Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "contemporary Polish" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Poezja życia / poezja instrukcji: poems Anrzeja Sosnowskiego w kontekście teorii poezji Ezry Pounda
Poetry of Life / Poetry of Instruction: poems by Andrzej Sosnowski in the Context of Ezra Pound’s Theory of Poetry
Autorzy:
Pietrzak, Wit
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1533377.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Andrzej Sosnowski
Ezra Pound
contemporary Polish poetry
American poetry
Opis:
In the present article Andrzej Sosnowski’s poems is analysed against the theoretical principles elaborated by Ezra Pound. Pound’s postulates such as the ideogrammic method and the melo-, fano-, and logopoeia, all of which are briefly discussed, are used to characterise Sosnowski’s poetic practice. The article shows that, irreducible differences notwithstanding, both poets write in accordance with a set of similar principles. The difference between Sosnowski’s poems and Pound’s Cantos consists mainly in the fact that the former gives up on the inherently Poundian desire to reorganise reality in an epic work and seeks what may be termed a scene of voice on which one’s ownmost identity can be manifested. It is among the many discourses that comprise poems that a voice of life sounds in all its complexity and fragility.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2013, 22; 251-268
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dwa ciała poety. Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego lektura performatywna
The Poet’s Two Bodies. A Performative Reading of Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki’s Work
Autorzy:
Waligóra, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036662.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki
contemporary Polish poetry
performativity
trauma
subjectivity
Opis:
Tkaczyszyn-Dycki’s poetry invariably tempts one to identify the “external” poet (author) with a textual subject, who, thanks to various literary tricks, can be called an “internal” poet. This “internal” poet does not have a purely literary or linguistic character, as he seems to be endowed with a body, biography or agency. However, these categories cannot be convincingly described using only structural tools. The paper proposes to look at the possible performativity of Tkaczyszyn-Dycki’s poetry, designed in the text itself, starting with examining the concept of trauma, which facilitates a different view of the relationship between text and “reality”, then reinterpreting the problem of subjectivity and the crucial literary “strategy”. Therefore, it is a performative reading in the sense that it will focus on what (faith, empathy, trust – and, on the contrary, distrust) Tkaczyszyn-Dycki’s work tries to convince readers to, but also on what the main intention stands for.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2021, 35; 177-197
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosna dokładność: czytając wiersze Marcina Świetlickiego (zapis eseju mówionego)
Loving accuracy: reading the poems of Marcin Świetlicki (transcript of an oral essay)
Autorzy:
Próchniak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763114.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Marcin Świetlicki
contemporary Polish poetry
interpretation
polska poezja współczesna
interpretacja
Opis:
Autor przedstawia całościowe odczytanie poezji Marcina Świetlickiego – kładąc akcent na modelującej roli gestu otwarcia twórczej drogi poety oraz wydobywając kluczowe wątki i figury wyobraźni organizujące jego dzieło. Jednocześnie prezentuje taką strategię lektury, która – performatywnie, za sprawą interpretacyjnych pasaży – wchodzi w rezonans z praktyką poetycką Świetlickiego i pozwala wybrzmieć zwłaszcza tym modalnościom jego wierszy, które ufundowane zostały na egzystencjalnie zakorzenionych formach „obecności” i na związanych z nimi uobecnieniach „głosu”. Uchwyceniu tych rejestrów poezji autora Schizmy służy również wykorzystana przez Próchniaka forma eseju mówionego.
The author presents a comprehensive interpretation of Marcin Świetlicki’s poetry, emphasizing the modeling role of the gesture of opening the poet’s creative path and highlighting the key threads and figures of imagination that organize his work. At the same time, he presents a strategy of reading that – performatively, thanks to interpretive passages – resonates with Świetlicki›s poetic practice and allows the modalities of his poems to resound, which are founded on the existentially rooted forms of “presence” and related presentations of the “voice” with them. The form of the spoken essay used by Próchniak also serves to capture these registers of the poetry of the author of Schizma.
Źródło:
Polonistyka. Innowacje; 2022, 16; 129-142
2450-6435
Pojawia się w:
Polonistyka. Innowacje
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pochwała filologii – Pawła Mackiewicza Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego
In Praise of Philology – Paweł Mackiewicz’s Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego (Sequel. On the Poetry of Marcin Sendecki)
Autorzy:
Hoffmann, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1359513.pdf
Data publikacji:
2016-10-28
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
contemporary Polish poetry
supplement
Marcin Sendecki
l'hantologie
współczesna liryka polska
suplement
Widmontologia
Opis:
Artykuł jest krytycznym komentarzem do książki Pawła Mackiewicza Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego (2015). Autor dostrzega pionierską rolę pierwszej monografii na temat poety w usytuowaniu twórcy w tradycji literackiej (zarówno polskiej, jak i światowej), jednocześnie dostrzega pewne ograniczenia wynikające z przyjętej strategii lekturowej. Podkreślone zostaje „konserwatywne” stanowisko wobec zadań filologii prezentowane przez Mackiewicza. Tekst zadaje pytanie o możliwość rozszerzenia tytułowej kategorii „sequelu” (np. w kontekście dekonstrukcyjnej l’hantologie) tak, aby stała się narzędziem opisu kultury.
The article offers a critical commentary on Paweł Mackiewicz’s Sequel. O poezji Marcina Sendeckiego (2015). The author recognizes the pioneering role of the first monograph on Sendecki, in its effort to situate the poet within literary tradition (both the Polish and the world traditions), and simultaneously addresses certain limitations that result from the reading strategy Mackiewicz chooses to adopt. A “conservative” position vis-à-vis the scholarly tasks presented by Mackiewicz is underscored. The article poses the question of whether it is possible to expand the titular category of the sequel (for example in the context of the deconstructionist notion of l’hantologie) in such a way that it might become a tool for the description of cultural phenomena.
Źródło:
Forum Poetyki; 2016, 6; 104-109
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Różne oblicza elegii w poezji Adama Zagajewskiego
Different Faces of Elegy in the Poetry of Adam Zagajewski
Autorzy:
Fałtynowicz, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1997111.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
elegia
polska poezja współczesna
pamięć
przeszłość
Adam Zagajewski
elegy
contemporary Polish poetry
memory
past
Opis:
W artykule poddano analizie wiersze Adama Zagajewskiego wpisujące się w konwencję elegijną. Rekapitulując wcześniejsze ustalenia badaczy dotyczące funkcji elegii w poezji Zagajewskiego, autor przedstawia własne interpretacje wybranych utworów. Dowodzi, że forma elegijna, realizująca się w twórczości Zagajewskiego na wiele różnych sposobów, nie jest wyłącznie wyrazem nostalgii poety za przeszłością. Przywołując minione zdarzenia, wspominając zmarłych znajomych, a także podtrzymując pamięć o o ofiarach Holocaustu, Zagajewski czyni bohatera lirycznego swoich wierszy strażnikiem pamięci o przeszłości, której trzeba umożliwić oddziaływanie na przyszłość.
The article analyses Adam Zagajewski's poems that observe the elegiac convention. While summarizing the existing critical thought on the function of elegia in Zagajewski's poetry, the author presents his own interpretations of selected works. He proves that the elegiac form, realised in Zagajewski's work in many different ways, is not just an expression of the poet's nostalgia for the past. By recalling past events, by remembering his deceased friends, and by maintaining the memory of the victims of the Holocaust, Zagajewski makes the lyrical hero of his poems the guardian of the past. This remembrance must be allowed to influence the future.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2021, 19; 265-280
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nierówności a religia. Wybrane wiersze Szczepana Kopyta w perspektywie postsekularnej
Inequality and Religion. Seclected Poems of Szczepan Kopyt from a Postsecular Perspective
Autorzy:
Pietryga, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233996.pdf
Data publikacji:
2022-12-29
Wydawca:
Komisja Nauk Filologicznych Polskiej Akademii Nauk, Oddział we Wrocławiu
Tematy:
post-secular studies
engaged poetry
social inequalities
class inequalities
contemporary Polish poetry
Szczepan Kopyt
Opis:
This article aims to analyse the motives, language, and religious figures in the poems of Szczepan Kopyt which deal with the issues of social inequality, systemic violence, and the unequal distribution of goods. The author suggests/posits that post-secular rhetoric in modern engaged poetry aims to criticize the capitalist system based on economic differences and to consolidate social structures, exposing the principles according to which violence is legitimized within neoliberal capitalism. The author shows how the poet uses the language of religion to talk about class inequalities. The article discusses the most important rhetorical figures used in Szczepan Kopyt’s poems as well as characteristics of the language of the Bible or prayer forms, highlighting threads embedded in the religious imagination (such as the theme of salvation or the apocalypse), which – when recontextualized – constitute an important tool for criticizing systemic inequalities.
Źródło:
Academic Journal of Modern Philology; 2022, Special Issue, 17; 141-151
2299-7164
2353-3218
Pojawia się w:
Academic Journal of Modern Philology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bez tytułu. O transgresywnym charakterze współczesnej poezji polskiej
On the Transgressive Character. Of Contemporary Polish Poetry
Autorzy:
Topolski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1902468.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Pasewicz
Mirahina
Sosnowski
Derrida
Fromm
poezja polska współczesna
przeżycie
transgresja
contemporary Polish poetry
experience
transgression
Opis:
This paper presents an analysis of a selection of poems: Edward Pasewicz's Egzotycznej rybie z akwarium w Café 2000 [For the exotic fish in the tank in Café 2000]; Agnieszka Mirahina's Żelazo [Iron]; and poems by Andrzej Sosnowski. These works are analysed in the context of selected theoretical investigations by Jacques Derrida, Erich Fromm and Martin Heidegger. The aim of the analysis is to present the lyrical work as a translation of the human experience of reality. A poem which is transgressive in nature is a record of an experience. In this paper, the term experience is defined in three ways. Firstly, as a strong sensation that leaves a trace in human psyche. Secondly, as a unique and unrepeatable vision of imagination or consciousness, preserved in the form of a poem. Thirdly, as a phenomenon that shows the “lacking, defective nature” of literature and of the human being. Contemporary Polish transgressive poetry gives evidence in favour of the thesis of impossibility of retaining a constant, definitive and unchangeable relationship between the human being and the world.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 1; 257-268
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyłaniam kraje kory pękate. (Współ)drzewna poetyka Krystyny Miłobędzkiej
Autorzy:
Lekowska, Daria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2080481.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Krystyna Miłobędzka
polska poezja współczesna
drzewa
ekopoetyka
metafora otwarta
contemporary Polish poetry
ecopoetics
open metaphor
trees
Opis:
Szkic stanowi próbę ulokowania poezji Krystyny Miłobędzkiej w kontekście ekopoetyki i sprawdzenia, czy tak ukierunkowane odczytanie otworzy liryczną twórczość poetki na nowe praktyki interpretacyjne, cieszące się coraz większym zainteresowaniem badawczym. W omówieniach dorobku autorki Anaglifów motywy i tematy przyrodnicze pojawiają się stosunkowo często, jednak do tej pory rzadko traktowane były jako główny, samodzielny przedmiot analizy. Szkic poprzez interpretację poszczególnych utworów pokazuje, w jaki sposób natura, w tym wypadku zwłaszcza pojawiające się pod różną postacią drzewa, na przestrzeni publikowanych kolejno tomów kształtują wyobraźnię pisarską Miłobędzkiej i wpisują się w wypracowany przez nią projekt poetycki, wykraczający poza ramy strategii literackiej, którego założenia pozwalają umieścić go w obszarze ekopoetyki.
The article is an attempt to place Krystyna Miłobędzka’s poetry in the context of ecopoetics and to see whether such a targeted reading will open the poet’s lyrical works to new interpretative practices, which are becoming increasingly popular among researchers. In the discussion about the output of the author of Anaglify [Anaglyphs], natural motifs and themes appear relatively often, but so far they have rarely been treated as the main, independent subject of analysis. This sketch, through the interpretation of individual works, shows how nature, in this case especially that appearing in different forms of trees, in the volumes published in turn shape Miłobędzka’s writer’s imagination and inscribe themselves in the poetic project she has developed, which goes beyond the framework of literary strategy and whose assumptions allow it to be placed in the area of ecopoetics.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2020, 8; 262-271
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Thou who hast sewn together this canvas.” Adam Zagajewski’s Search for the Absolute
„Ty, który zszyłeś to płótno…”. Adama Zagajewskiego poszukiwanie Absolutu
Autorzy:
Bodzioch-Bryła, Bogusława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597282.pdf
Data publikacji:
2021-05-17
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Adam Zagajewski
współczesna poezja polska
sacrum w literaturze
interpretacja
krytyka literacka
contemporary Polish poetry
sacred in literature
interpretation
literary criticism
Opis:
Adam Zagajewski’s poetry proves how complex man’s relationship with the sacred can be. Despite the poet’s testimony of complete independence from established formations, including denominational ones, in his early work, when he described himself as “an atheist of both churches, non-partisan among party members, an unbeliever among believers, uncertain among the convinced” (Mogę mówić tylko za siebie [I can only speak for myself]; Oda do wielości [Ode to multiplicity], Zagajewski 1983), literary criticism has long emphasized the presence of a broadly conceived sphere of the sacred in his poetry. When reading Zagajewski’s poems, one has the impression that the sacred is permanently present, and that the poet is constantly brushing against the figure of the Absolute, while not being able (or sometimes not wanting) to fully see it. The reader even gets the impression that perhaps this may be a purposeful impossibility. For Zagajewski, an extremely important theme is circular movement, constant circling around the same issue, and a need for constant questioning. This article discusses these complex relations, proving that Zagajewski consistently reflects in on the figure of the Absolute, that the subject of his poems seeks the sacred, and that the question of the Absolute seems to be more than a poetic strategy for the author, but also a very personal dilemma. The poet died on March 21, 2021.
Poezja Adama Zagajewskiego dowodzi, jak wysoce skomplikowana bywa relacja człowieka z sacrum. Mimo świadectwa całkowitej niezależności od ustanowionych formacji, także wyznaniowych, jakie poeta dał w początkowej fazie twórczości, kiedy to określił się mianem „ateisty obydwu kościołów, / bezpartyjnego wśród partyjnych, / niewierzącego wśród wiernych, / niepewnego pośród przekonanych” (Mogę mówić tylko za siebie; List. Oda do wielości, Zagajewski 1983), w krytyce literackiej od dawna podkreślana bywa obecność w jego poezji szeroko pojmowanej sfery sacrum. Podczas lektury wierszy Zagajewskiego odbiorca ma wrażenie, że sacrum jest w nich permanentnie obecne, że poeta co rusz ociera się o figurę Absolutu, jednocześnie nie mogąc (nie potrafiąc, czasem nie chcąc) jej w pełni dojrzeć. Czytelnik odnosi nawet wrażenie, że być może jest to niemożność programowa, bowiem dla Zagajewskiego nadzwyczaj istotne znaczenie ma ruch kolisty, nieustanne krążenie wokół tej samej kwestii, konieczność ciągłego podawania w wątpliwość. Niniejszy artykuł przybliża te złożone relacje, dowodząc, że Zagajewski konsekwentnie prowadzi w swych wierszach refleksję nad figurą Absolutu, że podmiot jego wierszy poszukuje sacrum, a pytanie o Absolut zdaje się mieć dla twórcy charakter nie tylko strategii poezjotwórczej, lecz także dylematu bardzo osobistego. Poeta zmarł 21 marca 2021 r.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2021, 32, 1; 99-134
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śmierć w kilku odsłonach. Tanatos w poezji Radosława Kobierskiego
Death in a few portraits. Tanathos in the poetry of Radosław Kobierski
Autorzy:
Jurzysta, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460146.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Radosław Kobierski
polska poezja najnowsza
śmierć
Tanatos
„roczniki siedemdziesiąte
contemporary Polish poetry
death
Tanathos
authors born in the 70s
Opis:
Motyw śmierci to jeden z głównych motywów pojawiających się w poezji Radosława Kobierskiego – jednego z przedstawicieli „roczników siedemdziesiątych”. Celem mojego referatu jest ukazanie kilku oblicz Tanatosa w poezji autora We dwójkę płyną umarli.
The motif of death is one of the main motifs in the poetry of Radosław Kobierski – one the main exponents of the authors born in the 70s. The aim of my paper is the presentation of a few faces of Tanathos in the poetry of the author of We dwójkę płyną umarli.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Być obcym u siebie? Marcin Świetlicki i Barbara Gruszka-Zych wobec znaków przynależności
Native strangers? Marcin Świetlicki and Barbara Gruszka-Zych facing signs of belonging
Autorzy:
Jasionowicz, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690195.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Marcin Świetlicki
Barbara Gruszka-Zych
contemporary Polish poetry
French poetry
sign
symbol
belonging
alienation
culture
acculturation
a-culturation
polska poezja współczesna
poezja francuska
znak
przynależność
obcość
kultura
akulturacja
Opis:
The article is a reflection on the symbols through which the modern experience of cultural belonging is expressed and on the motivations behind their contestation. Examples of selected themes that Marcin Świetlicki and Barbara Gruszka-Zych explore in their writing are used to examine the poetic quest to overcome feelings of alienation in one’s own cultural milieu. In spite of the differences between the two poets, both address the problems facing the contemporary consciousness of Western man, split between the desire to complete the process of deconstructing his own universal “identifying signs” and the need to creatively explore the process of symbolization itself. The issue of “internal acculturation,” as a particular case within the topic of acculturation as a whole, is also correlated to examples drawn from Francophone poetry.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2017, LXXII; 41-57
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poetic Reflection by Kazimierz Wójtowicz on the Biblical Pericope Lk (24:13–55): On the Series Emaus — werset po wersecie (Emmaus — Verse by Verse)
Poetycka medytacja Kazimierza Wójtowicza nad biblijną perykopą Łk (24,13–55). O cyklu Emaus — werset po wersecie
Autorzy:
Wzorek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038452.pdf
Data publikacji:
2021-12-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Kazimierz Wójtowicz
Emmaus motif in literature
contemporary Polish poetry
Emaus — werset po wersecie (Emmaus — verse by verse)
motyw Emaus w literaturze
polska poezja współczesna
Emaus — werset po wersecie
Opis:
This article deals with Kazimierz Wójtowicz's series Emaus – werset po wersecie (Emmaus - verse by verse), unique in Polish poetry and included in the volume Po prostu Emaus. Wybór wierszy z lat 1978–2016 (Just Emaus. A selection of poems from 1978–2016) (Kraków 2016). The discussed reflection is divided into four segments. The first is an introduction. It shows the priest-poet's fascination with the biblical theme of Emmaus, as evidenced by his numerous ekphrastic and non- ekphrastic poems, classified by the author as Emaus w słowie (Emmaus in the word) and Emaus w obrazie (Emmaus in the image). The second part is an attempt to systematize biblical commentaries on the pericope of St. Luke (24, 13–35). Three main directions of interpretation are discussed, namely, liturgical, symbolic, and the contrapuntal nature of the pericope on Emmaus in relation to the passage about the meeting of the Risen Jesus with Mary Magdalene. The third most extensive segment includes the analysis of 15 poems within the series of our interest that paraphrases most of the verses from the pericope of St. Luke. The description of the following poems is not extensive due to the modest size of this article. In the last segment, it is emphasized that Wójtowicz's poetic reflection on the pericope of St. Luke has artistic values and is also kerygmatic in nature. Commenting on biblical verses using the language of poetry, we primarily refer to the symbolism of the pericope. We use liturgical interpretation to a lesser extent. In the end, our attempt is made to juxtapose the series with other poems by Wójtowicz about Emmaus.
Artykuł traktuje o bezprecedensowym w polskiej poezji cyklu Kazimierza Wójtowicza Emaus — werset po wersecie włączonym do tomu Po prostu Emaus. Wybór wierszy z lat 1978–2016 (Kraków 2016). Prezentowana refleksja jest podzielona na cztery segmenty. Pierwszy ma charakter wprowadzenia. Pokazuje fascynację kapłana-poety biblijnym motywem Emaus, o czym świadczą rozliczne jego liryki ekfrastyczne oraz nieekfrastyczne, przez autora klasyfikowane jako Emaus w słowie oraz Emaus w obrazie. Druga część jest próbą usystematyzowania komentarzy biblistów na temat perykopy św. Łukasza (24,13–35). Omówione zostały trzy główne kierunki interpretacyjne: liturgiczny, symboliczny oraz uwzględniający kontrapunktowość perykopy o Emaus wobec fragmentu opowiadającego o spotkaniu Zmartwychwstałego Jezusa z Marią Magdaleną. Trzeci segment — najobszerniejszy — przynosi analizę 15 liryków składających się na analizowany cykl, parafrazujących większość wersetów z perykopy św. Łukasza. Opis kolejnych utworów nie jest rozbudowany ze względu na skromne rozmiary tego artykułu. W części ostatniej podkreślono, że poetycka medytacja Wójtowicza nad perykopą św. Łukasza posiada walory artystyczne, ma też charakter kerygmatyczny. Komentując wersety biblijne za pomocą języka poezji, autor nawiązuje przede wszystkim do symboliki perykopy. W mniejszym stopniu sięga do interpretacji liturgicznej. W zakończeniu podjęto próbę zestawienia cyklu z innymi lirykami Wójtowicza o Emaus.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2021, 38; 273-298
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zawierzyć Bogu całkowicie - twórczość Stanisława Kazimierza Leszczyńskiego (1944-2020)
To trust God completely. The work of Stanisław Kazimierz Leszczyński (1944 - 2020)
Autorzy:
Ciechalski, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2234812.pdf
Data publikacji:
2022-10-15
Wydawca:
Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
Tematy:
Stanisław K. Leszczyński
poets from Kujawy
contemporary Polish poetry
reflective-religious poetry
wood carving
Stanisław K. Leszczyński,
poeci z Kujaw
polska poezja współczesna
liryka refleksyjno-religijna
rzeźba w drewnie
Opis:
S.K. Leszczyński to poeta, który studiował fizykę i matematykę na UMK i filozofię na UW, a związany był z Nauczycielskim Klubem Literackim we Włocławku. Wiersze publikował w prasie lokalnej i ogólnopolskiej, wydał cztery tomiki poetyckie. W jego twórczości zauważyć się daje wrażliwość na urodę świata i powaby natury oraz zachwyt nad bujnością życia. Poeta wyrażał fascynację wsią jako krainą arkadyjską. Wybór życia z dala od wielkich skupisk ludzkich, pośpiechu, blichtru i sztucznych wartości pogłębił w nim postawę refleksyjną. Jego wiersze mają wymiar metafizyczny, obecna jest w nich wrażliwość religijna i etyczna. Autor nawiązuje do problematyki biblijnej oraz twórczości M. Sępa Szarzyńskiego, F. Karpińskiego, A. Mickiewicza, B. Leśmiana, K.I. Gałczyńskiego, S. Grochowiaka czy W. Broniewskiego. Jego język poetycki jest bogaty, gęsto ozdobiony nietuzinkowymi metaforami, porównaniami, epitetami, a także konstrukcjami o wydźwięku paradoksalnym. Występuje w nim swoista drapieżność obrazowania, a także sielankowa łagodność. Poeta nie stronił też od dosadności i wyrażeń nacechowanych silnie ekspresją, które zderzał z rzeczywistością uniwersalną, transcendentną. Z tradycją łączy go częste stosowanie układu stroficznego, przestrzeganie zasad rytmiki, przywiązanie do rymów, przeważnie niedokładnych, bywa, że o charakterze asocjacyjnym. Ze współczesnością – zmetaforyzowanie i eliptyczność wypowiedzi, tworzenie wierszy stychicznych, w których segmentacja tekstu zależy od indywidualnych akcentów logicznych i emocjonalnych, rezygnacja ze znaków przestankowych, porzucenie tradycyjnych schematów wersyfikacyjnych. S.K. Leszczyński zajmował się też rzeźbą w drewnie. Wykonywał amfory, kielichy, patery i inne przedmioty, które wystawiane były w galeriach krajowych i zagranicznych. Twórczość artysty rozpięta jest między tymi dwoma żywiołami, gdzie w jednym królują słowa, a w drugim formy wydobywane z drewna; w jednym jest abstrakcyjna ulotność, a w drugim namacalny konkret; wreszcie w jednym szukanie mądrości, filozofowanie, w drugim zaś uroda tego, co fizyczne. Artysta, obracając się w tych skrajnie odległych od siebie światach, próbował osiągnąć swoistą pełnię.
S.K. Leszczyński was a poet who studied physics and mathematics at the Nicolaus Copernicus University and philosophy at the University of Warsaw. He was associated with the Teachers’ Literary Club in Włocławek. He published poems in the local and national press, and published 4 volumes of poetry. His work shows sensitivity to the beauty of the world and the charms of nature, as well as admiration for the lushness of life. The poet expressed his fascination with the countryside perceiving it as an Arcadian land. His choice to live away from great clusters of people, haste, glitz and artificial values deepened his reflective attitude. His poems have a metaphysical dimension; some religious and ethical sensitivity is present in them. The author refers to biblical issues and the works of Polish writers: M. Sęp Szarzyński, F. Karpiński, A. Mickiewicz, B. Leśmian, K.I. Gałczyński, S. Grochowiak and W. Broniewski. His poetic language is rich, densely adorned with extraordinary metaphors, comparisons, epithets, and paradoxical constructions. One can observe some specific predatory imaging in it, as well as an idyllic gentleness can also be perceived. The poet did not shy away from bluntness and expressions that were strongly expressive, which he clashed with the universal, transcendent reality. By the frequent use of a strophic pattern, adherence to the rules of rhythm, adherence to rhymes, mostly inaccurate, and sometimes associative, he connects his works with tradition. On the other hand, he encounters contemporary – metaphorical and elliptical expression, creating stychic poems in which the segmentation of the text depends on individual logical and emotional accents, giving up punctuation marks, abandoning traditional versification schemes. S.K. Leszczyński also dealt with wood carving. He created amphoras, goblets, platters and other items that were displayed in domestic and foreign galleries. The work of this artist is stretched between these two elements, where words reign in one, and forms extracted from wood- in the other; in one there is an abstract elusiveness, and in the other- a tangible concrete; and finally, in one, seeking wisdom, philosophizing, and in the other, the beauty of what is physical. The artist, rotating in these extremely distant worlds, tried to achieve a kind of fullness and completeness.
Źródło:
Studia Włocławskie; 2022, 24; 640-662
1506-5316
2449-8777
Pojawia się w:
Studia Włocławskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies