Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Wilk, Marta" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Distillery wastewater decolorization by Lactobacillus plantarum MiLAB393
Dekoloryzacja wywaru gorzelniczego przez Lactobacillus plantarum MiLAB393
Autorzy:
Wilk, Marta
Krzywonos, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204867.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
decolorization
Lactobacillus plantarum
sugar beet molasses vinasse
wastewater
odbarwienie
melasa z melasy buraczanej
ścieki
Opis:
Sugar beet molasses vinasse is a high-strength distillery wastewater. It contains colored substances which significantly affect the degree of pollution and toxicity of vinasse. This study aimed to optimize the medium composition and the process condition of sugar beet molasses vinasse decolorization by Lactobacillus plantarum MiLAB393. The research was conducted in two stages: the shake-flask stage in the 250 cm3 Erlenmeyer flasks and the batch experiments in the 5 dm3 working volume stirred-tank bioreactor. During the study, the concentrations of glucose and yeast extract were optimized using experimental design of experiments (DOE). The influences of the initial value of pH and pH control, temperature, stirrer speed and glucose concentration on decolorization were tested. The highest color reduction of 24.1% was achieved for an experiment in which 24.93 g/dm3 of glucose was added to the medium and stirrer speed was 200 rpm. This efficiency of 30% v/v sugar beet molasses vinasse decolorization was obtained at non-controlled pH 6.0 and at 35.8°C. It was found that pH control determines vinasse decolorization. When the pH was controlled, decolorization did not exceed 9%. The glucose and yeast extract concentration and the stirrer speed have a great influence on the process. Changes in these parameters may increase biomass growth while decreasing the decolorization.
Buraczany wywar melasowy to gorzelniany produkt uboczny charakteryzujący się wysokim ładunkiem zanieczyszczeń. Zawiera substancje barwne, które znacząco wpływają na jego toksyczność i stopień zanieczyszczenia. Celem pracy było zoptymalizowanie składu podłoża i parametrów procesu dekoloryzacji buraczanego wywaru melasowego przez Lactobacillus plantarum MiLAB393. Badania przeprowadzono w dwóch etapach: w hodowli wytrząsanej w kolbach Erlenmeyera o pojemności 250 cm3 oraz w eksperymentach okresowych w bioreaktorze o pojemności roboczej 5 dm3, z mieszaniem. Badania przeprowadzono z wykorzystaniem metody planowania eksperymentu (DOE), dzięki której zoptymalizowano stężenia glukozy i ekstraktu drożdżowego. Badano również wpływ regulacji i początkowej wartości pH oraz wpływ temperatury, prędkości mieszania i stężenia glukozy na stopień usunięcia związków barwnych. Największą redukcję barwy uzyskano dla doświadczenia, w którym do pożywki dodano 24,93 g/dm3 glukozy, a szybkość mieszadła wynosiła 200 obrotów na minutę. 24,1% stopień dekoloryzacji 30% v/v buraczanego wywaru melasowego otrzymano przy nieregulowanym pH równym 6,0 i temperaturze 35,8°C. Stwierdzono, że regulacja pH determinuje proces odbarwiania wywaru. Gdy pH było regulowane, dekoloryzacja nie przekraczała 9%. Stężenie glukozy i ekstraktu drożdżowego oraz prędkość mieszania mają duży wpływ na proces. Zmiany tych parametrów mogą zwiększać wzrost biomasy przy jednoczesnym zmniejszeniu odbarwienia.
Źródło:
Archives of Environmental Protection; 2020, 46, 1; 76-84
2083-4772
2083-4810
Pojawia się w:
Archives of Environmental Protection
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Use of Natural Mineral Sorbents (Zeolite, Bentonite, Halloysite) for Decolorization of Corn-sugar Beet Molasses Vinasse
Zastosowanie naturalnych sorbentów mineralnych (zeolit, bentonit, haloizyt) do usuwania związków barwnych z wywaru kukurydziano-melasowego
Autorzy:
Borowiak, Daniel
Krzywonos, Małgorzata
Dąbrowska, Klaudia
Seruga, Przemysław
Wilk, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811745.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
decolorization
vinasse
mineral sorbents
zeolite
bentonite
halloysite
dekoloryzacja
wywar
sorbenty mineralne
zeolit
bentonit
haloizyt
Opis:
The molasse’s vinasse, because it contains three groups of color processes in it, i.e., melanoidins, hexose alkaline degradation products, and sucrose caramelization products, is one of the most difficult to treat wastewater. Vinasse is toxic to various microorganisms, harmful to soil, groundwater, and vegetation. The aim of the study was using five natural sorbents: halloysite (PJC and KR), two types of zeolites differing in grain thickness and bentonite. The highest decolorization (74% and 62%) was obtained in the process with bentonite and halloysite PJC. Melanoidins and hexose alkaline degradation products were removed when KR and PJC were dosed. After decolorization, in almost all experiments COD and phosphate phosphorus contents were reduced. When bentonite was tested, the organic acids were removed.
Wywar melasowy, ze względu na zawarte w nim trzy grupy związków barwnych tj. melanoidyn, produktów alkalicznego rozkładu inwertu oraz produktów karmelizacji sacharozy, jest jednym z najtrudniejszych do unieszkodliwienia ścieków. Wywar jest toksyczny dla wielu mikroorganizmów, szkodliwy dla gleby, wód podziemnych i roślinności, dlatego przed odprowadzeniem wywaru do środowiska naturalnego substancje barwne muszą zostać z niego usunięte. W pracy sprawdzono jak do usuwania związków barwnych z kukurydziano-melasowego wywaru gorzelniczego nadaje się pięć naturalnych sorbentów mineralnych: haloizyty PJC i KR, dwa zeolity różniące się grubością ziarna oraz bentonit. Najbardziej efektywne odbarwienie (na poziomie 74% i 62%) uzyskano w procesie z zastosowaniem bentonitu oraz haloizytu PJC. Melanoidyny i produkty alkalicznego rozkładu inwertu najskuteczniej zostały usunięte przy udziale bentonitu, natomiast karmele w obecności haloizytów KR oraz PJC. Po procesie dekoloryzacji prawie we wszystkich próbach zmalała zawartość ChZT oraz zawartość fosforu fosforanowego, natomiast wzrosła zawartość ogólnego węgla organicznego. Po procesie dekoloryzacji wywaru z wykorzystaniem bentonitu zmalała również zawartość poszczególnych kwasów.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2019, Tom 21, cz. 1; 493--505
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies