Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "defense policy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    THE SIGNIFICANCE OF THE WHITE BOOK ON DEFENCE OF THE SLOVAK REPUBLIC TO ENSURE NATIONAL SECURITY AND DEFENSE
    Autorzy:
    BORIS, ĎURKECH,
    JOZEF, ŠVARNÝ,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/891920.pdf
    Data publikacji:
    2018-08-14
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bezpieczeństwa Publicznego i Indywidualnego Apeiron w Krakowie
    Tematy:
    security
    defense
    state
    sovereignty
    security and defense policy
    security system
    AF SVK
    The White Book
    Opis:
    Main prerequisite for any state to maintain its sovereignty and territorial integrity is defined by its ability to maintain its security and defense. By doing so, states define through their strategic security documents their security environment, security interests, security and in the end their security and defense policies. Same applies for Slovak Republic (SVK). Within its security system, developed in order to implement security and defense policies, Armed forces of the Slovak Republic (AF SVK) play crucial role. AF SVK significantly contributes to the process of maintaining peace, security, sovereignty, territorial integrity and fulfillment of international obligations by which Slovak republic is committed. Within the need to maintain auto reproductive function of the AF SVK, Ministry of Defense of the Slovak Republic prepared strategic document assessing development of capabilities of AF SVK and requirements for future development – The White Book. Government of SVK approved this document on 26 of June 2013 under number 326/2013. As such it created basic environment for future development of AS SVK in order to boost their capabilities within security system of SVK. Nowadays actualization of the White Book is considered, which will adjust requirements for development within AF SVK after changes to security environment of SVK established in 2013.
    Źródło:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje; 2016, 22; 147-166
    2299-4033
    Pojawia się w:
    Kultura Bezpieczeństwa. Nauka – Praktyka – Refleksje
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The significance of Hultqvist Doctrine in the Swedish security policy
    Znaczenie doktryny Hultqvista w szwedzkiej polityce bezpieczeństwa
    Autorzy:
    Wróblewska, Angelika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30145401.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Wojsk Lądowych imienia generała Tadeusza Kościuszki
    Tematy:
    Sweden
    Hultqvist Doctrine
    defense
    military cooperation
    security policy
    Szwecja
    doktryna Hultqvista
    obronność
    współpraca wojskowa
    polityka bezpieczeństwa
    Opis:
    Sweden is one of the few countries that is guided by the principle of neutrality in its policy. Ensuring national security is one of the priorities of successive governments in Stockholm. The modern world is based on alliances, and states are unable to protect their security effectively. The Swedish security policy aims to achieve a perfect balance between security and neutrality and implements these intentions under the Hultqvist Doctrine.
    Szwecja jest jednym z nielicznych państw, które kieruje się zasadą neutralności w swojej polityce. Zapewnienie bezpieczeństwa kraju jest jednym z priorytetów kolejnych rządów w Sztokholmie. Współczesny świat opiera się na sojuszach, a państwa nie są w stanie skutecznie same zapewnić sobie bezpieczeństwa. Celem szwedzkiej polityki bezpieczeństwa jest osiągnięcie idealnego balansu między bezpieczeństwem a neutralnością i realizuje te zamierzenia zgodnie z doktryną Hultqvista.
    Źródło:
    Scientific Journal of the Military University of Land Forces; 2020, 52, 1(195); 103-111
    2544-7122
    2545-0719
    Pojawia się w:
    Scientific Journal of the Military University of Land Forces
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mocarstwowa polityka Federacji Rosyjskiej współczesnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa Polski i regionu Morza Bałtyckiego
    Superpower Policy of the Russian Federation as a Contemporary Threat to the Security of Poland and the Baltic Sea Region
    Могущественная политика Российской Федерации как современная угроза для безопасности Польши и региона Балтийского моря
    Autorzy:
    Klocek, Faustyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/565058.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Federacja Rosyjska
    zagrożenia militarne
    broń nuklearna
    polityka bezpieczeństwa
    obronność
    Russian Federation
    military threats
    nuclear weapons
    security policy
    defense
    Opis:
    Rosja od zawsze prowadziła działania, które polegały na wzmocnieniu jej pozycji geostrategicznej. Kiedy doszło do przekształcenia ładu międzynarodowego po „zimnej wojnie” Rosja zaczęła postrzegać obszary poradzieckie jako swą najbliższą strefę wpływów. Po wybuchu wojny na Ukrainie, a następnie aneksji Krymu, państwa bałtyckie oraz Polska nie miały wątpliwości co do istnienia bezpośredniego zagrożenia ze strony Federacji Rosyjskiej. Obecnie państwa europejskie mają świadomość, iż Rosja prowadzi wojnę na wielu frontach, mimo że nie zostały faktycznie wypowiedziane. Jest to wojna cybernetyczna, dyplomatyczna, hybrydowa oraz propagandowa. Jednakże największy niepokój budzą działania w sferze militarnej i arsenał jądrowy będący w posiadaniu Rosji. Stabilność w regionie zapewnia Sojusz Północnoatlantycki, którego polityka jest odpowiedzią na agresywne działania Federacji Rosyjskiej zagrażające bezpieczeństwu państw regionu Morza Bałtyckiego.
    Russia has always carried out activities which strengthened its geostrategic position in the world. When the international order was transformed after “the cold war”, Russia began to perceive the post-soviet territories as its closest zone of influence. After the break out of the war in Ukraine and then the annexation of Crimea, the Baltic states and Poland had no doubt concerning a direct threat from Russia. Currently European countries are aware that Russia wages wars on many fronts. Although they have not been actually declared, they are really taking place. It is a cybernetic, diplomatic, hybrid and propaganda war. However, the greatest threat is the nuclear arsenal that Russia possesses. Stability in the region is ensured by the North Atlantic Treaty Organization, whose policy is a response to the aggressive actions of the Russian Federation, which threaten the security of the countries of the Baltic Sea region.
    Źródło:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2018, 2(4); 145-157
    2450-5005
    Pojawia się w:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pozycja ustrojowa Prezydenta RP w Konstytucji z 1997 r. a jego kompetencje w stosunkach zewnętrznych
    Autorzy:
    Grzybowski, Marian
    Dobosz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/421212.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    competencies
    Constitutional Act of October 17th
    1992
    Constitution of April 2nd
    1997
    counter-signature
    defense
    division and balance of powers
    election (parliamentary
    presidential)
    external (state) relations
    foreign policy
    ?highest representative
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest charakterystyka przeobrażeń kompetencji Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w sferze stosunków zewnętrznych państwa od nowelizacji Konstytucji PRL z kwietnia 1989 r. poprzez uregulowania Małej Konstytucji z 1992 r. po ujęcie tych uprawnień w Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. oraz późniejszą ewolucję praktyki. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Przywrócenie instytucji Prezydenta Rzeczypospolitej w wyniku nowelizacji Konstytucji z 1989 r. doprowadziło do przejęcia przez ten organ klasycznych kompetencji głowy państwa w relacjach zewnętrznych (głównie o charakterze symbolicznym i protokolarnym). Wprowadzenie(w 1990 r.) bezpośrednich i powszechnych wyborów wzmocniło pozycję Prezydenta. W następstwie tej zmiany, popartej politycznymi aspiracjami, Ustawa konstytucyjna z 17 października 1992 r. (Mała Konstytucja) przypisała Prezydentowi RP atrybut „ogólnego kierownictwa” w sferze stosunków zewnętrznych. Jednocześnie prowadzenie polityki zagranicznej uczyniła – co do zasady – domeną rządu. Konstytucja 1997 r. petryfikowała dualizm oddziaływania na stosunki zewnętrzne państwa. Prezydentowi przypisała rolę „najwyższego przedstawiciela państwa”. Doprecyzowała zarazem – i to ograniczająco (w art.133.1) – jego kompetencje w tej sferze. Nałożyła też na Prezydenta powinność współdziałania z Prezesem Rady Ministrów i ministrem właściwym ds. zagranicznych. Autorzy posłużyli się metodą językowo‑semantycznej wykładni aktów konstytucyjnych, zaś przy analizie dokumentacji prac Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego – metodami stosowanymi w historii prawa. Przy interpretacji przeobrażeń praktyki ustrojowej wykorzystali dorobek metodyczny analizy systemowej. PROCES WYWODU: Po przedstawieniu ewolucji konstytucyjnych uprawnień Prezydenta RP w sferze stosunków zewnętrznych w latach 1989-1997 autorzy wskazali na ustrojowe konsekwencje ich uszczuplenia w Konstytucji z 1997 r., a jednocześnie – na następstwa wywierania wpływu na relacje zewnętrzne państwa przez dwa organy władzy wykonawczej o zróżnicowanej legitymizacji wyborczej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Analiza potwierdza występowanie dwuośrodkowego mechanizmu oddziaływania na relacje zewnętrzne Rzeczypospolitej, przy jednoczesnym domniemywaniu właściwości Rady Ministrów w zakresie prowadzenia polityki zagranicznej. Sytuacja ta sprzyja równoważeniu nietożsamych zapatrywań na kierunki oraz sposób kształtowania stosunków zewnętrznych. Z drugiej strony – zwłaszcza w okresach kohabitacji – może się okazać konfliktogenna; sprzyja generowaniu niespójności w oddziaływaniach na relacje z innymi państwami, z Unią Europejską oraz organizacjami międzynarodowymi. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Unormowania uprawnień Prezydenta oraz Rady Ministrów w sferze stosunków zewnętrznych skłaniają – w świetle doświadczeń dwudziestolecia (1997-2017) – do dokonania ich rewizji pod kątem eliminacji odcinkowego „pokrywania” się pól aktywności oraz uściślenia funkcji każdego z wymienionych organów. Zdefiniowanym konstytucyjnie funkcjom winny ściślej odpowiadać kompetencje obu organów. Pożądane jest nadto doprecyzowanie form ich współdziałania (nakazanego w art. 133 ust. 3 Konstytucji) oraz uściślenie zakresów odpowiedzialności (także w relacjach z instytucjami Unii Europejskiej).
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2018, 9, 26; 129-148
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies