Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Crimen" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Die Weimarer Reichsverfassung und das Verbot rückwirkender Strafverschärfung
    The Weimar Constitution and the Prohibition of a Retroactive Harsher Punishment
    Autorzy:
    Kuhli, Milan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2108876.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-15
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Weimar Constitution
    criminal law
    nullum crimen sine lege
    nulla poena sine lege
    principle of legality
    Opis:
    The principle “nullum crimen, nulla poena sine lege” is one of the core principles of German criminal law and constitutional law. However, the history of this principle is quite varied. This article will focus on an essential part of this history, namely on the version of this principle in the Weimar Constitution of 1919. It will be shown that the principle of legality of criminal law was indeed expressed in that constitution, but that the exact scope of application of this constitutional principle was quite unclear. In this regard, it was uncertain whether the Weimar Constitution also prohibited the retroactive application of criminal laws to those cases for which a more lenient penalty was provided at the time of the offense. This ambiguity of the Weimar Constitution finally became apparent in 1933 in the so-called Reichstagsbrandprozess (Reichstag fire trial). The issue in these criminal proceedings was whether the burning of the parliament building in Berlin (February 27, 1933) was punishable by death, although this sanction was not provided at the time the crime was committed. In this essay, it will be shown that the National Socialists had to go to considerable effort to be able to ignore prohibitions on retroactivity. This undermining of the principle “nullum crimen, nulla poena sine lege” forms an important example of the willingness of the legislature to negate essential protective principles of law in the Third Reich.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2021, 20, 2; 45-56
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zasada określoności przepisów prawa karnego i strona podmiotowa a normy ostrożności (zagadnienia wybrane)
    The lex certa principle in the criminal law, the subjective side of the crime and the norms of cautiousness (selected questions)
    Autorzy:
    Byczyk, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596044.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    criminal law
    nullum crimen sine lege certa principle
    norms of cautiousness
    congruity of the norms of substantial criminal law with the constitutional regulations
    prawo karne
    zasada nullum crimen sine lege certa
    normy ostrożności
    konstytucyjność norm prawa karnego
    Opis:
    Opracowanie poświęcono nierozstrzygniętemu do tej pory problemowi braku kongruencji pomiędzy stroną przedmiotową a podmiotową czynu zabronionego w perspektywie norm ostrożności. O ile bowiem jasne jest, że w istotnej części kontynentalnych systemów prawa karnego zabronione jest sprawcy chcieć zrealizować zachowanie opisane w przepisie typizującym czyn zabroniony w sposób nieostrożny bądź też nakazane jest mu przewidzieć, iż swoim nieostrożnym w danej sytuacji zachowaniem wypełni on ustawowy opis typu czynu zabronionego, to brak jest dostatecznej jasności co oznaczać ma owa przesłanka nieostrożności działania sprawcy. Nie ma na to wpływu stosunkowo szeroki konsensus co do tego, iż warunek nieostrożności czynu eksplikuje się względnie powszechnie jako wymagający przekroczenia pewnej normy ostrożności. Powoduje to, iż liczni autorzy − w szczególności na gruncie nauki niemieckiej − kwestionują zgodność instytucji normy ostrożności i w konsekwencji całej regulacji dotyczącej odpowiedzialności za czyny zabronione o charakterze nieumyślnym, gdzie rzeczone normy ostrożności odgrywają pierwszoplanową rolę, z zasadą nullum crimen sine lege certa. Wobec tej niezgodności proponuje się rozmaite rozwiązania, począwszy od prostego dążenia do wyrugowania norm ostrożności z prawa karnego aż do propozycji tzw. wykładni prokonstytucyjnej tejże instytucji. W poniższym opracowaniu podjęto próbę zaprezentowania niedostateczności wszystkich powyższych koncepcji i przedstawienia propozycji własnego (choć opartego na jednym z już rozwiniętych) rozwiązania tego aktualnego karnistycznego problemu.
    The paper is devoted to the still unresolved question of the lack of compatibility between the objective and subjective side of the crime in respect to the norms of cautiousness. However clear it might be in the significant part of the continental legal systems that it is prohibited for a person to want to commit – as a result of their incautious behaviour – an act that is prohibited or that a person is positively obliged to foresee that their incautious behaviour might constitute a prohibited act, it is not certain what this premise of the incautiousness shall mean. This situation is not changed by the fact that there is a widespread consent that incautiousness is to be perceived as an infringement of a concrete norm of cautiousness. It leads to a situation when numerous authors in the literature of the subject, especially in the german science of criminal law, put in question the compatibility of the institution of the norms of cautiousness, and consequently of the entire construction of unintentional crimes, with the nullum crimen sine lege certa principle. There are also proposed various solutions to this problem, starting from an idea of entirely discarding norms of cautiousness to the proposition of their pro-constitutional interpretation. In this paper an attempt has been made to present the disadvantages of the existing answers to this problem and to propose a new solution to this unresolved in the science of substantial criminal law issue.
    Źródło:
    Acta Iuris Stetinensis; 2018, 21, 1; 141-164
    2083-4373
    2545-3181
    Pojawia się w:
    Acta Iuris Stetinensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gloss to the Judgement of the Supreme Court – Criminal Chamber of 17 October 2017 (III KK 103/17)
    Autorzy:
    Stokłosa, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619123.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    criminal law
    trafficking in human beings
    international law
    nullum crimen sine lege
    prawo karne
    handel ludźmi
    prawo międzynarodowe
    Opis:
    The gloss approves the position of the Supreme Court presented in the judgement of 17 October 2017 (III KK 103/17). Trafficking in human beings cannot be understood only as a commercial transaction involving the transfer of a person’s property to another entity in return for other benefits. At the same time, it should be emphasized that even the possible consent of the aggrieved party does not affect the crime of this procedure. The definition of trafficking in human beings should be understood broadly, and its interpretation should be governed by EU and international law. When interpreting norms, it is possible to use the norms of international law, especially self-executing standards, as an interpretative guideline, although they are not formally in law.
    Niniejsza glosa aprobuje stanowisko Sądu Najwyższego przedstawione w wyroku z dnia 17 października 2017 r. (III KK 103/17). Handel ludźmi nie może być rozumiany tylko jako transakcja handlowa, polegająca na przeniesieniu własności człowieka na inny podmiot w zamian za inne korzyści. Należy przy tym podkreślić, że nawet ewentualna zgoda pokrzywdzonego nie wpływa na przestępność tego procederu. Definicję handlu ludźmi należy rozumieć szeroko, a przy jego wykładni stosować przepisy prawa unijnego i międzynarodowego. Przy wykładni norm można jako wskazówkę interpretacyjną stosować normy prawa międzynarodowego, zwłaszcza normy samowykonalne, choć formalnie nie obowiązują one w porządku prawnym.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zasada nullum crimen sine lege jako źródło poszukiwania językowej granicy wykładni prawa karnego?
    The Principle of Nullum Crimen Sine Lege as a Source for Search for the Limits of Linguistic Interpretation in Criminal Law?
    Autorzy:
    Tkacz, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/531369.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-01
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej – Sekcja Polska IVR
    Tematy:
    nullum crimen sine lege
    granice wykładni prawa
    wykładnia prawa
    prawo karne
    teoria prawa
    limits of legal interpretation
    legal interpretation
    criminal law
    theory of law
    Opis:
    Zasada nullum crimen sine lege uznawana jest współcześnie za standard państwa prawnego. Doktryna wiąże z nią postulat zakazu stosowania analogii i wykładni rozszerzającej przepisów prawa na niekorzyść sprawcy. Punktem wyjścia prowadzonych rozważań jest wskazanie, że teksty przepisów karnych mają różny charakter. Z uwagi na to należy postawić pytanie o charakter wymienionych postulatów w odniesieniu do rozmaitych przepisów. Odrębny problem stanowi kwestii rozróżnienia sytuacji wnioskowania w drodze analogii oraz wykładni prawa. Prowadzone rozważania mają na celu odpowiedzieć na pytanie o to, czy zasada nullum crimen sine lege pozwala na ustalenie językowej granicy wykładni prawa karnego. Jeżeli tak jest, to jakie zakresy aktywności interpretacyjnej są w jej ramach dopuszczalne. Prowadzone analizy ilustrują przykłady z zakresu orzecznictwa karnoprawnego. Artykuł ma skłonić do refleksji nad dopuszczalnymi granicami wykładni prawa karnego, o ile takie granice można określić. Prowadzone rozważania kończą konkluzje o charakterze ogólnym.
    The principle of nullum crimen sine lege is nowadays recognized as the standard of the rule of law. This doctrine prohibits the use of analogies and extensive interpretation of legal provisions to the disadvantage of the perpetrator. The starting point of these considerations is that texts of criminal provisions vary in nature. Therefore a question should be asked about the nature of these prohibitions in relation to various provisions. A separate problem is to distinguish inference by analogy from legal interpretation. The presented considerations are aimed at answering the question whether the nullum crimen sine lege principle allows determining the linguistic limits for the interpretation of criminal law. The analyses are illustrated by examples from the field of criminal case law. The article aims to provide reflection on the acceptable limits of interpretation of criminal law, if such limits can be defined. The considerations end with general conclusions.
    Źródło:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej; 2020, 2(23); 81-95
    2082-3304
    Pojawia się w:
    Archiwum Filozofii Prawa i Filozofii Społecznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies