Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "COUNCIL" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Katechizm Kościoła Katolickiego ostatnim z dokumentów odnowy soborowej
Catechism of the Catolic Church - last renewal of the conciliar documents
Autorzy:
Offmański, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139071.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
council
catechism
catechesis
liturgy
Opis:
The Second Vatican Council did not pay in full any instrument of catechesis, as it took place at the Council of Trent and Vatican I but many are expressed in the constitutions and decrees were the inspiration for catechetical renewal that Pope Paul VI called “green branch of a tree, which is Church”. The next Synod of Bishops in Rome were devoted to the issue of evangelization and catechesis in a changing world, and they issued the apostolic exhortations outlined principles of dynamic development of these processes. Bowing to the demands of the fathers of the Synod of 1983 on the development of the Catechism of the Church, John Paul II appointed editorial team, which, under the direction of Cardinal. J. Ratzinger, developed and the 30th anniversary of the Council issued the Catechism of the Catholic Church. Under the infl uence of inspiration and achievement preachers council and the catechism of the anthropological orientation Catechism was that on the day of promulgation of the pope declared one of the “most important events of modern history of the Church”. It quickly became a best-seller in many countries around the world and also a summary of the renewal of the Church of the twentieth century.
Źródło:
Colloquia Theologica Ottoniana; 2013, 1; 41-56
1731-0555
2353-2998
Pojawia się w:
Colloquia Theologica Ottoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recepcja myśli mariologicznej i maryjnej Johna Henry’ego Newmana w mariologii Soboru Watykańskiego II
The Reception of John Henry Newman’s Mariology and Thought on Blessed Mary in the Mariology of the Second Vatican Council
Autorzy:
Beyga, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16434656.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mary
council
Newman
Mariology
Opis:
The main goal of this article is to show how John Henry Newman’s Mariology and thought on Blessed Mary penetrated into the Mariology of the Second Vatican Council. To begin with, the author outlines the context of Newman’s theological activity as well as the context of the last Council. Subsequently, selected aspects of Newman’s mariological reflection are discussed as they emerge in the conciliar documents. The author then advances a theological assessment of Newman’s conceptions which found their way into the documents of the council.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2018, 18; 317-331
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das werdende einheitliche Deutsch im Lichte der graphematischen Untersuchung des Konsonantismus in einer Dorfwillkür aus dem 17. Jahrhundert
On the developing standard German in the light of a language analysis of the consonantism in a charter from the 17th century
Autorzy:
Owsiński, Piotr A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517801.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
council
New High German
charter
consonant
Opis:
The article hereunder presents the language analysis of a charter from the 17th century titled “Wilkierz dla wsi klasztoru Panny Marji w Kartuzach” published by Stanisław Kutrzeba and Alfons Mańkowski in 1938 in Archiwum Komisji Prawniczej, volume 11. The text of an unknown scrivener was written in New High German in the Silesian dialect, what can be proved on the basis of the way of the notation in the law. The author introduces the results of his analysis showing the stage of the development of the consonant system with the appropriate examples.
Źródło:
Beiträge zur allgemeinen und vergleichenden Sprachwissenschaft; 2019, 8; 133-145
2657-4799
Pojawia się w:
Beiträge zur allgemeinen und vergleichenden Sprachwissenschaft
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zum Nebensilbenvokalismus als Reflex des Entwicklungsstandes der deutschen Sprache im 17. Jahrhundert
On the vocalism of the unstressed syllables as a reflection of the development of the German language in the 17th century
Autorzy:
Owsiński, Piotr A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517785.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
council
New High German
charter
unstressed syllables
Opis:
The article presents a linguistic analysis of a charter from the 17th century entitled “Wilkierz dla wsi klasztoru Panny Marji w Kartuzach” published by Stanisław Kutrzeba and Alfons Mańkowski in 1938 in “Archiwum Komisji Prawniczej, volume 11”. The text of an unknown scrivener was written in New High German in the Silesian dialect, which can be proved on the basis of the legal notation. The author shows the results of his analysis demonstrating the stage of the development of the vowels in the unstressed syllables with the appropriate examples.
Źródło:
Beiträge zur allgemeinen und vergleichenden Sprachwissenschaft; 2018, 7; 89-103
2657-4799
Pojawia się w:
Beiträge zur allgemeinen und vergleichenden Sprachwissenschaft
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
St. King Ladislaus and the Council of Szabolcs (1092)
Autorzy:
Szabolcs, Anzelm
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/450076.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Canonical law
medieval Hungary
council
Szablocs
Gregory VII
king Ladislaus
Opis:
The present article examines the council of Szabolcs (1092) on the political, legal and ecclesiastical field. Firstly, the conciliar and canonical disciplinary background in Hungary is explained in order to show in the next part of the paper the importance, proceeding and provisions of the council of Szabolcs. Then, the precise survey of proceeding and provisions of the council is made with analysis of the content of the chapters and their textual correlation. In the conclusion is stressed that the council’s chapters standing close to the Eastern discipline are derived from universal canonical collections, and that the above-mentioned council should be regarded as first step in the longer process of reception of the Gregory VII’s canonical reform.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2018, 25; 124-139
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość liturgiczna – ukryty postulat Vaticanum II
The Liturgical Spirituality – a Hidden Postulate of the Vaticanum II
Autorzy:
Sielepin, Adelajda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706894.pdf
Data publikacji:
2021-07-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
duchowość
mistyka sakramentalna
sobór
postulat
liturgy
spirituality
sacramental mysticism
council
postulate
Opis:
Artykuł dotyczy rzadkiego zagadnienia liturgicznego i teologicznego, które bezpośrednio wskazuje na duchowość, ale jednocześnie w pełni korzysta z realiów liturgii. Nie chodzi bynajmniej o proste połączenie dwu dziedzin nauki i życia Kościoła lub ich metodologiczne pomieszanie, ale o spojrzenie na liturgię przez pryzmat ducha oraz zrozumienie, że duchowość znajduje swoje niezbywalne źródło w liturgii ze względu na obecnego i działającego w niej Chrystusa oraz Jego Misterium odkupienia i uświęcenia. Sygnalizowany w tytule temat to duchowość liturgiczna. W krótkim studium autorka prezentuje aktualne wysiłki podejmujące zagadnienie mistycznego aspektu liturgii, rozpoczynając od postulatów Soboru Watykańskiego II poprzez pokazanie kilku prób definiowania duchowości liturgicznej. W tych nawet kilku lapidarnych określeniach przedmiotu badań odsłania się rola historii z dominującym w poszczególnych okresach rozumieniem duchowości, liturgii oraz Kościoła. Rodzi się zatem potrzeba studiów i formacji przy jednoczesnym docenianiu ukrytych pozornie inspiracji nauki soborowej, które w krótkich sformułowaniach kierują uwagę wiernych na główny profil odnowy.
The article refers to a rare liturgical and theological issue, which points to spirituality, yet it fully employs the reality of liturgy. By this we do not mean a simple conjunction of the two theological fields or aspects of the Church's life and the more we do not intend to make a methodological mixture, but rather we wish to look at the liturgy in a spiritual way as well as to understand, that true Christian spirituality finds the inevitable and genuine source in the liturgy. The reason is simply the presence of Christ and His Mystery of redemption and sanctification. The topic signalled in the title is the liturgical spirituality. In a brief study the author presents current efforts of coping with the issue of the mystical aspect of liturgy, starting from the postulates of the II Vatican Council along several attempts at defining liturgical spirituality. Even in these few approaches at the subjectmatter we discover the importance of the history and predominating perception of spirituality, liturgy and the Church in particular periods. Hence the need of studies and formation arises with the keen appreciation of the apparently hidden inspirations ofthe conciliar teaching, which by short expressions may direct our attention towards the main profile of renewal.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 5; 35-53
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The attitude of the pro-Arian bishops towards the emperor in the period of reception of the Nicene Christology (325-381)
Stanowisko biskupów proariańskich wobec cesarza w dobie recepcji chrystologii nicejskiej (325-381)
Autorzy:
Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612532.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kościół
cesarz
państwo
sobór
synod
credo
polityka
Church
Emperor
state
council
creed
politics
Opis:
Sobór Nicejski nie położył kresu kontrowersji ariańskiej. Po soborze nastąpił długi okres walki o recepcję chrystologii nicejskiej. Kontrowersja stała się przedmiotem zainteresowania cesarza, ponieważ postrzegano ją jako zagrożenie dla jedności cesarstwa. Z tego powodu zwyczaj ingerowania cesarza w sprawy kościelne stawał się coraz częstszy i nawet dotyczył nauki Kościoła. Taka sytuacja wywołała reakcję biskupów i stała się okazją do określenia roli cesarza w Kościele. W IV w. istniały dwa główne stanowiska w tej kwestii – biskupów proariańskich i antyariańskich. Głównym celem artykułu było ukazanie stanowiska biskupów proariańskich wobec cesarza. Analiza źródeł historycznych i literatury wykazała, że ich postawa wobec cesarza nie była ani bezwzględnym podporządkowaniem się ani całkowitą niezależnością. Ich model stosunków między Kościołem a państwem został zainspirowany przez Euzebiusza z Cezarei, który przeniósł na grunt chrześcijański antyczną, hellenistyczną teorię polityczną oraz hebrajską koncepcję władcy. W kontekście antycznych idei cesarz jako żywe prawo posiadał szczególną rolę w Kościele. Przejawiała się ona szczególnie na synodach. Biskupi proariańscy dopuścili cesarza do interweniowania nawet w sferę kościelnej doktryny. Ich postawa wobec cesarza znacznie różniła się od modelu wypracowanego w dobie przednicejskiej. Z drugiej jednak strony biskupi proariańscy starali się dochować wierności Tradycji Kościoła. Z tego powodu nie mogli uznać cesarza za jego głowę. Zakończenie kontrowersji ariańskiej nie uwolniło Kościoła od zależności od cesarza. Kościół Wschodni w okresie recepcji Credo Nicejskiego został niejako zaprogramowany pod kątem uzależnienia od cesarza. W ten sposób postawa proariańskich biskupów legła u podstaw przyszłego bizantyńskiego cezaropapizmu.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 61; 137-155
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Status prawny radnego powiatu
Legal Status of the County Council
Autorzy:
Wydra, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22180980.pdf
Data publikacji:
2022-12-30
Wydawca:
Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Tematy:
rada
mandat
organ kolegialny
obowiązki
zakazy
ograniczenia
council
mandate
collegial organs
responsibilities
prohibitions
restrictions
Opis:
Artykuł ma na celu prawno-administracyjną analizę pozycji radnego. W pracy przedstawiony został sposób wyboru oraz nabycia mandatu przez radnego, a także przypadki, w których mandat ulega zawieszeniu lub wygaśnięciu. W artykule dokonana została analiza obowiązków oraz uprawnień, które posiada radny. Omówione zostały zakazy i ograniczenia dotyczące radnego w związku z wykonywaną przez niego funkcją.
The article aims at a legal-administrative analysis of the position of the city council. The thesis describes how a city councillor has been elected and obtained a mandate, as well as the cases in which the mandate is suspended or terminated. The article deals with the duties and powers of the councillor. It discusses prohibitions and restrictions imposed on a city council in the exercise of its functions.
Źródło:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego; 2022, 17, 19 (2); 259-272
2719-3128
2719-7336
Pojawia się w:
Biuletyn Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Wydziału Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Drugi synod diecezji siedleckiej. Wybrane zagadnienia prawne i kanoniczne
The Second Synod of the Diocese of Siedlce. Selected Legal and Canonical Issues
Autorzy:
Nikołajew, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480798.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
diecezja siedlecka
prawo kanoniczne
synod
statuty
the Diocese of Siedlce
canon law
council
statutes
Opis:
Przedmiotem niniejszego artykułu jest wydarzenie II Synodu Diecezji Siedleckiej. Artykuł podzielono na sześć podrozdziałów. We wprowadzeniu przypomniano dwie nieudane próby (1972 i 1989) przeprowadzenia synodu diecezjalnego przez biskupa Jana Mazura. W dalszej części pojawiły się rozważania ogólnie dotyczące synodów, definicja kodeksowa tego pojęcia oraz krótkie tło historyczne instytucji synodów (przed Soborem Trydenckim, według KPK/1917, postanowienia Vaticanum Secundum i KPK/1983). W trzeciej części autor zanalizował organizację i statuty I synodu podlaskiego (siedleckiego) przeprowadzonego w 1923 roku przez biskupa Henryka Przeździeckiego. Czwartą część artykułu poświęcono przygotowaniom do II synodu w okresie od roku 2002 (objęcie diecezji przez biskupa Zbigniewa Kiernikowskiego) do 2010. Zasadnicze uwagi znalazły się w piątej części artykułu: regulamin, założenia, cele i struktura (komisje i podkomisje synodalne) oraz sposób pracy synodu.
The present article tackles the event of the second Synod of the Siedlce Diocese. This article is divided into six sections. The introduction reminds of two failed attempts (1972 and 1989) to carry out a diocesan synod by Bishop John Mazur. In the following part, there emerged general considerations concerning synods, the Codex definition of the concept as well as a brief historical background of the institution of synods (before the Council of Trent, by Code of Canon Law/1917, the provisions of Vatican II and Code of Canon Law/1983). In the third part, the author analysed the organization and the statutes of the first Synod of Podlasie (Siedlce), conducted in 1923 by Bishop Henryk Przeździecki. The fourth part of the article was devoted to preparations for the Second Synod of the period from 2002 (the Diocese was assumed by Bishop Zbigniew Kiernikowski) till 2010. The most vital remarks are included in the fifth part of the article: the rules, goals, objectives and structure (the Synod’s committees and subcommittees) and also the work method during the Synod.
Źródło:
Nurt SVD; 2013, 2; 273-293
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kodyfikacje Jana Pawła II
Codifications of John Paul II
Autorzy:
Adamowicz, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046929.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jan Paweł II
kodeks
sobór
prawo kanoniczne
John Paul II
code
council
canon law
Opis:
Artykuł przedstawia Osobę św. Jana Pawła II jako ustawodawcę, jedynego papieża w historii Kościoła, który promulgował całość prawodawstwa powszechnego Kościoła katolickiego: Kodeks prawa kanonicznego dla Kościoła łacińskiego w 1983 roku i Kodeks kanonów Kościołów wschodnich w 1990 roku. W ustawach przez niego promulgowanych wyraźnie zaznaczają się akcenty: antropologiczno-personalistyczny i eklezjologiczny. Papież nie tylko promulgował kodeksy, a także wniósł osobisty wkład w treść prawa Kościoła, bo chociaż nie był kanonistą, to wraz z grupami specjalistów przed aktem promulgacji starannie przestudiował projekty. Ważnym rysem kodeksów Jana Pawła II jest ich łączność z decyzjami Soboru Watykańskiego II, stąd też można je nazwać ostatnimi dokumentami soborowymi.
The article presents the person of Saint John Paul II as a supreme legislator and sole Pontiff in the history of the Church that had promulgated an entire universal legislation of the Catholic Church, that is: the Code of Canon Law for the Latin Church in 1983 and the Code of Canons of the Eastern Churches in 1990. The laws promulgated by the Pontiff posses two distinct motifs: an anthropologically-personalistic one and an ecclesiological one. The Pope had not only promulgated the texts of the Codes, but what is more, he provided a personal contribution into the content of the law. Albeit, not a canonist himself, he nevertheless in cooperation with various groups of experts, had carefully analyzed the projects prior to their promulgation. What is an important aspect of the codes of John Paul II is their concordance and continuity with the decrees of the Second Vatican Council, therefore it is possible and appropriate to call them the final.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2017, 4; 7-17
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Joannesa Molanusa recepcja trydenckiego dekretu o obrazach
Reception of the Trent Decree on Sacred Images by Johannes Molanus
Autorzy:
Klejnowski-Różycki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047930.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Molanus
sztuka sakralna
święte obrazy
ikony
Trydent
sobór
sacred art
sacred image
icons
Trent
council
Opis:
Joannes Molanus, teolog, rektor Uniwersytetu w Louvain napisał obszerny traktat, który miał być pomocą dla biskupów i księży, w szczegółowym zastosowaniu ogólnego dekretu soborowego o obrazach. Molanus odrzucił te sposoby obrazowania, które nie są oparte na Biblii, a na apokryfach. Zerwał także z niektórymi przedstawieniami alegorycznymi czy wschodnimi. Stworzył teologiczne podstawy pod katolicką sztukę sakralną, która jest obecna w kościołach do dziś. Artykuł przedstawia analizę dekretu Soboru Trydenckiego o obrazach (1), życie i twórczość Molanusa (2), kontekst czasów Reformacji, w których żył Molanus, zwłaszcza w aspekcie obrazoburstwa (3), następnie zostaje omówiony traktat o obrazach Molanusa (4), istotne kategorie podziału teologicznego, które przypisuje sakralnym dziełom sztuki (5), a na koniec zostają przytoczone niektóre przykłady ilustrujące myśl Molanusa (6). W Podsumowaniu (7) zostanie dokonana ocena wpływu traktatu Molanusa na sztukę sakralną katolickiej Europy.
Joannes Molanus, theologian, rector of the University of Louvain, wrote a comprehensive treatise to assist bishops and priests in the detailed application of the general decree on images of the Council of Trent. Molanus rejected those representations that are not based on the Bible but on the Apocrypha. He also broke up with some allegorical or eastern representations. He created the theological foundations for Catholic sacred art, which is present in the churches to this day. The article presents an analysis of the decree of the Council of Trent on images (1), the life and work of Molanus (2), the context of the Reformation times in which Molanus lived, especially in the aspect of iconoclasm (3), then the treatise on images of Molanus (4), important categories theological division, which he attributes to sacred works of art (5), and finally some examples illustrating the thought of Molanus are given (6). In Summary (7), the impact of the Molanus treaty on the sacred art of Catholic Europe will be assessed.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 123-146
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Towards Membership of the European Union
Autorzy:
Piontek, Eugeniusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43449280.pdf
Data publikacji:
1994-12-31
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Nauk Prawnych PAN
Tematy:
European Union
membership
member states
Polska
Copenhagen conclusions
process
commission
agreement
council
conditions
community
institutions
Źródło:
Droit Polonais Contemporain; 1994, 1-4; 5-15
0070-7325
Pojawia się w:
Droit Polonais Contemporain
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Typologia soborów lokalnych Kościoła prawosławnego na ziemiach ruskich i Wielkiego Księstwa Litewskiego do końca XV wieku
Autorzy:
Martynowicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171485.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Supraska
Tematy:
sobór
sobór lokalny
koncyliaryzm
herezja
kanonizacja
ziemie ruskie
Wielkie Księstwo Litewskie
Kościół prawosławny
wewnętrzna organizacja Cerkwi
council
local council
conciliarity
internal church organization
heresies
church trials
canonisations
Ruthenian lands
Grand Duchy of Lithuania
Orthodox Church
Opis:
From the very beginning of its existence the Orthodox Church on the Ruthenian lands and on the territory of the Grand Duchy of Lithuania created structures and organs indispensable for the normal functioning of the church institution, relating to the praxis of the Byzantine Church as well as to the canonical law. With the development of the church organism the role of councils grew progressively. The local councils of the Orthodox Church, based on the ancient principle of conciliarity of the Eastern Church, formed collegial organs deciding not only on the issues of theological and disciplinary nature, but equally in administrative and juridical matters. The councils of the Orthodox Church gathered primarily in case of important issues, demanding collegial examination. Usually the councils participated bishops, monks (above all archimandrites and hieromonks), married priests (basically namiestniks /i.e.bishop’s deputy/, protopops and krylosy /i.e. diocesan councils/) as well as princes and lay nobility. In the XVI century also representatives of middle class and church brotherhoods participated in the councils. Councils can be divided into the following categories according to the issues debated on them: 1) councils concerning internal church organization, 2) theological and disciplinary (juridical) councils, 3) councils concerning the canonical law, 4) councils dealing with canonisation of the saints. We have very few data about the local councils of the Orthodox Church on the Ruthenian lands before the Tatar invasion. We have more information about the ones that took place after the liberation from the Tatar yoke. The exact number and the time of duration as well as the subject of the debate of the councils are not known exactly. The Old Russian chronicles first of all mention elective councils. The least information was preserved about the councils concerning canonisation. Until the beginning of the XIV century the councils were assembled very rarely and they did not play an important role. Metropolitans equally did not have much power whereas the princes had a huge influence on the Church matters, including the strictly religious issues. The conciliar activity of the Orthodox Church on the Ruthenian lands as well as the territory of Grand Duchy of Lithuania, though developed until the end of the XV century, only in the next century became much more dynamic
Źródło:
Latopisy Akademii Supraskiej; 2014, Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej, 5; 9-39
2082-9299
Pojawia się w:
Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rada jako narzędzie perswazji w projekcie dydaktycznym O wychowaniu dzieci uchodźców Juliusza Jedlińskiego
Advice as a tool of persuasion in the teaching project “The education of refugee children” by Julius Jedliński
Autorzy:
Pałucka-Czerniak, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045163.pdf
Data publikacji:
2015-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
history of Polish language
communicative community
speech act
council
Polish schools during the Partitions of Poland
Opis:
The article presents the use of a simple genre of advice in a teaching project from the nineteenth century. The publication which is the subject of the analysis is by Julius Jedliński, and refers to the Polish national school called L’École polonaise des Batignolles in  Paris. This document certifies that emigres discussed the value of the Polish language as a determinant of Polish identity. Effective ways of teaching the children of immigrants Polish language and culture were sought. The author of the publication presented the concept of changes in the school curriculum. As a means of persuasion he primarily used advice. The reception of the proposal by Jedliński was not favourable. The analysis of responses reveals transformations in the basic block of communicative intentions of the advice, which is interpreted as an order, complaint, or even a threat. On this basis, the attention is drawn to the importance of the communicative context in the interpretation of advice. As a result of the public nature of an act of speech and the extension of the audience while maintaining the desired recipient, the decisiveness of any advice is increased and a modification of a simple genre takes place.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2015, 22, 2; 129-142
1233-8672
2450-4939
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synodalność w prawosławnej, protestanckiej i katolickiej refleksji teologicznej
Synodality in Orthodox, Protestant and Catholic theological reflection
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30098241.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Synode
Konzil
Synodalität
Katholizität
Orthodoxie
Luthertum
synod
council
synodality
Catholicism
Orthodoxy
Lutheranism
sobór
synodalność
katolicyzm
prawosławie
luteranizm
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie wybranych kwestii z zakresu teologicznej refleksji nad znaczeniem synodów w teologii prawosławnej, luterańskiej i katolickiej. Teologowie prawosławni uzasadniają synodalny wymiar Kościoła nauczaniem Chrystusa, praktyką okresu apostolskiego i rozwojem synodalności w pierwszym tysiącleciu Kościoła. W Kościołach prawosławnych synodalność ma charakter episkopocentryczny i wyraża się na poziomie Kościoła lokalnego, z biskupem na czele oraz na poziomie regionalnym. Po zerwaniu jedności z Kościołem rzymskim w roku 1054 Kościoły prawosławne nie odbyły żadnego soboru o wymiarze ekumenicznym. To, co jest charakterystyczne dla wschodniej teologii synodów i soborów, to przekonanie, że ich decyzje nie są obowiązujące ex sese, ale uzyskują swoją ważność po recepcji przez wiernych. We Wspólnotach kościelnych wywodzących się z reformacji mamy różne formy organizacji synodalnej. W luteranizmie niemieckim do XX wieku obowiązywał model Kościoła państwowego, w którym sprawami Kościoła zarządzali władcy świeccy biskupów. Akceptacja takiej formy zarządzania Kościołem wynikała z wielu czynników, m.in. z teologii Marcina Lutra o powszechnym kapłaństwie i braku biskupów, których zastąpili właśnie książęta. W XIX, a zwłaszcza w XX wieku Kościoły luterańskie w Niemczech wypracowały struktury synodalne, w których główną rolę odgrywają świeccy. Decyzje podejmowane na synodach nie są uznawane za nieomylne, dlatego mogą podlegać zmianom. Również Wspólnoty luterańskie nie znają ekumenicznego wymiaru synodów. W Kościele rzymskokatolickim, podobnie jak w Kościołach prawosławnych, za źródło synodalności uznaje się praktykę Kościoła apostolskiego, zwłaszcza Sobór Apostolski opisany w Dziejach Apostolskich w rozdziale piętnastym, i okres pierwszego tysiąclecia Kościoła, w którym rozwinęły się struktury synodalne i soborowe. W Kościele rzymskokatolickim mamy dwa poziomy synodalności: pierwszy dotyczy prymatu papieża i kolegium biskupów będących z nim w jedności, drugi natomiast opiera się na udziale wszystkich ochrzczonych w życiu Kościoła, który polega na ich funkcji doradczej. Charakterystyczne dla Kościoła rzymskokatolickiego jest zachowanie wszystkich trzech poziomów synodalności: lokalnego, regionalnego i powszechnego, dzięki papieżowi, który zwołuje sobory. W Kościele rzymskokatolickim decyzje soborowe nie wymagają zatwierdzenia przez wiernych świeckich, ale uznawane są obowiązujące po przyjęciu ich przez zgromadzenie soborowe i papieża. Obecnie trwa dyskusja nad większym włączeniem w wiernych świeckich w podejmowanie decyzji dotyczących życia Kościoła.
The aim of this article is to show some issues of a theological reflection on the meaning of synods in Orthodox, Lutheran, and Catholic theology. Orthodox theologians justify the synodal dimension of the Church by the teaching of Christ, the practice of the apostolic period, and the development of synodality in the first millennium of the Church. In the Orthodox Churches, synodality is episcopocentric and is expressed both at the local church level with the bishop in the lead and at the regional one. After breaking up of the unity with the Roman Church in 1054 the Orthodox Churches did not hold any council of an ecumenical dimension. What is characteristic of the Eastern theology of synods and councils is the conviction that their decisions are not obligatory ex sese but acquire their validity after acceptance by the faithful. In the ecclesiastical communities dating back to the Reformation, we have various forms of synodal organization. German Lutheranism had a state church model until the 20th century in which the affairs of the Church were managed by the lay rulers of the bishops. This form of Church governance was due to a number of factors including Martin Luther’s theology of the universal priesthood and the lack of bishops who were replaced by princes. In the 19th and especially in the 20th century the Lutheran churches in Germany developed synodal structures in which lay people play a central role. Decisions made at synods are not considered infallible so they can be changed. The Lutheran communities are also unaware of the ecumenical dimension of synods. In the Roman Catholic Church, as in the Orthodox Churches, the source of synodality is considered to be the practice of the Apostolic Church especially the Apostolic Council described in Acts, chapter 15, and the period of the first millennium of the Church in which synodal and conciliar structures developed. In the Roman Catholic Church, we have two levels of synodality: the first concerns the primacy of the pope and the college of bishops who are in communion with him, while the second is based on the participation of all the baptized in the life of the Church, which consists of their advisory function. Thanks to the pope who convenes councils it is characteristic of the Roman Catholic Church to maintain all three levels of synodality: local, regional and universal. In the Roman Catholic Church conciliar decisions do not to be approved by the lay faithful, but they are considered binding once adopted by the conciliar assembly and the Pope. Currently, there is a discussion on the bigger inclusion of the lay faithful in making decisions regarding the life of the Church.
Ziel dieses Artikels ist es, ausgewählte Themen der theologischen Reflexion über die Bedeutung von Synoden in der orthodoxen, lutherischen und katholischen Theologie zu beleuchten. Orthodoxe Theologen begründen die synodale Dimension der Kirche mit der Lehre Christi, der Praxis der apostolischen Zeit und der Entwicklung der Synodalität im ersten Jahrtausend der Kirche. In den orthodoxen Kirchen ist die Synodalität bischöflich geprägt und kommt auf der Ebene der Ortskirche mit dem Bischof an der Spitze und auf regionaler Ebene zum Ausdruck. Nach dem Bruch der Einheit mit der römischen Kirche im Jahr 1054 haben die orthodoxen Kirchen kein Konzil mit ökumenischer Dimension abgehalten. Kennzeichnend für die östliche Theologie der Synoden und Konzilien ist die Überzeugung, dass ihre Beschlüsse nicht von vornherein verbindlich sind, sondern ihre Gültigkeit erst nach der Annahme durch die Gläubigen erlangen. In den kirchlichen Gemeinschaften, die aus der Reformation hervorgegangen sind, gibt es verschiedene Formen synodaler Organisation. Im deutschen Luthertum gab es bis zum zwanzigsten Jahrhundert ein staatskirchliches Modell, bei dem die Angelegenheiten der Kirche von den Laienvorständen der Bischöfe verwaltet wurden. Die Akzeptanz dieser Form der Kirchenleitung war auf eine Reihe von Faktoren zurückzuführen, unter anderem auf Martin Luthers Theologie des allgemeinen Priestertums und das Fehlen von Bischöfen, die lediglich durch Fürsten ersetzt wurden. Im neunzehnten und vor allem im zwanzigsten Jahrhundert entwickelten die lutherischen Kirchen in Deutschland synodale Strukturen, in denen die Laien eine zentrale Rolle spielen. Die auf den Synoden gefassten Beschlüsse gelten nicht als unfehlbar und können daher geändert werden. Auch die lutherischen Gemeinschaften sind sich der ökumenischen Dimension der Synoden nicht bewusst. In der römisch-katholischen Kirche wie auch in den orthodoxen Kirchen werden die Praxis der apostolischen Kirche, insbesondere das in der Apostelgeschichte, Kapitel 15, beschriebene Apostolische Konzil, und die Zeit des ersten Jahrtausends der Kirche, in der sich synodale und konziliare Strukturen entwickelten, als Quelle der Synodalität betrachtet. In der römisch-katholischen Kirche gibt es zwei Ebenen der Synodalität: Die erste betrifft den Primat des Papstes und des Bischofskollegiums, das mit ihm in Gemeinschaft steht, während die zweite auf der Beteiligung aller Getauften am Leben der Kirche beruht, die in ihrer beratenden Funktion besteht. Ein Merkmal der römisch-katholischen Kirche ist die Beibehaltung aller drei Ebenen der Synodalität: lokal, regional und universal, dank des Papstes, der Konzilien einberuft. In der römisch-katholischen Kirche bedürfen konziliare Beschlüsse nicht der Zustimmung der Laien, sondern werden als verbindlich anerkannt, sobald sie von der konziliaren Versammlung und dem Papst angenommen worden sind. Gegenwärtig gibt es eine Debatte über die stärkere Einbeziehung der Laien in die Entscheidungsfindung über das Leben der Kirche.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2023, 30; 45-67
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies