Temat: postepowanie karne - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Mediacja w polskim prawie karnym
Autorzy:: Sułkowski, Karol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/617384.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: mediation
criminal procedure
mediation procedure
mediacja
postępowanie karne
postępowanie mediacyjne
Opis:: The article discusses the mediation and character of mediation procedure in Polish criminal law based on the Code of Criminal Procedure from 6 June 1997. In the first part of his work, the author shows usage of different forms of mediation. Next, he describes a historical outline of mediation procedure and its way of development. Then, he describes entity-connected terms, a legal person entitled to be a mediator, as well as reasons why somebody cannot be a mediator. Next, the rules of mediation are discussed. Case files and prerequisites for being qualified to mediation are presented. The author also shows what is needed while writing a report and describes the settlement which is at the end of mediation procedure. Additionally, the author talks over extra provisions which enable somebody to use mediation. Finally, the recapitulation of the work is given.
W opracowaniu zostały omówione instytucje mediacji oraz charakter postępowania mediacyjnego w polskim prawie karnym na podstawie Kodeksu postępowania karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. W pierwszej części pracy autor przedstawia używane definicje mediacji, następnie omawia zarys historyczny i kształtowanie instytucji mediacji, podmioty mediacji, terminy, podmioty uprawnione do bycia mediatorem oraz wymagania im stawiane, a także przesłanki uniemożliwiające bycie mediatorem. Następnie wskazano zasady, jakimi winna rządzić się mediacja. Ponadto zostały opisane akta sprawy, przesłanki kwalifikujące sprawę do mediacji, wymagania dotyczące sprawozdania, a także ugoda kończąca postępowanie mediacyjne. Na końcu wskazano przepisy dodatkowe, które umożliwiają stosowanie instytucji mediacji.
Źródło:: Studenckie Zeszyty Naukowe; 2017, 20, 35
1506-8285
Pojawia się w:: Studenckie Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zasada nemo se ipsum accusare tenetur jako gwarancja prawa do obrony
Nemo se ipsum accusare tenetur principle as a warranty of the right to defense
Autorzy:: Sułkowski, Karol
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/499553.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: zasada
obrona
postępowanie karne
principle
defense
criminal procedure
Opis:: Zasada nemo se ipsum accusare tenetur jest jedną z podstawowych zasad postępowania karnego, która koreluje z prawem do obrony i z zasadą domniemania niewinności. Choć w wielu państwach jest kwestionowana, trudno sobie wyobrazić bez niej kształt postępowania karnego. Celem opracowania jest przybliżenie jak prawo do niedostarczania dowodów na swoją niekorzyść i nie udowadniania swej niewinności wpływa na status oskarżonego. Z tego względu analizie została poddana geneza, zakres podmiotowy i przedmiotowy tej zasady, prawo do składania wyjaśnień jako niekolidujące z zasadą nemo se ipsum, zakazy dowodowe, które zapewniają jej realizację, a także wyjątki od niej.
The principle nemo se ipsum accusare tenetur is one of the fundamental principles of criminal procedure, which is connected with the right to defense and presumption of innocence principle. Although in many countries this rule is questioned, it is hard to imagine the structure of criminal procedures without this principle. The aim of this paper is to bring closer the issue of how the right of not providing evidence against your interest and not proving your innocence acts on the status of the accused. Therefore, the analysis was made regarding the genesis, subjective and objective scope of this principle, the right to be heard as not colliding with the nemo se ipsum principle, exclusionary rule which ensures realization of the principle and exceptions therefrom.
Źródło:: Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM; 2018, 8; 257-270
2299-2774
Pojawia się w:: Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Nowelizacja kodeksu postępowania karnego a ochrona małoletniego podczas przesłuchania
Amendment to code of polish criminal procedure and a protection of minor during questioning
Autorzy:: Horna, Monika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/499220.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę
Tematy:: małoletni
przesłuchanie
postępowanie karne
nowelizacja
minor
interview
criminal procedure
amendment
Opis:: W artykule zaprezentowano warunki oraz tryby przesłuchania małoletniego pokrzywdzonego i świadka w świetle Ustawy z dnia 13 czerwca 2013 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 2013 roku w sprawie sposobu przygotowania przesłuchania przeprowadzonego w trybie określonym w art. 185a–185c Kodeksu postępowania karnego. W opracowaniu wykazano, że przepisy prawne zapewniają małoletniemu różne poziomy ochrony uzależnione od kryterium podmiotowego (wiek, pozycja procesowa – pokrzywdzony/świadek) oraz przedmiotowego (charakter popełnionego przestępstwa).
The article is presenting conditions and modes of interviewing children victims and witnesses in the light of a act from 13 June 2013 amendment of the law of criminal code and criminal procedure code and regulation of minister of justice from 18 December 2013 regarding the ways of organizing interviews in the light of article 185a – 185c code of criminal procedure. The article shows that the regulations provide a minor different levels of protections, depending on subjective criteria (age, position in procedure - victim/witness) and subject criteria (character of committed crime).
Źródło:: Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka; 2014, 13, 2; 11-39
1644-6526
Pojawia się w:: Dziecko krzywdzone. Teoria, badania, praktyka
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jako świadek w postępowaniu karnym
President of the Republic of Poland as a witness in criminal proceedings
Autorzy:: Dąbrowski, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/692750.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: President
criminal procedure
witness
head of state
prezydent RP
postępowanie karne
świadek
głowa państwa
Opis:: The article discusses the legal status of the President of the Republic of Poland acting in the capacity of a witness in the course of legal proceedings. Having noted the insufficiency of the current legal regulation, the author begins his research with a detailed analysis of the concept of immunity and the possible legal circumstances which would allow the Head of the Polish state to be summoned as a witness in criminal proceedings. Then, the procedure of questioning the President of the Republic of Poland and the admissibility of imposing penalties on the Head of the State are presented in detail. The conclusion of the discussion is that although the admissibility of summoning the President of the Republic of Poland to witness should be beyond doubt, the shape of the existing regulations continues to hinder the actual use of the source of evidence in question.
W artykule poruszono problematykę dotyczącą statusu Prezydenta RP jako świadka w postępowaniu karnym. Rozważanie obejmują szczegółową analizę konstrukcji immunitetu, co pozwala zbudować osobliwe dyrektywy interpretacyjne, a także analizę zagadnienia dopuszczalności wezwania urzędującej głowy państwa polskiego na świadka. Następnie szczegółowy przedstawiono tryb przesłuchiwania Prezydenta RP oraz dopuszczalność stosowania wobec niego kar porządkowych. Rozważania kończy zaś konkluzja, że choć dopuszczalność wezwania Prezydenta RP na świadka nie powinna budzić wątpliwości, to jednak kształt obowiązujących regulacji wciąż utrudnia realne wykorzystywanie przedmiotowego źródła dowodowego.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2018, 80, 3; 33-45
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: TO HAVE AN INTERPRETER – A RIGHT TO A FAIR TRIAL. EVALUATION OF PERSONAL EVIDENCE OBTAINED BY THE HELP OF AN INTERPRETER
PRAWO DO SPRAWIEDLIWEGO PROCESU. OCENA ZEZNAŃ UZYSKANYCH PRZY POMOCY TŁUMACZA
Autorzy:: HATI, Csilla
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/920714.pdf
Data publikacji:: 2016-11-01
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: tłumaczenie
postępowanie karne
język prawa
język prawny
przesłuchanie
interpretation
criminal procedure
personal evidence
legal language
Opis:: The author is a trainee lawyer, and a graduating PhD student. Her field of research is the principle of directness in the criminal procedure, with special emphasis on the significance of the spoken language, and the possibility of the distortion of the information that is mediated during interpretation. The author supplements her research with her experience obtained during her time as a defense lawyer in criminal procedures. Her aim is to point out how a confession obtained with the help of an interpreter can lead to a false statement of facts. The right to have a free interpreter belongs to the circle of absolute rights of a fair procedure, the deprivation from which makes a procedure unfair in every case. However, improper interpretation bears risks of a similar proportion, as it can apply new meaning to the confessions. Thus, the forensic and questioning rules of interrogation are different when conducted with an interpreter, provided that the interrogator indeed strives to unveil the truth. This information should be part of the basic knowledge of the members of authority and the defense lawyer as well. However, both the judge and the interpreter must keep it in mind that the parties might intentionally apply such linguistic means which result in the distortion of information.
Celem niniejszej pracy jest podkreślenie, że zeznania uzyskane od świadka na drodze tłumaczenia mogą prowadzić do błędnych ustaleń faktów. Prawo do bezpłatnego skorzystania z usług tłumaczeniowych jest jednym z podstawowych praw, które musza być zapewnione w sprawiedliwym procesie sądowym. Niezapewnienie tłumaczenia lub tłumaczenie słabej jakości może prowadzić do niewłaściwej interpretacji sensu wypowiedzi co z kolei ma kluczowy wpływ na wyrok. Z tego powodu , śledczy który chce dotrzeć do prawdy powinien stosować inne procedury przesłuchania i stawiać inne pytania podczas przesłuchania z udziałem tłumacza, niż podczas przesłuchania bez tłumaczenia. Wspomniane różnice w procedurach powinny być szeroko znane, wszystkim osobom biorącym udział w procesie sądowym, jednakże sędzia i tłumacz musi pamiętać ponadto, o możliwości celowego użycia przez strony takich środków językowych, które mogą wypaczać fakty.
Źródło:: Comparative Legilinguistics; 2016, 28, 1; 25-42
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:: Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Domniemanie niewinności w ujęciu prawa krajowego i pozakrajowego
Presumption of Innocence under National and International Law
Autorzy:: Sowiński, Piotr K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32083726.pdf
Data publikacji:: 2024-04-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: presumption of innocence
Constitution
criminal procedure
repressive procedure
accused
defendant
domniemanie niewinności
Konstytucja
postępowanie karne
postępowanie represyjne
oskarżony
obwiniony
Opis:: The principle of the presumption of innocence is one of the fundamental assumptions according to which Polish criminal procedure has been constructed. In the domestic reality, this presumption is declared both by constitutional and code regulations, however, the manner in which the presumption is guaranteed there is not the same, which affects the different scope of its application. The text depicts the common and differentiating elements of these regulations. In addition, the material and subjective scope of the principle of the presumption of innocence in terms of the Convention and certain legal acts of the European Union has been analysed.
Zasada domniemania niewinności stanowi jedno z zasadniczych założeń, według których skonstruowano polskie postępowanie karne. W realiach krajowych domniemanie to jest przedmiotem regulacji zarówno konstytucyjnej, jak i kodeksowej, jednak sposób w jaki domniemanie to zostało tam przedstawione nie jest tożsamy, co wpływa na różny zakres jej stosowania. W tekście podjęto próbę przedstawienia elementów wspólnych i różnicujących te regulacje. Ponadto przeanalizowano zakres przedmiotowy i podmiotowy zasady domniemania niewinności w ujęciu konwencyjnym oraz niektórych aktów prawnych Unii Europejskiej.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2024, 2(78); 103-116
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Odpowiedzialność odszkodowawcza Skarbu Państwa na podstawie rozdziału 58 kodeksu postępowania karnego – głos w dyskusji
Liability for Damages of the State Treasury Under the Regulations of the Polish Code of Criminal Procedure – Opinion in the Discussion
Autorzy:: Kraszewska, Kamila
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1596083.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: liability for damages of the State Treasury
compensation
criminal procedure
odpowiedzialność Skarbu Państwa
odszkodowanie
postępowanie karne
Opis:: Artykuł traktuje o odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa na podstawie rozdziału 58 kodeksu postępowania karnego. Celem artykułu jest zabranie głosu w dyskusji nad jego problematyką i przedstawienie wybranych refleksji, dotyczących podstawowych zagadnień związanych z tym postępowaniem, dobranych przez wzgląd na ich znaczenie dla tej procedury.
This article analyses liability for damages of the State Treasury under regulations of the Code of Criminal Procedure. The Author presents and takes part in the discussion about selected reflections and opinions, primarily focused on the main issues of the compensations proceedings.
Źródło:: Acta Iuris Stetinensis; 2018, 23, 3; 113-128
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:: Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Rozprawa zdalna na gruncie art. 374 kodeksu postępowania karnego
Remote trial under the article 374 of the code of criminal procedure
Autorzy:: Grubalska, Aleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2055526.pdf
Data publikacji:: 2022-02-16
Wydawca:: Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:: zdalna rozprawa
postępowanie karne
zasady procesowe
oskarżony
prokurator
remote trial
criminal procedure
procedural rules
defendant
prosecutor
Opis:: Przeprowadzanie zdalnych rozpraw sądowych podczas pandemii COVID-19 stało się nową rzeczywistością. W postępowaniu karnym, mocą tarczy antykryzysowej 4.0., umożliwiono organizowanie rozpraw za pośrednictwem urządzeń zapewniających komunikację na odległość. Artykuł dotyczy zdalnej rozprawy organizowanej na gruncie zmienionego art. 374 Kodeksu postępowania karnego. W opracowaniu zostały przedstawione nieścisłości pojawiające się na gruncie regulacji, dotyczące przebiegu zdalnej rozprawy, jak również zasady procesu karnego doznające ograniczenia na skutek jej organizacji. Analiza tematu doprowadziła do stwierdzenia, że nowelizacja rozwiązań jawi się jako konieczna.
Conducting remote trials during the COVID-19 pandemic has become a new reality. In Polish criminal proceedings, under the anti-crisis shield 4.0., it was possible to organise trials by using devices that ensure remote communication. The article concerns a remote trial organised on the basis of the amended article 374 of the Code of Criminal Procedure. The study presents inaccuracies appearing on the basis of regulations, concerning the conduct of a remote trial, as well as the principles of a criminal trial that are limited due to its organisation. The analysis of the topic has led to a conclusion that the amendment of solutions appears to be necessary
Źródło:: Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 3, XXI; 99-109
1644-9126
Pojawia się w:: Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Mediator in criminal and civil proceedings
MEDIATOR W POSTĘPOWANIU KARNYM I CYWILNYM
Autorzy:: Cybulko, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1390085.pdf
Data publikacji:: 2017-12-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: mediator
court mediator
register of accredited mediators
mediator’s qualifications
criminal procedure
civil procedure
mediator sądowy
lista stałych mediatorów
kwalifikacje mediatorów
postępowanie karne
postępowanie cywilne
Opis:: Tematem artykułu jest porównanie statusu zawodowego mediatorów karnych i cywilnych. Analizie poddane zostały takie zagadnienia, jak: sposób uregulowania statusu mediatora, wymogi formalne i merytoryczne wobec kandydatów na mediatorów oraz przypisane mediatorom uprawnienia i obowiązki. Porównanie podobieństw i różnic między istniejącymi regulacjami w kontekście specyfiki funkcji i celów poszczególnych typów mediacji było punktem wyjścia do odpowiedzi na pytanie o celowość i użyteczność odrębnego regulowania statusu mediatora w obszarze prawa cywilnego i karnego. Prowadzone rozważania doprowadziły do wniosku o celowości zachowania odrębności regulacyjnej w obszarze kwalifikacji, kompetencji i zadań mediatorów, przy jednoczesnej potrzebie uporządkowania sytuacji prawnej i ujednolicenia obowiązujących regulacji w obszarze uwierzytelniania mediatorów oraz stawianych im wymogów formalnych.
The article presents the comparison of the professional status of mediators in civil and criminal matters. It analyses such issues as: the way the legal status of mediators is regulated, formal and substantive requirements for the candidates for mediators as well as the rights and obligations of mediators. The comparison of similarities and differences between existing regulations with respect to goals and functions of the respective types of mediation serves as a starting point for answering the question whether a separate regulation of the legal status of mediators in the area of civil and criminal law is indeed purposeful and practical. The analysis leads to the conclusion that it is in general purposeful to maintain separate regulations with respect to qualifications, competences and obligations of mediators. At the same time, there are considerable arguments in favour of further clarification of the legal situation and the unification of the rules for authentication of mediators and establishing formal requirements for their activity
Źródło:: Ius Novum; 2017, 11, 4; 74-94
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: The Evolution of the Status of Legal Counsel in a Criminal Procedure
Autorzy:: Bereza, Arkadiusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/618617.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: legal counsel
criminal procedure
attorney
plenipotentiary
legal assistance from the office
radca prawny
postępowanie karne
obrońca
pełnomocnik
pomoc prawna z urzędu
Opis:: The status of legal counsel in a criminal procedure has been gradually changing over time. It was caused by political factors, and was connected with the necessity to overcome the reluctance of the Bar Association. Initially, a legal counsel could appear in a criminal trial as an attorney, although until 2009 this entitlement was limited to a defined group of represented bodies. The authority to defend was granted to legal counsels in misdemeanour cases in 2001, except for disciplinary proceedings. Greater governance in the powers of legal counsels and defence lawyers resulted in the Bill on the lawyer profession of 22 October 2009, which aimed at creating the so-called new Bar Association. However, the Bill was not passed because of critical attitude of both professional bodies. The Bill would have allowed a legal counsel to appear before a court as a defence lawyer in a criminal procedure. An attempt to resolve this issue was made during work on comprehensive amendments to the criminal-procedure law. This work began in 2012 and resulted in the Act of 27 September 2013 on Amending the Act – the Code of Criminal Procedure and other acts. Finally, legal counsels were granted the power to appear before a court in the capacity of a defence lawyer in a criminal procedure, excluding legal counsels working under employment contracts, apart from the researchers and academics. Attempts to question the aforementioned amendment by the Bar Association in the Constitutional Tribunal proved to be ineffective. The next amendment to the criminal-procedure law, passed in March 2016, restoring some of the provisions in force prior to the great reform of criminal trials, did not change the powers of legal counsels to appear before a court as defence lawyers in a criminal procedure.
Status radcy prawnego w postępowaniu karnym ulegał z biegiem czasu stopniowej zmianie. Były one uzależnione od czynników politycznych oraz wiązały się z koniecznością przełamania oporu adwokatury. Początkowo radca prawny mógł występować w procesie karnym jako pełnomocnik, choć to uprawnienie było do 2009 r. ograniczone do ściśle określonego kręgu reprezentowanych podmiotów. Uprawnienia obrończe po raz pierwszy, nie licząc postępowań dyscyplinarnych, zostały radcom prawnym przyznane w sprawach o wykroczenia w 2001 r. Zbliżenie uprawnień radców prawnych i adwokatów zaowocowało projektem ustawy o zawodzie adwokata z dnia 22 października 2009 r., zmierzającym do stworzenia tzw. nowej adwokatury. Projekt nie został uchwalony ze względu na krytyczne stanowiska obu samorządów. Przewidywał w swej treści możliwość występowania radcy prawnego w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym. Realizacja tego postulatu została podjęta w pracach nad wielką nowelizacją postępowania karnego. Prace te rozpoczęły się w 2012 r. i znalazły finał w ustawie z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw. Ostatecznie przyznano radcom prawnym uprawnienie do występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym, z wyłączeniem radców prawnych pozostających w stosunku pracy, nie licząc pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych. Próby zakwestionowania wskazanej nowelizacji przez adwokaturę przed Trybunałem Konstytucyjnym okazały się nieskuteczne. Kolejna zmiana postępowania karnego, uchwalona w marcu 2016 r., przywracająca niektóre rozwiązania obowiązujące przed wielką reformą procesu karnego, nie zmieniła już wprowadzonych uprawnień radców prawnych do występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2019 r., III KK 280/18
Autorzy:: Dąbrowski, Jacek A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1337560.pdf
Data publikacji:: 2020-12-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: postępowanie karne
prawo karne materialne
wyrok skazujący
opis czynu
wypadek drogowy
zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym
criminal procedure
substantive criminal law
conviction
description of the crime
traffic incident
safety rules in land traffic
Opis:: Glosa dotyczy problematyki prawidłowego, dokładnego opisu czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa wypadku drogowego (art. 177 § 1 lub § 2 k.k.), przypisywanego oskarżonemu w wyroku skazującym (art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k.). Autor, rozbudowując argumentację przedstawioną przez Sąd Najwyższy, aprobuje możliwość posłużenia się w opisie czynu sformułowaniami równoznacznymi, potwierdzającymi „naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym”, o ile ich zawartość semantyczna odpowiada temu znamieniu ustawowemu. Autor wykazuje również, że w szczególnych przypadkach konstrukcja opisu czynu opierająca się wyłącznie na określeniach ustawowych może wręcz utrudniać przedstawienie rzeczywistego obrazu zachowania sprawcy.
The gloss refers to the problem of the correct and accurate description of the act fulfilling the elements of the criminal offence of traffic incident (Article 177 § 1 or § 2 of the Criminal Code) imputed to the defendant in the conviction (Article 413 § 2(1) of the Criminal Procedure Code). The author, elaborating on the arguments supplied by the Supreme Court, takes a position in support of the admissibility of an equivalent phrasing that defines the ‘violation of safety rules in land traffic’, provided that its semantic value corresponds to the statutory element. The author also notes that in specific cases the description of an act based solely on expressions taken from the statutory language could even make it more difficult to present an accurate picture of the perpetrator’s conduct.
Źródło:: Ius Novum; 2020, 14, 4; 205-215
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Skutki wyroków Trybunału Konstytucyjnego "kreujących" środek odwoławczy w postepowaniu karnym: analiza wykonania wyroku w sprawie K 30/11 przez sądy orzekające w sprawach karnych
Autorzy:: Wąsek-Wiaderek, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1393786.pdf
Data publikacji:: 2015-09-30
Wydawca:: Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:: : Constitutional Tribunal
judgments creating legal measure
criminal procedure
interlocutory appeal
appointment of ex officio defence counsel
Trybunał Konstytucyjny
wyroki prawotwórcze
postępowanie karne
środek odwoławczy
wyznaczenie obrońcy z urzędu
Opis:: W artykule omówiono skutki wyroków Trybunału Konstytucyjnego stwierdzających niezgodność z Konstytucją pominięcia legislacyjnego polegającego na braku zaskarżalności orzeczenia w postępowaniu karnym. W tym celu szczegółowej analizie poddano procesowe następstwa wejścia w życie wyroku TK w sprawie K 30/11, w którym stwierdzono niezgodność z Konstytucją braku zaskarżalności decyzji o odmowie wyznaczenia obrońcy z urzędu na podstawie art. 78 kodeksu postępowania karnego, jak również decyzji o cofnięciu wyznaczenia obrońcy z urzędu w tym trybie. Artykuł składa się z trzech części. W pierwszej części dokonana została krótka charakterystyka wyroków TK stwierdzających niezgodność z Konstytucją pominięcia prawodawczego. Następnie analizie poddane zostały wyroki stwierdzające niezgodność z Konstytucją pominięcia prawodawczego w stosunku do przepisów kodeksu postępowania karnego. Najobszerniejsza, trzecia część rozważań dotyczy wykonywania przez sądy karne wyroku TK w sprawie K 30/11 na poszczególnych etapach postępowania karnego. Przeanalizowano tu orzecznictwo Sądu Najwyższego i sądów powszechnych w kwestii dopuszczalności rozpoznania zażalenia na zarządzenie lub postanowienie o odmowie wyznaczenia obrońcy z urzędu na podstawie art. 78 k.p.k. w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, odwoławczym, okołokasacyjnym i wznowieniowym. Ostatnia część artykułu zawiera odpowiedź na pytanie, czy nowelizacja kodeksu postępowania karnego z dnia 27 września 2013 r. dostosowuje przepisy kodeksowe do wymogów określonych w wyroku K 30/11.
The article discusses the consequences of the rulings of the Constitutional Tribunal stating the unconstitutionality of a legislative omission consisting in the lack of a possibility of appealing against a criminal procedural decision. To that end, the author analyses the procedural consequences of the ruling of the Constitutional Tribunal in case K 30/11, which states that the lack of the right to appeal against a decision to refuse the ex officio appointment of defence counsel as well as a decision to revoke the ex officio appointment of defence counsel based on Article 78 of the Code of Criminal Procedure is inconsistent with the Constitution. The article consists of three parts. The first one presents the characteristic features of the rulings of the Constitutional Tribunal stating unconstitutionality of a legislative omission. The next one analyses other rulings stating unconstitutionality of a legislative omission with respect to the provisions of the Code of Criminal Procedure. The most abundant third part deals with the implementation of the ruling of the Constitutional Tribunal in case K 30/11 by criminal courts at different stages of criminal proceedings. The rulings of the Supreme Court and common courts with respect to admissibility of examining the appeal against a decision refusing the ex officio appointment of defence counsel based on Article 78 of the CCP in first instance appeal proceedings, cassation-related ones and resumption ones are analysed. The last part of the article provides an answer to the question whether the amendment of the Code of Criminal Procedure of 27 September 2013 adjusts the statutory provisions to the requirements laid down in judgment K 30/11.
Źródło:: Ius Novum; 2015, 9, 3; 31-55
1897-5577
Pojawia się w:: Ius Novum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Dopuszczalność orzeczenia przez sąd odwoławczy wyrokiem łącznym kary łącznej po raz pierwszy albo orzeczenia jej w zakresie innym niż orzekł sąd pierwszej instancji. Glosa do uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2018 r. (I KZP 3/18, OSNKW 2018, nr 8, poz. 55)
Admissibility of the Issuing Cumulative Penalty in Cumulative Judgement by Appeal Court for the First Time or Issuing That Penalty Within the Different Scope of Punishment: Commentary on the Resolution of the Panel of 7 Judges of the Supreme Court of 28 June 2018 (I KZP 3/18, OSNKW 2018, no. 8, item 55)
Autorzy:: Marko, Dawid
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2096377.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: criminal procedure
appeal court
principle of two-instance court proceedings
access to court
right of defence
cumulative judgement
postępowanie karne
sąd odwoławczy
zasada dwuinstancyjności
dostęp do sądu
prawo do obrony
wyrok łączny
Opis:: W glosie poruszono problem dopuszczalności orzeczenia przez sąd odwoławczy po raz pierwszy kary łącznej lub wymierzenia jej w zakresie innym niż sąd pierwszej instancji z punktu widzenia zasady dwuinstancyjności, dostępu do sądu i prawa do obrony. Dokonując analizy rozwiązań konstytucyjnych i konwencyjnych, autor podejmuje próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie, jaki jest zakres uprawnienia sądu odwoławczego do zmiany wyroku łącznego sądu pierwszej instancji. Rozważania prowadzą do wniosku, że ani art. 176 ust. 1 Konstytucji RP, ani art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (EKPC) i uzupełniający jego treść art. 2 Protokołu nr 7 do EKPC, jak również art. 14 ust. 5 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych zasadniczo nie stoją ku temu na przeszkodzie, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w procesie wykładni art. 437 § 2 Kodeksu postępowania karnego. Zdaniem autora wątpliwości, z omawianej perspektywy, budzi jednak sytuacja, w której sąd odwoławczy miałby uwzględnić przy wymierzaniu kary łącznej karę jednostkową nieznaną, z różnych względów, sądowi pierwszej instancji, czemu szczególnie poświęcono część rozważań i uwag krytycznych.
The commentary raises the problem of the admissibility of the issuing cumulative penalty in cumulative judgement by appeal court for the first time or issuing that penalty within the different scope of punishment, from the perspective of the power to alter decisions of a court of the first instance, the principle of two-instance court proceedings, access to court and the right of defence. By discussing the essence of the constitutional and convention provisions, the author attempts to answer the question what the scope of the appeal court’s power is to alter cumulative judgement issued in the first instance, by concluding that neither Article 176 (1) of the Polish Constitution, nor Article 6 of the European Convention on Human Rights (ECHR) and Article 2 of Protocol no. 7 to the ECHR supplementing its content, as well as Article 14 (5) of the International Covenant on Civil and Political Rights in principle stand in the way of such an approach, which should be reflected in the process of interpretation of Article 437 (2) of the Code of Criminal Procedure. However, in the author’s opinion, doubts arise, from the perspective discussed above, if the appellate court were to take into account, when imposing the cumulative penalty, a unit judgement unknown, for various reasons, to the court of first instance, to which a special part of the considerations and critical remarks is devoted.
Źródło:: Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 4; 655-674
1731-6375
Pojawia się w:: Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Neuroprawo a przypisanie winy sprawcy czynu zabronionego
The Neurolaw and the Attribution of Guilt to the Perpetrator of a Prohibited Act
Autorzy:: Kil, Jan
Szydło, Jakub
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/3200866.pdf
Data publikacji:: 2022-07-04
Wydawca:: Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:: neuroprawo
neuroobrazowanie
teorie winy
niepoczytalność
poczytalność ograniczona
zasada swobodnej oceny dowodów
opinia biegłego
postępowanie karne
prawo karne
neurolaw
neuroimaging
theories of guilt
insanity
limited sanity
the principle
of free evaluation of evidence
opinion of expert witness
criminal procedure
criminal law
Opis:: Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza możliwości wykorzystania metod badawczych i ustaleń, stosowanych na gruncie neuroprawa, w procesie prawnokarnego przypisywania winy sprawcom czynów zabronionych, jak również ustalania stopnia ich zawinienia. W artykule przedstawiono dorobek neuroprawa – dziedziny, która do badania prawa wykorzystuje metody badawcze stosowane w neurologii oraz naukach pokrewnych. W opracowaniu zbadano przydatność metod badawczych wykorzystywanych w neuroprawie, w procesie przypisywania winy sprawcy czynu zabronionego. W tym celu omówiono teorie winy i możliwość wykorzystania metod badawczych neuroprawa w procesie karnym. Przytoczono również wyniki badań, które przedstawiają uszkodzenia konkretnych obszarów mózgu, a następnie wykazano, jak uszkodzenia te mogą wpłynąć na możliwość rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.
The subject of this article is the analysis of the possibilities of using research methods and findings applied in the field of neurolaw in the process of assigning guilt to offenders under criminal law, as well as determining the degree of their guilt. The article presents the achievements of neurolaw – a field that uses research methods used in neurology and related sciences to study law. The study examines the usefulness of research methods used in neurolaw in the process of assigning guilt to the perpetrator of a prohibited act. For this purpose, the theories of guilt and the possibility of using neurolaw research methods in a criminal trial are discussed. The results of studies that show damage to specific areas of the brain have also been cited, and then it has been shown how the damage can affect the ability to recognize the meaning of the act and guide its behavior.
Źródło:: Roczniki Administracji i Prawa; 2022, 1(XXII); 165-182
1644-9126
Pojawia się w:: Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Opinia biegłego z zakresu badań genetycznych w świetle badań ankietowych. Preferencje i oczekiwania organów procesu karnego oraz stron postępowania karnego
The opinion of forensic expert in the field of DNA analysis in the light of a survey. Preferences and expectations of bodies of the criminal trial and the parties of criminal procedure
Autorzy:: Achrem, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1373926.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji
Tematy:: opinia biegłego
postępowanie karne
badania genetyczne
badania ankietowe
analiza statystyczna
decyzje procesowe
cechy uciążliwe opinii biegłego genetyka
forensic DNA expert opinion
criminal procedure
DNA analysis
surveys
statistical analysis,
trial decisions
nuisance features of forensic DNA expert opinion
Opis:: W artykule przedstawiono rezultaty badań ankietowych przeprowadzonych pośród sędziów sądów rejonowych i okręgowych oraz stron postępowania karnego. Zamieszczone rozważania dotyczą następujących aspektów środka dowodowego opartego na polimorfizmie genetycznym: preferencji organów procesowych oraz stron postępowania karnego w odniesieniu do dyskusji statystycznej wyników badania genetycznego, skłonności do podjęcia decyzji procesowej bądź wybraniu taktyki obrony na podstawie wniosków opinii biegłego z badań genetycznych, zdefiniowania czynników uciążliwych opinii genetycznej dla stron postępowania karnego, istotności cech naukowego środka dowodowego dla organu procesowego. W wyniku analizy rezultatów badań stwierdzono, iż zarówno składy orzekające, jak i strony procesowe oczekują przedstawienia ostatecznych wyników analizy statystycznej. Najbardziej przydatnym sposobem wnioskowania jest testowanie prawdopodobieństwa hipotez alternatywnych opartych na ilorazie wiarygodności. Według respondentów informacje uzyskane z opinii genetycznej mają istotne znaczenie w podejmowaniu decyzji procesowych niezależnie od wymowy pozostałych środków dowodowych. Z analizy badań wyłania się także pogląd o racjonalnym traktowaniu rezultatów badań i korelowaniu ich z danymi uzyskanymi z innych środków dowodowych. Najbardziej uciążliwą cechą naukowego środka dowodowego jest długi czas, który mija od chwili wydania postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego do chwili otrzymania opinii. Natomiast stosowanie zróżnicowanych procedur badawczych przez laboratoria oraz konieczność dyskusji statystycznej nie są postrzegane jako czynniki uciążliwe. Według respondentów najbardziej istotną cechą opinii opartej na polimorfizmie DNA jest możliwość identyfikacji osoby nawet w przypadku pokrewieństwa.
The article presents the results of surveys conducted among court judges and public prosecutors and attorneys. The deliberations concern the following aspects of the evidence based on genetic polymorphism: preferences respondents in relation to the statistical discussion of the results genetic testing, the tendency to make the trial decision or the tactics of defense based on the conclusions of a genetic expert opinion and definition of disruptive factors the genetic evidence. After analysis results of the research it has been found that the judges, prosecutors and attorneys await the final results of the statistical analysis. The most useful way of inference is to test the probability of alternative hypotheses based on the likelihood ratio. According to respondents, the information derived from genetic opinion are important for the decision-making process regardless of information in other evidences. An analysis of research emerges as the notion of a rational treatment of the results of research and correlate them with data obtained from other types of evidence. The most troublesome feature of a scientific proof is a long time between when the order to admit expert evidence to the receipt of the opinion. In contrast, the use of different testing procedures in the laboratory and the need for statistical discussion are not perceived as a nuisance factors. The most important feature of the opinion based on DNA polymorphism is the ability to identify a person in case of close kinship.
Źródło:: Problemy Kryminalistyki; 2014, 285
0552-2153
Pojawia się w:: Problemy Kryminalistyki
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "postepowanie karne" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język