Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "środki kontrastowe" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Środki kontrastowe do obrazowania magnetyczno-rezonansowego na przykładzie związków kompleksowych żelaza
    Magnetic resonance imaginG Contrast agents exEmplified by iron complexes
    Autorzy:
    Kuźnik, N.
    Wyskocka, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/171591.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Chemiczne
    Tematy:
    obrazowanie magnetyczno-rezonansowe
    środki kontrastowe
    żelazo
    relaksacja
    magnetic resonance imaging
    contrast agents
    iron
    relaxation
    Opis:
    Nuclear magnetic resonance is already a broadly exploited phenomenon both in chemistry and medicine. Magnetic resonance imaging is a routine technique in medical diagnosis readily applied for soft tissues like brain, cardiovascular system or gastrointestinal tract. Contrast agents stepped into the field and enabled better recognition of a lesion in the early stage of a disease. The authors present an introductory description of a fascinating history, classification of contrast agents followed by the mechanisms of their action. Classes of positive and negative contrast agents are described. Further discussion is focused on the T1 (positive) molecular species. The mechanism was divided into (1) inner sphere, where both direct coordination of water molecule and its presence in second sphere is considered (Fig. 1) [1] and (2) an outer sphere mechanism which is assumed for the water molecules diffusing into the surrounding of the paramagnet [21, 28]. Further, the most important requirements for medical applications are given. Those are: high relaxivity, charge-osmolality, stability, toxicity via potential transmetallation of redox activity [42]. Molecular examples are quoted based on previously investigated iron complexes. Majority of them are iron(III) species [68], however, some iron(II) compounds like activable, self-immolative or ParaCEST systems have recently appeared [86, 89]. Iron compounds as positive contrast agents may soon accompany classic gadolinium complexes.
    Źródło:
    Wiadomości Chemiczne; 2013, 67, 7-8; 665-694
    0043-5104
    2300-0295
    Pojawia się w:
    Wiadomości Chemiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nefropatia kontrastowa
    Contrast-induced nephropathy
    Autorzy:
    Lichosik, Marianna
    Jung, Anna
    Spałek, Mateusz
    Chorążka, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032427.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    N‑acetylcysteine
    N‑acetylocysteina
    acute kidney injury
    contrast agents
    contrast‑induced nephropathy
    creatinine
    osmolality
    nefropatia kontrastowa
    kreatynina
    środki kontrastowe
    ostre uszkodzenie nerek
    osmolalność
    n‑acetylocysteina
    Opis:
    Recent clinical data suggest that contrast‑induced nephropathy (CIN), defined as a rapid deterioration of renal function that usually occurs 48‑72 hours after the administration of the contrast agent, is much more common than previously thought. In most cases, the clinical course of acute renal failure is mild and transient, but it has been proved that even a subtle impairment of renal function causes severe clinical consequences in the future. The difficulties in diagnosis of CIN is further aggravated by the fact that the kidney damage caused by contrast agent administration usually takes place without obvious clinical symptoms and oliguria. Current researches focus on improving the diagnostic process and try to develop effective prophylactic protocols. The increase in serum creatinine concentration is relatively late indicator of acute kidney injury thus more useful markers are being investigated. High expectations are given by clinical use of cystatin C, NGAL and interleukin 18. Many publications are focused on attempts of identifying risk factors of contrast‑induced nephropathy. It is already known that a very careful intravascular contrast administration is needed in case of patients with chronic renal disease or diabetes mellitus. Procedure dependable risk factors are as following: a type and dose of contrast agent, a method of contrast administration or repeatability of the procedure in a short period of time. The highest prophylactic value has an adequate hydration of the patient, moreover, N‑acetylcysteine has been found as the most promising pharmacological agent.
    Aktualne dane kliniczne wskazują, że nefropatia kontrastowa (contrast-induced nephropathy, CIN), definiowana jako nagłe – w ciągu 48‑72 godzin – pogorszenie funkcji nerek po podaniu kontrastu, występuje o wiele częściej, niż dotychczas sądzono. W większości przypadków przebieg nefropatii kontrastowej jest łagodny i przemijający, niemniej udowodniono, że nawet niewielkie upośledzenie funkcji nerek powoduje odległe następstwa kliniczne. Rozpoznanie dodatkowo utrudnia fakt, że uszkodzenie nerek spowodowane podaniem kontrastu zazwyczaj przebiega bez wyraźnych objawów klinicznych i skąpomoczu. Aktualnie naukowcy koncentrują się na doskonaleniu postępowania diagnostycznego oraz próbach opracowania skutecznych protokołów postępowania profilaktycznego. Ponieważ kryterium wzrostu stężenia kreatyniny jest stosunkowo późnym wskaźnikiem ostrego uszkodzenia nerek, poszukuje się bardziej użytecznych markerów. Do budzących duże nadzieje na wykorzystanie kliniczne należą cystatyna C, NGAL i interleukina 18. Wiele publikacji skupionych jest na próbach identyfikacji czynników ryzyka dla wystąpienia nefropatii kontrastowej. Wiadomo już, że szczególną ostrożność, przy donaczyniowym podawaniu kontrastu, należy zachować w przypadku pacjentów z przewlekłą chorobą nerek czy cukrzycą. Do czynników ryzyka zależnych od procedury zaliczamy rodzaj i dawkę środka kontrastowego, sposób podania substancji kontrastowej oraz powtarzalność zabiegu w krótkich odstępach czasu. W postępowaniu profilaktycznym największą wartość ma adekwatne nawodnienie chorego, a wśród testowanych środków farmakologicznych największe nadzieje w chwili obecnej budzi N‑acetylocysteina.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 324-328
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies