Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Judicial decision" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Pozycja prawna funkcjonariusza podczas formowania Krajowej Administracji Skarbowej
The legal position of an official during the formation of the National Tax Administration
Autorzy:
Kotulski, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1896388.pdf
Data publikacji:
2020-12-10
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Krajowa Administracja Skarbowa
stosunek służbowy
pisemna propozycja zatrudnienia
decyzja
kontrola sądowa
National Tax Administration
service relationship
written employment offer
decision
judicial review
Opis:
Powołując nową strukturę – Krajową Administrację Skarbową, prawodawca miał prawo określić nowe warunki pracy lub służby osób, które znajdą w niej zatrudnione. Organy KAS miały złożyć odpowiednio pracownikom oraz funkcjonariuszom w terminie do dnia 31 maja 2017 r. pisemną propozycję określającą nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby. W przypadku niezłożenia takiej pisemnej propozycji bądź odmowy jej przyjęcia dotychczasowy stosunek pracy lub służby wygasał.Prawodawca nie przewidział jednakże formy decyzji dla formalnego zakończenia stosunku służbowego funkcjonariuszy, którym nie przedstawiono pisemnej propozycji zatrudnienia albo pełnienia służby, czy też tym, którzy odmówili przyjęcia takiej propozycji. Nie wskazał także kryteriów, wedle których organ KAS może nie przedstawić funkcjonariuszom propozycji zatrudnienia bądź służby.Standardy konstytucyjne oraz zasady decyzyjnego rozstrzygania o treści i bycie stosunku służbowego wymagają wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie służby. Wskazane regulacje nie odpowiadają więc standardom związanym z ochroną stosunku służbowego oraz prowadzą do arbitralności organów KAS w tym zakresie. Selekcja osób pełniących służbę publiczną nie może być przeprowadzana w sposób arbitralny jako element procesu reorganizacji aparatu państwowego, a sama reorganizacja nie może być wykorzystywana jako okazja do wymiany funkcjonariuszy. Stanowiłoby to bowiem obejście przepisów gwarantujących funkcjonariuszom zwiększoną trwałość ich zatrudnienia.
By establishing a new structure – the National Tax Administration, the legislator had the right to specify new conditions of work or service binding those who would find employment therein. By 31 May 2017 the NTA bodies were obliged to submit to their employees and officers, respectively, a written proposal specifying the new terms of their employment or service. In the case when such a written work proposal was not offered toor was rejected by the interested, the existing employment contract or service relationship to date formally expired.However, the legislator did not explicitly provide for a decision to terminate the legal service relationship of officers who were not presented with a written offer of employment or service, or themselves refused to accept such a proposal. The relevant criteria were not specified, either, according to which the NTA body may not submit employment or service offers to officials.Constitutional standards and rules for deciding on the content and existence of the service relationship require a decision confirming the expiry of the service. Therefore, the indicated regulations do not meet the standards related to the protection of service relations and lead to arbitrariness of the NTA bodies in this respect. The selection of public service personnel cannot be carried out in an arbitrary manner as part of the reorganization process of the state apparatus, and the reorganization itself cannot be used as an opportunity to exchange officials. This would circumvent the provisions guaranteeing officers increased durability oftheir employment.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2020, 18, 3; 25-42
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legal nature of the Supreme Court resolutions
Autorzy:
Kwiatkowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1338777.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Sąd Najwyższy
nadzór judykacyjny
nadzór pozainstancyjny
orzeczenie
wyrok
postanowienie
uchwała
Supreme Court
judicial supervision
non-instance-related supervision
judgment
sentence
decision
resolution
Opis:
The article presents the issue of the legal nature of the Supreme Court resolutions. The nature is a matter of argument in the doctrine. There are three diverse viewpoints on this issue. According to one of them, ‘the Supreme Court resolutions are judgments’. Another stance is that ‘the Supreme Court resolutions constitute a separate group; however, they are not court judgments that concern the subject matter of a trial because they do not adjudicate directly on its subject matter’. The third opinion is that ‘the Supreme Court resolutions passed in accordance with Article 441 § 1 CPC and resolving legal issues do not belong to the category of judgments’. The analysis conducted in the article results in a conclusion that the Supreme Court resolutions do not constitute judgments in the precise sense, that are imperative in nature, that adjudicate on the subject matter of a particular trial with regard to both procedural and incidental issues, but they are the Supreme Court’s procedural decisions that resolve a legal issue requiring fundamental interpretation of a statute or resolve a legal issue in a situation when doubts have been raised concerning the interpretation of provisions of law being grounds for issued judgments.
Przedmiotem opracowania jest charakter prawny uchwał Sądu Najwyższego. Charakter ten jest sporny w doktrynie. W tym zakresie występują trzy odmienne stanowiska. Według jednego z nich „uchwały Sądu Najwyższego są orzeczeniami”. Drugie stanowisko przyjmuje, iż „uchwały Sądu Najwyższego stanowią odrębną grupę orzeczeń, nie są jednak orzeczeniami sądu, które dotyczą przedmiotu procesu, ponieważ nie rozstrzygają wprost o jego przedmiocie”. Trzeci kierunek głosi, że „uchwały Sądu Najwyższego, wydawane na podstawie art. 441 § 1 k.p.k., rozstrzygające zagadnienia prawne, nie należą do kategorii orzeczeń”. Przeprowadzone rozważania w niniejszym artykule prowadzą zatem do konkluzji, że uchwały Sądu Najwyższego nie stanowią orzeczeń sensu stricto o charakterze imperatywnym, rozstrzygającym o przedmiocie konkretnego procesu, zarówno co do kwestii procesowej, jak i w kwestii incydentalnej, lecz są decyzją procesową Sądu Najwyższego, rozstrzygającą zagadnienie prawne, wymagające zasadniczej wykładni ustawy lub rozstrzygają zagadnienia prawne w sytuacji, gdy zostały powzięte wątpliwości co do wykładni przepisów prawa będących podstawą wydanego rozstrzygnięcia.
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 2; 105-119
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies