- Tytuł:
-
Dawstwo narządów w świetle polskiej ustawy transplantacyjnej
Organ donation in polish transplantation regulations - Autorzy:
- Ochotny, Piotr
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/470552.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
- Tematy:
-
transplantologia
dawstwo
zmarły dawca
żywy dawca
dawstwo anonimowe
ksenotransplantacja
transplantology
donation
deceased donor
living donor
donation anonymous
xenotransplantation - Opis:
-
The key problem for the modern transplantation practice is the decrease of the number of donors in view of constantly rising demand for tissues and organs. This article is an attempt to respond to the question about whether and to what extent Transplant Act on Cells, Tissues and Organ Retrieval and Transplantation of 1st July 2005 counteracts the decrease of the number of transplants. The author takes the view that Polish transplantation regulations create a favourable environment for organ donation. First of all, article 5 states that transplantation of organs for a therapeutic reason is possible when the deceased person distinctly hadn’t disagreed for such an action. If there are no clear objections against transplantation, and the deceased person does not carry a note of which could suggest otherwise, the physician can legally assume that the person had agreed for an organ sampling (from a presumed consent). Second, Polish law allows organ donation from a living unrelated donors if particular personal reasons justify it. Three, Polish transplantation regulations accept also donation from anonymous donors of bone marrow and other regenerating cells or tissues. Finally, the law admits transplantation of cells, tissues and organs coming from animals to people for healing purposes. That does not actually mean that the existing law is ideal. It must be stressed, however, that the main reason of the decrease of the number of transplants in Poland is the disastrously insufficient state of social consciousness caused by the insufficient public education and lack of educational strategy.
Bez wątpienia największym problemem medycyny transplantacyjnej jest mała ilość dawców przy równoczesnym, ciągle wzrastającym, zapotrzebowaniu na tkanki i narządy. Celem artykułu jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: czy i w jakim stopniu polska ustawa transplantacyjna z 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów poszerza krąg potencjalnych dawców organów. W przekonaniu autora polskie regulacje prawne w zakresie transplantologii sprzyjają w optymalny sposób pozyskiwaniu organów. Po pierwsze, pobieranie organów od dawców zmarłych regulowane jest zgodnie z modelem tzw. zgody domniemanej, na podstawie której przyjmuje się, iż dany człowiek za życia wyraził się aprobująco o możliwości ofiarowania swoich organów, a więc faktycznie nie złożył odpowiedniego sprzeciwu, podważającego domniemanie zgody. Po drugie, ustawodawca, posługując się nieostrą klauzulą generalną „szczególnych względów osobistych”, dopuszcza możliwość pobrania komórek, tkanek czy narządów w celu przeszczepienia u żywego dawcy niespokrewnionego z biorcą. Po trzecie, ustawa zezwala na pobranie od anonimowych dawców szpiku i innych regenerujących się komórek i tkanek. Po czwarte, w myśl polskiej ustawy transplantacyjnej dopuszczalne jest przeszczepienie ludziom w celach leczniczych komórek, tkanek lub narządów pochodzących od zwierząt. Oczywiście, nie oznacza to, że regulacji transplantacyjnych nie można doskonalić. Należy jednak podkreślić, że zasadniczą przyczyną spadającej liczby transplantacji jest niski poziom świadomości społecznej powodowany brakiem strategii edukacyjnej. Towarzyszy temu atrofia postaw współczujących. - Źródło:
-
Studia Ecologiae et Bioethicae; 2019, 17, 3; 45-52
1733-1218 - Pojawia się w:
- Studia Ecologiae et Bioethicae
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł