiaj zagraża nacjonalizm, rasizm, religijny fundamentalizm. Między kulturą a religią istnieje nierozerwalny związek, a dialog między nimi jest drogą ku prawdzie, której źródłem jest Bóg. Człowiek tworzy kulturę i korzysta z niej, ale musi być otwarty na pełną łączność z Bogiem w religii. Kultura nie może zastąpić religii, nie daje możliwości zaspokojenia duchowych potrzeb człowieka i nie ukierunkowuje człowieka na cel ostateczny – życie wieczne. Dialog między chrześcijaństwem i nową kulturą, który może wspomagać integralny rozwój człowieka i zrównoważony postęp, wymaga uwzględnienia chrześcijańskiego humanizmu, który respektuje godność osobistą człowieka i jego prawa. Dzięki temu człowiek podbudowuje świadomość własnej wartości i może szukać własnych dróg dojścia do Boga.
The article discusses the causes of conflict in the dialogue between Christian religion and new culture. The main cause is in the mind of man, who is today threatened nationalism, racism, and religious fundamentalism. There is an inseparable link between culture and religion, and the dialogue between them is the way to truth, of which God is the source. Man creates culture and benefits from it, but must be open to full communion with God in religion. Culture cannot replace religion, it cannot satisfy the spiritual needs of man and in does not direct man towards the ultimate goal of eternal life. Dialogue between Christianity and the new culture, which can promote integral human development and sustainable progress, requires that account be taken of Christian humanism, which respects human dignity and human rights. Thanks to this, man builds awareness of his own values and can look for his own ways to reach God.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2020, 27; 275-291
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowy paradygmat studiów teologicznych według konstytucji "Veritatis gaudium" papieża Franciszka
Autorzy:
Żmudziński, Marek Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040871.pdf
Data publikacji:
2021-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
theology
scince
university
dialogue
faith
religion
culture
teologia
nauka
uniwersytet
dialog
wiara
religia
kultura
Opis:
Pontyfikat papieża Franciszka, zarówno w ogłaszanych dokumentach, jak i w praktyce ma charakter duszpasterski, z podkreśleniem wymiaru ewangelizacyjnego. W encyklice Veritatis gaudium również misja edukacyjna i akademicka Kościoła została przedstawiona pod tym kątem. Artykuł jest prezentacją postulatów papieża rozumianych jako nowy paradygmat szkolnictwa kościelnego, wynikający z nowego kontekstu kulturowego i społecznego. Projekt Franciszka osadzony jest w ponad pięćdziesięcioletniej perspektywie reform Soboru Watykańskiego II, w szczególności dokumentu Sapientia christiana, który od 1979 regulował działalność fakultetów teologicznych. Wskazane są cztery kryteria, którymi powinny charakteryzować się studia kościelne: a) chrystocentrycznie ukształtowany kerygmat, budujący wspólnotę eklezjalną, z opcją na rzecz ubogich, b) spotkanie i dialog, chrakteryzujące się autentycznym współdziałaniem na poziomie religii i kultur, c) inter- i transdyscyplinarność, które są narzędziem łączenia dorobu nauki we wszystkich dyscyplinach, w perspektywie transcendentnego objawienia chrześcijańskiego, d) integracja ośrodków akademickich, które uprawiają studia kościelne oraz ich współpraca z instytucjami o różnych tradycjach religijnych i kulturowych, w celu adekwatnej diagnozy globalnych problemów świata i ich rozwiązywanie.
The pontificate of Pope Francis, both in documents and in practice, takes on a pastoral character, emphasizing the evangelizing dimension. The encyclical Veritatis gaudium likewise presents the educational and academic mission of the Church from the same perspective. This paper provides a presentation of the Pope’s postulates understood as a new paradigm for Church education, resulting from a new cultural and social context. Pope Francis’ project is set in the more than fifty-year perspective of the reforms introduced by the Second Vatican Council, in particular Sapientia christiana, the document which has been governing the activities of theological faculties since 1979. Four criteria that ecclesial studies should demonstrate are indicated: a) the Christocentric kerygma building the ecclesial community, with an option for the poor, b) encounter and dialogue, characterized by authentic interaction on the level of religions and cultures, c) inter- and transdisciplinarity, which provide a tool for linking the academic achievements of all disciplines in the perspective of the transcendent Christian revelation, d) integration of academic centres which practice ecclesiastical studies and their collaboration with institutions of different religious and cultural traditions, with a view to an adequate diagnosis of global world problems and their resolution.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2021, 16; 87-105
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikowanie międzyreligijne w Afryce Zachodniej i Północnej w wymiarze historycznym i współczesnym
Interdenominational communication in West and North Africa in historical and contemporary perspective
Autorzy:
Chazbijewicz, Selim
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186885.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
Tematy:
Afryka
komunikowanie międzykulturowe
religia
dialog
kultura
cywilizacja
fundamentalizm
Africa
cross-cultural communication
religion
dialogue
culture
civilisation
fundamentalism
Opis:
The author depicts the phenomenon of interdenominational communication in Africa as a form of social and intercultural communication. The article includes theories of cultural semiotics introduced by The Frankfurt School and The Tartu School. Actually, the phenomenon of interdenominational communication is treated as the interdenominational dialogue considered as conscious social phenomenon as well as a natural field of interactions among religious civilisations. The author mentions Sufism as a form of natural interdenominational Muslim-Christian dialogue. He also describes present ways of Communications such as the Internet. He writes over the disadvantages of religiosity – religious fundamentalism as a cause of tension and terrorism or the reason of the dialogue severance.
Źródło:
Forum Politologiczne; 2015, 18 - Komunikowanie w Afryce. Endo- i egzogeniczne aspekty. Etniczność – kultura – religia; 163-172
1734-1698
Pojawia się w:
Forum Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Paweł II – Pontifex Maximus dialogu międzyreligijnego
John Paul II – Pontifex Maximus of interreligious dialogue
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558677.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
dialog
Jan Paweł II
Kościół
kultura
pokój
religia
zbawienie
Church
culture
dialogue
John Paul II
peace
religion
salvation
Opis:
Dialog jest pojęciem, które po Soborze Watykańskim II wyznaczyło kierunki poszukiwań teologicznych i duszpasterskich. Pontyfikat Jana Pawła II był z całą pewnością czasem, w którym szeroko pojęty dialog stał się codziennym wymiarem eklezjalnej aktywności. Użyta w tytule niniejszego artykułu nazwa Pontifex Maximus, (Najwyższy Budowniczy mostów) wskazuje na najwyższą godność Biskupa Rzymu w wymiarze kapłańskim, ale też na jego zdeterminowanie w dialogu międzyludzkim, rozumianym jako dialog ekumeniczny, międzyreligijny i kulturowy. Papież Jan Paweł II był więc kontynuatorem soborowego dynamizmu, dając jednocześnie pogłębione podstawy dialogu oraz dyskredytując wszystkie jego wypaczenia. Wskazywał właściwe formy dialogu i wyznaczał zadania poszczególnym członkom wspólnoty Kościoła. Wobec przedstawicieli innych religii wysuwał propozycje płaszczyzn spotkania i je inicjował. Świadczą o tym chociażby najbardziej spektakularne wydarzenia, jak wizyta w rzymskiej synagodze czy Światowy Dzień Modlitwy o Pokój w Asyżu.
Dialogue is the conception which determined the ways of theological and priestly searching made after the Vatican Council II. The pontificate of John Paul II was the time in which the dialogue happened to be the daily measurement of the ecclesiological activity. The name Pontifex Maximus (The Most Important Bridge Builder), that was used in the title of that article, shows the greatest dignity of the Bishop of Rome in the priestly measurement. Hence John Paul II is the continuator of the Council’s dynamism simultaneously giving the dialogue’s bases and discrediting all its distortions. He showed the correct dialogue forms and pointed jobs to the particular members of the Church’s communion. He gave the propositions of meeting and initiated them, to representatives of other religions. The most spectacular events that show it are: the visit to the synagogue of Rome or The World’s Prayer for peace in Assisi.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2012, 30; 175-186
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies