Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Postmodernism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    WHERE IS CULTURE HEADING? CRITICAL REFLECTIONS ON STEFAN MORAWSKI’S PROPOSALS
    DOKĄD ZMIERZA KULTURA? KRYTYCZNA REFLEKSJA NAD PROPOZYCJAMI STEFANA MORAWSKIEGO
    Autorzy:
    Przybysz, Piotr J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/418861.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
    Tematy:
    culture
    crisis
    postmodernism
    kultura
    kryzys
    postmodernizm
    Opis:
    In this article, I present the position of Stefan Morawski – one of the most eminent Polish aestheticians and philosophers of art – on culture and its axiological dimension. On the other hand, I critically verify what culture’s central diagnosis is: a cultural crisis. I believe that to reach such a goal, I need to present the following central issues that make up this position: an understanding of the concept of culture and civilization; the ontology of value; an understanding of the cultural and civilizational crisis; Morawski’s typology of this crisis; and Morawski’s suggestions as to what distinctive features of culture testify to its crisis. This, I think, creates the opportunity to try to answer the question posed in the title: Where is contemporary culture heading?
    W artykule niniejszym podejmuję próbę z jednej strony prezentacji stanowiska Stefana Morawskiego, jednego z najwybitniejszych polskich estetyków i filozofów sztuki, na temat kultury i jej aksjologicznego wymiaru. Z drugiej strony to co jest jej centralną diagnozą – kryzys kultury poddaję krytycznej weryfikacji. Sądzę, że dotarcie do tak określonego celu wymaga przedstawienia następujących centralnych zagadnień składających się na to stanowisko: rozumienia pojęcia kultury i cywilizacji, ontologii wartości, rozumienia kryzysu kultury i cywilizacji oraz przeprowadzonej przez Morawskiego typologii tego pojęcia, wskazania na podstawowe cechy dystynktywne, które zdaniem Morawskiego świadczą o jej kryzysie. To jak sądzę, stwarza możliwość podjęcia próby udzielenia odpowiedzi na pytanie postawione w tytule: Dokąd zmierza współczesna nam kultura?
    Źródło:
    Colloquium; 2018, 10, 4; 143-164
    2081-3813
    2658-0365
    Pojawia się w:
    Colloquium
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Religion as a bond – a delusive hope of politics
    Autorzy:
    Grzybowski, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070193.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    politics
    religion
    culture
    Richard Rorty
    postmodernism
    Opis:
    Politics is on the one hand an attempt to implement certain good, a desire for achieving agreed objectives, on the other hand – as Max Weber says – a simultaneous a#empt to avoid a particular evil. If in defining the notion of politics there are references to good and evil, purpose and desire, it has to include the non-political spheres – culture, axiology, religion. Mark Lilla argues that for decades we have been aware of the great and final separation that has taken place in Western Europe between political and religious life. This awareness implies a conviction, which is obligatory today in most countries and societies, that to separate politics from religion is a great achievement. For many thinkers and politicians this is an undisputed success from which the West learns to benefit while preparing other regions of the world for such separation. Therefore it seems that modern politics should be free from religious inspiration and temptation. On the other hand, many sociologists and political scientists show the vitality of religious attitudes, proving that in its deepest essence religion is an expression of human behaviour. Each person and each community always has an element of irreducibility which is an internal defence against reducing man to “here and now”, restricting his world to what is useful and usable. We experience that in man there is a natural opening to what is transcendent. Thus, if man is ever to achieve individual and social reconciliation with himself, he will always look for rational and moral meanings. This situation creates a platform for the emergence of a completely new a#itude in society and politics – to seek and pursue spirituality in a world without religion. Increasingly, the understanding of religion reveals itself in a wide etymological sense, sociological and ethnological: religare – “to connect”, “to bind”, “to build community ties”. Religion so understood would be a great solution to the dilemma of separation – the adoption of religion (bonds) without the doctrine, while ensuring social cohesion, strengthening the feeling of being together, maintaining a spiritual connection. Many thinkers are convinced that we cannot base social life only on fear, discipline and economy; we need a deeper and stronger foundations for Community Cohesion. But is such a project possible at all? Is politics becoming a place for the formation of relationships, education and conservation of values, a narrative space which tells citizens what is good and right and what is wrong and alien? Can it replace religion in its deepest essence – in its intimate sense of an exploration and discovery of transcendence? Will it not become a caricature of religion, and a caricature of politics, and ultimately a trap for freedom?
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2020, 56, S2; 237-258
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ponowoczesny romantyzm jako nurt ideowy określający horyzonty współczesnego człowieczeństwa
    Post-modern Romanticism as an Ideological Framework that Has Definedthe Horizons of Contemporary Humanity
    Autorzy:
    Zdun, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1191531.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-25
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    człowieczeństwo
    kultura
    ponowoczesność
    romantyzm
    humanity
    culture
    postmodernism
    romanticism
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem analizy jest konceptualne zarysowanie modelów człowieczeństwa przyszłości. W zamierzeniach artykułu mieści się również przedstawienie refleksji nad kondycją współczesnego człowieka w kulturowym kontekście ponowoczesności. Kontekst ten dla celów niniejszej pracy zostanie określony mianem ponowoczesnego romantyzmu. NARZĘDZIA I METODY BADAWCZE: Przedmiotem diagnozy jest model człowieczeństwa uformowany na podstawie „aksjologicznych antynomii współczesności”. Pozwalają one kulturę ponowoczesności zestawić ze wzorcami typowymi dla XIX-wiecznego romantyzmu. W rezultacie człowieczeństwo da się opisać poprzez wewnętrzne napięcia, które wyznaczają terminy: tymczasowość – nieśmiertelność, samorealizacja – poświęcenie; konsumpcja – praca; vita activa – vita contemplativa. Praca ma charakter socjologicznej analizy teoretycznej. Jej celom służy metodologia „postmodernistycznej nauki”. Przez to też narzędziem diagnozy stanie się metafora oraz kategoria archetypu, pozwalająca ostatecznie dookreślać horyzonty człowieczeństwa. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej z nich wprowadzona zostaje metafora labiryntu – podstawowe narzędzie poznania i diagnostyki. Pozwoli ona wyeksponować podstawę napięcia w konstrukcji człowieka i odnaleźć wiodącą narrację kształtującą współczesne człowieczeństwo. Jest nią ponowoczesny romantyzm. Identyfikacja odmian i cech narracji ponowoczesnego romantyzmu to drugi etap pracy. Legitymizuje on zastosowanie w kolejnej już – trzeciej części – kategorii archetypu. Pojęcie to umożliwi wskazanie ukrytych w narracji ponowoczesnego romantyzmu wzorów człowieczeństwa. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Podstawowym wynikiem analizy są modele ponowoczesnego człowieczeństwa zapisane w archetypach Prometeusza, Orfeusza, Ikara i Narcyza. Ich szczegółowa diagnostyka pozwala wskazać podstawowe nurty formacyjne człowieczeństwa, takie jak: transhumnaizm, indywidualizm i imaginaryzm. Jednocześnie umożliwia identyfikację ograniczeń każdego modelu i wskazanie związanych z nimi zagrożeń.WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Ostateczne wnioski i rekomendacje wiążą się z analizą ponowoczesnego romantyzmu. Nurt ten daje się opisać w dwóch formach: ideacyjnej i zwulgaryzowanej – przepracowanej przez kulturę popularną. Pierwsza z wymienionych określa szansę formującego się na jej podstawie modelu, a druga eksponuje zagrożenia.
    RESEARCH OBJECTIVE: The goal of this analysis is to provide conceptual descriptions of future humanity models. The article will also reflect on the contemporary human condition in the cultural context of postmodernism. For the purposes of this paper, that context will be referred to as postmodern romanticism.RESEARCH PROBLEM AND METHODS: At the core of this study is a model of humanity developed on the basis of ‘axiological present-day antinomies’. Based on these antinomies, postmodern culture can be compared to the models typical of 19th century romanticism. As a result, humanity can be described through internal conflicts between such notions as transience vs immortality, self actualisation vs sacrifice, consumption vs work, and vita activa vs vita contemplativa. This paper is a sociological theoretical analysis. It relies on postmodern research methodology.And as such, it uses metaphor and archetype to ultimately describe the horizons of humanity.PROCESS OF ARGUMENTATION: This study has three parts. The first introduces the labyrinth metaphor as the primary exploration and assessment tool. It helps identify the basic tensions inhumans and find the leading narrative that underlies contemporary humanity. This narrative is postmodern romanticism. Stage two identifies the types and characteristics of the postmodern romanticnarrative. This lays the groundwork for the third part, which employs the category of archetype. This concept serves to explore the models of humanity fostered by the postmodern romantic narrative.RESEARCH RESULTS: The primary results of this analysis are the postmodern models of humanity embodied by the Prometheus, Orpheus, Icarus, and Narcissus archetypes. A detailed assessment of these helps identify such fundamental movements in humanity development as transhumanism, individualism, and imaginarism. In addition, each model is examined to identify its limitations and the related risks.CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The final conclusions and recommendations follow from the analysis of postmodern romanticism. That philosophy can be perceived as having two forms, ideological and vulgarised, or processed by the popular culture. The former describes the opportunities offered by the model that builds on it, while the latter focuses on the related risks.
    Źródło:
    Horyzonty Wychowania; 2021, 20, 53; 103-116
    1643-9171
    2391-9485
    Pojawia się w:
    Horyzonty Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Christian and Culture in the Personalist Thought of Stefan Wyszyński
    Chrześcijanin i kultura w personalistycznej myśli Stefana Wyszyńskiego
    Autorzy:
    Ficek, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28905016.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Stefan Wyszyński
    personalizm
    kultura
    ewangelizacja
    postmodernizm
    personalism
    culture
    evangelization
    postmodernism
    Opis:
    Ze względu na wieloaspektowość personalistycznej koncepcji Stefana Wyszyńskiego niniejszy artykuł jest skoncentrowany na chrześcijańskiej wizji kultury. W tym kontekście zwrócono uwagę na to, w jakim zakresie personalizm może stanowić podstawę do kształtowania kultury, zwłaszcza w odniesieniu do współczesnej rzeczywistości postmodernistycznej. Przeprowadzona analiza wizji kultury usytułowuje ją w odniesieniu do realiów życia chrześcijańskiego. W tym sensie, twórczą aktywność na rzecz kultury należy widzieć w kontekście realizacji pełni osobowości człowieka nie tylko w wymiarze doczesnym, ale także nadprzyrodzonym. Umożliwia to włączenie się osoby ludzkiej w nurt zachodzących przemian cywilizacyjno-kulturowych, ale równeż pozwala człowiekowi odkryć właściwe miejsce w dynamicznie zmieniających się realiach współczesnego świata.
    Due to the multi-faceted nature of Stefan Wyszyński’s personalistic concept, this article focuses on the Christian vision of culture. In this context, attention was drawn to how personalism can constitute the basis for shaping culture, especially to contemporary (post-) modern reality. The conducted analysis of the vision of culture places it to the facts of the Christian life. In this sense, creative activity for culture should be seen in the context of realizing the fullness of the human personality not only in the temporal dimension but also in the supernatural. It allows the human person to join the current of civilization and cultural changes and enable a person to discover the right place in the dynamically changing realities of the modern world.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2021, 25, 3; 81-98
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiara, kultura i personalistyczna wizja osoby ludzkiej w nauczaniu Kardynała Stefana Wyszyńskiego
    Autorzy:
    Ficek, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040893.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Stefan Wyszyński
    personalism
    culture
    evangelization
    postmodernism
    personalizm
    kkultura
    ewangelizacja
    postmodernizm
    Opis:
    Ze względu na wielowymiarowy charakter personalistycznej koncepcji Stefana Wyszyńskiego niniejszy artykuł jest skoncentrowany na chrześcijańskiej wizji zaangażowania w kulturę. W tym kontekście zwrócono uwagę na to, w jakim zakresie główne założenia personalizmu mogą stanowić podstawę do kształtowania kultury, zwłaszcza w odniesieniu do współczesnej rzeczywistości (post)-modernistycznej? Przeprowadzona w powyższym artykule analiza kultury pozwala ukazać omawianą problematykę w kategoriach powołania skierowanego do każdego człowieka. Usytuowanie jej w odniesieniu do realiów życia doczesnego podkreśla, że w twórczej aktywności na rzecz kultury należy widzieć właściwy sposób realizacji pełni osobowości człowieka, nie tylko w wymiarze doczesnym, ale także nadprzyrodzonym. Dzięki uwypukleniu takich elementów jak: osoba ludzka, rodzina, naród, państwo, społeczność międzynarodowa, integralnie rozumiana kultura, ekonomia i polityka, a także Kościół głoszący powszechne orędzie zbawienia, personalistyczna wizja kultury wykazuje charakter prakseologiczny, zakorzeniony w konkretnej ludzkiej egzystencji i ukierunkowany na wymiar stwórczo-zbawczy. Umożliwia to nie tylko bezpośrednie włączenie się osoby ludzkiej w nurt zachodzących przemian cywilizacyjno-kulturowych, ale równocześnie pozwala człowiekowi odkryć właściwe miejsce w dynamicznie zmieniających się realiach współczesnego świata.
    The article’s subject discusses Stefan Wyszyński’s personalist concept of Christians’ involvement in culture. In this context, the author’s attention was drawn to how the extent to which personalist’s main assumptions may constitute the basis for shaping culture, especially regarding contemporary (post)-modern cultural reality? The analysis of culture carried out in the above article presents the discussed issues in terms of a calling addressed to every human being. Placing it with the “realities of earthly life” emphasizes that in creative cultural activity, one should see the proper way of realizing the fullness of the human personality in the temporal and supernatural dimensions. Moreover, highlighting such elements as the human person, family, Nation, state, the international community, culture, economy, and politics understood in an integral way, as well as the Church proclaiming the universal message of salvation, the personalist concept of culture displays a praxeological character, rooted in a particular human existence and oriented towards the creative-saving dimension of human life. Therefore, it allows not only the explicit inclusion of the human person in the current of civilization-cultural changes but also admits a person to discover the right place in the dynamically transforming realities of the modern world.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2021, 16; 195-213
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cardinal Stefan Wyszyński’s Concept of Christians Engagement in Culture
    Autorzy:
    Ficek, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2007510.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-27
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Stefan Wyszyński
    personalizm
    kultura
    ewangelizacja
    postmodernizm
    personalism
    culture
    evangelization
    postmodernism
    Opis:
    The Christian concept of involvement in culture, as defined by Cardinal Stefan Wyszyński, exposes man in his entire personal vocation from the perspective of all essential dimensions of his existence. In this sense, all historical-political or socio-cultural processes - affecting society as a whole - always refer to a specific human person. In the context of all these essential dimensions, man is understood as a homo artifex. Thus, the fullness of man’s personal affluence becomes the ultimate and fundamental principle, subject, and goal of culture. Therefore, the article aims to answer the question: can the personalistic concept of a human being constitute the basis for forming and influencing the culture, especially in contemporary reality? Stefan Wyszyński’s personalism treats Christian involvement in culture regarding a vocation addressed to every human being. Moreover, by emphasizing elements such as the human person, family, nation, state, the international community, culture, economy, and politics, as well as the Church proclaiming the universal message of salvation, the personalistic vision of culture emphasizes its praxeological character, rooted in a specific human existence and oriented towards the supernatural dimension. Therefore, the human person is directly involved in the stream of modern civilization and its cultural changes, as well as finds his proper place in the dynamically changing realities of the contemporary world.
    Źródło:
    Warszawskie Studia Teologiczne; 2021, 34, 1; 54-70
    0209-3782
    2719-7530
    Pojawia się w:
    Warszawskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Regiony i obszary wiejskie wobec globalizacji - przemiany kulturowe i wyzwania edukacyjne
    Rural areas and regions towards globalization - cultural changes and educational challenges
    Autorzy:
    Szmyd, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564558.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    edukacja
    kultura
    postmodernizm
    globalizacja
    cywilizacja
    education
    culture
    postmodernism
    globalization
    civilization
    Opis:
    Tekst jest próbą przybliżenia problematyki obszarów wiejskich i ich specyficznego charakteru w dobie współczesnego postmodernizmu i globalizacji. Nakreślono w nim swoiste ramy rozwoju współczesnej wsi, podkreślając jednocześnie rolę, jaką powinny odgrywać w niej tradycyjne wartości, oparte na instytucji szkolnej, gdzie dominują lokalne, wspólnotowe więzi międzyludzkie, w których szeroko rozumiany czynnik interpersonalny odgrywać powinien zasadnicze znaczenie
    The following text attempts to approach the problems of rural areas and their specific nature in the modern era of postmodernism and globalization. It outlines a framework for the development of contemporary rural areas and underlines the role of its traditional values that are based on the institution of school, which is dominated by local interpersonal relationships in which the broadly understood interpersonal factor should be an essence
    Źródło:
    Kultura – Przemiany – Edukacja; 2016, 4; 56-68
    2300-9888
    2544-1205
    Pojawia się w:
    Kultura – Przemiany – Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijanin i kultura: w kręgu personalistycznej myśli kardynała Stefana Wyszyńskiego
    Autorzy:
    Ficek, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676723.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-08
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    Stefan Wyszyński
    personalizm
    kultura
    ewangelizacja
    postmodernizm
    personalism
    culture
    evangelization
    postmodernism
    Opis:
    The article’s subject discusses Stefan Wyszyński’s personalist concept of Christians’ involvement in culture. In this context, the author’s attention was drawn to how the extent to which personalist’s main assumptions may constitute the basis for shaping culture, especially regarding contemporary (post)-modern cultural reality? The analysis of culture carried out in the above article presents the discussed issues in terms of a calling addressed to every human being. Placing it with the „realities of earthly life” emphasizes that in creative cultural activity, one should see the proper way of realizing the fullness of the human personality in the temporal and supernatural dimensions. Moreover, highlighting such elements as the human person, family, Nation, state, the international community, culture, economy, and politics understood in an integral way, as well as the Church proclaiming the universal message of salvation, the personalist concept of culture displays a praxeological character, rooted in a particular human existence and oriented towards the creative-saving dimension of human life. Therefore, it allows not only the explicit inclusion of the human person in the current of civilization-cultural changes but also admits a person to discover the right place in the dynamically transforming realities of the modern world.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 3; 47-75
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Płynna nowoczesność: czas zabawy i karnawału
    Liquid Modernity: Time of Fun and Carnival
    Autorzy:
    Fudala, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/459628.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Pro Scientia Publica
    Tematy:
    zabawa
    karnawał
    płynna nowoczesność
    postmodernizm
    kultura
    fun
    carnival
    liquid modernity
    postmodernism
    culture
    Opis:
    Rzeczywistość w której żyjemy, określana jest przez Zygmunta Baumana płynną nowoczesnością. Jednym z wielu jej symptomów jest niestałość wszelkich struktur kulturowych, powstałych w dobie modernizmu jako fundamenty społeczeństwa. Ludzie żyjący w płynnej nowoczesności nieskorzy są do podejmowania wysiłku – poszukują rozwiązań wymagających minimalnej inwestycji własnych sił. Jeszcze lepiej, gdyby każde zadanie mogło być zabawą, aktywnością niezwykle ważną dla dziecka, ale niekoniecznie najistotniejszą dla osoby dorosłej. Celem artykułu jest ukazanie, że żyjemy w czasie permanentnego karnawału, okresu zabawy i swawoli, w którym zawieszone zostały niektóre społeczne normy i zasady. Okres ten miał trwać jedynie chwilę, być ucieczką, odpoczynkiem od codziennego trudu. Przedłużył się jednak znacząco, i nikt nie chce już wracać do wcześniejszej, w porównaniu z nim ascetycznej rzeczywistości.
    The reality in which we live is determined by Zygmunt Bauman as liquid modernity. One of many liquid modernity symptoms is instability of all cultural structures, which were the foundation of modern societies. People living in liquid modernity are trying to avoid any effort. They look for easy, undemanding solutions. Even better, if any task could be fun – a very important activity for the child, but not necessarily the most important for an adult. The main purpose of the paper is to reveal that we live in times of perpetual carnival, the period of fun and frolic, in which some social norms and rules are suspended. This period was to last only a moment, to be a refuge, rest from daily toil. However, significantly extended, and no one wants to go back to an earlier, compared with the ascetic reality.
    Źródło:
    Ogrody Nauk i Sztuk; 2014, 4; 121-127
    2084-1426
    Pojawia się w:
    Ogrody Nauk i Sztuk
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskurs (post)konwencjonalnej tożsamości wobec merkantylistycznej natury globalizującego się świata
    (Post)Conventional Identity Discourse in Relation to Mercantilist Nature of the Global World
    Autorzy:
    Jastrząb, Patryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644834.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    globalization
    capitalism
    mass media
    consumerism
    hedonism risk
    axiology
    postmodernism
    hyperreality
    simulacrum
    identity
    culture
    Opis:
    In this article I described the idea of globalization, but I abandoned a strictly scientific analysis and treated the subject more contemplatively. I described not only the process, but also the values (connected with the culture of instant gratification, globalization and the cultural homogenization) and the orientation connected with it (consumerism, commoditization of human life) which shape the surrounding reality as well as ourselves. The question of identity, which is constantly shaping, is significant in this context. It is, just as globalization, fluid, unspecified and ambivalent. I endeavour to prove the hypotheses by adducing sociological, cultural and philosophical classic writers. The very last ones – fairly unexpectedly – become crucial to me and they let me analyse the human nature in postmodern reality holistically.
    Źródło:
    Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2014, 6, 2; 193-205
    2300-0422
    Pojawia się w:
    Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Постмодерністський проєкт і сучасна українська література
    Postmodernistic Project and Contemporary Ukrainian Literature
    Autorzy:
    Polishchuk, Yaroslav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790728.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    postmodernizm
    doktryna
    społeczeństwo
    kultura
    dysfunckcjonalność
    język
    literatura
    postmodernism
    doctrine
    society
    culture
    dysfunction
    language
    literature
    Opis:
    Projekt postmodernistyczny a współczesna literatura ukraińskaPrzedmiotem rozważań autora jest zanikanie postmodernizmu jako doktryny filozoficznej i jako praktyk estetycznych. Z punktu widzenia współczesnej kultury ukraińskiej, która z trudem wychodzi z cienia uzależnienia kolonialnego, postmodernizm nie stał się zjawiskiem uniwersalnym. Zaistniał w latach 1986-1991 jako odpowiedź na popularny na Zachodzie światopogląd. Zmierzch postmodernizmu autor kojarzy z wydarzeniami z lat 2013-2014, które spowodowały ukształtowanie się nowego społeczeństwa ukraińskiego i kultury narodowej. Skutki owych wydarzeń – w mediach, w opinii publicznej, ale również w literaturze – podważają postulaty postmodernizmu, które w zaistniałych okolicznościach cechuje oczywista dysfunkcyjność. Postmodernistyczna gra oraz kompletny sceptycyzm mogą być, jak się okazało, nie tylko postawą niezależnego intelektualisty, ale także strategią pozorowania, maskującą doktrynę imperialną, podającą się za projekt liberalny. Odróżnienie pierwszego od drugiego bywa trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Zarysowuje się zatem koniec postmodernizmu – profanacji ulegają jego główne zasady, co powoduje radykalnie różne interpretacje i oznacza potrzebę dekonstrukcji całego projektu. Dlatego teza o śmierci postmodernizmu ma swoje uzasadnienie na Wschodzie Europy. Czasowa i przestrzenna perspektywa ukraińska zaprzecza postmodernizmowi w jego zachodnim ujęciom, jednocześnie pobudza do poszukiwania alternatywnych modeli światopoglądowo-estetycznych. Ta sytuacja może jednak w swoisty sposób motywować ukraińskiego intelektualistę, odkrywając nowe horyzonty poznania. Zaprzeczając postmodernizmowi, literatura przywraca swój autorytet jako instytucja społecznie zaangażowana.
    The main subject of the research in this article is the exhaustion of postmodernism as a philosophical doctrine and aesthetical practice. Postmodernism has not became a universal phenomenon in contemporary Ukrainian literature, which is reliving the difficult process of emerging from colonial dependence. It existed in Ukraine between 1986-1991 as an answer to the worldview that was popular in the West. The end of this artistic direction the author associates with those events which took place in 2013-2014, when Ukrainian society and Ukrainian culture moved into a new phase of existence. The consequences of these events, reflected in the media, public opinion and also in literature, led to the rejection of the postulates of postmodernism. It should be said that these postulates reveal a clear dysfunctionality. The postmodernist play and general scepticism, as can be seen, can be not only a position taken by an independent, intellectual person, but also an imitation strategy that conceals a neo-imperial doctrine which is portrayed as a liberal project. Sometimes it is too difficult to distinguish one from the other. Thus, the boundaries of postmodernism are clearly defined, or more precisely, the prevalence of its basic principles are. Over time, this phenomenon has received radically different interpretations, which is why a systemic deconstruction of the whole project is required. From such a point of view, therefore, a thesis about the death of postmodernism has its reasons, especially in Eastern Europe. From the Ukrainian perspective, the characteristic crossing of time and place (Eastern Europe) has put the Western project of postmodernism into a stupor, prompting us to search for alternative worldviews and aesthetic models. However, this artistic direction can motivate modern Ukrainian intellectuals in its own way, opening up new horizons in the comprehension of this epoch.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 115-128
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rediscovering Christian Culture and Spirituality in the Fluid Reality of Europe
    Odkrywanie na nowo chrześcijańskiej kultury i duchowości w płynnej rzeczywistości Europy
    Autorzy:
    Napiórkowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28394763.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    chrześcijaństwo
    duchowość
    kultura
    płynna nowoczesność
    Europa
    postmodernizm
    Christianity
    spirituality
    culture
    liquid modernity
    Europe
    postmodernism
    Opis:
    This article points to the plight of man in the 21st century and his intimidating spiritual and axiological confusion. The 2020 COVID pandemic, the 2022 war in Ukraine and high economic inflation have exposed the lack of stable ethical values and lasting references for Europe. On the one hand, many EU citizens live today in uncertainty and fear, falling in line with populist slogans, and on the other hand, strong xenophobic and fundamentalist currents have emerged in the Catholic Church. Europe is arguably not so much in need of a return to over-institutionalized Christianity, but rather of a search for new forms and systems that would express the ideas of Jesus of Nazareth in innovative ways. Postmodernity with its characteristic elements, i.e., pluralization, mercantilization and rapid change, seem to be completely incompatible with the conventionally accepted Christian understanding of God, the concept of man and the world around him. Therefore, this is a great challenge to all Christian theologians.
    Niniejszy artykuł wskazuje na trudną sytuację człowieka w XXI wieku i jego poważne zagubienie duchowe i aksjologiczne. Pandemia COVID w 2020 r., wojna na Ukrainie w 2022 r. oraz wysoka inflacja gospodarcza obnażyły brak stabilnych wartości etycznych i trwałych odniesień dla tej części świata. Z jednej strony wielu obywateli Unii Europejskiej żyje dziś w niepewności i strachu, ulegając demagogicznym hasłom, a z drugiej w Kościele katolickim pojawiły się silne prądy populistyczne i fundamentalistyczne. Wydaje się, że współczesna Europa potrzebuje nie tyle powrotu do nadmiernie zinstytucjonalizowanych form chrześcijaństwa, co poszukiwania nowych form i systemów, które trafniej wyrażałyby idee Jezusa z Nazaretu człowiekowi epoki Internetu. Ponowoczesność, ze swoimi formami pluralizacji, merkantylizacji i szybkich zmian, nie trzyma się już ani konwencjonalnego chrześcijańskiego obrazu Boga, ani wypływającej z niego koncepcji człowieka czy natury. Dlatego jest to wielkie wyzwanie dla wszystkich teologów chrześcijańskich.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2024, 94, 1; 167-186
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanizm tragiczny jako następstwo kulturowej śmierci Boga
    The Humanism of Despair as a Result of the Death of God in Contemporary Culture
    Autorzy:
    Życiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015937.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    egzystencjalizm
    humanizm
    kultura
    nihilizm
    osoba ludzka
    postmodernizm
    sekularyzacja
    śmierć Boga
    existentialism
    humanism
    culture
    nihilism
    human person
    postmodernism
    secularisation
    death of God
    Opis:
    The philosophy of the death of God, pronounced by Friedrich Nietzsche in 1882, resulted in many negative consequences experienced in contemporary culture. The Nietzschean critique of the classical hierarchy of values inspired radical declaration about the death of metaphysics and the end of human history. In its form developed in deconstructive postmodernism, this philosophy proclaims the dissolution of the human subject. Consistently, it rejects the very concept of human person and tries to reduce human existence to the level of psychoanalytic, social and/or cultural phenomena. In this conceptual framework, either the classical version of humanism must be questioned or its nihilistic reinterpretation, in terms of a humanism of despair, should be adopted.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 2; 5-22
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Liturgia a percepcja i przeżywanie czasu w dobie postmodernizmu
    Liturgy and Perception and Experiencing Time in the Postmodern World
    Autorzy:
    Jeziorski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044531.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    postmodernizm
    kultura
    czas
    czas święty
    liturgia
    ryt
    Liturgia Godzin
    rok liturgiczny
    postmodernism
    culture
    time
    sacred time
    liturgy
    rite
    Liturgy of the Hours
    liturgical year
    Opis:
    Relacja liturgii i czasu jest głęboko zakorzeniona w naturze celebracji. Liturgia wydarza się w czasie, ale z drugiej strony ma ona zdolność interpretowania czasu i jego percepcji. W świecie, który bywa nazywany epoką prędkości, nie tylko liturgia potrzebuje czasu, ale także czas potrzebuje liturgii. Ta wzajemna relacja między czasem a liturgią jest treścią niniejszego artykułu, prezentując zarówno wymiar antropologiczno-fenomenologiczny jak i teologiczny clebracji liturgicznej oraz jej wkład w kształtowanie doświadczenia czasu.
    The relationship between time and liturgy is profoundly rooted in the nature of celebration itself. Liturgy occurs in time but, on the other hand, it is able to interpret time and its perception. In our world – undeniably an age of speed – it is not only liturgy which needs time: Time needs liturgy as well. It is this reciprocal relationship between time and liturgy which is the focus of this article. It presents both the anthropological-phenomenological and theological dimensions of the liturgical celebration, and liturgy's contribution to shaping the whole experience of time.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2019, 35; 435-457
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Post-) Modernity and Christian Culture in the Context of the Personalism of Stefan Cardinal Wyszyński
    Autorzy:
    Ficek, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1635190.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Kardynał Stefan Wyszyński
    Sobór Watykański II
    kultura
    modernizm
    postmodernizm
    tradycja postoświeceniowa
    personalizm
    Cardinal Stefan Wyszyński
    Second Vatican Council
    culture
    modernism
    postmodernism
    post-Enlightenment tradition
    personalism
    Opis:
    (Post) modernizm i kultura chrześcijańska w kontekście personalizmu kardynała Stefana Wyszyńskiego Wystarczy pobieżna analiza sytuacji na świecie, aby zweryfikować kulturowy kontekst współczesnego chrześcijaństwa, jak również fundamenty, na których opiera się dzisiejsza kultura świata Zachodu. Nic więc dziwnego, że wielu chrześcijańskich intelektualistów ocenia ją jako wielowymiarową, wysoce skomplikowaną, przejawiającą niekiedy bardzo niepokojące destruktywne symptomy. Niewątpliwie, chrześcijańskie korzenie rzeczywistości kulturowej związane przede wszystkim z Europą są skorelowane z narodzinami nowoczesnej idei naukowej racjonalności, która przyniosła ludzkości wielkie możliwości, ale także poważne zagrożenia. Dzięki idei racjonalności, Europa rozwinęła kulturę, która szczególnie teraz — w sposób wcześniej zupełnie nieznany ludzkości — próbuje wykluczyć Boga ze sfery świadomości publicznej. Oczywiście istnieniu Boga można całkowicie zaprzeczyć lub uznać za niemożliwe do udowodnienia, zakładając, że — wiara lub niewiara — jest to kwestia wyłącznie subiektywnego wyboru. Niemniej jednak, w obu przypadkach—zdaniem wielu współczesnych przedstawicieli (post)nowoczesności — Bóg nie powinien mieć istotnego znaczenia dla całości życia publicznego. Ukazanie zatem roli antykatolicyzmu w klasycznym ujęciu (post) nowoczesności, a także tradycji katolickiego antymodernizmu, pozwoli na bardziej konstruktywne wyeksponowanie ducha soborowego aggiornamento, co niefortunnie wiąże się z bardziej ogólnym kryzysem nowoczesności w latach siedemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. W tym właśnie okresie można zauważyć zarówno odwrót od „nowoczesności” jako koncepcji „usensowiającej” paradygmat ówczesnej rzeczywistości kulturowej, jak i „ponowoczesne” odrodzenie religijne rozumiane jako wyzwanie do wyartykułowania żywej chrześcijańskiej tradycji wpisanej w globalną złożoność współczesnego świata. Głównym zatem celem powyższego artykułu jest ukazanie fundamentalnych kwestii dotyczących (post)nowoczesności i sposobowi, w jaki wpływają one na istotne kwestie teologiczne, zwłaszcza w kontekście personalistycznej wizji prezentowanej przez Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Dotyczy to szczególnie tak ważnych zagadnień jak zagadnienie prawdy, hermeneutyki, specyfiki funkcjonującego języka i ich wzajemnych korelacji. W tym znaczeniu, współczesny dyskurs teologiczny może zostać znacznie ubogacony, uwzględniając wiele aspektów współczesnej teorii ponowoczesnej, zwłaszcza w odniesieniu do kultury. Istotnym tego warunkiem jest jednak uwzględnienie niewątpliwych osiągnięć poprzednich epok. Podstawowym jednak zadaniem chrześcijan jest kreowanie rzeczywistości kultury autentycznie humanistycznej, zdolnej do kształtowania osoby ludzkiej zgodnie z jej powołaniem. Jest to możliwe dzięki sferze wartości osobistych i społecznych które, formując człowieka, warunkują transformację całej kulturowej rzeczywistości świata w perspektywie „nowego nieba i nowej ziemi” (por. 2 P 3,13; Ap. 21,1).
    Need to indent here, a rough analysis of the situation in the world is enough to realize the here and throughout modern Christianity, as well as the foundation on which today’s culture of the Western world is based. No wonder that many Christian intellectuals view it as multidimensional, highly complex, with sometimes bothersome and destructive symptoms. Undoubtedly, the Christian roots of cultural reality related primarily to Europe are correlated with the birth of the modern idea of scientific rationality, which brought humanity great opportunities, but also serious threats. Thanks to the idea of rationality, Europe has developed a culture that, especially now—in a way previously utterly unknown to humankind—is trying to exclude God from the sphere of public consciousness. Of course, the existence of God can be denied entirely or made it impossible to prove, assuming that—faith or nonbelief—it is a matter of purely subjective choice. Nevertheless, in both cases, in the opinion of many modern ideologies of (post-) modernity, God should not be of significant importance to the whole reality of public life. Thus, presenting the role of anti-Catholicism in the classical approach to (post-) modernity, as well as the tradition of Catholic anti-modernism, will allow for a more constructive display of the spirit of the conciliar aggiornamento, which is unfortunately related to the more general crisis of contemporary times of the 1970s and 1990s. It was during this period that one could notice both a retreat from “modernity” as a concept that “sensitizes” the paradigm of the cultural reality of that time, and “postmodern” religious revival understood as a challenge to articulate a living Christian tradition inscribed in the global complexity of the contemporary world. Contrary to the temptation to isolate oneself from external influences, and therefore the awakening cognitive dissonance, aspects of the current paradigm of (post-) modern reality may be essential and useful in shaping a constructive dialogue with the contemporary world, as well as in promoting Catholic culture that forms the identity of Christianity today. Therefore, the main aim of the above article is to display the fundamental issues concerning (post-) modernity and how they influence significant theological problems, especially in the context of the personalistic vision presented by Cardinal Stefan Wyszyński. It applies primarily to such vital matters as the problem of truth, hermeneutics, the specificity of a functional language, and their mutual correlation. In this sense, contemporary theological discourse can be significantly enriched by taking into account many aspects of contemporary postmodern theory, especially concerning culture. An essential condition for this, however, is to take into account the undoubted achievements of previous epochs. However, the fundamental task of Christians is to create the reality of authentically humanistic culture, capable of shaping the human person under his vocation. It is possible due to the sphere of personal and social values which, in forming man, condition the transformation of the entire cultural reality of the world from the perspective of “new heaven and a new earth” (cf. 2 Pt 3:13; Rev 21:1).
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2020, 11, 2; 49-89
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies