Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "osoba; personalizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Personalizm jako próba jednoczenia „zwaśnionych” antropologii
    Autorzy:
    Guzowski, Krzysztof
    Kosche, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420663.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    personalizm
    osoba
    człowiek
    antropologia integralna
    metafizyka
    filozofia społeczna
    etyka
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest rozjaśnienie wewnętrznych napięć, jakimi naznaczone są nowożytne kategorie suwerenności i zwierzchnictwa ludowego. Służy temu próba odczytania różnych znaczeń sprawowania zwierzchnictwa ludowego, jakie wywieść można z twórczości Jana Jakuba Rousseau interpretowanej z perspektyw neorepublikańskiej, humanizmu obywatelskiego, komunitarystycznej i liberalnopolitycznej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Analiza głównych tekstów politycznych Jana Jakuba Rousseau z uwzględnieniem współczesnych kierunków interpretacyjnych pokazuje, że te – rozbieżne nieraz interpretacje – należy odczytywać w świetle przedstawionej przez Roberta Spaemanna tezy o nieodwracalnym rozbiciu politycznej całości i rozdwojeniu egzystencji prywatnej i egzystencji politycznej u Rousseau. PROCES WYWODU: Realizacji celu naukowego artykułu służy próba odczytania różnych znaczeń sprawowania zwierzchnictwa ludowego, jakie wywieść można z twórczości Jana Jakuba Rousseau interpretowanej z perspektyw neorepublikańskiej, humanizmu obywatelskiego, komunitarystycznej i liberalnopolitycznej. Problematyczna relacja między rozumną wolą powszechną i faktycznym konsensem większości jako jej reprezentacją wynika z prób połączenia dwóch tradycji określanych przez Spaemanna jako klasyczna i nominalistyczna. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Pozwala to ukazać we wnioskach ideę zwierzchnictwa ludowego jako instytucję naznaczoną napięciami wiążącymi się z mieszaną prywatno‑polityczną egzystencją człowieka nowożytnego. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Projekt dobrze urządzonego społeczeństwa, którego opis odnaleźć można w Umowie społecznej i Uwagach o rządzie polskim, ujawnia dwuznaczności nowożytnej idei suwerenności ludu, która może być uwzględniona przy jej analizie jako naczelnej zasadzie ustrojowej państwa współczesnego.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2016, 7, 19; 57-75
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalistic Concept of Moral Formation
    Personalistyczna koncepcja formacji moralnej
    Autorzy:
    Goliszek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1685864.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    osoba
    formacja moralna
    personalizm
    moralność
    człowiek
    person moral
    formation
    personalism
    morality
    human
    Opis:
    Formacja moralna o charakterze personalistycznym jest uniwersalna, ponieważ odwołuje się do prawdy o człowieku jako osobie. W pierwszej kolejności prowadzi do wartości chrześcijańskich, ale zasadniczo odnosi się do czegoś podstawowego – do wyposażenia właściwego każdej osobie ludzkiej: wierzącej czy niewierzącej. Dlatego w podstawach personalistycznej formacji moralnej bardzo ważne miejsce zajmuje koncepcja osoby. Od niej zależą poszczególne rozstrzygnięcia procesu formacji moralnej. Formacja moralna jawi się zatem jako najbardziej prozopoiczny sposób przekazywania wartości, czyli kształtowanie człowieka wysokiej miary. Szczególną rolę pełni tu osoba, która jest modelem poznawczym, metodą konstruowania wiedzy, a przede wszystkim miejscem i sposobem zespolenia osoby człowieka z Osobą Chrystusa. Personalizm koreluje z całą naturą moralności. Jest metodą, która zbliża prawdy wiary i moralności do egzystencji konkretnego człowieka; sprawia, że stają się bliskie dla jego umysłu i serca oraz odpowiadają na najgłębsze potrzeby jego życia. Ponadto formacja moralna o charakterze personalistycznym nie ograniczy się do sposobów przekazywania treści wiary i moralności, lecz będzie poszukiwać dróg samorozumienia, samointerpretacji i samowychowania wychowanków oraz sposobów rozumienia świata doczesnego, dziejów, życia, społeczności, kultury – w świetle Osoby Chrystusa.
    Personalistic moral formation is universal because it refers to the truth about man as a person. It leads first to Christian values, but in principle it refers to something fundamental, i.e., to the inner capacities specific to every human being, believer or not. This is why the concept of the person occupies a very important place in the foundations of personalistic moral formation. The individual decisions of the moral formation process depend on it. Moral formation, then, appears to be the most prosopoic way of transmitting values, i.e., shaping a person of high quality. A special role is played here by a person who, as it has already been stressed, is a cognitive model, a method of constructing knowledge, and above all a place and a way of connecting the human person with the Person of Christ. Personalism correlates with the whole nature of morality. It is a method that brings the truths of faith and morality closer to the existence of a particular person; it makes them close to his mind and heart and respond to the deepest needs of a person’s life. Furthermore, the personalistic moral formation is not limited to the ways of transmitting faith and morality but will seek ways of self-comprehension, self-interpretation and self-upbringing of the students and ways of understanding the contemporary world, history, life, community, culture in light of the Person of Christ.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 11; 79-93
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozoficzno-religijna koncepcja personalizmu egzystencjalnego M. Bierdiajewa
    Philosophical-Religious Conception of Existential Personalism of M. Berdiaev
    Autorzy:
    Gorban, Richard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040628.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    osoba
    człowiek
    wolność
    indywiduum
    personalizm rosyjski
    egzystencja
    person
    man
    freedom
    individual
    Russian personalism
    existence
    Opis:
    Personalizm M. Bierdiajewa cechuje konsekwencja myśli oraz jej systematyzacja, co pozwala nazwać go personalistą w dosłownym znaczeniu. Osoba dla niego znajduje się w centrum całej rzeczywistości, jest bytem centralnym i wartością absolutną. Znajduje się w stanie zadatku lub zalążka, czyli nie jest dana w czystej, pełnej, doskonałej postaci, ale jest zadana do spełnienia i realizacji. Tworzy rdzeń i istotę człowieka. Pełna realizacja i spełnienie człowieka jako osoby jest możliwe tylko poza ramami ustanowionej rzeczywistości, ustroju i historii, gdyż nie dają one możliwości do absolutnego spełnienia osoby ze względu na ich determinację. Istotą osoby ludzkiej jest wolność (ros. свобода) oraz byt duchowy, a stąd jej ukierunkowanie na świat duchowy, pozamaterialny, ostatecznie na Boga jako Byt doskonały.
    Berdiaev's personalism is characterized by sequence of thought and systematization of the latter. Because of that one can literally name him a personalist. He believes that a man’s personality is in the core of the reality, is the central existence and absolute value. It is in the in the embryo state. It is not given as clear, full, perfect nature, but underlies a man for the further development and realization. It creates the person's backbone and essence. Complete formation and development of a man as a personality is only possible beyond the boundaries of the established reality, system and history, as they do not give a chance of absolute realization of a person in view of their determination. Freedom and spiritual being are essential for a person. They guide its way towards spiritual immaterial world, ultimately to the Lord as a Perfect Entity.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 227-239
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalistyczne rozumienie kontemplacji
    A Personalistic Understanding of Contemplation
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430868.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    kontemplacja
    modlitwa
    ciało
    dusza
    duch
    jaźń
    człowiek
    osoba
    personalizm
    contemplation
    prayer
    body
    soul
    spirit
    self
    human
    person
    personalism
    eschatology
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie sensu i doniosłości kontemplacji w kolorycie współczesnej myśli chrześcijańskiej, która ujmuje człowieka jako osobę. Wydaje się, że personalizm daje możliwość uniknięcia ujęć redukujących modlitwę człowieka do procesu psychofizycznego, emocjonalnego, beztreściowego i w sumie nierealnego, polegającego na autotranscendencji. Wszystkie wymiary życia ludzkiego są istotne, ale ujęcia fragmentaryczne nie wyczerpują treści fenomenu osoby. W konsekwencji też mogą prowadzić do błędnego rozumienia relacji z Bogiem. Z tego też powodu artykuł omawia w kolorycie personalistycznym trzy ważne tematy, są nimi: podmiot, przedmiot i istota kontemplacji. Metodę badawczą można określić jako personalistyczną (hermeneutycznym kluczem badawczym jest osoba). Punktem wyjścia dla przeprowadzonej analizy jest omówienie wewnętrznej struktury osobowej człowieka i w jej świetle spojrzenie na fenomen kontemplacji, na wewnętrzny i zewnętrzny świat życia ludzkiego. Analiza nawiązuje do tradycji teologiczno-duchowej Kościoła, a także do nauczania świętych. Stara się w sposób całościowy i niekiedy twórczo-krytyczny ocenić ujęcia starsze. Jako podstawowe źródło przyjmuje objawienie zawarte w Piśmie Świętym. Główne wnioski przeprowadzonych analiz są następujące: podmiotem kontemplującym jest cała ludzka osoba (pomimo że główną rolę pełni umysł); głównym przedmiotem jest Communio Personarum (Osoby Niestworzone, Trójca Święta); kontemplacja — dzięki łasce Bożej — jest relacją z Osobowym Bogiem, jest „udoskonalaniem” wewnętrznych struktur człowieka do zjednoczenia się z Osobami Bożymi (wewnętrzna struktura ludzka staje się podobna do wewnętrznej struktury Osoby Niestworzonej); jest to proces, który można nazwać chrystyfikacją (uchrystusowieniem), przebóstwieniem, eschatologizacją świata osób stworzonych — osoby indywidualnej i osoby społecznej (całej rodziny ludzkiej).
    The purpose of this article is to show the meaning and significance of contemplation in the framework of modern Christian thought, which captures man as a person. It seems that personalism provides an opportunity to avoid approaches that reduce human prayer to a psychophysical, emotional, contentless and altogether unreal process of self-transcendence. All dimensions of human life are important, but fragmentary approaches do not exhaust the content of the phenomenon of the person. Consequently, too, they can lead to a wrong understanding of the relationship with God. For this reason, the article discusses three important topics in personalistic framework, that is: subject, object and essence of contemplation. The research method can be described as personalistic (the hermeneutic research key is the person). The starting point of the analysis is to discuss the inner personal structure of man and in light of this to look at the phenomenon of contemplation, the inner and outer world of human life. The analysis refers to the theological and spiritual tradition of the Church, as well as to the teachings of the saints. It tries to evaluate older approaches in a comprehensive and sometimes creative-critical way. It takes the revelation contained in Scripture as its primary source. The main conclusions of the analyses are as follows: the contemplative subject is the whole human person (despite the fact that the main role is played by the mind); the main subject is the Communio Personarum (the Uncreated Persons, the Holy Trinity); contemplation — thanks to God’s grace — is a relationship with the Personal God, it is the “perfecting” of the inner structures of man towards union with the Divine Persons (the internal human structure becomes similar to the internal structure of the Uncreated Person); it is a process that can be called Christification (making one Christ-like), divinization, eschatologization of the world of created persons — the individual person and the social person (the entire human family).
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2023, 27, 2; 69-98
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parabola humanizmu naturalistycznego (II). Człowiek osobą czy przyrodą?
    The Parable of Naturalistic Humanism (II). Man - a Person or Nature?
    Autorzy:
    Serretti, Massimo
    Radziszewska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234112.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    osoba
    natura
    człowiek
    Trójca Święta
    personalizm
    antropologia
    personologia
    gender
    biotechnologia
    person
    nature
    human
    Holy Trinity
    personalism
    anthropology
    personology
    biotechnology
    Opis:
    In the second part of his paper (the first part was published in the 2011 issue of Yearbook of Dogmatic Theology), Massimo Serretti, an Italian theologian and personalist, shows that the parallel use of two terms, nature and person, is fundamental for the development of anthropology. The history of philosophical thought has proved that the gradual separation of those two categories has led to the rejection of the very notion of human nature, diminishing the value of the concept of human itself, understood materialistically and biologically. In the first part of his paper, Serretti concluded that the origin of the contemporary anthropological personalism is to be found in the Trinitarian doctrine.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 191-201
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu antropologicznych kontekstów wykluczenia społecznego. Inspiracje personalistyczne
    In search for anthropological contexts of social exclusion. Personalistic inspirations.
    Autorzy:
    Drożdż, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953169.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    wykluczenie społeczne
    człowiek
    osoba
    personalizm
    błąd antropologiczny
    antropologia
    wykluczenie ekonomiczne
    social exclusion
    man
    person
    personalism
    anthropological error
    anthropology
    economic exclusion
    Opis:
    Celem niniejszych analiz jest poszukiwanie antropologicznych kontekstów wykluczenia społecznego, które narusza relacje człowieka do społeczności, do kultury, do drugiego człowieka, do natury, do siebie samego. Poprzez wykluczenie człowiek staje się wykorzeniony z kultury, traci pewność swojej naturalnej tożsamości, staje się częściowo lub całkowicie wyizolowany z życia społecznego. Pierwsza część moich analiz jest próbą poszukiwania antropologicznych źródeł wykluczenia społecznego w poglądach, które można nazwać – z perspektywy myśli personalistycznej – „błędem antropologicznym”. W drugiej części moich analiz podejmę próbę ukazania kilku odsłon wykluczenia społeczno-ekonomicznego jako konsekwencji naruszenia czy odrzucenia podstaw osobowej wartości i godności człowieka. Całość analiz inspirowana jest myślą personalizmu integralnego Karola Wojtyły.
    The purpose of this analysis is to search for anthropological contexts of social exclusion, which violates the human relationship to the community, to culture, to other person, to nature, to himself. By excluding a person becomes eradicated from the culture, loses its natural identity assurance, becomes partially or completely isolated from social life. The first part of my analysis is an attempt to seek anthropologic sources of social exclusion in the views, which may be called – with perspective personalistic thinking – “anthropological error”. In the second part of my analysis I try to show several views socio-economic exclusion as a consequence of the breach or rejection of the basics of personal values and human dignity. My analysis is inspired by a view of the integral personalism of Karol Wojtyła.
    Źródło:
    Studia Socialia Cracoviensia; 2014, 2(11); 83-95
    2080-6604
    Pojawia się w:
    Studia Socialia Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Byt ludzki w kontekście współczesnego sporu o rozumienie natury i kultury człowieka
    Human Existence in the Context of Contemporary Dispute about the Understanding of Human Nature and Culture
    Autorzy:
    Sienkiewicz, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/956511.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    nature
    culture
    truth
    man
    person
    mystery
    naturalism
    idealism
    personalism
    anthropocentrism
    biological reductionism
    post-modernism
    civilization
    species
    natura
    kultura
    prawda
    człowiek
    osoba
    tajemnica
    naturalizm
    idealizm
    personalizm
    antropocentryzm
    biologiczny redukcjonizm
    postmodernizm
    cywilizacja
    gatunek
    przyroda
    tożsamość
    Opis:
    Modern dispute about the understanding of culture and nature is rich in tradition and dates back to ancient Greek sophists. However, in the modern era we observe a radicalization of positions. This is caused by superficial understanding of both the nature and culture, what matters is the narrow empiricism or extreme idealism. In addition, there is the absence of a human problem in this dispute, which is supported by anthropology practiced today within the framework of specialized and narrow detailed disciplines without the possibility of synthesis. An off er to solve this dispute, having sometimes the nature of the conflict, is a subjective nature of culture, allowing to reconcile man’s relationship with nature and everything that cannot be brought only to this dimension. The best evidence of this solution proves to be a Christian personalism, which does not overlook any of the essential dimensions of human existence. Besides the complex structure of the human being - what best describes the concept of a person – it applies both to the material and the spiritual world, providing thus a foundation in resolving the dispute over the understanding of culture and human nature. The ultimate criterion remains the event of the Incarnation, which is appropriate to claim an objective criterion of reality - “I am the truth” (Jn 14,6), shedding light on the human understanding; his secret and mystery. The value of culture is evaluated from the point of view of the objective truth, which also remains a key reference within the meaning of nature and its relationship to human activity.
    Źródło:
    Studia Teologii Dogmatycznej; 2015, 1; 236-256
    2449-7452
    Pojawia się w:
    Studia Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalizm jako imperatyw wartościowania człowieka
    Personalism as an Imperative of The Evaluation of Man
    Autorzy:
    Zabielski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950643.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    człowiek
    osoba ludzka
    personalizm
    norma personalistyczna
    człowiek jako „obraz Boga”
    aksjologia
    życie człowieka
    wartość i godność osoby ludzkiej
    man
    human person
    personalism
    personalistic norm
    man as an
    ‘image of god’
    axiology
    human life
    life and value of a human person
    Opis:
    The proper discovery of the truth about a human being requires referring to personalism as a concept of knowing and evaluating. Normative foundation of personalism comes down to recognizing an individual as a person – who is an ontical foundation of values – and the dignity of every man as ‘the image of God’ (Gen 1: 27). The concept of a human being as a person leads to concrete obligations, such as respecting the independence of a person and the value of his life, the obligation to act ‘in the field of liability’, respecting the good of individuals and the whole mankind. A personalistic norm is an axiological foundation of proper value judgements and all the actions that protect human health and life. In the article, the author analyses two problems: 1. Personalistic norm as an onthological principle of axiology of man; 2. Personalistic evaluation of man as a challenge for today.
    Źródło:
    Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 1
    1644-8855
    Pojawia się w:
    Rocznik Teologii Katolickiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osoba ludzka jako „byt relacyjny” – antropologiczne fundamenty eklezjologii Soboru Watykańskiego II
    The Human Person as the “Relational Being” – Anthropological Foundations of Ecclesiology of the Second Vatican Council
    Autorzy:
    Choromański, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/956474.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    augustine
    aristotle
    christian anthropology
    philosophical anthropology
    bartnik cz.
    boethius
    cicero
    a man
    ecclesiology
    epicurus
    gaudium
    et spes
    individualism
    individual
    social being
    communion (personal)
    the
    church
    lumen gentium
    nature
    person
    personalism
    relational
    vatican ii
    thomas aquinas
    the community
    augustyn
    arystoteles
    antropologia chrześcijańska
    boecjusz
    cyceron
    człowiek
    eklezjologia
    epikur
    gaudium et spes
    indywidualizm
    indywiduum
    istota społeczna
    kościół
    natura
    osoba
    personalizm
    relacyjność
    tomasz z akwinu
    wspólnota
    antropologia filozoficzna
    komunia (osobowa)
    Sobór Watykański II
    Opis:
    In this article the Author proves existence of an intrinsic and inseparable connection between anthropology and ecclesiology. The necessity of the Church as a community of believers can be demonstrated not only by the will of God explicitly expressed in the Holy Scriptures, but also by an anthropological analyses of the very nature of man, who is a social being opened towards God and towards other human beings. In the first part of the article, referring to a long philosophical tradition dating back to pre-Christian times and ending in the modern era, the Author illustrates by many examples the social dimension of human nature deliberately ignoring the biblical data and the teaching of the Magisterium. In the second part, he shows how the Conciliar teaching on the human person based on the Revelation remains in harmony with philosophical, anthropological and scientific arguments depicting human person as a relational (social) being. In the third part of the article, the Author demonstrates the correlation of the Conciliar teaching on the Church as community with anthropological data. The necessity of the Church can be justified not only by the authority of God (Revelation), but also by reflecting on the man’s nature (anthropology). Individualistic conception of faith, to which the Second Vatican Council wanted to react by its ecclesiology of communion, not only does not correspond to the biblical teaching, but also runs counter to the rational thinking on the human person who, in the light of diff erent sciences, is a relational being.
    Źródło:
    Studia Teologii Dogmatycznej; 2015, 1; 58-87
    2449-7452
    Pojawia się w:
    Studia Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies