Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "diagnoza ADHD" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Obiektywna ocena aktywności dzieci z diagnozą ADHD
    Objective assessment of motor activity of children with ADHD
    Autorzy:
    Dąbkowska, Małgorzata
    Pracki, Tadeusz
    Pracka, Daria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945556.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD
    ADHD subtypes
    actigraph
    aktograf
    children
    diagnosis
    diagnoza
    dzieci
    motor activity
    podtyp ADHD
    ruchliwość
    Opis:
    In the assessment of ADHD, clinicians rely mainly on subjective evaluation based on behavioral questionnaire. Altered motor activity is a frequent symptom of ADHD. The diagnostic modality enabling a precise and objective assessment of motor activity is actigraphy. Method: Actigraph, a new mini-motion logger, in fact a wrist-worn minicomputer, enables an objective assessment of motor activity and is particularly useful in children due to its small size. Material: Thirty-two boys and 5 girls with a diagnosis of ADHD were included in the study. Children with ADHD underwent actigraphic examination and results obtained were compared with age- and gender-matched controls. Level of activity was objectively measured in children with ADHD subtypes: mixed (n=23) and predominantly inattentive (n=14). Actigraph was worn by 37 children (32 boys and 5 girls) during 3 days and 3 nights non-stop. Level of activity was measured as mean value in 30-minutes’ periods. Results: No differences in level of activity were noticed between both subtypes of ADHD. Results of actigraphic examination did not correlate with clinical assessment. Conclusions: Results obtained did not support distinction of ADHD subtypes (according to DSM-IV classification); children with mixed ADHD subtype were not more active than those with predominantly inattentive ADHD subtype.
    Stawiając diagnozę ADHD, lekarze opierają się przede wszystkim na subiektywnej ocenie według kwestionariusza diagnostycznego. Zmiany aktywności ruchowej są często obserwowanym objawem ADHD. Metodą, która pozwala na precyzyjny i obiektywny pomiar aktywności ruchowej, jest aktografia. Metoda: Nowy, mały aktograf, będący minikomputerem noszonym na przegubie, umożliwia obiektywną ocenę i jest szczególnie przydatny do badania dzieci ze względu na swoje rozmiary. W badaniach wzięło udział 32 chłopców i 5 dziewcząt zdiagnozowanych w kierunku ADHD. Dzieci z ADHD były oceniane aktograficznie, a rezultaty porównywano pod kątem wieku i płci. Dokonano obiektywnego pomiaru poziomu aktywności (aktograficznego) w grupie dzieci z podtypem ADHD: mieszanym i z przewagą zaburzeń uwagi. Aktograf był noszony przez 37 dzieci (32 chłopców i 5 dziewcząt) przez trzy doby. Czternastu pacjentów miało rozpoznany podtyp z przewagą zaburzeń uwagi, 23 dzieci - podtyp mieszany ADHD. Aktywność była oceniana jako średnia wartość w przedziałach 30-minutowych. Wyniki: Nie zanotowano różnic w aktywności między podlypami ADHD. Wyniki pomiaru aktywności nie korespondowały z oceną kliniczną. Wnioski: Uzyskane wyniki nie potwierdzają podziału na podtypy ADHD wg klasyfikacji DSM-IV i większej aktywności dzieci z podtypem mieszanym w porównaniu z dziećmi z podtypem z przewagą zaburzeń uwagi.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 3; 144-153
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trudna diagnoza – dylematy rzetelnej oceny ADHD u dorosłych pacjentów. Część I. Obraz kliniczny, trudności diagnostyczne, leczenie
    Difficult diagnosis – the dilemma of reliable evaluation of ADHD in adult patients. Part I. Clinical picture, diagnostic difficulties, treatment
    Autorzy:
    Szaniawska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945255.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ADHD in adults
    ADHD u dorosłych
    assessment
    attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD)
    diagnosis
    diagnoza u dorosłych
    leczenie
    nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi (ADHD)
    psychoterapia
    psychotherapy
    treatment
    Opis:
    Hyperactivity is the most prevalent diagnosis at the early school age. In diagnostic classifications of diseases and mental disorders it is defined as the attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) – DSM-IV-TR, or hyperkinetic disorder (F90) – according to European classification ICD-10. It is characterized by the presence of permanent behavioural patterns maintained for at least 6 months and arranged in a characteristic triad of symptoms: problems with keeping oneself attentive, impulsivity and hyperactivity, the severity of which causes the patient’s malfunctioning. The occurrence of ADHD in children was first described at the beginning of the 20th century but awareness that this disorder may last also in adulthood appeared no sooner than in the 70s. In Poland the prevalence of ADHD among children and adolescents is on a similar level to that in other EU countries and the United States. Therefore, we can assume that the ADHD prevalence among adults will be also similar. Unfortunately, as far as the authoress knows there are no centres in Poland which would diagnose and treat ADHD in adults. The article is aimed at approximation of the ADHD diagnosis subject in adults and discussing the difficulties which may be revealed during a clinical evaluation. The factors which hamper a proper diagnosis of ADHD in adults comprise diagnostic criteria which have been established specifically for schoolchildren, and lack of mandatory diagnostic procedures and standardized diagnostic tools. While diagnosing this disorder, it is worth remembering that ADHD is not a style of life and general “going mad”, but a very severe clinical diagnosis. Speaking about the clinical unit, we have to see the malfunctioning of a given person. If the functioning is not evidently deficient socially, occupationally or in relations with other people, it means there is no ADHD.
    Nadpobudliwość psychoruchowa jest najczęstszym rozpoznaniem u dzieci we wczesnym wieku szkolnym. W klasyfikacjach diagnostycznych chorób i zaburzeń psychicznych określona jest jako zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) – DSM-IV-TR, lub zespół hiperkinetyczny (F90) – według klasyfikacji europejskiej ICD-10. Charakteryzuje się obecnością trwałych wzorców zachowania utrzymujących się przynajmniej przez 6 miesięcy i układających się w charakterystyczną triadę objawów: problemy z utrzymaniem uwagi, nadmierna impulsywność oraz nadruchliwość, których nasilenie powoduje upośledzenie funkcjonowania pacjenta. Występowanie ADHD u dzieci opisano po raz pierwszy na początku XX wieku, ale świadomość, że zaburzenie to może utrzymywać się także w wieku dorosłym, pojawiła się dopiero w latach 70. W Polsce rozpowszechnienie ADHD wśród dzieci i młodzieży jest na podobnym poziomie jak w innych krajach UE i Stanach Zjednoczonych. Na tej podstawie można domniemywać, że rozpowszechnienie ADHD wśród dorosłych również będzie podobne. Niestety, według wiedzy autorki niniejszego artykułu w Polsce nie ma ośrodków, które zajmowałyby się diagnozą i leczeniem ADHD u osób dorosłych. Celem artykułu jest przybliżenie tematu diagnozy ADHD u osób dorosłych i omówienie trudności, które mogą ujawnić się podczas oceny klinicznej. Czynniki utrudniające właściwe rozpoznanie ADHD u osób dorosłych to m.in. kryteria diagnostyczne, które są dostosowane do dzieci w wieku szkolnym, oraz brak obowiązujących procedur diagnostycznych i wystandaryzowanych narzędzi diagnostycznych. Diagnozując to zaburzenie, warto pamiętać, że ADHD to nie styl życia i ogólne „zwariowanie”, ale bardzo poważne rozpoznanie kliniczne. Mówiąc o jednostce klinicznej, musimy widzieć upośledzenie funkcjonowania danej osoby. Jeśli nie występuje wyraźne upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub w sferze relacji z innymi ludźmi, to nie mamy do czynienia z ADHD.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 3; 205-210
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Disagreement between assessment of ASD utilizing the ADOS-2 and DSM-5 – A preliminary study
    Zróżnicowanie diagnozy ASD ze względu na wykorzystanie ADOS-2 i DSM-5 – badania wstępne
    Autorzy:
    Freudenstein, Ornit
    Shimoni, Hagit Nagar
    Gindi, Shahar
    Leitner, Yael
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2051490.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    ASD
    ADHD
    diagnosis
    ADOS-2
    DSM-5
    school-age children
    diagnoza
    dzieci z wieku szkolnym
    Opis:
    This study compares the classification of ASD using ADOS-2 with diagnoses using DSM-5 among children between 8 and 10 years old. Case series data were used on four children who were referred with suspected autism, and as a result a discrepancy was found between the ADOS-2 assessment and the overall diagnosis. Initial findings indicated that age, additional diagnoses, and over-reliance on observa- tion may bias the ADOS-2 classification. In particular, children who were diagnosed with other disorders that share symptoms with ASD exhibit behaviors that may bias the ADOS-2 classification as it relies on observed behavior without considering the underlying cause. This discrepancy points to the importance of utilizing and integrating multiple sources of information in the process of establishing an ASD diagnosis, and suggests a need for specialized clinical training in diagnosing autism and other related co-morbid conditions in children aged 8–10. This preliminary data calls for further research into the area, especially due to the cur- rent over-reliance on the ADOS-2 in clinical practice and research.
    Niniejsze badanie dotyczy zróżnicowania diagnozy ASD ze względu na zastosowane narzędzia diagnostyczne. Dane uzyskane przy pomocy dwu narzędzi diagnostycznych – ADOS-2 i DSM-5 od czworga dzieci z podejrzeniem autyzmu w wieku od 8 do 10 lat zostały porównane pod kątem zgodności uzyskanych przy ich pomocy wyników. W wyniku analizy stwierdzono zróżnicowanie wyników ze względu na zastosowane narzędzia. Wstępne ustalenia wskazywały, że wiek oraz dodatkowo zdiagnozowane zaburzenia współwystępujące i nadmierna koncentracja na obserwacji mogą zniekształcić wyniki ADOS -2. W szczególności u dzieci ze zdiagnozowanymi innymi zaburzeniami objawiającymi się poprzez zachowania podobne do autystycznych, diagnoza uzyskana przy pomocy ADOS-2, może być zniekształcona, gdyż nie uwzględnia podstawowej przyczyny zaburzeń. Rozbieżność ta wskazuje na konieczność wykorzystania i połączenia wielu źródeł informacji w procesie diagnozowania ASD, a także sugeruje potrzebę specjalistycznego szkolenia klinicystów w zakresie diagnostyki autyzmu i innych współistniejących schorzeń u dzieci w wieku 8–10 lat. Te wstępne wyniki są obiecujące, lecz wymagają dalszego empirycznego potwierdzenia, szczególnie ze względu na częste obecnie wykorzystywanie ADOS-2 w praktyce klinicznej i badaniach.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica; 2020, 13; 17-26
    2084-5596
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Psychologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies