Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pozbawienie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Trójstronność przestępstwa wzięcia zakładnika. O niemożności kumulowania roli zakładnika oraz podmiotu szantażowanego
    Tripartism of the offense of taking a hostage. On the impossibility of becoming a hostage in ones own case
    Autorzy:
    Giezek, Jacek
    Lipiński, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2170036.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Instytut Wymiaru Sprawiedliwości
    Tematy:
    zakładnik
    zmuszanie
    pozbawienie wolności
    hostage
    coercion
    deprivation of liberty
    Opis:
    Autorzy poruszają kwestię konstrukcji przestępstwa wzięcia zakładnika, próbując udzielić odpowiedzi na pytanie, czy możliwe jest stwierdzenie realizacji znamion typu czynu zabronionego z art. 252 k.k. w sytuacji, w której podmiotem zmuszanym do określonego zachowania się miałby być sam zakładnik. Posługując się argumentami o charakterze językowym oraz systemowym, formułują odpowiedź przeczącą. Wynika ona przede wszystkim ze słownikowej definicji terminu „zakładnik”, jak również z kontekstu prawnomiędzynarodowego, który narzucił wprowadzenie konstrukcji ujętej w art. 252 do Kodeksu karnego.
    The authors raise the issue of the structure of the offense of taking a hostage, trying to answer the question of whether it is possible to conclude that the offense under Art. 252 CC would be committed in a situation where the subject compelled to behave in a certain manner is the hostage itself. Using linguistic and systemic arguments, they answer the question in the negative way. This is mainly due to the dictionary definition of the term “hostage”, as well as the international legal context which imposed the introduction of Art. 252 (offense of taking a hostage) to the Criminal Code.
    Źródło:
    Prawo w Działaniu; 2022, 49; 9-17
    2084-1906
    2657-4691
    Pojawia się w:
    Prawo w Działaniu
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krótkotrwałe formy pozbawienia wolności w ujęciu konstytucyjnym i ustawowym
    The Short-term Forms of Deprivation of Liberty in Constitutional and Statutory Terms
    Autorzy:
    Laskowski, Borys
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32076754.pdf
    Data publikacji:
    2024-04-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    detention
    constitutional human freedom
    deprivation of liberty
    pre-trial detention
    zatrzymanie
    pozbawienie wolności
    konstytucyjna wolność człowieka
    tymczasowe aresztowanie
    Opis:
    The thesis is devoted to the subject of deprivation of liberty and contains an overview of forms of detention as the short-term coercive measures while indicating the limitations of their use resulting from functional, practical and legal conditions. The author, using the research method of analyzing legal acts and case law, systematically presents the existing types of deprivation of liberty against the background of the provisions of various legal acts and their location in the constitutional order. The work asks research questions about the possibility of limiting personal freedom, the multiplicity of such restrictions and their purposefulness. The author presents a conclusion that the possibilities of depriving a person of liberty under Polish law are very broad and granted to a significant number of entities.
    Praca jest poświęcona tematyce pozbawienia wolności i zawiera przegląd form zatrzymania jako krótkotrwałych środków przymusu przy jednoczesnym wskazaniu ograniczeń ich stosowania wynikających z uwarunkowań funkcjonalnych, praktycznych i prawnych. Wyróżnione zostało tymczasowe aresztowania jako jedyna możliwa forma pozbawienia wolności, z założenia krótkotrwała, która może przekształcić się w długotrwałą. Autor posługując się metodą badawczą analizy aktów prawnych oraz orzecznictwa dokonuje systematyki istniejących rodzajów pozbawienia wolności na tle przepisów różnych aktów prawnych oraz ich umiejscowienia w porządku konstytucyjnym. W pracy stawiane są pytania badawcze o możliwość ograniczenia wolności osobistej, wielość takich ograniczeń oraz ich celowość. Autor dochodzi do przekonania, że możliwości pozbawienia wolności człowieka na gruncie prawa polskiego są bardzo szerokie i przyznane znacznej liczbie podmiotów.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2024, 2(78); 91-101
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 14 października 2015 roku – I KZP 7/15.
    Gloss to the resolution of The Supreme Court of 14 October 2015 – file ref. No. I KZP 7/15
    Autorzy:
    Słotwińska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596386.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    limitation
    criminal law
    international law
    deprivation of liberty
    a crime against humanity
    zbrodnia przeciwko ludzkości
    prawo międzynarodowe
    pozbawienie wolności
    przedawnienie
    prawo karne
    Opis:
    Podjęty w glosie problem dotyczy możliwości uznania za „zbrodnię przeciwko ludzkości” (a w konsekwencji również wyłączenia biegu przedawnienia karalności) czynu zabronionego, który nie spełnia ustawowych przesłanek wskazanych w art. 118a § 2 pkt 2 k.k. Na potrzeby przeprowadzonych analiz, nakreślono niezbędny kontekst związany z ustaleniem skutków niezgodności zachodzącej pomiędzy ratyfikowaną umową międzynarodową a ustawą karną.
    Gloss to the resolution of the Supreme Court of 14 October 2015 of file ref. no. I KZP 7/15. Main problem of a gloss is the possibility of recognition for the „crime against humanity” and, as a result – the exclusion of the limitation period, of an offense that does not meet the statutory conditions laid down in art. 118a § 2 pt. 2 Polish Penal Code. Second problem is relations between the incompatibility of a ratified international agreement and criminal law.
    Źródło:
    Acta Iuris Stetinensis; 2016, 13, 1; 79-90
    2083-4373
    2545-3181
    Pojawia się w:
    Acta Iuris Stetinensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosowanie środków specjalnych – nadzoru ochronnego i ośrodka przystosowania społecznego – wobec recydywistów skazanych w warunkach art. 60 k.k.
    Employment of special measures (protective supervision and social readaptation centre) towards recidivists coming under art. 60 of the Penal Code
    Autorzy:
    Rzeplińska, Irena
    Szamota, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699046.pdf
    Data publikacji:
    1982
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    recydywista
    środki specjalne
    nadzór ochronny
    przystosowanie społeczne
    sąd penitencjarny
    przestępczość
    zwolnienie warunkowe
    pozbawienie wolności
    kara
    recidivist
    special measures
    protective supervision
    social adaptation
    penitentiary court
    criminality
    parole
    deprivation of liberty
    penalty
    Opis:
    The Penal Code of 1969 introduced in Chapter VIII a complex of regulations defining the criminal liability tfor offences committed in the conditions of special recidivism. Two categories of special recidivism were introduced: basic recidivism (Art. 60 § 1 of the Penal Code) and multiple recidivism (Art. 60 § 2 of the Penal Code). To assume the first category, the following criteria are required: 1) commission of an intentional offence similar to the previous one, 2) execution of at least 6 months of imprisonment, 3) commission of a new offence within 5 years after discharge from prison. To impute the offender the commission of an offence coming under the second category of recidivism, the following conditions are necessary: 1) conviction for at least the fourth time, in this twice under the conditions of basic special recidivism, 2) repeated commision of an intentional offence to profit financially or of hooligan character, 3) total imprisonment of at least one year, 4) commission of a new offence within 5 years after the last imprisonment. For each of those two categories of recidivism, the principles of aggravated criminal liability are fixed by the Code, and they refer to less - serious - offences only. Towards persons coming under Art. 60 § 1 and 2, imprisonment within the raised limits is adjudicated. Towards such persons, absolute suppression of suspension of the execution of penalty was formulated. The strictness of these regulations is partly diminished by Art. 61 of the Penal Code, which created the possibility to depart from the aggravation of penalty as expressed in Art. 60, in "particularly justified cases, when even the lowest penalty inflicted on the basis of Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code, would be incommensurably severe". The Code fights special recidivism also by providing special measures against special recidivists coming under Art. 69 § 1 and 2: protective supervision (called "supervision" further on) and social readaptation centre (called "centre" further on). The first of them - supervision - is a non isolating measure, consisting in the control of behavior of the supervised person in the conditions of liberty. It is adjudicated for a period of 3 to 5 years (Art. 63 § 1 of the Penal Code). The second measure - centre - is of isolating character. The duration of stay in the centre is not appointed beforehand in the sentence: it is at least 2 years, at most 5 years long. After 2 years, the recidivist may be discharged by the execution of penalty court if there are good reasons to presume that he will not commit any offence after discharge (Art. 65 of the Penal Code). Special measures are executed after the sentence has been served.             The principles of application of the special measures differ as regards both categories of recidivists: those coming under Art. 60 § 1 of the Penal Code (called "common recidivists" further on) and those coming under Art. 60 § 2 (called further "multiple recidivists"). The organs authorized to adjudge these measures are the criminal and execution of penalty courts. Their decision as to adjudgement of them may be taken at various stages of legal and executive proceedings: in the sentence (criminal court), in the latter part of imprisonment (execution of penalty court), and during the supervision (execution of penalty court).             The principles of application of the special measures by the court which is to pass judgement in the case are stated in Art. 62 of the Penal Code. According to § 1, the application of supervision is optional towards the offenders coming under Art. 60 § 1. The court is here at liberty to decide as to the possible measures, as no premises to adjudge supervision are specified by the regulation. As to the recidivists coming under Art. 60 § 2, the adjudgement of one of the two special measures is obligatory, that of supervision as a rule. The adjudgement of the centre takes place only if the court recognizes supervision insufficient to prevent recidivism (Art. 62 § 2 of the Penal Code).             The second instance when decisions are taken as to the application of the special measures is the close of imprisonment of the recidivists. The rulings of the execution of penalty taken at this stage of the proceedings modify those taken previously - that is, in the sentence - as regards the application of the special measures.  In the case of common recidivists, these modifications may consist in adjudgement of supervision if it was not adjudicated in the sentence (Art. 91 of the Code of Execution of Penalties), or - if the recidivist is released on probation - in the specific conditional simulation of the supervision adjudicated in the sentence (Art. 98 § 1 of the Penal Code). If the release on probation is not cancelled by the court, the adjudgement of supervision loses effect (Art. 98 § 2 of the Penal Code). In the case of multiple recidivists, the modifications which may take place in the latter part of imprisonment as regards the adjudication of the special measures always consist in substitution of a strict measure by a milder one: the penitentiary court may replace the adjudgement of the centre with supervision (Art. 103 of the Code of Execution of Penalties) or release multiple recidivists on probation.             The third closing stage of proceedings when the decisions on application of special measures are taken is the execution of supervision. In this stage, the position of recidivists coming under Art. 60 § 1 and 2 of the Penal Code is identical: they can both be sent to the centre in consequence of failure of the supervision (Art. 64 of the Penal Code). Thus the adjudgement of the centre in consequence of failure of supervision serves here as a measure to discipline the execution of supervision. The present study was based on the data from criminal records of the Criminal Register and the Central Files of Convicted and Temporarily Arrested Persons. The material from these records enables one to notice the differences, as regards the data they include, between the groups of recidivists distinguished in respect of the special measure adjudicated towards them, and thus, to define initially the criteria for application of these measures. As a conclusion, an attempt was made to define the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists regardless of the stage of proceedings in which it took place.             The research was of cross-sectional character. The examined population consisted of recidivists (coming under Art. 60) from the entire country and selected to 3 random samples: the first sample included all recidivists whose sentences had become valid within the period from March 1 till April 30, 1979 (1181 persons), the second sample included all recidivists discharged from prison within the period from February 1 till March 31, 1979 (874 persons), and the third one - all recidivists whose supervision had been completed within the period from April 1 till May 31, 1979 (544 persons). There were the total of 2599 cases, from which 72 cases had been excluded because of the lack of complete data in the Criminal Register. The final populations of the separate samples were thus as follows: I - 1146 persons, II - 869 persons, III - 512 persons (the total of 2 527 persons).             The collected material was then analysed, that is, the groups of persons were compared, distinguished on the grounds of the type of the special measure adjudicated towards them, for instance the group of multiple recidivists towards whom supervision had been adjudicated was compared with the group sent to the centre. The above comparisons were made for each sample separately, and within the sample - separately as regards the common and multiple recidivists. The method of representing the results reflects , the analysis scheme: each sample has been represented in a separate part of the present paper. The study is summed un by an attempt to estimate the general range of adjudgement of the special measures towards recidivists. The results of the estimation indicate that the application of the special measures towards recidivists is of a very broad range. As many an approximately a half of the common recidivists had been subjected to supervision; failure occurred as regards 40 per cent of the supervised persons, which makes about 1/5 of all common recidivists, and these persons came under the regulation providing the adjudgement of the centre in consequence of the failure of supervision. In 40 per cent of the cases the cause of the unsuccessful termination of supervision was the non-compliance with orders and duties by the supervised person, and in 60 per cent - commission of a new offence.             As regards multiple recidivists, there were as few as 14 per cent of them towards whom no special measure whatever had been adjudicated, owing to adjudgements of the execution of penalty courts. Approximately 27 per cent of the multiple recidivists had been sent to the centre immediately from prison, while approximately 59 per cent had been subjected to supervision. In over a half of these cases supervision was unsuccessful, which makes about 1/3 of the multiple recidivists. The cause of the unsuccessful termination of supervision was in 2/3 of the cases commission of a new offence, and in 1/3 of the cases non-compliance with orders and duties.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1982, VIII-IX; 151-190
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Izolacja od społeczeństwa po odbyciu w pełni kary pozbawienia wolności
    Being isolated from society after serving one’s criminal sentence
    Autorzy:
    Dawidziuk, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/698838.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    Krajowy Ośrodek Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym
    pozbawienie wolności
    terapia
    zagrożenia dla społeczeństwa
    zaburzenia psychczne
    National Centre for the Prevention of Antisocial Behaviour
    deprivation of liberty
    therapy
    danger to society
    mental disorders
    Opis:
    The article describes the functioning of the National Centre for the Prevention of Antisocial Behaviour in Gostynin on the basis of interviews that the author conducted with patients there during three visits to the Centre as an employee of the Office of the Commissioner for Human Rights. It is a detention centre described as a medical facility where therapy is provided for people with mental disorders such as mental retardation, personality disorder, or sexual preferences disorder. The author describes examples of patients’ legal situations and the observance of their constitutional rights. It was organised in 2014 on the basis of legislation from 22 November 2013. That act states that the civil court shall decide whether a person who has served their entire criminal sentence a danger to society because of his/her disorders. The Constitutional Tribunal has stated in its judgements that the act, apart from one article, is consistent with the Polish Constitution. In practice, we can observe many legislative gaps or a need to change a binding law. The number of patients at Gostynin is increasing rapidly whilst the existing problems have not been solved by the legislature, who do not wish to consider the problems pointed out many times by the Commissioner for Human Rights.
    Artykuł opisuje funkcjonowanie Krajowego Ośrodka Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym w Gostynie na podstawie rozmów, jakie autorka przeprowadziła z pacjentami Ośrodka w czasie trzech jego wizytacji jako pracownik Biura Rzecznika Praw Obywatelskich. Ośrodek ten jest miejscem pozbawienia wolności oznaczonym jako podmiot medyczny, w którym prowadzona jest terapia dla osób z zaburzeniami psychicznymi w postaci upośledzenia umysłowego, zaburzenia osobowości lub zaburzenia preferencji seksualnych. Ośrodek został stworzony w 2014 r. na podstawie ustawy z 22 listopada 2013 r. Autorka opisuje przykłady dotyczące sytuacji prawnej kilku pacjentów Ośrodka i problemów z respektowaniem ich praw konstytucyjnych. Ustawa przewiduje, że sąd cywilny podejmuje decyzję, czy uznać osobę, która w pełni odbyła karę pozbawienia wolności, za stwarzającą zagrożenie dla społeczeństwa ze względu na zaburzenia i w dalszym ciągu pozbawiać ją wolności poprzez umieszczenie w KOZZD albo zastosować nadzór prewencyjny. Trybunał Konstytucyjny uznał przepisy ustawy, z wyjątkiem jednego, za zgodne z Konstytucją RP. W praktyce ustawa zawiera szereg luk prawnych bądź wymaga nowelizacji w zakresie obowiązujących uregulowań. Liczba pacjentów wzrasta bardzo szybko, a problemy pozostają nierozwiązane przez ustawodawcę, który nie chce się pochylić nad zgłaszanymi wielokrotnie przez Rzecznika Praw Obywatelskich zagadnieniami.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2019, XLI/1; 219-260
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestępczość i polityka karna sądów w Węgierskiej Republice Ludowej
    Crime and the penal policy of courts in the Hungarian peoples republic
    Autorzy:
    Kubiak, Jacek R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/699255.pdf
    Data publikacji:
    1987
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    polityka karna
    republika ludowa
    przestępczość
    ustawodawstwo
    prawo karne
    Węgry
    orzecznictwo
    gwałt
    sądownictwo
    pozbawienie wolności
    grzywna
    ludobójstwo
    people's republic
    criminality
    legislation
    criminal law
    Hungary
    certification
    rape
    judiciary
    deprivation of liberty
    fine
    genocide
    criminal policy
    criminal Policy
    Opis:
    There is in Hungary a many years tradition. of gathering and publishing criminal statistics and its theoretical analysis. This tradition dates back to the early 19th century. In the modern days, it was discontinued in the years 1944-1956 only. However, in 1957, the publication of the basic data of criminal statistics in Statistical Yearbooks published by the central statistical Office was started anew. As shown by an analysis of the trends of the number of convictions of adults in the years 1944-1984 based on official sources, there is a high substantial changes in these trends with changes in the provisions of the penal law and to some extent in the socio-political climate. The following can thus be noticed: A very big number of convictions in the late fourties and early fifties (with the culminating point in 1952), accompanied by rapid drops in the years when amnesty laws were passed or new provisions of the penal law were introduced. A great drop in the number of convictions in 1956 and, 1957 which was related directly first of all to the course of events before and after October 23, 1956, and to the fact that a part of the jurisdiction of common courts of law was taken over by special courts of law was taken over by special courts the activity of which is not reflected in the analysed statistical data. A relative stabilization of the number of convictions in the years of gradual socio-political consolidation ( 1958-1962). A gradual increase in the number of convictions after the entering into force of the Penal Code of 1961 and its amendment of 1971. Accompanied by intermittent drops in the amnesty years and in the years when provisions that modified the Penal Code entered into force. An increase in the number of convictions after the entering into force of the Penal Code of 1978. The rate of convictions per 100,000 of the population in 1984 was 2'5 times higher than in 1952, but not much lower than the 1961 rate. The rise in crime in the recent years is also evident in the available data from the police and public prosecutor's statistics. The number of reported offences went up by one-third in the period 1965-1985 and has a constant upward trend. Among the offences reported most numerous are offences against property (about 60 per cent of all reported offences), traffic offences (about 12-13 per cent), offences against public order (hooliganism and parasitism in particular), and offences against person (about 7-8 per cent).  As compared with 1965, the number of burglaries was 3.5 times as big in the eighties, and the number of robberies - 7 . times. The number of traffic offences increased by over one-third as well. Also offences against person reveal a small upward trend, with the number of homicides being stable. However, the number of homicides in Hungary has for many years been considerably larger than the mean European figure (mean homicide rate per 100,000 of the population amounting to 3.8 in the years 1979--1983). The rise in crime concerned financial offences also (offences against the foreign currency exchange regulations, against customs regulations, tax offences) which are included in ,the group of offences against the national economy. The penal policy of the Hungarian courts has rather frequently been subject to spectacular transformations. In the early seventies, stabilization was achieved in this policy which manifested itself by a limited application of unconditional deprivation of liberty and by a broad use of fine and other measures not involving deprivation of liberty. However, the rise in crime in the eighties influenced a more frequent application of unconditional deprivation of liberty, which resulted in the growth of prison population. In 1979, the number of persons deprived of liberty amounted to 16,764 (157 per 100,000 of the population), while in 1984 the respective number was 21,884 (205 per 100.000 of the population). In Hungary, conditional suspension of the execution of the penalty of deprivation- of liberty is not as popular as in other European socialist countries. For every fifth convicted person, the execution of penalty is suspended. In 1973, the courts for the- first time passed a greater number of fines (48.8 per cent) than prison sentences (43.9 per cent). In the-following years, the share of fines in the structure of penalties even exceeded 50 per cent. However, after entering into force of the new Penal code, an unexpected drop in the number of fines took place things to the which was due among other fact that some of the  petty offences were removed from the Penal Code , and that a new penal measure without deprivation of liberty, i.e. probation, was introduced. In 1983, the share of fines dropped to 40 per cent of all sentences. The Hungarian courts were most reluctant to apply the penalty of corrective and educational work as soon as the penalty was introduced in 1950. For a dozen-odd years the share of this penalty in all penalties imposed never exceeded 10 per cent. After the 1961 Penal Code was introduced the penalty of corrective and educational work  showed an upward trend (up to 15,8 per cent in 1964), but later on started to fall up, to 4 per cent in 1983. In the years 1962 -1983. common courts sentenced 105 persons to death penalty, for qualified homicide in the vast majority of cases. Since 1968, this penalty has been applied exlusively towards the perpetrators of homicide. In 1984, the extent of reported crime in Hungary was similar to that found in Poland (1, 470 per 100,000 o0f the population); however, in Hungary the response to the rise in crime has been in general much more balanced and quiet.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 1987, XIV; 43-95
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
    The right to liberty and security in the European Convention on Human Rights
    Autorzy:
    Gołębiowska, Anna
    Woźnica, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/136665.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Szkoła Główna Służby Pożarniczej
    Tematy:
    wolność
    bezpieczeństwo
    bezpieczeństwo osobiste
    prawa człowieka
    prawo do wolności
    prawo do bezpieczeństwa osobistego
    pozbawienie wolności
    ochrona praw człowieka
    freedom
    security
    personal safety
    human rights
    right to freedom
    right to personal security
    deprivation of liberty
    protection of human rights
    Opis:
    W artykule dokonano analizy jednego z najważniejszych praw jednostki ludzkiej, jakim jest prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego. W związku z tym zbadano genezę i prawno-międzynarodowe standardy regulacji tego prawa.
    The article analyses one of the most important human rights – the personal freedom and security. In connection with this, the origin of the rights as well as legal-international standards of its regulations are also analysed.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe SGSP / Szkoła Główna Służby Pożarniczej; 2019, 1, 69; 125-140
    0239-5223
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe SGSP / Szkoła Główna Służby Pożarniczej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowe technologie w komunikacji skazanych i tymczasowo aresztowanych ze światem zewnętrznym
    New technologies as the method of prisoners’ contact with the outside world
    Autorzy:
    Dawidziuk, Ewa
    Kotowska, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2030531.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
    Tematy:
    pozbawienie wolności
    skazany
    tymczasowo aresztowany
    komunikator internetowy
    Skype
    Covid-19
    Biuletyn Informacji Publicznej (BIP)
    prawo do życia rodzinnego
    prawo do informacji
    jednostki penitencjarne
    prawo dostępu do informacji publicznej
    deprivation of liberty
    prisoner
    pre-trial detainee
    penitentiary units
    online communicator
    Public Information Bulletin (BIP)
    right to family life
    right to information
    right to access public information
    Opis:
    Artykuł opisuje wykorzystanie komunikatora internetowego Skype w podtrzymywaniu kontaktu osób pozbawionych wolności z bliskimi. Z analizy zgromadzonych w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich danych wynika, że jednostki penitencjarne dysponują odpowiednimi możliwościami technicznymi do korzystania z tej formy komunikacji społecznej. Spotkania on-line osadzonych z rodziną nabrały szczególnego znaczenia w czasie pandemii Covid-19. W publikacji wskazano na możliwość korzystania ze środków komunikacji elektronicznej przez skazanych, jak i trudności w dostępie do tych form ze strony tymczasowo aresztowanych. Zwrócono również uwagę na generalny dostęp więźniów do stron internetowych.
    The article describes the use of the Skype electronic communicator in maintaining contact between prisoners and their relatives. The data collected by the Office of the Polish Ombudsman shows that penitentiary units have appropriate the technical capabilities to use the discussed form of social communication. Online meetings of inmates with their families have gained particular importance during the ongoing COVID-19 pandemic. The publication indicates the possibility of using electronic means of communication by convicts, as well as the difficulties in accessing these tools by remand prisoners. Attention was also paid to general access to websites by prisoners.
    Źródło:
    Archiwum Kryminologii; 2021, XLIII/2; 151-194
    0066-6890
    2719-4280
    Pojawia się w:
    Archiwum Kryminologii
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Karnoprawne aspekty odzyskania wolności przez osobę prawnie jej pozbawioną w Wielkiej Brytanii i Irlandii
    Autorzy:
    Poniatowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1337342.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    kluczowe: przestępstwo samouwolnienia (ucieczki)
    przestępstwo uwolnienia i udzielenia pomocy w ucieczce
    pozbawienie wolności
    bezprawne pozostawanie na wolności
    prawo Wielkiej Brytanii i Irlandii
    offence of self-liberation (escape)
    offence of liberating a person deprived of liberty or facilitating his escape
    deprivation of liberty
    remaining unlawfully at large
    law of the United Kingdom and the Republic of Ireland
    Opis:
    Artykuł zawiera analizę rozwiązań prawnych obowiązujących w Anglii, Walii, Szkocji, Irlandii Północnej i Republice Irlandii dotyczących przestępstwa samouwolnienia (ucieczki) osoby prawnie pozbawionej wolności, przestępstwa bezprawnego pozostawania na wolności po odwołaniu lub wygaśnięciu zezwolenia na opuszczenie miejsca izolacji oraz przestępstwa ułatwienia ucieczki osobie prawnie pozbawionej wolności, uwolnienia jej lub pozwolenia na ucieczkę. Celem opracowania jest przedstawienie omawianych regulacji i porównanie ich między sobą oraz z rozwiązaniami przewidzianymi w polskim Kodeksie karnym. Przeprowadzone badania pozwoliły ustalić wiele podobieństw między regulacjami obowiązującymi w krajach położonych na Wyspach Brytyjskich oraz między nimi a art. 242 i 243 polskiego k.k.
    The article presents an analysis of legal solutions that are in force in England, Wales, Scotland, Northern Ireland and the Republic of Ireland concerning an offence of self-liberation (escape) from lawful custody, an offence of unlawfully being at large after the conditional release expired or was recalled and an offence of facilitating escape from lawful custody, liberating or allowing a person to escape. The article aims to present the regulations and compare them with each other and the solutions adopted in the Polish Criminal Code. The research conducted made it possible to establish many similarities between regulations that are in force in the British Isles and between them and Articles 242 and 243 of the Polish Criminal Code.
    Źródło:
    Ius Novum; 2020, 14, 4; 80-99
    1897-5577
    Pojawia się w:
    Ius Novum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies